Trifas® COR - 5 mg tabl. 30 szt.

Wyszukaj produkt

Substancję czynną zawierają również leki:

Toramide

tabl.

5 mg

30 szt.

Doustnie

100%

21,94

30%

14,99

Trifas^® COR

Toramide - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Toramide jest wskazany do stosowania u dorosłych pacjentów w następujących przypadkach:

Nadciśnienie pierwotne
Zapobieganie obrzękom oraz leczenie obrzęków i przesięków w przebiegu niewydolności serca

Lek wykazuje działanie moczopędne i przeciwnadciśnieniowe, dzięki czemu skutecznie obniża ciśnienie krwi oraz redukuje obrzęki.

Dawkowanie i sposób podawania

Nadciśnienie pierwotne:

Dawka początkowa	Dawka maksymalna	Czas do osiągnięcia pełnego efektu
2,5 mg (1/2 tabletki) raz na dobę	5 mg (1 tabletka) raz na dobę	do 12 tygodni

Tabela: Schemat dawkowania Toramide w leczeniu nadciśnienia pierwotnego

Leczenie rozpoczyna się od dawki 2,5 mg (połowa tabletki) raz na dobę. Jeśli po 12 tygodniach nie uzyskano normalizacji ciśnienia, dawkę można zwiększyć do 5 mg (1 tabletka) raz na dobę. Nie należy przekraczać dawki 5 mg na dobę, gdyż nie przynosi to dodatkowych korzyści w obniżaniu ciśnienia krwi.

Obrzęki i przesięki:

Dawka początkowa	Dawka maksymalna
5 mg raz na dobę	20 mg raz na dobę

Tabela: Schemat dawkowania Toramide w leczeniu obrzęków i przesięków

Leczenie rozpoczyna się od dawki 5 mg raz na dobę, która zwykle jest dawką podtrzymującą. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę, w zależności od stanu pacjenta.

Tabletki należy przyjmować rano, popijając niewielką ilością płynu. Spożywanie posiłków nie wpływa na biodostępność torasemidu. Lek stosuje się długoterminowo lub do ustąpienia obrzęków.

Dawkowanie Toramide jest zróżnicowane w zależności od wskazania. W nadciśnieniu stosuje się niższe dawki (2,5-5 mg), natomiast w leczeniu obrzęków dawki mogą być wyższe (5-20 mg). Kluczowe jest dostosowanie dawki do indywidualnej odpowiedzi pacjenta.

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku: Nie jest wymagana modyfikacja dawki.
Pacjenci z niewydolnością wątroby: Należy zachować szczególną ostrożność ze względu na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu.
Dzieci i młodzież poniżej 18 lat: Nie zaleca się stosowania ze względu na brak danych.

Toramide wymaga ostrożnego stosowania u pacjentów z niewydolnością wątroby, natomiast nie ma konieczności modyfikacji dawki u osób starszych. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży.

Przeciwwskazania

Stosowanie Toramide jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

Nadwrażliwość na torasemid, pochodne sulfonylomocznika lub którąkolwiek substancję pomocniczą
Niewydolność nerek z bezmoczem
Śpiączka wątrobowa lub stan przedśpiączkowy
Niskie ciśnienie krwi
Zmniejszenie objętości krwi krążącej (hipowolemia)
Obniżone stężenie sodu i potasu we krwi
Znaczne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego (np. spowodowane rozrostem gruczołu krokowego)
Karmienie piersią

Przeciwwskazania do stosowania Toramide obejmują głównie stany związane z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej, niewydolnością nerek i wątroby oraz nadwrażliwością na składniki leku. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z hipowolemią i hiponatremią.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Toramide należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

Dna moczanowa
Zaburzenia rytmu serca (np. blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy II° lub III°)
Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej
Jednoczesne stosowanie soli litu, antybiotyków aminoglikozydowych i cefalosporyn
Patologiczne zmiany w morfologii krwi
Zaburzenia czynności nerek spowodowane związkami nefrotoksycznymi

Podczas długotrwałego leczenia zaleca się regularną kontrolę:

Gospodarki wodno-elektrolitowej, szczególnie stężenia potasu w osoczu
Stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi
Morfologii krwi

U pacjentów z cukrzycą należy uważnie monitorować metabolizm węglowodanów ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia glukozy we krwi.

Stosowanie Toramide wymaga regularnego monitorowania parametrów biochemicznych i hematologicznych, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami metabolicznymi i chorobami współistniejącymi. Kluczowe jest kontrolowanie gospodarki wodno-elektrolitowej oraz funkcji nerek i wątroby.

Warto zapamiętać

Toramide może powodować zaburzenia elektrolitowe, szczególnie hipokaliemię, dlatego konieczne jest regularne monitorowanie stężenia elektrolitów.
Lek może wpływać na metabolizm glukozy, dlatego u pacjentów z cukrzycą należy ściśle kontrolować glikemię podczas terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Toramide wchodzi w istotne interakcje z wieloma lekami:

Leki obniżające ciśnienie krwi: Toramide nasila ich działanie, szczególnie inhibitorów konwertazy angiotensyny.
Glikozydy naparstnicy: Zwiększone ryzyko działań niepożądanych z powodu hipokaliemii.
Leki przeciwcukrzycowe: Możliwe osłabienie ich działania.
Probenecid i NLPZ: Mogą hamować działanie moczopędne i przeciwnadciśnieniowe torasemidu.
Aminoglikozydy i cisplatyna: Toramide może nasilać ich oto- i nefrotoksyczność.
Sole litu: Ryzyko zwiększenia stężenia litu w surowicy.
Leki przeczyszczające oraz mineralo- i glikokortykosteroidy: Mogą nasilać utratę potasu.
Kolestyramina: Może zmniejszać wchłanianie torasemidu.

Stosowanie Toramide wymaga ostrożności przy jednoczesnym podawaniu innych leków, szczególnie wpływających na gospodarkę wodno-elektrolitową, układ sercowo-naczyniowy oraz funkcję nerek. Konieczne jest monitorowanie pacjentów pod kątem potencjalnych interakcji i dostosowywanie dawek leków.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania torasemidu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną. Nie zaleca się stosowania leku podczas ciąży, chyba że istnieją niepodważalne wskazania. W takim przypadku należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę i ściśle monitorować stan pacjentki i płodu.

Stosowanie Toramide podczas karmienia piersią jest przeciwwskazane ze względu na brak danych dotyczących przenikania leku do mleka matki i potencjalne ryzyko dla noworodka/niemowlęcia.

Toramide nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią, chyba że korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu/dziecka. W takich przypadkach konieczna jest ścisła kontrola lekarska.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Toramide obejmują:

Zaburzenia metabolizmu: hipokaliemia, zasadowica metaboliczna, hiperurykemia, hiperglikemia, hiperlipidemia
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: utrata apetytu, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia
Zaburzenia układu nerwowego: bóle i zawroty głowy, zmęczenie, osłabienie
Zaburzenia wątroby: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (γ-GT)
Zaburzenia nerek: podwyższone stężenie kreatyniny i mocznika we krwi

Rzadziej występują: reakcje alergiczne, zaburzenia hematologiczne, zaburzenia widzenia, szumy uszne, utrata słuchu.

Profil działań niepożądanych Toramide jest typowy dla leków moczopędnych. Najistotniejsze są zaburzenia elektrolitowe i metaboliczne, które wymagają regularnego monitorowania podczas terapii.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Toramide mogą wystąpić:

Nasilona diureza z utratą płynów i elektrolitów
Senność, stan splątania
Objawowe niedociśnienie
Zapaść krążeniowa
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Leczenie przedawkowania obejmuje:

Przerwanie podawania leku
Uzupełnienie niedoborów płynów i elektrolitów
Monitorowanie równowagi wodno-elektrolitowej
W przypadku zapaści krążeniowej: pozycja przeciwwstrząsowa i leczenie przeciwwstrząsowe

Hemodializa nie przyspiesza eliminacji torasemidu.

Przedawkowanie Toramide może prowadzić do poważnych zaburzeń wodno-elektrolitowych i hemodynamicznych. Kluczowe jest szybkie wdrożenie leczenia objawowego i wyrównanie zaburzeń elektrolitowych.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Torasemid jest diuretykiem pętlowym o działaniu saluretycznym. Blokuje wchłanianie zwrotne jonów sodowych i chlorkowych w ramieniu wstępującym pętli Henlego. Działanie moczopędne występuje szybko, osiągając maksimum 2-3 godziny po podaniu doustnym i utrzymuje się do 12 godzin.

Lek wykazuje działanie proporcjonalne do logarytmu dawki w zakresie 5-100 mg. Skuteczność diuretyczna utrzymuje się nawet u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek.

Toramide charakteryzuje się szybkim początkiem działania i długim czasem efektu diuretycznego, co pozwala na wygodne dawkowanie raz na dobę. Lek zachowuje skuteczność nawet u pacjentów z zaburzoną funkcją nerek.

Skład

1 tabletka Toramide zawiera 5 mg torasemidu jako substancję czynną.

Toramide jest dostępny w postaci tabletek zawierających 5 mg substancji czynnej, co umożliwia łatwe dostosowanie dawki do potrzeb pacjenta.

Wskazania

Nadciśnienie pierwotne. Zapobieganie obrzękom oraz leczenie obrzęków i przesięków w przebiegu niewydolności serca. Produkt jest wskazany do stosowania u dorosłych.

Dawkowanie

Nadciśnienie pierwotne. Leczenie należy rozpoczynać od połowy tabl./dobę (co odpowiada 2,5 mg torasemidu). Działanie przeciwnadciśnieniowe rozpoczyna się w 1-szym tyg. stosowania, maks. działanie terapeutyczne osiągane jest po upływie do 12 tyg. leczenia. W przypadku braku normalizacji ciśnienia po upływie 12 tyg. leczenia produktem w dawce połowa tabl. (co odpowiada 2,5 mg torasemidu)/dobę, dawkę można zwiększyć do 1 tabl./dobę (co odpowiada 5 mg torasemidu). Nie należy zwiększać dawki do więcej niż 1 tabl. produktu (co odpowiada 5 mg torasemidu)/dobę ponieważ nie spowoduje to dalszego obniżenia ciśnienia krwi. Obrzęki i przesięki. Leczenie należy rozpoczynać od dawki 5 mg/dobę. Dawka ta zwykle odpowiada dawce podtrzymującej. Jeśli dawka 5 mg jest niewystarczająca, dawkę można zwiększyć do 20 mg/dobę, w zależności od stanu pacjenta. Tabl. należy stosować rano popijając niewielką ilością płynu. Spożywanie jedzenia nie ma wpływu na dostępność biologiczną torasemidu. Tabl. są zazwyczaj stosowane w długoterminowym leczeniu lub do czasu ustąpienia obrzęków. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest wymagane modyfikowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Brak danych porównawczych dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci z niewydolnością wątroby. Leczenie powinno być prowadzone ze szczególną ostrożnością, w uwagi na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu. Dzieci i młodzież poniżej 18 lat. Brak danych dotyczących stosowania torasemidu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Dlatego też nie zaleca się stosowania torasemidu u dzieci i młodzieży.

Uwagi

Tabl. należy przyjmować rano, połykać w całości popijając niewielką ilością płynu. Pokarm nie wpływa na dostępność biologiczną produktu. Czas trwania leczenia zależy od stanu klinicznego pacjenta. Tabl. można łatwo podzielić na 2 części (linia podziału po jednej stronie tabl.), co umożliwia dawkowanie zgodnie z indywidualnymi wymaganiami. Tabl. należy położyć na twardej powierzchni, a następnie przełamać ją naciskając tabl. jednym kciukiem po prawej, a drugim kciukiem po lewej stronie linii podziału. Tabl. są zazwyczaj stosowane w długoterminowym leczeniu lub do czasu ustąpienia obrzęków.

Przeciwwskazania

Stwierdzona nadwrażliwość na torasemid lub pochodne sulfonylomocznika lub nadwrażliwość na którąkolwiek z substancji pomocniczych produktu. Niewydolność nerek z bezmoczem. Śpiączka wątrobowa lub stan przedśpiączkowy. Niskie ciśnienie krwi. Zmniejszenie objętości krwi krążącej (hipowolemia). Obniżone stężenie sodu i potasu we krwi. Znaczne zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego (np.: spowodowane rozrostem gruczołu krokowego). Karmienie piersią.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Z powodu niedostatecznie udokumentowanych wyników badań klinicznych, torasemidu nie należy stosować w przypadku: dny moczanowej, zaburzeń rytmu serca (np.: blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy II° lub III°), zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej, jednoczesnego stosowania soli litu, antybiotyków z grupy aminoglikozydów i cefalosporyn, patologicznych zmian w morfologii krwi (np.: małopłytkowość lub niedokrwistość u pacjentów bez towarzyszącej niewydolności nerek), zaburzeń czynności nerek spowodowanych związkami nefrotoksycznymi, dzieci i młodzież poniżej 18 lat. Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zalecana jest regularna kontrola gospodarki wodno-elektrolitowej - zwłaszcza stężenia potasu w osoczu krwi. Regularnej kontroli powinno podlegać również stężenie glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi. Z uwagi na ryzyko zwiększenia stężenia glukozy we krwi, u pacjentów z jawną lub utajoną cukrzycą należy uważnie kontrolować metabolizm węglowodanów. Morfologia krwi (ilość erytrocytów, leukocytów, trombocytów) również powinna być regularnie wykonywana. Szczególnie na początku terapii oraz u pacjentów w podeszłym wieku, należy zwracać uwagę na wszelkie oznaki zaburzeń elektrolitowych i hemokoncentracji. Stosowanie produktu może dawać pozytywne wyniki testów antydopingowych. Nie są możliwe do przewidzenia skutki stosowania produktu jako środka dopingowego; nie można wykluczyć zagrożenia dla zdrowia. Produkt zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Nawet w przypadku prawidłowego stosowania, torasemid może zmieniać czas reakcji i zaburzać zdolność aktywnego uczestnictwa w ruchu ulicznym, obsługiwania urządzeń mechanicznych lub pracy bez bezpiecznego oparcia dla stóp. Dotyczy to zwłaszcza początkowego okresu leczenia, okresu po zwiększeniu dawki lub po zastąpieniu innego leku, okresu rozpoczęcia równoległego leczenia innym produktem oraz w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu.

Interakcje

Torasemid nasila działanie innych leków obniżających ciśnienie krwi, zwłaszcza inhibitorów konwertazy. Podawanie inhibitorów konwertazy jednocześnie, lub bezpośrednio po leczeniu torasemidem, może spowodować gwałtowne obniżenie ciśnienia krwi. Zmniejszenie stężenia potasu, spowodowane przez torasemid, może zwiększać ilość i nasilić działania niepożądane spowodowane przez jednocześnie stosowane glikozydy naparstnicy. Torasemid może osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych. Probenecid i NLPZ (np. indometacyna, ASA) mogą hamować moczopędne i przeciwnadciśnieniowe działanie torasemidu. W przypadku stosowania dużych dawek salicylanów, torasemid może nasilać ich działanie toksyczne na OUN. Szczególnie w przypadkach leczenia dużymi dawkami torasemid może nasilać oto- i nefrotoksyczne działanie antybiotyków aminoglikozydowych (np. kanamycyna, gentamycyna, tobramycyna) i leków przeciwnowotworowych zawierających pochodne platyny (cisplatyna) jak również nefrotoksyczne działanie cefalosporyn. Torasemid może również nasilać działanie teofiliny oraz działanie zwiotczające mięśnie leków o działaniu kuraryzującym. Leki przeczyszczające oraz mineralo- i glikokortykoidy mogą zwiększać utratę potasu powodowaną przez torasemid. Jednoczesne leczenie torasemidem oraz solami litu, może powodować zwiększenie stężenia litu w surowicy i w ten sposób nasilać działanie, również niepożądane, soli litu. Torasemid może zmniejszać naczyniokurczące działanie amin katecholowych (np. epinefryny, norepinefryny). Jednoczesne stosowanie kolestyraminy może zmniejszać wchłanianie podanego doustnie torasemidu, a przez to osłabiać skuteczność jego działania.

Ciąża i laktacja

Brak danych dotyczących działania torasemidu u kobiet w ciąży lub dostępne są tylko ograniczone dane. Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną torasemidu. W badaniach na zwierzętach, torasemid przenikał przez łożysko. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu podczas ciąży. W związku z brakiem dostępnych danych, torasemid może być podawany w czasie ciąży jedynie w przypadku istnienia niepodważalnych wskazań. Można zastosować jedynie najmniejszą skuteczną dawkę. Leki diuretyczne nie są odpowiednimi lekami w leczeniu nadciśnienia i obrzęków u kobiet ciężarnych, ponieważ mogą zaburzać przepływ przez łożysko i co za tym idzie, wzrost wewnątrzmaciczny. W przypadku, gdy torasemid musi być zastosowany w sytuacji niewydolności serca lub nerek u kobiety ciężarnej, ściśle monitorowane powinny być elektrolity, hematokryt, jak również wzrost płodu. Nie wiadomo czy torasemid jest wydzielany do mleka matki u ludzi ani u zwierząt. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka/niemowlęcia. W związku z tym, stosowanie torasemidu podczas laktacji jest przeciwwskazane. Jeżeli zastosowanie leku w czasie karmienia piersią jest konieczne, należy zaprzestać karmienia piersią. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu torasemidu na płodność u ludzi. W badaniach na zwierzętach nie zaobserwowano wpływu torasemidu na płodność.

Działania niepożądane

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) zmniejszona liczba płytek krwi, erytrocytów i/lub leukocytów. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje alergiczne (np. świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło), ciężkie reakcje skórne. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zaostrzona zasadowica metaboliczna, kurcze mięśni (zwłaszcza na początku leczenia), podwyższenie stężenia kwasu moczowego i glukozy we krwi, jak również podwyższenie stężenia lipidów we krwi (trójglicerydy, cholesterol), hipokaliemia (z jednoczesnym stosowaniem diety ubogiej w potas, wymiotach, biegunce, nadużywaniu środków przeczyszczających, jak również u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby). W zależności od stosowanej dawki i długości trwania leczenia, mogą wystąpić zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, w szczególności np. hipowolemia, hipokaliemia i/lub hiponatremia. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) w związku z zagęszczeniem krwi mogą wystąpić komplikacje zakrzepowo-zatorowe, stany splątania, niedociśnienie, jak również zaburzenia w krążeniu wieńcowym lub centralnym (w tym niedokrwienie mięśnia sercowego i mózgu). Stany te mogą prowadzić np. do zaburzeń rytmu serca, dławicy piersiowej, ostrego zawału mięśnia sercowego lub omdleń. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. utrata apetytu, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki, zaparcia), szczególnie na początku leczenia; (bardzo rzadko) zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych (γ-GT) we krwi. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) podwyższone stężenie kreatyniny i mocznika we krwi. U pacjentów z zaburzeniami mikcji (np. z powodu przerostu gruczołu krokowego), zwiększona produkcja moczu może prowadzić do zatrzymania moczu i nadmiernego rozciągnięcia pęcherza moczowego. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, osłabienie (zwłaszcza na początku leczenia); (niezbyt często) suchość w jamie ustnej, parestezje; (bardzo rzadko) zaburzenia widzenia, szumy uszne, utrata słuchu.

Przedawkowanie

Typowy obraz przedawkowania torasemidu nie jest znany. W przypadku przedawkowania może wystąpić nasilona diureza z utratą płynów i elektrolitów, możliwe są: senność, stan splątania, objawowe niedociśnienie, zapaść krążeniowa i zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Brak jest swoistego antidotum. Na ogół, objawy zatrucia ustępują po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku z jednoczesnym podaniem płynów i elektrolitów. Należy prowadzić stałą kontrolę równowagi wodno-elektrolitowej! Torasemid nie może zostać usunięty z organizmu poprzez dializę, zatem hemodializa nie przyspieszy procesu jego eliminacji. Leczenie w hipowolemii: uzupełnienie niedoborów objętości płynów. Leczenie w hipokaliemii: uzupełnienie niedoborów potasu. Leczenie w zapaści krążeniowej: pozycja przeciwwstrząsowa, leczenie przeciwwstrząsowe, jeśli konieczne. Natychmiastowe działania w przypadku wstrząsu anafilaktycznego. W momencie wystąpienia pierwszych objawów (np. reakcji skórnych takich jak pokrzywka czy zaczerwienienie, niepokoju, bólu głowy, wzmożonego pocenia, nudności, sinicy), należy: zapewnić dostęp dożylny; oprócz podjęcia innych działań typowych dla sytuacji zagrożenia życia, ułożyć pacjenta na płaskim podłożu w pozycji z uniesionymi nogami, udrożnić drogi oddechowe, wdrożyć tlenoterapię; w razie konieczności i w miarę możliwości zastosować zasady intensywnej opieki medycznej (w tym podanie adrenaliny, płynów dożylnych, glikokortykosteroidów).

Działanie

Torasemid posiada działanie saluretyczne polegające na blokowaniu wchłaniania zwrotnego jonów sodowych i chlorkowych w ramieniu wstępującym pętli Henlego. U ludzi działanie moczopędne występuje szybko, osiągając maksymalne działanie 2-3 h po podaniu doustnym; działanie utrzymuje się do 12 h. U zdrowych ochotników, w zakresie dawek 5-100 mg, obserwowano wzrost diurezy proporcjonalny do logarytmu dawki („diuretyk o wysokim pułapie”). Zwiększenie diurezy może być także uzyskane w przypadkach niedostatecznego działania innych leków moczopędnych (np.: tiazydów działających na kanalik dalszy), np.: u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek. U pacjentów z ciężką lub schyłkową przewlekłą niewydolnością nerek, torasemid powoduje ustąpienie obrzęków i spadek podwyższonego ciśnienia tętniczego krwi.