Toramide - charakterystyka leku dla lekarzy

Toramide jest lekiem moczopędnym z grupy diuretyków pętlowych, stosowanym w następujących wskazaniach:

Dawka 5 mg:

• Samoistne nadciśnienie tętnicze
• Obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca
• Obrzęki w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek
• Obrzęki w niewydolności wątroby

Dawki 10 mg oraz 20 mg:

• Obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca
• Obrzęki w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek
• Obrzęki w niewydolności wątroby

Toramide wykazuje działanie moczopędne zależne od dawki, z maksymalnym efektem występującym po 2-3 godzinach od podania doustnego. W małych dawkach profil farmakodynamiczny przypomina leki tiazydowe, natomiast w większych dawkach wywołuje szybką i intensywną diurezę typową dla diuretyków pętlowych.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabela: Schemat dawkowania Toramide w zależności od wskazania

W leczeniu nadciśnienia tętniczego zaleca się rozpoczęcie od dawki 2,5 mg/dobę, przyjmowanej najlepiej podczas śniadania. Dawki tej nie należy zwiększać przed upływem 2 miesięcy od rozpoczęcia terapii. Maksymalna dawka w tym wskazaniu wynosi 5 mg/dobę.

W leczeniu obrzęków zalecana dawka początkowa to 5 mg/dobę, która jest zazwyczaj również dawką podtrzymującą. W razie konieczności dawkę można stopniowo zwiększać do 20 mg/dobę. W pojedynczych przypadkach stosowano dawki do 40 mg torasemidu na dobę.

Szczególne grupy pacjentów:

Osoby w podeszłym wieku: Zalecenia dotyczące dawkowania nie ulegają zmianie, jednak należy mieć na uwadze ograniczone dane z badań porównawczych w tej grupie wiekowej.

Dzieci i młodzież: Brak doświadczeń dotyczących stosowania torasemidu u pacjentów poniżej 18. roku życia.

Niewydolność wątroby i nerek: Dane dotyczące dostosowania dawki są ograniczone. U pacjentów z niewydolnością wątroby należy zachować szczególną ostrożność ze względu na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu w osoczu.

Sposób podawania: Tabletki należy przyjmować rano, bez rozgryzania, popijając niewielką ilością płynu. Lek jest zazwyczaj stosowany w leczeniu długotrwałym lub do czasu ustąpienia obrzęków.

Podczas terapii Toramide należy regularnie monitorować stan pacjenta, szczególnie w zakresie równowagi wodno-elektrolitowej, zwłaszcza na początku leczenia i u osób w podeszłym wieku.

Przeciwwskazania

Stosowanie Toramide jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na torasemid, pochodne sulfonylomocznika lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Niewydolność nerek z bezmoczem
• Śpiączka wątrobowa i stan przedśpiączkowy
• Niedociśnienie tętnicze
• Karmienie piersią
• Hipowolemia

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem leczenia Toramide należy wyrównać ewentualne zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hiponatremia i hipowolemia. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z:

• Zaburzeniami oddawania moczu (np. łagodny rozrost gruczołu krokowego)
• Zaburzeniami rytmu serca (np. blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia)
• Skłonnością do hiperurykemii i dny moczanowej
• Cukrzycą utajoną lub jawną
• Zaburzeniami równowagi kwasowo-zasadowej

Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zaleca się regularne kontrolowanie:

• Równowagi elektrolitowej, zwłaszcza stężenia potasu w surowicy
• Stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi
• Morfologii krwi obwodowej

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania litu, antybiotyków aminoglikozydowych lub cefalosporyn. Pacjenci przyjmujący Toramide powinni być poinformowani o możliwości wystąpienia zawrotów głowy, co może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Toramide może wchodzić w istotne interakcje z wieloma lekami, wpływając na ich skuteczność i bezpieczeństwo stosowania:

• Glikozydy naparstnicy: Niedobór potasu i/lub magnezu może zwiększać wrażliwość mięśnia sercowego na te leki.
• Kortykosteroidy i leki przeczyszczające: Mogą nasilać utratę potasu.
• Leki przeciwnadciśnieniowe: Możliwe nasilenie działania hipotensyjnego, szczególnie w przypadku inhibitorów konwertazy angiotensyny.
• Leki przeciwcukrzycowe: Toramide może osłabiać ich działanie.
• Antybiotyki aminoglikozydowe i cisplatyna: Możliwe nasilenie działania nefrotoksycznego i ototoksycznego.
• Lit: Toramide może zwiększać stężenie litu w surowicy i jego toksyczność.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne: Mogą zmniejszać działanie moczopędne i hipotensyjne torasemidu.

Należy zachować szczególną ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu wymienionych leków i w razie potrzeby dostosować dawkowanie.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania torasemidu w ciąży u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały potencjalne działanie toksyczne na płód przy wysokich dawkach. Lek przenika do organizmu płodu i może wywoływać zaburzenia elektrolitowe oraz zwiększać ryzyko małopłytkowości u noworodków.

Stosowanie Toramide w ciąży powinno być rozważane tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas terapii torasemidem.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Toramide obejmują:

• Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia, hipowolemia)
• Bóle i zawroty głowy
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia)
• Zwiększenie stężenia kwasu moczowego i glukozy we krwi
• Kurcze mięśni
• Uczucie zmęczenia i osłabienia

Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak zaburzenia rytmu serca, reakcje alergiczne czy zaburzenia funkcji nerek i wątroby. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Toramide może wystąpić nadmierna diureza prowadząca do odwodnienia i zaburzeń elektrolitowych. Objawy mogą obejmować senność, splątanie, niedociśnienie tętnicze i zapaść krążeniową. Leczenie polega na zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku oraz uzupełnieniu niedoborów płynów i elektrolitów. Brak swoistej odtrutki.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Toramide jest diuretykiem pętlowym o szybkim początku działania i długotrwałym efekcie moczopędnym. Maksymalne działanie występuje w ciągu 2-3 godzin po podaniu doustnym. W małych dawkach profil farmakodynamiczny przypomina leki tiazydowe, natomiast w większych dawkach wywołuje intensywną diurezę typową dla diuretyków pętlowych.

Lek wpływa na zmniejszenie obrzęków i poprawę czynności mięśnia sercowego w niewydolności serca poprzez redukcję obciążenia wstępnego i następczego. Siła działania moczopędnego zwiększa się logarytmicznie w zakresie dawek od 5 do 100 mg.

Skład

Substancją czynną leku jest torasemid. Jedna tabletka zawiera odpowiednio 5 mg, 10 mg lub 20 mg torasemidu.

Toramide jest skutecznym lekiem moczopędnym o szerokim spektrum zastosowań w kardiologii i nefrologii. Jego stosowanie wymaga jednak ścisłego monitorowania pacjenta i indywidualnego dostosowania dawki w celu osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego przy minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.