Dawki 10 mg oraz 20 mg: - Obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, przewlekłą niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby

Torasemid wykazuje silne działanie moczopędne, szczególnie w wyższych dawkach. W mniejszych dawkach jego profil farmakodynamiczny przypomina leki tiazydowe.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabela 1. Dawkowanie torasemidu w zależności od wskazania

Lek należy przyjmować rano, bez rozgryzania, popijając niewielką ilością płynu. W leczeniu nadciśnienia tętniczego dawki nie należy zwiększać przed upływem 2 miesięcy od rozpoczęcia terapii. Leczenie obrzęków zwykle ma charakter długotrwały lub do czasu ustąpienia obrzęków.

U osób w podeszłym wieku zalecenia dotyczące dawkowania nie ulegają zmianie, jednak dane z badań porównawczych są ograniczone. Brak doświadczeń dotyczących stosowania torasemidu u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia.

W przypadku niewydolności wątroby i nerek dane dotyczące dostosowania dawki są ograniczone. U pacjentów z niewydolnością wątroby należy zachować szczególną ostrożność ze względu na możliwość zwiększenia stężenia leku w osoczu.

Przeciwwskazania

Stosowanie torasemidu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne sulfonylomocznika lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Niewydolność nerek z bezmoczem
• Śpiączka wątrobowa i stan przedśpiączkowy
• Niedociśnienie tętnicze
• Karmienie piersią
• Hipowolemia

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem leczenia torasemidem należy wyrównać ewentualne zaburzenia elektrolitowe, w szczególności hipokaliemię, hiponatremię i hipowolemię. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z:

• Zaburzeniami oddawania moczu (np. łagodny rozrost gruczołu krokowego)
• Zaburzeniami rytmu serca (np. blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia)
• Skłonnością do hiperurykemii i dny moczanowej
• Cukrzycą utajoną lub jawną
• Zaburzeniami równowagi kwasowo-zasadowej

Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zaleca się regularne kontrolowanie równowagi elektrolitowej, zwłaszcza stężenia potasu w surowicy, a także stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi oraz morfologii krwi obwodowej.

Pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia zawrotów głowy i innych objawów mogących wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie na początku leczenia, przy zwiększaniu dawki lub jednoczesnym spożyciu alkoholu.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Torasemid może wchodzić w istotne interakcje z wieloma lekami, w tym:

• Glikozydy naparstnicy - zwiększone ryzyko działań niepożądanych przy współistniejącej hipokaliemii
• Kortykosteroidy i leki przeczyszczające - nasilenie utraty potasu
• Leki przeciwnadciśnieniowe, szczególnie inhibitory ACE - nasilenie działania hipotensyjnego
• Leki przeciwcukrzycowe - możliwe osłabienie ich działania
• Antybiotyki aminoglikozydowe i cisplatyna - zwiększone ryzyko działań nefro- i ototoksycznych
• Lit - zwiększone ryzyko działań toksycznych litu
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne - możliwe osłabienie działania moczopędnego i hipotensyjnego torasemidu

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu torasemidu z wymienionymi lekami i w razie potrzeby dostosować dawkowanie.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania torasemidu w ciąży u ludzi. W badaniach na zwierzętach obserwowano działanie toksyczne na płód przy wysokich dawkach. Lek przenika do organizmu płodu i może powodować zaburzenia elektrolitowe oraz małopłytkowość u noworodków. Stosowanie w ciąży możliwe tylko wtedy, gdy korzyści wyraźnie przewyższają ryzyko, z użyciem najmniejszej skutecznej dawki.

Brak danych o przenikaniu torasemidu do mleka kobiecego. Nie zaleca się stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane torasemidu obejmują:

• Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (hipowolemia, hipokaliemia, hiponatremia)
• Bóle i zawroty głowy
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia)
• Zwiększenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów we krwi
• Kurcze mięśni
• Uczucie zmęczenia i osłabienia

Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak zaburzenia rytmu serca, reakcje alergiczne czy zaburzenia funkcji nerek i wątroby. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Torasemid jest diuretykiem pętlowym o silnym działaniu moczopędnym. Maksymalne działanie występuje w ciągu 2-3 godzin po podaniu doustnym. W małych dawkach jego profil farmakodynamiczny przypomina leki tiazydowe. Działanie torasemidu prowadzi do zmniejszenia obrzęków i poprawy czynności mięśnia sercowego w niewydolności serca poprzez redukcję obciążenia wstępnego i następczego.

Siła działania moczopędnego zwiększa się logarytmicznie w zakresie dawek 5-100 mg. Lek wykazuje korzystny profil farmakokinetyczny, z wysoką biodostępnością po podaniu doustnym i długim okresem półtrwania, co umożliwia stosowanie raz na dobę.

Wnioski

Torasemid jest skutecznym lekiem moczopędnym o szerokim zakresie zastosowań w kardiologii i nefrologii. Jego unikalne właściwości farmakologiczne pozwalają na elastyczne dawkowanie w zależności od wskazania i stanu klinicznego pacjenta. Kluczowe znaczenie ma monitorowanie parametrów nerkowych i elektrolitowych podczas terapii oraz uwzględnienie potencjalnych interakcji lekowych.