Piastprazol

Wyszukaj produkt

Substancję czynną zawierają również leki:

Polprazol^® Max

kaps. dojelitowe, twarde

20 mg

14 szt.

Doustnie

100%

17,63

Omeprazole

kaps. dojelitowe, twarde

20 mg

7 szt.

Doustnie

100%

10,89

Piastprazol

kaps. dojelitowe, twarde

20 mg

14 szt.

Doustnie

100%

20,04

Polprazol® Max - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Polprazol® Max jest wskazany w leczeniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego u pacjentów dorosłych. Do typowych objawów należą zgaga i zarzucanie kwaśnej treści żołądkowej.

Warto zapamiętać

Polprazol® Max zawiera 20 mg omeprazolu w postaci kapsułek dojelitowych
Lek stosuje się raz na dobę przez 14 dni w leczeniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego

Omeprazol zawarty w preparacie Polprazol® Max jest skutecznym inhibitorem pompy protonowej, który zmniejsza wydzielanie kwasu solnego w żołądku poprzez specyficzny mechanizm działania. Dzięki temu zapewnia szybką i długotrwałą kontrolę objawów refluksu.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów	Zalecane dawkowanie
Dorośli	20 mg raz na dobę przez 14 dni
Pacjenci z niewydolnością nerek	Nie jest konieczna zmiana dawkowania
Pacjenci z niewydolnością wątroby	Należy skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia
Pacjenci w podeszłym wieku (>65 lat)	Nie jest konieczna zmiana dawkowania

Tabela 1. Zalecane dawkowanie preparatu Polprazol® Max w zależności od grupy pacjentów

W celu uzyskania pełnej poprawy objawów może być konieczne przyjmowanie kapsułek przez 2-3 kolejne dni. U większości pacjentów zgaga ustępuje całkowicie w ciągu 7 dni. Po uzyskaniu całkowitego ustąpienia dolegliwości należy zakończyć leczenie.

Sposób podawania

Kapsułki Polprazol® Max należy przyjmować rano, połykając je w całości i popijając szklanką wody. Kapsułek nie wolno żuć ani kruszyć. W przypadku trudności z połykaniem:

Pacjent może otworzyć kapsułkę i połknąć zawartość bezpośrednio, popijając połową szklanki wody
Alternatywnie można wymieszać zawartość kapsułki z lekko kwaśnym płynem (np. sokiem owocowym, musem jabłkowym) lub wodą niegazowaną
Przygotowaną zawiesinę należy wypić natychmiast lub w ciągu 30 minut
Po przyjęciu zawiesiny należy wypić pół szklanki wody

Ważne jest, aby nie używać mleka ani wody gazowanej do przygotowania zawiesiny. Mikrogranulki dojelitowe nie powinny być żute.

Przestrzeganie zaleceń dotyczących sposobu podawania jest kluczowe dla zapewnienia optymalnego wchłaniania i działania leku.

Przeciwwskazania

Stosowanie preparatu Polprazol® Max jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

Nadwrażliwość na omeprazol, podstawione benzoimidazole lub którąkolwiek substancję pomocniczą
Jednoczesne stosowanie z nelfinawirem

Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć powyższe przeciwwskazania, aby uniknąć potencjalnych zagrożeń dla zdrowia pacjenta.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania preparatu Polprazol® Max należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

Wystąpienie niepokojących objawów, takich jak: istotne niezamierzone zmniejszenie masy ciała, nawracające wymioty, utrudnienie połykania, wymioty krwiste lub smoliste stolce
Podejrzenie lub obecność owrzodzenia żołądka - należy wykluczyć obecność zmian nowotworowych
Jednoczesne stosowanie z atazanawirem - nie jest zalecane, a w przypadku konieczności wymaga ścisłego monitorowania
Interakcje z lekami metabolizowanymi przez CYP2C19, szczególnie klopidogrelem
Długotrwałe stosowanie u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania lub nietolerancją niektórych cukrów
Zwiększone ryzyko zakażeń przewodu pokarmowego bakteriami Salmonella i Campylobacter

Pacjenci z długotrwałymi, nawracającymi objawami niestrawności lub zgagi powinni regularnie konsultować się z lekarzem. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów powyżej 55 roku życia.

U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej przez dłuższy czas istnieje ryzyko wystąpienia hipomagnezemii. W przypadku długotrwałego leczenia lub stosowania z innymi lekami mogącymi powodować hipomagnezemię, należy rozważyć monitorowanie poziomu magnezu.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Omeprazol może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, wpływając na ich wchłanianie lub metabolizm. Najważniejsze interakcje obejmują:

Zmniejszone wchłanianie leków, których absorpcja zależy od pH żołądka (np. ketokonazol, itrakonazol)
Interakcje z lekami metabolizowanymi przez CYP2C19 (np. diazepam, fenytoina, warfaryna)
Zmniejszenie skuteczności klopidogrelu
Zwiększenie stężenia digoksyny, takrolimusu i sakwinawiru

Przed rozpoczęciem leczenia preparatem Polprazol® Max należy dokładnie przeanalizować listę przyjmowanych przez pacjenta leków i skonsultować potencjalne interakcje z lekarzem lub farmaceutą.

Ciąża i karmienie piersią

Badania nie wykazały negatywnego wpływu omeprazolu na przebieg ciąży lub zdrowie płodu/noworodka. Polprazol® Max może być stosowany w czasie ciąży. Omeprazol przenika do mleka matki, ale przy stosowaniu dawek terapeutycznych nie stanowi zagrożenia dla karmionego dziecka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane (występujące u 1-10% pacjentów) to:

Bóle głowy
Bóle brzucha
Zaparcia
Biegunki
Wzdęcia
Nudności i wymioty

Rzadziej mogą wystąpić: zawroty głowy, parestezje, zaburzenia smaku, niewyraźne widzenie, suchość w jamie ustnej, kandydoza przewodu pokarmowego, reakcje skórne, bóle stawów i mięśni.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek działań niepożądanych należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania omeprazolu są zwykle łagodne i przemijające. Mogą obejmować: nudności, wymioty, zawroty głowy, bóle brzucha, biegunkę i bóle głowy. W pojedynczych przypadkach obserwowano apatię, depresję i splątanie.

Leczenie przedawkowania jest głównie objawowe. Nie ma specyficznego antidotum dla omeprazolu.

Właściwości farmakologiczne

Omeprazol jest inhibitorem pompy protonowej, który selektywnie i nieodwracalnie hamuje aktywność H+/K+-ATP-azy w komórkach okładzinowych żołądka. Dzięki temu mechanizmowi skutecznie zmniejsza wydzielanie kwasu solnego, zapewniając szybką i długotrwałą kontrolę objawów refluksu żołądkowo-przełykowego.

Polprazol® Max zawiera omeprazol w postaci powlekanych peletków dojelitowych, co zapewnia ochronę substancji czynnej przed degradacją w kwaśnym środowisku żołądka i umożliwia jej uwolnienie w jelicie cienkim.

Podsumowanie

Polprazol® Max jest skutecznym i bezpiecznym lekiem w leczeniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego u dorosłych. Jego stosowanie wymaga jednak uwagi na potencjalne interakcje z innymi lekami oraz monitorowania w przypadku długotrwałego użycia. Przestrzeganie zaleceń dotyczących dawkowania i sposobu podawania jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych.

Wskazania

Preparat jest wskazany do stosowania w leczeniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego (np. zgagi i zarzucania kwaśnej treści żołądkowej) u pacjentów dorosłych.

Dawkowanie

Dorośli. Zalecane dawkowanie to 20 mg raz/dobę przez 14 dni. W celu uzyskania poprawy objawów może być konieczne przyjmowanie kaps. przez 2-3 kolejne dni. U większości pacjentów zgaga ustępuje całkowicie w ciągu 7 dni. Po uzyskaniu całkowitego ustąpienia dolegliwości, leczenie należy zakończyć. Pacjenci z niewydolnością nerek. Nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z niewydolnością wątroby. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni poradzić się lekarza przed rozpoczęciem przyjmowania produktu. Pacjenci w podeszłym wieku (>65 lat). U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna zmiana dawkowania.

Uwagi

Produkt w postaci kaps. należy przyjmować rano, połykając je w całości i popijając szklanką wody. Kapsułek nie wolno żuć ani kruszyć. Pacjentów z zaburzeniami połykania oraz dzieci, które są w stanie pić lub połykać pokarm półstały: pacjent może otworzyć kaps., a zawartość połknąć bezpośrednio, popijając połową szklanki wody lub po jej zmieszaniu z nieco kwaśnym płynem, np. sokiem owocowym lub musem jabłkowym lub po wymieszaniu z wodą niegazowaną. Zawiesinę należy wypić natychmiast (lub w czasie do 30 min. od przygotowania). W każdym przypadku zawiesinę należy wymieszać bezpośrednio przed wypiciem, a po jej przyjęciu należy wypić pół szklanki wody. Nie należy używać mleka lub wody gazowanej. Mikrogranulek dojelitowych nie wolno żuć.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na omeprazol, podstawione benzoimidazole lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu. Omeprazolu nie należy podawać jednocześnie z nelfinawirem.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

W przypadku występowania jakichkolwiek niepokojących objawów (np. istotnego niezamierzonego zmniejszenia mc., nawracających wymiotów, utrudnienia połykania, wymiotów krwistych lub smolistych stolców), a także w przypadku podejrzenia lub obecności owrzodzenia żołądka, należy wykluczyć obecność zmian nowotworowych, ponieważ leczenie preparatem może łagodzić objawy i opóźniać rozpoznanie. Nie zaleca się jednoczesnego podawania atazanawiru oraz inhibitorów pompy protonowej. W przypadku, gdy stosowanie łączne atazanawiru oraz inhibitora pompy protonowej jest uznane za nieuniknione zalecana jest dokładna kontrola kliniczna (np. ocena miana wirusa) wraz ze zwiększeniem dawki atazanawiru do 400 mg z dawką rytonawiru 100 mg, nie należy stosować dawki omeprazolu >20 mg. Omeprazol jest inhibitorem enzymu CYP2C19. Podczas rozpoczynania oraz kończenia leczenia omeprazolem należy wziąć pod uwagę możliwość interakcji z lekami metabolizowanymi przez enzym CYP2C19. Obserwuje się interakcję pomiędzy klopidogrelem i omeprazolem. Znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest pewne. Jednak nie zaleca się równoczesnego stosowania omeprazolu oraz klopidogrelu. Produkt w kaps. dojelitowych zawiera sacharozę i dlatego nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Stosowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej może prowadzić do niewielkiego zwiększania ryzyka występowania zakażeń przewodu pokarmowego bakteriami, takimi jak Salmonella i Campylobacter. Pacjenci z długotrwale występującymi, nawracającymi objawami niestrawności lub zgagą powinni zgłaszać się do lekarza w regularnych odstępach czasu. Szczególnie pacjenci >55 lat przyjmujący jakiekolwiek wydawane bez recepty leki na niestrawność lub zgagę powinni poinformować o tym farmaceutę lub lekarza. Pacjenta należy pouczyć, aby skonsultował się z lekarzem, jeżeli: miał wcześniej owrzodzenie żołądka lub zabieg chirurgiczny w obrębie przewodu pokarmowego, przyjmuje w sposób ciągły leki na niestrawność lub zgagę przez 4 tyg. lub dłużej, ma żółtaczkę lub ciężką chorobę wątroby, jest >55 lat i występują u niego nowe objawy lub objawy, które w ostatnim czasie uległy zmianie. Pacjenci nie powinni przyjmować omeprazolu zapobiegawczo. U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. PPI), jak omeprazol, przez co najmniej 3 m-ce oraz u większości pacjentów przyjmujących PPI przez rok, odnotowano przypadki wstępowania ciężkiej hipomagnezemii. Mogą występować ciężkie objawy hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, zawroty głowy oraz arytmie komorowe, jednakże mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać niezauważone. U pacjentów najbardziej dotkniętych chorobą, hipomagnezemia zmniejszyła się po uzupełnieniu niedoborów magnezu i odstawieniu inhibitorów pompy protonowej. U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących inhibitory pompy protonowej łącznie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi wywołać hipomagnezemię (np. diuretyki), należy rozważyć pomiar stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami pompy protonowej oraz okresowe pomiary w trakcie leczenia. Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych. Możliwe jest wystąpienie niepożądanych reakcji na lek, takich jak odczucie zawrotu głowy oraz zaburzenia widzenia. W przypadku ich wystąpienia pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.

Interakcje

Zmniejszona kwaśność wewnątrzżołądkowa podczas leczenia omeprazolem może zwiększać lub zmniejszać wchłanianie substancji czynnych, których wchłanianie jest zależne od pH treści żołądkowej. W przypadku podawania w skojarzeniu z omeprazolem, stężenia w osoczu nelfinawiru i atazanawiru są zmniejszone. Jednoczesne podanie omeprazolu z nelfinawirem jest przeciwwskazane. Jednoczesne stosowanie omeprazolu (w dawce 40 mg raz/dobę) powoduje zmniejszenie średniej ekspozycji na nelfinawir na ok. 40% oraz zmniejszenie średniej ekspozycji na farmakologicznie czynny metabolit M8 o ok. 75-90%. Interakcja ta może również obejmować hamowanie aktywności izoenzymu CYP2C19. Jednoczesne podawanie omeprazolu z atanazawirem nie jest zalecane. Jednoczesne stosowanie omeprazolu (w dawce 40 mg raz/dobę) oraz atazanawiru w dawce 300 mg/rytonawiru w dawce 100 mg u zdrowych ochotników powodowało zmniejszenie ekspozycji na atazanawir o 75%. Zwiększenie dawki atanazawiru do 400 mg nie kompensuje wpływu omeprazolu na ekspozycję na atazanawir. Jednoczesne stosowanie omeprazolu (w dawce 20 mg raz/dobę) oraz atazanawiru w dawce 400 mg/rytonawiru w dawce 100 mg u zdrowych ochotników powodowało zmniejszenie ekspozycji na atazanawir o ok. 30% w porównaniu ze stosowaniem atazanawiru 300 mg/rytonawiru 100 mg raz/dobę. Jednoczesne podawanie omeprazolu (w dawce 20 mg/dobę) i digoksyny zdrowym ochotnikom powodowało 10% zwiększenie biodostępności digoksyny. Objawy toksyczności digoksyny były obserwowane rzadko. Jednakże należy zachować ostrożność podczas stosowania omeprazolu w dużych dawkach u osób w podeszłym wieku. W takich przypadkach należy kontrolować działanie terapeutyczne digoksyny. W badaniu klinicznym ze skrzyżowanym schematem leczenia (crossover study) klopidogrel (dawka nasycająca 300 mg, a następnie 75 mg/dobę), zarówno w monoterapii jak i w skojarzeniu z omeprazolem (dawka 80 mg podawana w tym samym czasie co klopidogrel) był podawany przez 5 dni. Ekspozycja na aktywny metabolit klopidogrelu była zmniejszona o 46% (w dniu 1.) oraz o 42% (w dniu 5.), gdy klopidogrel oraz omeprazol były podawane jednocześnie. Przy jednoczesnym podawaniu obu leków średnie hamowanie agregacji płytek (ang. IPA) było zmniejszone o 47% (po 24 h) oraz o 30% (w dniu 5.). W innym badaniu wykazano, że podawanie klopidogrelu i omeprazolu o różnych porach nie zapobiegało ich interakcji, co prawdopodobnie wynika z hamującego działania omeprazolu na aktywność izoenzymu CYP2C19. Z badań obserwacyjnych oraz badań klinicznych otrzymano niespójne dane dotyczące następstw klinicznych tej interakcji PK/PD w zakresie poważnych incydentów krążeniowych. Wchłanianie pozakonazolu, erlotynibu, ketokonazolu oraz itrakonazolu jest istotnie zmniejszone i z tego względu ich skuteczność kliniczna może być zmniejszona. W odniesieniu do pozakonazolu oraz erlotynibu należy unikać ich jednoczesnego stosowania z omeprazolem. Omeprazol jest umiarkowanym inhibitorem CYP2C19, głównego enzymu metabolizującego omeprazol. Z tego względu, metabolizm stosowanych jednocześnie substancji czynnych również metabolizowanych przez CYP2C19 może być zmniejszony, a ogólnoustrojowa ekspozycja na te leki może być zwiększona. Do substancji takich należą między innymi: R-warfaryna oraz inni antagoniści witaminy K, cylostazol, diazepam i fenytoina. Omeprazol podawany zdrowym ochotnikom w dawkach 40 mg w badaniu z dawkowaniem w schemacie skrzyżowanym (cross-over) zwiększał C_max oraz AUC cylostazolu odpowiednio o 18% oraz o 26%, a 1 z jego głównych metabolitów odpowiednio o 29% oraz 69%. Zaleca się kontrolowanie stężenia fenytoiny w osoczu podczas 1-szych 2 tyg. po rozpoczęciu leczenia omeprazolem oraz, w przypadku dostosowywania dawki fenytoiny, kontrola i dalsze dostosowanie dawki powinny zostać przeprowadzone na zakończenie leczenia omeprazolem. Jednoczesne podawanie omeprazolu z sakwinawirem/rytonawirem powodowało zwiększenie stężenia sakwinawiru w osoczu o ok. 70% i było dobrze tolerowane przez pacjentów z zakażeniem wirusem HIV. Opisywano zwiększenie stężenia takrolimusu w surowicy podczas jego równoczesnego stosowania z omeprazolem. Zaleca się dokładną kontrolę stężeń takrolimusu a także czynności nerek (klirensu kreatyniny), a dawkowanie takrolimusu powinno być dostosowywane zależnie od potrzeb. Ponieważ omeprazol jest metabolizowany przez CYP2C19 oraz CYP3A4, substancje czynne znane z hamującego wpływu na CYP2C19 lub CYP3A4 (takie jak klarytromycyna oraz worykonazol) mogą prowadzić do zwiększenia stężenia omeprazolu w surowicy przez zmniejszenie tempa jego metabolizmu. Jednoczesne leczenie worykonazolem skutkowało ponad 2-krotnym zwiększeniem ekspozycji na omeprazol. Ze względu na to, że duże dawki omeprazolu są dobrze tolerowane, dostosowywanie dawkowania omeprazolu nie jest konieczne. Jednakże, dostosowanie dawki należy rozważyć u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby oraz w przypadkach, gdy wskazane jest stosowanie długotrwałego leczenia. Substancje czynne o znanym wpływie indukującym aktywność CYP2C19 lub CYP3A4 lub obu tych układów enzymatycznych (takie jak ryfampicyna oraz dziurawiec) mogą prowadzić do zmniejszenia stężenia omeprazolu w surowicy poprzez zwiększenie tempa jego metabolizmu.

Ciąża i laktacja

Wyniki trzech prospektywnych badań epidemiologicznych (obejmujących ponad 1000 przypadków ekspozycji) wykazują brak niepożądanych oddziaływań omeprazolu na ciążę lub na stan zdrowia płodu/noworodka. Omeprazol może być stosowany podczas ciąży. Omeprazol przenika do mleka matki, lecz nie ma zagrożenia niekorzystnym oddziaływaniem na dziecko podczas stosowania leku w dawkach terapeutycznych.

Działania niepożądane

Do najczęściej spotykanych działań niepożądanych omeprazolu (występujących u 1-10% pacjentów) należą: bóle głowy, ból brzucha, zaparcia, biegunki, wzdęcia oraz nudności/wymioty. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy; (niezbyt często) uczucie zawrotu głowy, parestezje, senność; (rzadko) zaburzenia smaku. Zaburzenia oka: (rzadko) niewyraźne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) skurcz oskrzeli. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (często) ból brzucha, zaparcia, biegunki, wzdęcia, nudności/wymioty; (rzadko) suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, kandydoza przewodu pokarmowego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (rzadko) zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez; (bardzo rzadko) niewydolność wątroby, encefalopatia u pacjentów z wcześniej istniejącą chorobą wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) zapalenie skóry, świąd, wysypka, pokrzywka; (rzadko) wypadanie włosów (łysienie), nadwrażliwość na światło; (bardzo rzadko) rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczna rozpływna martwica naskórka (ang. TEN). Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) bóle stawów, bóle mięśni; (bardzo rzadko) osłabienie siły mięśniowej. Zaburzenia nerek i układu moczowego: (rzadko) śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo rzadko) ginekomastia. Zaburzenia ogólne oraz zmiany w miejscu podania leku: (niezbyt często) złe samopoczucie, obrzęki obwodowe: (rzadko) zwiększona potliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) hipomagnezemia.

Przedawkowanie

Dostępne są jedynie ograniczone informacje na temat wpływu przedawkowania omeprazolu u ludzi. W literaturze opisywano przypadki przyjęcia dawek do 560 mg, a pojedyncze doniesienia dotyczyły przypadków zastosowania pojedynczej dawki doustnej do 2400 mg omeprazolu (dawki 120-krotnie większej niż zalecana dawka kliniczna). Zaobserwowane objawy przedawkowania omeprazolu to: nudności, wymioty, zawroty głowy, bóle brzucha, biegunka i bóle głowy. W pojedynczych przypadkach opisywano również apatię, depresję, splątanie. Wszystkie objawy opisywane po przedawkowaniu omeprazolu były przemijające i nie obserwowano po ich ustąpieniu poważnych skutków klinicznych. Zwiększone dawki omeprazolu nie zmieniały szybkości eliminacji leku (kinetyki pierwszego rzędu). Leczenie, o ile jest potrzebne, jest wyłącznie objawowe.

Działanie

Omeprazol, będący racemiczną mieszaniną dwóch enancjomerów, zmniejsza wydzielanie kwasu solnego w żołądku w wyniku wysoce specyficznego mechanizmu działania. Jest on swoistym inhibitorem pompy protonowej w komórkach okładzinowych żołądka. Działanie leku jest szybkie i zapewnia kontrolę objawów przez odwracalne hamowanie wydzielania kwasu żołądkowego przy podawaniu raz/dobę.