Polmatine - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Polmatine jest wskazany w leczeniu pacjentów z chorobą Alzheimera o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim. Lek ten należy do grupy antagonistów receptora NMDA i wykazuje działanie modyfikujące przebieg choroby.

Choroba Alzheimera charakteryzuje się postępującym otępieniem neurodegeneracyjnym. Coraz więcej dowodów wskazuje, że zaburzenia neuroprzekaźnictwa glutaminergicznego, szczególnie w obrębie receptorów NMDA, przyczyniają się zarówno do występowania objawów, jak i progresji choroby. Memantyna, jako niekompetytywny antagonista receptora NMDA o średnim powinowactwie, moduluje efekty patologicznie podwyższonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do dysfunkcji neuronalnej.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie produktem Polmatine powinno być inicjowane i nadzorowane przez lekarza z doświadczeniem w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Terapię można rozpocząć tylko wtedy, gdy dostępna jest osoba sprawująca opiekę, która będzie regularnie monitorowała przyjmowanie leku przez pacjenta.

Rozpoznanie należy postawić zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Tolerancję i dawkowanie memantyny należy regularnie oceniać, zwłaszcza w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia. Następnie należy regularnie oceniać korzyści terapeutyczne oraz tolerancję leczenia zgodnie z obowiązującymi zaleceniami klinicznymi.

Leczenie podtrzymujące można kontynuować tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje leczenie memantyną. Przerwanie terapii należy rozważyć w przypadku braku widocznych efektów leczniczych lub wystąpienia nietolerancji.

Schemat zwiększania dawki u dorosłych pacjentów. Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg.

Polmatine należy podawać raz na dobę, o tej samej porze każdego dnia. Tabletki powlekane można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę, tak jak opisano powyżej. Produkt nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie wiekowej.

Szczególne grupy pacjentów

Zaburzenia czynności nerek:

• Łagodne zaburzenia (ClCr 50-80 ml/min): bez konieczności dostosowania dawki
• Umiarkowane zaburzenia (ClCr 30-49 ml/min): dawka dobowa 10 mg, z możliwością zwiększenia do 20 mg/dobę po 7 dniach
• Ciężkie zaburzenia (ClCr 5-29 ml/min): dawka dobowa 10 mg

Zaburzenia czynności wątroby:

• Łagodne lub umiarkowane zaburzenia (Child-Pugh A i B): bez konieczności dostosowania dawki
• Ciężkie zaburzenia: brak danych, nie zaleca się stosowania

Należy zachować szczególną ostrożność przy zwiększaniu dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (memantynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie Polmatine.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z padaczką, drgawkami w wywiadzie lub czynnikami predysponującymi do padaczki. Należy unikać jednoczesnego stosowania innych antagonistów NMDA, takich jak amantadyna, ketamina czy dekstrometorfan, ze względu na możliwość nasilenia działań niepożądanych, głównie ze strony ośrodkowego układu nerwowego.

Należy monitorować pacjentów z czynnikami mogącymi prowadzić do zwiększenia pH moczu, takimi jak drastyczne zmiany diety, przyjmowanie dużych dawek leków alkalizujących, nerkowa kwasica cewkowa czy ciężkie infekcje dróg moczowych wywołane przez bakterie Proteus.

U pacjentów ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego, niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca (NYHA III-IV) lub niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym należy zachować szczególną ostrożność i ściśle monitorować stan kliniczny.

Polmatine może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjentów leczonych ambulatoryjnie należy poinformować o konieczności zachowania szczególnej ostrożności.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Memantyna może nasilać działanie L-dopy, agonistów receptorów dopaminergicznych i leków antycholinergicznych. Może osłabiać działanie barbituranów i neuroleptyków. Konieczne może być dostosowanie dawki leków zmniejszających napięcie mięśni szkieletowych (dantrolen, baklofen) przy jednoczesnym stosowaniu z memantyną.

Nie należy stosować memantyny jednocześnie z amantadyną ze względu na ryzyko wystąpienia psychozy farmakotoksycznej. To samo dotyczy ketaminy i dekstrometorfanu. Istnieje potencjalne ryzyko interakcji z fenytoiną.

Inne substancje, takie jak cymetydyna, ranitydyna, prokainamid, chinidyna, chinina i nikotyna, które wykorzystują ten sam nerkowy system transportu kationów co amantadyna, mogą również wchodzić w interakcje z memantyną.

Możliwe jest zmniejszenie stężenia hydrochlorotiazydu w surowicy przy jednoczesnym stosowaniu z memantyną. Odnotowano pojedyncze przypadki zwiększenia wartości INR u pacjentów leczonych jednocześnie warfaryną i memantyną.

W badaniach farmakokinetycznych nie zaobserwowano istotnych interakcji memantyny z gliburydem/metforminą, donepezilem czy galantaminą. Memantyna in vitro nie hamuje aktywności enzymów cytochromu P450.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania memantyny w czasie ciąży. Badania na zwierzętach wskazują na potencjalne ryzyko zahamowania wewnątrzmacicznego wzrostu płodu. Memantyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Nie wiadomo, czy memantyna przenika do mleka matki, ale ze względu na jej lipofilne właściwości jest to prawdopodobne. Kobiety przyjmujące memantynę nie powinny karmić piersią.

Brak danych dotyczących wpływu memantyny na płodność.

Działania niepożądane

W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z otępieniem o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, ogólna częstość występowania działań niepożądanych nie różniła się znacząco między grupą leczoną memantyną a grupą otrzymującą placebo. Działania niepożądane miały zwykle nasilenie łagodne do umiarkowanego.

Najczęstsze działania niepożądane (częstość >1% i wyższa niż w grupie placebo) to:

• Zawroty głowy (6,3% vs 5,6% w grupie placebo)
• Ból głowy (5,2% vs 3,9%)
• Zaparcia (4,6% vs 2,6%)
• Senność (3,4% vs 2,2%)
• Nadciśnienie tętnicze (4,1% vs 2,8%)

Inne istotne działania niepożądane obejmują: splątanie, omamy (głównie u pacjentów z ciężkim nasileniem choroby Alzheimera), reakcje psychotyczne, zaburzenia równowagi, niewydolność serca, zakrzepicę żylną/zatorowość, duszność, wymioty, zapalenie trzustki, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i zapalenie wątroby.

Choroba Alzheimera wiąże się z depresją, myślami samobójczymi i samobójstwami. Po wprowadzeniu produktu do obrotu odnotowano takie przypadki u pacjentów leczonych memantyną.

Przedawkowanie

Dane dotyczące przedawkowania memantyny są ograniczone. Przy względnie dużym przedawkowaniu (200 mg i 105 mg/dobę przez 3 dni) obserwowano jedynie zmęczenie, osłabienie i/lub biegunkę lub brak objawów. Przy mniejszych dawkach (poniżej 140 mg) obserwowano objawy ze strony OUN (splątanie, senność, zawroty głowy, pobudzenie, agresja, omamy, zaburzenia chodu) i/lub żołądkowo-jelitowe (wymioty, biegunka).

W przypadku największego odnotowanego przedawkowania (2000 mg) pacjent przeżył, wykazując objawy ze strony OUN (śpiączka przez 10 dni, później podwójne widzenie i pobudzenie). Pacjent otrzymał leczenie objawowe i plazmaferezę, po czym powrócił do zdrowia bez trwałych następstw.

W razie przedawkowania leczenie powinno być objawowe. Nie jest dostępne swoiste antidotum. Należy zastosować standardowe procedury kliniczne, takie jak płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, zakwaszenie moczu, wymuszona diureza. W przypadku ogólnej nadpobudliwości OUN należy rozważyć ostrożne leczenie objawowe.

Właściwości farmakologiczne

Memantyna jest zależnym od potencjału, niekompetytywnym antagonistą receptora NMDA o średnim powinowactwie. Modyfikuje efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów w chorobie Alzheimera.

Skład

Jedna tabletka powlekana zawiera 10 mg memantyny chlorowodorku, co odpowiada 8,31 mg memantyny.

Polmatine, jako lek modyfikujący przebieg choroby Alzheimera, stanowi istotną opcję terapeutyczną dla pacjentów z umiarkowanym do ciężkiego nasileniem tej choroby. Jego mechanizm działania, oparty na modulacji układu glutaminergicznego, może przyczyniać się do spowolnienia progresji objawów otępiennych. Kluczowe jest staranne monitorowanie pacjentów, szczególnie w początkowym okresie leczenia, oraz indywidualne dostosowanie dawki w zależności od tolerancji i efektów terapeutycznych.