Polmatine - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Polmatine jest wskazany w leczeniu pacjentów z chorobą Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Lek ten należy do grupy antagonistów receptora NMDA i działa poprzez modyfikację efektów patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu w mózgu.

Coraz więcej dowodów naukowych wskazuje, że zaburzenia neuroprzekaźnictwa glutaminergicznego, zwłaszcza w receptorach NMDA, przyczyniają się zarówno do ekspresji objawów, jak i do progresji choroby Alzheimera. Memantyna, jako zależny od potencjału, niekompetytywny antagonista receptora NMDA o średnim powinowactwie, może korzystnie wpływać na przebieg choroby.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie preparatem Polmatine powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza z doświadczeniem w diagnostyce i terapii choroby Alzheimera. Terapię można rozpocząć tylko wtedy, gdy dostępna jest osoba sprawująca opiekę, która będzie regularnie monitorowała przyjmowanie leku przez pacjenta.

Rozpoznanie choroby Alzheimera należy postawić zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Tolerancję i dawkowanie memantyny należy regularnie oceniać, zwłaszcza w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia. Następnie należy regularnie oceniać korzyści kliniczne oraz tolerancję leczenia zgodnie z aktualnymi zaleceniami klinicznymi.

Leczenie podtrzymujące można kontynuować tak długo, jak długo utrzymuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje leczenie memantyną. Przerwanie terapii należy rozważyć, gdy brak jest oznak działania terapeutycznego lub w przypadku złej tolerancji leczenia.

Schemat zwiększania dawki Polmatine w celu osiągnięcia dawki podtrzymującej 20 mg na dobę.

Produkt leczniczy należy podawać raz na dobę, najlepiej o tej samej porze każdego dnia. Tabletki powlekane mogą być przyjmowane z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg chlorowodorku memantyny.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może być konieczna modyfikacja dawkowania. U osób z łagodnymi zaburzeniami (klirens kreatyniny 50-80 ml/min) nie jest wymagana zmiana dawki. Pacjenci z umiarkowanymi zaburzeniami (klirens kreatyniny 30-49 ml/min) powinni otrzymywać 10 mg na dobę, z możliwością zwiększenia do 20 mg po tygodniu dobrej tolerancji. W przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny 5-29 ml/min) zalecana dawka dobowa wynosi 10 mg.

U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania. Ze względu na brak danych, stosowanie memantyny nie jest zalecane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Przeciwwskazania

Jedynym przeciwwskazaniem do stosowania preparatu Polmatine jest nadwrażliwość na substancję czynną (memantynę) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w leku.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność stosując Polmatine u pacjentów z padaczką, drgawkami w wywiadzie lub czynnikami predysponującymi do padaczki. Równoczesne stosowanie antagonistów NMDA, takich jak amantadyna, ketamina czy dekstrometorfan, nie jest zalecane ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych.

Należy uważnie monitorować pacjentów z czynnikami mogącymi prowadzić do zwiększenia pH moczu, takimi jak drastyczne zmiany diety, przyjmowanie dużych dawek środków alkalizujących, kwasica kanalikowo-nerkowa czy ciężkie infekcje dróg moczowych wywołane przez bakterie Proteus.

Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania memantyny u pacjentów ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego, niewyrównaną zastoinową niewydolnością krążenia (NYHA III-IV) lub niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym. Takich pacjentów należy poddać wnikliwej obserwacji podczas leczenia.

Produkt zawiera laktozę, dlatego pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Memantyna może nasilać działanie L-dopy, agonistów receptorów dopaminergicznych i leków antycholinergicznych. Z kolei działanie barbituranów i neuroleptyków może być osłabione. Równoczesne stosowanie memantyny z lekami zmniejszającymi napięcie mięśni szkieletowych (dantrolen, baklofen) może wymagać modyfikacji ich dawkowania.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania memantyny z amantadyną, ketaminą lub dekstrometorfanem ze względu na ryzyko psychozy farmakotoksycznej. Należy zachować ostrożność przy równoczesnym podawaniu memantyny z cymetydyną, raniytdyną, prokainamidem, chinidyną, chiną i nikotyną, które są wydalane tym samym nerkowym układem transportu kationów.

Możliwe jest zmniejszenie stężenia hydrochlorotiazydu w surowicy przy jednoczesnym stosowaniu z memantyną. U pacjentów leczonych równocześnie warfaryną i memantyną zaleca się ścisłe monitorowanie czasu protrombinowego lub wartości INR.

Memantyna in vitro nie hamuje aktywności enzymów cytochromu P450, monooksygenazy zawierającej flawinę, hydrolazy epoksydowej ani sulfationowej.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania memantyny w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wskazują na możliwość zahamowania wewnątrzmacicznego wzrostu płodu. Memantyny nie należy stosować w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Nie wiadomo, czy memantyna przenika do mleka matki, ale ze względu na lipofilne właściwości leku jest to prawdopodobne. Kobiety przyjmujące memantynę nie powinny karmić piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych to:

• Zawroty głowy (6,3% pacjentów leczonych memantyną vs 5,6% w grupie placebo)
• Bóle głowy (5,2% vs 3,9%)
• Zaparcia (4,6% vs 2,6%)
• Senność (3,4% vs 2,2%)
• Nadciśnienie tętnicze (4,1% vs 2,8%)

Inne istotne działania niepożądane obejmują: splątanie, omamy (głównie u pacjentów z ciężkim nasileniem choroby Alzheimera), reakcje psychotyczne, zaburzenia równowagi, niewydolność serca, zakrzepicę żylną/zatorowość, duszność, zapalenie trzustki, zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych oraz zapalenie wątroby.

Należy pamiętać, że choroba Alzheimera wiąże się z depresją, myślami samobójczymi i samobójstwami. Przypadki takie zgłaszano również u pacjentów leczonych memantyną.

Przedawkowanie

Dane dotyczące przedawkowania memantyny są ograniczone. W przypadku znacznego przedawkowania obserwowano głównie objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (splątanie, senność, zawroty głowy, pobudzenie, agresja, omamy, zaburzenia chodu) oraz objawy żołądkowo-jelitowe.

Nie istnieje specyficzne antidotum w przypadku przedawkowania memantyny. Leczenie powinno być objawowe i wspomagające, z zastosowaniem standardowych procedur klinicznych, takich jak płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, zakwaszenie moczu czy wymuszona diureza.

Właściwości farmakologiczne

Memantyna jest zależnym od potencjału, niekompetytywnym antagonistą receptora NMDA o średnim powinowactwie. Modyfikuje ona efekty patologicznie zwiększonych stężeń glutaminianu, które mogą prowadzić do zaburzenia czynności neuronów w chorobie Alzheimera.

Skład

Jedna tabletka powlekana preparatu Polmatine zawiera 10 mg chlorowodorku memantyny, co odpowiada 8,31 mg memantyny.

Lek Polmatine stanowi ważną opcję terapeutyczną w leczeniu choroby Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Jego stosowanie wymaga jednak ścisłego nadzoru lekarskiego i regularnej oceny efektów terapeutycznych oraz tolerancji leczenia.