Polmatine - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Polmatine jest wskazany w leczeniu pacjentów w średnio zaawansowanym i zaawansowanym stadium choroby Alzheimera. Lek zawiera chlorowodorek memantyny jako substancję czynną.

Dawkowanie i sposób podawania

Rozpoczęcie leczenia Polmatine możliwe jest wyłącznie pod warunkiem zapewnienia stałego nadzoru nad przyjmowaniem leku przez pacjenta. Rozpoznanie choroby Alzheimera powinno być postawione zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi.

Kluczowe jest regularne monitorowanie tolerancji leku i dostosowywanie dawkowania, szczególnie w pierwszych 3 miesiącach terapii. W późniejszym okresie należy regularnie oceniać efekt terapeutyczny i tolerancję leczenia zgodnie z obowiązującymi standardami.

Leczenie podtrzymujące można kontynuować tak długo, jak długo obserwuje się korzystne działanie terapeutyczne i pacjent dobrze toleruje lek. Przerwanie terapii należy rozważyć w przypadku braku efektu terapeutycznego lub złej tolerancji leczenia.

Schemat dawkowania tabletek powlekanych 10 mg:

Dawka podtrzymująca: 20 mg na dobę

Schemat dawkowania roztworu doustnego:

Dawka podtrzymująca: 20 mg (2 ml roztworu, 4 naciśnięcia pompki) na dobę

Stopniowe zwiększanie dawki ma na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych.

Szczególne grupy pacjentów:

Osoby w podeszłym wieku (>65 lat): Zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg, zgodnie z powyższym schematem.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

• Łagodne zaburzenia (ClCr 50-80 ml/min): bez modyfikacji dawki
• Umiarkowane zaburzenia (ClCr 30-49 ml/min): dawka dobowa 10 mg, z możliwością zwiększenia do 20 mg po 7 dniach dobrej tolerancji
• Ciężkie zaburzenia (ClCr 5-29 ml/min): dawka dobowa 10 mg

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

• Łagodne do umiarkowanych zaburzenia (Child-Pugh A i B): bez modyfikacji dawki
• Ciężkie zaburzenia: nie zaleca się stosowania ze względu na brak danych

Dzieci i młodzież: Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności u osób poniżej 18 roku życia.

Dawkowanie Polmatine wymaga indywidualnego dostosowania do stanu klinicznego pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji nerek i wątroby. Kluczowe jest stopniowe zwiększanie dawki i regularne monitorowanie efektów terapii.

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania Polmatine jest nadwrażliwość na chlorowodorek memantyny lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania Polmatine u pacjentów z:

• Niewydolnością nerek
• Czynnikami mogącymi prowadzić do wzrostu pH moczu
• Padaczką lub drgawkami w wywiadzie
• Świeżym zawałem mięśnia sercowego
• Niewyrównaną niewydolnością krążenia (NYHA III-IV)
• Nadciśnieniem tętniczym

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny >9 ml/min/1,73 m²) nie zaleca się stosowania memantyny.

Należy poinformować pacjenta, że Polmatine może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Stosowanie Polmatine wymaga szczególnej uwagi u pacjentów z chorobami współistniejącymi, zwłaszcza dotyczącymi układu nerwowego, sercowo-naczyniowego i nerek. Konieczne jest indywidualne dostosowanie terapii i ścisłe monitorowanie pacjenta.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z:

• Amantadyną
• Ketaminą
• Dekstrometorfanem
• Fenytoiną

Powyższe leki mogą nasilać działania niepożądane Polmatine.

Szczególna ostrożność wymagana przy jednoczesnym stosowaniu z:

• Lewodopą
• Agonistami receptorów dopaminergicznych
• Lekami antycholinergicznymi
• Cymetydyną, ranitydyną, prokainamidem, chinidyną, chininą, nikotyną, hydrochlorotiazydem (możliwe nasilenie działania tych leków)
• Barbituranami i neuroleptykami (możliwe osłabienie działania tych leków)
• Lekami zwiotczającymi, dantrolenem, baklofenem (możliwa modyfikacja działania)

Stosowanie Polmatine wymaga dokładnej analizy wszystkich przyjmowanych przez pacjenta leków ze względu na potencjalne interakcje. Konieczne może być dostosowanie dawek lub zmiana terapii.

Stosowanie w ciąży i okresie karmienia piersią

W okresie ciąży Polmatine należy stosować wyłącznie w razie zdecydowanej konieczności, po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka.

Kobiety przyjmujące memantynę nie powinny karmić piersią.

Działania niepożądane

Najczęściej występujące działania niepożądane:

• Halucynacje
• Dezorientacja
• Bóle i zawroty głowy
• Zmęczenie

Niezbyt często występujące działania niepożądane:

• Niepokój
• Zwiększone napięcie mięśni
• Wymioty
• Zapalenie pęcherza moczowego
• Zwiększone libido

Profil działań niepożądanych Polmatine obejmuje głównie objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Konieczne jest poinformowanie pacjenta i opiekuna o możliwości ich wystąpienia oraz regularne monitorowanie stanu klinicznego.

Mechanizm działania

Memantyna, substancja czynna Polmatine, jest zależnym od potencjału, niekompetytywnym antagonistą receptora NMDA o umiarkowanym powinowactwie. Jej działanie polega na modulacji procesów neurotransmisji glutaminergicznej, co prowadzi do:

• Zmniejszenia objawów otępienia
• Ochrony neuronów przed toksycznym działaniem przedłużonego, zwiększonego napływu jonów wapnia do komórki

Właściwości farmakokinetyczne

Biodostępność: Około 100%

Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu (Tmax): 3-8 godzin

Okres półtrwania (T0,5): 60-100 godzin

Wiązanie z białkami osocza: Około 45%

Wydalanie: Około 99% z moczem

Memantyna charakteryzuje się korzystnym profilem farmakokinetycznym, umożliwiającym dawkowanie raz na dobę. Wysoka biodostępność i długi okres półtrwania sprzyjają utrzymaniu stałego stężenia leku w organizmie.