Avamina

Wyszukaj produkt

Substancję czynną zawierają również leki:

Formetic

tabl. powl.

1000 mg

30 szt.

Doustnie

100%

8,71

30%

3,03

3,79

bezpł.

Metformin hydrochloride

tabl. powl.

1000 mg

60 szt.

Doustnie

100%

14,37

R ⁽¹⁾

3,20

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Avamina

tabl. powl.

850 mg

30 szt.

Doustnie

100%

7,07

R ⁽¹⁾

3,37

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Avamina

tabl. powl.

850 mg

60 szt.

Doustnie

100%

12,60

R ⁽¹⁾

3,20

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Avamina

tabl. powl.

850 mg

90 szt.

Doustnie

100%

17,05

R ⁽¹⁾

4,08

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Avamina

tabl. powl.

500 mg

30 szt.

Doustnie

100%

4,61

R ⁽¹⁾

3,75

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Avamina

tabl. powl.

500 mg

60 szt.

Doustnie

100%

7,76

R ⁽¹⁾

3,20

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Avamina

tabl. powl.

500 mg

90 szt.

Doustnie

100%

10,66

R ⁽¹⁾

3,20

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Avamina

tabl. powl.

1000 mg

30 szt.

Doustnie

100%

8,46

R ⁽¹⁾

3,54

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Avamina

tabl. powl.

1000 mg

90 szt.

Doustnie

100%

19,79

R ⁽¹⁾

4,80

S ⁽²⁾

bezpł.

DZ ⁽³⁾

bezpł.

Wskazania do stosowania

Formetic jest wskazany w leczeniu cukrzycy typu 2, szczególnie u pacjentów otyłych, gdy sama dieta i ćwiczenia fizyczne nie zapewniają odpowiedniej kontroli glikemii. U dorosłych lek może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi bądź insuliną. U dzieci powyżej 10 roku życia i młodzieży Formetic można stosować w monoterapii lub w połączeniu z insuliną.

Wykazano, że stosowanie chlorowodorku metforminy jako leku pierwszego rzutu u pacjentów z cukrzycą typu 2 i nadwagą, po niepowodzeniu leczenia dietą, prowadzi do zmniejszenia powikłań cukrzycowych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥90 ml/min)

Monoterapia i leczenie skojarzone z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi:

Dawka początkowa: 500-850 mg chlorowodorku metforminy 2-3 razy na dobę podczas lub po posiłku
Po 10-15 dniach należy dostosować dawkę na podstawie pomiarów glikemii
Maksymalna zalecana dawka dobowa: 3 g chlorowodorku metforminy w 3 dawkach podzielonych

Leczenie skojarzone z insuliną:

Dawka początkowa: 500 mg lub 850 mg chlorowodorku metforminy 2-3 razy na dobę
Dawkę insuliny należy dostosować na podstawie pomiarów glikemii

Pacjenci w podeszłym wieku

Dawkę należy ustalić na podstawie oceny czynności nerek, która powinna być regularnie monitorowana.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

GFR (ml/min)	Maksymalna dawka dobowa	Dodatkowe zalecenia
60-89	3000 mg	Rozważyć zmniejszenie dawki przy pogarszającej się czynności nerek
45-59	2000 mg	Przeanalizować czynniki ryzyka kwasicy mleczanowej przed rozpoczęciem leczenia
30-44	1000 mg	Przeanalizować czynniki ryzyka kwasicy mleczanowej przed rozpoczęciem leczenia
<30	Przeciwwskazane

Dawka początkowa nie powinna przekraczać połowy maksymalnej dawki dobowej.

Dzieci i młodzież (powyżej 10 roku życia)

Dawka początkowa: 500 mg lub 850 mg raz na dobę podczas lub po posiłku
Po 10-15 dniach należy dostosować dawkę na podstawie pomiarów glikemii
Maksymalna zalecana dawka dobowa: 2 g chlorowodorku metforminy w 2-3 dawkach podzielonych

Stopniowe zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku ze strony przewodu pokarmowego.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na metforminę lub którąkolwiek substancję pomocniczą
Jakakolwiek ostra kwasica metaboliczna (np. kwasica mleczanowa, cukrzycowa kwasica ketonowa)
Stan przedśpiączkowy w cukrzycy
Ciężka niewydolność nerek (GFR < 30 ml/min)
Ostre stany mogące zaburzać czynność nerek (odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs)
Choroby mogące powodować niedotlenienie tkanek (niewyrównana niewydolność serca, niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs)
Niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Kwasica mleczanowa

Kwasica mleczanowa jest rzadkim, ale poważnym powikłaniem metabolicznym, występującym najczęściej przy ostrym pogorszeniu czynności nerek, chorobach układu krążenia lub oddechowego, lub posocznicy. Kumulacja metforminy występuje przy ostrym pogorszeniu czynności nerek i zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej.

W przypadku odwodnienia (ciężka biegunka lub wymioty, gorączka, zmniejszona podaż płynów) należy tymczasowo wstrzymać stosowanie metforminy. Należy zachować ostrożność przy rozpoczynaniu leczenia lekami mogącymi zaburzać czynność nerek (np. leki przeciwnadciśnieniowe, moczopędne, NLPZ).

Pacjentów należy poinformować o objawach kwasicy mleczanowej (duszność kwasicza, ból brzucha, skurcze mięśni, astenia, hipotermia, śpiączka) i konieczności natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku ich wystąpienia.

Czynność nerek

Wartość GFR powinna być oznaczona przed rozpoczęciem leczenia i regularnie monitorowana. Metformina jest przeciwwskazana u pacjentów z GFR <30 ml/min. Należy zachować szczególną ostrożność w sytuacjach mogących zaburzać czynność nerek.

Podawanie środków kontrastowych zawierających jod

Należy przerwać stosowanie metforminy przed lub podczas badania obrazowego z użyciem jodowych środków kontrastowych. Nie wolno wznawiać jej stosowania przez co najmniej 48 godzin po badaniu i tylko po ponownej ocenie czynności nerek.

Zabiegi chirurgiczne

Należy przerwać podawanie metforminy bezpośrednio przed zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym. Leczenie można wznowić nie wcześniej niż po 48 godzinach po zabiegu i po potwierdzeniu stabilnej czynności nerek.

Warto zapamiętać

Metformina nie powoduje hipoglikemii w monoterapii, ale należy zachować ostrożność przy stosowaniu w skojarzeniu z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika
Regularne monitorowanie czynności nerek jest kluczowe dla bezpiecznego stosowania metforminy, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Niezalecane jednoczesne stosowanie:

Alkohol - zwiększone ryzyko kwasicy mleczanowej
Jodowe środki kontrastowe - konieczność przerwania stosowania metforminy przed badaniem

Skojarzenia wymagające zachowania ostrożności:

Leki mogące zaburzać czynność nerek (NLPZ, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II, leki moczopędne) - konieczne monitorowanie czynności nerek
Leki o działaniu hiperglikemizującym (glikokortykosteroidy, sympatykomimetyki) - może być konieczna częstsza kontrola glikemii i dostosowanie dawki metforminy
Inhibitory ACE - mogą zmniejszać stężenie glukozy we krwi, konieczne dostosowanie dawki metforminy

Wpływ na ciążę i laktację

Nie zaleca się stosowania metforminy u kobiet w ciąży lub planujących ciążę. Zalecane jest stosowanie insuliny w celu utrzymania prawidłowej glikemii. Metformina przenika do mleka kobiecego, ale nie obserwowano działań niepożądanych u karmionych piersią noworodków i niemowląt. Nie zaleca się jednak karmienia piersią podczas leczenia metforminą ze względu na ograniczone dane.

Działania niepożądane

Bardzo często (≥1/10): Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, utrata apetytu)

Często (≥1/100 do <1/10): Zaburzenia smaku

Bardzo rzadko (<1/10 000):

Kwasica mleczanowa
Zmniejszenie wchłaniania witaminy B12
Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby lub zapalenie wątroby
Reakcje skórne (rumień, świąd, pokrzywka)

Działania niepożądane u dzieci i młodzieży są podobne do obserwowanych u dorosłych pod względem charakteru i nasilenia.

Przedawkowanie

Znaczne przedawkowanie metforminy lub współistnienie innych czynników ryzyka może prowadzić do kwasicy mleczanowej. Kwasica mleczanowa jest stanem zagrożenia życia wymagającym leczenia szpitalnego. Najskuteczniejszą metodą usuwania mleczanów i metforminy jest hemodializa.

Właściwości farmakodynamiczne

Metformina jest pochodną biguanidu o działaniu przeciwhiperglikemicznym. Działa poprzez:

Zmniejszenie wytwarzania glukozy w wątrobie (hamowanie glukoneogenezy i glikogenolizy)
Zwiększenie wrażliwości tkanek obwodowych na insulinę
Opóźnienie wchłaniania glukozy w jelicie

Metformina nie stymuluje wydzielania insuliny, dzięki czemu nie powoduje hipoglikemii.

Skład

Substancja czynna: chlorowodorek metforminy

Dawka	Zawartość chlorowodorku metforminy	Ekwiwalent metforminy
500 mg	500 mg	390 mg
850 mg	850 mg	663 mg
1000 mg	1000 mg	780 mg

Formetic jest dostępny w postaci tabletek powlekanych.

1) Cukrzyca
Zespoły insulinooporności w przypadkach innych niż w przebiegu cukrzycy
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Leczenie cukrzycy typu 2, zwłaszcza u pacjentów otyłych, gdy za pomocą diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać właściwego stężenia glukozy we krwi. U dorosłych tabl. powl. można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną. U dzieci w wieku powyżej 10 lat i młodzieży tabl. powl. można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z insuliną. Wykazano zmniejszenie powikłań cukrzycy u pacjentów z cukrzycą typu 2 i nadwagą, leczonych chlorowodorkiem metforminy jako lekiem 1-szego rzutu, po niepowodzeniu leczenia dietą.

Dawkowanie

Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥90 ml/min). Monoterapia i w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi: zazwyczaj dawka początkowa wynosi 500-850 mg chlorowodorku metforminy 2-3x/dobę podawana w czasie posiłku lub po nim. Po 10-15 dniach należy dostosować dawkę na podstawie wyników badań stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku ze strony przewodu pokarmowego. Maks. zalecana dawka chlorowodorku metforminy wynosi 3 g/dobę, podana w 3 oddzielnych dawkach. W przypadku zamiaru zamiany innego doustnego leku przeciwcukrzycowego na chlorowodorek metforminy, należy odstawić poprzednio stosowany lek i zastosować chlorowodorek metforminy w wyżej podanych dawkach. Stosowanie z insuliną. Metformina i insulina mogą być stosowane w skojarzeniu w celu uzyskania lepszej kontroli stężenia glukozy we krwi. Chlorowodorek metforminy stosuje się zwykle w dawce początkowej 500 mg lub 850 mg 2 lub 3 razy/dobę natomiast dawkę insuliny dostosowuje się na podstawie wyników badania stężenia glukozy we krwi. Pacjenci w wieku podeszłym. Z uwagi na ryzyko obniżenia czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku dawkę chlorowodorku metforminy należy ustalić na podstawie czynności nerek. Konieczna jest regularna kontrola czynności nerek. Zaburzenie czynności nerek. Wartość GFR należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia produktem zawierającym metforminę, a następnie co najmniej raz/rok. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem dalszego pogorszenia czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek należy oceniać częściej, np. co 3-6 m-cy. GFR ml/min 60-89: całkowita maks. dawka dobowa (w 2-3 dawkach podzielonych na dobę) 3000 mg: można rozważyć zmniejszenie dawki w reakcji na pogarszającą się czynność nerek; GFR ml/min 45-59: całkowita maks. dawka dobowa (w 2-3 dawkach podzielonych na dobę) 2000 mg: przed rozważaniem rozpoczęcia leczenia metforminą, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej. Dawka początkowa nie jest większa niż połowa dawki maks.; GFR ml/min 30-44: całkowita maks. dawka dobowa (w 2-3 dawkach podzielonych na dobę) 1000 mg: przed rozważaniem rozpoczęcia leczenia metforminą, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej. Dawka początkowa nie jest większa niż połowa dawki maks.; GFR ml/min <30: metformina jest przeciwwskazana. Dzieci i młodzież. Monoterapia i leczenie skojarzone z insuliną. Tabl. powlekane można stosować u dzieci w wieku powyżej 10 lat i młodzieży. Zazwyczaj dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg raz/dobę, podawana w czasie posiłku lub po nim. Po 10-15 dniach należy dostosować dawkę na podstawie wyników badań stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku ze strony przewodu pokarmowego. Maks. zalecana dawka chlorowodorku metforminy wynosi 2 g/dobę podana w 2 lub 3 oddzielnych dawkach podzielonych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na metforminę lub którąkolwiek substancję pomocniczą.Każdy rodzaj ostrej kwasicy metabolicznej (takiej jak kwasica mleczanowa, cukrzycowa, kwasica ketonowa) stan przedśpiączkowy w cukrzycy. Ciężka niewydolność nerek (GFR < 30 ml/min). Ostre choroby wiążące się z ryzykiem zaburzenia czynności nerek: odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs. Choroby mogące być przyczyną niedotlenienia tkanek (zwłaszcza stan ostry lub zaostrzenie przewlekłej choroby): niewyrównana niewydolność serca, niewydolność serca lub oddechowa, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs. Niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Kwasica mleczanowa. Kwasica mleczanowa, bardzo rzadkie ale ciężkie powikłanie metaboliczne, występuje najczęściej w ostrym pogorszeniu czynności nerek, chorobach układu krążenia lub chorobach układu oddechowego lub posocznicy. W przypadkach nagłego pogorszenia czynności nerek dochodzi do kumulacji metforminy, co zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej. W przypadku odwodnienia (ciężka biegunka lub wymioty, gorączka lub zmniejszona podaż płynów) należy tymczasowo wstrzymać stosowanie metforminy i zalecane jest zwrócenie się do lekarza. U pacjentów leczonych metforminą należy ostrożnie rozpoczynać leczenie produktami leczniczymi, które mogą ciężko zaburzyć czynność nerek (takimi jak leki przeciwnadciśnieniowe, moczopędne lub NLPZ). Inne czynniki ryzyka kwasicy mleczanowej to nadmierne spożycie alkoholu, niewydolność wątroby, źle kontrolowana cukrzyca, ketoza, długotrwałe głodzenie i wszelkie stany związane z niedotlenieniem, jak również jednoczesne stosowanie produktów leczniczych mogących wywołać kwasicę mleczanową. Pacjentów i/lub ich opiekunów należy poinformować o ryzyku wystąpienia kwasicy mleczanowej. Kwasicę mleczanową charakteryzuje występowanie duszności kwasiczej, bólu brzucha, skurczów mięśni, astenii i hipotermii, po której następuje śpiączka. W razie wystąpienia podejrzanych objawów pacjent powinien odstawić metforminę i szukać natychmiastowej pomocy medycznej. Odchylenia od wartości prawidłowych w wynikach badań laboratoryjnych obejmują zmniejszenie wartości pH krwi (<7,35), zwiększenie stężenia mleczanów w osoczu (>5 mmol/l) oraz zwiększenie luki anionowej i stosunku mleczanów do pirogronianów. Wartość GFR powinna być oznaczona przed rozpoczęciem leczenia, a następnie w regularnych odstępach czasu. Metformina jest przeciwwskazana u pacjentów z GFR <30 ml/min i należy ją tymczasowo odstawić w razie występowania stanów wpływających na czynność nerek. U pacjentów w podeszłym wieku zaburzenie czynności nerek występuje często i jest bezobjawowe. Szczególną ostrożność należy zachować w sytuacjach, w których czynność nerek może być zaburzona, na przykład z powodu odwodnienia lub na początku stosowania leków moczopędnych obniżających ciśnienie krwi, oraz na początku leczenia NLPZ. W takich przypadkach zaleca się kontrolę czynność nerek przed rozpoczęciem leczenia metforminą. Pacjenci z niewydolnością serca są bardziej narażeni na niedotlenienie i niewydolność nerek. U pacjentów ze stabilną chroniczną niewydolnością serca metformina może być stosowana wyłącznie przy regularnej kontroli czynności serca i funkcji nerek. U pacjentów z ostrą i niestabilną niewydolnością serca metformina jest przeciwwskazane. Podawanie środków kontrastowych zawierających jod. Donaczyniowe podanie środków kontrastowych zawierających jod może doprowadzić do nefropatii wywołanej środkiem kontrastowym, powodując kumulację metforminy i zwiększenie ryzyka kwasicy mleczanowej. Należy przerwać stosowanie metforminy przed badaniem lub podczas badania obrazowego i nie stosować jej przez co najmniej 48 h po badaniu, po czym można wznowić podawanie metforminy pod warunkiem ponownej oceny czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona stabilna. Zabieg chirurgiczny. Podawanie metforminy musi być przerwane bezpośrednio przed zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym. Leczenie można wznowić nie wcześniej niż po 48 h po zabiegu chirurgicznym lub wznowieniu odżywiania doustnego oraz dopiero po ponownej ocenie czynności nerek i stwierdzeniu, że jest stabilna. Dzieci i młodzież: przed rozpoczęciem leczenia metforminą należy potwierdzić rozpoznanie cukrzycy typu 2. W kontrolowanych badaniach klinicznych trwających rok nie stwierdzono wpływu metforminy na wzrost i dojrzewanie, ale nie ma wyników długoterminowych badań dotyczących tego zagadnienia. Dlatego zaleca się staranną obserwację dzieci leczonych metforminą, szczególnie przed okresem dojrzewania, pod kątem wpływu metforminy na powyższe parametry. Dzieci w wieku 10-12 lat: w kontrolowanych badaniach klinicznych prowadzonych na dzieciach wzięło udział jedynie 15 pacjentów w wieku 10-12 lat. Choć skuteczność i bezpieczeństwo metforminy u tych dzieci nie różniły się od skuteczności i bezpieczeństwa leczenia u dzieci starszych i młodzieży, zaleca się szczególną ostrożność stosując lek u dzieci w wieku 10-12 lat. Wszyscy pacjenci powinni nadal przestrzegać ustalonej diety z równomiernym rozkładem spożywania węglowodanów w ciągu dnia. Pacjenci z nadwagą powinni kontynuować dietę niskokaloryczną. Należy regularnie wykonywać badania laboratoryjne typowe dla cukrzycy. Sama metformina nie wywołuje hipoglikemii, ale zaleca się ostrożność w razie stosowania jej w skojarzeniu z insuliną lub innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodne sulfonylomocznika lub meglitynidy). Metformina stosowana w monoterapii nie powoduje hipoglikemii i dlatego nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy jednak zwrócić uwagę pacjentowi na ryzyko wystąpienia hipoglikemii w przypadku stosowania metforminy jednocześnie z innymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodne sulfonylomocznika, insulina, meglitynidy).

Interakcje

Niezalecane jednoczesne stosowanie. Zatrucie alkoholem związane jest ze zwiększonym ryzykiem kwasicy mleczanowej, szczególnie w przypadkach głodzenia, niedożywienia lub zaburzeń czynności wątroby. Środki kontrastowe zawierające jod: stosowanie metforminy musi być przerwane przed badaniem lub podczas badania obrazowego; nie wolno wznawiać jej stosowania przez co najmniej 48 h po badaniu, po czym można wznowić podawanie metforminy pod warunkiem ponownej oceny czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona stabilna. Skojarzenia leków wymagające środków ostrożności podczas stosowania. Pewne produkty lecznicze mogą wywierać niekorzystne działanie na czynność nerek, co może zwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej, np. NLPZ, w tym selektywne inhibitory cyklooksygenazy COX₂, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II i leki moczopędne, w szczególności pętlowe. W razie rozpoczynania stosowania lub stosowania takich produktów w skojarzeniu z metforminą, konieczne jest dokładne monitorowanie czynności nerek. Produkty lecznicze o działaniu hiperglikemizującym (jak glikokortykosteroidy (podawane ogólne i miejscowo) oraz sympatykomimetyki). Może być konieczna częstsza kontrola stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. Jeśli to konieczne, należy dostosować dawkę metforminy w trakcie jednoczesnego stosowania z powyższymi lekami i po ich odstawieniu. Inhibitory ACE mogą zmniejszać stężenie glukozy we krwi. Dlatego dostosowanie dawki chlorowodorku metforminy może być konieczne w czasie i po zastosowaniu lub odstawieniu takich leków.

Ciąża i laktacja

Niekontrolowana cukrzyca w czasie ciąży (cukrzyca ciężarnych lub cukrzyca stałą) wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia wad wrodzonych i umieralności okołoporodowej. Ograniczona ilość danych dotyczących stosowania metforminy u kobiet w ciąży nie wskazuje na zwiększone ryzyko wystąpienia wad wrodzonych. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu metforminy na przebieg ciąży, rozwój zarodka i płodu, poród i rozwój pourodzeniowy. U kobiet z cukrzycą planujących ciążę lub będących w ciąży nie zaleca się stosowania metforminy. Zalecana jest insulina w celu utrzymania właściwego stężenia glukozy we krwi, co zmniejsza ryzyko wad rozwojowych płodu. Metformina przenika do mleka kobiecego. U noworodków i niemowląt karmionych piersią nie obserwowano żadnych działań niepożądanych. Jednak, ze względu na dostępność jedynie ograniczonych danych, nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia metforminą. Decyzję o zaprzestaniu karmienia piersią należy podjąć biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią i potencjalne zagrożenie wystąpieniem działań niepożądanych u dziecka. Nie stwierdzono wpływu metforminy na płodność samców i samic szczura podawanej w dawkach aż do 600 mg/kg mc./dobę, to znaczy około 3 razy większych niż maks. zalecana dobowa dawka u ludzi w przeliczeniu na pc.

Działania niepożądane

Na początku stosowania metforminy najczęściej występują nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha i utrata apetytu, które w większości przypadków ustepują samoistnie. W celu zapobiegania ich wystąpieniu zaleca się przyjmowanie metforminy 2 lub 3 dawkach na dobę i powolne zwiększanie dawki. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) kwasica mleczanowa. Zmniejszenie wchłaniania wit. B₁₂ i zmniejszenie jej stężenia w surowicy podczas długotrwałego leczenia metforminą. Jeśli u pacjenta stwierdza się niedokrwistość megaloblastyczną, należy wziąć pod uwagę taką etiologię. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zaburzenia smaku. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha i utrata apetytu. Te objawy niepożądane występują najczęściej na początku leczenia i w większości przypadków ustępują samoistnie. Aby im zapobiec, zaleca się podawanie metforminy 2 lub 3x/dobę, w czasie posiłków lub bezpośrednio po posiłkach. Stopniowe zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku ze strony przewodu pokarmowego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) pojedyncze zgłoszenia dotyczyły nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby lub zapalenia wątroby ustępujące po odstawieniu metforminy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) reakcje skórne, takie jak rumień, świąd, pokrzywka. Dzieci i młodzież: dane z publikacji, z obserwacji po wprowadzeniu leku na rynek oraz z kontrolowanych badań klinicznych na ograniczonej populacji dziecięcej w wieku 10-16 lat leczonej przez 1 rok wskazują, że działania niepożądane mają podobny charakter i nasilenie jak w populacji osób dorosłych.

Przedawkowanie

Po jednorazowym przyjęciu do 85 g chlorowodorku metforminy nie obserwowano hipoglikemii, jednakże w takich przypadkach występowała kwasica mleczanowa. Znaczne przedawkowanie metforminy lub współistnienie innych czynników ryzyka może spowodować kwasicę mleczanową. Kwasica mleczanowa jest stanem zagrożenia życia wymagającym leczenia szpitalnego. Najskuteczniejszą metodą usuwania mleczanów i metforminy jest hemodializa.

Działanie

Metformina jest pochodną biguanidu o właściwościach przeciwhiperglikemicznych, która obniża stężenie glukozy na czczo i po posiłkach. Nie pobudza wydzielania insuliny i dzięki temu nie powoduje hipoglikemii. Metformina charakteryzuje się trzema mechanizmami działania: zmniejszanie wytwarzania glukozy w wątrobie poprzez inhibicję glukoneogenezy i glikogenolizy; zwiększanie wrażliwości na insulinę w mięśniach przez wzrost obwodowego wychwytu glukozy i jej zużycia; opóźnianie absorpcji glukozy w jelicie.