Wizerunek i komunikacja – farmaceuci vs lekarze

Wizerunek i komunikacja w systemie opieki zdrowotnej są często kojarzone ze ,,współpracą”, czyli wspólną pracą całego personelu medycznego na rzecz poprawy jakości usług. Role lekarza i farmaceuty wzajemnie się uzupełniają, co może mieć pozytywny wpływ na proces i skuteczność leczenia. Prowadząc do lepszych wyników klinicznych i poprawy jakości oraz życia pacjentów. 

Wizerunek farmaceuty

Według badań przeprowadzonych przez firmę BioStat na zlecenie Naczelnej Izby Aptekarskiej i Fundacji Aflofarm wynika, że ponad 90% Polaków ufa farmaceutom. Problem w tym, że nie zawsze wiedzą czego mogą oczekiwać od magistrów i o co zapytać. Statystyki prezentują, że tylko 27% pacjentów kojarzy zawód farmaceuty z udzielaniem fachowych porad, natomiast prawie 75% wyłącznie ze sprzedażą leków. Niestety tylko 10% pacjentów chodzi do apteki po poradę. 

Problemem bardzo często jest przypadkowość aptek, które wybierają pacjenci. Najczęściej kierują się wyborem korzystnej ceny, przez co nie budują relacji z farmaceutą. O wiele łatwiej jest gdy farmaceuta zna swojego pacjenta, wie jakie leki stosuje i jakie ma potrzeby. 

W przeprowadzonym badaniu 54% farmaceutów uznało, że ich kompetencje nabywane w trakcie studiów nie są w pełni wykorzystywane. Ponad 60% oczekuje większych uprawnień związanych ze świadczeniem opieki farmaceutycznej.

Wyniki pokazują, że farmaceuci są świadomi swoich możliwości oraz traktują aptekę jako ważny punkt konsultacji [1,2,3].

Wizerunek lekarza

Zawód lekarza dobrze określił dr n. hum. Tomasz Sobierajski z Instytutu Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego – “Lekarz to niewątpliwie piękny zawód. Niektórzy nazywają go nawet powołaniem. Niewielu jednak – z wyjątkiem lekarzy i ich rodzin – zdaje sobie sprawę, jak trudna i wymagająca to praca”. [4]

W badaniu przeprowadzonym przez Joannę Turkiewicz w 2013 roku wykazano, że wizerunek lekarza jest bardzo ważny w budowaniu efektywnej współpracy pacjenta z lekarzem. Ma on wpływ na pozyskiwanie nowych pacjentów poprzez trafną diagnozę, skuteczne leczenie i dobrą komunikację. Jest to bardzo ważne w kontekście promowania swoich usług. 

Wśród czynników, które wpływają na lepsze postrzeganie lekarza, jako najważniejszy pacjenci wymieniają: komunikację, a więc zarówno zrozumienie, szacunek empatię, zaangażowanie w rozwiązanie problemu jak i jasne komunikaty, dostosowane do możliwości pacjenta. Ważnymi czynnikami jest również wiedza i doświadczenie, wykazywane podczas wyjaśnienia problematyki choroby, czy też omawiania wyników. A także, zaangażowanie w pracę oraz wygląd lekarza, gabinetu czy poczekalni. 

Na wybór lekarza specjalisty wpływ ma również sugestia innych, informacje w mediach, koszt wizyty, godziny przyjęć, a także sugestia innego lekarza [4,5].

Komunikacja farmaceuta – lekarz

Według sondaży 91% studentów kierunku lekarskiego i 90% studentów farmacji uważa, że współpraca pomiędzy przedstawicielami obu zawodów jest potrzebna i może prowadzić do optymalizacji procesu leczenia, przyczyniając się do poprawy stanu zdrowia.

Obecnie komunikacja między farmaceutami i lekarzami jest niewątpliwie ograniczona. Podstawą właściwej współpracy musi być zrozumienie, w jaki sposób oba zawody mogą się uzupełniać i jaka jest ich poszczególna rola.

Zadaniem lekarza jest postawienie diagnozy na temat danego schorzenia i wybór schematu leczenia. Natomiast farmaceuty zadbanie o to, aby terapia była bezpieczna i skuteczna przez ograniczenie interakcji między lekami, czy możliwych działań niepożądanych. Każdy profesjonalista powinien wnosić i wyrażać swoją odrębną wiedzę specjalistyczną, umożliwiając w ten sposób wspólną opiekę nad pacjentem.

Obecnie dużym problemem jest brak ,,centralnego miejsca” dla pracowników służby zdrowia, w którym zebrane byłyby wszystkie informacje na temat chorób pacjenta. Jak i stosowanego leczenia oraz uwag ze strony zarówno farmaceutów jak i lekarza, co do możliwych zmian. Najczęściej są to krótkie informacje przekazywane przez telefon, bądź w ramach notatek przekazywanych przez pacjentów, co bardzo często nie pozwala ocenić czy podjęto właściwą interwencję [6, 7].

Źródła: