Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

multiBic bezpotasowy

Electrolytes + Glucose

roztw. do hemofiltracji
2 wor. dwukomorowe 5 l
Lz
100%
-

MultiBic bezpotasowy - roztwór do hemofiltracji

Wskazania do stosowania

MultiBic bezpotasowy jest wskazany do stosowania u pacjentów z ostrą niewydolnością nerek, wymagających ciągłej hemofiltracji. Roztwór ten jest przeznaczony do użytku jako płyn substytucyjny w terapii nerkozastępczej.

Ciągła terapia nerkozastępcza z wykorzystaniem MultiBic bezpotasowego powinna być prowadzona pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w tej metodzie leczenia. Jest to kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności terapii.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Zalecane dawkowanie
Dorośli z ostrym uszkodzeniem nerek (70 kg) 2000 ml/h roztworu
Pacjenci z przewlekłą chorobą nerek ≥1/3 masy ciała na zabieg, 3 zabiegi/tydzień
Ostre zatrucia Indywidualnie, maks. 75 l/dobę
Dzieci i młodzież Brak ustalonego dawkowania

Dawkowanie należy dostosować do masy ciała pacjenta i jego stanu metabolicznego. W przypadku przewlekłej choroby nerek może być konieczne zwiększenie objętości tygodniowej lub rozłożenie jej na więcej niż 3 zabiegi w tygodniu.

W leczeniu ostrych zatruć, dawkowanie i czas trwania zabiegu zależą od rodzaju toksyny, jej stężenia oraz nasilenia objawów klinicznych. Decyzja o dawkowaniu powinna być podejmowana indywidualnie dla każdego pacjenta.

Warto zapamiętać
  • MultiBic bezpotasowy jest stosowany w ciągłej hemofiltracji u pacjentów z ostrą niewydolnością nerek.
  • Maksymalna zalecana dawka wynosi 75 litrów na dobę.

Przeciwwskazania

Stosowanie MultiBic bezpotasowego jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Hipokaliemia
  • Zasadowica metaboliczna

Ponadto, istnieją przeciwwskazania związane z samą procedurą hemofiltracji:

  • Niewydolność nerek ze zwiększonym katabolizmem, gdy objawy mocznicy nie mogą być dłużej usuwane za pomocą hemofiltracji
  • Niewystarczający przepływ krwi w dostępie naczyniowym
  • Wysokie ryzyko krwotoku w wyniku systemowej antykoagulacji

Należy dokładnie ocenić stan pacjenta przed rozpoczęciem terapii z użyciem MultiBic bezpotasowego, aby wykluczyć obecność przeciwwskazań i zminimalizować ryzyko powikłań.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Stosowanie MultiBic bezpotasowego może wpływać na farmakokinetykę innych leków oraz na gospodarkę wodno-elektrolitową pacjenta. Należy zwrócić szczególną uwagę na:

  • Wpływ suplementacji elektrolitów, żywienia pozajelitowego i innych infuzji na skład surowicy i gospodarkę płynową pacjenta
  • Możliwe zmniejszenie stężenia we krwi leków o małej masie cząsteczkowej, słabo wiążących się z białkami lub adsorbowanych na hemofiltrze
  • Potencjalne maskowanie toksycznych efektów glikozydów naparstnicy przez zaburzenia elektrolitowe

Konieczne może być dostosowanie dawek leków podawanych równocześnie z hemofiltracją. Lekarz powinien monitorować stężenia leków we krwi i odpowiednio modyfikować terapię.

Ciąża i laktacja

Brak jest wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania MultiBic bezpotasowego u kobiet w ciąży i karmiących piersią. Roztwór ten można stosować tylko po dokładnym rozważeniu potencjalnego ryzyka i korzyści dla matki i dziecka. Decyzja o zastosowaniu leku powinna być podjęta indywidualnie przez lekarza prowadzącego.

Działania niepożądane

Podczas stosowania MultiBic bezpotasowego mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Nudności i wymioty
  • Skurcze mięśni
  • Wahania ciśnienia tętniczego krwi
  • Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej (np. hipokaliemia, hipofosfatemia)
  • Hiperglikemia
  • Zasadowica metaboliczna

Należy pamiętać, że część z tych objawów może być związana z samą procedurą hemofiltracji, a nie bezpośrednio z roztworem substytucyjnym. Ogólnie tolerancja roztworów do hemofiltracji buforowanych wodorowęglanem jest dobra.

Przedawkowanie

Przy stosowaniu zalecanych dawek MultiBic bezpotasowego ryzyko przedawkowania jest niskie. Jednak w przypadku nieprawidłowego obliczenia i monitorowania bilansu płynów może dojść do:

  • Przewodnienia lub odwodnienia
  • Zaburzeń hemodynamicznych (zmiany ciśnienia tętniczego, centralnego ciśnienia żylnego, częstości akcji serca, ciśnienia w tętnicy płucnej)
  • Zastoinowej niewydolności serca lub zastoju płucnego (w przypadku przewodnienia)
  • Zaburzeń elektrolitowych i równowagi kwasowo-zasadowej

W przypadku przedawkowania należy dostosować ultrafiltrację i objętość podawanego roztworu substytucyjnego. W ciężkich przypadkach może być konieczne przerwanie zabiegu.

Mechanizm działania

MultiBic bezpotasowy działa poprzez zastąpienie ultrafiltratu usuniętego z krwi pacjenta podczas ciągłej hemofiltracji. Roztwór ten zawiera zbilansowane stężenie elektrolitów i buforów, co pozwala na:

  • Usunięcie toksyn mocznicowych
  • Korektę zaburzeń elektrolitowych
  • Utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej

Roztwór jest buforowany wodorowęglanem, co pomaga w utrzymaniu prawidłowego pH krwi pacjenta.

Skład

MultiBic bezpotasowy charakteryzuje się następującymi parametrami:

  • Teoretyczna osmolarność: 292 mosm/l
  • pH: 7,40

Skład elektrolitowy roztworu jest dostosowany do potrzeb pacjentów z ostrą niewydolnością nerek, zapewniając optymalną równowagę elektrolitową podczas hemofiltracji.

Stosowanie MultiBic bezpotasowego wymaga ścisłego monitorowania stanu pacjenta, regularnej oceny parametrów biochemicznych oraz dostosowywania terapii do indywidualnych potrzeb. Tylko takie podejście zapewni bezpieczeństwo i skuteczność leczenia.



Wskazania

Do stosowania u pacjentów z ostrą niewydolnością nerek, wymagających ciągłej hemofiltracji.

Ciągła terapia nerkozastępcza, wraz z przepisaniem tego produktu leczniczego, powinna być przeprowadzana pod kierunkiem lekarza, posiadającego doświadczenie w leczeniu tą metodą. W ostrym uszkodzeniu nerek u osób dorosłych, o mc. 70 kg, odpowiedni dla usunięcia produktów przemiany materii jest zabieg ciągły, z dawką 2000 ml/h roztw., zależnie od stanu metabolicznego pacjenta. Dawka powinna być dostosowana do wielkości ciała pacjenta. U pacjentów z przewlekłą chorobą nerek dawka roztw. powinna wynosić co najmniej 1/3 ciężaru ciała na zabieg, przy stosowaniu 3 zabiegów/tydz., o ile nie jest wskazane klinicznie inne dawkowanie. Wymagane może być zwiększenie objętości stosowanej w ciągu tyg. lub rozdzielenie tej objętości tyg. na więcej niż 3 zabiegi/tydz. W leczeniu ostrych zatruć dawka i czas trwania hemodializy, hemofiltracji lub hemodiafiltracji zależy od rodzaju toksyny, jej stężenia oraz ciężkości objawów klinicznych i wymaga decyzji klinicznej w zależności od stanu konkretnego pacjenta. Maks. zalecana dawka wynosi 75 l/dobę. Dzieci i młodzież. Dotychczas nie określono jeszcze bezpieczeństwa i skuteczności roztw. u dzieci.

Hipokaliemia. Zasadowica metaboliczna. Przeciwwskazania zależne od hemofiltracji, związane z samą procedurą techniczną: niewydolność nerek ze zwiększonym katabolizmem w przypadkach, gdy objawów mocznicy nie można dłużej usuwać za pomocą hemofiltracji; niewystarczający przepływ krwi w dostępie naczyniowym; jeśli istnieje duże ryzyko krwotoku w wyniku systemowej antykoagulacji.

Uzupełnianie elektrolitów, odżywianie pozajelitowe oraz inne infuzje zazwyczaj podawane w intensywnej terapii mają wpływ na skład surowicy oraz gospodarkę płynami u pacjenta. Należy to uwzględniać zalecając leczenie hemofiltracją. Zabieg hemofiltracji może zmniejszać stężenie leków we krwi, zwłaszcza leków w małym stopniu wiążących się z białkami, o małej objętości dystrybucji, o masie cząsteczkowej poniżej granicy zatrzymywania stosowanego hemofiltra (cut-off), a także leków adsorbowanych na hemofiltrze. Może być konieczne odpowiednie dostosowanie dawek takich leków. Toksyczne skutki działania glikozydów naparstnicy mogą być maskowane przez hiperkaliemię, hipermagnezemię oraz hipokalcemię. Zmiana stężeń elektrolitów poprzez hemofiltrację może ujawnić objawy przedmiotowe i podmiotowe zatrucia glikozydami naparstnicy, np. zaburzenia rytmu serca.

Obecnie brak doświadczenia klinicznego. Roztwór substytucyjny buforowany wodorowęglanem wolno stosować tylko po rozważeniu możliwego ryzyka i korzyści dla matki i dziecka.

Objawy niepożądane, takie jak nudności, wymioty, skurcze mięśni, obniżenie lub zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, mogą być następstwem samej metody leczenia lub być wywołane przez roztwór substytucyjny. W większości przypadków tolerancja roztworów do hemofiltracji buforowanych wodorowęglanem jest dobra. Można jednak spodziewać się następujących możliwych działań niepożądanych: przewodnienie lub odwodnienie, zaburzenia gospodarki elektrolitowej (np. hipokaliemia), hipofosfatemia, hiperglikemia oraz zasadowica metaboliczna.

Podczas stosowania zalecanego dawkowania nie odnotowano sytuacji zagrożenia dla pacjenta; ponadto, w każdej chwili można przerwać podawanie roztworu. W przypadku niedokładnego obliczenia i monitorowania równowagi płynów może dojść do przewodnienia lub odwodnienia z towarzyszącymi reakcjami ze strony układu krążenia. Mogą one polegać na zmianach ciśnienia tętniczego, centralnego ciśnienia żylnego, częstości akcji serca oraz ciśnienia w tętnicy płucnej. W wyniku przewodnienia może dojść do zastoinowej niewydolności serca i/lub zastoju płucnego. W przypadku przewodnienia należy zwiększyć ultrafiltrację oraz zmniejszyć szybkość wlewu i objętość podawanego roztworu substytucyjnego. W przypadku znacznego odwodnienia konieczne jest zmniejszenie lub przerwanie ultrafiltracji oraz odpowiednie zwiększenie objętości wlewu płynu substytucyjnego. Przedawkowanie może prowadzić do zaburzeń stężenia elektrolitów oraz równowagi kwasowo-zasadowej, np. może wystąpić przedawkowanie wodorowęglanu, jeśli poda się we wlewie nadmierną objętość roztworu substytucyjnego. Mogłoby to doprowadzić do wystąpienia zasadowicy metabolicznej, zmniejszenia stężenia jonów wapnia lub tężyczki.

W trakcie ciągłej hemofiltracji następuje poprzez ultrafiltrację usunięcie z krwi wody i rozpuszczonych substancji, takich jak toksyny mocznicowe, elektrolity oraz wodorowęglany. Ultrafiltrat zastępowany jest roztworem substytucyjnym (roztworem do hemofiltracji) o zbilansowanym stężeniu elektrolitów i buforów. Gotowy do użycia roztwór do hemofiltracji jest roztworem substytucyjnym buforowanym wodorowęglanem, do stosowania dożylnego podczas leczenia ostrej niewydolności nerek wszelkiego pochodzenia metodą ciągłej hemofiltracji.

Teoretyczna osmolarność: 292 mosm/l. pH 7,40.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.