Produkt musi być podawany wyłącznie pod nadzorem osoby należącej do fachowego personelu medycznego, doświadczonej w diagnostyce i leczeniu pacjentów onkologicznych. Dawkowanie. Zalecana dawka produktu wynosi 0,15 mg/kg mc. co 21 dni przez 2 cykle, a następnie 0,075 mg/kg mc. co 21 dni w kolejnych cyklach aż do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Premedykacja deksametazonem. Jeśli nie ma przeciwwskazań, deksametazon w dawce 4 mg należy podawać doustnie lub dożylnie 2x/dobę przez 3 dni, zaczynając dzień przed podaniem produktu, aby złagodzić toksyczność związaną z pirolobenzodiazepinami (PBD). Jeśli podawanie deksametazonu nie rozpocznie się dzień przed podaniem produktu, podawanie deksametazonu doustnie lub dożylnie należy rozpocząć co najmniej 2 h przed podaniem produktu. Spóźnione lub pominięte dawki. W przypadku pominięcia zaplanowanej dawki produktu należy ją podać jak najszybciej, a harmonogram podawania należy dostosować w taki sposób, aby zachować 21-dniową przerwę między dawkami. Modyfikacja dawki. Modyfikacja dawki z powodu hematologicznych i niehematologicznych działań niepożądanych, szczegóły patrz ChPL. Jeśli podanie dawki zostanie opóźnione o więcej niż 3 tyg. z powodu toksyczności związanej z produktem, kolejne dawki należy zmniejszyć o 50%. Jeśli toksyczność wymaga zmniejszenia dawki po drugiej dawce 0,15 mg/kg mc. (cykl 2), pacjent powinien otrzymać dawkę 0,075 mg/kg mc. w cyklu 3. Jeśli po dwóch zmniejszeniach dawki po działaniu niepożądanym toksyczność wystąpi ponownie, należy rozważyć trwałe przerwanie podawania produktu. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu u pacjentów ≥65 lat. Zaburzenia czynności nerek. Nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Nie badano produktu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr 15-29 ml/min). Wpływ ciężkich zaburzeń czynności nerek oraz schyłkowej niewydolności nerek, z hemodializą lub bez niej, na farmakokinetykę lonkastuksymabu tezyryny jest nieznany. W przypadku podawania lonkastuksymabu tezyryny u tych pacjentów może być uzasadnione dodatkowe monitorowanie pod kątem działań niepożądanych. Dla SG3199 dane zebrane na modelu zwierzęcym (szczur) wykazują minimalne wydalanie przez nerki. Dane kliniczne nie są dostępne. Zaburzenia czynności wątroby. Nie zaleca się dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (bilirubina całkowita ≤GGN i aktywność AspAT >GGN lub bilirubina całkowita >1 do 1,5 × GGN i dowolna aktywność AspAT). Produktu nie badano u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby >1,5 × GGN i dowolna aktywność AspAT). U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zaleca się monitorowanie w kierunku działań niepożądanych. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności lonkastuksymabu tezyryny u dzieci i młodzieży <18 lat. Dane nie są dostępne.

Produkt jest przeznaczony do podania dożylnego. Infuzje podaje się przez 30 minut przez linię dożylną. Wynaczynienie produktu było powiązane z podrażnieniem, obrzękiem, bólem i/lub uszkodzeniem tkanek, które mogą być ciężkie. Podczas podawania produktu należy kontrolować miejsce inf. pod kątem ewentualnego nacieku podskórnego. Produkt musi być zrekonstytuowany i rozcieńczony przy użyciu techniki aseptycznej pod nadzorem osoby należącej do fachowego personelu medycznego. Musi być podawany za pomocą dedykowanej linii infuzyjnej wyposażonej w sterylny, niepirogenny filtr o małej zdolności wiązania białek, wbudowany lub dodatkowy (o wielkości porów 0,2 lub 0,22 µm) i cewnik. Produkt leczniczy zawiera składnik cytotoksyczny, który jest kowalencyjnie związany z przeciwciałem monoklonalnym.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu. U pacjentów leczonych produktem zgłaszano występowanie ciężkich wysięków i obrzęków. Pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia nowych lub nasilenia się obrzęków lub wysięków. Należy wstrzymać podawanie produktu leczniczego Zynlonta w przypadku obrzęku lub wysięku stopnia 2 lub wyższego, aż do czasu ustąpienia toksyczności. U pacjentów, u których wystąpią objawy wysięku opłucnowego lub wysięku osierdziowego, takie jak nowa lub nasilona duszność, ból w klatce piersiowej i/lub wodobrzusze, takie jak opuchlizna brzucha i wzdęcia, należy rozważyć diagnostykę obrazową. Należy wdrożyć odpowiednie postępowanie medyczne w przypadku obrzęków lub wysięków. Leczenie produktem może spowodować poważną lub ciężką mielosupresję, w tym neutropenię, małopłytkowość i niedokrwistość. Przed każdą dawką produktu należy wykonać pełną morfologię krwi. Cytopenie mogą wymagać częstszej kontroli laboratoryjnej i/lub przerwania, zmniejszenia dawki lub zakończenia podawania produktu. W razie konieczności należy rozważyć profilaktyczne podanie czynników stymulujących wzrost kolonii granulocytów. U pacjentów leczonych produktem zgłaszano występowanie śmiertelnych i ciężkich infekcji, w tym zakażeń oportunistycznych. Pacjentów należy kontrolować pod kątem nowych lub nasilających się objawów przedmiotowych lub podmiotowych, które mogą świadczyć o infekcji. W przypadku infekcji stopnia 3 lub 4 należy wstrzymać podawanie produktu, aż do ustąpienia inf. U pacjentów leczonych produktem zgłaszano występowanie ciężkich reakcji skórnych. W badaniach klinicznych produktu stosowano doustne i miejscowe kortykosteroidy i leczenie przeciwświądowe w celu leczenia reakcji skórnych. Pacjentów należy kontrolować pod kątem nowych lub nasilających się reakcji skórnych, w tym reakcji nadwrażliwości na światło. W przypadku ciężkich (stopnia 3) reakcji skórnych należy wstrzymać podawanie produktu, aż do ich ustąpienia. Pacjentów należy poinformować, aby zminimalizowali lub unikali ekspozycji na bezpośrednie naturalne lub sztuczne światło słoneczne, w tym ekspozycji przez szklane okna. Pacjentów należy poinstruować, aby chronili skórę przed światłem słonecznym poprzez noszenie odzieży chroniącej przed słońcem i/lub stosowanie produktów z filtrem przeciwsłonecznym. Jeśli wystąpi reakcja skórna lub wysypka, należy rozważyć konsultację dermatologiczną. Produkt może powodować uszkodzenie zarodka i płodu w przypadku podawania kobiecie w okresie ciąży, ponieważ zawiera związek genotoksyczny (SG3199), który wpływa na aktywnie dzielące się komórki. Kobiety w ciąży należy poinformować o potencjalnym ryzyku dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować, aby stosowały skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia produktem i w ciągu 10 m-cy po ostatniej dawce. Mężczyzn z partnerkami w wieku rozrodczym należy poinformować, aby stosowali skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia produktem i w ciągu 7 m-cy po ostatniej dawce. W badaniach nieklinicznych lonkastuksymabu tezyryna była związana z toksycznym działaniem na jądra, może zatem zaburzać męskie funkcje rozrodcze i płodność. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak u pacjentów przyjmujących lonkastuksymabu tezyrynę zgłaszano zmęczenie i należy wziąć to pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji u ludzi dla lonkastuksymabu tezyryny, wolnej tezyryny, SG3199 i powiązanych metabolitów. Nie przewiduje się klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych.

Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować, aby stosowały skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia lonkastuksymabu tezyryną i przez co najmniej 10 m-cy po ostatniej dawce. Z powodu potencjalnej genotoksyczności mężczyzn z partnerkami w wieku rozrodczym należy poinformować, aby stosowali skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia lonkastuksymabu tezyryną i przez co najmniej 7 m-cy po ostatniej dawce. Brak danych dotyczących stosowania lonkastuksymabu tezyryny u kobiet w okresie ciąży. Nie prowadzono badań na zwierzętach dotyczących wpływu lonkastuksymabu tezyryny na reprodukcję. Produkt może powodować toksyczne działanie na zarodek i płód w przypadku podawania kobiecie w okresie ciąży, ponieważ zawiera związek genotoksyczny (SG3199) i wpływa na aktywnie dzielące się komórki. Produkt nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla kobiety przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Produkt nie jest zalecany do stosowania u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Zaleca się wykonanie testu ciążowego przed rozpoczęciem podawania produktu. Brak danych dotyczących obecności lonkastuksymabu tezyryny lub SG3199 w mleku ludzkim, wpływu na dziecko karmione piersią lub na wydzielanie mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dzieci karmionych piersią. Podczas leczenia produktem i przez co najmniej 3 m-ce po ostatniej dawce należy przerwać karmienie piersią. Na podstawie wyników badań na zwierzętach lonkastuksymabu tezyryna może zaburzać płodność u mężczyzn. Z tego powodu mężczyzn leczonym tym lekiem należy poinformować, aby rozważyli oddanie próbek nasienia przed rozpoczęciem leczenia i ich przechowywanie.

Najczęstszymi zgłaszanymi działaniami niepożądanymi lonkastuksymabu tezyryny były: zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy (35,8%), neutropenia (34,9%), zmęczenie (30,2%), niedokrwistość (28,8%), małopłytkowość (28,4%), nudności (26,5%), obrzęk obwodowy (23,3%) i wysypka (20,0%). Najczęstszymi ciężkimi działaniami niepożądanymi (≥stopnia 3) były: neutropenia (24,2 %), zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy (17,2 %), małopłytkowość (15,8 %), niedokrwistość (11,6%) i zakażenia (9,8%). Najczęstszymi ciężkimi działaniami niepożądanymi były neutropenia z gorączką (3,3 %), bóle brzucha, duszność i wysięk opłucnowy (po 1,9%). Infekcja płuc została zidentyfikowana jako działanie niepożądane związane z wynikiem śmiertelnym (0,5%). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi prowadzącymi do zakończenia leczenia były: zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy (8,8 %), obrzęk obwodowy (2,8%), małopłytkowość (1,9%), wysięk opłucnowy i osierdziowy (po 1,4 %). Częstość modyfikacji lub przerwania dawki z powodu działań niepożądanych wynosiła 47,4%. Najczęstszym działaniem niepożądanym prowadzącym do zmniejszenia dawki było zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy (3,3%), a najczęstszymi działaniami niepożądanymi prowadzącymi do opóźnienia dawki było zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy (17,7%), neutropenia (11,2%) i małopłytkowość (7,9%). Częstość występowania działań niepożądanych opiera się na danych dotyczących 215 pacjentów z nawrotowym lub opornym na leczenie DLBCL, którzy otrzymywali produkt w monoterapii jako inf. dożylną w zalecanej dawce początkowej (0,15 mg/kg) w 2 badaniach monoterapii, z których 145 pacjentów uczestniczyło w kluczowym badaniu fazy 2 ADCT-402-201 (LOTIS-2), a 70 pacjentów uczestniczyło w badaniu fazy 1 (ADCT-402-101). Pacjenci ci byli poddani ekspozycji na produkt przez medianę 45 dni (zakres 1-569 dni). O ile nie podano inaczej, częstości działań niepożądanych opierają się na częstościach zdarzeń niepożądanych ze wszystkich przyczyn w badaniach klinicznych, gdzie część zdarzeń dla działań niepożądanych może mieć inne przyczyny niż produkt leczniczy, takie jak choroba, inne produkty lecznicze lub przyczyny niepowiązane. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie płuca (obejmuje infekcję płuc), infekcja górnych dróg oddechowych, infekcja dolnych dróg oddechowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) niedokrwistość, neutropenia, małopłytkowość; (często) gorączka neutropeniczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) zmniejszenie łaknienia; (często) zatrzymanie płynów; (niezbyt często) przeciążenie płynami. Zaburzenia układu nerwowego: (często) letarg. Zaburzenia serca: (często) wysięk osierdziowy; (niezbyt często) zapalenie osierdzia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) wysięk opłucnowy, duszność. żołądka i jelit: (bardzo często) bóle brzuch, biegunka, nudności, wymioty, zaparcia; (często) wodobrzusze. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) wysypka, świąd, rumień; (często) reakcja nadwrażliwości na światło, wysypka plamisto-grudkowa, hiperpigmentacja skóry, wysypka ze świądem, obrzęk twarzy, pęcherzowe zapalenie skóry; (niezbyt często) wysypka krostkowa. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból karku, ból kończyny, ból pleców, ból mięśniowo-szkieletowy, ból mięśni, ból mięśniowo-szkieletowy w klatce piersiowej; (niezbyt często) dyskomfort mięśniowo-szkieletowy, dyskomfort w kończynie. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) obrzęk obwodowy, zmęczenie; (często) obrzęk twarzy, astenia, opuchlizna obwodowa, opuchlizna, niekardiologiczny ból w klatce piersiowej; (niezbyt często) obrzęk uogólniony, obrzęk. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy, zwiększenie aktywności AspAT/AlAT, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi. U pacjentów leczonych produktem występowały ciężkie wysięki i obrzęki. Obrzęk i wysięk stopnia ≥3 wystąpiły u 5,6% pacjentów. Wysięk osierdziowy stopnia 3 lub 4 wystąpił u 1,4% pacjentów. Wysięk opłucnowy stopnia 3 wystąpił u 2,8%, obrzęk obwodowy i wodobrzusze stopnia 3 u 1,4%, a obrzęk obwodowy stopnia 3 u 0,5% pacjentów. Wysięk i obrzęk prowadziły do przerwania leczenia u 5,1% pacjentów. Nie wystąpiły przypadki zgonów związane z wysiękiem lub obrzękiem. Mediana czasu do wystąpienia wysięku i obrzęku stopnia ≥3 wynosiła odpowiednio 115 dni i 101 dni. Leczenie produktem może spowodować ciężką mielosupresję. Neutropenia stopnia 3 lub 4 wystąpiła u 24,2%, małopłytkowość stopnia 3 lub 4 u 15,8% oraz niedokrwistość stopnia 3 lub 4 u 11,6% pacjentów. Gorączka neutropeniczna wystąpiła u 3,3% pacjentów. Małopłytkowość i neutropenia prowadziły do przerwania leczenia u odpowiednio 1,9% i 0,5% pacjentów. Żaden pacjent nie przerwał leczenia z powodu niedokrwistości. Mediana czasu do wystąpienia neutropenii, trombocytopenii i niedokrwistości stopnia 3 lub 4 wynosiła odpowiednio 36,0 dni, 28,5 dni i 22,0 dni. U pacjentów leczonych produktem wystąpiły powodujące zgon i ciężkie infekcje, w tym zakażenia oportunistyczne. Infekcje stopnia ≥3 wystąpiły u 9,8% pacjentów z towarzyszącym zakażeniem prowadzącym do zgonu u 0,5% pacjentów. Infekcje prowadziły do przerwania leczenia u 0,9% pacjentów. U pacjentów leczonych produktem wystąpiły ciężkie reakcje skórne. Reakcje skórne stopnia 3 wystąpiły u 3,7% i były to reakcja nadwrażliwości na światło (1,4%), wysypka (0,9%), wysypka krostkowa (0,5%), wysypka plamisto-grudkowa (0,5%) i rumień (0,5%). Nie wystąpiły reakcje skórne stopnia 4 lub 5. 3 pacjentów (1,4%) przerwało stosowanie produktu z powodu reakcji skórnych stopnia 1-2, a żaden pacjent nie przerwał stosowania produktu z powodu ciężkiej reakcji skórnej. Mediana czasu do wystąpienia reakcji nadwrażliwości na światło stopnia 3 wynosiła 32,0 dni, a reakcji skórnych innych niż nadwrażliwości na światło wynosiła 56,0 dni. U pacjentów leczonych produktem zgłaszano występowanie poważnych reakcji skórnych. W badaniach klinicznych produktu stosowano doustne i miejscowe kortykosteroidy i leczenie przeciwświądowe w celu leczenia reakcji skórnych. Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby o stopniu ciężkości ≥3 wystąpiły u 19,5% pacjentów, przy czym zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy (GGT) stopnia 3 lub 4 wystąpiło u 17,2 % pacjentów. Zwiększenie aktywności GGT prowadziło do opóźnienie podania dawki, zmniejszenia dawki i zakończenia leczenia odpowiednio u 17,7%, 3,3% i 8,8% pacjentów. Zwiększenie aktywności AlAT stopnia 3 wystąpiło u 2,8%, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi u 1,4%, a zwiększenie aktywności AspAT u 0,9 % pacjentów. Zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi odnotowano u 2,8% pacjentów, przy czym stopnia 3 występowało u 1,4% pacjentów. Następujące działania niepożądane leku zidentyfikowano na podstawie zgłoszeń po wprowadzeniu produktu do obrotu. Ponieważ te działania są zgłaszane dobrowolnie z populacji o nieokreślonej wielkości, nie zawsze jest możliwe rzetelne oszacowanie częstości występowania lub ustalenie związku przyczynowego z ekspozycją na lek. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) teleangiektazja, pęcherze, wysypka pęcherzykowa.

Należy zastosować leczenie objawowe i standardowe środki opieki nad pacjentem w przypadku zaobserwowanej toksyczności.

Lonkastuksymabu tezyryna jest koniugatem przeciwciała z lekiem (ang. ADC) skierowanym przeciwko CD19. Składnik przeciwciała monoklonalnego IgG1 kappa wiąże się z ludzkim CD19, białkiem transbłonowym występującym na powierzchni komórek linii B. Składnikiem małocząsteczkowym jest SG3199, dimer PBD i środek alkilujący. Po związaniu się z CD19 następuje internalizacja lonkastuksymabu tezyryny, a następnie uwolnienie SG3199 poprzez rozszczepienie proteolityczne. Uwolniony SG3199 wiąże się z rowkiem mniejszym DNA i tworzy wysoce cytotoksyczne sieciowanie między pasmami DNA, powodując następnie śmierć komórki.

1 fiol. prosz. do sporz. konc. roztw. do inf. zawiera 10 mg lonkastuksymabu tezyryny.