Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Zinnat - (IR)

Cefuroxime axetil

tabl. powl.
500 mg
10 szt.
Doustnie
Rx
100%
X

Zinnat - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Zinnat jest antybiotykiem cefalosporynowym II generacji, wskazanym w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych u dorosłych i dzieci powyżej 3 miesiąca życia:

  • Ostre paciorkowcowe zapalenie gardła i migdałków
  • Bakteryjne zapalenie zatok przynosowych
  • Ostre zapalenie ucha środkowego
  • Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
  • Zapalenie pęcherza moczowego
  • Odmiedniczkowe zapalenie nerek
  • Niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich
  • Wczesna postać choroby z Lyme (boreliozy)

Przy stosowaniu Zinnatu należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące racjonalnego stosowania antybiotyków.

Zinnat wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego i może być stosowany w leczeniu różnorodnych zakażeń, zarówno u dorosłych jak i u dzieci powyżej 3 miesiąca życia. Kluczowe jest przestrzeganie zasad racjonalnej antybiotykoterapii.

Dawkowanie i sposób podawania

Standardowy czas trwania terapii wynosi 7 dni, z możliwością modyfikacji w zakresie 5-10 dni w zależności od wskazania i stanu klinicznego pacjenta.

Grupa pacjentów Wskazanie Dawkowanie
Dorośli i dzieci ≥40 kg Ostre zapalenie migdałków, zatok, pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 250 mg 2x/dobę
Dorośli i dzieci ≥40 kg Ostre zapalenie ucha środkowego, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli 500 mg 2x/dobę
Dorośli i dzieci ≥40 kg Choroba z Lyme 500 mg 2x/dobę przez 14 dni (10-21 dni)
Dzieci <40 kg Ostre zapalenie migdałków, zatok 10 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 125 mg 2x/dobę
Dzieci <40 kg Zapalenie ucha środkowego, cięższe zakażenia u dzieci ≥2 lat, zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 15 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 250 mg 2x/dobę
Dzieci <40 kg Choroba z Lyme 15 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 250 mg 2x/dobę przez 14 dni (10-21 dni)

Uwaga: Brak doświadczenia w stosowaniu leku u dzieci poniżej 3 miesiąca życia. Tabletki i granulat do sporządzania zawiesiny doustnej nie są biorównoważne i nie można ich wzajemnie zastępować na podstawie przeliczenia mg/mg.

Dawkowanie Zinnatu jest zróżnicowane w zależności od wieku pacjenta, masy ciała oraz rodzaju i ciężkości zakażenia. Kluczowe jest przestrzeganie zalecanego czasu terapii oraz maksymalnych dawek dobowych.

Modyfikacja dawkowania w szczególnych grupach pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest modyfikacja dawkowania ze względu na wydalanie cefuroksymu głównie przez nerki:

  • CrCl ≥30 ml/min/1,73 m2: standardowe dawkowanie
  • CrCl 10-29 ml/min/1,73 m2: standardowa dawka co 24h
  • CrCl <10 ml/min/1,73 m2: standardowa dawka co 48h
  • Pacjenci hemodializowani: kolejna dawka po każdej dializie
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Brak danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na wydalanie cefuroksymu głównie przez nerki, nie przewiduje się istotnego wpływu zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę leku.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest indywidualna modyfikacja dawkowania Zinnatu w oparciu o stopień niewydolności nerek. Zaburzenia czynności wątroby prawdopodobnie nie wpływają istotnie na farmakokinetykę leku.

Sposób podawania

Zinnat należy przyjmować doustnie po posiłku w celu zapewnienia optymalnego wchłaniania. Tabletek powlekanych nie należy dzielić ani kruszyć. U młodszych dzieci zaleca się stosowanie zawiesiny doustnej.

Warto zapamiętać
  • Zinnat należy przyjmować po posiłku dla lepszego wchłaniania
  • U pacjentów z niewydolnością nerek konieczna jest modyfikacja dawkowania

Przeciwwskazania

Stosowanie Zinnatu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na cefuroksym lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe
  • Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i karbapenemy) w wywiadzie

Głównym przeciwwskazaniem do stosowania Zinnatu jest nadwrażliwość na cefalosporyny lub inne antybiotyki β-laktamowe. Istotne jest dokładne zebranie wywiadu alergologicznego przed rozpoczęciem terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Zinnatu należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • U pacjentów z reakcjami alergicznymi na penicyliny lub inne antybiotyki β-laktamowe w wywiadzie
  • Ryzyko nadmiernego wzrostu Candida spp. przy przedłużonym stosowaniu
  • Możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego (szczególnie przy ciężkiej lub uporczywej biegunce)
  • Ryzyko reakcji Jarischa-Herxheimera podczas leczenia boreliozy
  • Konieczność monitorowania skuteczności terapii przy stosowaniu terapii sekwencyjnej
  • Możliwość wystąpienia zawrotów głowy - zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn

Stosowanie Zinnatu wymaga monitorowania pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie reakcji alergicznych i zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Ważna jest edukacja pacjenta odnośnie możliwych objawów ubocznych i konieczności ich zgłaszania.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Zinnat może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Doustne środki antykoncepcyjne - możliwe zmniejszenie ich skuteczności
  • Probenecyd - zwiększenie stężenia i przedłużenie działania cefuroksymu
  • Leki wpływające na czynność nerek - możliwa kumulacja cefuroksymu

Ponadto należy uwzględnić możliwy wpływ Zinnatu na wyniki badań laboratoryjnych, w tym oznaczanie stężenia glukozy we krwi i próby krzyżowe krwi.

Podczas terapii Zinnatem należy uwzględnić potencjalne interakcje lekowe, szczególnie u pacjentów stosujących doustną antykoncepcję hormonalną lub leki wpływające na czynność nerek. Konieczne jest również poinformowanie laboratorium o stosowaniu antybiotyku przed wykonaniem niektórych badań.

Wpływ na ciążę i laktację

Dane dotyczące stosowania cefuroksymu u kobiet w ciąży są ograniczone. Lek można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Cefuroksym przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach. Podczas karmienia piersią należy rozważyć potencjalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka (biegunka, zakażenia grzybicze) w stosunku do korzyści z leczenia dla matki.

Stosowanie Zinnatu w ciąży i podczas karmienia piersią wymaga indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka. Decyzję o terapii powinna podjąć lekarz prowadzący po dokładnej analizie sytuacji klinicznej.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Zinnatu to:

  • Nadmierny wzrost Candida
  • Eozynofilia
  • Bóle i zawroty głowy
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (biegunka, nudności, ból brzucha)
  • Przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

Rzadziej mogą wystąpić ciężkie reakcje, takie jak anafilaksja, zespół Stevens-Johnsona czy toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.

Profil bezpieczeństwa Zinnatu jest typowy dla antybiotyków cefalosporynowych. Większość działań niepożądanych ma charakter łagodny i przemijający. Kluczowe jest monitorowanie pacjenta pod kątem potencjalnych ciężkich reakcji alergicznych.

Przedawkowanie

Przedawkowanie cefalosporyn może prowadzić do pobudzenia OUN, w tym wystąpienia drgawek. W przypadku przedawkowania należy monitorować pacjenta i wdrożyć leczenie objawowe. Cefuroksym można usunąć z organizmu za pomocą hemodializy lub dializy otrzewnowej.

W przypadku podejrzenia przedawkowania Zinnatu konieczna jest szybka interwencja medyczna i rozważenie zastosowania technik pozaustrojowego oczyszczania krwi.

Mechanizm działania

Aksetyl cefuroksymu, substancja czynna Zinnatu, jest prolekiem, który po podaniu doustnym ulega przekształceniu do cefuroksymu - cefalosporyny II generacji. Cefuroksym działa bakteriobójczo poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii. Wykazuje oporność na działanie większości β-laktamaz, co zapewnia skuteczność wobec wielu szczepów opornych na ampicylinę i amoksycylinę.

Zinnat, dzięki swojemu mechanizmowi działania i oporności na β-laktamazy, jest skuteczny w leczeniu zakażeń wywołanych przez szerokie spektrum patogenów bakteryjnych, w tym szczepy oporne na niektóre inne antybiotyki.

Skład

Substancją czynną leku Zinnat jest cefuroksym w postaci aksetylu cefuroksymu. Dostępne są tabletki zawierające 250 mg lub 500 mg cefuroksymu.

Zinnat jest dostępny w dwóch dawkach, co umożliwia dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta i rodzaju zakażenia.



Wskazania

Lek jest wskazany w leczeniu wymienionych poniżej zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku od 3 m-cy: ostre paciorkowcowe zapalenie gardła i migdałków, bakteryjne zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie ucha środkowego, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, leczenie wczesnej postaci choroby z Lyme (boreliozy). Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Zwykle leczenie trwa 7 dni (może trwać 5-10 dni). Dorośli i dzieci ≥40 kg. Ostre zapalenie migdałków, ostre zapalenie zatok przynosowych, zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich: 250 mg 2x/dobę. Ostre zapalenie ucha środkowego, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli: 500 mg 2x/dobę. Choroba z Lyme: 500 mg 2x/dobę przez 14 dni (w przedziale 10-21 dni). Dzieci (<40 kg). Ostre zapalenie migdałków, ostre zapalenie zatok przynosowych: 10 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 125 mg 2x/dobę. Zapalenie ucha środkowego lub, jeśli właściwe, cięższe zakażenia u dzieci w wieku od 2 lat, zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich: 15 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 250 mg 2x/dobę. Choroba z Lyme: 15 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 250 mg 2x/dobę przez 14 dni (10-21 dni). Nie ma doświadczeń z podawaniem leku dzieciom w wieku poniżej 3 m-cy. Tabl. i granulat do sporz. zaw. doustnej, zawierające aksetyl cefuroksymu, nie są biorównoważne i nie można ich wzajemnie zastępować na podstawie przeliczenia mg/mg. Zaburzenia czynności nerek. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności aksetylu cefuroksymu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Cefuroksym jest wydalany głownie przez nerki. U pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek zalecane jest zmniejszenie dawki cefuroksymu, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie. Cefuroksym jest skutecznie usuwany podczas dializy. Zalecane dawki cefuroksymu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek: CrCl ≥30 ml/min/1,73 m2, T0,5 1,4-2,4 h: zmiana dawkowania nie jest konieczna (typowa dawka 125-500 mg podawana 2x/dobę); CrCl 10-29 ml/min/1,73 m2, T0,5 4,6 h: typowa dawka podawana co 24 h; CrCl <10 ml/min/1,73 m2, T0,5 16,8 h: typowa dawka podawana co 48 h; pacjenci hemodializowani, T0,5 2-4 h: kolejną dawkę należy podawać na zakończenie każdej dializy. Zaburzenia czynności wątroby. Brak danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki, dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynności wątroby nie ma wpływu na farmakokinetykę cefuroksymu.

Zwykle leczenie trwa 5-10 dni. Lek należy przyjmować po posiłku w celu zapewnienia optymalnego wchłaniania. Tabl. powl. nie należy dzielić ani kruszyć, w związku z tym u młodszych dzieci zaleca się stosowanie zawiesiny.

Nadwrażliwość na cefuroksym lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i karbapenemy) w wywiadzie.

Szczególnie ostrożnie antybiotyk należy stosować u pacjentów, u których stwierdzono reakcją alergiczną na penicyliny lub inne antybiotyki β-laktamowe. Podobnie jak w przypadku leczenia innymi antybiotykami, stosowanie cefuroksymu może powodować nadmierny wzrost Candida spp. Przedłużone stosowanie cefuroksymu może powodować także nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów (np. Enterococcus spp., Clostridium difficile), co może powodować konieczność przerwania kuracji. Znane są przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego po zastosowaniu antybiotyków o szerokim zakresie działania, dlatego ważne jest wzięcie pod uwagę tej możliwości u pacjentów, u których wystąpiła biegunka (zwłaszcza ciężka lub uporczywa) w trakcie leczenia antybiotykami lub po jego zakończeniu. W lekkich przypadkach wystarczy odstawienie antybiotyku. W cięższych podaje się doustnie metronidazol lub wankomycynę. Przeciwwskazane jest stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit lub innych działających zapierająco. Podczas stosowania aksetylu cefuroksymu w chorobie z Lyme (borelioza) może wystąpić reakcja Jarischa-Herxheimera. Objawia się ona gorączką, dreszczami, bólami głowy i mięśni, przyspieszoną czynnością serca i oddechu. Jest to częsta reakcja, ustępująca samoistnie, będąca wynikiem działania cefuroksymu lub innego antybiotyku na komórkę bakterii Borrelia burgdorferi, wywołującej chorobę. Podczas stosowania terapii sekwencyjnej moment zmiany antybiotyku na postać doustną zależy od nasilenia zakażenia, stanu klinicznego pacjenta oraz wrażliwości patogenu. Zmiany takiej można dokonać jedynie wtedy, gdy obserwuje się ewidentną poprawę stanu klinicznego pacjenta. Jeżeli nie ma poprawy klinicznej w czasie 72 h leczenia pozajelitowego, należy zweryfikować sposób leczenia. Należy zapoznać się z informacją dotyczącą stosowania produktu do leczenia parenteralnego. Nie przeprowadzono badań nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ponieważ jednak produkt może powodować zawroty głowy, należy poinformować pacjenta o konieczności zachowania ostrożności podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.

Podobnie jak inne antybiotyki, cefuroksym może zaburzać skład flory jelitowej, prowadząc do zmniejszonego wchłaniania estrogenów i do obniżenia skuteczności złożonych doustnych leków antykoncepcyjnych. Nie zaleca się równoczesnego podawania produktu z probenecydem. Probenecyd zmniejsza wydzielanie cefuroksymu w kanalikach nerkowych. Równoczesne stosowanie probenecydu z produktem może spowodować zwiększone stężenie i przedłużone utrzymywanie się cefuroksymu w surowicy.Stężenie cefuroksymu w surowicy zmniejsza się po dializach. U pacjentów leczonych aksetylem cefuroksymu zaleca się oznaczanie stężenia glukozy we krwi jedną z metod enzymatycznych - z zastosowaniem oksydazy glukozowej lub heksokinazy. Antybiotyk ten nie wpływa na wynik alkalicznej próby pikrynianowej na kreatyninę. W czasie leczenia cefalosporynami obserwowano dodatni odczyn Coombsa. Zjawisko to może mieć znaczenie podczas wykonywania prób krzyżowych krwi.

Dane o stosowaniu cefuroksymu u kobiet ciężarnych są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na ciążę, rozwój zarodka lub płodu, poród czy rozwój noworodka. Lek można przepisać kobiecie ciężarnej jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści przeważają ryzyko. Cefuroksym jest wydzielany w niewielkich ilościach w pokarmie kobiecym. Nie jest spodziewane wystąpienie działań niepożądanych podczas stosowania dawek terapeutycznych, jednak nie można wykluczyć ryzyka biegunki i zakażenia grzybiczego błon śluzowych. W związku z tym może być konieczne przerwanie karmienia piersią. Należy wziąć pod uwagę możliwość uwrażliwienia. Należy stosować cefuroksym podczas karmienia piersią jedynie po dokonaniu oceny stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza prowadzącego. Brak danych na temat wpływu aksetylu cefuroksymu na płodność u ludzi. Badania nad rozrodczością u zwierząt wykazały brak wpływu na płodność.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są: nadmierny wzrost Candida, eozynofilia, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Kategorie częstości przypisane do poniższych działań niepożądanych są przybliżone, ponieważ dla większości tych działań nie były dostępne odpowiednie dane (np. z badań kontrolowanych placebo) do wyliczenia częstości występowania. Ponadto częstość działań niepożądanych związanych ze stosowaniem aksetylu cefuroksymu może zmieniać się w zależności od wskazania do stosowania. Dane z dużych badań klinicznych były użyte do określenia częstości - od bardzo częstych do rzadkich działań niepożądanych. Częstości występowania wszystkich innych działań niepożądanych (tj. tych, które występują rzadziej niż 1/10 000) zostały w większości określone na podstawie danych uzyskanych po wprowadzeniu produktu do obrotu i odzwierciedlają raczej częstość ich zgłaszania niż rzeczywistą częstość występowania. Dane z badań kontrolowanych placebo nie były dostępne. Tam, gdzie częstości były wyliczone na podstawie danych z badań klinicznych, były one oparte na danych związanych z lekiem (wg oceny badacza). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) nadmierny wzrost Candida; (nieznana) nadmierny wzrost Clostridium difficile. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) eozynofilia; (niezbyt często) dodatni odczyn Coombs’a, małopłytkowość, leukopenia (czasami nasilona); (nieznana) niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) gorączka polekowa, zespół choroby posurowiczej, anafilaksja, reakcja Jarischa-Herxheimera. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, nudności, ból brzucha; (niezbyt często) wymioty; (nieznana) rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (nieznana) żółtaczka (głównie zastoinowa, zapalenie wątroby). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypki skórne; (nieznana) pokrzywka, świąd, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, obrzęk naczynioruchowy. Cefalosporyny, jako grupa leków, wykazują skłonność do przylegania do powierzchni błon komórkowych krwinek czerwonych i reagowania z przeciwciałami skierowanymi przeciwko produktowi leczniczemu, powodując wystąpienie dodatniego odczynu Coombs’a (który może zaburzać próbę krzyżową krwi) i powodować bardzo rzadko niedokrwistość hemolityczną. Zaobserwowano zazwyczaj odwracalne, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w osoczu. Dzieci i młodzież. Profil bezpieczeństwa dla aksetylu cefuroksymu u dzieci jest zgodny z profilem u dorosłych.

Przedawkowanie cefalosporyn może powodować pobudzenie OUN, aż do wystąpienia drgawek. Usuwanie cefuroksymu z organizmu można przyspieszyć hemodializą lub dializą otrzewnową.

Aksetyl cefuroksymu - substancja czynna produktu, jest prekursorem antybiotyku z grupy cefalosporyn II generacji, podawanym doustnie, opornym na działanie większości β-laktamaz. Mechanizm działania polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej drobnoustroju przez wiązanie białek biorących udział w tym procesie. Aksetyl cefuroksymu in vivo ulega rozkładowi, w wyniku czego powstaje cefuroksym. Jest on substancją działającą przeciwbakteryjnie przeciwko wielu znanym patogenom, w tym szczepom wytwarzającym β-laktamazy. Cefuroksym nie ulega rozkładowi przez bakteryjne β-laktamazy, działa na wiele szczepów bakterii opornych na ampicylinę i amoksycylinę.

1 tabl. zawiera 250 mg lub 500 mg cefuroksymu w postaci aksetylu cefuroksymu.

Zakażenie rzeżączkowe dolnego odcinka układu moczowo-płciowego bez ropnia gruczołów okołocewkowych lub dodatkowych A54.0
Choroba z Lyme A69.2
Streptococcus pneumoniae jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.3
Klebsiella pneumoniae [K. pneumoniae] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.1
Haemophilus influenzae [H. influenzae] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.3
Pseudomonas (aeruginosa) (mallei) (pseudomallei) jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.5
Ostre surowicze zapalenie ucha środkowego H65.0
Inne ostre, nieropne zapalenie ucha środkowego H65.1
Ostre ropne zapalenie ucha środkowego H66.0
Ostre zapalenie zatok J01
Paciorkowcowe zapalenie gardła J02.0
Zapalenie migdałków podniebiennych paciorkowcowe J03.0
Ostre zapalenie krtani J04.0
Ostre zapalenie krtani i gardła J06.0
Zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae J13
Zapalenie płuc wywołane przez Haemophilus influenzae J14
Zapalenie płuc wywołane przez Klebsiella pneumoniae J15.0
Zapalenie płuc wywołane przez gronkowce J15.2
Zapalenie płuc wywołane przez inne paciorkowce J15.4
Zapalenie płuc wywołane przez Escherichia coli J15.5
Ostre zapalenie oskrzeli wywołane przez Haemophilus influenzae J20.1
Ostre zapalenie oskrzeli wywołane przez paciorkowce J20.2
Zapalenie tkanki łącznej i ropień jamy ustnej K12.2
Liszajec L01
Ropień skóry, czyrak, czyrak gromadny L02
Zapalenie tkanki łącznej L03

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.