Preparat powinien przygotowywać i podawać wyłącznie wykwalifikowany personel medyczny uprawniony do stosowania radioizotopów w odpowiednich warunkach klinicznych. Przygotowanie, stosowanie, przenoszenie, przechowywanie i usuwanie produktu są regulowane przez obowiązujące przepisy i/lub wymagają stosownego upoważnienia. Infuzje należy przeprowadzać pod ścisłym nadzorem doświadczonego lekarza, z bezpośrednim dostępem do sprzętu do resuscytacji. Należy stosować po wcześniejszym leczeniu rytuksymabem. Roztwór przygotowany do wlewu należy podawać jako powolną infuzję dożylną, przez 10 min. Nie należy podawać produktu poprzez szybkie wstrzyknięcie dożylne. Przed podaniem produktu pacjentowi należy skontrolować (zgodnie z procedurą) odsetek związania radioizotopu po połączeniu [⁹⁰Y] z produktem. W przypadku stwierdzenia czystości radiochemicznej poniżej 95% nie należy podawać produktu. Zalecana radioaktywność:u pacjentów z liczbą płytek krwi wynoszącą 150 000/mm³ i więcej: 15 MBq produktu znakowanego radioizotopem [⁹⁰Y] na kg mc., do maks. dawki 1200 MBq. U pacjentów z liczbą płytek krwi między 100 000 a 150 000/ mm³: 11 MBq produktu znakowanego radioizotopem [⁹⁰Y] na kg mc., do maks. dawki 1200 MBq. Należy podawać bezpośrednio do zestawu infuzyjnego po wcześniejszym zatrzymaniu przepływu płynu. W zestawie infuzyjnym pomiędzy pacjentem, a portem infuzyjnym powinien znajdować się filtr o niskim stopniu wiązania białka, o gęstości 0,2 lub 0,22 mikrona. Po zakończeniu infuzji należy przepłukać zestaw infuzyjny co najmniej 10 ml roztworu chlorku sodu o stężeniu 9 mg/ml (0,9%). Leczenie obejmuje 2 dożylne podania rytuksymabu i jedno podanie produktu znakowanego radioizotopem [⁹⁰Y] w następującej kolejności: dzień 1 - dożylna infuzja rytuksymabu. Schemat dawkowania dla infuzji rytuksymabu: 250 mg/m² rytuksymabu. Dzień 7, 8 lub 9 - dożylna infuzja rytuksymabu krótko przed podaniem produktu znakowanego radioizotopem [⁹⁰Y]. Wielokrotne stosowanie produktu: obecnie brak danych dotyczących ponownego leczenia pacjentów produktem. Zalecana dawka radioaktywności roztw. produktu znakowanego radioizotopem [⁹⁰Y] to: leczenie pacjentów z oporną na leczenie CD20+ postacią grudkowego B-komórkowego chłoniaka nieziarniczego lub pacjentów z nawrotem choroby po leczeniu rytuksymabem: pacjenci z liczbą płytek krwi wynoszącą ≥150000 płytek/mm³: 15 MBq/kg mc.; pacjenci z liczbą płytek krwi 100000-150000 płytek/mm³: 11 MBq/kg. Maks. dawka nie może przekraczać 1200 MBq. Wielokrotne stosowanie produktu: obecnie brak danych dotyczących ponownego leczenia produktem znakowanym radioizotopem [⁹⁰Y]. Leczenie konsolidacyjne, po indukcji remisji, wcześniej nieleczonych pacjentów z chłoniakiem grudkowym: pacjenci z liczbą płytek krwi wynoszącą ≥150000 płytek/mm³: 15 MBq/kg, do maks. dawki 1200 MBq: pacjenci z liczbą płytek krwi mniejszą niż 150000 płytek/mm³. Wielokrotne stosowanie produktu: obecnie brak danych dotyczących ponownego leczenia produktem znakowanym radioizotopem [⁹⁰Y]. Stosowanie u dzieci i młodzieży: lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej lat 18 ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Pacjenci w podeszłym wieku: dostępne dane dotyczące pacjentów w podeszłym wieku (w wieku ≥65 lat) są ograniczone. Nie obserwowano ogólnych różnic w zakresie bezpieczeństwa stosowania lub skuteczności między tymi pacjentami a młodszymi pacjentami. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie badano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Roztw. znakowany radioizotopem [⁹⁰Y] należy przygotować zgodnie z ChPL. Przed podaniem produktu pacjentowi należy skontrolować, zgodnie z procedurą przedstawioną w ChPL, odsetek związania radioizotopu po połączeniu [⁹⁰Y] z produktem. W przypadku stwierdzenia, że przeciętna czystość radiochemiczna wynosi poniżej 95% nie wolno podawać produktu. Przygotowany roztw. należy podawać jako powolną inf. dożylną, przez 10 min. Inf. nie wolno podawać w postaci bolusa dożylnego. Inf. produktu należy podawać bezpośrednio do zestawu infuzyjnego po wcześniejszym zatrzymaniu przepływu płynu. W zestawie inf. pomiędzy pacjentem a portem inf. powinien znajdować się filtr o niskim stopniu wiązania białka, o gęstości 0,2 lub 0,22 mikrona. Po zakończeniu inf. produktu należy przepłukać zestaw inf. co najmniej 10 ml roztw. chlorku sodu do inf. o stężeniu 9 mg/ml (0,9%).

Nadwrażliwość na ibrytumomab tiuksetan, chlorek itru, rytuksymab, inne białka mysie lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża i laktacja.

Schemat terapeutyczny produktu obejmuje stosowanie rytuksymabu, dlatego należy zapoznać się ze stosownymi informacjami dotyczącymi rytuksymabu. Niniejszy produkt radiofarmaceutyczny mogą otrzymać, stosować i podawać tylko upoważnione osoby w odpowiednich warunkach. Jego odbiór, przechowywanie, stosowanie, przekazywanie i usuwanie są regulowane przepisami i/lub odpowiednimi licencjami wydawanymi przez właściwe lokalne organy. Użytkownik powinien przygotowywać produkty radiofarmaceutyczne w sposób, który spełnia wymogi w zakresie bezpieczeństwa radiologicznego i jakości farmaceutycznej. Należy przedsięwziąć odpowiednie środki ostrożności w zakresie aseptyki zgodnie z wymogami dobrej praktyki wytwarzania (Good Manufacturing Practice - GMP) produktów farmaceutycznych. Podanie produktu u większości chorych powoduje ciężką i przedłużoną cytopenię, która zwykle ustępuje. W badaniu klinicznym, w którym produkt podawano jako przedłużenie wcześniejszej chemioterapii pierwszego rzutu, obserwowano większą częstotliwość ciężkiej i przedłużonej neutropenii i trombocytopenii u chorych, którzy otrzymali produkt w ciągu 4 m-cy po skojarzonej chemioterapii obejmującej fludarabinę i mitoksantron i/lub cyklofosfamid w porównaniu do pacjentów otrzymujących inne schematy chemioterapii. Stąd, ryzyko toksyczności hematologicznej może być zwiększone w przypadku podawania produktu krótko (<4 m-ce) po stosowaniu schematów leczenia zawierających fludarabinę. Nie należy podawać pacjentom, u których mogą pojawić się zagrażające życiu objawy toksyczności hematologicznej. Nie należy podawać niżej wymienionym grupom pacjentów, gdyż nie ustalono u nich bezpieczeństwa stosowania i skuteczności: pacjenci, u których zajęcie szpiku komórkami chłoniaka jest większe niż 25%; pacjenci, których poddano wcześniej radioterapii wiązką zewnętrzną obejmującej ponad 25% aktywnego szpiku kostnego; pacjenci z liczbą płytek krwi <100 000/mm³ lub granulocytów obojętnochłonnych <1 500/mm³; pacjenci, u których wcześniej przeprowadzono przeszczepienie szpiku kostnego lub komórek macierzystych; dzieci i młodzież poniżej 18 rż. Należy zwrócić szczególną uwagę na możliwość wystąpienia uszkodzenia szpiku kostnego. U pacjentów, którzy otrzymali wcześniej białka pochodzenia mysiego przed rozpoczęciem leczenia produktem należy wykonać testy na obecność ludzkich przeciwciał przeciw antygenom mysim (HAMA). U pacjentów, u których wykształciły się przeciwciała HAMA, mogą wystąpić reakcje uczuleniowe lub nadwrażliwość. Podczas infuzji produktu rytuksymab lub po niej mogą wystąpić silne reakcje na infuzję, którym może towarzyszyć ból w klatce piersiowej, wstrząs kardiogenny, zawał mięśnia sercowego, obrzęk płuc, migotanie komór, bezdech, skurcz oskrzeli, duszność, niedotlenienie, obrzęk naczynioruchowy, zaczerwienienie twarzy, niedociśnienie, zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) i naciek płucny. Reakcje związane z infuzją wywołane przez produkt są rzadsze i lżejsze. Reakcje anafilaktyczne i inne reakcje nadwrażliwości odnotowano u mniej niż 1% pacjentów po dożylnym podaniu białek. Należy zapewnić dostęp do produktów leczniczych stosowanych w przypadku reakcji nadwrażliwości (np. adrenaliny, leków przeciwhistaminowych i kortykosteroidów) aby w razie wystąpienia reakcji alergicznej w trakcie podawania rytuksymabu i znakowanego radioizotopem produktu, była możliwość natychmiastowego użycia tych leków. Na ogół po zastosowaniu produktu, przed zastosowaniem jakiegokolwiek leczenia białkami pochodzenia mysiego, pacjentów należy poddać testom na obecność przeciwciał HAMA. Rzadko odnotowywano ciężkie reakcje śluzówkowo-skórne, w tym zespół Stevens-Johnsona ze zgonem, w związku ze schematem terapeutycznym produktu, który obejmuje stosowanie rytuksymabu i znakowanego radioizotopem produktu. Początek wystąpienia reakcji waha się od dni do m-cy. Chorzy, u których wystąpią reakcje śluzówkowo-skórne, nie powinni otrzymywać w przyszłości żadnych składników stosowanych w schemacie terapeutycznym produktu. Nie prowadzono żadnych długotrwałych badań na zwierzętach dotyczących wpływu leku na płodność i zdolności rozrodcze. Z uwagi na rodzaj tego związku chemicznego, kobiety oraz mężczyźni w wieku rozrodczym powinni stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia oraz przez 12 m-cy po jego zakończeniu. Po leczeniu produktem nie prowadzono badań w zakresie bezpieczeństwa immunizacji jakąkolwiek szczepionką, a szczególnie szczepionkami zawierającymi żywe wirusy. Nie badano również zdolności do wywoływania pierwotnej lub przypominającej odpowiedzi humoralnej na jakąkolwiek szczepionkę. Produkt może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, gdyż jednym z jego bardzo często odnotowywanych objawów niepożądanych są zawroty głowy.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi nie są znane. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.

Stosowanie u kobiet w okresie ciąży jest przeciwwskazane. Z uwagi na fakt, że IgG jest wydzielana z mlekiem kobiecym oraz ponieważ nie wiadomo, czy istnieje możliwość wchłaniania i immunosupresji u niemowlęcia, kobiety muszą przerwać karmienie piersią.

Dawka promieniowania związana z ekspozycją terapeutyczną może prowadzić do pojawienia się wtórnych nowotworów złośliwych oraz rozwoju wad dziedzicznych. Należy upewnić się, że ryzyko związane z napromienieniem jest mniejsze niż ryzyko związane z samą chorobą. Można spodziewać się, że działania niepożądane wystąpią u większości pacjentów. Reakcje anafilaktyczne i nadwrażliwość: reakcje anafilaktyczne i inne reakcje nadwrażliwości odnotowano u mniej niż 1% pacjentów po dożylnym podaniu białek. Należy zapewnić dostęp do produktów leczniczych stosowanych w przypadku reakcji nadwrażliwości (np. adrenaliny, leków przeciwhistaminowych i kortykosteroidów) aby w razie wystąpienia reakcji alergicznej w trakcie podawania produktu, była możliwość natychmiastowego użycia tych leków. Niepożądane reakcje hematologiczne: w badaniach klinicznych bardzo często obserwuje się toksyczność hematologiczną, która jest toksycznością ograniczającą dawkę. Średni czas do wystąpienia najmniejszej liczby płytek krwi i granulocytów wynosił około 60 dni od rozpoczęcia leczenia. Średni czas odnowy liczby płytek przy trombocytopenii 3 lub 4 stopnia wynosił 13-21 dni, a liczby neutrofili przy neutropenii 3 lub 4 stopnia wynosił 8-14 dni. Infekcje: w trakcie pierwszych 13 tyg. po leczeniu produktem u pacjentów bardzo często występowały infekcje. Często odnotowywano infekcje 3 i 4 stopnia. W okresie obserwacji kontrolnej infekcje występowały często. Wśród nich zakażenia 3 stopnia obserwowano często, a zakażenia 4 stopnia niezbyt często. Wtórne nowotwory: u pięciu spośród 211 pacjentów odnotowano wystąpienie zespołu mielodysplastycznego/ostrej białaczki szpikowej (AML). Ryzyko wystąpienia wtórnego zespołu mielodysplastycznego lub białaczki po leczeniu środkami alkilującymi jest dobrze znane. Ponieważ wszystkich tych pacjentów leczono wcześniej środkami alkilującymi, dostępne wyniki nie dostarczają dostatecznych danych pozwalających jednoznacznie stwierdzić, że produkt przyczynia się do podwyższenia ryzyka mielodysplazji, ani określić wielkość tego ryzyka. Zakażenia i infestacja: zakażenie, posocznica, zapalenie płuc, infekcja dróg moczowych, drożdżyca jamy ustnej (kandydoza). Nowotwory łagodne i złośliwe: ból nowotworowy, zespół mielodysplastyczny/ostra białaczka szpikowa, oponiak. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: trombocytopenia, leukocytopenia, neutropenia, niedokrwistość, gorączka neutropeniczna, pancytopenia, limfocytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcja nadwrażliwości. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: brak łaknienia. Zaburzenia psychiczne: lęk, bezsenność. Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, bóle głowy. Zaburzenia serca: tachykardia. Zaburzenia naczyń: krwotok przy trombocytopenii, krwotok śródczaszkowy przy trombocytopenii. Zaburzenia oddechowe: kaszel, nieżyt nosa. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, podrażnienie gardła, zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, świąd. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości: ból stawów, ból mięśni, ból pleców, ból karku. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: astenia, gorączka, dreszcze, ból, objawy grypopodobne, złe samopoczucie, obrzęk obwodowy, zwiększona potliwość.

W badaniach klinicznych wystąpiły przypadki przedawkowania sięgające nawet 19,2 MBq/kg. Zaobserwowano spodziewaną toksyczność hematologiczną 3 lub 4 stopnia. Objawy toksyczności u pacjentów ustąpiły, a przedawkowanie nie wiązało się z poważnymi skutkami lub zgonem. Nie jest znane specyficzne antidotum, które można by zastosować w razie przedawkowania. Postępowanie terapeutyczne obejmuje odstawienie produktu i leczenie wspomagające, które może obejmować podanie czynników wzrostu. W ramach postępowania z toksycznością hematologiczną należy zastosować autologiczny przeszczep komórek macierzystych szpiku, jeśli są dostępne. W razie przypadkowego podania produktu czystego prekursora radiofarmaceutycznego itru-90 należy zapoznać się z informacjami o produkcie dla radioizotopu itru-90.

Ibrytumomab tiuksetan to rekombinowane mysie przeciwciało monoklonalne IgG1 typu kappa swoiste dla antygenu CD20 komórek B. Ibrytumomab tiuksetan skierowany jest przeciwko antygenowi CD20, który znajduje się na powierzchni prawidłowych oraz zmienionych nowotworowo limfocytów B. W trakcie dojrzewania komórek B, ekspresja antygenu CD20 pojawia się w trakcie rozwoju limfoblastów B (komórek pre-B), a zanika w końcowym etapie dojrzewania komórek B polegającym na przekształceniu się w plazmocyty. Antygen ten nie jest złuszczany z powierzchni komórek ani nie jest internalizowany (przemieszczany do wnętrza komórki) po związaniu z przeciwciałem. Sprzężone przeciwciało cechuje się stałą powinowactwa do antygenu CD20 wynoszącą około 17 nM. Mechanizm wiązania jest bardzo specyficzny i ograniczony, bez reakcji krzyżowej z innymi leukocytami lub innymi typami tkanek ludzkich.

1 fiolka zawiera 3,2 mg ibrytumomabu tiuksetanu. Gotowy produkt po wyznakowaniu radioizotopem zawiera 2,08 mg ibrytumomabu tiuksetanu w całkowitej objętości 10 ml.