Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Zentel - (IR)

Albendazole

tabl. do rozgr. i żucia
400 mg
1 szt.
Doustnie
Rx
100%
12,00

Zentel - albendazol w leczeniu zakażeń pasożytniczych

Zentel to lek przeciwpasożytniczy zawierający substancję czynną albendazol. Jest stosowany w leczeniu różnych zakażeń wywołanych przez robaki wrażliwe na albendazol.

Wskazania do stosowania

Zentel jest wskazany w leczeniu następujących chorób pasożytniczych:

  • Owsica (zarażenie Enterobius vermicularis)
  • Ankylostomatoza (zarażenie Ancylostoma duodenale)
  • Nekatorioza (zarażenie Necator americanus)
  • Strongyloidoza (zarażenie Strongyloides stercoralis)
  • Glistnica (zarażenie Ascaris lumbricoides)
  • Trichuroza (zarażenie Trichuris trichiura)
  • Tasiemczyca (zarażenie tasiemcem z rodzaju Taenia)

Lek wykazuje skuteczność przeciwko jajom, larwom i postaciom dorosłym wymienionych pasożytów jelitowych.

Mechanizm działania

Albendazol należy do grupy karbaminianów benzimidazolu. Jego działanie przeciwpasożytnicze polega na hamowaniu polimeryzacji tubuliny w komórkach pasożytów. Prowadzi to do upośledzenia wchłaniania glukozy przez pasożyty i w konsekwencji do ich śmierci.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawkowanie
Owsica, ankylostomatoza, nekatorioza, glistnica, trichuroza 400 mg (1 tabletka) jednorazowo
Strongyloidoza, tasiemczyca 400 mg (1 tabletka) raz na dobę przez 3 kolejne dni

Tabela 1. Dawkowanie leku Zentel w zależności od wskazania

W przypadku strongyloidozy i tasiemczycy, jeśli pacjent nie został wyleczony, wskazane jest przeprowadzenie ponownej kuracji po 3 tygodniach. Nie jest konieczne podawanie leku na czczo ani stosowanie przeczyszczenia przed kuracją.

Tabletki należy połykać popijając wodą. W razie trudności z połykaniem, można je rozkruszyć, rozgryźć lub żuć, popijając niewielką ilością wody. U dzieci i pacjentów mających problemy z połykaniem zaleca się stosowanie leku w postaci zawiesiny.

Dawkowanie w szczególnych grupach pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku: Doświadczenie kliniczne u osób powyżej 65 lat jest ograniczone, jednak dostępne dane nie wskazują na konieczność modyfikacji dawkowania. U pacjentów w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością wątroby należy zachować szczególną ostrożność.

Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek: Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania, gdyż eliminacja nerkowa albendazolu i jego głównego metabolitu jest znikoma. Należy jednak monitorować stan pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.

Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby: Zaburzenia czynności wątroby mogą znacząco wpływać na farmakokinetykę głównego aktywnego metabolitu albendazolu (sulfotlenku). W trakcie leczenia należy monitorować pacjentów z zaburzeniami aktywności enzymów wątrobowych.

Dawkowanie Zentelu jest zróżnicowane w zależności od leczonego zakażenia pasożytniczego. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności i monitorowanie stanu klinicznego.

Warto zapamiętać
  • Zentel (albendazol) jest skuteczny w leczeniu szerokiego spektrum zakażeń pasożytniczych, w tym owsicy, glistnicy i tasiemczycy.
  • Lek działa poprzez hamowanie polimeryzacji tubuliny w komórkach pasożytów, co prowadzi do ich śmierci.

Przeciwwskazania

Stosowanie Zentelu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na albendazol lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ciąża lub podejrzenie ciąży

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie u kobiet w wieku rozrodczym: Aby uniknąć zastosowania albendazolu we wczesnym okresie ciąży, zaleca się przeprowadzanie kuracji w ciągu pierwszych 7 dni od wystąpienia miesiączki lub po uzyskaniu ujemnego wyniku testu ciążowego.

Wągrzyca OUN: Leczenie albendazolem może ujawnić wcześniej bezobjawową wągrzycę ośrodkowego układu nerwowego, szczególnie w regionach o dużej częstości występowania tasiemczycy. Mogą wystąpić objawy neurologiczne, takie jak drgawki, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe i objawy ogniskowe. W takich przypadkach może być konieczne natychmiastowe wdrożenie leczenia steroidami i lekami przeciwdrgawkowymi.

Zawartość laktozy: Lek w postaci tabletek zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Zawartość żółcieni pomarańczowej: Lek może powodować reakcje alergiczne ze względu na zawartość żółcieni pomarańczowej.

Zawartość kwasu benzoesowego: Zawiesina doustna zawiera kwas benzoesowy, który może działać drażniąco na skórę, oczy i błony śluzowe.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów: Zentel może powodować zawroty głowy, co może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Stosowanie Zentelu wymaga zachowania szczególnej ostrożności u kobiet w wieku rozrodczym oraz pacjentów z ryzykiem wągrzycy OUN. Należy również uwzględnić potencjalne działania niepożądane i interakcje leku.

Interakcje lekowe

Zentel może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Leki zwiększające stężenie aktywnego metabolitu albendazolu: prazykwantel, cymetydyna, deksametazon
  • Leki zmniejszające stężenie aktywnego metabolitu albendazolu: rytonawir, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital

W przypadku jednoczesnego stosowania wymienionych leków może być konieczna modyfikacja dawkowania Zentelu. Należy monitorować skuteczność leczenia, szczególnie podczas terapii zakażeń układowych.

Ciąża i karmienie piersią

Ciąża: Stosowanie Zentelu jest przeciwwskazane w czasie ciąży lub gdy podejrzewa się, że pacjentka jest w ciąży.

Karmienie piersią: Nie wiadomo, czy albendazol lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie należy stosować leku u kobiet karmiących piersią, chyba że potencjalne korzyści przewyższają ryzyko związane z leczeniem.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje nadwrażliwości (wysypka, świąd, pokrzywka)
  • Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) ból głowy, zawroty głowy
  • Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) objawy ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego (ból w nadbrzuszu, bóle brzucha, nudności, wymioty), biegunka
  • Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
  • Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona

Mimo że Zentel jest generalnie dobrze tolerowany, pacjenci powinni być poinformowani o możliwości wystąpienia działań niepożądanych i konieczności zgłaszania ich lekarzowi.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Zentelu, dalsze postępowanie należy prowadzić stosownie do stanu klinicznego pacjenta lub według zaleceń wydanych przez krajowy ośrodek toksykologiczny.

Skład

Jedna tabletka Zentelu zawiera 400 mg albendazolu jako substancję czynną.

Zentel jest skutecznym lekiem przeciwpasożytniczym o szerokim spektrum działania. Jego stosowanie wymaga jednak uwzględnienia potencjalnych interakcji lekowych, przeciwwskazań oraz monitorowania pacjentów pod kątem możliwych działań niepożądanych.



Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do leczenia następujących chorób, wywołanych przez robaki wrażliwe na albendazol: owsica (zarażenie owsikiem ludzkim - Enterobius vermicularis); ankylostomatoza (zarażenie tęgoryjcem dwunastniczym - Ancylostoma duodenale); nekatorioza (zarażenie tęgoryjcem amerykańskim - Necator americanus); strongyloidoza (zarażenie węgorkiem jelitowym - Strongyloides stercoralis); glistnica (zarażenie glistą ludzką - Ascaris lumbricoides); trichuroza (zarażenie włosogłówką ludzką - Trichuris trichiura); tasiemczyca (zarażenie tasiemcem z rodzaju Taenia).

Owsica, ankylostomatoza, nekatorioza, glistnica, trichuroza: 400 mg albendazolu (1 tabl.), podane jeden raz. Strongyloidoza, tasiemczyca: w przypadkach podejrzewanego lub potwierdzonego zarażenia węgorkiem jelitowym lub tasiemcem, stosuje się u dorosłych 400 mg albendazolu (1 tabl.) raz/dobę przez 3 kolejne dni. Jeśli pacjent nie został wyleczony, wskazane jest przeprowadzenie ponownej kuracji po 3 tyg. Nie jest konieczne podawanie leku na czczo ani po przeczyszczeniu przewodu pokarmowego. Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku. Doświadczenie kliniczne ze stosowaniem leku u pacjentów powyżej 65 lat jest ograniczone. Doniesienia wskazują, że nie ma konieczności zmiany dawkowania leku. U pacjentów w podeszłym wieku ze stwierdzoną zaburzoną czynnością wątroby albendazol należy stosować ze szczególną ostrożnością. Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Klirens albendazolu i jego głównego metabolitu (sulfotlenku) nie zmienia się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ nerkowa eliminacja tych związków jest znikoma. Nie ma konieczności zmiany dawkowania leku. Należy kontrolować pacjentów ze stwierdzoną zaburzoną czynnością nerek. Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby. Zaburzenie czynności wątroby może mieć znaczący wpływ na farmakokinetykę głównego czynnego farmakologicznie metabolitu (sulfotlenku), ponieważ albendazol jest szybko metabolizowany w wątrobie do tego metabolitu. W czasie leczenia należy kontrolować pacjentów z zaburzeniami aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz).

Tabl. do rozgr. i żucia. Zalecaną dawkę leku należy połknąć popijając wodą. Jeśli pacjent ma trudności z połykaniem całych tabl., może je rozkruszyć, rozgryźć lub żuć, popijając niewielką ilością wody. U dzieci i pacjentów mających trudności z połykaniem tabl. zalecane jest stosowanie leku w postaci zawiesiny.

Nadwrażliwość na albendazol lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Przeciwwskazane jest stosowanie leku w czasie ciąży lub gdy podejrzewa się, że pacjentka jest w ciąży.

W celu uniknięcia zastosowania albendazolu we wczesnym okresie ciąży, zaleca się, aby u kobiet w wieku rozrodczym kurację tym lekiem przeprowadzać w ciągu 1-szych 7 dni od wystąpienia miesiączki lub po uzyskaniu ujemnego wyniku testu ciążowego. Leczenie albendazolem może ujawnić wągrzycę OUN wcześniej przebiegającą bezobjawowo, szczególnie w regionach o dużej częstości występowania tasiemczycy. W wyniku reakcji zapalnej powodowanej przez obumieranie pasożytów w obrębie mózgu u pacjenta mogą wystąpić objawy neurologiczne, tj. drgawki, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe oraz objawy ogniskowe. Objawy mogą pojawić się wkrótce po leczeniu i może być konieczne natychmiastowe rozpoczęcie podawania steroidów i leków przeciwdrgawkowych. Tabl. do rozgr. i żucia. Lek zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera żółcień pomarańczową, która może powodować reakcje alergiczne. Zaw. doustna. Produkt leczniczy w postaci zawiesiny doustnej zawiera kwas benzoesowy, który jest średniego stopnia czynnikiem drażniącym dla skóry, oczu i błon śluzowych. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Produkt leczniczy może powodować zawroty głowy, dlatego może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

W czasie jednoczesnego stosowania prazykwantelu, cymetydyny lub deksametazonu obserwowano w osoczu zwiększenie się stężenia aktywnego metabolitu albendazolu. Rytonawir, fenytoina, karbamazepina oraz fenobarbital mogą zmniejszać stężenia aktywnego metabolitu albendazolu (sulfotlenku albendazolu) w osoczu. Znaczenie kliniczne tej obserwacji nie jest znane, jednak jej skutkiem może być zmniejszona skuteczność, szczególnie podczas leczenia zarażeń układowych. U tych pacjentów należy kontrolować skuteczność leczenia. Konieczna może być modyfikacja dawkowania.

Przeciwwskazane jest stosowanie leku w czasie ciąży lub gdy podejrzewa się, że pacjentka jest w ciąży. W celu uniknięcia zastosowania albendazolu we wczesnym okresie ciąży, zaleca się, aby u kobiet w wieku rozrodczym kurację tym lekiem przeprowadzać w ciągu 1-szych 7 dni od wystąpienia miesiączki lub po uzyskaniu ujemnego wyniku testu ciążowego. Nie wiadomo czy albendazol lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Dlatego produktu leczniczego nie należy stosować u kobiet w okresie karmienia piersią, chyba że potencjalne korzyści przewyższą ryzyko związane z leczeniem.

Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje nadwrażliwości (takie jak wysypka, świąd i pokrzywka). Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) objawy ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego (np. ból w nadbrzuszu lub bóle brzucha, nudności, wymioty), biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona.

W razie przedawkowania dalsze postępowanie należy prowadzić stosownie do stanu klinicznego pacjenta lub według zaleceń wydanych przez krajowy ośrodek toksykologiczny, jeśli są dostępne.

Albendazol jest karbaminianem benzimidazolu o właściwościach przeciwrobaczych. Działa na jaja, larwy i postaci dorosłe pasożytów jelitowych. Działa przeciwpasożytniczo poprzez hamowanie polimeryzacji tubuliny, co uniemożliwia wchłanianie glukozy przez pasożyta i powoduje jego śmierć.

1 tabl. zawiera 400 mg albendazolu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Posiłki bogatotłuszczowe mogą powodować wzrost lub spadek stężenia leku lub/i jego metabolitów we krwi. Wzrost stężenia występuje przez zwiększenie wchchłaniania leku z przewodu pokarmowego w wyniku rozpuszczania leku w tłuszczach emulgowalnych przez kwasy żółciowe. Konsekwencjami klinicznymi mogą być: bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia snu, niepokój, ponudzenie psychoruchowe, napady drgawek, hipotonia, bradykardia, zburzenia przewodzenia serca, niedociśnienie tętnicze, niewydolność serca, łysienie, kaszel, wysypki skórne, świąd skóry oraz wzrost transaminaz we krwi. Zmniejszenie wchłaniania leku (chinapryl): tworzą się słabowchłanialne kompleksy leku z kwasami tłuszczowymi, czego konsekwencją kliniczną może być brak lub osłabienie efektów terapeutycznych.

Przyspieszony metabolizm leku w wątrobie (o 42%) poprzez pobudzenie enzymów mikrosomalnych przez związki powstałe podczas smażenia lub grillowania mięsa. Zmniejszenie stężenia leku we krwi prowadzi do braku lub osłabienia efektu terapeutycznego.