Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Zentel - (IR)

Albendazole

zaw. doust.
400 mg/20 ml
1 but. 20 ml
Doustnie
Rx
100%
16,91
Zentel - (IR)
tabl. do rozgr. i żucia
400 mg
1 szt.
Doustnie
Rx
100%
16,19

Zentel - lek przeciwpasożytniczy o szerokim spektrum działania

Zentel to preparat zawierający albendazol - substancję czynną z grupy karbaminianów benzimidazolu o silnym działaniu przeciwrobaczym. Lek wykazuje skuteczność wobec jaj, larw i postaci dorosłych wielu gatunków pasożytów jelitowych.

Mechanizm działania

Albendazol działa poprzez hamowanie polimeryzacji tubuliny w komórkach pasożytów. Prowadzi to do zaburzenia wchłaniania glukozy przez pasożyty, co w efekcie powoduje ich śmierć. Ten mechanizm działania zapewnia skuteczność leku wobec różnych stadiów rozwojowych robaków.

Dzięki szerokiemu spektrum działania, Zentel jest skuteczny w leczeniu zarażeń wywołanych przez wiele gatunków pasożytów jelitowych wrażliwych na albendazol.

Wskazania do stosowania

Zentel jest wskazany w leczeniu następujących chorób pasożytniczych:

  • Owsica (zarażenie Enterobius vermicularis)
  • Ankylostomatoza (zarażenie Ancylostoma duodenale)
  • Nekatorioza (zarażenie Necator americanus)
  • Strongyloidoza (zarażenie Strongyloides stercoralis)
  • Glistnica (zarażenie Ascaris lumbricoides)
  • Trichuroza (zarażenie Trichuris trichiura)
  • Tasiemczyca (zarażenie tasiemcami z rodzaju Taenia)

Szeroki zakres wskazań czyni Zentel uniwersalnym lekiem w terapii najczęstszych zarażeń pasożytami jelitowymi.

Dawkowanie i sposób podawania

Zentel dostępny jest w dwóch postaciach farmaceutycznych: tabletek do rozgryzania i żucia oraz zawiesiny doustnej. Wybór postaci leku zależy od preferencji pacjenta oraz jego zdolności do połykania tabletek.

Wskazanie Dawkowanie Czas terapii
Owsica, ankylostomatoza, nekatorioza, glistnica, trichuroza 400 mg (1 tabl. lub 20 ml zawiesiny) Jednorazowo
Strongyloidoza, tasiemczyca 400 mg (1 tabl. lub 20 ml zawiesiny) raz na dobę 3 kolejne dni

W przypadku braku wyleczenia po 3-tygodniowej przerwie można powtórzyć kurację.

Nie jest konieczne podawanie leku na czczo ani stosowanie środków przeczyszczających przed terapią.

U pacjentów z trudnościami w połykaniu tabletek zaleca się stosowanie zawiesiny doustnej lub rozgryzanie/żucie tabletek i popijanie wodą.

Modyfikacje dawkowania w wybranych grupach pacjentów:

Pacjenci w podeszłym wieku (>65 lat): Brak konieczności modyfikacji dawkowania, jednak należy zachować ostrożność u osób z zaburzeniami czynności wątroby.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Brak konieczności modyfikacji dawkowania ze względu na znikomą eliminację nerkową leku. Zaleca się kontrolę pacjentów podczas terapii.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Możliwy znaczący wpływ na farmakokinetykę aktywnego metabolitu. Konieczna kontrola aktywności enzymów wątrobowych podczas leczenia.

Stosowanie leku u dzieci poniżej 2 roku życia nie jest zalecane ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa.

Warto zapamiętać
  • Zentel jest skuteczny w leczeniu wielu rodzajów zarażeń pasożytami jelitowymi
  • W większości przypadków wystarczy jednorazowe podanie leku w dawce 400 mg

Przeciwwskazania

Stosowanie Zentelu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na albendazol lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ciąża lub podejrzenie ciąży

Ze względu na potencjalne ryzyko teratogenne, stosowanie leku u kobiet w wieku rozrodczym wymaga szczególnej ostrożności. Zaleca się rozpoczynanie terapii w ciągu pierwszych 7 dni cyklu miesiączkowego lub po uzyskaniu ujemnego wyniku testu ciążowego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Zentelu należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

  • Możliwość ujawnienia bezobjawowej wągrzycy OUN, szczególnie w regionach endemicznych
  • Ryzyko wystąpienia objawów neurologicznych (drgawki, wzrost ciśnienia śródczaszkowego) w wyniku reakcji zapalnej na obumierające pasożyty
  • Zawartość laktozy w tabletkach - przeciwwskazanie u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy
  • Obecność żółcieni pomarańczowej w tabletkach - możliwość wystąpienia reakcji alergicznych
  • Zawartość kwasu benzoesowego w zawiesinie - potencjalne działanie drażniące na skórę, oczy i błony śluzowe

Ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy, lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje z innymi lekami

Zentel może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Prazykwantel, cymetydyna, deksametazon - zwiększenie stężenia aktywnego metabolitu albendazolu w osoczu
  • Rytonawir, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital - zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu, potencjalne obniżenie skuteczności leczenia

W przypadku jednoczesnego stosowania wymienionych leków może być konieczna modyfikacja dawkowania Zentelu oraz ścisłe monitorowanie skuteczności terapii.

Ciąża i karmienie piersią

Stosowanie Zentelu w ciąży jest przeciwwskazane ze względu na potencjalne działanie teratogenne. U kobiet w wieku rozrodczym zaleca się rozpoczynanie terapii w pierwszym tygodniu cyklu miesiączkowego lub po uzyskaniu ujemnego wyniku testu ciążowego.

Ze względu na brak danych dotyczących przenikania albendazolu do mleka matki, nie zaleca się stosowania leku podczas karmienia piersią. Jeśli terapia jest konieczna, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Zentelu mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zaburzenia układu immunologicznego (rzadko): reakcje nadwrażliwości (wysypka, świąd, pokrzywka)
  • Zaburzenia układu nerwowego (niezbyt często): ból głowy, zawroty głowy
  • Zaburzenia żołądka i jelit (niezbyt często): ból w nadbrzuszu, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka
  • Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych (rzadko): zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
  • Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (bardzo rzadko): rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona

W przypadku wystąpienia poważnych działań niepożądanych należy przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem.

Przedawkowanie

W razie przedawkowania Zentelu postępowanie powinno być dostosowane do stanu klinicznego pacjenta. Zaleca się kontakt z ośrodkiem toksykologicznym w celu uzyskania szczegółowych zaleceń dotyczących postępowania.

Podsumowanie

Zentel (albendazol) jest skutecznym lekiem przeciwpasożytniczym o szerokim spektrum działania, stosowanym w terapii wielu zarażeń pasożytami jelitowymi. Jego stosowanie wymaga jednak uwzględnienia potencjalnych interakcji lekowych oraz przeciwwskazań, szczególnie u kobiet w ciąży i karmiących piersią. Prawidłowe dawkowanie i monitorowanie pacjenta podczas terapii pozwala na osiągnięcie optymalnych efektów leczniczych przy minimalizacji ryzyka wystąpienia działań niepożądanych.



Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do leczenia następujących chorób, wywołanych przez robaki wrażliwe na albendazol: owsica (zarażenie owsikiem ludzkim - Enterobius vermicularis); ankylostomatoza (zarażenie tęgoryjcem dwunastniczym - Ancylostoma duodenale); nekatorioza (zarażenie tęgoryjcem amerykańskim - Necator americanus); strongyloidoza (zarażenie węgorkiem jelitowym - Strongyloides stercoralis); glistnica (zarażenie glistą ludzką - Ascaris lumbricoides); trichuroza (zarażenie włosogłówką ludzką - Trichuris trichiura); tasiemczyca (zarażenie tasiemcem z rodzaju Taenia).

Tabl. do rozgr. i żucia. Owsica, ankylostomatoza, nekatorioza, glistnica, trichuroza: 400 mg albendazolu (1 tabl.), podane jeden raz. Strongyloidoza, tasiemczyca: w przypadkach podejrzewanego lub potwierdzonego zarażenia węgorkiem jelitowym lub tasiemcem, stosuje się u dorosłych 400 mg albendazolu (1 tabl.) raz/dobę przez 3 kolejne dni. Jeśli pacjent nie został wyleczony, wskazane jest przeprowadzenie ponownej kuracji po 3 tyg. Nie jest konieczne podawanie leku na czczo ani po przeczyszczeniu przewodu pokarmowego. Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku. Doświadczenie kliniczne ze stosowaniem leku u pacjentów w wieku powyżej 65 lat jest ograniczone. Doniesienia wskazują, że nie ma konieczności zmiany dawkowania leku. U pacjentów w podeszłym wieku ze stwierdzoną zaburzoną czynnością wątroby albendazol należy stosować ze szczególną ostrożnością. Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Klirens albendazolu i jego głównego metabolitu (sulfotlenku) nie zmienia się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ nerkowa eliminacja tych związków jest znikoma. Nie ma konieczności zmiany dawkowania leku. Należy kontrolować pacjentów ze stwierdzoną zaburzoną czynnością nerek. Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby. Zaburzenie czynności wątroby może mieć znaczący wpływ na farmakokinetykę głównego czynnego farmakologicznie metabolitu (sulfotlenku), ponieważ albendazol jest szybko metabolizowany w wątrobie do tego metabolitu. W czasie leczenia należy kontrolować pacjentów z zaburzeniami aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz). Zaw. doustna. Owsica, ankylostomatoza, nekatorioza, glistnica, trichuroza: zarówno u dorosłych, jak i u dzieci w wieku powyżej 2 lat stosuje się zazwyczaj 20 ml zawiesiny ( 400 mg albendazolu), podane 1 raz. Strongyloidoza, tasiemczyca: w przypadkach podejrzewanego lub potwierdzonego zarażenia węgorkiem jelitowym lub tasiemcem, stosuje się zarówno u dorosłych, jak i u dzieci w wieku powyżej 2 lat, 20 ml zawiesiny (400 mg albendazolu) raz/dobę, przez 3 kolejne dni. Jeśli pacjent nie został wyleczony, wskazane jest przeprowadzenie ponownej kuracji po upływie 3 tyg. Nie jest konieczne podawanie leku na czczo ani po przeczyszczeniu przewodu pokarmowego. Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku. Doświadczenie kliniczne ze stosowaniem leku u pacjentów w wieku powyżej 65 lat jest ograniczone. Doniesienia wskazują, że nie ma konieczności zmiany dawkowania leku. Albendazol u pacjentów w podeszłym wieku z udowodnioną zaburzoną czynnością wątroby należy stosować ze szczególną ostrożnością. Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Ponieważ eliminacja albendazolu i jego pierwotnego metabolitu (sulfotlenku) jest znikoma, klirens tych związków nie zmienia się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma konieczności zmiany dawkowania leku. W czasie leczenia należy kontrolować pacjentów ze stwierdzoną zaburzoną czynnością nerek. Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby. Ponieważ albendazol jest szybko metabolizowany do pierwotnego czynnego farmakologicznie metabolitu (sulfotlenku), zaburzenie czynności wątroby może mieć znaczący wpływ na farmakokinetykę tego metabolitu. W czasie leczenia należy kontrolować pacjentów z zaburzeniami aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz).

Tabl. do rozgr. i żucia. Zalecaną dawkę leku należy połknąć popijając wodą. Jeśli pacjent ma trudności z połykaniem całych tabl., może je rozkruszyć, rozgryźć lub żuć, popijając niewielką ilością wody. U dzieci i pacjentów mających trudności z połykaniem tabl. zalecane jest stosowanie leku w postaci zawiesiny.

Nadwrażliwość na albendazol lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Przeciwwskazane jest stosowanie leku w czasie ciąży lub gdy podejrzewa się, że pacjentka jest w ciąży.

W celu uniknięcia zastosowania albendazolu we wczesnym okresie ciąży, zaleca się, aby u kobiet w wieku rozrodczym kurację tym lekiem przeprowadzać w ciągu 1-szych 7 dni od wystąpienia miesiączki lub po uzyskaniu ujemnego wyniku testu ciążowego. Leczenie albendazolem może ujawnić wągrzycę OUN wcześniej przebiegającą bezobjawowo, szczególnie w regionach o dużej częstości występowania tasiemczycy. W wyniku reakcji zapalnej powodowanej przez obumieranie pasożytów w obrębie mózgu u pacjenta mogą wystąpić objawy neurologiczne, tj. drgawki, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe oraz objawy ogniskowe. Objawy mogą pojawić się wkrótce po leczeniu i może być konieczne natychmiastowe rozpoczęcie podawania steroidów i leków przeciwdrgawkowych. Tabl. do rozgr. i żucia. Lek zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera żółcień pomarańczową, która może powodować reakcje alergiczne. Zaw. doustna. Produkt leczniczy w postaci zawiesiny doustnej zawiera kwas benzoesowy, który jest średniego stopnia czynnikiem drażniącym dla skóry, oczu i błon śluzowych. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Produkt leczniczy może powodować zawroty głowy, dlatego może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

W czasie jednoczesnego stosowania prazykwantelu, cymetydyny lub deksametazonu obserwowano w osoczu zwiększenie się stężenia aktywnego metabolitu albendazolu. Rytonawir, fenytoina, karbamazepina oraz fenobarbital mogą zmniejszać stężenia aktywnego metabolitu albendazolu (sulfotlenku albendazolu) w osoczu. Znaczenie kliniczne tej obserwacji nie jest znane, jednak jej skutkiem może być zmniejszona skuteczność, szczególnie podczas leczenia zarażeń układowych. U tych pacjentów należy kontrolować skuteczność leczenia. Konieczna może być modyfikacja dawkowania.

Przeciwwskazane jest stosowanie leku w czasie ciąży lub gdy podejrzewa się, że pacjentka jest w ciąży. W celu uniknięcia zastosowania albendazolu we wczesnym okresie ciąży, zaleca się, aby u kobiet w wieku rozrodczym kurację tym lekiem przeprowadzać w ciągu 1-szych 7 dni od wystąpienia miesiączki lub po uzyskaniu ujemnego wyniku testu ciążowego. Nie wiadomo czy albendazol lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Dlatego produktu leczniczego nie należy stosować u kobiet w okresie karmienia piersią, chyba że potencjalne korzyści przewyższą ryzyko związane z leczeniem.

Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje nadwrażliwości (takie jak wysypka, świąd i pokrzywka). Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) objawy ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego (np. ból w nadbrzuszu lub bóle brzucha, nudności, wymioty), biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona.

W razie przedawkowania dalsze postępowanie należy prowadzić stosownie do stanu klinicznego pacjenta lub według zaleceń wydanych przez krajowy ośrodek toksykologiczny, jeśli są dostępne.

Albendazol jest karbaminianem benzimidazolu o właściwościach przeciwrobaczych. Działa na jaja, larwy i postaci dorosłe pasożytów jelitowych. Działa przeciwpasożytniczo poprzez hamowanie polimeryzacji tubuliny, co uniemożliwia wchłanianie glukozy przez pasożyta i powoduje jego śmierć.

1 tabl. zawiera 400 mg albendazolu. 20 ml zaw. zawiera 400 mg albendazolu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Badania przeprowadzone na zwierzętach lub u ludzi wykazały nieprawidłowości płodu w wyniku stosowania danego leku bądź istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód ludzki i ryzyko zdecydowanie przewyższa potencjalne korzyści z jego zastosowania.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Posiłki bogatotłuszczowe mogą powodować wzrost lub spadek stężenia leku lub/i jego metabolitów we krwi. Wzrost stężenia występuje przez zwiększenie wchchłaniania leku z przewodu pokarmowego w wyniku rozpuszczania leku w tłuszczach emulgowalnych przez kwasy żółciowe. Konsekwencjami klinicznymi mogą być: bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia snu, niepokój, ponudzenie psychoruchowe, napady drgawek, hipotonia, bradykardia, zburzenia przewodzenia serca, niedociśnienie tętnicze, niewydolność serca, łysienie, kaszel, wysypki skórne, świąd skóry oraz wzrost transaminaz we krwi. Zmniejszenie wchłaniania leku (chinapryl): tworzą się słabowchłanialne kompleksy leku z kwasami tłuszczowymi, czego konsekwencją kliniczną może być brak lub osłabienie efektów terapeutycznych.

Przyspieszony metabolizm leku w wątrobie (o 42%) poprzez pobudzenie enzymów mikrosomalnych przez związki powstałe podczas smażenia lub grillowania mięsa. Zmniejszenie stężenia leku we krwi prowadzi do braku lub osłabienia efektu terapeutycznego.