Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Zavesca®

Miglustat

kaps. twarde
100 mg
84 szt.
Doustnie
Rx-z
100%
X

Zavesca® - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Zavesca® jest wskazana do stosowania doustnego w następujących przypadkach:

  • Leczenie łagodnej i umiarkowanej choroby Gauchera typu I u pacjentów dorosłych, u których nie może być prowadzona enzymatyczna terapia zastępcza.
  • Leczenie postępujących objawów neurologicznych u pacjentów dorosłych oraz dzieci z chorobą Niemanna-Picka typu C.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinno być prowadzone przez lekarzy doświadczonych w leczeniu pacjentów z chorobą Gauchera lub chorobą Niemanna-Picka typu C.

Dawkowanie w chorobie Gauchera typu I:
Grupa pacjentów Dawkowanie
Dorośli 100 mg 3 razy na dobę
Dzieci i młodzież (0-17 lat) Brak ustalonych danych

U niektórych pacjentów może być konieczne tymczasowe zmniejszenie dawki do 100 mg 1-2 razy na dobę z powodu biegunki.

Dawkowanie w chorobie Niemanna-Picka typu C:
Grupa pacjentów Dawkowanie
Dorośli i młodzież (≥12 lat) 200 mg 3 razy na dobę
Dzieci <12 lat Dawkowanie zależne od powierzchni ciała (pc.)

Szczegółowe dawkowanie u dzieci poniżej 12 lat w zależności od powierzchni ciała.

Skuteczność leczenia produktem Zavesca® należy regularnie oceniać u każdego pacjenta. Doświadczenie związane ze stosowaniem leku u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C w wieku poniżej 4 lat jest ograniczone.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek:

U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek konieczna jest modyfikacja dawkowania ze względu na zwiększoną ekspozycję ogólnoustrojową na miglustat. Szczegółowe zalecenia dotyczące dawkowania w zależności od klirensu kreatyniny.

Nie zaleca się stosowania produktu Zavesca® u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min/1,73 m2).

Sposób podawania:

Zavesca® można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu.

Dawkowanie Zavesca® jest zróżnicowane w zależności od wskazania, wieku pacjenta oraz funkcji nerek. Konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki i regularna ocena skuteczności leczenia.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (miglustat) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Drżenie: U około 37% pacjentów z chorobą Gauchera typu 1 oraz 58% pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C zanotowano drżenie w trakcie leczenia. Drżenie zazwyczaj rozpoczyna się w pierwszym miesiącu i często ustępuje między 1. a 3. miesiącem leczenia. Zmniejszenie dawki może złagodzić drżenie.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: U ponad 80% pacjentów obserwowano biegunkę na początku leczenia lub okresowo w trakcie terapii. Etiologia biegunki jest najprawdopodobniej związana z jelitowym hamowaniem aktywności disacharydaz. Zaleca się modyfikację diety, przyjmowanie leku między posiłkami i/lub stosowanie leków przeciwbiegunkowych.

Wpływ na płodność: Mężczyźni powinni stosować skuteczną antykoncepcję w czasie zażywania Zavesca®. Badania na szczurach wykazały szkodliwy wpływ na spermatogenezę i właściwości nasienia.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby: Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Istnieje ścisła zależność między czynnością nerek a klirensem miglustatu.

Monitorowanie: Zaleca się regularne monitorowanie stężenia witaminy B12, ocenę neurologiczną oraz kontrolę liczby płytek krwi u pacjentów leczonych Zavesca®.

Neuropatia obwodowa: Zgłaszano przypadki neuropatii obwodowej u pacjentów leczonych Zavesca®. Należy przeprowadzać ocenę neurologiczną przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie.

Wpływ na wzrost u dzieci: U niektórych dzieci z chorobą Niemanna-Picka typu C zaobserwowano mniejsze tempo wzrostu we wczesnej fazie leczenia miglustatem. Należy monitorować wzrost dzieci i młodzieży leczonych Zavesca®.

Stosowanie Zavesca® wymaga ścisłego monitorowania pacjentów pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie w zakresie układu nerwowego, pokarmowego oraz wzrostu u dzieci. Konieczne jest regularne ocenianie stosunku korzyści do ryzyka kontynuacji leczenia.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Ograniczone dane sugerują, że jednoczesne podawanie Zavesca® i imiglucerazy w ramach enzymatycznej terapii zastępczej pacjentom z chorobą Gauchera typu I może powodować zmniejszoną ekspozycję na miglustat (zmniejszenie wartości Cmax o około 22% i wartości AUC o ok. 14%). Badania wskazują, że Zavesca® nie wywiera istotnego wpływu na farmakokinetykę imiglucerazy.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża: Brak wystarczających danych dotyczących stosowania miglustatu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Zavesca® nie należy stosować w czasie ciąży.

Karmienie piersią: Nie wiadomo, czy miglustat przenika do mleka kobiecego. Zavesca® nie należy przyjmować w czasie karmienia piersią.

Płodność: Badania na szczurach wykazały niekorzystne działanie miglustatu na parametry nasienia i płodność. Mężczyźni planujący posiadanie potomstwa powinni przerwać przyjmowanie Zavesca® i stosować skuteczną antykoncepcję przez kolejne 3 miesiące.

Zavesca® nie powinna być stosowana w czasie ciąży i karmienia piersią. Kobiety w wieku rozrodczym i mężczyźni powinni stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia.

Warto zapamiętać
  • Zavesca® jest wskazana w leczeniu choroby Gauchera typu I oraz choroby Niemanna-Picka typu C
  • Najczęstsze działania niepożądane to zaburzenia żołądkowo-jelitowe oraz drżenie

Działania niepożądane

Najczęściej występujące działania niepożądane to:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: biegunka, wzdęcia, ból brzucha
  • Zaburzenia układu nerwowego: drżenie, neuropatia obwodowa
  • Zaburzenia metabolizmu: zmniejszenie masy ciała

Inne często zgłaszane działania niepożądane obejmują: małopłytkowość, depresję, bezsenność, osłabienie libido, ataksję, parestezje, bóle głowy, zawroty głowy, nudności, wymioty, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, zmęczenie.

Pacjenci leczeni Zavesca® wymagają ścisłego monitorowania pod kątem działań niepożądanych, szczególnie w zakresie układu pokarmowego i nerwowego. Konieczne może być dostosowanie dawki lub przerwanie leczenia w przypadku wystąpienia poważnych działań niepożądanych.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Miglustat jest inhibitorem syntazy glukozyloceramidu, enzymu odpowiedzialnego za pierwszy etap syntezy większości glikolipidów. Działanie to jest podstawą terapii polegającej na redukcji substratów w chorobie Gauchera. In vitro syntaza glukozyloceramidu jest hamowana przez miglustat z IC50 wynoszącym 20-37 µM.

Miglustat jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga po około 2 godzinach od podania. Wiązanie z białkami osocza jest nieznaczne. Miglustat jest wydalany głównie przez nerki.

Mechanizm działania Zavesca® opiera się na hamowaniu syntezy glikolipidów, co prowadzi do zmniejszenia ich akumulacji w komórkach. Farmakokinetyka leku jest zależna od funkcji nerek, co wymaga dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.



Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania doustnego w leczeniu łagodnej i umiarkowanej choroby Gauchera typu I u pacjentów dorosłych. Produkt leczniczy może być stosowany wyłącznie w leczeniu pacjentów, u których nie może być prowadzona enzymatyczna terapia zastępcza. Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania w leczeniu postępujących objawów neurologicznych u pacjentów dorosłych oraz u dzieci z chorobą Niemanna-Picka typu C.

Leczenie powinno być prowadzone przez lekarzy doświadczonych w leczeniu pacjentów z chorobą Gauchera lub chorobą Niemanna-Picka typu C. Dawkowanie w chorobie Gauchera typu I. Dorośli. Zalecana dawka początkowa w leczeniu pacjentów dorosłych z chorobą Gauchera typu I wynosi 100 mg 3x/dobę. U niektórych pacjentów, z powodu biegunki, konieczne może być tymczasowe zmniejszenie dawki do 100 mg 1-2x/dobę. Dzieci i młodzież. Nie ustalono skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży z chorobą Gauchera typu 1 w wieku 0-17 lat. Brak dostępnych danych. Dawkowanie w chorobie Niemanna-Picka typu C. Dorośli. Zalecana dawka w leczeniu pacjentów dorosłych z chorobą Niemanna-Picka typu C wynosi 200 mg 3x/dobę. Dzieci i młodzież. Zalecana dawka w leczeniu młodzieży (w wieku 12 lat i powyżej) z chorobą Niemanna-Picka typu C wynosi 200 mg 3x/dobę. Dawkowanie u pacjentów w wieku poniżej 12 lat należy ustalić w zależności od pc. Pc. >1,25 m2: 200 mg 3x/dobę; pc. > 0,88-1,25 m2: 200 mg 2x/dobę; pc. >0,73-0,88 m2: 100 mg 3x/dobę; pc. >0,47-0,73 m2: 100 mg 2x/dobę; pc. ≤0,47 m2: 100 mg raz/dobę. U niektórych pacjentów, konieczne może być tymczasowe zmniejszenie dawki z powodu biegunki. Skuteczność leczenia produktem leczniczym należy regularnie oceniać u każdego pacjenta. Doświadczenie związane ze stosowaniem produktu leczniczego u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C w wieku poniżej 4 lat jest ograniczone. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma doświadczenia w stosowaniu produktu leczniczego u pacjentów w wieku powyżej 70 lat. Zaburzenia czynności nerek. Dane farmakokinetyczne wskazują na zwiększoną ogólnoustrojową ekspozycję na miglustat u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. U pacjentów, u których ClCr w przeliczeniu na pc. wynosi 50-70 ml/min/1,73 m2, leczenie rozpoczyna się od podania dawki 100 mg 2x/dobę u pacjentów z chorobą Gauchera typu I oraz 200 mg 2x/dobę (u pacjentów w wieku poniżej 12 lat w przeliczeniu na pc.) u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C. U pacjentów, u których ClCr w przeliczeniu na pc. wynosi 30-50 ml/min/1,73 m2 pc., leczenie rozpoczyna się od podania dawki 100 mg raz/dobę u pacjentów z chorobą Gauchera typu I oraz dawki 100 mg 2x/dobę (u pacjentów w wieku poniżej 12 lat w przeliczeniu na pc.) u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (ClCr poniżej 30 ml/min/1,73 m2 pc.). Zaburzenia czynności wątroby. Nie przeprowadzono oceny produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Produkt leczniczy można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

U około 37% pacjentów z chorobą Gauchera typu 1 oraz 58% pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C, uczestniczących w badaniach klinicznych zanotowano drżenie w trakcie leczenia. Tego rodzaju drżenie w przypadku choroby Gauchera typu I opisano jako nadmierne drżenie fizjologiczne rąk. Drżenie zazwyczaj rozpoczyna się w 1-szym m-cu i w wielu przypadkach ustępuje między 1. a 3. m-cem leczenia. Zmniejszenie dawki zwykle w ciągu kilku dni może złagodzić drżenie, lecz czasami konieczne może być przerwanie leczenia. Zdarzenia związane z przewodem pokarmowym, głównie biegunkę, obserwowano u ponad 80% pacjentów na początku leczenia lub okresowo w trakcie leczenia. Etiologia biegunki jest najprawdopodobniej związana z jelitowym hamowaniem aktywności disacharydaz, takich jak sacharaza-izomaltaza w obrębie przewodu pokarmowego prowadząc do zmniejszenia wchłaniania disacharydów z pokarmu. Z obserwacji klinicznych wynika, że wywołane przez miglustat działania dotyczące układu pokarmowego ustępowały po indywidualnej zmianie diety (np. zmniejszenie spożycia sacharozy, laktozy i innych węglowodanów), zażywaniu produktu leczniczego pomiędzy posiłkami i/lub po podaniu leków przeciwbiegunkowych, np. loperamidu. U niektórych pacjentów konieczne może być przejściowe zmniejszenie dawki. U pacjentów z przewlekłą biegunką lub innego rodzaju uporczywymi objawami ze strony przewodu pokarmowego, u których opisane postępowanie nie przyniosło poprawy, należy przeprowadzić diagnostykę zgodnie z zasadami praktyki klinicznej. Nie prowadzono badań produktu leczniczego u pacjentów, u których w przeszłości rozpoznano ciężkie choroby przewodu pokarmowego, w tym chorobę zapalną jelita grubego. Mężczyźni powinni stosować skuteczną antykoncepcję w czasie zażywania produktu leczniczego. Badania na szczurach wykazały, że miglustat wywiera szkodliwy wpływ na spermatogenezę i właściwości spermy oraz zmniejsza płodność. Do czasu uzyskania dalszych informacji, partnerzy kobiet planujących ciążę powinni zaprzestać przyjmowania produktu leczniczego i stosować skuteczną antykoncepcję przez następne 3 m-ce. Z powodu ograniczonego doświadczenia, produkt leczniczy należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Istnieje ścisła zależność między czynnością nerek, a klirensem miglustatu. Ekspozycja na miglustat znacznie zwiększa się u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. Niewystarczające obecnie doświadczenie kliniczne nie pozwala na określenie zalecanego dawkowania dla tych pacjentów. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (ClCr poniżej 30 ml/min/1,73 m2 pc.). Mimo że nie przeprowadzono żadnych bezpośrednich porównań z enzymatyczną terapią zastępczą (ETZ) w terapii nieleczonych wcześniej pacjentów z chorobą Gauchera typu I, nie ma dowodu na przewagę tak skuteczności, jak i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego nad enzymatyczną terapią zastępczą. Enzymatyczna terapia zastępcza to standardowy sposób opieki nad pacjentami, którzy wymagają leczenia w chorobie Gauchera typu I. Nie przeprowadzono konkretnych badań skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężką postacią choroby Gauchera. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia wit. B12 w związku z często występującym niedoborem wit. B12 u pacjentów z chorobą Gauchera typu 1. Zgłaszano przypadki neuropatii obwodowej u pacjentów leczonych produktem leczniczym z równocześnie występującymi stanami, takimi jak niedobór wit. B12 i monoklonalna gammopatia lub bez takich stanów. Neuropatia obwodowa wydaje się występować częściej u pacjentów z chorobą Gauchera typu 1 w porównaniu do populacji ogólnej. U wszystkich pacjentów należy wykonać ocenę neurologiczną przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie leczenia. U pacjentów z chorobą Gauchera typu 1 zaleca się monitorowanie liczby płytek krwi. U pacjentów z chorobą Gauchera typu 1, u których zmieniono leczenie ETZ na produkt leczniczy zaobserwowano niewielkie zmniejszenie liczby płytek krwi niezwiązane z występowaniem krwawień. Skuteczność leczenia objawów neurologicznych produktem leczniczym u pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C powinna być badana regularnie, np. co 6 m-cy; kontynuacja leczenia powinna być ponownie zatwierdzona po upływie co najmniej 1 roku leczenia produktem leczniczym. U niektórych pacjentów z chorobą Niemanna-Picka typu C leczonych produktem leczniczym zaobserwowano niewielkie zmniejszenie liczby płytek krwi niezwiązane z występowaniem krwawień. Liczba płytek krwi u 40-50% pacjentów biorących udział w badaniu klinicznym była mniejsza na początku badania niż dolna granica normy. U takich pacjentów zaleca się monitorowanie liczby płytek krwi. U niektórych dzieci z chorobą Niemanna-Picka typu C we wczesnej fazie leczenia miglustatem zaobserwowano mniejsze tempo wzrostu, które może towarzyszyć lub następować po zmniejszonym przyroście mc. Należy monitorować wzrost dzieci i młodzieży leczonych produktem leczniczym. W przypadku kontynuowania leczenia należy ponownie poddać indywidualnej ocenie stosunek korzyści do ryzyka. Produkt leczniczy wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Często obserwowanym działaniem niepożądanym są zawroty głowy i pacjenci, u których występują zawroty głowy, nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Ograniczone dane sugerują, że jednoczesne podawanie produktów leczniczych i imiglucerazy w ramach enzymatycznej terapii zastępczej pacjentom z chorobą Gauchera typu I może powodować zmniejszoną ekspozycję na miglustat (w czasie badania w małych grupach równoległych zaobserwowano zmniejszenie wartości Cmax o około 22% i wartości AUC o ok. 14%). To badanie wskazało również, że produkt leczniczy nie wywiera żadnego wpływu lub wywiera ograniczony wpływ na farmakokinetykę imiglucerazy.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania miglustatu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, w tym dystocję. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Miglustat przenika przez barierę łożyskową i nie należy go stosować w czasie ciąży. Nie wiadomo, czy miglustat jest wydzielany z mlekiem kobiet. Produktu leczniczego nie należy przyjmować w czasie karmienia piersią. Badania na szczurach wykazują niekorzystne działania miglustatu na parametry nasienia (ruchliwość i morfologię) prowadzące do zmniejszenia płodności. Dopóki nie będą dostępne dodatkowe informacje, zaleca się, aby mężczyźni planujący posiadanie potomstwa przerwali przyjmowanie produktu leczniczego i stosowali niezawodne metody antykoncepcyjne przez kolejne 3 m-ce. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować środki antykoncepcyjne. Mężczyźni powinni stosować skuteczne środki antykoncepcyjne podczas stosowania produktu leczniczego.

Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi zgłaszanymi w badaniach klinicznych produktu leczniczego były: biegunka, wzdęcia, ból brzucha, zmniejszenie mc. i drgawki. Najczęściej zgłaszanym ciężkim działaniem niepożądanym podczas leczenia produktem leczniczym w badaniach klinicznych była neuropatia obwodowa. W 11 badaniach klinicznych w różnych wskazaniach 247 pacjentów było leczonych produktem leczniczym w dawkach 50-200 mg 3x/dobę, średnio przez okres 2,1 roku. Spośród tych pacjentów 132 miało chorobę Gauchera typu I, natomiast 40 chorobę Niemanna-Picka typu C. Działania niepożądane na ogół były nasilone w stopniu łagodnym do umiarkowanego i występowały z podobną częstością w poszczególnych wskazaniach i badanych dawkach. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) małopłytkowość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) zmniejszenie mc., zmniejszenie apetytu. Zaburzenia psychiczne: (często) depresja, bezsenność, osłabienie libido. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) drżenie; (często) neuropatia obwodowa, ataksja, niepamięć, parestezje, niedoczulica, ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, bóle brzucha; (często) nudności, wymioty, wzdęcia brzucha/dyskomfort, zaparcie, niestrawność. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) skurcze mięśni, osłabienie mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, astenia, dreszcze i złe samopoczucie. Badania diagnostyczne: (często) nieprawidłowe wyniki badań przewodzenia nerwowego. U 55% pacjentów zgłaszano zmniejszenie mc. Najczęściej było ono obserwowane pomiędzy 6. i 12. m-cem. Produkt leczniczy badano we wskazaniach, w których niektóre zdarzenia zgłaszano jako działania niepożądane, takie jak neurologiczne i neuropsychologiczne objawy przedmiotowe/podmiotowe, zaburzenia czynności poznawczych i małopłytkowość, mogą być również spowodowane chorobą podstawową.

Nie zidentyfikowano ostrych objawów przedawkowania. W czasie badań klinicznych produkt leczniczy podawano w dawkach do 3000 mg/dobę przez okres do 6 m-cy pacjentom zakażonym wirusem HIV. Zaobserwowane działania niepożądane to: granulocytopenia, zawroty głowy oraz parestezja. Leukopenię i neutropenię zaobserwowano także w podobnej grupie pacjentów, którym podawano dawkę 800 mg/dobę lub większą. W razie przedawkowania zaleca się ogólną opiekę medyczną.

Choroba Gauchera jest wrodzonym zaburzeniem metabolicznym, spowodowanym przez niemożność rozkładu glukozyloceramidu, co powoduje jego odkładanie się w lizosomach i wielonarządowe zmiany chorobowe. Miglustat jest inhibitorem syntazy glukozyloceramidu, enzymu odpowiedzialnego za pierwszy etap syntezy większości glikolipidów. In vitro syntaza glukozyloceramidu jest hamowana przez miglustat z IC50 wynoszącym 20-37 µM. Dodatkowo zostało wykazane eksperymentalnie in vitro działanie hamujące nielizosomalną glikozyloceramidazę. Działanie hamujące syntazę glukozyloceramidu jest podstawą terapii polegającej na redukcji substratów w chorobie Gauchera.

1 kaps. zawiera 100 mg miglustatu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.