Xylodont jest wskazany do znieczulenia miejscowego (nasiękowego i blokad nerwów) w zabiegach stomatologicznych, zarówno zachowawczych jak i chirurgicznych. Produkt występuje w trzech wariantach stężenia adrenaliny:

• 1:100000 - do osiągnięcia przedłużonego znieczulenia miejscowego
• 1:80000 i 1:50000 - wyłącznie gdy konieczne jest uzyskanie miejscowej anemizacji w celu redukcji krwawienia

Wybór odpowiedniego stężenia adrenaliny powinien być podyktowany potrzebami związanymi z konkretnym zabiegiem stomatologicznym.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do pacjenta i rodzaju zabiegu.

Roztwór znieczulający należy wstrzykiwać powoli, z szybkością około 1 ml/min, po uprzedniej aspiracji. U zdrowej osoby dorosłej bez premedykacji, maksymalna dawka podana jednorazowo lub w kilku wstrzyknięciach w ciągu 120 minut nie powinna przekraczać 300 mg chlorowodorku lidokainy oraz 0,2 mg adrenaliny.

Nie należy przekraczać zawartości:

• 8,3 wkładu dla produktu 2% 1:100000 i 2% 1:80000
• 5,5 wkładu dla produktu 2% 1:50000

U dzieci dawki należy odpowiednio zmniejszyć, biorąc pod uwagę masę ciała i wiek pacjenta.

Przeciwwskazania

Stosowanie Xylodontu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na lidokainę lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Poważne choroby serca i tętnic obwodowych (dla produktów z adrenaliną)
• Nadciśnienie tętnicze
• Migrena
• Nadczynność tarczycy
• Cukrzyca
• Przerost prostaty
• Jaskra wąskiego kąta przesączania
• Nefropatia

Należy zachować szczególną ostrożność przy kwalifikacji pacjentów do znieczulenia Xylodontem, uwzględniając powyższe przeciwwskazania.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie Xylodontu wymaga zachowania szczególnej ostrożności:

• Odnotowano rzadkie przypadki śmierci u osób bez wcześniej stwierdzonej nadwrażliwości
• Produkt zawiera pirosiarczyn sodu, który może wywoływać reakcje uczuleniowe i ciężkie napady astmatyczne u osób wrażliwych
• Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych inhibitorami MAO i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi
• Skuteczność i bezpieczeństwo zależy od właściwego doboru dawki i techniki podania
• Należy stosować najniższe skuteczne dawki i stężenia
• Konieczna jest staranna obserwacja pacjenta i natychmiastowe przerwanie podawania leku przy pierwszych niepokojących objawach

Xylodont może wywierać niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Decyzję o dopuszczeniu pacjenta do tych czynności po zabiegu powinien podjąć lekarz.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Xylodont może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

• Związki o strukturze chemicznej podobnej do lidokainy - możliwe nasilenie reakcji toksycznych
• Inhibitory MAO i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne - ryzyko ciężkiego nadciśnienia przy stosowaniu z adrenaliną
• Pochodne fenotiazyny i butyrofenonu - możliwe odwrócenie działania adrenaliny zwiększającego ciśnienie

Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu Xylodontu u pacjentów przyjmujących wymienione leki.

Stosowanie w ciąży i okresie karmienia piersią

Xylodont nie powinien być stosowany w okresie ciąży. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w okresie laktacji.

Działania niepożądane

Działania niepożądane Xylodontu są podobne do obserwowanych przy stosowaniu innych amidowych środków znieczulających miejscowo. Ich występowanie zależy od dawki i może być spowodowane wysokim stężeniem leku w osoczu, szybkim wchłanianiem, przypadkowym wstrzyknięciem donaczyniowym lub nadwrażliwością pacjenta.

Najczęściej obserwowane działania niepożądane to:

• Zaburzenia układu nerwowego (rzadko): pobudzenie OUN, drżenia, dezorientacja, zawroty głowy
• Zaburzenia naczyniowe (rzadko): rozszerzenie naczyń, nadciśnienie
• Zaburzenia serca (rzadko): zaburzenia rytmu serca, bradykardia
• Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje alergiczne, w tym wstrząs anafilaktyczny
• Zaburzenia układu oddechowego (rzadko): przyspieszenie oddechu, rozszerzenie oskrzeli
• Zaburzenia żołądka i jelit (często): nudności, wymioty
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: zmiany skórne, pokrzywka, obrzęk

Adrenalina zawarta w preparacie może dodatkowo powodować: niepokój, pocenie się, zaburzenia oddychania, zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie, ból głowy, światłowstręt, ból zamostkowy i gardłowy.

Przedawkowanie

Przedawkowanie Xylodontu może prowadzić do poważnych powikłań. Objawy toksyczne obejmują:

• Pobudzenie OUN
• Drżenia
• Dezorientację
• Zawroty głowy
• Rozszerzenie źrenic
• Przyspieszony metabolizm
• Podwyższoną temperaturę ciała
• W ciężkich przypadkach: szczękościsk i drgawki

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

1. Natychmiastowe przerwanie podawania leku
2. Ułożenie pacjenta w pozycji poziomej
3. Zapewnienie drożności dróg oddechowych, w razie potrzeby podanie tlenu lub zastosowanie sztucznego oddychania
4. Unikanie stosowania analepryków działających na rdzeń przedłużony
5. W przypadku drgawek: podanie diazepamu (10-20 mg)
6. Poprawa stanu krążenia: dożylne podanie glikokortykosteroidów
7. W razie potrzeby: zastosowanie rozcieńczonych roztworów środków pobudzających receptory α i β o działaniu obkurczającym naczynia

Właściwości farmakodynamiczne

Lidokaina, główny składnik aktywny Xylodontu, jest środkiem miejscowo znieczulającym o budowie amidowej. Jej działanie polega na hamowaniu prądów jonowych odpowiedzialnych za powstawanie i rozprzestrzenianie się bodźców w błonie komórkowej neuronu. Efekt znieczulający pojawia się szybko, a czas jego trwania zależy od miejsca wstrzyknięcia, stężenia oraz obecności środka obkurczającego naczynia krwionośne (adrenaliny).

Skład jakościowy i ilościowy

1 ml roztworu Xylodontu zawiera:

• 20 mg lidokainy chlorowodorku
• Adrenalinę w postaci winianu w stężeniu:
  • 10 µg (1:100000)
  • 12,5 µg (1:80000)
  • 20 µg (1:50000)

Dostępność trzech różnych stężeń adrenaliny pozwala na dobór odpowiedniego preparatu w zależności od potrzeb klinicznych.