Xeplion® - 100 mg inj. [zaw. o przedł. uwalnianiu] 1 amp.-strzyk. (+2 igły)

Wyszukaj produkt

Xeplion^®

Paliperidone

inj. [zaw. o przedł. uwalnianiu]

100 mg

1 amp.-strzyk. (+2 igły)

Iniekcje

100%

563,45

B ⁽¹⁾

76,25

Xeplion®

inj. [zaw. o przedł. uwalnianiu]

75 mg

1 amp.-strzyk.

Iniekcje

100%

425,82

B ⁽¹⁾

60,42

Xeplion®

inj. [zaw. o przedł. uwalnianiu]

50 mg

1 amp.-strzyk.

Iniekcje

100%

1350,65

Xeplion®

inj. [zaw. o przedł. uwalnianiu]

150 mg

1 amp.-strzyk.

Iniekcje

100%

850,93

B ⁽¹⁾

120,13

Xeplion - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Xeplion jest wskazany w leczeniu podtrzymującym schizofrenii u stabilnych dorosłych pacjentów leczonych paliperydonem lub rysperydonem. U wybranych dorosłych pacjentów ze schizofrenią, którzy reagowali wcześniej na doustny paliperydon lub rysperydon, można stosować Xeplion bez uprzedniej stabilizacji za pomocą terapii doustnej, jeśli objawy psychotyczne są łagodne do umiarkowanych i wskazana jest terapia w postaci długodziałających iniekcji.

Dawkowanie i sposób podawania

Zalecany schemat rozpoczynania leczenia produktem Xeplion:

Dzień	Dawka	Miejsce podania
1	150 mg	Mięsień naramienny
8	100 mg	Mięsień naramienny
Po miesiącu	75 mg (25-150 mg)	Mięsień naramienny lub pośladkowy

Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 75 mg co miesiąc. U niektórych pacjentów korzystne może być stosowanie mniejszej lub większej dawki w zalecanym zakresie 25-150 mg, zależnie od indywidualnej tolerancji leku i/lub skuteczności.

Pacjenci z nadwagą lub otyli mogą wymagać dawek z górnego zakresu. Po podaniu drugiej dawki comiesięczne dawki podtrzymujące można wstrzykiwać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego.

Dostosowanie dawki

Dostosowanie dawki podtrzymującej można przeprowadzać co miesiąc. Podczas dostosowywania dawki należy uwzględnić charakterystykę przedłużonego uwalniania produktu Xeplion, ponieważ całkowity efekt leczniczy podawania dawek podtrzymujących może nie być widoczny przez kilka miesięcy.

Zamiana z innych leków przeciwpsychotycznych

Szczegółowe zalecenia dotyczące zamiany z doustnego paliperydonu, doustnego rysperydonu lub rysperydonu w postaci iniekcji o przedłużonym działaniu na produkt Xeplion znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Pominięte dawki

Należy unikać pomijania dawek. W przypadku pominięcia dawki należy postępować zgodnie ze szczegółowymi zaleceniami zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Szczególne grupy pacjentów

U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek zalecane dawkowanie jest takie samo jak u młodszych dorosłych pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może być konieczne dostosowanie dawki. Nie zaleca się stosowania produktu Xeplion u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu Xeplion u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Sposób podawania

Produkt Xeplion jest przeznaczony wyłącznie do stosowania domięśniowego. Nie wolno go podawać żadną inną drogą. Każde wstrzyknięcie powinien wykonać pracownik personelu medycznego. Dawkę należy podawać w pojedynczym wstrzyknięciu, nie należy jej dzielić na kilka wstrzyknięć.

Dawki początkowe w dniach 1. i 8. należy podawać do mięśnia naramiennego w celu szybkiego uzyskania stężenia terapeutycznego. Po podaniu drugiej dawki inicjującej, comiesięczne dawki podtrzymujące można podawać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego.

Wnioski

Xeplion jest długodziałającym lekiem przeciwpsychotycznym podawanym w comiesięcznych iniekcjach domięśniowych. Wymaga starannego dostosowania dawki i monitorowania pacjenta, szczególnie w początkowym okresie leczenia. Właściwe stosowanie leku może zapewnić skuteczną i wygodną terapię podtrzymującą u pacjentów ze schizofrenią.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Wnioski

Przeciwwskazania do stosowania produktu Xeplion są ograniczone do reakcji nadwrażliwości. Należy dokładnie zebrać wywiad alergiczny przed rozpoczęciem leczenia.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Pacjenci w stanach ostrych

Produktu Xeplion nie należy stosować do leczenia silnego pobudzenia ani ostrych stanów psychotycznych, gdy wymagane jest natychmiastowe złagodzenie objawów.

Pacjenci z chorobami układu sercowo-naczyniowego

Należy zachować ostrożność u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego, wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, lub podczas jednoczesnego stosowania innych leków wydłużających odstęp QT.

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego. W razie wystąpienia objawów należy przerwać stosowanie paliperydonu.

Późne dyskinezy

Jeśli wystąpią objawy późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie stosowania wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu.

Zaburzenia hematologiczne

Stwierdzano przypadki leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Pacjentów z istotnymi zaburzeniami hematologicznymi należy uważnie monitorować.

Reakcje nadwrażliwości

Rzadko stwierdzano reakcje anafilaktyczne u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustny rysperydon lub paliperydon. W razie wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie leku.

Hiperglikemia i cukrzyca

Stwierdzano przypadki hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenia istniejącej cukrzycy. Zaleca się odpowiednie monitorowanie pacjentów.

Przyrost masy ciała

Zgłaszano znaczny przyrost masy ciała. Należy regularnie kontrolować masę ciała pacjentów.

Hiperprolaktynemia

Paliperydon może powodować zwiększenie stężenia prolaktyny. Należy zachować ostrożność u pacjentów z guzami zależnymi od prolaktyny.

Hipotonia ortostatyczna

Paliperydon może wywoływać hipotonię ortostatyczną u niektórych pacjentów ze względu na działanie blokujące receptory α-adrenergiczne.

Napady drgawkowe

Należy zachować ostrożność u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub innymi stanami obniżającymi próg drgawkowy.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek stężenia paliperydonu w osoczu są zwiększone. Zaleca się dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek. Nie zaleca się stosowania u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Pacjenci w podeszłym wieku z otępieniem

Xeplion nie był badany u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Należy zachować ostrożność ze względu na zwiększone ryzyko zgonu i udarów mózgu w tej grupie pacjentów leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi.

Priapizm

Zgłaszano przypadki priapizmu wywołanego przez leki o działaniu blokującym receptory α-adrenergiczne. Należy poinformować pacjentów, aby zgłosili się pilnie do lekarza, jeśli objawy priapizmu nie ustąpią w ciągu 4 godzin.

Regulacja temperatury ciała

Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie ostrożności przepisując Xeplion pacjentom, którzy mogą być narażeni na podwyższenie temperatury ciała.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych. Należy zidentyfikować czynniki ryzyka i podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze.

Działanie przeciwwymiotne

W badaniach przedklinicznych obserwowano działanie przeciwwymiotne paliperydonu. Działanie to może maskować objawy przedawkowania niektórych leków lub stany takie jak niedrożność jelit, zespół Reye'a i guz mózgu.

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki

U pacjentów przyjmujących leki o działaniu antagonistycznym na receptory α1-adrenergiczne stwierdzano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki podczas operacji usunięcia zaćmy. Należy poinformować chirurga okulistę o stosowaniu tych leków przed zabiegiem.

Wnioski

Stosowanie produktu Xeplion wymaga starannego monitorowania pacjenta pod kątem wielu potencjalnych działań niepożądanych i interakcji. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z chorobami układu krążenia, zaburzeniami metabolicznymi, chorobami neurologicznymi oraz u osób starszych. Konieczna jest regularna ocena stanu pacjenta i dostosowywanie leczenia.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki wydłużające odstęp QT

Zaleca się ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu Xeplion z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, niektóre leki przeciwhistaminowe, przeciwpsychotyczne i przeciwmalaryczne.

Leki działające ośrodkowo

Należy zachować ostrożność stosując Xeplion w połączeniu z innymi lekami działającymi ośrodkowo, np. anksjolitykami, większością leków przeciwpsychotycznych, lekami nasennymi, opioidami lub alkoholem.

Lewodopa i agoniści dopaminy

Paliperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków.

Leki wywołujące hipotonię ortostatyczną

Możliwy jest efekt addytywny przy jednoczesnym stosowaniu Xeplion z innymi lekami wywołującymi hipotonię ortostatyczną.

Leki obniżające próg drgawkowy

Zaleca się ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu Xeplion z lekami obniżającymi próg drgawkowy.

Interakcje farmakokinetyczne

Nie przewiduje się istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych paliperydonu z produktami metabolizowanymi przez izoenzymy cytochromu P-450. Jednoczesne stosowanie z karbamazepiną może zmniejszać stężenie paliperydonu w osoczu.

Wnioski

Główne interakcje Xeplion dotyczą leków wpływających na układ sercowo-naczyniowy, ośrodkowy układ nerwowy oraz metabolizm. Konieczna jest ostrożność przy łączeniu z tymi grupami leków oraz monitorowanie pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych.

Warto zapamiętać

Xeplion jest długodziałającym lekiem przeciwpsychotycznym podawanym w comiesięcznych iniekcjach domięśniowych.
Wymaga starannego dostosowania dawki i monitorowania pacjenta, szczególnie w początkowym okresie leczenia oraz u osób z chorobami współistniejącymi.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania paliperydonu podczas ciąży. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono teratogenności, ale obserwowano inne rodzaje szkodliwego wpływu na rozród. Noworodki narażone na działanie paliperydonu w III trymestrze ciąży są w grupie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym zaburzeń pozapiramidowych i/lub objawów odstawiennych o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem.

Produktu Xeplion nie należy stosować w czasie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Noworodki powinny być uważnie monitorowane.

Karmienie piersią

Paliperydon przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że może wpływać na organizm dziecka karmionego piersią, jeśli kobieta karmiąca przyjmuje dawki terapeutyczne leku. Produkt Xeplion nie powinien być stosowany podczas karmienia piersią.

Płodność

W badaniach nieklinicznych nie zaobserwowano istotnego wpływu na płodność.

Wnioski

Stosowanie Xeplion w ciąży i podczas karmienia piersią powinno być ograniczone do sytuacji, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Konieczne jest ścisłe monitorowanie noworodków narażonych na działanie leku w III trymestrze ciąży. Należy rozważyć alternatywne metody karmienia niemowląt, jeśli matka musi przyjmować Xeplion.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane w badaniach klinicznych to:

Bezsenność
Ból głowy
Lęk
Infekcja górnych dróg oddechowych
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia
Parkinsonizm
Zwiększenie masy ciała
Akatyzja
Pobudzenie
Sedacja/senność
Nudności
Zaparcia
Zawroty głowy
Ból mięśniowo-szkieletowy
Częstoskurcz
Drżenie
Ból w jamie brzusznej
Wymioty
Biegunka
Zmęczenie
Dystonia

Akatyzja i sedacja/senność były zależne od wielkości dawki.

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

Zaburzenia metaboliczne (hiperglikemia, zwiększenie masy ciała)
Zaburzenia endokrynologiczne (hiperprolaktynemia)
Zaburzenia układu nerwowego (objawy pozapiramidowe, późne dyskinezy)
Zaburzenia sercowo-naczyniowe (wydłużenie odstępu QT, tachykardia)
Zaburzenia żylne (żylna choroba zakrzepowo-zatorowa)
Zaburzenia krwi (leukopenia, neutropenia, agranulocytoza)
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia

Szczegółowy opis działań niepożądanych znajduje się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Wnioski

Profil działań niepożądanych Xeplion jest typowy dla atypowych leków przeciwpsychotycznych. Wymaga regularnego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem zaburzeń metabolicznych, endokrynologicznych, neurologicznych i sercowo-naczyniowych. Należy zwrócić uwagę na możliwość wystąpienia rzadkich, ale poważnych powikłań, takich jak złośliwy zespół neuroleptyczny czy agranulocytoza.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania paliperydonu mogą obejmować:

Senność i sedację
Częstoskurcz i niedociśnienie
Wydłużenie odstępu QT
Objawy pozapiramidowe

W przypadkach przedawkowania doustnego paliperydonu zgłaszano przypadki częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes oraz migotanie komór.

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

Zapewnienie i podtrzymanie drożności dróg oddechowych
Monitorowanie EKG pod kątem niemiarowości
W razie niedociśnienia - podawanie płynów i/lub środków sympatykomimetycznych
W przypadku ciężkich objawów pozapiramidowych - podanie środków przeciwcholinergicznych
Ścisły nadzór i obserwacja do czasu wyzdrowienia pacjenta

Nie ma określonego antidotum na paliperydon. Należy uwzględnić przedłużone uwalnianie produktu i długi okres półtrwania paliperydonu.

Wnioski

Przedawkowanie Xeplion może prowadzić do poważnych powikłań, szczególnie sercowo-naczyniowych i neurologicznych. Wymaga intensywnego leczenia objawowego i monitorowania pacjenta. Ze względu na przedłużone uwalnianie leku, objawy przedawkowania mogą utrzymywać się przez dłuższy czas.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Mechanizm działania

Paliperydon jest selektywnym antagonistą receptorów monoaminergicznych. Wykazuje wysokie powinowactwo do receptorów serotoninergicznych 5-HT2 i dopaminergicznych D2. Blokuje także receptory α1-adrenergiczne i w mniejszym stopniu receptory H1-histaminergiczne i α2-adrenergiczne. Nie wiąże się z receptorami cholinergicznymi.

Działanie farmakodynamiczne

Antagonizm wobec receptorów D2 łagodzi objawy wytwórcze schizofrenii i zmniejsza ryzyko objawów pozapiramidowych w porównaniu z klasycznymi neuroleptykami. Blokada receptorów serotoninergicznych i noradrenergicznych może przyczyniać się do działania przeciwdepresyjnego i przeciwlękowego paliperydonu.

Właściwości farmakokinetyczne

Xeplion jest produktem o przedłużonym uwalnianiu, co zapewnia utrzymywanie terapeutycznego stężenia leku przez miesiąc po pojedynczym wstrzyknięciu domięśniowym. Szczegółowe dane farmakokinetyczne znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Wnioski

Mechanizm działania Xeplion jest typowy dla atypowych leków przeciwpsychotycznych, co przekłada się na jego skuteczność w leczeniu schizofrenii przy potencjalnie mniejszym ryzyku objawów pozapiramidowych. Forma o przedłużonym uwalnianiu zapewnia wygodne dawkowanie raz w miesiącu, co może poprawić przestrzeganie zaleceń terapeutycznych przez pacjentów.

1) Leczenie schizofrenii u dorosłych pacjentów, u których uzyskano odpowiednią stabilizację podczas leczenia rysperydonem lub paliperydonem, w przypadku nawrotu objawów psychotycznych w wyniku udokumentowanego, uporczywego braku współpracy chorego

Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu podtrzymującym schizofrenii u stabilnych dorosłych pacjentów leczonych paliperydonem lub rysperydonem. U wybranych dorosłych pacjentów ze schizofrenią, którzy reagowali wcześniej na doustny paliperydon lub rysperydon, można stosować preparat bez uprzedniej stabilizacji za pomocą terapii doustnej, jeśli objawy psychotyczne są łagodne do umiarkowanych i wskazana jest terapia w postaci długodziałających iniekcji.

Dawkowanie

Zaleca się rozpoczęcie stosowania produktu leczniczego od dawki 150 mg w 1. dniu leczenia i 100 mg tydz. później (dzień 8.). W obu przypadkach produkt leczniczy należy podawać do mięśnia naramiennego, aby szybko uzyskać stężenie terapeutyczne. 3 dawkę należy podać m-c po podaniu 2 dawki inicjującej. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 75 mg, podawane co m-c; u niektórych pacjentów korzystne może być stosowanie mniejszej lub większej dawki w zalecanym zakresie 25-150 mg, zależnie od indywidualnej tolerancji leku i/lub skuteczności. Pacjenci z nadwagą lub otyli mogą wymagać dawek z górnego zakresu. Po podaniu drugiej dawki comiesięczne dawki podtrzymujące można wstrzykiwać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. Dostosowanie dawki podtrzymującej można przeprowadzać co m-c. Podczas dostosowywania dawki należy uwzględnić charakterystykę przedłużonego uwalniania produktu leczniczego, ponieważ całkowity efekt leczniczy podawania dawek podtrzymujących może nie być widoczny przez kilka m-cy. Zamiana z doustnego paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu lub doustnego rysperydonu na produkt leczniczy. Stosowanie produktu leczniczego należy rozpocząć, jak opisano powyżej, na początku. U pacjentów uprzednio ustabilizowanych przy użyciu różnych dawek paliperydonu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu, można uzyskać podobną ekspozycję na paliperydon w stanie stacjonarnym stosując terapię podtrzymującą produktem leczniczym podawanym co m-c w postaci wstrzyknięć. Dawki podtrzymujące produktu leczniczego konieczne do uzyskania podobnych ekspozycji w stanie stacjonarnym: poprzednia dawka paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu 3 mg/dobę, wstrzyknięcie produktu leczniczego 25-50 mg co m-c; poprzednia dawka paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu 6 mg/dobę, wstrzyknięcie produktu leczniczego 75 mg co m-c; poprzednia dawka paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu 9 mg/dobę, wstrzyknięcie produktu leczniczego 100 mg co m-c; poprzednia dawka paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu 12 mg/dobę, wstrzyknięcie produktu leczniczego 150 mg co m-c. W momencie rozpoczęcia leczenia produktem leczniczym, można przerwać podawanie stosowanego wcześniej doustnego paliperydonu lub doustnego rysperydonu. U niektórych pacjentów korzystne może być stopniowe wycofywanie wcześniej stosowanego leku. Niektórzy pacjenci przestawieni z większych doustnych dawek paliperydonu (np. 9-12 mg/dobę) na produkt leczniczy wstrzykiwany do mięśnia pośladkowego, mogą przez 1-sze 6 m-cy po zmianie wykazywać mniejszą ekspozycję na paliperydon w osoczu. Dlatego przez 1-sze 6 m-cy można, alternatywnie, rozważyć wstrzyknięcia do mięśnia naramiennego. Zamiana z rysperydonu w postaci inj. o przedł. działaniu na produkt leczniczy. Przestawiając pacjenta z leczenia rysperydonem w postaci inj. o przedł. działaniu na leczenie produktem leczniczym, należy zastąpić nim następne zaplanowane wstrzyknięcie. Następnie należy kontynuować stosowanie produktu leczniczego w odstępach miesięcznych. Nie jest wymagany tyg. rozpoczynający schemat dawkowania, obejmujący wstrzyknięcia domięśniowe (odpowiednio w 1. dniu i 8. dniu). Pacjenci, których stan ustabilizowano wcześniej za pomocą różnych dawek rysperydonu w postaci inj. o przedł. działaniu, mogą osiągnąć podobną ekspozycję na paliperydon w stanie stacjonarnym podczas leczenia podtrzymującego comiesięcznymi dawkami produktu leczniczego: poprzednia dawka rysperydonu w postaci inj. o przedł. działaniu 25 mg co 2 tyg., wstrzyknięcie produktu leczniczego 50 mg co m-c; poprzednia dawka rysperydonu w postaci inj. o przedł. działaniu 37,5 mg co 2 tyg., wstrzyknięcie produktu leczniczego 75 mg co m-c; poprzednia dawka rysperydonu w postaci inj. o przedł. działaniu 50 mg co 2 tyg., wstrzyknięcie produktu leczniczego 100 mg co m-c. Leki przeciwpsychotyczne należy odstawiać zgodnie z odpowiednimi informacjami dotyczącymi przepisywania produktu. Przerywając stosowanie produktu leczniczego, należy wziąć pod uwagę przedłużony charakter jego uwalniania. Należy okresowo oceniać potrzebę kontynuacji stosowania leku zwalczającego objawy pozapiramidowe (ang. EPS). Pominięte dawki. Unikanie pominiętych dawek. Zaleca się podanie drugiej dawki początkowej produktu leczniczego tydz. po podaniu 1-szej dawki. Aby uniknąć pominięcia dawki, pacjentom można podać drugą dawkę 4 dni przed lub po wyznaczonym terminie 1 tyg. (8. dnia). Podobnie, 3 i kolejne dawki po schemacie dawkowania wstępnego, zaleca się podawać w odstępach comiesięcznych. Aby uniknąć pominięcia comiesięcznej dawki, pacjentom można podać wstrzyknięcie do 7 dni przed lub po upłynięciu miesięcznego terminu. Jeśli opuszczono ustalony termin drugiego wstrzyknięcia produktu leczniczego (8. dzień ± 4 dni), zalecane ponowne rozpoczęcie dawkowania zależy od tego, ile czasu upłynęło od 1-szego wstrzyknięcia. Pominięcie drugiej dawki początkowej (< 4 tyg. od 1-szego wstrzyknięcia). Jeśli od 1-szego wstrzyknięcia upłynęło mniej niż 4 tyg., pacjentowi należy jak najszybciej podać drugą dawkę wynoszącą 100 mg do mięśnia naramiennego. Po 5 tyg. od 1-szego wstrzyknięcia (niezależnie od terminu drugiego wstrzyknięcia) pacjentowi należy podać 3 dawkę produktu leczniczego, wynoszącą 75 mg, do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. Następnie należy przestrzegać zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki 25-150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności. Pominięcie drugiej dawki początkowej (4-7 tyg. od 1-szego wstrzyknięcia). Jeśli od 1-szego wstrzyknięcia produktu leczniczego upłynęło 4-7 tyg., należy wznowić dawkowanie, rozpoczynając od dwóch wstrzyknięć po 100 mg w następujący sposób: wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego najszybciej, jak to możliwe; kolejne wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego tydz. później; wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki 25-150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności. Pominięcie drugiej dawki początkowej (> 7 tyg. od 1-szego wstrzyknięcia). Jeśli od 1-szego wstrzyknięcia produktu leczniczego upłynęło ponad 7 tyg., należy rozpocząć dawkowanie zgodnie z zamieszczonym powyżej opisem zalecanego rozpoczęcia dawkowania produktu leczniczego. Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (od 1 m-ca do 6 tyg.). Po rozpoczęciu leczenia zaleca się comiesięczny cykl stosowania produktu leczniczego. Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia upłynęło mniej niż 6 tyg., należy możliwie jak najszybciej podać ustaloną poprzednio dawkę stabilizującą. Następnie podawać dawkę w miesięcznych odstępach. Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (>6 tyg. do 6 m-cy). Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia produktu leczniczego upłynęło więcej niż 6 tyg. Zaleca się u pacjentów stabilnych po dawce 25-100 mg: możliwie jak najszybsze wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego takiej samej dawki, na jakiej poprzednio utrzymywał się stabilny stan pacjenta; kolejne wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego (takiej samej dawki) tydz. później (8. dzień); wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki 25-150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności. U pacjentów stabilnych po dawce 150 mg: zaleca się u pacjentów stabilnych po dawce 150 mg możliwie jak najszybsze wstrzyknięcie dawki 100 mg do mięśnia naramiennego; kolejne wstrzyknięcie dawki 100 mg do mięśnia naramiennego tydz. później (8. dzień); wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki 25-150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności. Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (> 6 m-cy). Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia produktu leczniczego upłynęło ponad 6 m-cy, należy rozpocząć dawkowanie zgodnie z opisem zalecanego rozpoczęcia dawkowania produktu leczniczego. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u osób w wieku >65 lat. Ogólnie, zalecane dawkowanie produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek jest takie samo, jak u młodszych dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Ponieważ jednak u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek może być upośledzona, konieczne może być dostosowanie dawki (zalecenia dotyczące dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek). Zaburzenia czynności nerek. Nie przeprowadzono systematycznych badań dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr od ≥50 do <80 ml/min) zaleca się rozpoczęcie stosowania produktu leczniczego od dawki wynoszącej 100 mg w 1. dniu leczenia i 75 mg tydz. później. Obie dawki należy podawać do mięśnia naramiennego. Zalecana comiesięczna dawka podtrzymująca wynosi 50 mg, a możliwy zakres to 25 do 100 mg, w zależności od tolerancji pacjenta na lek i/lub skuteczności. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu umiarkowanym lub ciężkim (Cl_Cr <50 ml/min). Zaburzenia czynności wątroby. Jak wskazuje doświadczenie zebrane podczas stosowania doustnego paliperydonu u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, nie jest wymagane dostosowanie dawki. Nie badano skutków przyjmowania paliperydonu przez pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego zaleca się ostrożność w przypadku leczenia tych pacjentów. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Dane nie są dostępne.

Uwagi

Produkt leczniczy jest przeznaczony wyłącznie do stosowania domięśniowego. Nie wolno go podawać żadną inną drogą. Należy go wstrzykiwać powoli, głęboko do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. Każde wstrzyknięcie powinien wykonać pracownik personelu medycznego. Dawkę należy podawać w pojedynczym wstrzyknięciu. Nie należy jej podawać w podzielonych wstrzyknięciach. Dawki początkowe w dniach: 1. i 8. należy podawać do mięśnia naramiennego w celu szybkiego uzyskania stężenia terapeutycznego. Po podaniu drugiej dawki inicjującej, comiesięczne dawki podtrzymujące można podawać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. W razie bólu w miejscu wstrzyknięcia, jeśli pacjent źle znosi związany z tym dyskomfort, należy rozważyć zamianę z wstrzyknięcia do mięśnia pośladkowego na wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego, i odwrotnie. Zaleca się także zmiany strony lewej i prawej. Wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego. Zalecany rozmiar igły do wstrzyknięć początkowych i podtrzymujących produktu leczniczego do mięśnia naramiennego zależy od mc. pacjenta. Dla osób o mc. ≥90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 11 cala, 22 G (38,1 mm x 0,72 mm). Dla osób o mc. <90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 1 cal, 23 G (25,4 mm x 0,64 mm). Wstrzyknięcia należy wykonywać naprzemiennie do obu mięśni naramiennych. Wstrzyknięcie do mięśnia pośladkowego. Zalecany rozmiar igły do wstrzyknięć podtrzymujących produktu leczniczego do mięśnia pośladkowego wynosi 11 cala, 22 G (38,1 mm x 0,72 mm). Wstrzyknięcia należy wykonać w górnej zewnętrznej ćwiartce mięśnia pośladkowego. Wstrzyknięcia należy wykonywać naprzemiennie do obu mięśni pośladkowych. Należy uważać, aby uniknąć nieumyślnego podania produktu leczniczego do naczynia krwionośnego.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Produktu leczniczego nie należy stosować do leczenia silnego pobudzenia ani ostrych stanów psychotycznych, gdy wymagane jest natychmiastowe złagodzenie objawów. Należy zachować ostrożność, gdy paliperydon przepisywany jest pacjentom z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, a także podczas jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych, które wydłużają odstęp QT. Podczas przyjmowania paliperydonu zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (ang. NMS), charakteryzującego się: podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni, niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy. Ponadto może wystąpić mioglobinuria (rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek. Jeśli u pacjenta rozwiną się objawy przedmiotowe lub podmiotowe wskazujące na zespół NMS, należy przerwać stosowanie paliperydonu. Produkty lecznicze o właściwościach antagonistycznych w stosunku do receptorów dopaminy były kojarzone z pojawianiem się późnych dyskinez, charakteryzujących się rytmicznymi ruchami mimowolnymi, głównie języka i/lub twarzy. Jeśli wystąpią przedmiotowe lub podmiotowe objawy późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie stosowania wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu. Podczas stosowania produktu leczniczego stwierdzano wystąpienie leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Agranulocytozę po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano bardzo rzadko (< 1/10 000 pacjentów). Pacjentów z istotną klinicznie leukopenią lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie należy obserwować przez 1-sze kilka m-cy leczenia. Należy rozważyć odstawienie produktu leczniczego przy 1-szym objawie istotnego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobec braku innych czynników przyczynowych. Pacjentów ze znaczącą klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich gorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji, oraz podjąć natychmiastowe leczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów < 1 x 10⁹/l) należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i badać liczbę leukocytów do momentu powrotu wyniku do normy. Po wprowadzeniu produktu do obrotu rzadko stwierdzano reakcje anafilaktyczne u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustny rysperydon lub doustny paliperydon. Jeśli wystąpią reakcje nadwrażliwości należy przerwać stosowanie produktu leczniczego, wdrożyć w razie potrzeby odpowiednie środki wspomagające i obserwować pacjenta do czasu ustąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych. Podczas leczenia paliperydonem stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenie przebiegu wcześniej występującej cukrzycy w tym śpiączkę cukrzycową i kwasicę ketonową. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej zgodnie z wytycznymi terapii przeciwpsychotycznej. U pacjentów leczonych produktem leczniczym, należy obserwować objawy hiperglikemii (takie jak: polidypsja, poliuria, nadmierne łaknienie i osłabienie), a pacjentów z cukrzycą należy regularnie badać, czy nie pogarsza się u nich kontrola glikemii. Podczas stosowania produktu zgłaszano znaczne zwiększenie mc. Należy regularnie kontrolować mc. Badania hodowli tkankowych sugerują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworów piersi u ludzi. Chociaż w badaniach klinicznych i epidemiologicznych nie wykazano dotychczas wyraźnego związku ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentek z wywiadem medycznym w tym kierunku. Paliperydon należy stosować ostrożnie u pacjentów z wcześniej występującym nowotworem, który może być zależny od prolaktyny. Ze względu na działanie blokujące receptory α-adrenergiczne paliperydon może wywoływać u niektórych pacjentów hipotonię ortostatyczną. Na podstawie zebranych danych pochodzących z 3 6-tyg., kontrolowanych placebo badań z użyciem podawanych doustnie tabl. paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu w ustalonej dawce (3, 6, 9 i 12 mg) stwierdzono niedociśnienie ortostatyczne u 2,5% badanych przyjmujących doustnie paliperydon i 0,8% badanych przyjmujących placebo. Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego (np. niewydolnością serca, zawałem lub niedokrwieniem serca albo zaburzeniami przewodnictwa), chorobą naczyń mózgowych lub stanami predysponującymi pacjenta do niedociśnienia (np. odwodnienie i hipowolemia). Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego u pacjentów, u których występowały wcześniej drgawki lub stany mogące obniżać próg drgawkowy. Stężenia paliperydonu w osoczu są zwiększone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i dlatego u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek zaleca się dostosowanie dawki. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr < 50 ml/min). Brak dostępnych danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Childa-Pugh). Zaleca się ostrożność podczas stosowania paliperydonu u takich pacjentów. Nie badano stosowania produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, u których występuje ryzyko udaru mózgu, należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego. Prezentowane poniżej informacje uzyskano dla rysperydonu, ale przyjmuje się je jako wiążące również dla paliperydonu. W metaanalizie 17 badań klinicznych z grupą kontrolną, w grupie pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem, olanzapiną i kwetiapiną, stwierdzono większe ryzyko zgonu niż w grupie placebo. Wśród pacjentów leczonych rysperydonem śmiertelność wyniosła 4% w porównaniu do 3,1% u pacjentów przyjmujących placebo. W randomizowanych badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo przeprowadzonych u pacjentów z otępieniem stosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, w tym rysperydon, arypiprazol i olanzapinę, wystąpiło około 3-krotne zwiększenie ryzyka zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Lekarz przepisujący produkt leczniczy pacjentowi z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy'ego (ang. DLB) powinien rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, ze względu na podwyższone w tych grupach pacjentów ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego (ang. NMS), jak również zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne. Zwiększona wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne może manifestować się splątaniem, zaburzeniem świadomości, niestabilnością postawy z częstymi upadkami, co towarzyszy objawom pozapiramidowym. Donoszono o przypadkach priapizmu wywołanych przez leki przeciwpsychotyczne (do których należy rysperydon) o działaniu blokującym receptory α-adrenergiczne. Podczas obserwacji po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano również przypadki priapizmu wywołane przez paliperydon podawany doustnie, będący aktywnym metabolitem rysperydonu. Należy poinformować pacjentów, aby zgłosili się pilnie do lekarza, jeśli objawy priapizmu nie ustąpią w ciągu 4 h. Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w przypadku przypisywania produktu leczniczego pacjentom, którzy mogą znaleźć się w sytuacjach sprzyjających podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np.: podejmujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie skrajnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych. Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ang. VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia produktem leczniczym należy rozpoznać wszystkie potencjalne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia VET oraz podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze. W badaniach przedklinicznych z użyciem paliperydonu obserwowano działanie przeciwwymiotne. W przypadku stosowania leku u ludzi działanie to może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye’a i nowotwór mózgu. U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o działaniu antagonistycznym na receptory α₁-adrenergiczne, takie jak, stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. IFIS). Zespół IFIS może zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem trzeba poinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu produktów leczniczych o działaniu antagonistycznym na receptory α1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory α 1 przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w dawce, jest więc zasadniczo „wolny od sodu”. Paliperydon może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na potencjalne działanie na układ nerwowy i wzrok, wiążące się z objawami takimi jak sedacja, senność, omdlenia, niewyraźne widzenie. Dlatego należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych ani nie obsługiwali maszyn, aż do ustalenia indywidualnej podatności na działanie produktu leczniczego.

Interakcje

Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku przepisywania produktu leczniczego wraz z innymi produktami leczniczymi wydłużającymi ostęp QT, np. lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopyramid) oraz lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi innymi lekami przeciwpsychotycznymi, a także niektórymi lekami przeciwmalarycznymi (np. meflokina). Powyższa lista ma charakter informacyjny i nie jest listą wyczerpującą. Możliwość wpływu produktu leczniczego na inne leki. Nie przewiduje się istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych paliperydonu z produktami leczniczymi, które są metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P-450. Biorąc pod uwagę zasadniczy wpływ paliperydonu na OUN, należy zachować ostrożność, stosując produkt leczniczy w połączeniu z innymi produktami leczniczymi działającymi ośrodkowo, np. anksjolitykami, większością leków przeciwpsychotycznych, lekami nasennymi, opioidami, itp. lub alkoholem. Paliperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli to połączenie leków wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków. Z powodu możliwości wywoływania hipotonii ortostatycznej, można zaobserwować efekt addytywny w przypadku stosowania produktu leczniczego wraz z innymi produktami leczniczymi o takim samym potencjale, np. innymi lekami przeciwpsychotycznymi, lekami trójpierścieniowymi. Zaleca się ostrożność, jeśli paliperydon podawany jest z innymi produktami leczniczymi, które obniżają próg drgawkowy (tj.: fenotiazyny lub butyrofenony, leki trójpierścieniowe lub selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), tramadol, meflokina, itd.). Jednoczesne doustne podawanie tabl. paliperydonu o przedł. uwalnianiu w stanie stacjonarnym (12 mg raz/dobę) wraz z tabl. diwalproinianu sodu o przedłużonym uwalnianiu (500-2000 mg raz/dobę) nie wpływało na farmakokinetykę walproinianu w stanie stacjonarnym. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji produktu leczniczego i litu, jednak jest ona mało prawdopodobna. Możliwość wpływu innych leków na produkt leczniczy. Badania in vitro wykazały, że w metabolizmie paliperydonu w minimalnym stopniu mogą uczestniczyć enzymy CYP2D6 i CYP3A4, nie ma jednak wyników badań in vitro ani in vivo wskazujących, że te izoenzymy odgrywają znaczącą rolę w metabolizmie paliperydonu. Jednoczesne podawanie doustne paliperydonu z paroksetyną, silnym inhibitorem enzymu CYP2D6, nie miało istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę paliperydonu. Jednoczesne podawanie doustnego paliperydonu o przedł. uwalnianiu raz/dobę wraz z karbamazepiną w dawce 200 mg 2x/dobę spowodowało zmniejszenie średniej wartości C_maxw stanie stacjonarnym oraz wartości AUC paliperydonu o około 37%. Jest to w znacznym stopniu spowodowane zwiększeniem o 35% klirensu nerkowego paliperydonu, prawdopodobnie w wyniku pobudzenia przez karbamazepinę aktywności glikoproteiny P (P-gp) znajdującej się w nerkach. Niewielkie zmniejszenie ilości substancji czynnej wydalonej z moczem w postaci niezmienionej sugeruje niewielki wpływ na metabolizm zależny od enzymów CYP lub dostępność biologiczną paliperydonu w przypadku skojarzonego stosowania z karbamazepiną. Większe spadki stężenia paliperydonu w osoczu mogą nastąpić po większych dawkach karbamazepiny. Rozpoczynając stosowanie karbamazepiny, dawkę produktu leczniczego należy ponownie ocenić i, w razie potrzeby, zwiększyć. I odwrotnie, w przypadku przerwania stosowania karbamazepiny, dawkę produktu leczniczego należy ponownie ocenić i, w razie potrzeby, zmniejszyć. Jednoczesne doustne podawanie pojedynczej dawki paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu (12 mg) wraz z diwalproinianem sodu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu (2 tabl. 500 mg raz dziennie) spowodowało zwiększenie o ok. 50% wartości C_max i AUC paliperydonu, prawdopodobnie w wyniku zwiększonego wchłaniania po podaniu doustnym. Ponieważ nie zaobserwowano wpływu na klirens ogólnoustrojowy, nie oczekuje się istotnej klinicznie interakcji między diwalproinianem sodu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu i produktu leczniczego podawanego domięśniowo. Nie zbadano tej interakcji w przypadku stosowania produktu leczniczego. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z rysperydonem lub paliperydonem podawanym doustnie. Ponieważ paliperydon jest głównym aktywnym metabolitem rysperydonu, należy zachować ostrożność w razie jednoczesnego stosowania przez dłuższy czas rysperydonu lub doustnego paliperydonu z produktem leczniczym. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania produktu jednocześnie z innymi lekami przeciwpsychotycznymi są ograniczone.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania paliperydonu podczas ciąży. Podawany domięśniowo palmitynian paliperydonu i podawany doustnie paliperydon nie wywoływały wad rozwojowych w badaniach przeprowadzonych na zwierzętach, jednak zaobserwowano inne rodzaje szkodliwego wpływu na rozród. Noworodki narażone na działanie paliperydonu w czasie III trymestru ciąży są w grupie ryzyka, w której mogą wystąpić działania niepożądane, w tym zaburzenia pozapiramidowe i/lub objawy odstawienne o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane. Produktu leczniczego nie należy stosować w czasie ciąży, jeśli nie jest to konieczne. Paliperydon przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że może wpływać na organizm dziecka karmionego piersią, jeśli kobieta karmiąca przyjmuje dawki terapeutyczne leku. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany podczas karmienia piersią. W badaniach nieklinicznych nie zaobserwowano istotnego wpływu na płodność.

Działania niepożądane

W badaniach klinicznych najczęściej zgłaszano następujące działania niepożądane leku: bezsenność, ból głowy, lęk, infekcję górnych dróg oddechowych, reakcje w miejscu wstrzyknięć, parkinsonizm, zwiększenie mc., akatyzję, pobudzenie, sedację/senność, nudności, zaparcia, zawroty głowy, ból mięśniowo-szkieletowy, częstoskurcz, drżenie, ból w jamie brzusznej, wymioty, biegunkę, zmęczenie i dystonię. Akatyzja i sedacja/senność były zależne od wielkości dawki. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych, grypa; (niezbyt często) zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zakażenie dróg oddechowych, zapalenie zatok, zapalenie pęcherza moczowego, zakażenie ucha, zapalenie migdałków, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej; (rzadko) zakażenie oka, zapalenie skóry wywołane przez roztocza, ropień podskórny. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) zmniejszenie liczby leukocytów, trombocytopenia, niedokrwistość; (rzadko) neutropenia, zwiększenie liczby eozynofilów; (nieznana) agranulocytoza. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość; (nieznana) reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) hiperprolaktynemia; (rzadko) nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, obecność glukozy w moczu. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hiperglikemia, zwiększenie mc., zmniejszenie mc., zmniejszenie apetytu; (niezbyt często) cukrzyca, hiperinsulinemia, zwiększenie apetytu, jadłowstręt, zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi, zwiększone stężenie cholesterolu we krwi; (rzadko) cukrzycowa kwasica ketonowa, hipoglikemia, polidypsja; (nieznana) zatrucie wodne. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) bezsenność; (często) pobudzenie, depresja, lęk; (niezbyt często) zaburzenia snu, mania, zmniejszone libido, nerwowość, koszmary senne; (rzadko) stan splątania, somnambulizm, przytępiony afekt, anorgazmia; (nieznana) zaburzenia odżywiania związane ze snem. Zaburzenia układu nerwowego: (często) parkinsonizm, akatyzja, sedacja/senność, dystonia, zawroty głowy, dyskineza, drżenie, ból głowy; (niezbyt często) późne dyskinezy, omdlenia, hiperaktywność psychomotoryczna, zawroty głowy związane z pozycją ciała, zaburzenia koncentracji, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje; (rzadko) złośliwy zespół neuroleptyczny, niedokrwienie mózgu, brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, zmniejszony poziom świadomości, napady drgawkowe, zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja; (nieznane) śpiączka cukrzycowa, kiwanie głową. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek, suche oko; (rzadko) jaskra, zaburzenia ruchów gałki ocznej, rotacyjne ruchy gałek ocznych, światłowstręt, zwiększone łzawienie, przekrwienie oczu; (nieznana) zespół wiotkiej tęczówki (śródoperacyjny). Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy, szum w uszach, ból ucha. Zaburzenia serca: (często) tachykardia; (niezbyt często) blok przedsionkowo-komorowy, zaburzenia przewodzenia, wydłużenie odstępu QT, zespół tachykardii postawno-ortostatycznej, bradykardia, nieprawidłowy zapis EKG, kołatanie serca; (rzadko) migotanie przedsionków, niemiarowość zatokowa. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie tętnicze; (niezbyt często) niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne; (rzadko) zakrzepica żył głębokich, napady zaczerwienienia; (nieznana) zatorowość płucna, niedokrwienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa; (niezbyt często) duszność, przekrwienie dróg oddechowych, sapanie, ból gardła i krtani, krwawienie z nosa; (rzadko) zespół bezdechu śródsennego, zastój krwi w płucach, szmery oddechowe; (nieznana) hiperwentylacja, zachłystowe zapalenie płuc, dysfonia. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, ból zęba; (niezbyt często) dyskomfort w jamie brzusznej, zapalenie żołądka i jelit, dysfagia, suchość śluzówki jamy ustnej, wzdęcia; (rzadko) zapalenie trzustki, obrzęk języka, nietrzymanie stolca, kamienie kałowe, zapalenie warg; (nieznane) niedrożność jelit. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz; (niezbyt często) zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (nieznana) żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) pokrzywka, świąd, wysypka, łysienie, wyprysk, sucha skóra, rumień, trądzik; (rzadko) wysypka polekowa, hiperkeratoza, łupież; (nieznana) zespół Stevens-Johnsona/toksyczna nekroliza naskórka, obrzęk naczynioruchowy, odbarwienie skóry, łojotokowe zapalenie skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból mięśniowo-szkieletowy, bóle pleców, ból stawów; (niezbyt często) zwiększone stężenie kinazy fosfokreatynowej we krwi, skurcze mięśni, sztywność stawów, osłabienie mięśni ból szyi; (rzadko) rabdomioliza, obrzęk stawów; (nieznana) nieprawidłowa postawa ciała. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) nietrzymanie moczu, częstomocz, dysuria; (rzadko) zastój moczu. Ciąża, połóg i okres okołoporodowy noworodkowy: (nieznana) zespół odstawienny. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) brak miesiączki, mlekotok; (niezbyt często) zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia, zaburzenia seksualne, ból piersi; (rzadko) dyskomfort w obrębie piersi, obrzmienie piersi, powiększenie piersi, wydzielina z pochwy; (nieznana) priapizm. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka, astenia, zmęczenie, reakcja w miejscu wstrzyk.; (niezbyt często) obrzęk twarzy, obrzęk, zwiększenie temperatury ciała, nieprawidłowy sposób chodzenia, ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie, stwardnienie; (rzadko) hipotermia, dreszcze, pragnienie, zespół odstawienia leku, ropień w miejscu wstrzyk., zapalenie tkanki łącznej w miejscu wstrzyknięcia, torbiel w miejscu wstrzyk., krwiak w miejscu wstrzyknięcia; (nieznana) zmniejszenie temperatury ciała, martwica w miejscu wstrzyknięcia, wrzód w miejscu wstrzyknięcia. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) upadki. Szczegóły dotyczące działań niepożądanych, patrz ChPL. Paliperydon jest czynnym metabolitem rysperydonu, dlatego profile działań niepożądanych tych substancji (w tym zarówno postaci doust., jak i postaci we wstrzyknięciach) odpowiadają sobie wzajemnie. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano rzadkie przypadki reakcji anafilaktycznej po wstrzyk. produktu leczniczego u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustne postacie rysperydonu lub paliperydonu. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym związanym z miejscem wstrzyknięcia był ból. Nasilenie większości zgłaszanych reakcji określano jako łagodne do umiarkowanego. We wszystkich badaniach fazy 2 i 3 produktu leczniczego w ocenie bólu w miejscu wstrzyknięcia przez badanych opartej na skali wzrokowo-analogowej wykazano tendencję do zmniejszania częstości występowania i natężenia odczucia z czasem. Wstrzyk. do mięśnia naramiennego były postrzegane jako nieznacznie bardziej bolesne od analogicznego wstrzyknięcia do mięśnia pośladkowego. Pozostałe reakcje w miejscu wstrzyknięcia charakteryzowały się przeważnie łagodnym nasileniem: (często) stwardnienie; (niezbyt często) świąd; (rzadko) guzki. Objawy pozapiramidowe uwzględniały łącznie następujące zespoły objawów: parkinsonizm (w tym zwiększone wydzielanie śliny, sztywność mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinienie się, sztywność typu koła zębatego, bradykinezja, hipokinezja, maskowata twarz, napięcie mięśni, akinezja, sztywność karku, sztywność mięśni, chód parkinsonowski, nieprawidłowy odruch gładziznowy oraz drżenie spoczynkowe w parkinsonizmie), akatyzja (w tym akatyzja, niepokój psychoruchowy, hiperkinezja, zespół niespokojnych nóg), dyskineza (dyskineza, drganie mięśni, choreoatetoza, atetoza i mioklonia), dystonia (w tym dystonia, wzmożone napięcie mięśni, kręcz szyi, mimowolne skurcze mięśni, przykurcze mięśni, kurcz powiek, rotacja gałek ocznych, porażenie języka, skurcz mięśni twarzy, skurcz mięśni krtani, miotonia, opistotonus, skurcz części ustnej gardła, pleurototonus, skurcz języka i szczękościsk) oraz drżenie. Należy zauważyć, że uwzględniono szersze spektrum objawów, które niekoniecznie mają pochodzenie pozapiramidowe. W trwającym 13 tyg. badaniu u pacjentów przyjmujących dawkę początkową 150 mg, częstość występowania nieprawidłowego zwiększenia mc. ≥7% była zależna od dawki i wynosiła 5% u badanych z grupy przyjmującej placebo oraz 6%, 8% i 13% w grupach stosujących produkt leczniczy w dawkach odpowiednio 25 mg, 100 mg i 150 mg. W trwającej 33 tyg. otwartej fazie przejściowej/podtrzymującej długoterminowego badania dotyczącego zapobiegania nawrotom, 12% badanych przyjmujących produkt leczniczy spełniło to kryterium (zwiększenie mc. ≥7% od fazy podwójnie ślepej próby aż do punktu końcowego badania); średnia (SD) zmiana mc od punktu wyjścia fazy otwartej wyniosła +0,7 (4,79) kg. W badaniach klinicznych zaobserwowano wzrost mediany stężenia prolaktyny w surowicy u badanych obu płci przyjmujących produkt leczniczy. Działania niepożądane, które mogą wskazywać na zwiększone stężene prolaktyny (np. brak miesiączki, mlekotok, zaburzenia menstruacji, ginekomastia) wystąpiły ogółem u <1% badanych. W związku z przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych mogą wystąpić następujące działania niepożądane: wydłużenie odstępu QT, niemiarowości komorowe (migotanie komór, tachykardia komorowa), nagły zgon z niewyjaśnionych przyczyn, zatrzymanie krążenia oraz częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes. Zgłaszano przypadki VTE, w tym zatorowości płucnej oraz zakrzepicy żył głębokich, związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych (częstość występowania nieznana).

Przedawkowanie

Na ogół spodziewane objawy przedmiotowe i podmiotowe są takie same, jak znane skutki farmakologiczne związane z przedawkowaniem paliperydonu, tj. senność i sedacja, częstoskurcz i niedociśnienie, wydłużenie odstępu QT oraz objawy pozapiramidowe. U pacjentów, którzy przedawkowali przyjmowany doustnie paliperydon zgłaszano przypadki częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes oraz migotanie komór. W razie ostrego stanu związanego z przedawkowaniem należy rozważyć możliwość jednoczesnego wpływu różnych leków. Oceniając potrzeby terapeutyczne oraz powrót do zdrowia należy uwzględnić przedłużone uwalnianie produktu leczniczego i długi T_0,5 paliperydonu. Nie ma określonego antidotum na paliperydon. Należy zastosować doraźne środki zaradcze. Należy zapewnić i podtrzymywać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić właściwe natlenienie i wentylację. Należy natychmiast rozpocząć obserwację układu sercowo-naczyniowego, w tym stałe monitorowanie EKG pod kątem potencjalnych niemiarowości. W razie niedociśnienia i zapaści krążeniowej należy podjąć odpowiednie środki zaradcze, takie jak dożylne podawanie płynu i/lub środków sympatykomimetycznych. W przypadku ciężkich objawów pozapiramidowych należy podać środki przeciwcholinergiczne. Należy kontynuować ścisły nadzór i obserwację, aż do wyzdrowienia pacjenta.

Działanie

Paliperydon jest selektywnym czynnikiem blokującym działanie monoamin, którego właściwości farmakologiczne różnią się od właściwości neuroleptyków klasycznych. Paliperydon silnie wiąże się z receptorami serotoninergicznymi 5-HT2 i dopaminergicznymi D2. Blokuje także receptory α1-adrenergiczne i nieznacznie słabiej receptory H₁-histaminergiczne i α₂-adrenergiczne. Aktywność farmakologiczna enancjomerów (+)- i (-)-paliperydonu jest podobna pod względem jakościowym i ilościowym. Paliperydon nie wiąże się z receptorami cholinergicznymi. Chociaż paliperydon jest silnym antagonistą receptorów D2, co, jak się uważa, łagodzi objawy wytwórcze schizofrenii, powoduje rzadziej stany kataleptyczne i w mniejszym stopniu hamuje funkcje motoryczne niż klasyczne neuroleptyki. Dominujący ośrodkowy antagonizm serotoniny może zmniejszać tendencję paliperydonu do powodowania pozapiramidowych działań niepożądanych.