Vydura - rimegepant w leczeniu migreny

Wskazania do p>Produkt leczniczy Vydura (rimegepant) jest wskazany do stosowania u pacjentów dorosłych w następujących przypadkach:

• Leczenie doraźne migreny z aurą lub bez aury
• Profilaktyka migreny epizodycznej u pacjentów, u których występują co najmniej 4 napady migrenowe w miesiącu

Rimegepant jest selektywnym antagonistą receptora peptydu związanego z genem kalcytoniny (CGRP), wykazującym wysokie powinowactwo do tego receptora. Dokładny mechanizm działania klinicznego rimegepantu nie został jeszcze w pełni poznany.

Dawkowanie i sposób podawania

Maksymalna dawka dobowa rimegepantu wynosi 75 mg. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Liofilizat doustny należy umieścić na języku lub pod językiem. Rozpuszcza się on w jamie ustnej i może być stosowany bez płynu. Pacjentów należy poinstruować, aby otwierali blister suchymi rękoma.

W przypadku jednoczesnego stosowania z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4, należy unikać przyjmowania kolejnej dawki rimegepantu w ciągu 48 godzin.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku (≥65 lat)

Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów w wieku 65 lat i starszych, gdyż wiek nie wpływa na farmakokinetykę rimegepantu. Należy jednak zaznaczyć, że dane dotyczące stosowania leku w tej grupie wiekowej są ograniczone.

Zaburzenia czynności nerek

Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi ani ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Jednakże u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek obserwowano ponad 2-krotne zwiększenie wartości AUC dla rimegepantu w postaci niezwiązanej. W związku z tym należy zachować ostrożność przy częstym stosowaniu leku w tej grupie pacjentów.

Rimegepantu nie należy stosować u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ClCr <15 ml/min) oraz u osób poddawanych dializie, gdyż nie przeprowadzono badań w tych grupach pacjentów.

Zaburzenia czynności wątroby

Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi (klasa A w skali Childa-Pugha) lub umiarkowanymi (klasa B w skali Childa-Pugha) zaburzeniami czynności wątroby. Rimegepantu nie należy stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Childa-Pugha) ze względu na istotnie wyższe stężenia leku w osoczu w tej grupie pacjentów.

Dzieci i młodzież

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność rimegepantu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zostały określone. Brak dostępnych danych dla tej grupy wiekowej.

Rimegepant wykazuje selektywne i silne powinowactwo do receptora CGRP, działając jako jego antagonista. Dokładny mechanizm działania klinicznego nie został jeszcze w pełni poznany, co wskazuje na potrzebę dalszych badań w tym zakresie.

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania rimegepantu jest nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Należy zachować szczególną ostrożność i rozważyć potencjalne korzyści oraz ryzyko stosowania rimegepantu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, schyłkową niewydolnością nerek oraz w przypadku jednoczesnego stosowania silnych inhibitorów lub induktorów enzymu CYP3A4.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Reakcje nadwrażliwości

U mniej niż 1% pacjentów leczonych rimegepantem w badaniach klinicznych wystąpiły reakcje nadwrażliwości, w tym duszność i wysypka. Reakcje te mogą pojawić się nawet kilka dni po podaniu leku. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać podawanie rimegepantu i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Ból głowy z nadużywania leków (MOH)

Nadużywanie jakichkolwiek leków przeciwbólowych stosowanych w leczeniu bólu głowy może prowadzić do jego nasilenia. W przypadku podejrzenia lub rozpoznania MOH należy skonsultować się z lekarzem i przerwać leczenie. MOH należy podejrzewać u pacjentów, u których często lub codziennie występują bóle głowy mimo (lub z powodu) regularnego stosowania leków przeciwbólowych.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Rimegepant nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Stosowanie rimegepantu wymaga szczególnej uwagi w przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, ze względu na zwiększoną ekspozycję na lek. Konieczne jest również zachowanie ostrożności przy jednoczesnym stosowaniu leków wpływających na aktywność enzymu CYP3A4 oraz transporterów P-gp i BCRP.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Rimegepant jest substratem enzymu CYP3A4 oraz transporterów wypływu - glikoproteiny P (P-gp) i białka oporności raka piersi (BCRP). W związku z tym, istnieje ryzyko interakcji z lekami wpływającymi na aktywność tych enzymów i transporterów.

Inhibitory CYP3A4

Jednoczesne stosowanie rimegepantu z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. klarytromycyna, itrakonazol, rytonawir) nie jest zalecane ze względu na znaczące zwiększenie stężenia rimegepantu w osoczu. W przypadku umiarkowanych inhibitorów CYP3A4 (np. diltiazem, erytromycyna, flukonazol) należy zachować ostrożność i unikać przyjmowania kolejnej dawki rimegepantu w ciągu 48 godzin.

Induktory CYP3A4

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania rimegepantu z silnymi lub umiarkowanymi induktorami CYP3A4 (np. fenobarbital, ryfampicyna, ziele dziurawca zwyczajnego, bozentan, efawirenz, modafinil) ze względu na ryzyko zmniejszenia stężenia rimegepantu w osoczu i potencjalną utratę skuteczności.

Inhibitory P-gp i BCRP

Należy unikać przyjmowania kolejnej dawki rimegepantu w ciągu 48 godzin w przypadku jednoczesnego stosowania z silnymi inhibitorami P-gp (np. cyklosporyna, werapamil, chinidyna).

Interakcje lekowe rimegepantu są złożone i wymagają szczególnej uwagi przy jednoczesnym stosowaniu z innymi lekami. Konieczne jest indywidualne podejście do każdego pacjenta i dokładna analiza potencjalnych korzyści oraz ryzyka wynikających z terapii skojarzonej.

Działania niepożądane

Najczęstszym działaniem niepożądanym obserwowanym podczas stosowania rimegepantu są nudności, występujące u 1,2-1,4% pacjentów, zarówno w leczeniu doraźnym, jak i profilaktyce migreny. Większość działań niepożądanych ma nasilenie łagodne lub umiarkowane.

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

• Reakcje nadwrażliwości (w tym duszność i ciężka wysypka) - występujące u mniej niż 1% pacjentów
• Zaburzenia żołądka i jelit

Długoterminowe bezpieczeństwo stosowania rimegepantu oceniono w dwóch rocznych badaniach, w których 1662 pacjentów otrzymywało lek przez co najmniej 6 miesięcy, a 740 przez co najmniej 12 miesięcy. Profil bezpieczeństwa w długoterminowym stosowaniu był zbliżony do obserwowanego w krótszych badaniach klinicznych.

Należy zwrócić uwagę, że reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić nawet kilka dni po podaniu leku. Zaobserwowano również przypadki późnych ciężkich reakcji nadwrażliwości.

Przedawkowanie

Doświadczenie kliniczne w zakresie przedawkowania rimegepantu jest ograniczone. Nie zaobserwowano specyficznych objawów przedawkowania. W przypadku przedawkowania zaleca się:

• Zastosowanie ogólnego leczenia wspomagającego
• Monitorowanie parametrów życiowych
• Obserwację stanu klinicznego pacjenta

Nie istnieje swoiste antidotum w przypadku przedawkowania rimegepantu. Ze względu na silne wiązanie z białkami surowicy, eliminacja rimegepantu poprzez dializę jest mało prawdopodobna.

Rimegepant stanowi wartościową opcję terapeutyczną w leczeniu doraźnym i profilaktyce migreny u dorosłych pacjentów. Jego skuteczność i bezpieczeństwo zostały potwierdzone w badaniach klinicznych, jednak konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjentów, szczególnie pod kątem potencjalnych reakcji nadwrażliwości i interakcji lekowych.