Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Virumed Junior

prosz. do sporz. roztw. doust.
312,5 mg/ml
1 but. 60 ml
Doustnie
OTC
100%
X

Virumed Junior - charakterystyka produktu leczniczego dla le4>Wskazania do stosowania

Virumed Junior jest wskazany do stosowania wspomagająco u pacjentów z obniżoną odpornością, szczególnie w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. Produkt znajduje również zastosowanie w leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanej przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).

Preparat wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, co wynika z pobudzenia odpowiedzi odpornościowej organizmu. Badania kliniczne potwierdziły, że inozyny pranobeks normalizuje mechanizmy odporności komórkowej poprzez indukcję odpowiedzi typu Th1, prowadząc do dojrzewania i różnicowania limfocytów T oraz nasilenia reakcji limfoproliferacyjnych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Virumed Junior ustala się indywidualnie w oparciu o masę ciała pacjenta oraz nasilenie choroby. Dobowa dawka powinna być podzielona na kilka równych dawek pojedynczych. Standardowy czas leczenia wynosi 5-14 dni, przy czym po ustąpieniu objawów zalerapii przez dodatkowe 1-2 dni.

Grupa pacjentów Zalecana dawka dobowa Sposób podawania
Dorośli i osoby w podeszłym wieku 50 mg/kg mc./dobę (0,16 ml/1 kg mc./dobę), zwykle 3 g/dobę (9,6 ml zawiesiny) W 3 lub 4 dawkach podzielonych
Dzieci powyżej 1 roku życia 50 mg/kg mc./dobę (0,16 ml/1 kg mc./dobę) W 3 lub 4 dawkach podzielonych

Szczegółowe dawkowanie dla dzieci w zależności od masy ciała:

  • 10-14 kg: 3 x 0,8 ml
  • 15-20 kg: 3 x 0,8-1,2 ml
  • 21-30 kg: 3 x 1,2-1,6 ml
  • 31-40 kg: 3 x 1,6-2,4 ml
  • 41-50 kg: 3 x 2,4-2,8 ml

Do odmierzania zalecanej objętości należy używać dołączonej do opakowania strzykawki. Maksymalna dawka dobowa dla dorosłych wynosi 4 g inozyny pranobeksu (12,8 ml zawiesiny).

Sposób przygotowania i podawania

Virumed Junior wymaga rozpuszczenia przed podaniem doustnym. Przygotowana zawiesina ma biały lub białawy kolor oraz bananowy smak i zapach. Produkt należy popić odpowiednią ilością wody.

Przeciwwskazania

Stosowanie Virumed Junior jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Aktualnie występujący napad dny moczanowej
  • Podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Virumed Junior należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • U pacjentów z dną moczanową, hiperurykemią lub kamicą moczową w wywiadzie
  • U osób z zaburzeniami czynności nerek
  • U pacjentów ze skłonnością do reakcji alergicznych

Produkt może powodować przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, zwykle pozostające w granicach normy (górna granica: 8 mg/dl lub 0,42 mmol/l). Zjawisko to jest szczególnie widoczne u mężczyzn i osób w podeszłym wieku obu płci.

W trakcie leczenia pacjentów z grupy ryzyka należy ściśle monitorować stężenie kwasu moczowego. Podczas długotrwałej terapii (3 miesiące lub dłużej) u wszystkich pacjentów zaleca się regularną kontrolę stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, czynności wątroby, morfologii krwi oraz parametrów nerkowych.

Warto zapamiętać
  • Virumed Junior wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe
  • Produkt może powodować przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego, wymagające monitorowania u pacjentów z grupy ryzyka

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania Virumed Junior z:

  • Inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol)
  • Lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego, w tym diuretykami tiazydowymi i pętlowymi
  • Lekami immunosupresyjnymi (nie należy stosować jednocześnie)
  • Azydotymidyną (AZT) - Virumed Junior może nasilać jej działanie

Wpływ na ciążę i laktację

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania inozyny pranobeksu u kobiet w ciąży. Produkt nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży. W przypadku karmienia piersią należy rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko zarówno dla matki, jak i dziecka przed podjęciem decyzji o kontynuacji lub przerwaniu leczenia.

Działania niepożądane

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i moczu, które zwykle pozostaje w granicach normy i wraca do wartości wyjściowych kilka dni po odstawieniu leku.

Inne możliwe działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: wymioty, nudności, dyskomfort w nadbrzuszu, biegunka, zaparcia
  • Zaburzenia ogólne: zmęczenie, złe samopoczucie
  • Reakcje nadwrażliwości: obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, reakcje anafilaktyczne
  • Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, senność, bezsenność
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: bóle stawów
  • Zaburzenia skórne: świąd, wysypka, rumień

Właściwości farmakologiczne

Inozyny pranobeks, substancja czynna Virumed Junior, jest syntetyczną pochodną puryny. Mechanizm działania obejmuje:

  • Normalizację niedostatecznych lub wadliwych mechanizmów odporności komórkowej
  • Regulację cytotoksyczności limfocytów T i komórek NK
  • Zwiększenie poziomu IgG i markerów dopełniacza
  • Nasilenie wytwarzania cytokin IL-1, IL-2 oraz IFN-γ
  • Wzmocnienie chemotaksji i fagocytozy neutrofili, monocytów i makrofagów

Skład produktu

1 ml zawiesiny Virumed Junior zawiera 312,5 mg inozyny pranobeksu, będącego kompleksem inozynyi 4-acetamidobenzoesanu 2-hydroksypropylodimetyloamoniowego w stosunku molarnym 1:3.

Produkt zawiera również sorbitol (E420) w ilości 126,7 mg/ml oraz metylu parahydroksybenzoesan (E 218) i propylu parahydroksybenzoesan, które mogą powodować reakcje alergiczne.

Virumed Junior jest skutecznym preparatem immunostymulującym i przeciwwirusowym, szczególnie przydatnym w leczeniu nawracających infekcji górnych dróg oddechowych oraz opryszczki. Należy jednak pamiętać o konieczności monitorowania stężenia kwasu moczowego u pacjentów z grupy ryzyka oraz o potencjalnych interakcjach z innymi lekami.



Wskazania

Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. W leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).

Dawka ustalana jest na podstawie masy ciała pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy/dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie produktu należy kontynuować jeszcze przez 1-2 dni. Dorośli, w tym pacjenci w podeszłym wieku. Zalecana dawka dobowa wynosi 50 mg/kg mc./dobę (0,16 ml/1 kg mc./dobę), zwykle 3 g/dobę (czyli 9,6 ml zaw.), podawane w 3 lub 4 dawkach podzielonych; dawka maks. wynosi 4 g inozyny pranobeks/dobę (czyli 12,8 ml zaw.). Dzieci powyżej 1 roku. Zalecana dawka wynosi 50 mg/kg mc./dobę, zwykle 0,16 ml/1 kg mc./dobę, w 3 lub 4 podzielonych dawkach/dobę, zgodnie ze schematem: mc. 10-14 kg: 3 x 0,8 ml; mc. 15-20 kg: 3 x 0,8-1,2 ml; mc. 21-30 kg: 3 x 1,2-1,6 ml; mc. 31-40 kg: 3 x 1,6-2,4 ml; mc. 41-50 kg: 3 x 2,4-2,8 ml. W celu odmierzenia zalecanej objętości, należy stosować strzykawkę, dołączoną do opakowania.

Zawiesinę należy popić odpowiednią ilością wody. Produkt wymaga rozpuszczenia przed podaniem doustnym. Przygotowana zawiesina jest biała lub biaława, o zapachu i smaku bananowym.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Inozyny pranobeksu nie należy stosować u pacjentów, u których występuje aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Produkt może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, pozostające jednak zwykle w zakresie wartości prawidłowych (górna granica wynosi odpowiednio 8 mg/dl lub 0,42 mmol/l), szczególnie u mężczyzn oraz u osób w podeszłym wieku u obu płci. Zwiększenie stężenia kwasu moczowego wynika z zachodzących w organizmie przemian katabolicznych inozynowego składnika produktu do kwasu moczowego. Nie jest on natomiast skutkiem polekowych zmian podstawowej czynności enzymu lub klirensu nerkowego. Z tego względu produkt należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny). Należy wówczas przerwać podawanie produktu. Podczas długotrwałego leczenia mogą tworzyć się kamienie nerkowe. Podczas leczenia długotrwałego (3 m-ce lub dłużej) u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. Produkt zawiera 126,7 mg sorbitolu (E420) w każdym ml zaw., co odpowiada 101,4 mg/0,8 ml zaw.; 152,0 mg/1,2 ml zaw.; 202,7 mg/1,6 ml zaw.; 304,1 mg/2,4 ml zaw.; 354,8 mg/2,8 ml zaw. Sorbitol jest źródłem fruktozy. Pacjenci z dziedziczną nietolerancją fruktozy nie mogą przyjmować tego produktu. Produkt zawiera metylu parahydroksybenzoesan (E 218) i propylu parahydroksybenzoesan, które mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego). Produkt nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Produkt należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów leczonych jednocześnie: inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Produktu nie należy przyjmować w trakcie (a jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, gdyż jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne produktu. Jednoczesne stosowanie produktu z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT), poprzez złożone mechanizmy, m.in. zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi. W konsekwencji produkt nasila działanie zydowudyny.

Brak danych dotyczących stosowania inozyny pranobeksu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Produkt nie jest zalecany do stosowania w czasie ciąży. Brak wystarczających danych dotyczących przenikania inozyny pranobeksu/metabolitów do mleka ludzkiego. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu inozyny pranobeksu na płodność u ludzi.

Jedynym stale występującym zarówno u pacjentów dorosłych, jak i u dzieci i młodzieży działaniem niepożądanym zależnym od produktu jest zwiększone (zazwyczaj pozostające w granicach normy) stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i moczu. Zazwyczaj kilka dni po odstawieniu produktu stężenie kwasu moczowego powraca do normy. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (często) wymioty, nudności, dyskomfort w nadbrzuszu; (niezbyt często) biegunka, zaparcia; (nieznana) ból w nadbrzuszu - działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego zawierającego inozyny pranobeks do obrotu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, złe samopoczucie. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna - działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego zawierającego inozyny pranobeks do obrotu. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, zwiększone stężenie kwasu moczowego w moczu; (często) zwiększone stężenie mocznika we krwi, zwiększona aktywność aminotransferaz i fosfatazy zasadowej we krwi. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy, zawroty głowy; (niezbyt często) senność, bezsenność; (nieznana) zawroty głowy - działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu zawierającego inozyny pranobeks do obrotu. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) nerwowość. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) wielomocz (zwiększona objętość moczu). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wysypka; (nieznana) rumień - działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu zawierającego inozyny pranobeks do obrotu.

Nie zanotowano przypadków przedawkowania inozyny pranobeksu. Z punktu widzenia badań dotyczących toksyczności u zwierząt, jest mało prawdopodobne wystąpienie innych ciężkich działań niepożądanych, niż wyraźne podwyższenie stężenia kwasu moczowego. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i wspomagające.

Inozyny pranobeks jest syntetyczną pochodną puryny. Wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, które wynika z wyraźnego pobudzenia odpowiedzi odpornościowej gospodarza in vivo pod wpływem działania leku. W badaniach klinicznych wykazano, że inozyny pranobeks normalizuje (do poziomu właściwego dla pacjenta) niedostateczne lub wadliwe mechanizmy odporności komórkowej poprzez wywoływanie odpowiedzi typu Th1, co prowadzi do dojrzewania i różnicowania limfocytów T oraz nasilenia indukowanych reakcji limfoproliferacyjnych w komórkach aktywowanych mitogenem lub antygenem. Poza tym udowodniono, że inozyny pranobeks reguluje mechanizmy cytotoksyczności limfocytów T oraz komórek NK, funkcjonowanie limfocytów supresorowych T8 oraz pomocniczych T4, a także zwiększa poziom IgG oraz powierzchniowych markerów dopełniacza. W badaniach in vitro inozyny pranobeks nasila wytwarzanie cytokiny IL-1 oraz IL-2, jednocześnie zwiększając ekspresję receptora IL-2. W badaniach in vivo znamiennie zwiększa się endogenne wydzielanie IFN-γ, a zmniejsza wytwarzanie IL-4. Wykazano również, że inozyny pranobeks nasila chemotaksję i fagocytozę neutrofili, monocytów i makrofagów.

1 ml zaw. zawiera 312,5 mg inozyny pranobeksu: kompleksu zawierającego inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3.