Terapię produktem powinien rozpocząć i nadzorować lekarz mający doświadczenie w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C. Zalecana dawka doustna produktu to 2 tabl. raz/dobę z jedzeniem. Produkt należy stosować w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi stosowanymi w leczeniu zakażenia HCV - szczegóły patrz ChPL. Pominięcie przyjęcia dawki. W przypadku pominięcia dawki produktu, przepisaną dawkę należy przyjąć w ciągu 12 h. Jeśli od czasu, w którym pacjent zwykle przyjmuje produkt minęło więcej niż 12 h, NIE należy przyjmować pominiętej dawki, a pacjent powinien przyjąć następną dawkę o zwykłej porze. Pacjentów należy poinformować, aby nie przyjmowali dawki podwójnej. Współistniejące zakażenie HIV-1. Postępować zgodnie z zaleceniami dotyczącymi dawkowania podanymi w ChPL. Zalecenia dotyczące dawkowania leków przeciwwirusowych działających na HIV, patrz Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności oraz Interakcje. Pacjenci po przeszczepieniu wątroby. U pacjentów z przeszczepioną wątrobą, zakażonych HCV o genotypie 1, zaleca się stosowanie produktu i dazabuwiru w skojarzeniu z rybawiryną przez 24 tyg. W zakażeniach genotypem 4 zalecany jest produkt w skojarzeniu z rybawiryną. W początkowym okresie może być konieczne zmniejszenie dawki rybawiryny. W badaniu prowadzonym u pacjentów po przeszczepieniu wątroby, dawkowanie rybawiryny ustalano indywidualnie i większość pacjentów otrzymywała 600-800 mg/dobę. Zalecenia dotyczące dawkowania z inhibitorami kalcyneuryny, patrz Interakcje. Osoby w podeszłym wieku. Nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu u pacjentów w podeszłym wieku. Zaburzenia czynności nerek. Nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub u dializowanych pacjentów ze schyłkową chorobą nerek. W przypadku pacjentów, u których konieczne jest stosowanie rybawiryny, należy zapoznać się z inf. zawartymi w ChPL rybawiryny, dotyczącymi stosowania rybawiryny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stopień A wg klasyfikacji Child-Pugh). Stosowanie produktu jest przeciwwskazane u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeń czynności wątroby (stopień B lub C wg klasyfikacji Child-Pugh). Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych.

Tabl. powl. przeznaczone są do podawania doustnego. Należy poinformować pacjentów, aby połykali tabl. w całości (tzn. pacjenci nie powinni rozgryzać, łamać, ani rozpuszczać tabl.). W celu zapewnienia maks. wchłaniania, tabl. należy przyjmować podczas posiłku, bez względu na zawartość w nim tłuszczu i wartość kaloryczną.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C wg klasyfikacji Childa-Pugha). Stosowanie produktów leczniczych zawierających etynyloestradiol, takich jak większość złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych lub antykoncepcyjnych systemów terapeutycznych dopochwowych. W skojarzeniu z produktem leczniczym nie wolno podawać produktów leczniczych, których klirens w dużym stopniu zależy od CYP3A i których zwiększone stężenie w osoczu powodowało ciężkie działania niepożądane. Substraty CYP3A4: alfuzosyny chlorowodorek, amiodaron, astemizol, terfenadyna, cyzapryd, kolchicyna u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, ergotamina, dihydroergotamina, ergonowina, metyloergometryna, kwas fusydowy, lowastatyna, symwastatyna, atorwastatyna, midazolam podawany doustnie, triazolam, pimozyd, kwetiapina, chinidyna, salmeterol, syldenafil (kiedy jest stosowany w leczeniu płucnego nadciśnienia tętniczego), tikagrelor. Oczekuje się, że podawanie produktu leczniczy z dazabuwirem lub bez dazabuwiru w skojarzeniu z produktami leczniczymi, które są silnymi lub umiarkowanymi induktorami enzymów, spowoduje zmniejszenie stężeń ombitaswiru, parytaprewiru i rytonawiru w osoczu oraz osłabienie ich działania leczniczego i nie wolno stosować ich w skojarzeniu . Induktory enzymów: karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, efawirenz, newirapina, etrawiryna, enzalutamid, mitotan, ryfampicyna, dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum). Oczekuje się, że podawanie produktu leczniczego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru w skojarzeniu z produktami leczniczymi, które są silnymi induktorami CYP3A4 spowoduje zwiększenie stężeń parytaprewiru w osoczu i nie wolno stosować ich w skojarzeniu z produktem leczniczym. Inhibitory CYP3A4: kobicystat, indynawir, lopinawir/rytonawir, sakwinawir, typranawir, itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, worykonazol, klarytromycyna, telitromycyna, koniwaptan.

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego w monoterapii. W leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C musi być on zawsze stosowany w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi. Nie określono skuteczności produktu leczniczego u pacjentów zakażonych HCV o genotypach 2, 3, 5 i 6, i dlatego nie należy stosować produktu leczniczego w leczeniu pacjentów zakażonych wirusem o tych genotypach. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego i rybawiryny u pacjentów zakażonych HCV o genotypie 4 z wyrównaną marskością wątroby i dlatego nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia. Na podstawie działania przeciwwirusowego in vitro i dostępnych danych klinicznych dotyczących pacjentów z zakażeniem HCV o genotypie 1, u pacjentów z zakażeniem HCV o genotypie 4 z wyrównaną marskością zaleca się leczenie zachowawcze przez okres 24 tygodni. Jednoczesne stosowanie z innymi lekami przeciwwirusowymi działającymi bezpośrednio na HCV: określono bezpieczeństwo stosowania i skuteczność produktu leczniczego w terapii skojarzonej z dazabuwirem i/lub rybawiryną. Nie badano jednoczesnego stosowania produktu leczniczego z innymi lekami przeciwwirusowymi i dlatego nie można zalecać takiej terapii. Ponowne leczenie: nie wykazano skuteczności produktu leczniczego u pacjentów uprzednio leczonych produktem leczniczym lub produktami leczniczymi należącymi do tej samej grupy leków, co produkt leczniczy (inhibitory NS3/4A lub NS5A). Oporność krzyżowa. Gdy produkt leczniczy stosuje się z rybawiryną, pacjentki w wieku rozrodczym lub ich partnerzy muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia i przez 6 m-cy po jego zakończeniu. W czasie badań klinicznych produktu leczniczego i dazabuwiru podawanych z rybawiryną lub bez rybawiryny, u około 1% pacjentów (35 z 3039) wystąpiło przemijające zwiększenie aktywności AlAT do wartości ponad pięciokrotnie większych niż górna granica normy. Zwiększenie aktywności było bezobjawowe i na ogół występowało w ciągu pierwszych 4 tyg. leczenia, bez równoczesnego zwiększenia stężeń bilirubiny oraz ustępowało w ciągu około dwóch tygodni po wystąpieniu przy kontynuacji stosowania produktu leczniczego i dazabuwiru z rybawiryną lub bez rybawiryny. Takie zwiększenie aktywności AlAT występowało istotnie częściej w podgrupie pacjentek przyjmujących produkty lecznicze zawierające etynyloestradiol, takie jak złożone doustne środki antykoncepcyjne lub antykoncepcyjne systemy terapeutyczne dopochwowe (6 z 25 pacjentek). Jednak, częstość występowania zwiększonej aktywności AlAT u pacjentek przyjmujących estrogeny innego rodzaju, takie jak stosowane w hormonalnej terapii zastępczej (to znaczy stosowany doustnie i miejscowo estradiol oraz skoniugowane estrogeny), była podobna do częstości obserwowanej u pacjentek niestosujących produktów zawierających estrogeny (około 1% w każdej z grup). Pacjentki, które stosują produkty lecznicze zawierające etynyloestradiol (to znaczy większość złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych lub antykoncepcyjne systemy terapeutyczne dopochwowe), muszą je zastąpić innymi metodami zapobiegania ciąży (np. środki antykoncepcyjne zawierające wyłącznie progestynę lub metody niehormonalne) przed rozpoczęciem terapii produktem leczniczym i dazabuwirem. Mimo, że zwiększenie aktywności AlAT związane ze stosowaniem produktu leczniczego i dazabuwiru jest bezobjawowe, pacjentów należy poinformować, aby obserwowali, czy nie występują u nich wczesne objawy zapowiadające zapalenie wątroby, takie jak uczucie zmęczenia, osłabienie, brak łaknienia, nudności i wymioty oraz późniejsze objawy przedmiotowe, takie jak żółtaczka i przebarwienia stolca. W razie wystąpienia takich objawów pacjenci powinni natychmiast zgłosić się do lekarza. Nie jest konieczne rutynowe monitorowanie enzymów wątrobowych. Wczesne zaprzestanie leczenia może spowodować wystąpienie oporności na lek, ale skutki tego dla terapii w przyszłości nie są znane. Należy zachować ostrożność podając produkt leczniczy z flutykazonem lub innymi glikokortykosteroidami, które są metabolizowane z udziałem CYP3A4. Jednoczesne stosowanie wziewnych glikokortykosteroidów metabolizowanych z udziałem CYP3A może zwiększyć ogólnoustrojowe narażenie na glikokortykosteroidy. Informowano o zespole Cushinga z następowym zahamowaniem czynności kory nadnerczy, jeśli stosowano schematy leczenia, w skład których wchodził rytonawir. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z glikokortykosteroidami, zwłaszcza podawanie długookresowe, można rozpocząć jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści z terapii przewyższają ryzyko układowego działania kortykosteroidów. Nie oceniano interakcji między produktem leczniczym z dazabuwirem lub bez dazabuwiru i kolchicyną. Zaleca się zmniejszenie dawki kolchicyny lub przerwanie leczenia kolchicyną u pacjentów z prawidłową czynnością nerek lub wątroby, jeśli konieczne jest leczenie produktem leczniczym z dazabuwirem lub bez dazabuwiru. Pacjentom z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby podawanie kolchicyny z produktem leczniczym z dazabuwirem lub bez dazabuwiru jest przeciwwskazane. Stosowanie ze statynami: stosowanie symwastatyny, lowastatyny i atorwastatyny jest przeciwwskazane. Oczekuje się, że podawanie produktu leczniczy z dazabuwirem zwiększy ponad trzykrotnie narażenie na rozuwastatynę. Jeśli w okresie leczenia jest wskazane podawanie rozuwastatyny, maksymalna dawka dobowa rozuwastatyny powinna wynosić 5 mg. Zwiększenie narażenia na rozuwastatynę podawaną w skojarzeniu z produktem leczniczym bez dazabuwiru jest mniej wyraźne. W tym skojarzeniu maks. dawka dobowa rozuwastatyny powinna wynosić 10 mg. Nie badano interakcji pitawastatyny i fluwastatyny z produktem leczniczym. Teoretycznie, oczekuje się, że podawanie produktu leczniczy z dazabuwirem lub bez dazabuwiru zwiększy narażenie na pitawastatynę i fluwastatynę. Zaleca się czasowe wstrzymanie stosowania pitawastatyny lub fluwastatyny w okresie leczenia produktem leczniczym. Jeśli w okresie leczenia jest konieczne stosowanie statyny, możliwa jest zamiana jej na prawastatynę lub rozuwastatynę w zmniejszonej dawce. Leczenie pacjentów ze współistniejącym zakażeniem HIV: rytonawir w małej dawce, który wchodzi w skład produktu leczniczego może się przyczyniać do powstawania selektywnej oporności na inhibitory proteazy u pacjentów ze współistniejącym zakażeniem HIV, którzy nie otrzymują aktualnie terapii przeciwretrowirusowej. Dlatego produktu leczniczego nie należy podawać pacjentom ze współistniejącym zakażeniem HIV, u których nie stosuje się przeciwretrowirusowego leczenia supresyjnego. Należy koniecznie uwzględnić interakcje leków w sytuacji współistniejącego zakażenia HIV. Atazanawir można stosować w skojarzeniu z produktem leczniczym i dazabuwirem, jeśli podawany jest w tym samym czasie. Należy pamiętać, że atazanawir należy przyjmować bez rytonawiru, ponieważ rytonawir 100 mg raz na dobę dostarczany jest jako składnik produktu leczniczego. Stosowanie tego połączenia wiąże się ze zwiększonym ryzykiem hiperbilirubinemii (w tym żółtaczki ocznej) zwłaszcza wtedy, gdy rybawiryna jest składnikiem schematu leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C. Jeśli darunawir w dawce 800 mg raz/dobę, podawany jest w tym samym czasie co produkt leczniczy i dazabuwir, można zastosować go w przypadku niewystępowania wzmożonej oporności na inhibitory proteazy (zmniejszone narażenie na darunawir). Należy pamiętać, że darunawir należy przyjmować bez rytonawiru, ponieważ rytonawir 100 mg raz/dobę dostarczany jest jako składnik produktu leczniczego. Inhibitory proteazy HIV inne niż atazanawir i darunawir (np. indynawir, sakwinawir, typranawir, lopinawir/rytonawir) są przeciwwskazane. Narażenie na raltegrawir jest znacznie zwiększone (dwukrotnie). Stosowanie takiego skojarzenia leków nie wiązało się z żadnymi szczególnymi zagrożeniami bezpieczeństwa stosowania w ograniczonej populacji pacjentów leczonych przez okres 12-24 tyg. Narażenie na rylpiwirynę jest znacznie zwiększone (trzykrotnie), gdy rylpiwiryna jest podawana w skojarzeniu z produktem leczniczym i dazabuwirem, z czym wiąże się możliwość wydłużenia odstępu QT. Jeśli dodatkowo podawany jest inhibitor proteazy HIV (atazanawir, darunawir) narażenie na rylpiwirynę może być jeszcze większe i dlatego nie jest ona zalecana. Rylpiwirynę należy stosować z zachowaniem ostrożności i regularnie monitorować zapis EKG. Nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NNRTI) inne niż rylpiwiryna (efawirenz, etrawiryna i newirapina) są przeciwwskazane. Nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu leczniczego u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stopień A wg klasyfikacji Childa-Pugha). Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u pacjentów zakażonych HCV z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (stopień B wg klasyfikacji Childa-Pugha). Jednak na podstawie badań farmakokinetycznych nie oczekuje się, że będzie konieczne dostosowanie dawki. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C w klasyfikacji Childa-Pugha). Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u pacjentów ze współistniejącym zakażeniem HCV i HBV. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych. Pacjentów należy poinformować, że w trakcie leczenia produktem leczniczym w skojarzeniu z dazabuwirem i rybawiryną zgłaszano uczucie zmęczenia.

Produkt leczniczy można podawać z dazabuwirem lub bez dazabuwiru. Podawane w skojarzeniu oddziaływują nawzajem na siebie. Dlatego, należy rozważać profil interakcji tych substancji stosowanych w skojarzeniu. Interakcje farmakodynamiczne: podawanie w skojarzeniu z induktorami enzymów może zwiększyć ryzyko działań niepożądanych i zwiększenia aktywności AlAT. Podawanie w skojarzeniu z etynyloestradiolem może zwiększyć ryzyko zwiększenia aktywności AlAT. Interakcje farmakokinetyczne: możliwy wpływ produktu leczniczego na właściwości farmakokinetyczne innych produktów leczniczych. W badaniach interakcji leków in vivo oceniano wynik netto skojarzonego leczenia, w tym rytonawirem. Poniżej opisano swoiste transportery i enzymy metabolizujące, na które wpływa produkt leczniczy z dazabuwirem lub bez dazabuwiru. Informacje dotyczące możliwych interakcji z innymi produktami leczniczymi i zaleceń odnośnie dawkowania. Produkty lecznicze metabolizowane z udziałem CYP3A4: rytonawir jest silnym inhibitorem CYP3A. Podawanie produktu leczniczego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru w skojarzeniu z produktami leczniczymi metabolizowanymi głównie z udziałem CYP3A, może spowodować zwiększenie stężeń w osoczu tych produktów leczniczych. Przeciwwskazane jest stosowanie produktów leczniczych, których klirens w dużym stopniu zależy od CYP3A, a zwiększenie ich stężeń w osoczu powoduje ciężkie działania niepożądane. Do substratów CYP3A ocenianych w badaniach interakcji produktów leczniczych, z koniecznością dostosowania dawki i/lub monitorowania klinicznego zalicza się cyklosporynę, takrolimus, amlodypinę, rylpiwirynę i alprazolam (patrz Tabela 2). Do przykładów innych substratów CYP3A4 z koniecznością dostosowania dawki i/lub monitorowania klinicznego zalicza się antagonistów kanału wapniowego (np. nifedypinę) i trazodon. Buprenorfina i zolpidem są również metabolizowane z udziałem CYP3A, jednak badania interakcji nie wykazały konieczności dostosowania dawki, gdy te produkty lecznicze podawane są w skojarzeniu z produktem leczniczym z dazabuwirem lub bez dazabuwiru. Parytaprewir jest inhibitorem transporterów wychwytu wątrobowego OATP1B1 i OATP1B3. Parytaprewir i rytonawir są inhibitorami OATP2B1. Rytonawir jest in vitro inhibitorem OCT1, ale nie wiadomo jakie to ma znaczenie kliniczne. Podawanie produktu leczniczego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru w skojarzeniu z produktami leczniczymi, które są substratami OATP1B1, OATP1B3, OATP2B1 lub OCT1 może spowodować zwiększenie stężeń w osoczu substratów tych transporterów, co może wymagać dostosowania dawki i/lub monitorowania klinicznego. Do tych produktów leczniczych zalicza się niektóre statyny, feksofenadynę, repaglinid i antagonistów receptora angiotensyny II (np. walsartan). W badaniach interakcji leków oceniano substraty OATP1B1/3, w tym prawastatynę i rozuwastatynę. Parytaprewir, rytonawir i dazabuwir są inhibitorami BCRP in vivo. Jednoczesne podawanie produktu leczniczego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru z produktami leczniczymi, które są substratami BCRP może zwiększać stężenia substratów tego transportera w osoczu, z potencjalną koniecznością dostosowania dawki i/lub monitorowania klinicznego. Do tych produktów leczniczych zalicza się sulfasalazynę, imatynib i niektóre statyny. Do substratów BCRP ocenianych w badaniach interakcji leków zalicza się rozuwastatynę. Produkty lecznicze transportowane przez P-gp w jelicie: parytaprewir, rytonawir i dazabuwir są inhibitorami P-gp in vitro, ale nie zaobserwowano istotnych zmian w narażeniu na digoksynę będącą substratem P-gp, gdy podawano ją z produktem leczniczym i dazabuwirem. Podawanie digoksyny w skojarzeniu z produktem leczniczym bez dazabuwiru może jednak spowodować zwiększenie stężeń w osoczu. Produkt leczniczy może powodować zwiększenie narażenia osoczowego na produkty lecznicze, które są wrażliwe na zmienioną aktywność jelitowego P-gp (takie jak eteksylan dabigatranu). Produkty lecznicze metabolizowane w wyniku sprzęgania z kwasem glukuronowym (UGT1A1): parytaprewir, ombitaswir i dazabuwir są inhibitorami UGT1A1. Jednoczesne podawanie produktu leczniczego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru z produktami leczniczymi, które są metabolizowane głównie przez UGT1A1 powoduje zwiększenie stężeń w osoczu tych produktów leczniczych. Zaleca się rutynowe monitorowanie kliniczne produktów leczniczych o wąskim indeksie terapeutycznym (np. lewotyroksyna). Produkty lecznicze metabolizowane z udziałem CYP2C19: podawanie produktu leczniczego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru może powodować zmniejszenie narażenia na produkty lecznicze, które są metabolizowane z udziałem CYP2C19 (np. lanzoprazol, ezomeprazol, S-mefenytoina) i konieczność dostosowania dawki i/lub monitorowania klinicznego. Do substratów CYP2C19 ocenianych w badaniach interakcji leków zalicza się omeprazol i escytalopram. Produkty lecznicze metabolizowane z udziałem CYP2C9: podawanie produktu leczniczego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru nie wpływało na narażenie na warfarynę będącą substratem CYP2C9. Nie oczekuje się, że będzie konieczne dostosowanie dawek innych substratów CYP2C9 [NLPZ (np. ibuprofen), leki przeciwcukrzycowe (np. glimepiryd, glipizyd)]. Produkty lecznicze metabolizowane z udziałem CYP2D6 lub CYP1A2: produkt leczniczy z dazabuwirem lub bez dazabuwiru nie wpływał na narażenie na duloksetynę będącą substratem CYP2D6/CYP1A2. Nie oczekuje się, że będzie konieczne dostosowanie dawek innych substratów CYP1A2 (np. cyprofloksacyny, teofiliny i kofeiny) oraz substratów CYP2D6 (np. dezypraminy, metoprololu i dekstrometorfanu). Produkty lecznicze wydalane przez nerki przy udziale białek transportujących: ombitaswir, parytaprewir i rytonawir nie hamują transportera anionów organicznych (OAT1) in vivo, co pokazuje brak interakcji z tenofowirem (substrat OAT1). Badania in vitro wykazują, że w istotnych klinicznie stężeniach ombitaswir, parytaprewir i rytonawir nie są inhibitorami transporterów kationów organicznych (OCT2), transporterów anionów organicznych (OAT3) lub nośników usuwania wielu leków i toksyn MATE1 i MATE2K. Nie oczekuje się zatem, że produkt leczniczy z dazabuwirem lub bez dazabuwiru będzie wpływał na produkty lecznicze wydalane głównie przez nerki przy udziale tych transporterów. Możliwe wpływ innych produktów leczniczych na właściwości farmakokinetyczne ombitaswiru, parytaprewiru i dazabuwiru: podawanie produktu leczniczego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru w skojarzeniu z silnymi inhibitorami CYP3A, może zwiększać stężenia parytaprewiru. Oczekuje się, że podawanie produktu leczniczego i dazabuwiru w skojarzeniu z produktami leczniczymi, będącymi umiarkowanymi lub silnymi induktorami enzymów spowoduje zmniejszenie stężeń ombitaswiru, parytaprewiru, rytonawiru i dazabuwiru w osoczu i osłabi ich działanie lecznicze. Induktory enzymów, które są przeciwwskazane. Parytaprewir (substrat transporterów wątrobowych OATP1B1, P-gp i BCRP) jest wydalany w wyniku metabolizowania przy udziale CYP3A4 i eliminacji z żółcią. Zaleca się ostrożność, jeśli produkt leczniczy podawany jest w skojarzeniu z produktami leczniczymi, które są zarówno umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 oraz inhibitorami licznych transporterów [P-gp, BCRP i/lub OATP1B1/OATP1B3]. Te produkty lecznicze mogą wykazywać istotne klinicznie zwiększenie narażenia na parytaprewir (np. rytonawir z atazanawirem, erytromycyna, diltiazem lub werapamil). Silne inhibitory P-gp, BCRP, OATP1B1 i/lub OATP1B3 mogą zwiększać narażenie na parytaprewir. Nie oczekuje się, że hamowanie tych transporterów spowoduje istotne klinicznie zwiększenie narażenia na ombitaswir i dazabuwir. Badania interakcji leków: Jeśli w czasie leczenia produktem leczniczym z dazabuwirem lub bez dazabuwiru pacjent już przyjmuje produkt(y) leczniczy(e) lub rozpoczyna stosowanie produktu leczniczego, z którym oczekuje się interakcji, należy rozważyć konieczność dostosowania dawki(ek) podawanego(ych) równocześnie produktu(ów) leczniczego(ych) lub odpowiednie monitorowanie kliniczne. Jeśli dostosowanie dawki podawanych równocześnie produktów leczniczych nastąpiło z powodu terapii produktem leczniczym lub lekiem z dazabuwirem, po zakończeniu leczenia produktem leczniczym lub lekiem z dazabuwirem należy powtórnie dostosować dawkowanie. Przedstawiono wpływ na stężenia produktu leczniczego podawanego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru oraz przyjmowanych jednocześnie produktów leczniczych, wyrażony jako stosunek średnich wyznaczonych metodą najmniejszych kwadratów (90% przedział ufności). Wielkość interakcji podczas stosowania z produktami leczniczymi jest zbliżona (≤25% różnica w stosunku średnich wyznaczonych metodą najmniejszych kwadratów) dla produktu leczniczego z dazabuwirem lub bez dazabuwiru, o ile nie podano inaczej. Interakcje leków oceniano dla produktu leczniczego i dazabuwiru - ale nie dla produktu leczniczego bez dazabuwiru - z karbamazepiną, furosemidem, zolpidemem, darunawirem 2x/dobę, darunawirem (podawanym wieczorem), atazanawirem (podawanym wieczorem) lub rylpiwiryną. Wobec tego, w przypadku tych produktów leczniczych, wyniki i zalecenia dotyczące dawkowania w schemacie leczenia produktem leczniczym i dazabuwirem, można odnieść do stosowania produktu leczniczego bez dazabuwiru. Interakcje między produktem leczniczym z dazabuwirem lub bez dazabuwiru, a innymi produktami leczniczymi - szczegóły patrz ChPL. Dzieci i młodzież: badania interakcji wykonano wyłącznie u dorosłych.

Należy zachować szczególną ostrożność, aby leczone pacjentki i partnerki leczonych pacjentów uniknęły zajścia w ciążę, kiedy produkt leczniczego jest stosowany w skojarzeniu z rybawiryną. U wszystkich gatunków zwierząt narażonych na rybawirynę wykazano znaczne działania teratogenne i/lub powodujące śmierć zarodka. Z tego względu, stosowanie rybawiryny jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży oraz partnerów kobiet, które są w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym i ich partnerzy nie mogą przyjmować rybawiryny, jeśli nie stosują skutecznej metody zapobiegania ciąży w trakcie leczenia rybawiryną i przez 6 m-cy po jego zakończeniu. Etynyloestradiol w skojarzeniu z produktem leczniczym jest przeciwwskazany. Dostępne są bardzo ograniczone dane odnośnie stosowania produktu leczniczego u kobiet w ciąży. Badania ombitaswiru i parytaprewiru/rytonawiru na zwierzętach wykazały wady rozwojowe. Potencjalne ryzyko u ludzi nie jest znane. Produktu leczniczego nie należy stosować w okresie ciąży lub u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej metody zapobiegania ciąży. Jeśli produkt leczniczy podawany jest z rybawiryną, obowiązują przeciwwskazania do stosowania rybawiryny w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy parytaprewir/rytonawir lub ombitaswir i ich metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Dostępne dane farmakokinetyczne z badań na zwierzętach wykazały, że substancja czynna i jej metabolit wydalane są do mleka matek. Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych produktu leczniczego u karmionych piersią niemowląt należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub zaprzestaniu leczenia produktem leczniczym, uwzględniając znaczenie leczenia dla matki. Pacjenci i pacjentki otrzymujący rybawirynę powinni również zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego rybawiryny. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu produktu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wskazują na szkodliwe działanie na płodność.

Podsumowanie bezpieczeństwa stosowania oparte jest na połączonych danych z badań klinicznych II i III fazy u ponad 2 600 uczestników, którzy otrzymywali produkt leczniczego i dazabuwir z rybawiryną lub bez rybawiryny. Produkt leczniczy i dazabuwir z rybawiryną u pacjentów zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C o genotypie 1 (w tym pacjenci z wyrównaną marskością wątroby). U uczestników badań, którzy otrzymywali produkt leczniczego i dazabuwir z rybawiryną, najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (u ponad 20% osób) było uczucie zmęczenia i nudności. Odsetek pacjentów, którzy w ogóle zaprzestali leczenia z powodu działań niepożądanych wynosił 0,2% (5/2044). Czasowo, z powodu działań niepożądanych leczenie przerwało 0,2% (5/2044) pacjentów. U 4,8% pacjentów (99/2044) zmniejszono dawkę rybawiryny z powodu działań niepożądanych. Profil bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego i dazabuwiru z rybawiryną był podobny u pacjentów z wyrównaną marskością wątroby i bez marskości wątroby, z wyjątkiem zwiększenia częstości występowania przemijającej hiperbilirubinemii. Produkt leczniczy i dazabuwir bez rybawiryny u pacjentów zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C o genotypie 1: żaden z uczestników badań nie zaprzestał lub nie przerwał czasowo leczenia z powodu działań niepożądanych. Lek + dazabuwir + rybawiryna N = 2 044: zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) niedokrwistość. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) bezsenność. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) świąd. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) astenia, uczucie zmęczenia. Viekirax + dazabuwir N = 588: Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd. Związane z leczeniem wybrane nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych - szczegóły patrz ChPL. Zwiększenie aktywności AlAT w surowicy: w zbiorczej analizie badań klinicznych produktu leczniczego i dazabuwiru z rybawiryną lub bez rybawiryny, po rozpoczęciu leczenia u mniej niż 1% pacjentów wystąpiło zwiększenie aktywności AlAT w surowicy większe ponad pięciokrotnie niż górna granica normy. Zwiększenie aktywności AlAT występowało u 26% kobiet przyjmujących jednocześnie produkt leczniczy zawierający etynyloestradiol, dlatego takie produkty lecznicze są przeciwwskazane podczas terapii produktem leczniczym z dazabuwirem lub bez dazabuwiru. Nie zaobserwowano większej częstości występowania zwiększonej aktywności AlAT w związku z przyjmowaniem innych rodzajów estrogenów o działaniu ogólnoustrojowym zwykle stosowanych w hormonalnej terapii zastępczej (np. estradiol i skoniugowane estrogeny). Zwiększenie aktywności AlAT było bezobjawowe, zazwyczaj występowało w pierwszych 4 tyg. leczenia (średni czas 20 dni, zakres 8-57 dni) i w większości przypadków ustępowało wraz z kontynuacją leczenia. Z powodu zwiększenia aktywności AlAT, produkt leczniczego i dazabuwir odstawiono w dwóch przypadkach, w tym u jednej pacjentki przyjmującej etynyloestradiol. W trzech przypadkach przerwano stosowanie produktu leczniczego i dazabuwiru na 1-7 dni, w tym u 1 pacjentki przyjmującej etynyloestradiol. W większości przypadków zwiększenie aktywności AlAT było przemijające i oceniono je jako związane z lekiem. Zwiększenie aktywności AlAT na ogół nie było związane ze zwiększeniem stężenia bilirubiny. Marskość wątroby nie stanowiła czynnika ryzyka zwiększenia aktywności AlAT. U uczestników badań otrzymujących produkt leczniczy i dazabuwir z rybawiryną obserwowano przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny (głównie pośredniej) w surowicy, co było związane z hamowaniem przez parytaprewir transporterów bilirubiny OATP1B1/1B3 i z hemolizą wywołaną przez rybawirynę. Zwiększenie stężenia bilirubiny występowało po rozpoczęciu leczenia, osiągało wartości maksymalne w ciągu 1. tygodnia badania i na ogół ustępowało wraz z kontynuacją leczenia. Zwiększenie stężenia bilirubiny nie było związane ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz. U pacjentów, którzy nie przyjmowali rybawiryny częstość występowania zwiększonego stężenia pośredniej bilirubiny była mniejsza. Ogólny profil bezpieczeństwa stosowania u zakażonych HCV pacjentów z przeszczepioną wątrobą, którym podawano produkt leczniczy i dazabuwir z rybawiryną (oprócz leków immunosupresyjnych) był podobny do profilu obserwowanego u pacjentów leczonych produktem leczniczym i dazabuwirem z rybawiryną w badaniach klinicznych fazy III, choć niektóre działania niepożądane występowały częściej. Po rozpoczęciu badania u 10 pacjentów (29,4%) w przynajmniej jednym oznaczeniu stężenie hemoglobiny było mniejsze niż 10 g/dl. U 10 z 34 pacjentów (29,4%) zmieniono dawkę rybawiryny z powodu zmniejszenia stężenia hemoglobiny, a u 2,9% (1/34) przerwano podawanie rybawiryny. Modyfikacja dawki rybawiryny nie miała wpływu na odsetki uzyskania trwałej odpowiedzi wirusologicznej (SVR). U 5 pacjentów konieczne było zastosowanie erytropoetyny i u wszystkich z nich dawka początkowa rybawiryny wynosiła 1000 mg-200 mg/dobę. Żadnemu z pacjentów nie przetoczono krwi. Ogólny profil bezpieczeństwa stosowania u pacjentów ze współistniejącym zakażeniem HCV i HIV-1 był podobny do profilu obserwowanego u pacjentów zakażonych wyłącznie HCV. Przemijające zwiększenie stężenia całkowitej bilirubiny (głównie pośredniej) - większe trzykrotnie niż górna granica normy - wystąpiło u 17 (27,0%) pacjentów. Z tych pacjentów 15 otrzymywało atazanawir. U żadnego z pacjentów z hiperbilirubinemią nie wystąpiło jednoczesne zwiększenie aktywności aminotransferaz. Dotychczas nie określono bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych.

Największa udokumentowana pojedyncza dawka podana zdrowym ochotnikom wynosiła 400 mg parytaprewiru (z rytonawirem w dawce 100 mg), 200 mg rytonawiru (z parytaprewirem w dawce 100 mg) oraz 350 mg ombitaswiru. W przebiegu badań klinicznych nie zaobserwowano działań niepożądanych związanych z podaniem parytaprewiru, rytonawiru lub ombitaswiru. Po podaniu największych dawek parytaprewiru/rytonawiru zaobserwowano przejściowe zwiększenie stężenia pośredniej bilirubiny. W przypadku przedawkowania, zaleca się monitorowanie pacjenta w celu wykrycia ewentualnych objawów przedmiotowych lub podmiotowych reakcji lub działań niepożądanych oraz natychmiastowe rozpoczęcie odpowiedniego leczenia objawowego.

Podawanie produktu leczniczego w skojarzeniu z dazabuwirem łączy trzy substancje działające bezpośrednio przeciwwirusowo o odmiennych mechanizmach działania i niepokrywających się profilach oporności, skierowane przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu C (HCV) na wielu etapach jego cyklu replikacyjnego. Informacje o właściwościach farmakologicznych dazabuwiru znaleźć można w Charakterystyce Produktu Leczniczego dazabuwiru.

1 tabl. powl. zawiera 12,5 mg ombitaswiru, 75 mg parytaprewiru i 50 mg rytonawiru.