Vermox - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Vermox jest wskazany w leczeniu infestacji pasożytniczych, zarówno pojedynczych jak i mieszanych, wywołanych przez następujące gatunki:

• Enterobius vermicularis (owsiki)
• Ascaris lumbricoides (glista ludzka)
• Trichuris trichtura (włosogłówka)
• Ancylostoma duodenale (tęgoryjec dwunastniczy)
• Necator americanus (tęgoryjec amerykański)

Lek wykazuje szerokie spektrum działania przeciwrobaczego, co czyni go skutecznym w zwalczaniu różnorodnych pasożytów jelitowych.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie u dzieci i młodzieży powyżej 2. roku życia jest takie samo jak u dorosłych, niezależnie od masy ciała i wieku.

Podczas leczenia produktem Vermox nie jest konieczne przestrzeganie specjalnej diety ani stosowanie środków przeczyszczających, co zwiększa komfort terapii dla pacjenta.

U dzieci poniżej 2. roku życia stosowanie leku wymaga szczególnej ostrożności i powinno być rozważone jedynie w przypadku, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko, np. gdy infestacja istotnie zaburza stan odżywienia i rozwój fizyczny dziecka.

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania leku Vermox jest nadwrażliwość na substancję czynną (mebendazol) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Interakcje lekowe: Należy unikać jednoczesnego stosowania mebendazolu i metronidazolu ze względu na możliwy związek z wystąpieniem zespołu Stevens-Johnsona i/lub martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka.

Pacjenci z nietolerancją laktozy: Jedna tabletka Vermox zawiera 110 mg laktozy jednowodnej. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, nietolerancją laktozy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Stosowanie u dzieci poniżej 2. roku życia: Ze względu na ograniczone doświadczenie i pojedyncze doniesienia o występowaniu drgawek w tej grupie wiekowej, stosowanie leku u dzieci poniżej 2. roku życia wymaga szczególnej ostrożności.

Wpływ na prowadzenie pojazdów: Mebendazol nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Jednoczesne podawanie cymetydyny może spowodować zahamowanie metabolizmu mebendazolu w wątrobie i zwiększenie stężenia leku w osoczu, szczególnie podczas długotrwałego leczenia. U pacjentów poddanych długotrwałej terapii zaleca się monitorowanie stężenia mebendazolu w surowicy w celu ewentualnej modyfikacji dawkowania.

Należy bezwzględnie unikać jednoczesnego stosowania mebendazolu i metronidazolu ze względu na potencjalne ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych.

Ciąża i karmienie piersią

Vermox wykazuje działanie embriotoksyczne i teratogenne u zwierząt laboratoryjnych. Nie zaleca się stosowania produktu podczas ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze.

Brak wystarczających danych dotyczących przenikania mebendazolu do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub odstąpieniu od leczenia, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Działania niepożądane

Vermox stosowany w zalecanych dawkach zazwyczaj nie powoduje istotnych działań niepożądanych. Sporadycznie mogą wystąpić:

• Ból brzucha i biegunka (szczególnie u pacjentów z masywną infestacją)
• Reakcje nadwrażliwości (rzadko): obrzęk naczynioruchowy, wykwity skórne, wysypka, pokrzywka

W badaniach klinicznych u mniej niż 1% pacjentów zaobserwowano:

• Zaburzenia żołądka i jelit: uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, biegunka, wzdęcia
• Zaburzenia skóry: wysypka

Po wprowadzeniu leku do obrotu raportowano bardzo rzadkie przypadki:

• Zaburzenia krwi: neutropenia
• Reakcje alergiczne: nadwrażliwość, w tym reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne
• Zaburzenia neurologiczne: drgawki, zawroty głowy
• Zaburzenia wątroby: zapalenie wątroby, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby
• Ciężkie reakcje skórne: martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevens-Johnsona

U niemowląt bardzo rzadko zgłaszano występowanie drgawek.

Przedawkowanie

Przypadkowe przedawkowanie może wywołać skurcze w jamie brzusznej, nudności, wymioty i biegunkę. Brak swoistego antidotum. W ciągu pierwszych godzin od przyjęcia leku można rozważyć wykonanie płukania żołądka. W razie konieczności można podać węgiel aktywowany.

U pacjentów leczonych przez dłuższy czas dużymi dawkami Vermoxu rzadko obserwowano przemijające zaburzenia czynności wątroby, zapalenie kłębuszkowe nerek i neutropenię.

Mechanizm działania

Mebendazol jest syntetycznym lekiem przeciwrobaczym o szerokim spektrum działania. Działa miejscowo w świetle jelita, zaburzając proces tworzenia tubuliny w komórkach jelita pasożytów. Mebendazol wiąże się swoiście z tubuliną, powodując ultrastrukturalne zmiany degeneracyjne w jelicie pasożyta. Blokuje pobór glukozy i prawidłowe trawienie, co prowadzi do autolizy organizmu pasożyta.

Należy zaznaczyć, że nie ma dowodów na skuteczność Vermoxu w leczeniu cysticerkozy.

Skład

Substancja czynna: 1 tabletka zawiera 100 mg mebendazolu.

Vermox jest skutecznym i bezpiecznym lekiem w terapii różnorodnych infestacji pasożytniczych przewodu pokarmowego. Jego szerokie spektrum działania, prosty schemat dawkowania oraz brak konieczności stosowania specjalnej diety podczas leczenia czynią go wartościową opcją terapeutyczną w praktyce klinicznej.

1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Vermox - (IR)

2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia