Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Ventavis®

Iloprost

roztw. do inhal. z nebulizatora
20 µg/ml
42 amp. 1 ml
Wziewnie
Rx
CHB
2018,15
B (1)
bezpł.
Ventavis®
roztw. do inhal. z nebulizatora
10 µg/ml
30 amp. 1 ml
Wziewnie
Rx
CHB
1512,57
B (1)
bezpł.
Ventavis®
roztw. do inhal. z nebulizatora
10 µg/ml
30 amp. 2 ml
Wziewnie
Rx
100%
3180,00

Ventavis® - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Ventavis® jest wskazany w celu poprawy wydolności wysiłkowej oraz zmniejszenia objawów u pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem płucnym, zakwalifikowanych do III klasy czynnościowej według klasyfikacji NYHA.

Lek dedykowany jest pacjentom z zaawansowanym pierwotnym nadciśnieniem płucnym, u których obserwuje się znaczne ograniczenie aktywności fizycznej.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie produktem Ventavis® powinno być rozpoczynane i monitorowane wyłącznie przez lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu nadciśnienia płucnego.

Etap leczenia Dawka na inhalację Częstotliwość podawania
Dawka początkowa 2,5 µg iloprostu 6-9 razy na dobę
Dawka docelowa (przy dobrej tolerancji) 5 µg iloprostu

Tabela 1. Schemat dawkowania produktu Ventavis®

Czas trwania leczenia zależy od stanu klinicznego pacjenta i oceny lekarza. W przypadku pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta podczas stosowania tego leczenia, należy rozważyć dożylne leczenie prostacykliną.

Szczególne grupy pacjentów:

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Ze względu na spowolnione wydalanie iloprostu, należy zachować szczególną ostrożność podczas początkowego dostosowywania dawki:

  • Początkowo podawać dawki 2,5 µg iloprostu z 3-4 godzinnymi przerwami (maksymalnie 6 razy na dobę)
  • Następnie ostrożnie skracać przerwy w dawkowaniu w zależności od indywidualnej tolerancji
  • Przy zwiększaniu dawki do 5,0 µg iloprostu ponownie zastosować 3-4 godzinne przerwy, a następnie je skracać

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

  • Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów z klirensem kreatyniny > 30 ml/min
  • U pacjentów z klirensem kreatyniny ≤ 30 ml/min należy stosować takie same zalecenia jak u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby

Dzieci i młodzież: Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku do 18 lat.

Dawkowanie Ventavis® wymaga indywidualnego dostosowania, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek. Kluczowe jest ścisłe monitorowanie tolerancji leku.

Przeciwwskazania

Stosowanie produktu Ventavis® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Stany zwiększające ryzyko krwotoku (np. aktywne wrzody trawienne, uraz, krwotok wewnątrzczaszkowy)
  • Ciężka choroba niedokrwienna serca lub niestabilna dławica piersiowa
  • Zawał mięśnia sercowego przebyty w ciągu ostatnich 6 miesięcy
  • Niewyrównana niewydolność serca niekontrolowana przez lekarza
  • Ciężkie zaburzenia rytmu serca
  • Zaburzenia naczyniowo-mózgowe (np. przejściowe niedokrwienie mózgu, udar) przebyte w ciągu ostatnich 3 miesięcy
  • Nadciśnienie płucne spowodowane chorobą zarostową żył
  • Wrodzone lub nabyte wady zastawkowe z istotnymi klinicznie zaburzeniami czynności mięśnia sercowego niezwiązane z nadciśnieniem płucnym

Ventavis® jest przeciwwskazany u pacjentów z poważnymi chorobami układu sercowo-naczyniowego oraz stanami zwiększającymi ryzyko krwawień.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Monitorowanie pacjenta: Przed rozpoczęciem leczenia należy sprawdzić ciśnienie tętnicze krwi. Nie zaleca się rozpoczynania terapii u pacjentów ze skurczowym ciśnieniem tętniczym poniżej 85 mm Hg.

Ryzyko niedociśnienia: Należy zachować ostrożność u pacjentów z niskim ciśnieniem tętniczym, niedociśnieniem ortostatycznym lub przyjmujących leki obniżające ciśnienie krwi.

Omdlenia: Pacjenci powinni unikać nadmiernego wysiłku fizycznego. Inhalacja leku przed wysiłkiem może być korzystna.

Skurcz oskrzeli: Istnieje ryzyko wystąpienia skurczu oskrzeli u pacjentów z nadwrażliwością oskrzelową. Należy uważnie obserwować pacjentów ze współistniejącymi chorobami układu oddechowego.

Obrzęk płuc: W przypadku wystąpienia objawów obrzęku płuc należy rozważyć możliwość współistnienia choroby zarostowej żył płucnych i ewentualnie odstawić lek.

Przerwanie terapii: Po zaprzestaniu leczenia należy uważnie obserwować pacjenta ze względu na ryzyko nawrotu choroby.

Zaburzenia czynności wątroby i nerek: U pacjentów z tymi schorzeniami zaleca się ostrożne dostosowywanie dawki.

Ekspozycja na lek: Zaleca się stosowanie nebulizatorów z systemem uwalniania leku wyzwalanym przez wdech pacjenta oraz zapewnienie odpowiedniej wentylacji pomieszczenia.

Stosowanie Ventavis® wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem ciśnienia tętniczego, funkcji oddechowych i potencjalnych działań niepożądanych.

Warto zapamiętać
  • Ventavis® jest wskazany u pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem płucnym w III klasie czynnościowej wg NYHA.
  • Dawkowanie leku należy dostosować indywidualnie, rozpoczynając od 2,5 µg i zwiększając do 5 µg na inhalację, podawane 6-9 razy na dobę.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Leki rozszerzające naczynia i obniżające ciśnienie: Iloprost może nasilać ich działanie, zwiększając ryzyko niedociśnienia. Może być konieczne dostosowanie dawki.

Leki przeciwzakrzepowe i inhibitory agregacji płytek: Jednoczesne stosowanie z iloprostem może zwiększać ryzyko krwawień. Zaleca się ścisłą obserwację pacjentów.

Digoksyna i t-PA: Nie wykazano istotnych interakcji farmakokinetycznych.

Enzymy cytochromu P450: Badania in vitro sugerują brak istotnego wpływu iloprostu na metabolizm leków przebiegający z udziałem tych enzymów.

Główne ryzyko interakcji dotyczy leków wpływających na układ sercowo-naczyniowy oraz hemostazę. Konieczne jest staranne monitorowanie pacjentów przyjmujących takie leki jednocześnie z Ventavis®.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża: Ograniczone dane dotyczące stosowania u kobiet w ciąży. Stosowanie można rozważyć po dokładnej analizie korzyści i ryzyka.

Karmienie piersią: Nie wiadomo, czy iloprost przenika do mleka ludzkiego. Zaleca się unikanie karmienia piersią podczas leczenia.

Płodność: Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na płodność.

Decyzja o stosowaniu Ventavis® u kobiet w ciąży lub karmiących piersią powinna być podejmowana indywidualnie, po dokładnej analizie potencjalnych korzyści i ryzyka.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia krwi i układu chłonnego: przypadki krwawień (bardzo często), małopłytkowość (częstość nieznana)
  • Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy (bardzo często), zawroty głowy (często)
  • Zaburzenia naczyniowe: rozszerzenie naczyń (bardzo często), omdlenie, niedociśnienie (często)
  • Zaburzenia układu oddechowego: uczucie dyskomfortu/ból w klatce piersiowej, kaszel (bardzo często), duszność, ból gardła i krtani (często)
  • Zaburzenia żołądka i jelit: nudności (bardzo często), biegunka, wymioty (często)
  • Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe: ból szczęki/szczękościsk (bardzo często)

Profil działań niepożądanych Ventavis® obejmuje głównie objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego, oddechowego i pokarmowego. Kluczowe jest monitorowanie pacjenta pod kątem tych objawów.

Przedawkowanie

Nie zgłoszono przypadków przedawkowania. Potencjalne objawy mogą obejmować niedociśnienie, ból głowy, zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty i biegunkę. W przypadku przedawkowania zaleca się przerwanie inhalacji, monitorowanie pacjenta i leczenie objawowe.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Iloprost jest syntetycznym analogiem prostacykliny. Jego główne działania farmakologiczne obejmują:

  • Hamowanie agregacji i przylegania płytek krwi
  • Rozszerzanie tętniczek i żyłek
  • Zwiększenie gęstości naczyń włosowatych
  • Zmniejszenie podwyższonej przepuszczalności naczyń

Po podaniu w inhalacji obserwuje się:

  • Bezpośrednie rozszerzenie naczyń łożyska tętniczego płuc
  • Poprawę ciśnienia w tętnicach płucnych
  • Zmniejszenie płucnego oporu naczyniowego
  • Zwiększenie rzutu serca
  • Poprawę saturacji mieszanej krwi żylnej

Działanie rozszerzające naczynia płucne utrzymuje się przez 1-2 godziny po każdej inhalacji.

Ventavis® wykazuje selektywne działanie na łożysko naczyniowe płuc, co przekłada się na poprawę parametrów hemodynamicznych u pacjentów z nadciśnieniem płucnym.

Skład

1 ml roztworu zawiera 10 µg iloprostu (w postaci trometamolu iloprostu).


1) Program lekowy: leczenie tętniczego nadciśnienia płucnego (TNP)


Wskazania

W celu poprawy wydolności wysiłkowej i zmniejszenia objawów u pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem płucnym, zakwalifikowanych do III klasy czynnościowej wg klasyfikacji NYHA.

Leczenie produktem powinien rozpocząć i monitorować wyłącznie lekarz mający doświadczenie w leczeniu nadciśnienia płucnego. Dawka na 1 inhalację. Rozpoczynając leczenie produktem 1. dawka iloprostu podawana w inhalacji powinna wynosić 2,5 µg podawanego przez ustnik nebulizatora. W przypadku dobrej tolerancji dawkę należy zwiększyć do 5 µg iloprostu i utrzymać takie dawkowanie. W przypadku słabej tolerancji dawki 5 µg dawka ta powinna być zmniejszona do 2,5 µg iloprostu. Dawka dobowa. Dawkę przeznaczoną na 1 inhalację, należy podawać 6-9 x/dobę, zgodnie z indywidualnymi potrzebami i tolerancją pacjenta. Czas trwania leczenia. Czas trwania leczenia zależy od stanu klinicznego pacjenta i oceny lekarza. W przypadku pogorszenia się stanu zdrowia pacjentów podczas stosowania tego leczenia,należy rozważyć dożylne leczenie prostacykliną. Zaburzenia czynności wątroby. Wydalanie iloprostu z organizmu jest spowolnione u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. W przypadku takich pacjentów, aby nie dopuścić do niepożądanej kumulacji leku w ciągu dnia, należy zachować szczególną ostrożność podczas początkowego dostosowywania dawki leku. Początkowo należy podawać dawki 2,5 µg iloprostu stosując 10 µg/ml, zachowując 3-4 h przerwę między kolejnymi aplikacjami leku (odpowiada to podawaniu leku maks. 6 x/dobę). Następnie przerwy w dawkowaniu można ostrożnie skracać na podstawie indywidualnej tolerancji leku przez pacjenta. Jeśli wskazana jest dawka do 5,0 µg iloprostu, ponownie należy zastosować 3-4 h przerwy między dawkami,a następnie skracać je zależnie od indywidualnej tolerancji leku przez pacjenta. Kumulacja iloprostu w następstwie kilkudniowego leczenia jest mało prawdopodobna, z uwagi na nocne przerwy w podawaniu produktu. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów z ClCr>30 ml/min. (określonym na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy krwi metodą Cockcrofta i Gaulta). Pacjentów z ClCr ≤30 ml/min. nie poddawano ocenie w badaniach klinicznych. Dane dotyczące iloprostu podawanego dożylnie wskazują, że jego wydalanie jest spowolnione u pacjentów z niewydolnością nerek wymagającą dializy. Dlatego należy stosować takie same zalecenia dotyczące dawkowania jak u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz powyżej). Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku do 18 lat.Nie przeprowadzono szczegółowych badań kontrolowanych produktu u dzieci i młodzieży.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stany, w których wpływ produktu na płytki krwi może zwiększyć ryzyko krwotoku (np. aktywne wrzody trawienne, uraz,krwotok wewnątrzczaszkowy). Ciężka choroba niedokrwienna serca lub niestabilna dławica piersiowa. Zawał mięśnia sercowego przebyty w ciągu ostatnich 6 m-cy. Niewyrównana niewydolność serca niekontrolowana przez lekarza. Ciężkie zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia naczyniowo-mózgowe (np. przejściowe niedokrwienie mózgu, udar) przebyte w ciągu ostatnich 3 m-cy. Nadciśnienie płucne spowodowane chorobą zarostową żył. Wrodzone lub nabyte wady zastawkowe z istotnymi klinicznie zaburzeniami czynności mięśnia sercowego nie związane z nadciśnieniem płucnym.

Stosowania produktu nie zaleca się pacjentom z niestabilnym nadciśnieniem płucnym z zaawansowaną prawokomorową niewydolnością serca. W przypadku pogorszenia się lub zaostrzenia prawokomorowej niewydolności serca należy rozważyć zastosowanie innego leczenia. Rozpoczynając podawanie produktu należy sprawdzić ciśnienie tętnicze krwi. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku pacjentom z niskim ciśnieniem tętniczym krwi i u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym lub otrzymujących leki zmniejszające ciśnienie krwi, aby nie dopuścić do dalszego zmniejszenia ciśnienia - hipotonii. Nie należy rozpoczynać podawania produktu pacjentom ze skurczowym ciśnieniem tętniczym krwi poniżej 85 mm Hg. Lekarze powinni wziąć pod uwagę współistniejące choroby lub jednocześnie podawane leki, które mogłyby zwiększać ryzyko niedociśnienia i omdlenia. Działanie iloprostu w inhalacji rozszerzające naczynia w płucach jest krótkotrwałe (1-2 h). Omdlenie jest częstym objawem samej choroby i może również pojawić się w trakcie leczenia. Pacjenci, u których występuje omdlenie w związku z nadciśnieniem płucnym, powinni unikać nadmiernego wysiłku, na przykład w trakcie ćwiczeń fizycznych. Przed wysiłkiem fizycznym korzystna może być inhalacja leku. Zwiększone występowanie omdleń może świadczyć o nieprawidłowościach terapeutycznych, niedostatecznej skuteczności i/lub nasileniu choroby. Należy wówczas rozważyć dostosowanie i/lub zmianę terapii. Inhalacja produktu może pociągać za sobą ryzyko wystąpienia skurczów oskrzeli u pacjentów z nadwrażliwością oskrzelową. Ponadto, nie ustalono korzyści stosowania produktu u pacjentów ze współistniejącą przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) oraz ciężką astmą. Pacjentów ze współistniejącymi ostrymi zakażeniami płuc, POChP i ciężką astmą należy uważnie obserwować.Jeśli podczas podawania iloprostu w inhalacji u pacjentów z nadciśnieniem płucnym wystąpią objawy obrzęku płuc, należy rozważyć możliwość współistnienia choroby zarostowej żył płucnych. Lek należy wówczas odstawić. W razie przerwania terapii produktem podawanym w inhalacji nie jest wykluczone ryzyko nawrotu choroby. Po zaprzestaniu terapii, należy bardzo uważnie obserwować pacjenta i rozważyć alternatywną metodę leczenia u poważnie chorych pacjentów. Dane dotyczące iloprostu podawanego dożylnie wskazują, że jego wydalanie jest spowolnione u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i u pacjentów z niewydolnością nerek wymagającą dializy. Zaleca się ostrożne dostosowywanie początkowej dawki z zachowaniem 3-4 h przerw między dawkami. Podczas długotrwałego, trwającego do roku leczenia psów klatratem iloprostu podawanym doustnie, wystąpiło niewielkie zwiększenie stężenia glukozy w surowicy krwi na czczo. Nie można wykluczyć, że podczas długotrwałego leczenia produktem objaw ten wystąpi także u ludzi. Aby zminimalizować możliwość niezamierzonej ekspozycji na lek, zaleca się podawanie produktu w inhalacji za pomocą nebulizatorów z systemem uwalniania leku wyzwalanym przez wdech pacjenta (takich jak HaloLite/Prodose, I-Neb) oraz zapewnienie odpowiedniej wentylacji pomieszczenia. Roztwór do inhalacji z nebulizatora nie powinien stykać się ze skórą i oczami. Należy unikać doustnego spożycia roztworu. W trakcie nebulizacji nie wolno stosować maski na twarz i należy używać tylko ustnika. Rozpoczynając leczenie należy zachować ostrożność do czasu ustalenia ewentualnych objawów niepożądanych u danego pacjenta. Jeśli u pacjentów występują objawy niedociśnienia (takie jak zawroty głowy), może to poważnie wpływać na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Iloprost może nasilać działanie leków rozszerzających naczynia, obniżających ciśnienie i w konsekwencji powodujących ryzyko wystąpienia niedociśnienia. Zalecana jest ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania produktu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie lub rozszerzającymi naczynia, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki. Ze względu na to, że iloprost hamuje czynność płytek krwi, jego stosowanie z innymi środkami przeciwzakrzepowymi (takimi jak heparyna, pochodne kumaryny) lub z innymi inhibitorami agregacji płytek krwi (takimi jak ASA, NLPZ, tyklopidyna, klopidogrel, antagoniści glikoproteiny IIb/IIIa: abcyksymab, eptifibatyd i tyrofiban) mogą zwiększać ryzyko krwawień. Zaleca się obserwację pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe lub inne inhibitory agregacji płytek krwi zgodnie z ogólnie przyjętą praktyką medyczną. Dożylna infuzja iloprostu nie ma wpływu ani na właściwości farmakokinetyczne wielokrotnych dawek doustnych digoksyny, ani na farmakokinetykę jednocześnie podawanego pacjentom tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA). Choć nie przeprowadzono żadnych badań klinicznych, badania in vitro dotyczące hamowania aktywności enzymów cytochromu P450 przez iloprost wskazują, że nie ma on istotnego wpływu na hamowanie metabolizmu leków przebiegającego z udziałem tych enzymów.

Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu iloprostu na płodność. Badania na zwierzętach wykazały wpływ na reprodukcję. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania iloprostu u kobiet w okresie ciąży. Uwzględniając potencjalne korzyści dla matki, stosowanie produktu w okresie ciąży można rozważyć u tych kobiet, które zdecydują się na kontynuację ciąży, mimo ryzyka nadciśnienia płucnego. Nie wiadomo, czy iloprost/metabolity przenikają do mleka ludzkiego. U szczurów obserwowano bardzo niskie stężenia iloprostu w mleku. Nie można wykluczyć potencjalnego ryzyka dla karmionego piersią dziecka i zaleca się unikanie karmienia piersią podczas leczenia produktem.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) przypadki krwawień; (nieznana) małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) nadwrażliwość. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) rozszerzenie naczyń; (często) omdlenie, niedociśnienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej/ból w klatce piersiowej, kaszel; (często) duszność, ból gardła i krtani, podrażnienie gardła; (nieznana) skurcz oskrzeli/świszczący oddech. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności; (często) biegunka, wymioty, podrażnienie jamy ustnej i języka, w tym ból; (nieznana) zaburzenia smaku. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból szczęki/szczękościsk.

Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania. W przypadku przedawkowania można spodziewać się reakcji hipotensyjnej i/lub wazowagalnej, a także bólu głowy, zaczerwienienia twarzy, nudności, wymiotów i biegunki. Możliwe jest zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, wystąpienie bradykardii lub tachykardii oraz bólu kończyny lub pleców. Nie jest znane specyficzne antidotum. Zaleca się przerwanie inhalacji, monitorowanie pacjenta i leczenie objawowe.

Iloprost jest syntetycznym analogiem prostacykliny. W badaniach in vitro zaobserwowano następujące działania farmakologiczne: hamowanie agregacji płytek krwi, przylegania płytek krwi i reakcji uwalniania; rozszerzenie tętniczek i żyłek, wzrost gęstości naczyń włosowatych i zmniejszenie podwyższonej przepuszczalności naczyń wywołanej przez mediatory, takie jak serotonina lub histamina w krążeniu w najmniejszych naczyniach; Działania farmakologiczne po podaniu w inhalacji: bezpośrednie rozszerzenie naczyń łożyska tętniczego płuc występuje z jednoczesną znaczną poprawą ciśnienia w tętnicach płucnych, zmniejszeniem płucnego oporu naczyniowego, zwiększeniem rzutu serca oraz poprawą saturacji mieszanej krwi żylnej. Zaobserwowane właściwości hemodynamiczne sugerują ostrą odpowiedź z preferencyjnym oddziaływaniem leczenia wziewnego na naczynia płuc. Rozszerzanie naczyń płuc po każdej inhalacji stabilizuje się w ciągu 1-2 h.

1 ml roztworu zawiera 10 µg iloprostu (w postaci trometamolu iloprostu).

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.