Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Vendal® retard

Morphine hydrochloride

tabl. powl. o przedł. uwalnianiu
60 mg
30 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
40,03
B (1)
bezpł.
R (2)
3,20
S (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Vendal® retard
tabl. powl. o przedł. uwalnianiu
30 mg
30 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
24,25
B (1)
3,91
R (2)
7,11
S (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Vendal® retard
tabl. powl. o przedł. uwalnianiu
200 mg
30 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
111,13
B (1)
bezpł.
R (2)
6,40
S (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Vendal® retard
tabl. powl. o przedł. uwalnianiu
100 mg
30 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
68,45
B (1)
0,65
R (2)
3,85
S (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Vendal® retard
tabl. powl. o przedł. uwalnianiu
10 mg
30 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
9,45
B (1)
2,67
R (2)
5,87
S (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.

Vendal® retard - charakterystyka leku

Vendal® retard jest wskazany w długotrwałym łagodzeniu silnych i bardzo silnych bólów, takich jak bóle towarzyszące chorobie nowotworowej, które są oporne na działanie słabszych środków przeciwbólowych. Lek ten stanowi skuteczną opcję terapeutyczną w przypadkach, gdy inne analgetyki okazują się niewystarczające.

Dzięki swojej formule o przedłużonym uwalnianiu, Vendal® retard zapewnia długotrwałe działanie przeciwbólowe, co jest szczególnie istotne w leczeniu przewlekłego bólu nowotworowego.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie preparatem Vendal® retard rozpoczyna się od stopniowego zwiększania dawki morfiny o natychmiastowym uwalnianiu. Celem jest ustalenie optymalnej dawki morfiny zapewniającej odpowiednią kontrolę bólu. Następnie pacjent jest przestawiany na tę samą dzienną dawkę tabletek o przedłużonym uwalnianiu.

Ważne zasady dawkowania:

  • Lek należy przyjmować co 12 godzin
  • Dawkowanie zależy od natężenia bólu, wieku pacjenta i wcześniejszej odpowiedzi na leki przeciwbólowe
  • Zazwyczaj stosowana dawka początkowa dla dorosłych i młodzieży powyżej 12 lat wynosi 10-30 mg chlorowodorku morfiny co 12 godzin
  • U pacjentów o masie ciała poniżej 70 kg zaleca się mniejszą dawkę początkową
  • Należy zachować ostrożność i zmniejszyć dawkę początkową u osób w podeszłym wieku oraz z upośledzeniem czynności wątroby lub nerek

W przypadku nasilenia bólu może być konieczne zwiększenie dawki morfiny. Prawidłowe dawkowanie powinno zapewniać kontrolę bólu przez pełne 12 godzin przy braku lub umiarkowanym nasileniu działań niepożądanych.

Grupa pacjentów Zalecane dawkowanie
Dorośli i młodzież >12 lat 10-30 mg co 12 godzin (dawka początkowa)
Pacjenci o masie ciała <70 kg Mniejsza dawka początkowa
Osoby w podeszłym wieku Zmniejszona dawka początkowa
Pacjenci z upośledzeniem czynności wątroby/nerek Zmniejszona dawka początkowa

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do potrzeb pacjenta, monitorując skuteczność przeciwbólową i występowanie działań niepożądanych.

Sposób podawania

Tabletki Vendal® retard należy połykać w całości, podczas posiłku lub po nim. Nie wolno ich przełamywać, gryźć ani kruszyć ze względu na ryzyko gwałtownego uwolnienia zbyt dużej dawki leku. Przestrzeganie tych zaleceń jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta i utrzymania właściwego profilu uwalniania substancji czynnej.

W przypadku bólów przebijających zaleca się stosowanie preparatów morfiny o natychmiastowym uwalnianiu jako leczenie uzupełniające.

Warto zapamiętać
  • Vendal® retard jest przeznaczony do długotrwałego łagodzenia silnych i bardzo silnych bólów, szczególnie w chorobie nowotworowej
  • Tabletki należy przyjmować co 12 godzin, połykając je w całości, bez rozgryzania czy kruszenia

Przeciwwskazania

Stosowanie Vendal® retard jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na morfinę
  • Astma oskrzelowa
  • Porfiria
  • Podejrzenie niedrożności jelit
  • Depresja oddychania (gdy brak jest sprzętu resuscytacyjnego)
  • Niewydolność tarczycy
  • U dzieci poniżej 1 roku życia

Ponadto, leku nie należy stosować jako pierwszego rzutu w kolkach nerkowej i wątrobowej u osób z uzależnieniami lekowymi, z wyłączeniem leczenia paliatywnego.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania Vendal® retard u pacjentów:

  • Z obniżoną rezerwą oddechową lub upośledzoną wydolnością oddechową
  • Z zaburzeniami w odbudowie barwników (nadwrażliwość na światło słoneczne)
  • Z zapaleniem trzustki
  • Ze zwężeniami przewodu pokarmowego
  • Po operacjach pęcherzyka żółciowego
  • Z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym lub po urazach głowy
  • Z ciężkimi schorzeniami kory nadnerczy
  • Z przerostem gruczołu krokowego (jeśli pacjent nie jest cewnikowany)
  • Z zapaleniem jelita grubego
  • Z padaczką
  • Z ostrymi psychozami
  • W podeszłym wieku, wyniszczonych
  • Z zaburzeniami czynności wątroby i nerek
  • Z niedoczynnością tarczycy
  • Z niewydolnością krążenia

Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów uzależnionych od opioidów oraz u osób z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym, niedociśnieniem na skutek zmniejszenia objętości krwi w ustroju, zaburzeniami świadomości, chorobami dróg żółciowych, kolką wątrobową lub moczowodową.

Interakcje z innymi lekami

Vendal® retard może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, co wymaga szczególnej uwagi przy jego stosowaniu. Najważniejsze interakcje obejmują:

  • Nasilenie działania leków wpływających depresyjnie na OUN (np. leki uspokajające, nasenne, anestetyki ogólne, pochodne fenotiazyny, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne)
  • Zwiększone ryzyko depresji oddechowej, śpiączki i spadku ciśnienia krwi przy jednoczesnym stosowaniu z lekami sedatywnymi
  • Nasilenie działania sedatywnego biperydenu i zmniejszenie działania lewodopy
  • Wzmocnienie działania leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny
  • Opóźnienie wchłaniania meksyletyny i obniżenie stężenia cyprofloksacyny we krwi
  • Zwiększenie ryzyka hipoglikemii i kwasicy mleczanowej przy jednoczesnym stosowaniu z metforminą

Nie wolno stosować Vendal® retard z inhibitorami MAO. Zaleca się kilkutygodniową przerwę po odstawieniu inhibitorów MAO przed rozpoczęciem leczenia morfiną.

Wpływ na ciążę i laktację

Vendal® retard należy do kategorii C leków stosowanych w ciąży. U kobiet w ciąży można go stosować jedynie w przypadku bezwzględnej konieczności, po starannym rozważeniu korzyści i ryzyka. Morfina przenika do mleka matki, dlatego w czasie leczenia tym lekiem kobieta nie powinna karmić piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Vendal® retard to:

  • Zaparcia
  • Nudności i wymioty
  • Oszołomienie
  • Zawroty głowy
  • Senność
  • Potliwość
  • Zmiany nastroju

Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak depresja oddechowa, bezdech czy zaburzenia krążenia. W przypadku długotrwałego stosowania może rozwinąć się tolerancja na lek oraz ryzyko uzależnienia fizycznego i psychicznego.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania Vendal® retard obejmują:

  • Szpilkowate źrenice
  • Zahamowanie oddychania
  • Obniżone ciśnienie krwi
  • W cięższych przypadkach - niewydolność krążenia i pogłębiająca się śpiączka

Leczenie przedawkowania polega przede wszystkim na zapewnieniu drożności dróg oddechowych i zastosowaniu wspomaganego lub kontrolowanego oddychania. W przypadku masywnego przedawkowania zaleca się dożylne podanie naloksonu jako antidotum.

Mechanizm działania

Vendal® retard zawiera morfinę, która jest silnym lekiem przeciwbólowym z grupy czystych agonistów receptorów opioidowych. Działa głównie na receptory mi, słabiej na kappa i delta. Oprócz działania przeciwbólowego, morfina wywołuje sedację i wpływa na różne układy organizmu:

  • Powoduje skurcz mięśni gładkich przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowych
  • Hamuje odruch kaszlowy
  • Zwęża źrenice
  • Nasila uwalnianie hormonu antydiuretycznego
  • Obniża temperaturę ciała
  • Poprawia nastrój i działa euforyzująco

Specjalna konstrukcja tabletki Vendal® retard zapewnia kontrolowane uwalnianie substancji czynnej, co umożliwia stosowanie leku w 12-godzinnych odstępach czasowych.

Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu doustnym Vendal® retard wykazuje następujące właściwości farmakokinetyczne:

  • Dostępność biologiczna: 20-60%
  • Początek działania: po około 1,5 godziny
  • Czas działania: 8-12 godzin
  • Maksymalne stężenie we krwi: średnio po 4 godzinach od podania
  • Wiązanie z białkami osocza: około 35%
  • Metabolizm: głównie w wątrobie do glukuronianów morfiny
  • Wydalanie: głównie z moczem, częściowo z kałem
  • Okres półtrwania: 2-3 godziny

Vendal® retard jest skutecznym i silnym lekiem przeciwbólowym, którego stosowanie wymaga ścisłego nadzoru medycznego ze względu na potencjalne działania niepożądane i ryzyko uzależnienia. Właściwe dawkowanie i monitorowanie pacjenta pozwala na osiągnięcie optymalnego efektu terapeutycznego przy minimalizacji ryzyka.


1) Nowotwory złośliwe
2) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Vendal® retard

Wskazania wg ChPL

3) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
4) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

W długotrwałym łagodzeniu silnych i bardzo silnych bólów (takich jak bóle towarzyszące chorobie nowotworowej), opornych na słabiej działające środki przeciwbólowe.

Leczenie rozpoczyna się od stopniowego zwiększania dawki preparatu morfiny o natychmiastowym uwalnianiu, w celu określenia dawki morfiny pozwalającej na odpowiednią kontrolę bólu. Następnie pacjent jest przestawiany na tę samą dzienną dawkę tabl. o przedł. uwalnianiu. Bóle przebijające należy łagodzić preparatami morfiny o natychmiastowym uwalnianiu. Produkt leczniczy należy zażywać w odstępach 12-godzi. Dawkowanie zależy od natężenia bólu, wieku pacjenta i reakcji na uprzednio stosowane leki przeciwbólowe. Dorośli i młodzież <12 lat. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa: 10-30 mg chlorowodorku morfiny w odstępach 12-godz. Pacjenci o małej mc. (ważący <70 kg) wymagają małej dawki początkowej. Należy zachować ostrożność oraz zmniejszyć dawkę początkową u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z upośledzeniem czynności wątroby lub czynności nerek. Wzrastająca intensywność bólu wymaga zwiększania dawek morfiny. Prawidłowym dawkowaniem dla danego pacjenta jest takie, które pozwala kontrolować ból przez pełne 12 h i nie występują lub są umiarkowane działania niepożądane. Zasadniczo tabl. 200 mg są przeznaczone do łagodzenia bólu towarzyszącego chorobie nowotworowej u pacjentów, którzy tolerują morfinę i wymagają dziennej dawki morfiny większej niż 200 mg. Nie należy stosować zbyt wysokiej dawki dziennej u pacjentów leczonych tabl. o przedłużonym działaniu zamiast morfiny podawanej pozajelitowo. Dzieci i młodzież. Stosowanie morfiny jest przeciwwskazane u dzieci poniżej 1 roku. Nie ma dostatecznie udokumentowanego doświadczenia dotyczącego stosowania tabl. o przedł. uwalnianiu u dzieci <12 rż.

Tabletki należy połykać w całości, podczas lub po posiłku; tabletek nie wolno przełamywać, gryźć, kruszyć ze względu na ryzyko gwałtownego uwolnienia zbyt dużej dawki.

Nadwrażliwość na morfinę, astma oskrzelowa, porfiria, podejrzenie niedrożności jelit, depresja oddychania (gdy brak jest sprzętu resuscytacyjnego), niewydolność tarczycy. Nie stosować jako lek pierwszego rzutu w kolkach nerkowej i wątrobowej u osób z uzależnieniami lekowymi z wyłączeniem leczenia paliatywnego. Należy zachować ostrożność: u chorych z obniżoną rezerwą oddechową, w upośledzonej wydolności oddechowej, w zaburzeniach w odbudowie barwników (nadwrażliwość na światło słoneczne), w zapaleniu trzustki, w zwężeniach przewodu pokarmowego, po operacjach pęcherzyka żółciowego, u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym lub po urazach głowy, w ciężkich schorzeniach kory nadnerczy, u chorych z przerostem gruczołu krokowego (jeśli chory nie jest cewnikowany), w zapaleniu jelita grubego, w padaczce, w ostrych psychozach, u ludzi starszych, wyniszczonych, z zaburzeniami czynności wątroby i nerek, niedoczynnością tarczycy, niewydolnością krążenia. W czasie leczenia morfiną kobieta nie powinna karmić piersią (morfina przenika do mleka matki). Nie zaleca się stosowania morfiny o przedłużonym działaniu w okresie okołoporodowym - morfina może spowodować depresję oddechową noworodka i hamuje czynność skurczową macicy. W niewydolności nerek w przypadku stosowania powtarzanych dawek morfiny przy klirensie kreatyniny <50 ml/h zaznacza się kumulacja w organizmie aktywnego metabolitu (M6G) i narastanie objawów ubocznych i toksycznych.

Lek należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów uzależnionych od opioidów i u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym, niedociśnieniem na skutek zmniejszenia objętości krwi w ustroju, zaburzeniami świadomości, chorobami dróg żółciowych, kolką wątrobową lub moczowodową, zapaleniem trzustki, niedrożnością i stanami zapalnymi jelit, przerostem prostaty i niewydolnością kory nadnerczy. Nie zaleca się podawania preparatu przed operacjami chirurgicznymi. Właściwości morfiny prowadzą do jej nadużywania, a w przypadku regularnego, niewłaściwego stosowania może dojść do uzależnienia. Odpowiednie podawanie pacjentom cierpiącym na przewlekłe bóle zmniejsza ryzyko uzależnienia fizycznego i psychicznego i nie jest zasadniczym problemem w leczeniu pacjentów cierpiącym na silne bóle. Występuje tolerancja krzyżowa z innymi opioidami. W przypadku podejrzenia porażennej niedrożności jelit lub wystąpienia tego stanu lek należy bezzwłocznie odstawić. Zmniejszenie dawki może być wskazane u pacjentów w podeszłym wieku, z niedoczynnością tarczycy oraz u pacjentów ze znacznym upośledzeniem czynności nerek lub wątroby. Należy podkreślić, że pacjentów dla których ustalono skuteczną dawkę określonego preparatu opioidowego nie należy przestawiać na inny preparat morfiny o powolnym, przedłużonym lub kontrolowanym uwalnianiu lub na inny lek przeciwbólowy bez stopniowego zmniejszania dawki i oceny klinicznej. W przeciwnym przypadku nie ma pewności zachowania działania przeciwbólowego. Długotrwałe stosowanie opioidowych środków przeciwbólowych może wiązać się z powstaniem fizycznego uzależnienia. Nagłe przerwanie podawania takiego leku lub podawanie antagonisty opioidów może wywołać zespół odstawienia. Preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lappa lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy. Dawki 60 mg, 100 mg i 200 mg zawierają barwniki azowe (E 110, E 124), mogące wywołać reakcje uczuleniowe, w tym astmę.

Nasila działanie leków wpływających depresyjnie na OUN (uspokajających, nasennych, anestetyków ogólnych, pochodnych fenotiazyny, trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych, neuroleptyków, anksjolityków, leków blokujących receptory b-adrenergiczne, alkoholu, α2-mimetyków, przeciwkaszlowych, innych opioidów) pogłębiając sedację i zwiększając ryzyko depresji oddychania, śpiączki, spadku ciśnienia krwi. Morfina nasila działanie sedatywne biperydenu, zmniejsza działanie lewodopy. Nasila działanie leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe i leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny. Opóźnia wchłanianie meksyletyny, obniża stężenie cyprofloksacyny we krwi (należy unikać jednoczesnego stosowania w premedykacji), obniża klirens nerkowy metforminy (zwiększa jej stężenie we krwi, zwiększa ryzyko hipoglikemii i kwasicy mleczanowej). Izoniazyd, cymetydyna, ranitydyna hamują metabolizm morfiny. Metysergid i rezerpina zmniejszają działanie morfiny. Równoczesne stosowanie prokarbazyny pogłębia depresję OUN. Nie wolno stosować z inhibitorami MAO (zalecana jest kilkutygodniowa przerwa po odstawieniu inhibitorów MAO). Neuroleptyki zmniejszają lub znoszą nudności i wymioty po morfinie; cholinomimetyki, cisapryd, metoklopramid, domperidon zmniejszają działanie zapierające morfiny. Łączne stosowanie z lekami o działaniu agonistyczno-antagonistycznym w stosunku do receptora opioidowego może powodować wystąpienie objawów odstawienia. Czyści antagoniści receptorów opioidowych (np. nalokson) odwracają działanie morfiny (w tym wpływ kurczący na zwieracze i depresję oddechu).

Kategoria C. U kobiet w ciąży można stosować jedynie w przypadku bezwzględnej konieczności.

Depresja oddechowa, bezdech, w mniejszym stopniu niewydolność krążenia zatrzymanie krążenia, wstrząs. Na początku leczenia mogą wystąpić nudności i wymioty ustępujące samoistnie lub pod wpływem środków przeciwwymiotnych. Najczęstsze objawy niepożądane to: zaparcia, nudności, wymioty, oszołomienie, zawroty głowy, senność, potliwość, obniżenie lub podwyższenie nastroju. Rzadziej występujące: ze strony OUN: apatia, pobudzenie, zaburzenia nastroju, bezsenność, koszmary senne, halucynacje, zaburzenia orientacji i widzenia, oczopląs, zwężenie źrenic, ból głowy, podwyższenie ciśnienia śródczaszkowego, drżenia, niekontrolowane skurcze grup mięśniowych, sztywność mięśniowa, przeczulica; ze strony przewodu pokarmowego: suchość w ustach, utrata łaknienia, utrata smaku, bóle brzucha o charakterze kolki; ze strony układu krążenia: tachykardia, bradykardia, napadowy częstoskurcz, obniżenie lub podwyższenie ciśnienia krwi, omdlenia, naczynioruchowe zaczerwienienie twarzy; ze strony układu moczowo-płciowego: zaburzenia wydzielania moczu (działanie antydiuretyczne), zaburzenia mikcji, zaburzenia popędu płciowego i potencji; ze strony skóry: świąd, wysypka, obrzęki. Przy długotrwałym podawaniu dochodzi do rozwoju tolerancji na lek. Po odstawieniu, u pacjenta uzależnionego, może wystąpić zespół abstynencyjny objawiający się m.in.: rozszerzeniem źrenic, łzawieniem, wyciekiem z nosa, kichaniem, ziewaniem, skurczami mięśniowymi, bólami głowy, podwyższeniem ciśnienia tętniczego, lękami, drażliwością, pobudzeniem, poceniem się, brakiem łaknienia, nudnościami, wymiotami, spadkiem masy ciała, biegunką, odwodnieniem, bólami kończyn, tachykardią, drgawkami.

Objawami zatrucia morfiną i przedawkowania są szpilkowate źrenice, zahamowanie oddychania i obniżone ciśnienie. W cięższych przypadkach występuje niewydolność krążenia i pogłębiająca się śpiączka. Oprócz tego obserwowano tachykardię, zawroty głowy, spadek temperatury ciała i zwiotczenie mięśni szkieletowych. U dzieci obserwowano uogólnione drgawki. Leczenie przedawkowania morfiny. Zasadniczą uwagę należy zwrócić na zapewnienie drożności dróg oddechowych i zastosować wspomagane lub kontrolowane oddychanie. W przypadku masywnego przedawkowania zaleca się dożylne podanie naloksonu. Szybkość wlewu powinna być odpowiednia do uprzednio podanych dawek uderzeniowych i do odpowiedzi pacjenta. Jednakże, z uwagi na względnie krótki czas działania naloksonu, należy ściśle monitorować pacjenta do czasu trwałego przywrócenia samodzielnego oddychania. Tabl. o przedł. uwal. uwalniają morfinę przez okres do 12 h od ich podania. Tym samym leczenie przedawkowania morfiny należy odpowiednio modyfikować. Nie należy podawać naloksonu w przypadku braku klinicznie istotnej depresji krążeniowej lub oddechowej, wtórnych do przedawkowania morfiny. Należy zachować ostrożność przy podawaniu naloksonu osobom, o których wiadomo, lub które podejrzewa się o fizyczne uzależnienie od morfiny. W takich przypadkach, nagłe lub całkowite cofnięcie skutków działania opioidu może wywołać ostry zespół odstawienia. Niewchłonięty lek można usunąć przez płukanie żołądka.

Silny lek przeciwbólowy z grupy czystych agonistów receptorów opioidowych (silny agonista receptorów mi, słabszy kappa i delta, prawdopodobnie bez wpływu na sigma). Znosi ból, powoduje sedację. Wykazuje działanie kurczące na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowych powodując kurcz odźwiernika, opóźnienie opróżniania żołądka, zwolnienie perystaltyki, zaparcia, wzrost ciśnienia w drogach żółciowych i moczowych. Przenika przez łożysko, hamuje czynność skurczową macicy, przenika do mleka matki. Powoduje wzrost stężenia histaminy we krwi. Przez działanie na OUN. powoduje nudności, wymioty, hamuje odruch kaszlowy, zwęża źrenice, nasila uwalnianie hormonu antydiuretycznego, obniża temperaturę ciała i pobudliwość ośrodka oddechowego. Poprawia nastrój i działa euforyzująco. Specjalna konstrukcja tabletki (system kontrolowanego uwalniania substancji czynnej) nie zmniejsza dostępności biologicznej lecz zmniejsza stałą wchłaniania (uwalnianie morfiny jest tym wolniejsze im wyższe jest jej stężenie we krwi), dzięki czemu lek może być stosowany w 12 h odstępach czasowych. Początek działania występuje po około 1,5 h, średni czas działania wynosi około 8-12 h, przy powtarzanych dawkach stan stacjonarny osiągany jest po 24 h. Po podaniu doustnym dostępność biologiczna wynosi około 20-60%, maksymalne stężenie we krwi osiąga średnio po około 4 h od podania leku (dla tabl. 10 mg i 30 mg - między 1 a 7 h; dla tabl. 60 mg - między 2 a 7 h, dla tabl. 100 mg - między 90 min a 12 h). W około 35% wiąże się z białkami osocza, dobrze przenika do tkanek, słabo do OUN (współczynnik rozdziału około 0,4). Metabolizowana jest w wątrobie, głównie (70%) do 3-glukuronianu morfiny (M3G) i 6-glukuronianu morfiny (M6G) - M6G wykazuje silne powinowactwo do receptorów opioidowych o.u.n. (około 10-20 razy silniejsze od morfiny) i prawdopodobnie odgrywa główną rolę w działaniu przeciwbólowym leku, zwłaszcza stosowanego w dawkach powtarzanych. Metabolity wydalane są z moczem. Morfina podlega krążeniu wątrobowo-jelitowemu - częściowo przenika do żółci (około 10% dawki) i jest wydalana z kałem (90% dawki w ciągu pierwszych 24 h). T0,5 wynosi 2-3 h; nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie. Metabolizm morfiny u dzieci powyżej 3 m.ż. nie różni się istotnie od metabolizmu u dorosłych.

1 tabl. o przedłużonym działaniu zawiera 10 mg, 30 mg, 60 mg, 100 mg lub 200 mg chlorowodorku morfiny, co odpowiada odpowiednio 7,6 mg, 22,8 mg, 45,6 mg, 78 mg lub 152 mg morfiny.

Zapalenie mózgu wywołane przez wirus herpes zoster (G05.1*) B02.0
Nowotwór złośliwy wargi C00
Nowotwór złośliwy nasady języka C01
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części języka C02
Nowotwór złośliwy dziąsła C03
Nowotwór złośliwy dna jamy ustnej C04
Nowotwór złośliwy podniebienia C05
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części jamy ustnej C06
Nowotwór złośliwy ślinianki przyusznej C07
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych dużych gruczołów ślinowych C08
Nowotwór złośliwy migdałka C09
Nowotwór złośliwy części ustnej gardła C10
Nowotwór złośliwy części nosowej gardła C11
Nowotwór złośliwy zachyłka gruszkowatego C12
Nowotwór złośliwy części krtaniowej gardła C13
Nowotwór złośliwy o innym i nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie wargi, jamy ustnej i gardła C14
Nowotwór złośliwy przełyku C15
Nowotwór złośliwy żołądka C16
Nowotwór złośliwy jelita cienkiego C17
Nowotwór złośliwy jelita grubego C18
Nowotwór złośliwy zgięcia esiczo-odbytniczego C19
Nowotwór złośliwy odbytnicy C20
Nowotwór złośliwy odbytu i kanału odbytu C21
Nowotwór złośliwy wątroby i przewodów żółciowych wewnątrzwątrobowych C22
Nowotwór złośliwy pęcherzyka żółciowego C23
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części dróg żółciowych C24
Nowotwór złośliwy trzustki C25
Nowotwór złośliwy innych i niedokładnie określonych narządów układu pokarmowego C26
Nowotwór złośliwy jamy nosowej i ucha środkowego C30
Nowotwór złośliwy zatok przynosowych C31
Nowotwór złośliwy krtani C32
Nowotwór złośliwy tchawicy C33
Nowotwór złośliwy oskrzela i płuca C34
Nowotwór złośliwy grasicy C37
Nowotwór złośliwy serca, śródpiersia i opłucnej C38
Nowotwór złośliwy o innym i bliżej nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie układu oddechowego i narządów klatki piersiowej C39
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej kończyn C40
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej o innym i nieokreślonym umiejscowieniu C41
Czerniak złośliwy skóry C43
Inne nowotwory złośliwe skóry C44
Międzybłoniak C45
Mięsak Kaposiego C46
Nowotwory złośliwe nerwów obwodowych i układu nerwowego wegetatywnego C47
Nowotwór złośliwy przestrzeni zaotrzewnowej i otrzewnej C48
Nowotwór złośliwy tkanki łącznej i innych tkanek miękkich C49
Nowotwór złośliwy piersi C50
Nowotwór złośliwy sromu C51
Nowotwór złośliwy pochwy C52
Nowotwór złośliwy szyjki macicy C53
Nowotwór złośliwy trzonu macicy C54
Nowotwór złośliwy nieokreślonej części macicy C55
Nowotwór złośliwy jajnika C56
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych żeńskich narządów płciowych C57
Nowotwór złośliwy łożyska C58
Nowotwór złośliwy prącia C60
Nowotwór złośliwy gruczołu krokowego C61
Nowotwór złośliwy jądra C62
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych męskich narządów płciowych C63
Nowotwór złośliwy nerki z wyjątkiem miedniczki nerkowej C64
Nowotwór złośliwy miedniczki nerkowej C65
Nowotwór złośliwy moczowodu C66
Nowotwór złośliwy pęcherza moczowego C67
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych narządów układu moczowego C68
Nowotwór złośliwy oka i przydatków oka C69
Nowotwór złośliwy opon mózgowo-rdzeniowych C70
Nowotwór złośliwy mózgu C71
Nowotwór złośliwy rdzenia kręgowego, nerwów czaszkowych i innych części ośrodkowego układu nerwowego C72
Nowotwór złośliwy tarczycy C73
Nowotwór złośliwy nadnerczy C74
Nowotwór złośliwy innych gruczołów wydzielania wewnętrznego i struktur pokrewnych C75
Nowotwór złośliwy o umiejscowieniu innym i niedokładnie określonym C76
Wtórny i nieokreślony nowotwór złośliwy węzłów chłonnych C77
Wtórny nowotwór złośliwy układu oddechowego i pokarmowego C78
Wtórny nowotwór złośliwy o innym umiejscowieniu C79
Nowotwór złośliwy bez określenia jego umiejscowienia C80
Ziarnica złośliwa [choroba Hodgkina] C81
Chłoniak nieziarniczy guzkowy [grudkowy] C82
Chłoniak nieziarniczy rozlany C83
Obwodowy i skórny chłoniak z komórek T C84
Inne i nieokreślone postacie chłoniaka nieziarniczego C85
Złośliwe choroby immunoproliferacyjne C88
Szpiczak mnogi i nowotwory złośliwe z komórek plazmatycznych C90
Białaczka limfatyczna C91
Białaczka szpikowa C92
Białaczka monocytowa C93
Ostra czerwienica i erytroleukemia C94
Białaczka z komórek nieokreślonego rodzaju C95
Inny i nieokreślony nowotwór złośliwy tkanki limfatycznej, układu krwiotwórczego i tkanek pokrewnych C96
Nowotwory złośliwe o niezależnym (pierwotnym) mnogim umiejscowieniu C97
Rak in situ jamy ustnej, przełyku i żołądka D00
Rak in situ innych i nieokreślonych części narządów układu pokarmowego D01
Rak in situ ucha środkowego i układu oddechowego D02
Czerniak in situ D03
Rak in situ skóry D04
Rak in situ piersi D05
Rak in situ szyjki macicy D06
Rak in situ innych i nieokreślonych narządów płciowych D07
Rak in situ o innym i nieokreślonym umiejscowieniu D09
Nowotwory niezłośliwe D10
Nowotwory niezłośliwe dużych gruczołów ślinowych D11
Nowotwór niezłośliwy okrężnicy, odbytnicy, odbytu i kanału odbytu D12
Nowotwór niezłośliwy innych i niedokładnie określonych części układu pokarmowego D13
Nowotwór niezłośliwy ucha środkowego i układu oddechowego D14
Nowotwór niezłośliwy innych i nieokreślonych narządów klatki piersiowej D15
Nowotwór niezłośliwy kości i chrząstki stawowej D16
Nowotwór niezłośliwy z tkanki tłuszczowej D17
Naczyniaki krwionośne i chłonne o dowolnym umiejscowieniu D18
Nowotwór niezłośliwy mezotelium D19
Nowotwór niezłośliwy tkanek miękkich otrzewnej i przestrzeni zaotrzewnowej D20
Inne nowotwory niezłośliwe tkanki łącznej i innych tkanek miękkich D21
Znamiona barwnikowe D22
Inne nowotwory niezłośliwe skóry D23
Nowotwór niezłośliwy piersi D24
Mięśniak gładkokomórkowy macicy D25
Mięśniak gładkokomórkowy macicy, umiejscowienie nieokreślone D26
Nowotwór niezłośliwy jajnika D27
Nowotwór niezłośliwy innych i nieokreślonych żeńskich narządów płciowych D28
Nowotwór niezłośliwy męskich narządów płciowych D29
Nowotwór niezłośliwy układu moczowego D30
Nowotwór niezłośliwy oka i przydatków oka D31
Nowotwór niezłośliwy opon mózgowo-rdzeniowych D32
Niezłośliwy nowotwór mózgu i innych części centralnego systemu nerwowego D33
Nowotwór niezłośliwy tarczycy D34
Nowotwór niezłośliwy innych i nieokreślonych gruczołów wydzielania wewnętrznego D35
Niezłośliwy nowotwór o innym i nieokreślonym umiejscowieniu D36
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze jamy ustnej i narządów układu pokarmowego D37
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze ucha środkowego, narządów układu oddechowego i klatki piersiowej D38
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze żeńskich narządów płciowych D39
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze męskich narządów płciowych D40
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze układu moczowego D41
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze opon mózgowo-rdzeniowych D42
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze mózgu i ośrodkowego układu nerwowego D43
Nowotwór o niepewnym lub nieznanym charakterze gruczołów wydzielania wewnętrznego D44
Czerwienica prawdziwa D45
Zespoły mielodysplastyczne D46
Inne nowotwory o niepewnym lub nieznanym charakterze tkanki limfatycznej, układu krwiotwórczego i tkanek pokrewnyc D47
Nowotwory o niepewnym lub nieznanym charakterze o innym i nieokreślonym umiejscowieniu D48
Nerwoból po przebytym półpaścu (B02.2†) G53.0
Kauzalgia G56.4
Algoneurodystrofia M89.0
Ból niesklasyfikowany gdzie indziej R52
Ból ostry R52.0

Przepisując ten lek pamiętaj: - ilość substancji należy dodatkowo wyrazić słowami; - na recepcie nie można wypisać dodatkowo innych leków; - ten lek można przepisać tylko na miesięczną kurację; - podaj szczegółowy sposób dawkowania;

Środek uznany za dopingowy.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający środek odurzający grupy I-N lub II-N.

Produkt leczniczy silnie upośledzający sprawność psychomotoryczną; bezwzględny zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu przez 24 h po zastosowaniu.