Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Urimper

Tolterodine tartrate

kaps. o przedł. uwalnianiu
2 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
29,50
Urimper
kaps. o przedł. uwalnianiu
4 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
24,69
30% (1)
12,19
S (2)
bezpł.
Urimper
kaps. o przedł. uwalnianiu
4 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
47,11
30% (1)
22,11
S (2)
bezpł.
Urimper
kaps. o przedł. uwalnianiu
2 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
24,69
30% (1)
12,19
S (2)
bezpł.

Urimper - lek w leczeniu nadreaktywnego pęcherza moczowego

Urimper jest lekiem stosowanym w leczeniu objawowym nadreaktywnego pęcherza moczowego. Zawiera substancję czynną tolterodynę, która działa jako antagonista receptorów muskarynowych. Lek wykazuje większą selektywność w stosunku do pęcherza moczowego niż gruczołów ślinowych.

Wskazania do stosowania

Urimper jest wskazany w leczeniu objawowym nadreaktywnego pęcherza moczowego, który charakteryzuje się następującymi objawami:

  • Naglące nietrzymanie moczu
  • Częste oddawanie moczu
  • Nagłe parcie na mocz

Lek działa poprzez zmniejszenie nadmiernej aktywności mięśnia wypieracza pęcherza, co prowadzi do złagodzenia wyżej wymienionych objawów. Efekty leczenia można zaobserwować po około 4 tygodniach stosowania.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Zalecana dawka
Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku) 4 mg raz na dobę
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR ≤30 ml/min) 2 mg raz na dobę

Dawkowanie można dostosować w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta i tolerancji leku.

Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, można je przyjmować niezależnie od posiłków. Efekt leczenia powinien być oceniony po 2-3 miesiącach terapii.

Nie zaleca się stosowania leku Urimper u dzieci i młodzieży ze względu na brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa w tej grupie wiekowej.

Prawidłowe dawkowanie i sposób podawania leku Urimper są kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych przy jednoczesnym minimalizowaniu ryzyka wystąpienia działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Stosowanie leku Urimper jest przeciwwskazane u pacjentów z:

  • Nadwrażliwością na tolterodynę lub którykolwiek składnik preparatu
  • Zatrzymaniem moczu
  • Jaskrą z wąskim kątem przesączania
  • Miastenią (myasthenia gravis)
  • Ciężkim wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego
  • Toksycznym rozszerzeniem okrężnicy

Przed rozpoczęciem leczenia należy dokładnie ocenić stan pacjenta pod kątem występowania przeciwwskazań, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych powikłań.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania leku Urimper należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z:

  • Znaczną przeszkodą podpęcherzową i ryzykiem zatrzymania moczu
  • Zaburzeniami drożności przewodu pokarmowego (np. zwężenie odźwiernika)
  • Zaburzeniami czynności nerek lub wątroby
  • Neuropatią układu wegetatywnego
  • Przepukliną rozworu przełykowego
  • Ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego

Tolterodyna może powodować wydłużenie odstępu QT, dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak:

  • Wrodzone lub nabyte wydłużenie odstępu QT
  • Zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia, hipomagnezemia, hipokalcemia)
  • Bradykardia
  • Istniejąca ciężka choroba serca (kardiomiopatia, niedokrwienie mięśnia sercowego, arytmia, zastoinowa niewydolność serca)
  • Jednoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT

Stosowanie leku Urimper wymaga indywidualnego podejścia do pacjenta, z uwzględnieniem jego stanu zdrowia i potencjalnych czynników ryzyka. Konieczne jest monitorowanie pacjenta podczas terapii, szczególnie pod kątem potencjalnych zaburzeń kardiologicznych.

Interakcje z innymi lekami

Urimper może wchodzić w interakcje z innymi lekami, co może wpływać na jego skuteczność lub bezpieczeństwo stosowania:

  • Silne inhibitory CYP3A4 (np. erytromycyna, klarytromycyna, ketokonazol, itrakonazol) - mogą zwiększać stężenie tolterodyny w surowicy
  • Leki o silnym działaniu przeciwmuskarynowym - mogą nasilać działanie lecznicze i niepożądane
  • Agoniści receptorów muskarynowych - mogą osłabiać działanie tolterodyny
  • Leki prokinetyczne (np. metoklopramid, cyzapryd) - tolterodyna może zmniejszać ich działanie

Przed rozpoczęciem leczenia Urimperem należy dokładnie przeanalizować wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji. W razie konieczności może być wymagana modyfikacja dawkowania lub zmiana terapii.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania tolterodyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na układ rozrodczy. Z tego powodu nie zaleca się stosowania leku Urimper w okresie ciąży.

Brak danych dotyczących przenikania tolterodyny do mleka ludzkiego. Należy unikać stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Urimper nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży i karmiących piersią ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu i noworodka. W przypadku konieczności leczenia nadreaktywnego pęcherza u tych grup pacjentek, należy rozważyć alternatywne metody terapii.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem leku Urimper to:

  • Suchość w jamie ustnej (23,4% pacjentów)
  • Zaburzenia widzenia
  • Niestrawność
  • Zaparcia
  • Bóle brzucha
  • Zawroty głowy
  • Senność
  • Bóle głowy

Rzadziej występujące, ale potencjalnie poważne działania niepożądane obejmują:

  • Zatrzymanie moczu
  • Obrzęk naczynioruchowy
  • Zaburzenia rytmu serca
  • Splątanie i dezorientację

Pacjenci powinni być poinformowani o możliwych działaniach niepożądanych i zgłaszać wszelkie niepokojące objawy lekarzowi. Regularne monitorowanie pacjenta podczas terapii pozwala na wczesne wykrycie i odpowiednie zarządzanie potencjalnymi działaniami niepożądanymi.

Warto zapamiętać
  • Urimper (tolterodyna) jest skutecznym lekiem w leczeniu objawowym nadreaktywnego pęcherza moczowego, z efektami widocznymi po około 4 tygodniach terapii.
  • Lek może powodować wydłużenie odstępu QT, dlatego należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka kardiologicznego.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania leku Urimper mogą wystąpić nasilone objawy przeciwcholinergiczne. Postępowanie w przypadku przedawkowania obejmuje:

  • Płukanie żołądka
  • Podanie węgla aktywowanego
  • Leczenie objawowe, w tym:
    • Fizostygmina w przypadku ciężkiego działania przeciwcholinergicznego
    • Benzodiazepiny w przypadku drgawek lub pobudzenia
    • Beta-adrenolityki w przypadku tachykardii
    • Cewnikowanie pęcherza w przypadku zatrzymania moczu

W przypadku podejrzenia przedawkowania leku Urimper, pacjent powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza lub szpitala. Szybkie rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego postępowania jest kluczowe dla minimalizacji potencjalnych powikłań.

Mechanizm działania

Tolterodyna, substancja czynna leku Urimper, jest kompetycyjnym antagonistą receptorów muskarynowych. Wykazuje większą selektywność w stosunku do pęcherza moczowego niż do gruczołów ślinowych. Jeden z metabolitów tolterodyny (pochodna 5-hydroksymetylowa) ma podobny profil farmakologiczny i przyczynia się do działania terapeutycznego, szczególnie u pacjentów z nasilonym metabolizmem leku.

Zrozumienie mechanizmu działania leku Urimper pozwala na lepsze przewidywanie jego efektów terapeutycznych oraz potencjalnych działań niepożądanych, co umożliwia optymalizację leczenia dla indywidualnego pacjenta.

Skład leku

Urimper dostępny jest w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, twardych, zawierających:

  • 2 mg winianu tolterodyny (co odpowiada 1,37 mg tolterodyny)
  • 4 mg winianu tolterodyny (co odpowiada 2,74 mg tolterodyny)

Dostępność dwóch dawek leku umożliwia indywidualne dostosowanie terapii do potrzeb pacjenta, z uwzględnieniem jego stanu klinicznego i tolerancji leku.


1) Zespół pęcherza nadreaktywnego potwierdzony badaniem urodynamicznym
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.


Wskazania

Lek jest wskazany w leczeniu objawowym nadreaktywnego pęcherza moczowego z objawami naglącego nietrzymania moczu i/lub częstego i naglącego oddawania moczu.

Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku). Zalecana dawka wynosi 4 mg raz/dobę z wyłączeniem pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR ≤30 ml/min), u których zalecana dawka wynosi 2 mg raz/dobę. W przypadku wystąpienia dokuczliwych działań niepożądanych, dawkę można zmniejszyć z 4 mg do 2 mg raz/dobę. Efekt leczenia należy ocenić po 2-3 m-cach. Dzieci i młodzież. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci, ponieważ skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nie zostały określone w tej grupie wiekowej.

Kaps. o przedł. uwalnianiu, twarde, mogą być przyjmowane z posiłkiem lub bez posiłku i muszą być połykane w całości.

Tolterodyna jest przeciwwskazana u pacjentów z: nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, zatrzymaniem moczu, jaskrą z wąskim kątem przesączania, myasthenia gravis, ciężkim wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, toksycznym rozszerzeniem okrężnicy.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania tolterodyny u pacjentów: ze znaczną przeszkodą podpęcherzową i ryzykiem zatrzymania moczu, z zaburzeniami powodującymi zmniejszenie drożności przewodu pokarmowego, np. zwężenie odźwiernika, z zaburzeniem czynności nerek, z chorobami wątroby, z neuropatią układu wegetatywnego, z przepukliną rozworu przełykowego, z ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego. Wielokrotne doustne przyjmowanie zalecanej dawki dobowej tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w dawce 4 mg (dawka terapeutyczna) i 8 mg (dawka supraterapeutyczna) prowadzi do wydłużenia odstępu QT. Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest jasne i zależy od indywidualnych czynników ryzyka i wrażliwości występujących u pacjenta. Należy zachować ostrożność, stosując tolterodynę u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym z: wrodzonym lub nabytym udokumentowanym wydłużeniem odstępu QT, z zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak: hipokaliemią, hipomagnezemią i hipokalcemią, bradykardią, istniejącą ciężką chorobą serca (tj. kardiomiopatią, niedokrwieniem mięśnia sercowego, arytmią, zastoinową niewydolnością serca). Jednoczesnym stosowaniem produktów leczniczych o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT, w tym przeciwarytmicznych produktów leczniczych klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol). Ma to szczególne znaczenie podczas stosowania silnych inhibitorów CYP3A4. Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4. Podobnie jak w przypadku każdego leczenia objawów nagłego parcia na mocz i nietrzymania moczu z powodu parć naglących, przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć przyczyny organiczne parcia na mocz i nietrzymania moczu. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy. Produkt może powodować zaburzenia akomodacji i wpływać na czas reakcji, zaburzając w ten sposób zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie zaleca się jednoczesnego układowego stosowania silnych inhibitorów cytochromu CYP3A4, takich jak antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), przeciwgrzybicze produkty lecznicze (np. ketokonazol i itrakonazol) oraz inhibitory proteazy z powodu zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy krwi u pacjentów ze słabym metabolizmem zachodzącym z udziałem cytochromu CYP2D6 oraz wynikającego z tego ryzyka przedawkowania. Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych o silnych właściwościach przeciwmuskarynowych może spowodować silniejsze działanie lecznicze oraz działania niepożądane. Przeciwnie do tego, działanie lecznicze tolterodyny może zostać osłabione przez jednoczesne stosowanie agonistów muskarynowego receptora cholinergicznego. Zmniejszenie perystaltyki przewodu pokarmowego spowodowane przez przeciwmuskarynowe produkty lecznicze może wpływać na wchłanianie innych leków. Tolterodyna może zmniejszać działanie prokinetyków, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Jednoczesne leczenie fluoksetyną (silny inhibitor cytochromu CYP2D6) nie prowadzi do klinicznie istotnych interakcji, ponieważ tolterodyna i jej zależny od CYP2D6 metabolit, 5-hydroksymetylotolterodyna mają równoważną siłę działania. W badaniu nad interakcją produktów leczniczych nie wykazano interakcji z warfaryną oraz złożonymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Badanie kliniczne wykazało, że tolterodyna nie jest metabolicznym inhibitorem izoenzymów cytochromów CYP2D6, 2C19, 2C9, 3A4 lub 1A2. Dlatego też nie należy oczekiwać zwiększenia stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez te izoenzymy i stosowanych jednocześnie z tolterodyną.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania tolterodyny u kobiet w ciąży. W badaniach na zwierzętach wykazano toksyczny wpływ produktu leczniczego na układ rozrodczy. Potencjalne ryzyko u ludzi nie jest znane. Z tego powodu nie zaleca się stosowania tolterodyny w okresie ciąży. Brak danych dotyczących przechodzenia tolterodyny do mleka ludzkiego. Należy unikać stosowania tolterodyny w okresie karmienia piersią. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu na płodność.

Biorąc pod uwagę właściwości farmakologiczne tolterodyny, może ona powodować łagodne do umiarkowanego działanie przeciwmuskarynowe, takie jak suchość w jamie ustnej, niestrawność oraz zmniejszone wydzielanie łez. Poniższa tabela zawiera dane uzyskane w badaniach klinicznych z tolterodyną oraz zebrane po wprowadzeniu tolterodyny do sprzedaży. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym była suchość w jamie ustnej, która występowała u 23,4% pacjentów leczonych tolterodyną w postaci o przedłużonym uwalnianiu i u 7,7% pacjentów otrzymujących placebo. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie zatok. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość nieswoista; (nieznana) reakcje rzekomoanafilaktyczne. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) nerwowość; (nieznana) splątanie, omamy, dezorientacja. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, senność, ból głowy; (niezbyt często) parestezje, zaburzenia pamięci. Zaburzenia oka: (często) suchość oczu, zaburzenia widzenia (w tym nieprawidłowa akomodacja). Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Zaburzenia serca: (niezbyt często) Palpitacje, niewydolność serca, arytmia; (nieznana) tachykardia. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) zaczerwienienie. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) suchość w jamie ustnej; (często) niestrawność, zaparcie, ból brzucha, wzdęcia, biegunka; (nieznana) refluks żołądkowo-jelitowy, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, suchość skóry. Zaburzenia nerek i dróg moczowych (często) trudności w oddawaniu moczu; (niezbyt często) zatrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, obrzęk obwodowy; (niezbyt często) ból w klatce piersiowej. Zgłaszano przypadki zaostrzenia objawów otępienia (np. splątanie, dezorientacja, urojenie) po rozpoczęciu leczenia tolterodyną u pacjentów przyjmujących inhibitory cholinoesterazy w leczeniu demencji. W dwóch badaniach z randomizacją, z grupą kontrolną placebo, z podwójnie ślepą próbą, III fazy, prowadzonych przez ponad 12 tyg., w których uczestniczyło 710 pacjentów pediatrycznych, liczba pacjentów z zakażeniami układu moczowego, biegunką i zmianami w zachowaniu była większa wśród pacjentów leczonych tolterodyną w porównaniu do otrzymujących placebo (zakażenia układu moczowego: tolterodyna 6,8%, placebo 3,6%; biegunka: tolterodyna 3,3%, placebo 0,9%; zmiany w zachowaniu: tolterodyna 1,6%, placebo 0,4%).

Największa dawka pojedyncza winianu tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu podana ochotnikom wynosiła 12,8 mg. Najcięższymi obserwowanymi działaniami niepożądanymi były zaburzenia akomodacji oraz oddawania moczu. W przypadku przedawkowania tolterodyny należy stosować płukanie żołądka z podawaniem węgla aktywowanego. Leczenie objawowe jest następujące: ciężkie ośrodkowe działanie przeciwcholinergiczne (np. omamy, znaczne pobudzenie) leczenie fizostygminą, drgawki lub utrzymujące się pobudzenie, leczenie benzodiazepinami, niewydolność oddechowa, leczenie przy zastosowaniu oddechu kontrolowanego, tachykardia, leczenie β -adrenolitykami, zatrzymanie moczu, cewnikowanie pęcherza moczowego, rozszerzenie źrenic, leczenie kroplami z pilokarpiną do oczu i/lub umieszczenie pacjenta w ciemnym pomieszczeniu. Wydłużenie odstępu QT obserwowano po stosowaniu przez 4 dni tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w dawce dobowej 8 mg (dwukrotność zalecanej dawki dobowej w postaci o natychmiastowym uwalnianiu, odpowiadająca trzykrotnej największej ekspozycji w przypadku stosowania postaci o przedłużonym uwalnianiu). W przypadku przedawkowania tolterodyny, należy wdrożyć standardowe działania w leczeniu wydłużonego odstępu QT.

Tolterodyna jest in vivo antagonistą kompetycyjnym receptorów muskarynowych o większym wybiórczym działaniu na pęcherz moczowy niż na ślinianki. Jeden z metabolitów tolterodyny (pochodna 5-hydroksymetylowa) wykazuje profil farmakologiczny zbliżony do związku macierzystego. Metabolit ten ma znaczący udział w działaniu leczniczym u pacjentów z nasilonym metabolizmem leku. Efektów leczenia można się spodziewać w ciągu 4 tyg.

1 kaps. o przedł. uwalnianiu, twarda zawiera 2 mg lub 4 mg winianu tolterodyny, co odpowiada 1,37 mg lub 2,74 mg tolterodyny.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.