Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Urimper

Tolterodine tartrate

kaps. o przedł. uwalnianiu
2 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
24,69
30% (1)
12,19
S (2)
bezpł.
Urimper
kaps. o przedł. uwalnianiu
4 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
24,69
30% (1)
12,19
S (2)
bezpł.
Urimper
kaps. o przedł. uwalnianiu
4 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
47,11
30% (1)
22,11
S (2)
bezpł.
Urimper
kaps. o przedł. uwalnianiu
2 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
29,50

Urimper - lek w leczeniu nadreaktywnego pęcherza moczowego

Urimper to lek zawierający substancję czynną tolterodynę, stosowany w leczeniu objawowym nadreaktywnego pęcherza moczowego. Preparat wykazuje działanie w przypadku objawów takich jak naglące nietrzymanie moczu oraz częste i nagłe parcie na mocz.

Wskazania do stosowania

Urimper jest wskazany w leczeniu objawowym nadreaktywnego pęcherza moczowego, charakteryzującego się następującymi objawami:

  • Naglące nietrzymanie moczu
  • Częste oddawanie moczu
  • Nagłe parcie na mocz

Lek działa poprzez antagonistyczne oddziaływanie na receptory muskarynowe, wykazując większą selektywność w stosunku do pęcherza moczowego niż gruczołów ślinowych. Efektów terapeutycznych można spodziewać się po około 4 tygodniach stosowania.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa pacjentów Zalecana dawka
Dorośli (w tym osoby starsze) 4 mg raz na dobę
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR ≤30 ml/min) 2 mg raz na dobę

Tabela: Zalecane dawkowanie leku Urimper

W przypadku wystąpienia dokuczliwych działań niepożądanych, dawkę można zmniejszyć z 4 mg do 2 mg raz na dobę. Efekt leczenia należy ocenić po 2-3 miesiącach stosowania.

Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu należy przyjmować w całości, mogą być zażywane z posiłkiem lub bez. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży ze względu na brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa w tej grupie wiekowej.

Dawkowanie Urimperu jest zindywidualizowane i zależy od stanu pacjenta oraz występowania ewentualnych działań niepożądanych. Kluczowa jest regularna ocena efektów terapii.

Przeciwwskazania

Stosowanie tolterodyny jest przeciwwskazane u pacjentów z:

  • Nadwrażliwością na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Zatrzymaniem moczu
  • Jaskrą z wąskim kątem przesączania
  • Miastenią (myasthenia gravis)
  • Ciężkim wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego
  • Toksycznym rozszerzeniem okrężnicy

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania tolterodyny u pacjentów z:

  • Znaczną przeszkodą podpęcherzową i ryzykiem zatrzymania moczu
  • Zaburzeniami powodującymi zmniejszenie drożności przewodu pokarmowego
  • Zaburzeniami czynności nerek lub wątroby
  • Neuropatią układu wegetatywnego
  • Przepukliną rozworu przełykowego
  • Ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego

Tolterodyna może powodować wydłużenie odstępu QT, dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak wrodzone lub nabyte wydłużenie odstępu QT, zaburzenia elektrolitowe, bradykardia czy ciężkie choroby serca.

Stosowanie Urimperu wymaga indywidualnego podejścia do pacjenta i uwzględnienia jego stanu zdrowia oraz czynników ryzyka, szczególnie w kontekście potencjalnego wpływu na układ sercowo-naczyniowy.

Interakcje z innymi lekami

Należy unikać jednoczesnego stosowania silnych inhibitorów cytochromu CYP3A4, takich jak antybiotyki makrolidowe, przeciwgrzybicze produkty lecznicze czy inhibitory proteazy, ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy krwi.

Jednoczesne stosowanie leków o silnych właściwościach przeciwmuskarynowych może nasilić działanie lecznicze i niepożądane tolterodyny. Z kolei stosowanie agonistów receptorów muskarynowych może osłabić jej działanie.

Tolterodyna może wpływać na wchłanianie innych leków poprzez zmniejszenie perystaltyki przewodu pokarmowego. Może również zmniejszać działanie prokinetyków, takich jak metoklopramid i cyzapryd.

Przy stosowaniu Urimperu kluczowe jest uwzględnienie potencjalnych interakcji lekowych, szczególnie w kontekście leków wpływających na układ cholinergiczny oraz metabolizowanych przez cytochrom P450.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania tolterodyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na układ rozrodczy. Z tego powodu nie zaleca się stosowania leku w okresie ciąży.

Brak danych dotyczących przenikania tolterodyny do mleka ludzkiego, dlatego należy unikać stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem tolterodyny to:

  • Suchość w jamie ustnej (23,4% pacjentów)
  • Niestrawność
  • Zmniejszone wydzielanie łez
  • Zaparcia
  • Ból brzucha
  • Zawroty głowy
  • Senność
  • Ból głowy

Rzadziej występujące, ale istotne działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia rytmu serca
  • Zatrzymanie moczu
  • Reakcje alergiczne
  • Zaburzenia widzenia

Profil działań niepożądanych Urimperu jest związany głównie z jego działaniem przeciwmuskarynowym. Większość efektów ubocznych ma charakter łagodny do umiarkowanego, jednak należy monitorować pacjentów pod kątem potencjalnie poważniejszych reakcji, szczególnie ze strony układu sercowo-naczyniowego.

Warto zapamiętać
  • Urimper (tolterodyna) jest skuteczny w leczeniu objawowym nadreaktywnego pęcherza moczowego, z efektami widocznymi po około 4 tygodniach terapii.
  • Lek może powodować wydłużenie odstępu QT, dlatego należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania tolterodyny mogą wystąpić ciężkie objawy związane z działaniem przeciwcholinergicznym, takie jak zaburzenia akomodacji, trudności w oddawaniu moczu, omamy czy pobudzenie. Leczenie przedawkowania obejmuje:

  • Płukanie żołądka
  • Podanie węgla aktywowanego
  • Leczenie objawowe, w tym podanie fizostygminy w przypadku ciężkiego działania przeciwcholinergicznego
  • Monitorowanie i leczenie wydłużenia odstępu QT

Właściwości farmakologiczne

Tolterodyna jest kompetycyjnym antagonistą receptorów muskarynowych, wykazującym większą selektywność w stosunku do pęcherza moczowego niż do gruczołów ślinowych. Jeden z jej metabolitów (pochodna 5-hydroksymetylowa) ma podobny profil farmakologiczny i przyczynia się do efektu terapeutycznego, szczególnie u pacjentów z nasilonym metabolizmem leku.

Skład preparatu

Urimper dostępny jest w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, zawierających 2 mg lub 4 mg winianu tolterodyny, co odpowiada odpowiednio 1,37 mg lub 2,74 mg tolterodyny.

Urimper, zawierający tolterodynę jako substancję czynną, jest skutecznym lekiem w terapii nadreaktywnego pęcherza moczowego. Jego stosowanie wymaga jednak starannego monitorowania pacjenta ze względu na potencjalne działania niepożądane i interakcje lekowe.


1) Zespół pęcherza nadreaktywnego potwierdzony badaniem urodynamicznym
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.


Wskazania

Lek jest wskazany w leczeniu objawowym nadreaktywnego pęcherza moczowego z objawami naglącego nietrzymania moczu i/lub częstego i naglącego oddawania moczu.

Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku). Zalecana dawka wynosi 4 mg raz/dobę z wyłączeniem pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR ≤30 ml/min), u których zalecana dawka wynosi 2 mg raz/dobę. W przypadku wystąpienia dokuczliwych działań niepożądanych, dawkę można zmniejszyć z 4 mg do 2 mg raz/dobę. Efekt leczenia należy ocenić po 2-3 m-cach. Dzieci i młodzież. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci, ponieważ skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nie zostały określone w tej grupie wiekowej.

Kaps. o przedł. uwalnianiu, twarde, mogą być przyjmowane z posiłkiem lub bez posiłku i muszą być połykane w całości.

Tolterodyna jest przeciwwskazana u pacjentów z: nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, zatrzymaniem moczu, jaskrą z wąskim kątem przesączania, myasthenia gravis, ciężkim wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, toksycznym rozszerzeniem okrężnicy.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania tolterodyny u pacjentów: ze znaczną przeszkodą podpęcherzową i ryzykiem zatrzymania moczu, z zaburzeniami powodującymi zmniejszenie drożności przewodu pokarmowego, np. zwężenie odźwiernika, z zaburzeniem czynności nerek, z chorobami wątroby, z neuropatią układu wegetatywnego, z przepukliną rozworu przełykowego, z ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego. Wielokrotne doustne przyjmowanie zalecanej dawki dobowej tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w dawce 4 mg (dawka terapeutyczna) i 8 mg (dawka supraterapeutyczna) prowadzi do wydłużenia odstępu QT. Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest jasne i zależy od indywidualnych czynników ryzyka i wrażliwości występujących u pacjenta. Należy zachować ostrożność, stosując tolterodynę u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym z: wrodzonym lub nabytym udokumentowanym wydłużeniem odstępu QT, z zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak: hipokaliemią, hipomagnezemią i hipokalcemią, bradykardią, istniejącą ciężką chorobą serca (tj. kardiomiopatią, niedokrwieniem mięśnia sercowego, arytmią, zastoinową niewydolnością serca). Jednoczesnym stosowaniem produktów leczniczych o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT, w tym przeciwarytmicznych produktów leczniczych klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol). Ma to szczególne znaczenie podczas stosowania silnych inhibitorów CYP3A4. Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4. Podobnie jak w przypadku każdego leczenia objawów nagłego parcia na mocz i nietrzymania moczu z powodu parć naglących, przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć przyczyny organiczne parcia na mocz i nietrzymania moczu. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy. Produkt może powodować zaburzenia akomodacji i wpływać na czas reakcji, zaburzając w ten sposób zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie zaleca się jednoczesnego układowego stosowania silnych inhibitorów cytochromu CYP3A4, takich jak antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), przeciwgrzybicze produkty lecznicze (np. ketokonazol i itrakonazol) oraz inhibitory proteazy z powodu zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy krwi u pacjentów ze słabym metabolizmem zachodzącym z udziałem cytochromu CYP2D6 oraz wynikającego z tego ryzyka przedawkowania. Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych o silnych właściwościach przeciwmuskarynowych może spowodować silniejsze działanie lecznicze oraz działania niepożądane. Przeciwnie do tego, działanie lecznicze tolterodyny może zostać osłabione przez jednoczesne stosowanie agonistów muskarynowego receptora cholinergicznego. Zmniejszenie perystaltyki przewodu pokarmowego spowodowane przez przeciwmuskarynowe produkty lecznicze może wpływać na wchłanianie innych leków. Tolterodyna może zmniejszać działanie prokinetyków, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Jednoczesne leczenie fluoksetyną (silny inhibitor cytochromu CYP2D6) nie prowadzi do klinicznie istotnych interakcji, ponieważ tolterodyna i jej zależny od CYP2D6 metabolit, 5-hydroksymetylotolterodyna mają równoważną siłę działania. W badaniu nad interakcją produktów leczniczych nie wykazano interakcji z warfaryną oraz złożonymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Badanie kliniczne wykazało, że tolterodyna nie jest metabolicznym inhibitorem izoenzymów cytochromów CYP2D6, 2C19, 2C9, 3A4 lub 1A2. Dlatego też nie należy oczekiwać zwiększenia stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez te izoenzymy i stosowanych jednocześnie z tolterodyną.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania tolterodyny u kobiet w ciąży. W badaniach na zwierzętach wykazano toksyczny wpływ produktu leczniczego na układ rozrodczy. Potencjalne ryzyko u ludzi nie jest znane. Z tego powodu nie zaleca się stosowania tolterodyny w okresie ciąży. Brak danych dotyczących przechodzenia tolterodyny do mleka ludzkiego. Należy unikać stosowania tolterodyny w okresie karmienia piersią. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu na płodność.

Biorąc pod uwagę właściwości farmakologiczne tolterodyny, może ona powodować łagodne do umiarkowanego działanie przeciwmuskarynowe, takie jak suchość w jamie ustnej, niestrawność oraz zmniejszone wydzielanie łez. Poniższa tabela zawiera dane uzyskane w badaniach klinicznych z tolterodyną oraz zebrane po wprowadzeniu tolterodyny do sprzedaży. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym była suchość w jamie ustnej, która występowała u 23,4% pacjentów leczonych tolterodyną w postaci o przedłużonym uwalnianiu i u 7,7% pacjentów otrzymujących placebo. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie zatok. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość nieswoista; (nieznana) reakcje rzekomoanafilaktyczne. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) nerwowość; (nieznana) splątanie, omamy, dezorientacja. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, senność, ból głowy; (niezbyt często) parestezje, zaburzenia pamięci. Zaburzenia oka: (często) suchość oczu, zaburzenia widzenia (w tym nieprawidłowa akomodacja). Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Zaburzenia serca: (niezbyt często) Palpitacje, niewydolność serca, arytmia; (nieznana) tachykardia. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) zaczerwienienie. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) suchość w jamie ustnej; (często) niestrawność, zaparcie, ból brzucha, wzdęcia, biegunka; (nieznana) refluks żołądkowo-jelitowy, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, suchość skóry. Zaburzenia nerek i dróg moczowych (często) trudności w oddawaniu moczu; (niezbyt często) zatrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, obrzęk obwodowy; (niezbyt często) ból w klatce piersiowej. Zgłaszano przypadki zaostrzenia objawów otępienia (np. splątanie, dezorientacja, urojenie) po rozpoczęciu leczenia tolterodyną u pacjentów przyjmujących inhibitory cholinoesterazy w leczeniu demencji. W dwóch badaniach z randomizacją, z grupą kontrolną placebo, z podwójnie ślepą próbą, III fazy, prowadzonych przez ponad 12 tyg., w których uczestniczyło 710 pacjentów pediatrycznych, liczba pacjentów z zakażeniami układu moczowego, biegunką i zmianami w zachowaniu była większa wśród pacjentów leczonych tolterodyną w porównaniu do otrzymujących placebo (zakażenia układu moczowego: tolterodyna 6,8%, placebo 3,6%; biegunka: tolterodyna 3,3%, placebo 0,9%; zmiany w zachowaniu: tolterodyna 1,6%, placebo 0,4%).

Największa dawka pojedyncza winianu tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu podana ochotnikom wynosiła 12,8 mg. Najcięższymi obserwowanymi działaniami niepożądanymi były zaburzenia akomodacji oraz oddawania moczu. W przypadku przedawkowania tolterodyny należy stosować płukanie żołądka z podawaniem węgla aktywowanego. Leczenie objawowe jest następujące: ciężkie ośrodkowe działanie przeciwcholinergiczne (np. omamy, znaczne pobudzenie) leczenie fizostygminą, drgawki lub utrzymujące się pobudzenie, leczenie benzodiazepinami, niewydolność oddechowa, leczenie przy zastosowaniu oddechu kontrolowanego, tachykardia, leczenie β -adrenolitykami, zatrzymanie moczu, cewnikowanie pęcherza moczowego, rozszerzenie źrenic, leczenie kroplami z pilokarpiną do oczu i/lub umieszczenie pacjenta w ciemnym pomieszczeniu. Wydłużenie odstępu QT obserwowano po stosowaniu przez 4 dni tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w dawce dobowej 8 mg (dwukrotność zalecanej dawki dobowej w postaci o natychmiastowym uwalnianiu, odpowiadająca trzykrotnej największej ekspozycji w przypadku stosowania postaci o przedłużonym uwalnianiu). W przypadku przedawkowania tolterodyny, należy wdrożyć standardowe działania w leczeniu wydłużonego odstępu QT.

Tolterodyna jest in vivo antagonistą kompetycyjnym receptorów muskarynowych o większym wybiórczym działaniu na pęcherz moczowy niż na ślinianki. Jeden z metabolitów tolterodyny (pochodna 5-hydroksymetylowa) wykazuje profil farmakologiczny zbliżony do związku macierzystego. Metabolit ten ma znaczący udział w działaniu leczniczym u pacjentów z nasilonym metabolizmem leku. Efektów leczenia można się spodziewać w ciągu 4 tyg.

1 kaps. o przedł. uwalnianiu, twarda zawiera 2 mg lub 4 mg winianu tolterodyny, co odpowiada 1,37 mg lub 2,74 mg tolterodyny.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.