Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt
Substancję czynną zawierają również leki:

Debretin

tabl. powl.
100 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
24,52

Tribux®; -forte

Trimebutine maleate

tabl.
200 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
42,50
Tribux®
tabl.
100 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
23,80
Tribux®
tabl.
100 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
32,50
Tribux®
tabl.
100 mg
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
43,20
Tribux® forte
tabl.
200 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
32,50

Debretin - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Debretin jest wskazany w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego, w>

  • Zespołu jelita drażliwego
  • Zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, takich jak:
    • Biegunka
    • Zaparcia
    • Bóle brzucha
    • Stany skurczowe jelit

    • Lek stosuje się w celu łagodzenia objawów wymienionych schorzeń.

    Debretin wykazuje skuteczność w normalizacji zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego, co przekłada się na poprawę komfortu życia pacjentów cierpiących na wymienione dolegliwości.

    Dawkowanie i sposób podawania

    Grupa wiekowa Dawka 100 mg Dawka 200 mg
    Dorośli 100 mg (1 tabl.) 3x dziennie przed posiłkiem 100 mg (1/2 tabl.) 3x dziennie przed posiłkiem
    Dzieci >12 lat Nie więcej niż 6 mg/kg masy ciała/dobę

    W wyjątkowych przypadkach dawkę dla dorosłych można zwiększyć do 600 mg/dobę w dawkach podzielonych.

    Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody.

    Przeciwwskazania

    Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania leku Debretin jest nadwrażliwość na substancję czynną (maleinian trimebutyny) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

    Należy zachować szczególną ostrożność przy kwalifikacji pacjentów do leczenia i dokładnie zebrać wywiad alergologiczny.

    Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

    • Nie zaleca się stosowania u dzieci poniżej 12 roku życia
    • Produkt zawiera laktozę - przeciwwskazany u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lappa lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy
    • Lek stosowany zgodnie z zaleceniami nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

    Lekarz powinien rozważyć powyższe ostrzeżenia przed przepisaniem leku Debretin, szczególnie u pacjentów pediatrycznych oraz osób z zaburzeniami metabolizmu węglowodanów.

    Interakcje z innymi produktami leczniczymi

    Debretin może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

    • Zotepina - może nasilać działanie antycholinergiczne trimebutyny
    • D-tubokuraryna - trimebutyna przedłuża i nasila jej działanie
    • Cyzapryd - trimebutyna osłabia jego działanie
    • Prokainamid - jednoczesne stosowanie może nasilać hamujący wpływ nerwu błędnego na przewodnictwo w mięśniu sercowym
    • Leki działające na kanały wapniowe (np. antagoniści wapnia, kaptopryl, rezerpina, midazolam) - mogą prowadzić do hamowania skurczu mięśni gładkich jelit

    Lekarz powinien dokładnie przeanalizować farmakoterapię pacjenta przed włączeniem leku Debretin, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji lekowych.

    Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

    Ciąża: Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w I trymestrze ciąży. Nie zaleca się stosowania w tym okresie. W II i III trymestrze można rozważyć podanie leku tylko w razie konieczności.

    Karmienie piersią: Stosowanie leku Debretin jest możliwe podczas karmienia piersią.

    Decyzję o zastosowaniu leku u kobiet w ciąży i karmiących piersią należy podejmować indywidualnie, rozważając potencjalne korzyści i ryzyko.

    Działania niepożądane

    Najczęściej występujące działania niepożądane obejmują:

    • Zaburzenia układu nerwowego: senność, ospałość, uczucie zmęczenia, zawroty głowy, bóle głowy
    • Zaburzenia żołądka i jelit: suchość w ustach, zaburzenia smaku, biegunka, niestrawność, bóle nadbrzusza, nudności, wymioty, zaparcia

    Rzadziej mogą wystąpić: zaburzenia rytmu serca, zaburzenia czynności wątroby, wysypka.

    Bardzo rzadko obserwowano: niepokój, osłabienie słuchu, zapalenie wątroby, świąd, pokrzywkę, rumień wielopostaciowy, zatrzymanie moczu, zaburzenia menstruacji, ginekomastię.

    Lekarz powinien poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia działań niepożądanych i zalecić kontakt w przypadku ich pojawienia się.

    Przedawkowanie

    W przypadku podejrzenia przedawkowania należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Zaleca się płukanie żołądka i wdrożenie leczenia objawowego.

    Lekarz powinien być przygotowany na podjęcie odpowiednich działań w sytuacji przedawkowania leku Debretin.

    Mechanizm działania

    Debretin zawiera trimebutynę, która jest syntetycznym agonistą obwodowych receptorów opioidowych μ, δ oraz κ. Mechanizm działania polega na:

    • Bezpośrednim oddziaływaniu na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego
    • Regulacji zaburzeń czynności motorycznej bez wpływu na ośrodkowy układ nerwowy
    • Wykazywaniu zarówno działania pobudzającego, jak i hamującego na perystaltykę przewodu pokarmowego

    Normalizacja czynności motorycznej rozpoczyna się już po 30 minutach od podania leku.

    Zrozumienie mechanizmu działania pozwala lekarzowi na optymalne wykorzystanie potencjału terapeutycznego leku Debretin.

    Skład

    Substancja czynna: 1 tabletka zawiera 100 mg lub 200 mg maleinianu trimebutyny.

    Warto zapamiętać
    • Debretin normalizuje motorykę przewodu pokarmowego, działając zarówno pobudzająco, jak i hamująco na perystaltykę
    • Lek wykazuje skuteczność w leczeniu objawowym zespołu jelita drażliwego oraz zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego


    Wskazania

    Zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, określane jako zespół jelita drażliwego, zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego: biegunka, zaparcia, bóle brzucha, stany skurczowe jelit. Produkt leczniczy jest stosowany do leczenia objawowego.

    Dawka 100 mg. Dorośli: 100 mg maleinianu trimebutyny (1 tabl.) 3x/dobę przed posiłkiem. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć do 6 tabl. po 100 mg/dobę w dawkach podzielonych. Dzieci w wieku powyżej 12 lat: maleinian trimebutyny można stosować u dzieci w dawce nie wyższej niż 6 mg/kg mc./dobę. Dawka 200 mg. Dorośli. Zespół jelita drażliwego: 100 mg maleinianu trimebutyny (pół tabl.) 3x/dobę przed posiłkiem. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć do 600 mg/dobę w dawkach podzielonych, czyli 1 tabl. 200 mg podawana 3x/dobę. Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego oraz dróg żółciowych: biegunka, zaparcia: 200 mg maleinianu trimebutyny (1 tabl.) 1-2x/dobę przed posiłkiem; bóle brzucha, stany skurczowe jelit: 100 mg maleinianu trimebutyny (pół tabl.) 3x/dobę przed posiłkiem. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć do 600 mg/dobę w dawkach podzielonych, czyli 1 tabl. 200 mg podawana 3x/dobę. Dzieci w wieku powyżej 12 lat: maleinian trimebutyny można stosować u dzieci w dawce nie wyższej niż 6 mg/kg mc./dobę.

    Tabl. należy połykać popijając szklanką wody.

    Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

    Nie zaleca się stosowania u dzieci w wieku <12 lat. Produkt leczniczy zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek stosowany zgodnie z zaleconym dawkowaniem nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn oraz nie obniża sprawności psychofizycznej.

    Zotepina może zwiększać działanie antycholinergiczne trimebutyny. Trimebutyna przedłuża i nasila działanie d-tubokuraryny. Trimebutyna osłabia działanie cyzaprydu. Jednoczesne stosowanie trimebutyny i prokainamidu może nasilać hamujący wpływ nerwu błędnego na przewodnictwo w mięśniu sercowym, co może objawiać się nadmiernym przyspieszeniem rytmu serca. Jednoczesne stosowanie trimebutyny i leków działających na kanały wapniowe (np. antagoniści kanałów wapniowych, kaptopryl, rezerpina, midazolam) zmniejsza dokomórkowy napływ jonów wapniowych, co może prowadzić do hamowania skurczu mięśni gładkich jelit.

    Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego. Brak wystarczających danych, które pozwoliłyby ocenić wpływ trimebutyny podawanej w okresie ciąży na powstawanie wad wrodzonych lub toksyczne działanie na płód. Z tego powodu, jako środek ostrożności, nie zaleca się stosowania trimebutyny w czasie I trymestru ciąży. Nie przewiduje się wystąpienia szkodliwego działania na organizm matki lub dziecka, jednak zastosowanie trimebutyny w czasie II lub III trymestru ciąży należy rozważyć jedynie w razie konieczności. Karmienie piersią jest możliwe w czasie leczenia trimebutyną.

    Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) niepokój. Zaburzenia układu nerwowego: (często) senność, ospałość, uczucie zmęczenia, zawroty głowy, uczucie ciepła lub zimna, bóle głowy, apatia. Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo rzadko) osłabienie słuchu. Zaburzenia serca: (rzadko) zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) suchość w ustach, zaburzenia smaku, biegunka, niestrawność, bóle nadbrzusza, odrętwienie ust, nudności, wymioty, zaparcia, uczucie pragnienia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zaburzenia czynności wątroby, (bardzo rzadko) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, (bardzo rzadko) świąd, pokrzywka, zaczerwienienie, pęcherze, grudki, wysięk, rumień wielopostaciowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) zatrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo rzadko) zaburzenia menstruacji, bolesne powiększenie piersi u kobiet, ginekomastia u mężczyzn, ból piersi. Badania diagnostyczne: (rzadko) wzrost aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT).

    W razie podejrzenia przedawkowania leku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Zaleca się płukanie żołądka i leczenie objawowe.

    Lek zawiera trimebutynę, która jest syntetycznym agonistą obwodowych receptorów opioidowych μ, δ oraz κ. Mechanizm działania polega na bezpośrednim oddziaływaniu na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i regulacji zaburzeń czynności motorycznej bez wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. Trimebutyna w odróżnieniu od innych opioidów, takich jak morfina czy kodeina, nie wykazuje selektywności w stosunku do żadnego z trzech typów receptorów opioidowych, dzięki czemu charakteryzuje się zarówno działaniem pobudzającym, jak i hamującym na perystaltykę przewodu pokarmowego. Proces normalizacji czynności motorycznej rozpoczyna się już po 30 min. od podania leku.

    1 tabl. zawiera 100 mg lub 200 mg maleinianu trimebutyny.

    Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

    Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

    Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

    Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.