Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Tribux

Trimebutine

granulat do przyg. zaw.
7,87 mg/g
1 but. 250 ml
Doustnie
Rx
100%
16,08

Tribux - Charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Tribux jest wskazany w leczeniu zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego, w szczególności:

  • Zespołu jelita drażliwego
  • Zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, takich jak:
    • Biegunka
    • Zaparcia
    • Bóle brzucha
    • Stany skurczowe jelit

Lek wykazuje działanie normalizujące na perystaltykę przewodu pokarmowego, co czyni go skutecznym w leczeniu różnorodnych zaburzeń motoryki.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawkowanie
Dorośli 1 dozownik (15 ml zawiesiny) 3 razy na dobę
W wyjątkowych przypadkach do 6 dozowników na dobę
Dzieci 1 ml/kg masy ciała/dobę w 2-3 dawkach podzielonych
Poniżej 6 miesięcy 2,5 ml zawiesiny 2-3 razy na dobę
6-12 miesięcy 5 ml zawiesiny 2 razy na dobę
1-5 lat 5 ml zawiesiny 3 razy na dobę
Powyżej 5 lat 10 ml zawiesiny 3 razy na dobę

Dawkowanie u dzieci należy dostosować do masy ciała, używając wyskalowanego dozownika (0,5 ml odpowiada dawce dla 0,5 kg masy ciała).

Zawiesinę należy podawać doustnie, przelewając zawartość dozownika do butelki z pokarmem, na łyżkę lub do szklanki. U niemowląt można dodać do butelki z wodą lub mlekiem.

Przeciwwskazania

Stosowanie leku Tribux jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na trimebutynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Fenyloketonuria

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Pacjenci z cukrzycą: Należy uwzględnić zawartość sacharozy w zawiesinie (600 mg/ml) przy planowaniu leczenia.

Zaburzenia metabolizmu fruktozy: Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.

Tribux stosowany zgodnie z zaleceniami nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Zotepina: Może zwiększać działanie antycholinergiczne trimebutyny.

D-tubokuraryna: Trimebutyna przedłuża i nasila jej działanie.

Cyzapryd: Trimebutyna osłabia jego działanie.

Prokainamid: Jednoczesne stosowanie może nasilać hamujący wpływ nerwu błędnego na przewodnictwo w mięśniu sercowym, co może prowadzić do tachykardii.

Leki działające na kanał wapniowy: (np. antagoniści wapnia, kaptopryl, rezerpina, midazolam) - jednoczesne stosowanie z trimebutyną może zmniejszać dokomórkowy napływ jonów wapniowych, co może prowadzić do hamowania skurczu mięśni gładkich jelit.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Ciąża: Nie zaleca się stosowania w pierwszym trymestrze. W II i III trymestrze należy rozważyć stosowanie tylko w razie konieczności.

Karmienie piersią: Można stosować podczas karmienia piersią.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia układu nerwowego: senność, ospałość, uczucie zmęczenia, zawroty głowy, bóle głowy
  • Zaburzenia żołądka i jelit: suchość w ustach, zaburzenia smaku, biegunka, niestrawność, bóle nadbrzusza, nudności, wymioty, zaparcia

Rzadziej występują zaburzenia rytmu serca, zaburzenia czynności wątroby oraz reakcje skórne.

Warto zapamiętać
  • Tribux normalizuje motorykę przewodu pokarmowego zarówno poprzez działanie pobudzające, jak i hamujące perystaltykę.
  • Efekt terapeutyczny rozpoczyna się już po 30 minutach od podania leku.

Przedawkowanie

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Zaleca się płukanie żołądka i leczenie objawowe.

Mechanizm działania

Trimebutyna, substancja czynna leku Tribux, działa bezpośrednio na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, regulując zaburzenia czynności motorycznej bez wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. W przeciwieństwie do innych opioidów, trimebutyna nie wykazuje selektywności wobec żadnego z trzech typów receptorów opioidowych, co umożliwia jej zarówno pobudzanie, jak i hamowanie perystaltyki przewodu pokarmowego.

Ta unikalna właściwość pozwala na skuteczne leczenie różnorodnych zaburzeń motoryki, zarówno tych związanych z nadmierną, jak i osłabioną perystaltyką.

Skład

1 g granulatu do przygotowania zawiesiny doustnej zawiera 7,87 mg trimebutyny.

Tribux stanowi wartościową opcję terapeutyczną w leczeniu zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego, oferując szybki początek działania i wszechstronny efekt regulujący perystaltykę. Jego profil bezpieczeństwa oraz możliwość stosowania u różnych grup wiekowych, w tym u dzieci, czynią go użytecznym narzędziem w praktyce klinicznej gastroenterologów i lekarzy pierwszego kontaktu.



Wskazania

Zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, określane jako zespół jelita drażliwego. Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego oraz dróg żółciowych: biegunka, zaparcia, bóle brzucha, stany skurczowe jelit.

Dorośli. Dawka wynosi zwykle 1 dozownik o poj. 15 ml zaw. - 3x/dobę. W wyjątkowych przypadkach dawkę dobową można zwiększyć do 6 dozowników o pojemności 15 ml zaw. Dzieci. Zazwyczaj stosuje się dawkę 1 ml/kg mc./dobę w 2-3 dawkach podzielonych. Przy każdym podaniu dawkę odmierza się w zależności od mc. dziecka. Dozownik wyskalowany jest w ml. Każda jednostka podziałki na dozowniku odpowiada 0,5 ml, tj. ilości, którą podaje się jednorazowo na 0,5 kg mc.; np. kreska z zaznaczoną liczbą 10 odpowiada dawce podawanej jednorazowo dziecku ważącemu 10 kg. Zaleca się przelać zawartość dozownika do butelki z pokarmem, na łyżkę lub do szklanki i natychmiast podać dziecku lek do wypicia. U niemowląt zawartość dozownika można dodać do but. z wodą lub mlekiem. Przykładowe dawkowanie: poniżej 6 m-cy: 2,5 ml zaw. 2-3x/dobę, od 6 do 12 m-cy: 5 ml zaw. 2x/dobę, od 1 do 5 lat: 5 ml zaw. 3x/dobę, powyżej 5 lat: 10 ml zawiesiny 3x/dobę.

Zaleca się przelać zawartość dozownika do butelki z pokarmem, na łyżkę lub do szklanki i natychmiast podać dziecku lek do wypicia. U niemowląt zawartość dozownika można dodać do butelki z wodą lub mlekiem. Produkt leczniczy, po sporządzeniu zawiesiny, podaje się wyłącznie doustnie.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Fenyloketonuria.

U osób chorych na cukrzycę należy uwzględnić zawartość sacharozy w zawiesinie: 600 mg/mL. Produkt leczniczy zawiera sacharozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Lek stosowany zgodnie z zaleconym dawkowaniem nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn oraz nie obniża sprawności psychofizycznej.

Zotepina może zwiększać działanie antycholinergiczne trimebutyny. Trimebutyna przedłuża i nasila działanie d-tubokuraryny. Trimebutyna osłabia działanie cyzaprydu. Jednoczesne stosowanie trimebutyny i prokainamidu może nasilać hamujący wpływ nerwu błędnego na przewodnictwo w mięśniu sercowym, co może przejawiać się nadmiernym przyspieszeniem rytmu serca. Jednoczesne stosowanie trimebutyny i leków działających na kanał wapniowy (np. antagoniści wapnia, kaptopryl, rezerpina, midazolam) zmniejsza dokomórkowy napływ jonów wapniowych, co może prowadzić do hamowania skurczu mięśni gładkich jelit.

Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego. Brak wystarczających danych, które pozwoliłyby ocenić wpływ trimebutyny podawanej w okresie ciąży na powstawanie wad wrodzonych lub toksyczne działanie na płód. Z tego powodu, jako środek ostrożności, nie zaleca się stosowania trimebutyny podczas pierwszego trymestru ciąży. Nie przewiduje się wystąpienia szkodliwego działania na organizm matki lub dziecka, jednak zastosowanie trimebutyny w czasie II lub III trymestru ciąży należy rozważyć jedynie w razie konieczności. W czasie leczenia trimebutyną można karmić piersią.

Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) niepokój. Zaburzenia układu nerwowego: (często) senność, ospałość, uczucie zmęczenia, zawroty głowy, uczucie ciepła lub zimna, bóle głowy, apatia. Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo rzadko) osłabienie słuchu. Zaburzenia serca: (rzadko) zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) suchość w ustach, zaburzenia smaku, biegunka, niestrawność, bóle nadbrzusza, odrętwienie ust, nudności, wymioty, zaparcia, uczucie pragnienia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zaburzenia czynności wątroby; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka; (bardzo rzadko) świąd, pokrzywka, zaczerwienienie, pęcherze, grudki, wysięk, rumień wielopostaciowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) zatrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo rzadko) zaburzenia menstruacji, bolesne powiększenie piersi u kobiet, ginekomastia u mężczyzn, ból piersi. Badania diagnostyczne: (rzadko) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (A1AT, AspAT). Istnieje ryzyko reakcji alergicznych ze względu na zawartość żółcieni pomarańczowej (E 110).

W razie podejrzenia przedawkowania leku pacjent powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem. Zaleca się płukanie żołądka i leczenie objawowe.

Mechanizm działania polega na bezpośrednim oddziaływaniu na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i regulacji zaburzeń czynności motorycznej bez wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. Trimebutyna w odróżnieniu od innych opioidów, takich jak morfina czy kodeina, nie wykazuje selektywności w stosunku do żadnego z trzech typów receptorów opioidowych, dzięki czemu charakteryzuje się zarówno działaniem pobudzającym, jak i hamującym na perystaltykę przewodu pokarmowego. Proces normalizacji czynności motorycznej rozpoczyna się już po 30 minutach od podania leku.

1 g granulatu do przygotowania zawiesiny doustnej zawiera 7,87 mg trimebutyny.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.