Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt
Substancję czynną zawierają również leki:

Debretin

tabl. powl.
100 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
24,52

Tribux®; -forte

Trimebutine maleate

tabl.
100 mg
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
43,20
Tribux®
tabl.
100 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
23,80
Tribux®
tabl.
100 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
32,50
Tribux® forte
tabl.
200 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
32,50
Tribux® forte
tabl.
200 mg
60 szt.
Doustnie
Rx
100%
42,50

Debretin - charakterystyka leku dla

Wskazania do stosowania

Debretin jest wskazany w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego, w szczególności:

  • Zespołu jelita drażliwego
  • Zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, takich jak:
    • Biegunka
    • Zaparcia
    • Bóle brzucha
    • Stany skurczowe jelit

Lek stosuje się w celu łagodzenia objawów wymienionych schorzeń.

Debretin wykazuje działanie normalizujące motorykę przewodu pokarmowego, co czyni go skutecznym w leczeniu zarówno biegunek, jak i zaparć oraz innych zaburzeń czynnościowych jelit.

Dawkowanie i sposób podawania

Grupa wiekowa Dawka 100 mg Dawka 200 mg
Dorośli 100 mg (1 tabl.) 3x dziennie przed posiłkiem 100-200 mg (1/2-1 tabl.) 1-3x dziennie przed posiłkiem
Dzieci >12 lat Nie więcej niż 6 mg/kg masy ciała/dobę

W dorosłych dawkę można zwiększyć do maksymalnie 600 mg/dobę w dawkach podzielonych.

Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody.

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania leku Debretin jest nadwrażliwość na substancję czynną (maleinian trimebutyny) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Należy zachować szczególną ostrożność przy kwalifikacji pacjentów do leczenia i dokładnie zebrać wywiad alergologiczny.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

  • Nie zaleca się stosowania u dzieci poniżej 12 roku życia ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie wiekowej.
  • Produkt zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
  • Lek stosowany zgodnie z zaleceniami nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Lekarz powinien rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko przed zastosowaniem leku u pacjentów z nietolerancją laktozy lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Debretin może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Zotepina - może nasilać działanie antycholinergiczne trimebutyny
  • D-tubokuraryna - trimebutyna przedłuża i nasila jej działanie
  • Cyzapryd - trimebutyna osłabia jego działanie
  • Prokainamid - jednoczesne stosowanie może nasilać hamujący wpływ nerwu błędnego na przewodnictwo w mięśniu sercowym, co może objawiać się tachykardią
  • Leki działające na kanały wapniowe (np. antagoniści wapnia, kaptopryl, rezerpina, midazolam) - jednoczesne stosowanie może zmniejszać dokomórkowy napływ jonów wapnia, co może prowadzić do hamowania skurczu mięśni gładkich jelit

Lekarz powinien dokładnie przeanalizować farmakoterapię pacjenta przed włączeniem Debretinu, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji lekowych.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Ciąża: Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w ciąży. Jako środek ostrożności, nie zaleca się stosowania w I trymestrze. W II i III trymestrze można rozważyć zastosowanie jedynie w razie konieczności.

Karmienie piersią: Karmienie piersią jest możliwe podczas leczenia trimebutyną.

Decyzja o zastosowaniu leku u kobiet w ciąży lub karmiących piersią powinna być podjęta po dokładnej analizie potencjalnych korzyści i ryzyka.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmują:

  • Zaburzenia układu nerwowego: senność, ospałość, uczucie zmęczenia, zawroty głowy, bóle głowy
  • Zaburzenia żołądka i jelit: suchość w ustach, zaburzenia smaku, biegunka, niestrawność, bóle nadbrzusza, nudności, wymioty, zaparcia

Rzadziej występują:

  • Zaburzenia rytmu serca
  • Zaburzenia czynności wątroby
  • Wysypka skórna

Bardzo rzadko mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak zapalenie wątroby, zatrzymanie moczu czy rumień wielopostaciowy.

Lekarz powinien monitorować pacjenta pod kątem wystąpienia działań niepożądanych i w razie potrzeby zmodyfikować leczenie.

Przedawkowanie

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Zaleca się płukanie żołądka i leczenie objawowe. Nie ma specyficznego antidotum dla trimebutyny.

Mechanizm działania

Trimebutyna, substancja czynna Debretinu, jest syntetycznym agonistą obwodowych receptorów opioidowych μ, δ oraz κ. Jej unikalne działanie polega na:

  • Bezpośrednim oddziaływaniu na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego
  • Regulacji zaburzeń czynności motorycznej bez wpływu na ośrodkowy układ nerwowy
  • Braku selektywności w stosunku do poszczególnych typów receptorów opioidowych, co zapewnia zarówno działanie pobudzające, jak i hamujące na perystaltykę przewodu pokarmowego

Normalizacja czynności motorycznej rozpoczyna się już po 30 minutach od podania leku, co zapewnia szybkie działanie terapeutyczne.

Skład

Substancja czynna: 1 tabletka zawiera 100 mg lub 200 mg maleinianu trimebutyny.

Warto zapamiętać
  • Debretin normalizuje motorykę przewodu pokarmowego, działając zarówno pobudzająco, jak i hamująco na perystaltykę
  • Lek jest skuteczny w leczeniu objawowym zarówno biegunek, jak i zaparć w przebiegu zespołu jelita drażliwego i innych zaburzeń czynnościowych jelit

Debretin, dzięki swojemu unikalnemu mechanizmowi działania i szerokiemu spektrum wskazań, stanowi wartościową opcję terapeutyczną w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego. Jego skuteczność w normalizacji motoryki jelit, zarówno w przypadku biegunek, jak i zaparć, czyni go wszechstronnym narzędziem w rękach lekarza gastroenterologa.



Wskazania

Zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, określane jako zespół jelita drażliwego, zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego: biegunka, zaparcia, bóle brzucha, stany skurczowe jelit. Produkt leczniczy jest stosowany do leczenia objawowego.

Dawka 100 mg. Dorośli: 100 mg maleinianu trimebutyny (1 tabl.) 3x/dobę przed posiłkiem. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć do 6 tabl. po 100 mg/dobę w dawkach podzielonych. Dzieci w wieku powyżej 12 lat: maleinian trimebutyny można stosować u dzieci w dawce nie wyższej niż 6 mg/kg mc./dobę. Dawka 200 mg. Dorośli. Zespół jelita drażliwego: 100 mg maleinianu trimebutyny (pół tabl.) 3x/dobę przed posiłkiem. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć do 600 mg/dobę w dawkach podzielonych, czyli 1 tabl. 200 mg podawana 3x/dobę. Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego oraz dróg żółciowych: biegunka, zaparcia: 200 mg maleinianu trimebutyny (1 tabl.) 1-2x/dobę przed posiłkiem; bóle brzucha, stany skurczowe jelit: 100 mg maleinianu trimebutyny (pół tabl.) 3x/dobę przed posiłkiem. W wyjątkowych przypadkach dawkę można zwiększyć do 600 mg/dobę w dawkach podzielonych, czyli 1 tabl. 200 mg podawana 3x/dobę. Dzieci w wieku powyżej 12 lat: maleinian trimebutyny można stosować u dzieci w dawce nie wyższej niż 6 mg/kg mc./dobę.

Tabl. należy połykać popijając szklanką wody.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie zaleca się stosowania u dzieci w wieku <12 lat. Produkt leczniczy zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek stosowany zgodnie z zaleconym dawkowaniem nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn oraz nie obniża sprawności psychofizycznej.

Zotepina może zwiększać działanie antycholinergiczne trimebutyny. Trimebutyna przedłuża i nasila działanie d-tubokuraryny. Trimebutyna osłabia działanie cyzaprydu. Jednoczesne stosowanie trimebutyny i prokainamidu może nasilać hamujący wpływ nerwu błędnego na przewodnictwo w mięśniu sercowym, co może objawiać się nadmiernym przyspieszeniem rytmu serca. Jednoczesne stosowanie trimebutyny i leków działających na kanały wapniowe (np. antagoniści kanałów wapniowych, kaptopryl, rezerpina, midazolam) zmniejsza dokomórkowy napływ jonów wapniowych, co może prowadzić do hamowania skurczu mięśni gładkich jelit.

Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego. Brak wystarczających danych, które pozwoliłyby ocenić wpływ trimebutyny podawanej w okresie ciąży na powstawanie wad wrodzonych lub toksyczne działanie na płód. Z tego powodu, jako środek ostrożności, nie zaleca się stosowania trimebutyny w czasie I trymestru ciąży. Nie przewiduje się wystąpienia szkodliwego działania na organizm matki lub dziecka, jednak zastosowanie trimebutyny w czasie II lub III trymestru ciąży należy rozważyć jedynie w razie konieczności. Karmienie piersią jest możliwe w czasie leczenia trimebutyną.

Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) niepokój. Zaburzenia układu nerwowego: (często) senność, ospałość, uczucie zmęczenia, zawroty głowy, uczucie ciepła lub zimna, bóle głowy, apatia. Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo rzadko) osłabienie słuchu. Zaburzenia serca: (rzadko) zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) suchość w ustach, zaburzenia smaku, biegunka, niestrawność, bóle nadbrzusza, odrętwienie ust, nudności, wymioty, zaparcia, uczucie pragnienia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zaburzenia czynności wątroby, (bardzo rzadko) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, (bardzo rzadko) świąd, pokrzywka, zaczerwienienie, pęcherze, grudki, wysięk, rumień wielopostaciowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) zatrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo rzadko) zaburzenia menstruacji, bolesne powiększenie piersi u kobiet, ginekomastia u mężczyzn, ból piersi. Badania diagnostyczne: (rzadko) wzrost aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT).

W razie podejrzenia przedawkowania leku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Zaleca się płukanie żołądka i leczenie objawowe.

Lek zawiera trimebutynę, która jest syntetycznym agonistą obwodowych receptorów opioidowych μ, δ oraz κ. Mechanizm działania polega na bezpośrednim oddziaływaniu na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i regulacji zaburzeń czynności motorycznej bez wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. Trimebutyna w odróżnieniu od innych opioidów, takich jak morfina czy kodeina, nie wykazuje selektywności w stosunku do żadnego z trzech typów receptorów opioidowych, dzięki czemu charakteryzuje się zarówno działaniem pobudzającym, jak i hamującym na perystaltykę przewodu pokarmowego. Proces normalizacji czynności motorycznej rozpoczyna się już po 30 min. od podania leku.

1 tabl. zawiera 100 mg lub 200 mg maleinianu trimebutyny.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.