Torecan - charakterystyka leku przeciwwymiotnego

Wskazania do stosowania

Torecan jest lekiem przeciwwymiotnym z grupy fenotiazyn, stosowanym w leczeniu nudności i wymiotów o różnej etiologii, w tym:

• Po chemioterapii cytotoksycznej
• Po radioterapii
• Po zastosowaniu leków toksycznych
• Po zabiegach chirurgicznych

Substancją czynną leku jest tietyloperazyna, która działa antagonistycznie na receptory dopaminergiczne w ośrodkowym układzie nerwowym, hamując odruch wymiotny.

Mechanizm działania

Tietyloperazyna, należąca do grupy fenotiazyn, wykazuje działanie przeciwwymiotne poprzez blokowanie receptorów dopaminergicznych w strukturach mózgu odpowiedzialnych za regulację wymiotów. Lek oddziałuje na:

• Ośrodek wymiotny w tworze siatkowatym rdzenia przedłużonego
• Chemoreceptorową strefę wyzwalającą w IV komorze mózgowej

Blokada tych struktur przerywa eferentne sygnały pobudzające efektory odpowiedzialne za proces wymiotny. Dodatkowo, tietyloperazyna prawdopodobnie hamuje aferentne impulsy autonomicznego układu nerwowego poprzez nerw błędny.

Działanie przeciwwymiotne pojawia się po około 30 minutach od doustnego podania leku i utrzymuje się przez około 4 godziny. Warto zauważyć, że lek wykazuje również słabe działanie psychotropowe, charakterystyczne dla pochodnych fenotiazyny, co może być przyczyną niektórych działań niepożądanych.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Czopki należy prawidłowo umieszczać w odbycie, najlepiej po wypróżnieniu. Nie wolno stosować czopków doustnie.

Dawkowanie Torecanu powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, z uwzględnieniem jego wieku i stanu zdrowia. Szczególną ostrożność należy zachować u osób starszych oraz pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Przeciwwskazania

Stosowanie leku Torecan jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na tietyloperazynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Ciężka depresja ośrodkowego układu nerwowego i/lub zaburzenia świadomości
• Klinicznie istotne niedociśnienie
• Wiek poniżej 15 lat (ryzyko pozapiramidowych działań niepożądanych)
• Dzieci i młodzież z objawami zespołu Reye'a

Przed zastosowaniem leku Torecan należy dokładnie ocenić stan pacjenta, zwracając szczególną uwagę na funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego oraz układ krążenia. Lek nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania leku Torecan należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

• Maskowanie objawów chorób układu pokarmowego i OUN
• Ryzyko nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi u pacjentów ze znieczuleniem dokanałowym lub stosujących antagonistów receptorów beta-adrenergicznych
• Stosowanie u kobiet w ciąży ze stanem przedrzucawkowym (ryzyko znacznego obniżenia ciśnienia krwi)
• Pacjenci z dyskinezą w wywiadzie
• Umiarkowane do ciężkich zaburzenia czynności wątroby
• Ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego
• Możliwość wystąpienia objawów pozapiramidowych
• Ryzyko wystąpienia drgawek
• Stosowanie u pacjentów z zahamowaniem czynności szpiku kostnego

Stosowanie Torecanu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie ze strony układu nerwowego i sercowo-naczyniowego. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy rozważyć modyfikację dawki lub odstawienie leku.

Interakcje z innymi lekami

Torecan może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, co wymaga szczególnej uwagi przy jego stosowaniu:

• Nasilenie działania leków działających depresyjnie na OUN (leki uspokajające, opiaty, leki znieczulające i nasenne, alkohol, atropina)
• Wzajemne nasilanie działania i toksyczności z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi
• Antagonizowanie działania adrenaliny
• Zmniejszenie działania bromokryptyny
• Nasilenie niepożądanych działań inhibitorów MAO
• Interakcje z prokarbazyna

Przed zastosowaniem Torecanu należy dokładnie przeanalizować wszystkie leki przyjmowane przez pacjenta, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji. W razie konieczności może być wymagana modyfikacja dawkowania lub zmiana terapii.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Stosowanie Torecanu w ciąży i podczas karmienia piersią wiąże się z pewnymi ograniczeniami:

• Ciąża: Ograniczone dane dotyczące stosowania u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach są niewystarczające do wykluczenia działania teratogennego. Jako środek ostrożności nie należy stosować leku w czasie ciąży.
• Karmienie piersią: Fenotiazyny przenikają do mleka matki, dlatego nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią.

Torecan nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu i noworodka. W przypadku konieczności zastosowania leku u tych grup pacjentek, należy dokładnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka.

Działania niepożądane

Stosowanie Torecanu może wiązać się z wystąpieniem różnorodnych działań niepożądanych, w tym:

• Zaburzenia układu hormonalnego: ginekomastia (rzadko, po długotrwałym leczeniu)
• Zaburzenia układu nerwowego: bóle i zawroty głowy, senność, niepokój ruchowy, drgawki, objawy pozapiramidowe (kręcz szyi, tężec tylni, napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek, sztywność mięśni i grymas twarzy)
• Zaburzenia oka: zmętnienie soczewki, zamglone widzenie (po długotrwałym leczeniu)
• Zaburzenia serca: tachykardia (bardzo rzadko)
• Zaburzenia naczyniowe: hipotensja, obwodowe obrzęki kończyn i twarzy
• Zaburzenia żołądka i jelit: anoreksja, suchość w jamie ustnej
• Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: żółtaczka zastoinowa (bardzo rzadko)

Pacjenci przyjmujący Torecan powinni być świadomi możliwości wystąpienia działań niepożądanych i niezwłocznie zgłaszać wszelkie niepokojące objawy lekarzowi. W przypadku ciężkich działań niepożądanych może być konieczne przerwanie leczenia.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania Torecanu mogą wystąpić następujące objawy:

• Suchość jamy ustnej
• Zawroty głowy
• Splątanie
• Niedociśnienie ortostatyczne
• Zapaść

W cięższych przypadkach zatrucia mogą pojawić się: śpiączka, brak odruchów, częstoskurcz oraz depresja oddychania. Możliwe jest również wystąpienie objawów ostrej dystonii, drgawek i pobudzenia.

Leczenie przedawkowania jest objawowe i polega na monitorowaniu funkcji życiowych oraz odpowiednim postępowaniu terapeutycznym:

• Reakcje dystoniczne - leki przeciwparkinsonowe
• Drgawki - benzodiazepiny
• Zapaść krążenia - środki krwiozastępcze i leki obkurczające naczynia (nie wolno stosować adrenaliny, można podać noradrenalinę)

Przedawkowanie Torecanu może prowadzić do poważnych powikłań, dlatego kluczowe jest przestrzeganie zaleconego dawkowania oraz natychmiastowe zgłoszenie się do lekarza w przypadku podejrzenia przedawkowania.

Skład leku

Torecan dostępny jest w dwóch postaciach:

• Czopki: 1 czopek zawiera 6,5 mg tietyloperazyny w postaci dwumaleinianu
• Tabletki powlekane: 1 tabletka zawiera 6,5 mg tietyloperazyny w postaci dwumaleinianu

Torecan zawiera tę samą ilość substancji czynnej w obu postaciach, co umożliwia dostosowanie formy podania do indywidualnych potrzeb i preferencji pacjenta.

1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Torecan

2) Nowotwory złośliwe
3) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
4) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia