Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Tolzurin

Tolterodine tartrate

kaps. o przedł. uwalnianiu
2 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
X
Tolzurin
kaps. o przedł. uwalnianiu
4 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
24,59
30% (1)
12,93
S (2)
bezpł.

Tolzurin - lek w leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego

Tolzurin to preparat zawierający tolterodynę, stosowany w leczeniu objawowym zespołu pęcherza nadreaktywnego. Lek wykazuje działanie antagonistyczne wobec receptorów muskarynowych, co przekłada się na jego efekt terapeutyczny w zaburzeniach funkcji pęcherza moczowego.

Wskazania

Tolzurin jest wskazany w leczeniu objawowym następujących dolegliwości związanych z zespołem pęcherza nadreaktywnego:

  • Nietrzymanie moczu z nagłym parciem
  • Zwiększona częstotliwość oddawania moczu
  • Nagłe parcia na mocz

Lek wykazuje skuteczność w łagodzeniu powyższych objawów u pacjentów z rozpoznanym zespołem pęcherza nadreaktywnego.

Efektu terapeutycznego można spodziewać się po około 4 tygodniach stosowania leku. Badania kliniczne wykazały, że po 12 tygodniach leczenia 23,8% pacjentów przyjmujących tolterodynę w dawce 4 mg na dobę zgłaszało brak lub minimalne problemy z pęcherzem, w porównaniu do 15,7% w grupie placebo.

Dawkowanie

Grupa pacjentów Zalecana dawka
Dorośli (w tym osoby starsze) 4 mg raz na dobę
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR ≤30 ml/min) 2 mg raz na dobę

Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości. Można je przyjmować niezależnie od posiłków.

W przypadku wystąpienia uciążliwych działań niepożądanych, dawka może zostać zmniejszona z 4 mg do 2 mg raz na dobę. Oceny efektów leczenia należy dokonać po 2-3 miesiącach terapii.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży nie jest wskazane ze względu na brak danych dotyczących skuteczności w tej grupie wiekowej.

Przeciwwskazania

Stosowanie tolterodyny jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Zatrzymanie moczu
  • Niewyrównana jaskra z wąskim kątem przesączania
  • Miastenia rzekomoporaźna (myasthenia gravis)
  • Ciężkie wrzodziejące zapalenie okrężnicy
  • Toksyczne rozszerzenie okrężnicy

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność stosując tolterodynę u pacjentów z:

  • Istotną przeszkodą podpęcherzową z ryzykiem zatrzymania moczu
  • Chorobami przebiegającymi z niedrożnością przewodu pokarmowego
  • Niewydolnością nerek
  • Chorobami wątroby
  • Neuropatią autonomiczną
  • Przepukliną rozworu przełykowego
  • Ryzykiem wystąpienia osłabionej motoryki przewodu pokarmowego

Tolterodyna może powodować wydłużenie odstępu QT, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak wrodzone lub nabyte wydłużenie odcinka QT, zaburzenia elektrolitowe czy bradykardia. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami serca oraz przy jednoczesnym stosowaniu leków wydłużających odstęp QT.

Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć organiczne przyczyny parć naglących i częstomoczu. Lek zawiera laktozę, co należy uwzględnić u pacjentów z nietolerancją tego cukru.

Tolzurin może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na możliwe zaburzenia akomodacji i czasu reakcji.

Warto zapamiętać
  • Tolzurin wykazuje skuteczność w leczeniu objawów zespołu pęcherza nadreaktywnego po około 4 tygodniach stosowania.
  • Lek może powodować wydłużenie odstępu QT, co wymaga szczególnej ostrożności u pacjentów z czynnikami ryzyka kardiologicznego.

Interakcje

Należy unikać jednoczesnego stosowania tolterodyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. antybiotyki makrolidowe, leki przeciwgrzybicze, antyproteazy) ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia leku w surowicy krwi i potencjalnego przedawkowania.

Jednoczesne stosowanie innych leków o działaniu przeciwmuskarynowym może nasilać efekty terapeutyczne i działania niepożądane tolterodyny. Z kolei agoniści cholinergiczni receptorów muskarynowych mogą osłabiać działanie leku.

Tolterodyna może wpływać na wchłanianie innych leków poprzez zmniejszenie motoryki żołądka. Może też osłabiać działanie leków prokinetycznych.

Nie wykazano istotnych klinicznie interakcji z fluoksetyną, warfaryną czy doustnymi środkami antykoncepcyjnymi.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania tolterodyny w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. Stosowanie leku w trakcie ciąży nie jest wskazane.

Ze względu na brak danych dotyczących przenikania tolterodyny do mleka ludzkiego, należy unikać stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem tolterodyny to:

  • Suchość w jamie ustnej (bardzo często)
  • Niestrawność, zaparcia, ból brzucha, wzdęcia, biegunka (często)
  • Zawroty głowy, senność, ból głowy (często)
  • Suchość oczu, zaburzenia widzenia (często)
  • Zmęczenie, obrzęki obwodowe (często)

Rzadziej obserwowano m.in. zaburzenia pamięci, palpitacje, arytmię, zatrzymanie moczu. W pojedynczych przypadkach raportowano reakcje anafilaktoidalne, splątanie, omamy czy tachykardię.

U pacjentów pediatrycznych częściej niż w grupie placebo obserwowano zakażenia układu moczowego, biegunki i zaburzenia zachowania.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania tolterodyny należy zastosować płukanie żołądka i podać węgiel aktywowany. Leczenie objawowe powinno obejmować:

  • Podanie fizostygminy w przypadku ciężkich działań przeciwcholinergicznych
  • Leczenie benzodiazepinami w przypadku drgawek i pobudzenia
  • Sztuczne oddychanie w przypadku niewydolności oddechowej
  • Podanie β-blokerów w przypadku tachykardii
  • Cewnikowanie w przypadku zatrzymania moczu

Ze względu na możliwość wydłużenia odstępu QT, należy zastosować standardowe postępowanie wskazane w takich przypadkach.

Mechanizm działania

Tolterodyna jest kompetycyjnym, swoistym antagonistą receptorów muskarynowych, wykazującym większą selektywność wobec pęcherza moczowego niż gruczołów ślinowych. Jeden z metabolitów leku (pochodna 5-hydroksymetylo) ma podobny profil farmakologiczny i przyczynia się do efektu terapeutycznego u pacjentów intensywnie metabolizujących lek.

Działanie tolterodyny oceniano w badaniach urodynamicznych, wykazując skuteczność zarówno w przypadku postaci ruchowej, jak i czuciowej nagłego parcia na mocz, choć wyniki nie były jednoznaczne dla postaci czuciowej.

Skład

Tolzurin dostępny jest w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu zawierających 2 mg lub 4 mg tolterodyny winianu, co odpowiada odpowiednio 1,37 mg lub 2,74 mg tolterodyny.

Lek zawiera laktozę jako substancję pomocniczą, co należy uwzględnić u pacjentów z nietolerancją tego cukru.

Tolzurin jest skutecznym lekiem w terapii objawowej zespołu pęcherza nadreaktywnego, wymagającym jednak ostrożnego stosowania ze względu na potencjalne działania niepożądane i interakcje. Kluczowe jest indywidualne dostosowanie dawki i monitorowanie efektów leczenia.


1) Zespół pęcherza nadreaktywnego potwierdzony badaniem urodynamicznym
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.


Wskazania

Leczenie objawowe nietrzymania moczu z nagłym parciem i/lub zwiększonej częstotliwości oddawania moczu oraz nagłych parć mogących wystąpić u pacjentów z zespołem pęcherza nadreaktywnego.

Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku). Zalecana dawka wynosi 4 mg raz/dobę, z wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR ≤30 ml/min), dla których zalecana dawka wynosi 2 mg raz/dobę. W przypadku wystąpienia uciążliwych działań niepożądanych dawka może zostać zmniejszona z 4 mg do 2 mg raz/dobę. Kaps. o przedł. uwalnianiu, twarde mogą być przyjmowane z pokarmem lub bez i muszą być połknięte w całości. Wyniki leczenia należy poddać ocenie po 2-3 m-cach. Dzieci i młodzież. Skuteczność stosowania produktu leczniczego u dzieci nie została wykazana. W związku z tym stosowanie produktu leczniczego u dzieci nie jest wskazane.

Tolterodyna jest przeciwwskazana u pacjentów, u których występuje: nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; zatrzymanie moczu; niewyrównana jaskra z wąskim kątem przesączania; miastenia rzekomoporaźna (myasthenia gravis); ciężkie wrzodziejące zapalenie okrężnicy; toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

Należy zachować ostrożność stosując tolterodynę u pacjentów, u których występuje: istotna przeszkoda podpęcherzowa z ryzykiem zatrzymania moczu; choroby przebiegające z niedrożnością przewodu pokarmowego, np. zwężenie odźwiernika; niewydolność nerek; choroby wątroby; neuropatia autonomiczna; przepuklina rozworu przełykowego; ryzyko wystąpienia osłabionej motoryki przewodu pokarmowego. Wykazano, że wielokrotne dobowe dawki tolterodyny o natychmiastowym uwalnianiu wynoszące 4 mg (dawka terapeutyczna) i 8 mg (dawka większa od terapeutycznej) wydłużają odstęp QT. Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest jasne i zależy od indywidualnych czynników ryzyka i podatności pacjenta. Należy zachować ostrożność stosując tolterodynę u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT obejmującymi: wrodzone lub udokumentowane nabyte wydłużenie odcinka QT; zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia, hipokalcemia; bradykardia; istotne, obecne wcześniej choroby serca (np. kardiomiopatia, niedokrwienie mięśnia sercowego, niemiarowość rytmu, zastoinowa niewydolność serca); jednoczesne stosowanie leków powodujących wydłużenie odstępu QT, w tym leki przeciwarytmiczne z klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i z klasy III (np. amiodaron, sotalol). Jest to szczególnie istotne w przypadku przyjmowania silnych inhibitorów CYP3A4. Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami CYP3A4. Podobnie, jak w przypadku każdego leczenia objawów parć naglących i nietrzymania moczu, przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć organiczne przyczyny występowania parcia i częstomoczu. Ten produkt leczniczy zawiera około 67,2 mg laktozy (33,6 mg glukozy i 33,6 mg galaktozy) w jednej dawce. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu. Ten produkt leczniczy zawiera 0,00404 mmol (lub 0,092988 mg) sodu w jednej dawce. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów wymagających stosowania diety z kontrolowaną ilością sodu. Ponieważ ten produkt leczniczy może powodować zaburzenia akomodacji i wpływać na czas reakcji, zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona.

Jednoczesne układowe leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak antybiotyki makrolidowe (erytromycyna i klarytromycyna), leki przeciwgrzybicze (ketokonazol i itrakonazol) i antyproteazy, nie jest zalecane ze względu na podwyższone stężenie tolterodyny w surowicy krwi u osób o obniżonej aktywności CYP2D i (wynikające stąd) ryzyko przedawkowania. Jednoczesne leczenie innymi lekami o właściwościach przeciwmuskarynowych może powodować nasilenie działania terapeutycznego i działań niepożądanych. Z drugiej strony działanie terapeutyczne tolterodyny może być osłabione przy jednoczesnym przyjmowaniu agonistów cholinergicznych receptorów muskarynowych. Zmniejszenie motoryki żołądka spowodowane lekami przeciwmuskarynowymi może oddziaływać na wchłanianie innych leków. Tolterodyna może osłabiać działanie leków prokinetycznych, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Jednoczesne leczenie fluoksetyną (silny inhibitor CYP2D6) nie powoduje klinicznie istotnej interakcji, ponieważ tolterodyna i jej zależny od CYP2D6 metabolit - 5-hydroksymetylotolterodyna wykazują równoważną siłę działania. Badania interakcji leku wykazały brak interakcji z warfaryną lub złożonymi, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Badanie kliniczne wykazało, że tolterodyna nie jest inhibitorem metabolicznym CYP2D6, 2C19, 2C9, 3A4 lub 1A2. Dlatego też, nie należy spodziewać się zwiększonych stężeń w osoczu leków metabolizowanych przez te enzymy przy jednoczesnym stosowaniu z tolterodyną.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania tolterodyny przez kobiety w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. Dlatego też, stosowanie tolterodyny w trakcie ciąży nie jest wskazane. Brak dostępnych danych dotyczących przenikania tolterodyny do mleka ludzkiego. Należy unikać stosowania tolterodyny w okresie karmienia piersią. Brak dostępnych danych dotyczących płodności.

Ze względu na właściwości farmakologiczne tolterodyny, może ona powodować łagodne lub umiarkowane objawy przeciwmuskarynowe, takie jak suchość w jamie ustnej, niestrawność i suchość oczu. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie zatok. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) bliżej nieokreślona nadwrażliwość; (nieznana) reakcje anafilaktoidalne. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) nerwowość; (nieznana) splątanie, omamy, dezorientacja. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, senność, ból głowy; (niezbyt często) parestezje, zaburzenia pamięci. Zaburzenia oka: (często) suchość oczu, zaburzenia widzenia (w tym zaburzenia akomodacji). Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia serca: (niezbyt często) palpitacje, niewydolność serca, arytmia; (nieznana) tachykardia. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) zaczerwienienie skóry. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) suchość w jamie ustnej; (często) niestrawność, zaparcie, ból brzucha, wzdęcie, biegunka; (nieznana) refluks żoładkowo-przełykowy, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, suchość skóry. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) bezmocz; (niezbyt często) zatrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, obrzęki obwodowe; (niezbyt często) ból w klatce piersiowej. U pacjentów leczonych inhibitorami cholinoesterazy z powodu demencji po rozpoczęciu leczenia tolterodyną odnotowano przypadki nasilenia objawów demencji (np. splątanie, dezorientacja, urojenia). W 2, randomizowanych badaniach klinicznych III fazy, kontrolowanych placebo, z podwójnie ślepą próbą, prowadzonych przez ponad 12 tyg. z udziałem 710 pacjentów pediatrycznych, odsetek pacjentów z zakażeniami układu moczowego, biegunkami i zaburzeniami zachowania był wyższy u pacjentów leczonych tolterodyną w porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo (zakażenia układu moczowego: tolterodyna 6,8%, placebo 3,6%; biegunka: tolterodyna 3,3%, placebo 0,9%); zaburzenia zachowania: tolterodyna 1,6%, placebo 0,4%).

Największą dawką winianu tolterodyny podaną ochotnikom była dawka 12,8 mg podana jako dawka pojedyncza w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. Najcięższymi zaobserwowanymi działaniami niepożądanymi były zaburzenia akomodacji oraz trudności w oddawaniu moczu. W przypadku przedawkowania tolterodyny, należy zastosować płukanie żołądka i podać węgiel aktywowany. Objawy należy leczyć następująco: ciężkie, ośrodkowe działania przeciwcholinergiczne (np. halucynacje, silne pobudzenie): leczenie fizostygminą; drgawki i wyraźne pobudzenie: leczenie benzodiazepinami; niewydolność oddechowa: leczenie poprzez sztuczne oddychanie; tachykardia: leczenie β-blokerami; zatrzymanie moczu: leczenie poprzez cewnikowanie; rozszerzenie źrenic: leczenie kroplami do oczu z pilokarpiną i/lub umieszczenie pacjenta w ciemnym pomieszczeniu. Wydłużenie odstępu QT zaobserwowano w wyniku podawania tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w całkowitej dawce dobowej 8 mg (2-krotność zalecanej dawki dobowej tolterodyny o natychmiastowym uwalnianiu oraz równowartość 3-krotnego maks. stężenia po podaniu w postaci kaps. o przedł. uwalnianiu) przez 4 dni. W przypadku przedawkowania tolterodyny należy zastosować standardowe leczenie podtrzymujące wskazane przy wydłużeniu odstępu QT.

Tolterodyna jest kompetycyjnym, swoistym antagonistą receptorów muskarynowych, wykazującym bardziej selektywny wpływ in vivo na pęcherz moczowy niż na gruczoły ślinowe. Jeden z metabolitów tolterodyny (pochodna 5-hydroksymetylo) wykazuje profil farmakologiczny podobny do związku macierzystego. U pacjentów intensywnie metabolizujących metabolit ten ma znaczący udział w działaniu terapeutycznym. Efektu leczniczego można spodziewać się w ciągu 4 tyg. W badaniu klinicznym III fazy głównym punktem końcowym było zmniejszenie ilości epizodów nietrzymania moczu w ciągu tyg., a drugorzędowymi punktami końcowymi były zmniejszenie częstości mikcji w ciągu 24 h i zwiększenie objętości oddawanego moczu podczas mikcji. Po 12 tyg. leczenia 23,8% (121/507) pacjentów w grupie leczonej tolterodyną SR 4 mg i 15,7% (80/508) w grupie placebo zgłosiło, że subiektywnie nie odczuwali żadnych lub odczuwali min. problemy z pęcherzem. Działanie tolterodyny oceniano u pacjentów poddanych badaniu urodynamicznemu przed rozpoczęciem badania, a następnie przydzielonych w zależności od wyników do grupy urodynamicznie pozytywnej (postać ruchowa nagłego parcia na mocz) lub urodynamicznie negatywnej (postać czuciowa nagłego parcia na mocz). W obrębie każdej grupy pacjenci zostali losowo podzieleni na otrzymujących tolterodynę lub placebo. Badanie nie dostarczyło przekonujących dowodów na to, że tolterodyna działała silniej niż placebo w przypadku parcia typu czuciowego. Kliniczne oddziaływanie tolterodyny na odstęp QT oceniano w badaniu EKG przeprowadzonym u ponad 600 leczonych pacjentów, w tym pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z uprzednio istniejącą chorobą sercowo-naczyniową. Zmiany odstępu QT nie różniły się istotnie pomiędzy grupami otrzymującymi placebo i tolterodynę.

1 kaps. o przedł. uwalnianiu zawiera 2 mg lub 4 mg tolterodyny winianu, co odpowiada 1,37 mg lub 2,74 mg tolterodyny.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.