Tisercin® (lewomepromazyna) - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Tisercin® (lewomepromazyna) jest wskazany w leczeniu następujących schorzeń:

• Choroby psychiczne z towarzyszącym pobudzeniem ruchowym i psychoruchowym
• Zespoły paranoidalne, w tym schizofrenia
• Jako lek wspomagający w wybranych objawach towarzyszących padaczce i niedorozwojowi umysłowemu
• Depresja z towarzyszącym niepokojem
• Wzmocnienie działania przeciwbólowego innych leków
• Przygotowanie i pogłębienie znieczulenia ogólnego

Lewomepromazyna, jako pochodna fenotiazyny, wykazuje silniejsze od chlorpromazyny działanie hamujące na funkcje psychoruchowe. Lek powoduje supresję bodźców czuciowych, zmniejszenie aktywności ruchowej oraz silną sedację. Dodatkowo wywiera działanie przeciwwymiotne, przeciwhistaminowe, przeciwadrenergiczne i przeciwcholinergiczne. Tisercin® podwyższa próg bólu i wywołuje efekt amnestyczny.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie należy rozpoczynać od małych dawek, które można stopniowo zwiększać w zależności od tolerancji pacjenta. Po osiągnięciu poprawy klinicznej dawkę należy zredukować do indywidualnie ustalonej dawki podtrzymującej.

Dawkowanie Tisercinu wymaga indywidualnego dostosowania, rozpoczynając od niskich dawek i stopniowo je zwiększając, z uwzględnieniem odpowiedzi klinicznej pacjenta.

Przeciwwskazania

Stosowanie Tisercinu® jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na fenotiazyny
• Jaskra z wąskim kątem przesączania
• Retencja moczu
• Choroba Parkinsona
• Stwardnienie rozsiane
• Miastenia
• Porażenie połowicze
• Ciężka kardiomiopatia
• Ciężkie zaburzenia czynności wątroby lub nerek
• Hipotonia
• Choroby układu krwiotwórczego
• Porfiria
• Karmienie piersią
• Dzieci poniżej 12 roku życia
• Jednoczesne stosowanie z lekami hipotensyjnymi
• Przedawkowanie środków działających depresyjnie na OUN

Tisercin posiada szereg istotnych przeciwwskazań, które należy dokładnie przeanalizować przed rozpoczęciem terapii, ze szczególnym uwzględnieniem chorób współistniejących i stosowanych jednocześnie leków.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Natychmiastowe przerwanie leczenia: W przypadku wystąpienia jakiejkolwiek reakcji nadwrażliwości.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby: Wymagają szczególnej uwagi ze względu na ryzyko kumulacji leku.

Osoby w podeszłym wieku: Powinny rozpoczynać leczenie od małych dawek początkowych, stopniowo je zwiększając.

Zapobieganie hipotonii: Po podaniu pierwszej dawki pacjent powinien leżeć przez 30 minut.

Nietolerancja galaktozy: Nie stosować u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Choroby układu krążenia: Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać badanie EKG.

Hipertermia: W przypadku wystąpienia należy wykluczyć złośliwy zespół neuroleptyczny.

Alkohol: Spożywanie napojów alkoholowych jest zabronione w trakcie przyjmowania leku i do 5 dni po zakończeniu leczenia.

Monitorowanie parametrów: Przed rozpoczęciem terapii i w jej trakcie należy kontrolować: ciśnienie tętnicze, czynność wątroby, morfologię krwi z rozmazem oraz EKG.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn: Powinny być zakazane w trakcie przyjmowania leku.

Stosowanie Tisercinu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, regularnej kontroli parametrów laboratoryjnych oraz dostosowania stylu życia w celu minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Należy unikać łączenia z:

• Lekami hipotensyjnymi (ryzyko hipotonii)
• Inhibitorami MAO (przedłużone działanie lewomepromazyny i nasilenie działań niepożądanych)

Ostrożność przy stosowaniu z:

• Lekami o działaniu antycholinergicznym (nasilenie działania antycholinergicznego)
• Lekami hamującymi OUN (nasilenie działania na OUN)
• Lekami pobudzającymi OUN (osłabienie działania pobudzającego)
• Lewodopą (osłabienie jej działania)
• Doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (ryzyko hiperglikemii)
• Lekami wydłużającymi odstęp QT (ryzyko arytmii)
• Dilewalol i innymi lekami beta-adrenolitycznymi (wzajemne nasilenie działania)
• Preparatami o działaniu fotouczulającym (nasilenie uczulenia na światło)
• Alkoholem (wzajemne nasilenie działania hamującego na OUN)

Inne interakcje: Jednoczesne podawanie witaminy C zmniejsza niedobór witaminy związany z leczeniem lewomepromazyną.

Tisercin wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, co wymaga szczególnej ostrożności przy planowaniu terapii skojarzonej i monitorowania potencjalnych efektów ubocznych.

Ciąża i laktacja

Stosowanie Tisercinu® jest przeciwwskazane w okresie ciąży i karmienia piersią.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Tisercinu® mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Suchość w jamie ustnej
• Nudności i wymioty
• Zaparcia
• Hipotonia ortostatyczna
• Zaburzenia orientacji
• Splątanie
• Halucynacje
• Mowa bezładna
• Napady padaczkowe
• Złogi w soczewce i rogówce
• Retinopatia barwnikowa
• Trudności z oddawaniem moczu
• Zmiana barwy moczu
• Objawy pozapiramidowe

Tisercin może powodować szereg działań niepożądanych, obejmujących zarówno objawy ze strony układu nerwowego, jak i innych układów. Konieczne jest dokładne monitorowanie pacjenta i odpowiednie reagowanie na pojawiające się objawy uboczne.

Skład

1 tabletka powlekana Tisercinu® zawiera 25 mg lewomepromazyny jako substancję czynną.