Thromboreductin

Wyszukaj produkt

Anagrelide

kaps. twarde

0,5 mg

100 szt.

Doustnie

CHB

492,26

B ⁽¹⁾

bezpł.

Thromboreductin - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Thromboreductin (anagrelid) jest wskazany w leczeniu nadpłytkowości samoistnej. Decyzja o włączeniu leczenia powinna być podejmowana indywidualnie dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę następujące czynniki:

Liczba krwinek płytkowych
Wiek pacjenta
Objawy kliniczne i dane z wywiadu
Szybkość narastania liczby płytek po postawieniu rozpoznania
Współistniejące choroby i czynniki ryzyka zakrzepów
Aktualnie stosowane leczenie (np. hydroksymocznik lub interferon α)

Indywidualizacja terapii jest kluczowa dla osiągnięcia optymalnych efektów leczniczych przy minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie anagrelidem powinno być inicjowane i nadzorowane przez lekarzy z doświadczeniem w leczeniu nadpłytkowości samoistnej. Dawkowanie ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta według poniższego schematu:

Okres leczenia	Dawkowanie
Pierwszy tydzień	0,5 mg/dobę
Kolejne tygodnie	Zwiększanie o 0,5 mg/dobę co tydzień
Dawka podtrzymująca	Zwykle 1-3 mg/dobę (maks. 5 mg/dobę)

Tabela 1. Schemat dawkowania anagrelidu w leczeniu nadpłytkowości samoistnej

Całkowitą dawkę dobową należy podawać w 2-3 dawkach podzielonych (co 12 lub 8 godzin). Odpowiedź na leczenie zwykle występuje w ciągu 2 tygodni stosowania dawek 1-3 mg/dobę. Konieczne jest systematyczne monitorowanie efektów terapii:

Cotygodniowa kontrola liczby płytek do czasu osiągnięcia optymalnej odpowiedzi (normalizacja liczby płytek lub zmniejszenie do <600 000/µl, lub redukcja o 50%)
Następnie regularna kontrola w ustalonych odstępach czasu

Przy zamianie wcześniej stosowanych leków (np. hydroksymocznika lub interferonu α) na anagrelid lub przy wprowadzaniu leczenia skojarzonego, należy rozpocząć podawanie anagrelidu przed zakończeniem dotychczasowej terapii. Anagrelid jest przeznaczony do długotrwałego stosowania. Po odstawieniu leku liczba płytek wraca do wartości sprzed leczenia w ciągu kilku dni.

W przypadku oporności na leczenie anagrelidem należy rozważyć alternatywne metody terapii. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z chorobami układu krążenia. Ze względu na ograniczone dane dotyczące stosowania u pacjentów z chorobami nerek i wątroby, w tych grupach anagrelid należy stosować tylko po dokładnej analizie stosunku ryzyka do korzyści.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

Doświadczenie w leczeniu anagrelidem pacjentów w podeszłym wieku jest ograniczone. U tych pacjentów, szczególnie z chorobami układu krążenia, zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas terapii.

Stosowanie u dzieci

Anagrelid stosowano u niewielkiej liczby dzieci poniżej 16 roku życia. Wydaje się, że schemat dawkowania jest podobny jak u dorosłych, jednak konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności ze względu na ograniczone doświadczenie w tej grupie wiekowej.

Kluczowe jest indywidualne dostosowanie dawki i ścisłe monitorowanie odpowiedzi na leczenie u każdego pacjenta, niezależnie od wieku, w celu osiągnięcia optymalnej skuteczności przy minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.

Przeciwwskazania

Stosowanie anagrelidu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

Nadwrażliwość na anagrelid lub którąkolwiek substancję pomocniczą
Choroby układu krążenia stopnia 3. z ujemnym stosunkiem korzyści do ryzyka lub stopnia 4. (według kryteriów toksyczności South West Oncology Group)
Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min)
Umiarkowana lub ciężka niewydolność wątroby

Przed rozpoczęciem leczenia anagrelidem należy dokładnie ocenić stan pacjenta pod kątem wymienionych przeciwwskazań, aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych powikłań.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Terapia anagrelidem wymaga ścisłej kontroli klinicznej pacjenta, obejmującej:

Pełną morfologię krwi (hemoglobina, liczba leukocytów i płytek krwi)
Ocenę czynności wątroby (GPT/ALAT i GOT/AspAT)
Badania czynności nerek (stężenie kreatyniny)

Szczególną uwagę należy zwrócić na następujące aspekty:

Układ sercowo-naczyniowy

Zgłaszano przypadki kardiomegalii i niewydolności krążenia podczas leczenia anagrelidem. U pacjentów z chorobami serca lub podejrzeniem ich występowania anagrelid należy stosować ostrożnie, niezależnie od wieku pacjenta, i tylko po uzyskaniu dodatniego stosunku korzyści do ryzyka.

Anagrelid jest inhibitorem fosfodiesterazy III cyklicznego adenozynomonofosforanu i ze względu na jego dodatnie działanie inotropowe zaleca się przeprowadzenie badań oceniających układ krążenia (łącznie z badaniem echokardiograficznym i elektrokardiograficznym) przed rozpoczęciem leczenia oraz regularnie w trakcie terapii.

Działania niepożądane

Kołatanie serca i ból głowy zgłaszano często, zwłaszcza na początku terapii. Aby zminimalizować te działania niepożądane, należy stopniowo zwiększać dawkę dobową od początkowej wynoszącej 0,5 mg do 1 mg. Zgłaszane działania niepożądane zwykle ustępują po kilku tygodniach leczenia.

Zaburzenia czynności wątroby i nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek należy przeprowadzać częste badania oceniające ich funkcję, zwłaszcza na początku terapii.

Zawartość laktozy

Produkt leczniczy zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów

Podczas badań klinicznych często odnotowywano zawroty głowy. Należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych ani nie obsługiwali maszyn, jeśli podczas stosowania produktu wystąpią u nich zawroty głowy.

Ścisłe monitorowanie pacjenta i indywidualne dostosowanie dawki są kluczowe dla bezpiecznego i skutecznego stosowania anagrelidu, szczególnie u pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka.

Warto zapamiętać

Anagrelid jest wskazany w leczeniu nadpłytkowości samoistnej, a decyzja o jego zastosowaniu powinna być podejmowana indywidualnie dla każdego pacjenta.
Konieczne jest ścisłe monitorowanie pacjenta podczas terapii, obejmujące regularne badania morfologii krwi, czynności wątroby i nerek oraz ocenę układu sercowo-naczyniowego.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Przeprowadzono ograniczone badania dotyczące interakcji anagrelidu z innymi lekami. Najważniejsze informacje dotyczące potencjalnych interakcji obejmują:

Kwas acetylosalicylowy (ASA)

Jednoczesne stosowanie anagrelidu i ASA może zwiększać ryzyko krwawienia. Należy dokładnie rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści takiego połączenia, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka krwotoków.

Inhibitory CYP1A2

Anagrelid jest metabolizowany głównie przez enzym CYP1A2. Leki hamujące działanie tego enzymu (np. fluwoksamina, omeprazol) mogą teoretycznie wpływać na eliminację anagrelidu z organizmu.

Inhibitory PDE III

Anagrelid, jako inhibitor fosfodiesterazy III, może nasilać działanie innych leków o podobnych właściwościach, takich jak leki inotropowe (np. milrynon, enoksymon, amrynon, olprynon i cylostazol).

Leki przeciwpłytkowe

Anagrelid może teoretycznie nasilać działanie innych leków hamujących lub modyfikujących czynność płytek krwi, np. ASA.

Inne interakcje

Sok grejpfrutowy może hamować metabolizm anagrelidu poprzez inhibicję CYP1A2.
Pokarm opóźnia wchłanianie anagrelidu, ale nie zmienia istotnie ekspozycji ogólnoustrojowej.
Anagrelid może ograniczać wchłanianie doustnych hormonalnych środków antykoncepcyjnych u niektórych pacjentek.

Ze względu na ograniczone dane dotyczące interakcji, zaleca się ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu anagrelidu z innymi lekami, szczególnie tymi wpływającymi na układ krzepnięcia lub metabolizowanymi przez CYP1A2.

Ciąża i laktacja

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania anagrelidu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ bardzo dużych dawek leku na reprodukcję. Z tego powodu:

Nie zaleca się stosowania anagrelidu w okresie ciąży.
Jeśli lek jest stosowany w ciąży lub pacjentka zajdzie w ciążę podczas terapii, należy ją poinformować o potencjalnym zagrożeniu dla płodu.
Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia anagrelidem.

Laktacja

Nie wiadomo, czy anagrelid przenika do mleka kobiecego. Ze względu na potencjalne ryzyko działań niepożądanych u niemowląt:

Pacjentki powinny przerwać karmienie piersią podczas stosowania anagrelidu.
Należy rozważyć stosunek korzyści z leczenia dla matki do potencjalnego ryzyka dla dziecka.

Decyzja o stosowaniu anagrelidu u kobiet w ciąży lub karmiących piersią powinna być podejmowana indywidualnie, po dokładnej analizie potencjalnych korzyści i ryzyka.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane ze stosowaniem anagrelidu to:

Ból głowy
Kołatanie serca
Obrzęki
Nudności
Biegunka

Działania te mają zwykle niewielkie nasilenie i zmniejszają się w trakcie leczenia. Stopniowe dostosowywanie dawki od dawki początkowej 0,5 mg do 1 mg/dobę może ograniczyć ich występowanie.

Inne istotne działania niepożądane obejmują:

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Często: niedokrwistość, wybroczyny
Niezbyt często: małopłytkowość, krwotok, wylewy podskórne

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często: ból głowy
Często: zawroty głowy, parestezje, bezsenność
Niezbyt często: depresja, nerwowość, migrena

Zaburzenia serca

Często: kołatanie serca, częstoskurcz, nadciśnienie tętnicze
Niezbyt często: niewydolność serca, arytmia, częstoskurcz nadkomorowy i komorowy, omdlenie
Rzadko: migotanie przedsionków, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: nudności, biegunka, dyspepsja
Niezbyt często: wymioty, wzdęcia, zaparcie, ból brzucha

Należy regularnie monitorować pacjentów pod kątem występowania działań niepożądanych i w razie potrzeby dostosować dawkowanie lub rozważyć przerwanie leczenia.

Przedawkowanie

Przedawkowanie anagrelidu może prowadzić do:

Obniżenia ciśnienia tętniczego krwi
Tachykardii
Zawrotów głowy

Pojedyncza dawka 5 mg anagrelidu może spowodować znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego. W przypadku przedawkowania:

Wymagana jest ścisła obserwacja pacjenta
Należy kontrolować liczbę płytek krwi w celu wykrycia ewentualnej małopłytkowości
Dawkę należy zmniejszyć lub odstawić lek do czasu normalizacji liczby płytek krwi

Nie istnieje swoiste antidotum dla anagrelidu. Leczenie przedawkowania jest objawowe i podtrzymujące.

Mechanizm działania

Anagrelid powoduje zależne od dawki zmniejszenie liczby płytek krwi. Dokładny mechanizm działania nie jest w pełni poznany, ale wiadomo, że:

Działanie jest swoiste gatunkowo dla ludzi
Prawdopodobnie działa za pośrednictwem metabolitu powstającego w organizmie człowieka
Zmniejsza wielkość i ploidię megakariocytów w pomitotycznej fazie dojrzewania
Nie powoduje istotnych zmian dotyczących krwinek białych i parametrów krzepnięcia
Obserwuje się niewielkie zmiany dotyczące krwinek czerwonych

W dużych dawkach nieterapeutycznych anagrelid wykazuje dodatkowe działania:

Hamowanie fosfodiesterazy c-AMP
Hamowanie indukowanej przez ADP i kolagen agregacji trombocytów

Zrozumienie mechanizmu działania anagrelidu jest kluczowe dla optymalizacji terapii i monitorowania potencjalnych działań niepożądanych.

Skład

Jedna kapsułka Thromboreductin zawiera:

Substancja czynna: 0,5 mg anagrelidu (w postaci chlorowodorku anagrelidu - 0,57 mg)
Substancje pomocnicze: m.in. laktoza (należy uwzględnić u pacjentów z nietolerancją laktozy)

Znajomość składu preparatu jest istotna ze względu na potencjalne reakcje alergiczne lub interakcje z innymi lekami.

1) Chemioterapia
Załącznik: C.72.

Wskazania

Preparat jest wskazany w leczeniu nadpłytkowości samoistnej. Decyzja o leczeniu powinna być podejmowana indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od liczby krwinek płytkowych, wieku pacjenta, objawów klinicznych i danych z wywiadu, od szybkości narastania liczby płytek po postawieniu rozpoznania, współistniejących chorób i czynników ryzyka zakrzepów, oraz od obecnie stosowanego leczenia, np. hydroksymocznikiem lub interferonem α.

Dawkowanie

Leczenie anagrelidem powinni rozpoczynać lekarze posiadający doświadczenie w leczeniu nadpłytkowości samoistnej. Preparat dawkuje się indywidualnie dla każdego pacjenta. Leczenie należy rozpocząć od dawki 0,5 mg/dobę przez pierwszy tydzień, a następnie dawkę należy zwiększać co tydzień o 0,5 mg/dobę, aż do osiągnięcia pożądanej odpowiedzi na leczenie. Zwykle odpowiedź na leczenie występuje w ciągu 2 tyg. stosowania dawek od 1-3 mg/dobę. Całkowitą dawkę dobową należy podawać w dwóch (co 12 h) lub trzech (co 8 h) dawkach podzielonych. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż 5 mg. Należy systematycznie kontrolować wyniki leczenia. Podczas rozpoczynania leczenia, należy co tydzień kontrolować liczbę płytek, aż do czasu osiągnięcia optymalnej odpowiedzi (normalizacji liczby płytek lub jej zmniejszenia do <600 000/µl, lub też zmniejszenia o 50%); następnie liczbę płytek należy kontrolować w regularnych odstępach czasu. Zamianę wcześniej stosowanych leków (np. hydroksymocznika lub interferonu α) na anagrelid lub leczenie skojarzone z anagrelidem należy przeprowadzić w taki sposób, aby podawanie nowego leku (leków) rozpocząć przed zakończeniem podawania leków stosowanych wcześniej. Anagrelid jest przeznaczony do długotrwałego stosowania. Po odstawieniu leku, w ciągu kilku dni liczba płytek osiąga wartość sprzed leczenia. W przypadku oporności na leczenie anagrelidem, należy rozważyć inne metody leczenia. Podczas leczenia należy systematycznie kontrolować liczbę płytek krwi. U pacjentów z chorobami układu krążenia zaleca się ostrożność. Mało jest dostępnych danych, dotyczących pacjentów z chorobami nerek i wątroby, dlatego anagrelid należy stosować u takich pacjentów tylko po dokładnej analizie stosunku ryzyka do korzyści. Stosowanie u osób w podeszłym wieku. Anagrelidem leczono niewielką liczbę pacjentów w podeszłym wieku. Podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku z chorobami układu krążenia zalecana jest ostrożność. Stosowanie u dzieci. Anagrelidem leczono niewielką liczbę dzieci w wieku poniżej 16 lat. Wydaje się, że nie ma większych różnic dawkowania w porównaniu z leczeniem osób dorosłych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na anagrelid lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Choroby układu krążenia stopnia 3. z ujemnym stosunkiem korzyści do ryzyka lub stopnia 4. (kryteria toksyczności South West Oncology Group). Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30ml/min). Umiarkowana lub ciężka niewydolność wątroby.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Terapia anagrelidem wymaga ścisłej kontroli klinicznej pacjenta obejmującej pełną morfologię krwi (hemoglobina, liczba leukocytów i liczba płytek krwi), ocenę czynności wątroby (GPT/ALAT i GOT/AspAT) oraz badania czynności nerek (stężenie kreatyniny). Podczas leczenia anagrelidem zgłaszano przypadki kardiomegalii oraz niewydolności krążenia. U pacjentów, u których stwierdzono lub podejrzewa się choroby serca, anagrelid należy stosować ostrożnie niezależnie od wieku pacjenta i tylko po uzyskaniu dodatniego stosunku korzyści do ryzyka. Anagrelid jest inhibitorem fosfodiesterazy III cyklicznego adenozynomonofosforanu i ze względu na jego dodatnie działanie inotropowe zaleca się przeprowadzenie badań oceniających układ krążenia (łącznie z badaniem echokardiograficznym i elektrokardiograficznym) przed rozpoczęciem leczenia. W trakcie leczenia pacjentów należy kontrolować w celu stwierdzenia objawów ze strony układu krążenia, które mogą wymagać dalszych badań serca i naczyń. Kołatanie serca i ból głowy zgłaszano często zwłaszcza na początku terapii. Aby zminimalizować takie działania niepożądane, należy stopniowo zwiększać dawkę dobową od początkującej wynoszącej 0,5 mg aż do dawki 1 mg. Zgłaszane działania niepożądane zwykle przemijają po kilku tyg. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy przeprowadzać częste badania mające na celu ich ocenę, zwłaszcza na początku terapii. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy przeprowadzać częste badania mające na celu ich ocenę, zwłaszcza na początku terapii. Produkt leczniczy zawiera laktozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Podczas badań klinicznych często odnotowywano zawroty głowy. Należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych ani nie obsługiwali maszyn, jeśli podczas stosowania produktu wystąpią u nich zawroty głowy.

Interakcje

Przeprowadzono ograniczone badania właściwości farmakokinetycznych i/lub farmakodynamicznych wykazujące możliwe interakcje między produktem leczniczym i innymi produktami leczniczymi. Następujące leki stosowano jednocześnie z produktem leczniczym: ASA, acetaminofen, β-adrenolityk, inhibitory ACE, klopidogrel, kumarynę, kwas foliowy, amlodypinę, karbamazepinę, hydrochlorotiazyd, indapamid, furosemid, preparaty żelaza, monoazotan izosorbidu, L-tyroksynę, symwastatynę, tiklopidynę, ranitydynę, hydroksymocznik, allopurynol i digoksynę. Z wyjątkiem ASA (zwiększone ryzyko krwawienia) nie występowały istotne interakcje. Anagrelid jest metabolizowany głównie przez enzym CYP1A2. Wiadomo, że kilka produktów leczniczych, w tym fluwoksamina i omeprazol, hamuje działanie CYP1A2. Teoretycznie takie produkty lecznicze mogłyby niekorzystnie wpływać na eliminację anagrelidu z organizmu. Badania interakcji in vivo u ludzi wykazały, że digoksyna i warfaryna nie wpływają na właściwości farmakokinetyczne anagrelidu. Anagrelid wykazuje pewną ograniczoną aktywność hamującą wobec enzymu CYP1A2, która teoretycznie może stwarzać ryzyko interakcji z innymi jednocześnie podawanymi produktami leczniczymi wykorzystującymi ten sam mechanizm eliminacji z organizmu, np. teofiliną. Anagrelid jest inhibitorem PDE III i może nasilać działanie produktów leczniczych o podobnych właściwościach, takich jak leki inotropowe milrynon, enoksymon, amrynon, olprynon i cylostazol. Badanie in vitro ludzkiej krwi pełnej wykazało, że anagrelid może nasilać antyagregacyjne właściwości ASA addycyjnie, ale nie synergistycznie. W dawkach zalecanych do stosowania w leczeniu nadpłytkowości samoistnej anagrelid może teoretycznie nasilić działanie innych produktów leczniczych, które hamują lub modyfikują czynność płytek krwi, np. ASA. Jednoczesne wielokrotne podawanie dawki anagrelidu i ASA może nasilać działanie hamujące agregację płytek krwi każdego z leków, w porównaniu do samego ASA. W związku z tym, z powodu braku danych dotyczących pacjentów z nadpłytkowością samoistną, przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści jednoczesnego stosowania anagrelidu z ASA, w szczególności u pacjentów należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia krwotoków. Anagrelid może wywołać zaburzenia jelitowe u niektórych pacjentów i ograniczać wchłanianie doustnych hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Pokarm opóźnia wchłanianie anagrelidu, ale nie zmienia istotnie ekspozycji ogólnoustrojowej. Wykazano, że sok z grejpfrutów hamuje działanie CYP1A2, dlatego może opóźniać eliminację anagrelidu z organizmu.

Ciąża i laktacja

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania anagrelidu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach, którym podawano bardzo duże dawki leku, wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Nie zaleca się więc stosowania produktu w okresie ciąży. Jeśli preparat jest stosowany w okresie ciąży lub jeśli w trakcie stosowania produktu leczniczego zostanie stwierdzona ciąża, pacjentkę należy poinformować o potencjalnym zagrożeniu dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie stosowania produktu leczniczego. Nie wiadomo, czy anagrelid przenika do mleka kobiecego. Mając na uwadze fakt, że wiele produktów leczniczych przenika do mleka kobiecego, oraz możliwość wystąpienia działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, pacjentki powinny przerwać karmienie piersią podczas stosowania produktu.

Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane z lekiem, które miały niewielkie nasilenie i zmniejszały się w trakcie leczenia obejmowały: ból głowy, kołatanie serca, obrzęki, nudności oraz biegunkę. Takich reakcji niepożądanych spodziewano się w oparciu o właściwości farmakologiczne anagrelidu. Stopniowe dostosowywanie dawki od dawki początkowej wynoszącej 0,5 do 1 mg/dobę może ograniczyć opisywane działanie. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) niedokrwistość, wybroczyny; (niezbyt często) małopłytkowość, krwotok, wylewy podskórne. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) obrzęk; (niezbyt często) zwiększenie masy ciała. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy, parestezje, bezsenność; (niezbyt często) depresja, nerwowość, suchość błony śluzowej jamy ustnej, migrena. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zaburzenia widzenia, zapalenie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szumy uszne. Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca, częstoskurcz, nadciśnienie tętnicze; (niezbyt często) niewydolność serca, arytmia, częstoskurcz nadkomorowy, częstoskurcz komorowy, omdlenie; (rzadko) migotanie przedsionków, dławica piersiowa, zawał serca, niedociśnienie ortostatyczne. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) krwawienie z nosa; (niezbyt często) duszność, zapalenie dróg oddechowych; (rzadko) wysięk opłucnowy, zapalenie płuc, astma. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, biegunka, dyspepsja; (niezbyt często) wymioty, wzdęcia, zaparcie, ból brzucha; (rzadko) zapalenie błony śluzowej żołądka, brak łaknienia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wyprysk; (niezbyt często) łysienie, świąd; (rzadko) wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból pleców; (niezbyt często) bóle mięśniowe, bóle stawowe. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) niewydolność nerek, zakażenie układu moczowego; (rzadko) oddawanie moczu w nocy. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie; (niezbyt często) ból, osłabienie; (rzadko) objawy grypopodobne, dreszcze, złe samopoczucie. Następujących działań niepożądanych wymienianych w literaturze nie zaobserwowano dotychczas podczas przyjmowania produktu: pancytopenia, retencja płynów, zmniejszenie masy ciała, dezorientacja, niepamięć, senność, nieprawidłowa koordynacja, dyzartria, diplopia, kardiomegalia, kardiomiopatia, wysięk osierdziowy, rozszerzenie naczyń, wysięk opłucnowy, nadciśnienie płucne, nacieki w płucach, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, anoreksja, zapalenie trzustki, krwotok z przewodu pokarmowego, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zapalenie okrężnicy, krwawienie z dziąseł, suchość skóry, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi, ból w klatce piersiowej, gorączka, astenia, impotencja.

Przedawkowanie

Produkt w dawkach większych niż zalecane powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, co może wywołać niedociśnienie tętnicze i tachykardię. Pojedyncza dawka 5 mg anagrelidu może doprowadzić do obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, któremu zwykle towarzyszą zawroty głowy. Otrzymano niewielką liczbę raportów dotyczących przedawkowania anagrelidu. Zgłaszane objawy obejmowały częstoskurcz zatokowy i wymioty. Objawy ustępowały podczas leczenia zachowawczego. Nie ma swoiste antidotum dla anagrelidu. W razie przedawkowania wymagana jest ścisła obserwacja pacjenta, która obejmuje kontrolowanie ilości płytek krwi w celu stwierdzenia małopłytkowości. Dawkę należy zmniejszyć lub odstawić lek, w zależności od sytuacji, aż ilość płytek krwi powróci do prawidłowej wartości.

Działanie

Anagrelid powoduje zależne od dawki zmniejszenie liczby płytek krwi; mechanizm działania nie jest znany. Mechanizm działania jest swoisty gatunkowo dla ludzi, nie ma danych dotyczących działania obniżającego liczbę płytek w żadnym doświadczalnym modelu zwierzęcym. Dlatego zakłada się, że anagrelid działa za pośrednictwem metabolitu, który powstaje w organizmie człowieka. Anagrelid wywiera swoje działanie poprzez zmniejszanie wielkości i ploidii megakariocytów w pomitotycznej fazie dojrzewania. Anagrelid nie powoduje istotnych zmian dotyczących krwinek białych i parametrów krzepnięcia, obserwowano natomiast niewielkie zmiany dotyczące krwinek czerwonych. Podczas podawania dużych dawek nieterapeutycznych, anagrelid hamuje fosfodiesterazę c-AMP oraz indukowaną przez ADP i kolagen agregację trombocytów.