Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Tazocin

Piperacillin + Tazobactam

inj. doż. [liof.]
2000 mg+ 250 mg
1 fiol.
Iniekcje
Lz
100%
-
Tazocin
inj. doż. [liof.]
4000 mg+ 500 mg
1 fiol.
Iniekcje
Lz
100%
-
Tazocin
inj. doż. [liof.]
4000 mg+ 500 mg
12 fiol.
Iniekcje
Lz
100%
-
Tazocin
inj. doż. [liof.]
2000 mg+ 250 mg
12 fiol.
Iniekcje
Lz
100%
-

Tazocin - szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Tazocin jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń u dorosłych i dzieci powyżej 2 lat:

Dorośli i młodzież:

  • Ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne i związane z wentylacją mechaniczną
  • Powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek)
  • Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej
  • Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym zakażenia stopy cukrzycowej)
  • Leczenie pacjentów z bakteriemią związaną z powyższymi zakażeniami
  • Leczenie pacjentów z neutropenią i gorączką prawdopodobnie spowodowaną zakażeniem bakteryjnym

Dzieci w wieku 2-12 lat:

  • Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej
  • Leczenie dzieci z neutropenią i gorączką prawdopodobnie spowodowaną zakażeniem bakteryjnym

Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Tazocin, jako antybiotyk o szerokim spektrum działania, powinien być stosowany rozważnie, biorąc pod uwagę ciężkość zakażenia oraz lokalną sytuację epidemiologiczną dotyczącą oporności bakterii.

Dawkowanie i sposób podawania

Tazocin podaje się w infuzji dożylnej trwającej 30 minut. Dawkowanie zależy od ciężkości i lokalizacji zakażenia oraz przewidywanych patogenów.

Grupa pacjentów Wskazanie Dawkowanie
Dorośli i młodzież Większość zakażeń 4 g piperacyliny + 0,5 g tazobaktamu co 8 h
Dorośli i młodzież Szpitalne zapalenie płuc, zakażenia u pacjentów z neutropenią 4 g piperacyliny + 0,5 g tazobaktamu co 6 h
Dzieci (2-12 lat) Powikłane zakażenia jamy brzusznej 100 mg/kg piperacyliny + 12,5 mg/kg tazobaktamu co 8 h (maks. 4 g + 0,5 g)
Dzieci (2-12 lat) Neutropenia z gorączką 80 mg/kg piperacyliny + 10 mg/kg tazobaktamu co 6 h (maks. 4 g + 0,5 g)

Dawkowanie należy dostosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Czas trwania leczenia zwykle wynosi od 5 do 14 dni, ale powinien być dostosowany indywidualnie w zależności od ciężkości zakażenia, patogenu i stanu klinicznego pacjenta.

Przeciwwskazania

Tazocin jest przeciwwskazany u pacjentów z:

  • Nadwrażliwością na piperacylinę, tazobaktam lub inne penicyliny
  • Ciężką reakcją nadwrażliwości w wywiadzie na jakikolwiek antybiotyk beta-laktamowy (np. cefalosporyny, monobaktamy, karbapenemy)

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem leczenia Tazocinem należy zebrać dokładny wywiad dotyczący wcześniejszych reakcji nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe. U pacjentów leczonych penicylinami opisywano ciężkie, czasem śmiertelne reakcje anafilaktyczne.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby oraz u osób z ryzykiem wystąpienia drgawek. Podczas długotrwałego leczenia wskazane jest monitorowanie parametrów hematologicznych i czynności nerek.

Możliwe jest wystąpienie rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy - w przypadku ciężkiej biegunki należy rozważyć przerwanie leczenia.

Warto zapamiętać
  • Tazocin ma szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, obejmujące bakterie wytwarzające beta-laktamazy
  • Dawkowanie należy dostosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, monitorując parametry nerkowe

Interakcje

Tazocin może wchodzić w interakcje z:

  • Lekami zwiotczającymi mięśnie (np. wekuronium) - przedłużenie blokady nerwowo-mięśniowej
  • Metotreksatem - zmniejszone wydalanie, ryzyko toksyczności
  • Probenecydem - zwiększone stężenie piperacyliny i tazobaktamu
  • Lekami przeciwzakrzepowymi - możliwe zaburzenia krzepnięcia

Tazocin może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych (np. oznaczanie glukozy w moczu, test Coombsa).

Ciąża i laktacja

Tazocin można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Piperacylina i tazobaktam przenikają przez łożysko. Podczas karmienia piersią należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka, gdyż substancje czynne przenikają w małych ilościach do mleka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane (1-10% pacjentów) to:

  • Biegunka
  • Nudności i wymioty
  • Wysypka

Rzadziej występują zaburzenia hematologiczne, reakcje nadwrażliwości, zaburzenia czynności wątroby i nerek. W przypadku ciężkich reakcji należy przerwać leczenie i wdrożyć odpowiednie postępowanie.

Właściwości farmakologiczne

Tazocin zawiera piperacylinę (antybiotyk beta-laktamowy o szerokim spektrum) oraz tazobaktam (inhibitor beta-laktamaz). Tazobaktam rozszerza spektrum działania piperacyliny o bakterie wytwarzające beta-laktamazy. Preparat działa bakteriobójczo poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii.

Tazocin wykazuje skuteczność wobec szerokiego spektrum bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, w tym szczepów wytwarzających beta-laktamazy.

Wnioski

Tazocin jest skutecznym antybiotykiem o szerokim spektrum działania, szczególnie przydatnym w leczeniu ciężkich zakażeń szpitalnych. Wymaga jednak ostrożnego stosowania ze względu na potencjalne działania niepożądane i ryzyko selekcji szczepów opornych. Kluczowe jest odpowiednie dawkowanie i monitorowanie pacjenta podczas terapii.



Wskazania

Preparat jest wskazany w leczeniu wymienionych niżej zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 2 lat.Dorośli i młodzież: ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne zapalenie płuc oraz zapalenie płuc związane ze stosowaniem respiratora. Powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek). Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym zakażenia stopy cukrzycowej). Leczenie pacjentów z bakteriemią, która przebiega w powiązaniu z zakażeniami wymienionymi powyżej lub podejrzewa się, że przebiega w powiązaniu z tymi zakażeniami. Preparat można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym. Dzieci w wieku 2-12 lat: powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Preparat można stosować w leczeniu dzieci z neutropenia, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Dawka i częstość podawania produktu leczniczego zależy od ciężkości i lokalizacji zakażenia oraz od przewidywanych patogenów. Dorośli i młodzież. Zakażenia: zwykle stosowana dawka to 4 g piperacyliny i 0,5 g tazobaktamu, podawane co 8 h. W leczeniu szpitalnego zapalenia płuc oraz zakażeń bakteryjnych u pacjentów z neutropenią zalecana dawka wynosi 4 g piperacyliny i 0,5 g tazobaktamu, podawane co 6 h. Ten sposób dawkowania można również zastosować u pacjentów z innymi szczególnie ciężkimi wskazaniami. Częstotliwość podawania i dawki zalecane u dorosłych i młodzieży, w zależności od wskazania lub stanu pacjenta: co 6 h: ciężkie zapalenie płuc. Pacjenci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym; co 8 h: powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek). Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym zakażenia stopy cukrzycowej). Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: dawkę dożylną należy dobrać odpowiednio do stopnia aktualnego zaburzenia czynności nerek (każdego pacjenta należy ściśle obserwować w kierunku wystąpienia objawów toksyczności leku; wielkość dawek i przerwy pomiędzy kolejnymi dawkami należy dostosowywać indywidualnie): ClCr >40 ml/min: nie ma konieczności modyfikacji dawki. ClCr 20-40 ml/min: maks. zalecana dawka: 4 g + 0,5 g co 8 h. <20: maks. zalecana dawka: 4 g + 0,5 g co 12 h. U pacjentów leczonych hemodializami należy podać jedną dodatkową dawkę piperacyliny /tazobaktamu 2 g + 0,25 g po każdej dializie, ponieważ w wyniku hemodializy 30-50% dawki piperacyliny zostaje usunięte z organizmu w ciągu 4 godz. Zaburzenia czynności wątroby: nie ma konieczności dostosowania dawki. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów w podeszłym wieku, u których czynność nerek jest prawidłowa lub u których ClCr wynosi ponad 40 ml/min. Dzieci (w wieku 2-12 lat). Zakażenia. Częstotliwość podawania i dawki wg mc. u dzieci 2-12 lat w zależności od wskazania lub stanu pacjenta: 80 mg piperacyliny i 10 mg tazobaktamu na kg mc., co 6 h: dzieci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym (nie należy przekroczyć maks. dawki 4 g + 0,5 g w ciągu 30 min). 100 mg piperacyliny i 12,5 mg tazobaktamu na kg mc., co 8 h: powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej (nie należy przekroczyć maks. dawki 4 g + 0,5 g w ciągu 30 min). Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: dawkę dożylną należy dobrać odpowiednio do stopnia aktualnego zaburzenia czynności nerek (każdego pacjenta należy ściśle obserwować, czy nie występują objawy toksyczności leku; należy odpowiednio dostosować dawkę leku i przerwy pomiędzy dawkami). ClCr >50: nie ma konieczności modyfikacji dawki. ClCr ≤50: 70 mg piperacyliny i 8,75 mg tazobaktamu na kg mc. co 8 h. Dzieciom leczonym hemodializami należy podawać jedną dodatkową dawkę 40 mg piperacyliny i 5 mg tazobaktamu na kg mc. po każdej dializie. Stosowanie u dzieci <2 lat. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku 0-2 lat. Brak danych z kontrolowanych badań klinicznych. Długość leczenia. W większości wskazań długość leczenia wynosi zwykle 5 do 14 dni. Jednakże długość leczenia należy określać w zależności od ciężkości zakażenia, patogenu (patogenów) oraz stanu klinicznego pacjenta i bakteriologicznego rozwoju choroby.

Preparat, podaje sie w infuzji dożylnej (trwającej 30 minut).

Nadwrażliwość na substancje czynne, inne penicyliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Stwierdzona w wywiadzie ostra, ciężka reakcja nadwrażliwości na jakikolwiek antybiotyk beta-laktamowy (np. cefalosporyna, monobaktam, karbapenem).

Wybierając piperacylinę z tazobaktamem do leczenia danego pacjenta należy wziąć pod uwagę zasadność zastosowania półsyntetycznej penicyliny o szerokim spektrum działania, w oparciu o takie czynniki jak, ciężkość zakażenia oraz rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy zebrać dokładny wywiad, dotyczący występowania u pacjenta w przeszłości reakcji nadwrażliwości na penicyliny, inne antybiotyki beta-laktamowe (np. cefalosporyny, monobaktamy, karbapenemy) i inne alergeny. U pacjentów leczonych penicylinami, w tym piperacyliną z tazobaktamem, opisywano ciężkie reakcje nadwrażliwości (anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, w tym wstrząs), niekiedy powodujące zgon. Reakcje te występują częściej u osób ze stwierdzoną w wywiadzie nadwrażliwością na wiele alergenów. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości należy odstawić antybiotyk, może być konieczne podanie adrenaliny lub podjecie innego postępowania ratunkowego. Jeśli u pacjenta występuje ciężka, długo utrzymująca się biegunka, należy wziąć pod uwagę wystąpienie wywołanego przez antybiotyk i zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy. Objawy rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy mogą wystąpić podczas lub po zakończeniu leczenia antybiotykiem. Należy wówczas natychmiast przerwać stosowanie preparatu. Leczenie preparatem może powodować pojawienie sie szczepów opornych, mogących wywoływać nadkażenia. U niektórych pacjentów otrzymujących antybiotyki beta-laktamowe występowały krwawienia. Niekiedy występowały jednocześnie zmiany wyników testów krzepliwości (czas krzepnięcia, agregacja płytek, czas protrombinowy). Częściej obserwowano to u pacjentów z niewydolnością nerek. W razie wystąpienia krwawienia należy odstawić antybiotyk i rozpocząć odpowiednie postępowanie. Podczas leczenia, zwłaszcza długotrwałego, może wystąpić leukopenia i neutropenia. Z tego względu należy okresowo kontrolować czynność krwiotwórczą. Podobnie jak podczas stosowania innych penicylin, podczas podawania dużych dawek produktu mogą wystąpić powikłania neurologiczne w postaci drgawek, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek. Każda fiolka preparatu, 2 g + 0,25 g, zawiera 5,58 mmol (128 mg) sodu, a preparatu, 4 g + 0,5 g, zawiera 11,16 mmol (256 mg) sodu. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. U pacjentów ze zmniejszoną rezerwą potasu w organizmie oraz u chorych leczonych równocześnie innymi produktami zmniejszającymi stężenie potasu może wystąpić hipokaliemia; u tych pacjentów wskazane jest okresowe oznaczanie elektrolitów. Nie przeprowadzono badań nad wpływem preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Piperacylina podana jednocześnie z wekuronium przedłuża czas trwania blokady nerwowo-mięśniowej, wywołanej przez wekuronium. Można oczekiwać, że wskutek podobnego mechanizmu działania, blokada nerwowo-mięśniowa powodowana przez jakikolwiek niedepolaryzujący lek zwiotczający mięśnie, może być przedłużona w obecności piperacyliny. Podczas równoczesnego podawania heparyny, doustnych leków przeciwzakrzepowych i innych substancji mogących wpływać na proces krzepnięcia krwi, w tym na czynność płytek, należy częściej niż zazwyczaj określać parametry krzepliwości i regularnie je monitorować. Piperacylina może zmniejszać wydalanie metotreksatu. Z tego względu należy monitorować stężenie metotreksatu w surowicy krwi w celu uniknięcia wystąpienia jego toksyczności. Podobnie jak w przypadku innych penicylin, równoczesne podawanie probenecydu i piperacyliny z tazobaktamem przedłuża T05 i zmniejsza klirens nerkowy zarówno piperacyliny, jak i tazobaktamu; jednakże maks. stężenia obu substancji w osoczu nie ulegają zmianie. Piperacylina, podawana w monoterapii lub w skojarzeniu z tazobaktamem, nie spowodowała znaczącej zmiany farmakokinetyki tobramycyny u pacjentów z prawidłową czynnością nerek ani u pacjentów z lekkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Podawanie tobramycyny nie spowodowało znaczącej zmiany farmakokinetyki piperacyliny, tazobaktamu ani metabolitu M1. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek obserwowano unieczynnianie tobramycyny i gentamycyny przez piperacylinę. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych między piperacyliną z tazobaktamem a wankomycyną. Podobnie jak w przypadku innych penicylin, stosowanie nieenzymatycznych metod oznaczenia glukozy w moczu może powodować fałszywie dodatnie wyniki, dlatego podczas stosowania preparatu zaleca się oznaczanie glukozy w moczu metodami enzymatycznymi. Wyniki wielu chemicznych metod oznaczania białka w moczu mogą być fałszywie dodatnie. Oznaczanie białka w moczu za pomocą pasków nie jest zaburzane. Bezpośredni test Coombsa może być dodatni. Wyniki testów Bio-Rad Laboratories Platelia Aspergillus EIA mogą być fałszywie dodatnie u pacjentów otrzymujących preparat. Odnotowano reakcje krzyżowe polisacharydów i polifuranoz niepochodzących z grzybów Aspergillus, z testem Bio-Rad Laboratories Platelia Aspergillus EIA. Z tego względu dodatnie wyniki powyższych testów u pacjentów przyjmujących preparat należy potwierdzać innymi metodami diagnostycznymi.

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, ale nie wykazały działania teratogennego przy zastosowaniu toksycznych dawek dla matki. Piperacylina i tazobaktam przenikają przez łożysko. Piperacylinę z tazobaktamem można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy jest to jednoznacznie wskazane, tj, jeśli spodziewana korzyść przeważa ryzyko dla kobiety ciężarnej i dla płodu. Piperacylina przenika w małych ilościach do mleka ludzkiego; stężenie tazobaktamu w mleku ludzkim nie było badane. U kobiet karmiących piersią produkt można stosować tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają ryzyko dla kobiety i dziecka. Badania płodności u szczurów nie wykazały wpływu na płodność ani na kojarzenie się w pary po podaniu dootrzewnowym tazobaktamu lub skojarzenia piperacyliny z tazobaktamem.

Najczęściej zgłaszane działania niepożądane (występujące u 1 do 10 pacjentów na 100) to biegunka, wymioty, nudności i wysypka. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) nadkażenie drożdżakami. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) leukopenia, neutropenia, małopłytkowość; (rzadko) niedokrwistość hemolityczna, plamica, krwawienie z nosa, przedłużony czas krwawienia, eozynofilia; (bardzo rzadko) agranulocytoza, pancytopenia, przedłużony czas częściowej tromboplastyny, przedłużony czas protrombinowy, dodatni odczyn bezpośredni Coombsa, trombocytoza. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcje nadwrażliwości; (rzadko) reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne (w tym wstrząs). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hipokaliemia, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi, zmniejszenie stężenia albumin we krwi, zmniejszenie stężenia białka całkowitego we krwi. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) ból głowy, bezsenność. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) niedociśnienie, zakrzepowe zapalenie żył, zapalenie żył; (rzadko) uderzenia gorąca. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, wymioty, nudności; (niezbyt często) żółtaczka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaparcie, niestrawność; (rzadko) rzekomobłoniaste zapalenie jelit, ból brzucha. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej; (rzadko) zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie stężenia fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia gammaglutamylotransferazy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka, w tym wysypka grudkowo-plamkowa; (niezbyt często) pokrzywka, świąd; (rzadko) rumień wielopostaciowy, pęcherzowe zapalenie skóry, osutka; (bardzo rzadko) martwica toksycznorozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) ból stawów, ból mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi; (rzadko) niewydolność nerek, kanalikowo- sródmiąszowe zapalenie nerek; (bardzo rzadko) zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) gorączka, reakcje w miejscu wstrzyknięcia; (rzadko) dreszcze. Podawanie piperacyliny związane jest ze zwiększona częstotliwością występowania gorączki i wysypki u pacjentów z mukowiscydozą.

W okresie po wprowadzeniu preparatu do obrotu zgłaszano przypadki przedawkowania piperacyliny z tazobaktamem. Najczęściej obserwowano nudności, wymioty i biegunkę, występujące również podczas stosowania zalecanych dawek. Po podaniu dożylnym dawek większych niż zalecane (zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek), może wystąpić zwiększona pobudliwość nerwowomięśniowa lub drgawki. W przypadku przedawkowania należy przerwać podawanie piperacyliny z tazobaktamem. Nie jest znane specyficzne antidotum. Należy zastosować leczenie podtrzymujące czynności życiowe i leczenie objawowe odpowiednie do stanu pacjenta. Nadmierne stężenie piperacyliny lub tazobaktamu w osoczu można zmniejszyć stosując hemodializę.

Piperacylina, półsyntetyczna penicylina o szerokim spektrum działania, działa bakteriobójczo przez hamowanie syntezy ściany komórkowej. Tazobaktam, beta-laktam strukturalnie powiązany z penicylinami, jest inhibitorem wielu beta-laktamaz, które zwykle powodują oporność drobnoustrojów na penicyliny i cefalosporyny, ale nie hamuje enzymów AmpC ani metalo-beta-laktamaz. Tazobaktam rozszerza spektrum działania piperacyliny o wiele bakterii wytwarzających beta-laktamazy, które nabyły oporność na samą piperacylinę.

1 fiolka zawiera 2 g lub 4 g piperacyliny (w postaci soli sodowej) oraz 0,25 g lub 0,5 g tazobaktamu (w postaci soli sodowej).

Posocznica wywołana przez Streptococcus pneumoniae A40.3
Inne posocznice wywołane przez paciorkowce A40.8
Posocznica wywołana przez Haemophilus influenzae A41.3
Posocznica wywołana przez inne bakterie Gram-ujemne A41.5
Róża A46
Streptococcus pneumoniae jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.3
Escherichia coli [E. coli] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.2
Haemophilus influenzae [H. influenzae] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.3
Pseudomonas (aeruginosa) (mallei) (pseudomallei) jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.5
Agranulocytoza D70
Zapalenie kości skroniowej H70.2
Zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae J13
Zapalenie płuc wywołane przez Haemophilus influenzae J14
Zapalenie płuc wywołane przez Pseudomonas J15.1
Ostre zapalenie oskrzeli wywołane przez Haemophilus influenzae J20.1
Ostre zapalenie oskrzeli wywołane przez paciorkowce J20.2
Zapalenie oskrzeli nieokreślone jako ostre albo przewlekłe J40
Proste i śluzowo-ropne przewlekłe zapalenie oskrzeli J41
Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego K35
Zapalenie otrzewnej K65
Zapalenie pęcherzyka żółciowego K81
Zapalenie dróg żółciowych K83.0
Liszajec [o dowolnej etiologii bakteryjnej] [dowolnej okolicy] L01.0
Ropień skóry, czyrak, czyrak gromadny L02
Ropne zapalenie skóry L08.0
Inne określone miejscowe zakażenia skóry i tkanki podskórnej L08.8
Miejscowe zakażenia skóry i tkanki podskórnej, nieokreślone L08.9
Ropne zapalenia stawów M00
Meningokokowe zapalenie stawów (A39.8†) M01.0
Zapalenie stawów w przebiegu innych chorób bakteryjnych sklasyfikowanych gdzie indziej M01.3
Zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych niesklasyfikowane gdzie indziej M46.1
Zapalenie kości i szpiku M86
Ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek N10
Przewlekłe cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek N11
Zapalenie pęcherza moczowego N30
Nieswoiste zapalenie cewki moczowej N34.1
Zakażenie układu moczowego o nieokreślonym umiejscowieniu N39.0
Inne choroby zapalne miednicy u kobiet N73

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.