Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Tarsime

Cefuroxime axetil

tabl. powl.
250 mg
10 szt.
Doustnie
Rx
100%
18,13
Tarsime
tabl. powl.
500 mg
10 szt.
Doustnie
Rx
100%
33,88

Tarsime - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Tarsime jest antybiotykiem cefalosporynowym II generacji, wskazanym w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych u dorosłych i dzieci od 3. miesiąca życia:

  • Ostre paciorkowcowe zapalenie gardła i migdałków
  • Bakteryjne zapalenie zatok przynosowych
  • Ostre zapalenie ucha środkowego
  • Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
  • Zapalenie pęcherza moczowego
  • Odmiedniczkowe zapalenie nerek
  • Niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich
  • Wczesna postać choroby z Lyme (boreliozy)

Przy stosowaniu Tarsime należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące racjonalnego użycia leków przeciwbakteryjnych.

Tarsime wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, obejmujące najczęstsze patogeny odpowiedzialne za zakażenia układu oddechowego, moczowego oraz skóry i tkanek miękkich.

Dawkowanie i sposób podawania

Standardowy czas leczenia wynosi 7 dni, z możliwością modyfikacji w zakresie 5-10 dni w zależności od wskazania i przebiegu klinicznego zakażenia.

Wskazanie Dorośli i dzieci >40 kg Dzieci <40 kg
Ostre zapalenie migdałków, ostre zapalenie zatok 250 mg 2x/dobę 10 mg/kg mc. 2x/dobę (maks. 125 mg 2x/dobę)
Ostre zapalenie ucha środkowego 500 mg 2x/dobę 15 mg/kg mc. 2x/dobę (maks. 250 mg 2x/dobę)
Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli 500 mg 2x/dobę 15 mg/kg mc. 2x/dobę (maks. 250 mg 2x/dobę)
Zapalenie pęcherza moczowego 250 mg 2x/dobę 15 mg/kg mc. 2x/dobę (maks. 250 mg 2x/dobę)
Odmiedniczkowe zapalenie nerek 250 mg 2x/dobę 15 mg/kg mc. 2x/dobę (maks. 250 mg 2x/dobę)
Niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 250 mg 2x/dobę 15 mg/kg mc. 2x/dobę (maks. 250 mg 2x/dobę)
Choroba z Lyme 500 mg 2x/dobę przez 14 dni (10-21 dni) 15 mg/kg mc. 2x/dobę (maks. 250 mg 2x/dobę) przez 14 dni (10-21 dni)

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy dostosować do klirensu kreatyniny.

Dawkowanie Tarsime jest zróżnicowane w zależności od wskazania, masy ciała pacjenta oraz funkcji nerek, co pozwala na optymalizację terapii i minimalizację ryzyka działań niepożądanych.

Sposób podawania

Tarsime w postaci tabletek powlekanych należy przyjmować po posiłku w celu zapewnienia optymalnego wchłaniania. Tabletek nie należy rozdrabniać. U dzieci, które nie mogą połykać tabletek, zaleca się stosowanie zawiesiny doustnej.

Przyjmowanie leku po posiłku zwiększa jego biodostępność, co może przyczynić się do poprawy skuteczności terapii.

Przeciwwskazania

Stosowanie Tarsime jest przeciwwskazane w przypadku:

  • Nadwrażliwości na cefuroksym lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Stwierdzonej wcześniej nadwrażliwości na antybiotyki cefalosporynowe
  • Ciężkiej nadwrażliwości (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i karbapenemy) w wywiadzie

Przed rozpoczęciem terapii Tarsime konieczne jest dokładne zebranie wywiadu alergologicznego pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem reakcji na antybiotyki β-laktamowe.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Tarsime należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • U pacjentów z reakcjami alergicznymi na penicyliny lub inne antybiotyki β-laktamowe w wywiadzie
  • W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości - należy natychmiast przerwać leczenie i wdrożyć odpowiednie postępowanie
  • Podczas leczenia choroby z Lyme może wystąpić reakcja Jarischa-Herxheimera
  • Długotrwałe stosowanie może prowadzić do nadmiernego wzrostu drobnoustrojów niewrażliwych (np. Candida, Enterococcus, Clostridium difficile)
  • W przypadku wystąpienia biegunki należy rozważyć możliwość rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego
  • U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest modyfikacja dawkowania

Stosowanie Tarsime wymaga ścisłego monitorowania pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, szczególnie reakcji alergicznych i zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Tarsime może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego - mogą zmniejszać biodostępność cefuroksymu
  • Doustne środki antykoncepcyjne - możliwe zmniejszenie ich skuteczności
  • Doustne leki przeciwzakrzepowe - możliwe zwiększenie wartości INR

Przy jednoczesnym stosowaniu Tarsime z wymienionymi lekami konieczne jest zachowanie ostrożności i ewentualna modyfikacja dawkowania lub monitorowanie parametrów klinicznych.

Wpływ na ciążę i laktację

Stosowanie Tarsime w ciąży jest możliwe jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Cefuroksym przenika do mleka matki w niewielkich ilościach. Podczas karmienia piersią należy rozważyć przerwanie laktacji lub odstawienie leku, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Decyzja o stosowaniu Tarsime u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinna być podejmowana indywidualnie, po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Tarsime to:

  • Nadmierny wzrost Candida
  • Eozynofilia
  • Ból głowy i zawroty głowy
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (biegunka, nudności, ból brzucha)
  • Przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

Rzadziej obserwowano: reakcje alergiczne, zaburzenia hematologiczne, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, zaburzenia czynności wątroby i reakcje skórne.

Profil bezpieczeństwa Tarsime jest typowy dla antybiotyków cefalosporynowych, a większość działań niepożądanych ma charakter łagodny i przemijający.

Warto zapamiętać

1. Tarsime jest skuteczny w leczeniu szerokiego spektrum zakażeń bakteryjnych, w tym choroby z Lyme.

2. Lek należy przyjmować po posiłku w celu zwiększenia jego biodostępności.

Podsumowanie

Tarsime (cefuroksym) jest cennym antybiotykiem o szerokim spektrum działania, skutecznym w leczeniu różnorodnych zakażeń bakteryjnych. Jego stosowanie wymaga jednak uwzględnienia potencjalnych interakcji lekowych, dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz monitorowania pod kątem działań niepożądanych. Właściwe stosowanie leku, zgodnie z zaleceniami lekarza i charakterystyką produktu leczniczego, pozwala na osiągnięcie optymalnych efektów terapeutycznych przy minimalizacji ryzyka powikłań.



Wskazania

Produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu wymienionych poniżej zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku od 3 m-cy. Ostre paciorkowcowe zapalenie gardła i migdałków. Bakteryjne zapalenie zatok przynosowych. Ostre zapalenie ucha środkowego. Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli. Zapalenie pęcherza moczowego. Odmiedniczkowe zapalenie nerek. Niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich. Leczenie wczesnej postaci choroby z Lyme (boreliozy). Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Zwykle leczenie trwa 7 dni (może trwać 5-10 dni). Dorośli i dzieci (>40 kg). Ostre zapalenie migdałków, ostre zapalenie zatok przynosowych: 250 mg 2x/dobę. Ostre zapalenie ucha środkowego: 500 mg 2x/dobę. Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli: 500 mg 2x/dobę. Zapalenie pęcherza moczowego: 250 mg 2x/dobę. Odmiedniczkowe zapalenie nerek: 250 mg 2x/dobę. Niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich: 250 mg 2x/dobę. Choroba z Lyme: 500 mg 2x/dobę przez 14 dni (w przedziale od 10-21 dni). Dzieci (<40 kg). Ostre zapalenie migdałków, ostre zapalenie zatok przynosowych: 10 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 125 mg 2x/dobę. Zapalenie ucha środkowego lub, jeśli właściwe, cięższe zakażenia u dzieci w wieku od 2 lat: 15 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 250 mg 2x/dobę. Zapalenie pęcherza moczowego: 15 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 250 mg 2x/dobę. Odmiedniczkowe zapalenie nerek: 15 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 250 mg 2x/dobę. Niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich: 15 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 250 mg 2x/dobę. Choroba z Lyme: 15 mg/kg mc. 2x/dobę, maks. 250 mg 2x/dobę przez 14 dni (10-21 dni). Nie ma doświadczeń z podawaniem leku dzieciom w wieku poniżej 3 m-cy. Zaburzenia czynności nerek. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności aksetylu cefuroksymu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. U pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek zalecane jest zmniejszenie dawki cefuroksymu, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie. Cefuroksym jest skutecznie usuwany podczas dializy. Zalecane dawki produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. ClCr ≥30ml/min/1,73 m2: T0,5 1,4-2,4 h - zmiana dawkowania nie jest konieczna (typowa dawka 125-500 mg podawana 2x/dobę). ClCr 10-29 ml/min/1,73 m2: T0,5 4,6 h - typowa dawka podawana co 24 h. ClCr <10 ml/min/1,73 m2: T0,5 16,8 h - typowa dawka podawana co 48 h. Pacjenci hemodializowani: T0,5 2-4 h - kolejną dawkę należy podawać na zakończenie każdej dializy. Zaburzenia czynności wątroby. Brak danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki, dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynności wątroby nie ma wpływu na farmakokinetykę cefuroksymu.

Produkt leczniczy w postaci tabl. należy przyjmować po posiłku, w celu zapewnienia optymalnego wchłaniania. Tabl. powl. nie należy rozdrabniać i dlatego nie są odpowiednie do stosowania u pacjentów, którzy nie mogą połykać tabl. U dzieci, które nie mogą połykać tabl. można zastosować produkt w postaci zawiesiny doustnej.

Nadwrażliwość na cefuroksym lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk β-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i karbapenemy) w wywiadzie.

Antybiotyk należy stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów, u których występowała reakcja alergiczna na penicyliny lub inne antybiotyki β-laktamowe, ponieważ występuje ryzyko wrażliwości krzyżowej. Podobnie jak w przypadku wszystkich antybiotyków β-laktamowych, notowano występowanie ciężkich reakcji uczuleniowych, sporadycznie kończących się zgonem. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, należy bezzwłocznie przerwać leczenie cefuroksymem i podjąć odpowiednie działania ratunkowe. Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy u pacjenta nie występowały w przeszłości ciężkie reakcje alergiczne na cefuroksym, inne cefalosporyny lub jakikolwiek inny antybiotyk β- laktamowy. Należy zachować ostrożność, jeśli cefuroksym podaje się pacjentowi, u którego wcześniej występowała lekka lub umiarkowana nadwrażliwość na inne antybiotyki β-laktamowe. Podczas stosowania aksetylu cefuroksymu w leczeniu choroby z Lyme (boreliozy) może wystąpić reakcja Jarischa-Herxheimera. Wynika ona z działania cefuroksymu na komórki bakterii Borrelia burgdorferi, wywołującej chorobę z Lyme. Należy uświadomić pacjentowi, że jest to częsta i zazwyczaj ustępująca samoistnie konsekwencja stosowania antybiotyku w chorobie z Lyme. Podobnie jak w przypadku leczenia innymi antybiotykami, stosowanie aksetylu cefuroksymu może powodować nadmierny wzrost Candida. Przedłużone stosowanie może również powodować nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych (np. Enterococcus i Clostridium difficile), na skutek czego może być konieczne przerwanie leczenia. W związku ze stosowaniem niemal każdego z leków przeciwbakteryjnych notowano występowanie rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, związanego ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych. Może ono mieć przebieg od postaci lekkiej do zagrażającej życiu. To rozpoznanie należy wziąć pod uwagę u pacjentów z biegunką, która wystąpiła podczas lub po zakończeniu stosowania cefuroksymu. Należy rozważyć przerwanie leczenia cefuroksymem oraz zastosowanie leczenia właściwego przeciwko Clostridium difficile. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę. Wystąpienie dodatniego wyniku testu Coombs’a, związanego ze stosowaniem cefuroksymu, może zaburzać wyniki prób krzyżowych. Mogą występować fałszywie ujemne wyniki testu z cyjanożelazianami, dlatego do oznaczania stężenia glukozy we krwi lub surowicy u pacjentów leczonych aksetylem cefuroksymu zaleca się stosowanie metod z użyciem oksydazy glukozowej lub z heksokinazy. Nie przeprowadzono badań nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ponieważ jednak produkt może powodować zawroty głowy, należy poinformować pacjenta o konieczności zachowania ostrożności podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.

Leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego mogą zmniejszać biodostępność aksetylu cefuroksymu w porównaniu z biodostępnością na czczo i mogą prowadzić do zniesienia efektu zwiększonego wchłaniania leku podanego po posiłku. Aksetyl cefuroksymu może wpływać na florę jelitową, prowadząc do zmniejszenia wchłaniania estrogenów i do zmniejszenia skuteczności złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych. Cefuroksym jest wydalany w procesie przesączania kłębuszkowego i wydzielania cewkowego. Jednoczesne zastosowanie probenecydu w znacznym stopniu zwiększa stężenie maksymalne, pole pod krzywą stężenia w surowicy w czasie oraz okres półtrwania cefuroksymu w fazie eliminacji. Jednoczesne stosowanie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może powodować zwiększenie międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (ang. INR).

Dane o stosowaniu cefuroksymu u kobiet ciężarnych są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na ciążę, rozwój zarodka lub płodu, poród czy rozwój noworodka. Preparat można przepisać kobiecie ciężarnej jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści przeważają ryzyko. Cefuroksym jest wydzielany w niewielkich ilościach w pokarmie kobiecym. Nie jest spodziewane wystąpienie działań niepożądanych podczas stosowania dawek terapeutycznych, jednak nie można wykluczyć ryzyka biegunki i zakażenia grzybiczego błon śluzowych. W związku z tym może być konieczne przerwanie karmienia piersią. Należy wziąć pod uwagę możliwość uwrażliwienia. Należy stosować cefuroksym podczas karmienia piersią jedynie po dokonaniu oceny stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza prowadzącego. Brak danych na temat wpływu aksetylu cefuroksymu na płodność u ludzi. Badania nad rozrodczością u zwierząt wykazały brak wpływu na płodność.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są: nadmierny wzrost Candida, eozynofilia, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Kategorie częstości przypisane do poniższych działań niepożądanych są przybliżone, ponieważ dla większości tych działań nie były dostępne odpowiednie dane (np. z badań kontrolowanych placebo) do wyliczenia częstości występowania. Ponadto częstość działań niepożądanych związanych ze stosowaniem aksetylu cefuroksymu może zmieniać się w zależności od wskazania do stosowania. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) nadmierny wzrost Candida; (nieznana) nadmierny wzrost Clostridium difficile. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) eozynofilia; (niezbyt często) dodatni odczyn Coombs’a, małopłytkowość, leukopenia (czasami nasilona); (nieznana) niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) gorączka polekowa, zespół choroby posurowiczej, anafilaksja, reakcja Jarischa-Herxheimera. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, nudności, ból brzucha; (niezbyt często) wymioty; (nieznana) rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (nieznana) żółtaczka (głównie zastoinowa), zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypki skórne; (nieznana) pokrzywka, świąd, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (patrz Zaburzenia układu immunologicznego), obrzęk naczynioruchowy. Cefalosporyny, jako grupa leków, wykazują skłonność do przylegania do powierzchni błon komórkowych krwinek czerwonych i reagowania z przeciwciałami skierowanymi przeciwko lekowi, powodując wystąpienie dodatniego odczynu Coombs’a (który może zaburzać próbę krzyżową krwi) i powodować bardzo rzadko niedokrwistość hemolityczną. Zaobserwowano zazwyczaj odwracalne, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w osoczu. Profil bezpieczeństwa dla aksetylu cefuroksymu u dzieci jest zgodny z profilem u dorosłych.

Przedawkowanie może prowadzić do następstw neurologicznych, w tym do encefalopatii, drgawek i śpiączki. Objawy przedawkowania mogą wystąpić, jeśli dawki nie są odpowiednio zmniejszone u pacjentów z niewydolnością nerek. Stężenie cefuroksymu w surowicy można zmniejszyć stosując hemodializę i dializę otrzewnową.

Aksetyl cefuroksymu jest hydrolizowany przez enzymy - esterazy, do aktywnego antybiotyku, cefuroksymu. Cefuroksym hamuje syntezę bakteryjnych ścian komórkowych w następstwie połączenia się z białkami wiążącymi penicyliny (ang. PBP). Następuje przerwanie procesu biosyntezy ściany komórkowej (peptydoglikanu), co prowadzi do lizy komórki bakteryjnej i do jej obumarcia.

1 tabl. zawiera 250 mg lub 500 mg cefuroksymu w postaci cefuroksymu aksetylu.

Zakażenie wywołane przez Neisseria meningitidis A39
Posocznica wywołana przez Streptococcus pneumoniae A40.3
Posocznica wywołana przez Staphylococcus aureus A41.0
Posocznica wywołana przez Haemophilus influenzae A41.3
Zakażenie rzeżączkowe dolnego odcinka układu moczowo-płciowego bez ropnia gruczołów okołocewkowych lub dodatkowych A54.0
Zakażenie rzeżączkowe dolnego odcinka układu moczowo-płciowego z ropniem gruczołów okołocewkowych i dodatkowych A54.1
Rzeżączkowe zapalenie otrzewnej miednicy oraz inne rzeżączkowe zakażenia układu moczowo-płciowego A54.2
Streptococcus pneumoniae jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.3
Staphylococcus aureus jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B95.6
Klebsiella pneumoniae [K. pneumoniae] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.1
Escherichia coli [E. coli] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.2
Haemophilus influenzae [H. influenzae] jako przyczyna chorób sklasyfikowanych w innych rozdziałach B96.3
Zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae J13
Zapalenie płuc wywołane przez Haemophilus influenzae J14
Zapalenie płuc wywołane przez Klebsiella pneumoniae J15.0
Zapalenie płuc wywołane przez Pseudomonas J15.1
Zapalenie płuc wywołane przez Escherichia coli J15.5
Ostre zapalenie oskrzeli wywołane przez Haemophilus influenzae J20.1
Ropień skóry, czyrak, czyrak gromadny L02
Inne miejscowe zakażenia skóry i tkanki podskórnej L08
Gronkowcowe zapalenie jedno- lub wielostawowe M00.0
Zapalenie kości i szpiku M86
Choroby kości w przebiegu innych chorób sklasyfikowanych gdzie indziej M90.8
Przewlekłe cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek N11
Zapalenie pęcherza moczowego N30
Nieswoiste zapalenie cewki moczowej N34.1
Rzeżączkowe zapalenie miednicy u kobiet (A54.2†) N74.3

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.