Talzenna - informacje dla lekarza

Wskazania do stosowania

Produkt Talzenna jest wskazany do stosowania w monoterapii u dorosłych pacjentów z następującymi cechami:

• Mutacje germinalne w genach BRCA1/2
• HER2-ujemny miejscowo zaawansowany lub przerzutowy rak piersi
• Wcześniejsze leczenie chemioterapią neoadjuwantową/adjuwantową lub z powodu choroby zaawansowanej, opartą na antracyklinach i/lub taksanach (chyba że pacjent nie kwalifikował się do takiego leczenia)
• W przypadku raka HR-dodatniego - wcześniejsza hormonoterapia (chyba że pacjent nie kwalifikował się do niej)

Kluczowe jest potwierdzenie obecności szkodliwych lub prawdopodobnie szkodliwych mutacji germinalnych w genach BRCA przy użyciu zwalidowanej metody w doświadczonym laboratorium. W stosownych przypadkach pacjenci powinni otrzymać poradnictwo genetyczne.

Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Zalecana dawka to 1 mg talazoparybu raz na dobę, przyjmowana doustnie. Kapsułki należy połykać w całości, nie otwierać ani nie rozpuszczać. Można je przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.

Leczenie należy kontynuować do progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności. W przypadku pominięcia dawki lub wystąpienia wymiotów, nie należy przyjmować dodatkowej dawki.

Przed rozpoczęciem leczenia oraz co miesiąc w trakcie terapii należy kontrolować morfologię krwi. Szczegółowe zalecenia dotyczące modyfikacji dawki i postępowania w przypadku toksyczności hematologicznej znajdują się w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

Stosowanie w szczególnych populacjach

Zaburzenia czynności wątroby: Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Zaburzenia czynności nerek: - Łagodne (ClCr ≥60 do <90 ml/min): bez modyfikacji dawki - Umiarkowane (ClCr ≥30 do <60 ml/min): dawka początkowa 0,75 mg raz na dobę - Ciężkie (ClCr ≥15 do <30 ml/min): dawka początkowa 0,5 mg raz na dobę - ClCr <15 ml/min lub hemodializy: brak danych

Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat): Nie ma konieczności dostosowywania dawki.

Dzieci i młodzież (<18 lat): Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone.

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu silnych inhibitorów P-gp, które mogą zwiększać ekspozycję na talazoparyb. W takim przypadku zaleca się zmniejszenie dawki talazoparybu.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Karmienie piersią

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Mielosupresja: U pacjentów leczonych talazoparybem obserwowano zahamowanie czynności szpiku objawiające się niedokrwistością, leukopenią/neutropenią i/lub małopłytkowością. Należy monitorować morfologię krwi przed rozpoczęciem leczenia i co miesiąc w trakcie terapii. W razie potrzeby należy rozważyć modyfikację dawki lub przerwanie leczenia oraz zastosować odpowiednie leczenie wspomagające.

Zespół mielodysplastyczny/ostra białaczka szpikowa (MDS/AML): Zgłaszano rzadkie przypadki MDS/AML u pacjentów leczonych inhibitorami PARP, w tym talazoparybem. Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów tych chorób.

Antykoncepcja: Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia i przez 7 miesięcy po jego zakończeniu. Mężczyźni powinni stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez 4 miesiące po jego zakończeniu.

Interakcje lekowe

Talazoparyb jest substratem transporterów P-gp i BCRP. Silne inhibitory P-gp (np. amiodaron, karwedilol, klarytromycyna, itrakonazol) mogą zwiększać ekspozycję na talazoparyb. Należy unikać jednoczesnego stosowania lub rozważyć zmniejszenie dawki talazoparybu. Induktory P-gp mogą zmniejszać ekspozycję na talazoparyb.

Ciąża i laktacja

Talazoparyb może powodować uszkodzenia płodu. Nie zaleca się stosowania w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej antykoncepcji. Karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas leczenia i przez co najmniej 1 miesiąc po jego zakończeniu.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane (≥25%) to: zmęczenie, niedokrwistość, nudności, neutropenia, małopłytkowość i ból głowy. Najczęstsze działania niepożądane ≥3 stopnia to: niedokrwistość, neutropenia i małopłytkowość.

Modyfikacja dawki z powodu działań niepożądanych była konieczna u 62,3% pacjentów, głównie z powodu niedokrwistości, neutropenii i małopłytkowości. Całkowite przerwanie leczenia z powodu działań niepożądanych wystąpiło u 3,6% pacjentów.

Mechanizm działania

Talazoparyb jest inhibitorem enzymów PARP1 i PARP2, które uczestniczą w naprawie uszkodzeń DNA. Hamowanie PARP prowadzi do nagromadzenia uszkodzeń DNA w komórkach nowotworowych, co skutkuje śmiercią komórki. Szczególną skuteczność obserwuje się w komórkach z defektami naprawy DNA, np. z mutacjami BRCA1/2.

W badaniach przedklinicznych talazoparyb wykazywał działanie cytotoksyczne wobec linii komórkowych z defektami naprawy DNA oraz aktywność przeciwnowotworową w modelach ksenograficznych raka piersi z mutacjami BRCA.

Właściwości farmakokinetyczne

Talazoparyb jest substratem transporterów P-gp i BCRP. Jest eliminowany głównie przez nerki w postaci niezmienionej. Silne inhibitory P-gp mogą zwiększać ekspozycję na talazoparyb, co może wymagać modyfikacji dawki.

Wnioski

Talzenna stanowi wartościową opcję terapeutyczną w leczeniu zaawansowanego raka piersi z mutacjami BRCA1/2. Kluczowe znaczenie ma staranna selekcja pacjentów oraz ścisłe monitorowanie parametrów hematologicznych w trakcie leczenia. Potencjalne korzyści z terapii należy zawsze rozważać w kontekście możliwych działań niepożądanych.