Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Symago

Agomelatine

tabl. powl.
25 mg
28 szt.
Doustnie
Rx
100%
X

Symago - agomelatyna w leczeniu dużych epizodów depresyjnych

Symago to produkt leczniczy zawierający substancję czynną agomelatynę, stosowany w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u osób dorosłych. Agomelatyna wykazuje działanie przeciwdepresyjne poprzez wpływ na receptory melatoninergiczne i serotoninergiczne.

Wskazania

Symago jest wskazany do stosowania w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u pacjentów dorosłych.

Lek przeznaczony jest wyłącznie dla osób dorosłych cierpiących na depresję.

Dawkowanie i sposób podawania

Zalecana dawka początkowa to 25 mg raz na dobę, przyjmowana doustnie wieczorem przed snem. Po 2 tygodniach leczenia, w przypadku braku poprawy, dawka może zostać zwiększona do 50 mg raz na dobę (2 tabletki po 25 mg).

Decyzja o zwiększeniu dawki powinna uwzględniać wyższe ryzyko wzrostu aktywności aminotransferaz. Zwiększenie dawki do 50 mg powinno być oparte na indywidualnej ocenie korzyści i ryzyka oraz ścisłym monitorowaniu czynności wątroby.

Dawka Częstość podawania Pora podania
25 mg Raz na dobę Wieczorem przed snem
50 mg Raz na dobę Wieczorem przed snem

Tabela: Schemat dawkowania leku Symago

Czas trwania leczenia powinien wynosić co najmniej 6 miesięcy, aby zapewnić ustąpienie objawów depresji. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie, rozpoczynając od 25 mg i ewentualnie zwiększając do 50 mg po 2 tygodniach, przy jednoczesnym monitorowaniu czynności wątroby.

Monitorowanie czynności wątroby

U wszystkich pacjentów należy przeprowadzić badania czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia. Nie należy rozpoczynać terapii, jeśli aktywność aminotransferaz przekracza 3-krotnie górną granicę normy. W trakcie leczenia należy monitorować aktywność aminotransferaz:

  • Po około 3 tygodniach
  • Po około 6 tygodniach (koniec ostrej fazy)
  • Po około 12 tygodniach
  • Po około 24 tygodniach (koniec fazy podtrzymującej)
  • Później, gdy jest to klinicznie wskazane

W przypadku zwiększenia dawki należy ponownie przeprowadzić badania z taką samą częstotliwością jak przy rozpoczynaniu leczenia. Leczenie należy przerwać, jeśli aktywność aminotransferaz 3-krotnie przekroczy górną granicę normy.

Regularne monitorowanie czynności wątroby jest kluczowe dla bezpieczeństwa terapii agomelatyną.

Przeciwwskazania

Stosowanie leku Symago jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na agomelatynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Zaburzenia czynności wątroby (marskość lub czynna choroba wątroby)
  • Aktywność aminotransferaz przekraczająca 3-krotnie górną granicę normy
  • Jednoczesne stosowanie z silnymi inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksamina, cyprofloksacyna)

Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z chorobami wątroby oraz przyjmujących niektóre leki wpływające na metabolizm agomelatyny.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania agomelatyny należy zachować szczególną ostrożność ze względu na ryzyko uszkodzenia wątroby. Zgłaszano przypadki niewydolności wątroby, zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych, zapalenia wątroby i żółtaczki. Większość tych przypadków wystąpiła w pierwszych miesiącach leczenia.

Należy uważnie monitorować pacjentów, zwłaszcza tych z czynnikami ryzyka uszkodzenia wątroby, takimi jak otyłość, nadwaga, niealkoholowa choroba stłuszczeniowa wątroby, cukrzyca, spożywanie znacznych ilości alkoholu.

U pacjentów poniżej 18 lat nie zaleca się stosowania agomelatyny ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności w tej grupie wiekowej. Lek nie powinien być również stosowany u pacjentów w wieku 75 lat i starszych.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową, manią lub hipomanią w wywiadzie. W przypadku wystąpienia objawów manii leczenie należy przerwać.

Stosowanie agomelatyny wymaga ścisłego monitorowania, szczególnie pod kątem czynności wątroby oraz wystąpienia objawów manii u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową.

Warto zapamiętać
  • Agomelatyna może powodować uszkodzenie wątroby, dlatego konieczne jest regularne monitorowanie jej czynności
  • Lek nie powinien być stosowany u osób poniżej 18 roku życia oraz u pacjentów w wieku 75 lat i starszych

Interakcje

Agomelatyna jest metabolizowana głównie przez cytochrom P450 1A2 (CYP1A2) oraz w mniejszym stopniu przez CYP2C9/19. Leki wpływające na te enzymy mogą zmieniać biodostępność agomelatyny.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie agomelatyny z silnymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak fluwoksamina i cyprofloksacyna. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu z umiarkowanymi inhibitorami CYP1A2 (np. propranolol, enoksacyna).

Palenie tytoniu indukuje CYP1A2 i może zmniejszać biodostępność agomelatyny, szczególnie u osób palących duże ilości papierosów.

Kluczowe jest unikanie jednoczesnego stosowania agomelatyny z lekami silnie hamującymi CYP1A2 oraz zachowanie ostrożności przy stosowaniu z umiarkowanymi inhibitorami tego enzymu.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania agomelatyny u kobiet w ciąży. Ze względów bezpieczeństwa zaleca się unikanie stosowania leku w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy agomelatyna przenika do mleka ludzkiego, dlatego należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub przerwaniu podawania leku, biorąc pod uwagę korzyści dla matki i dziecka.

Stosowanie agomelatyny w ciąży i podczas karmienia piersią powinno być rozważane tylko w przypadku wyraźnej konieczności, po dokładnej analizie korzyści i ryzyka.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane agomelatyny to:

  • Ból głowy
  • Nudności
  • Zawroty głowy

Inne często występujące działania niepożądane obejmują: lęk, nietypowe sny, senność, bezsenność, biegunkę, zaparcia, ból brzucha, wymioty, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, ból pleców i zmęczenie.

Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak myśli samobójcze, mania/hipomania, zapalenie wątroby czy niewydolność wątroby.

Większość działań niepożądanych agomelatyny ma charakter łagodny do umiarkowanego, jednak należy zwracać uwagę na potencjalne poważne działania niepożądane, szczególnie ze strony wątroby i psychiki.

Mechanizm działania

Agomelatyna jest agonistą receptorów melatoninergicznych (MT1 i MT2) oraz antagonistą receptorów serotoninergicznych 5-HT2C. Dzięki temu mechanizmowi przywraca rytm okołodobowy w modelach zaburzeń rytmu dobowego. Agomelatyna zwiększa uwalnianie noradrenaliny i dopaminy, szczególnie w korze czołowej, nie wpływając na zewnątrzkomórkowe stężenia serotoniny.

Unikalny mechanizm działania agomelatyny, łączący wpływ na układ melatoninergiczny i serotoninergiczny, przyczynia się do jej skuteczności przeciwdepresyjnej i regulacji rytmu dobowego.

Podsumowanie

Symago (agomelatyna) jest skutecznym lekiem przeciwdepresyjnym o unikalnym mechanizmie działania, stosowanym w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u dorosłych. Jego stosowanie wymaga jednak ścisłego monitorowania, szczególnie w zakresie czynności wątroby. Lek charakteryzuje się korzystnym profilem działań niepożądanych, ale wymaga ostrożności w stosowaniu u pacjentów z czynnikami ryzyka uszkodzenia wątroby oraz w połączeniu z innymi lekami wpływającymi na jego metabolizm.



Wskazania

Leczenie dużych epizodów depresyjnych. Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u dorosłych.

Zalecana dawka to 25 mg raz/dobę, zażywana doust. wieczorem przed snem. Po 2 tyg. leczenia, jeżeli nie ma poprawy, dawka może być zwiększona do 50 mg raz/dobę, tj. do 2 tabl. po 25 mg przyjmowanych przed snem. Decydując o zwiększeniu dawki należy wziąć pod uwagę wyższe ryzyko zwiększenia aktywności aminotransferaz. W każdym przypadku zwiększenie dawki do 50 mg powinno być oparte na ocenie korzyści i ryzyka u konkretnego pacjenta oraz na ścisłym przestrzeganiu monitorowania wyników testów czynnościowych wątroby (ang. LFT). U wszystkich pacjentów należy przeprowadzić badania czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia. Nie należy rozpoczynać terapii, jeśli aktywność aminotransferaz w surowicy 3-krotnie przekracza górny zakres normy. Podczas leczenia należy okresowo monitorować aktywność aminotransferaz: po około 3 tyg., 6 tyg. (koniec ostrej fazy), po 12 tyg. i po 24 tyg. leczenia (koniec fazy podtrzymującej) oraz później, kiedy jest to klinicznie wskazane. Terapię należy przerwać, jeśli aktywność aminotransferaz w surowicy 3-krotnie przekracza górny zakres normy. Zwiększając dawkowanie, należy znowu przeprowadzić badania czynności wątroby z tą samą częstością, jak podczas rozpoczynania leczenia. Czas trwania leczenia. Aby zapewnić ustąpienie objawów, pacjenci z depresją powinni być leczeni wystarczająco długo, przynajmniej 6 m-cy. Zmiana leczenia z leku przeciwdepresyjnego z grupy SSRI/SNRI na leczenie agomelatyną: po przerwaniu stosowania leku przeciwdepresyjnego z grupy Selektywne Inhibitory Wychwytu Zwrotnego Serotoniny (ang. SSRI) lub Inhibitory Wychwytu Zwrotnego Serotoniny i Noradrenaliny (ang. SNRI) u pacjentów mogą wystąpić objawy odstawienia. Aby ich uniknąć, należy sprawdzić w ChPL aktualnie stosowanego produktu leczniczego z grupy SSRI/SNRI, jak należy go odstawiać. Podawanie agomelatyny można rozpocząć od razu w trakcie zmniejszania dawkowania leku z grupy SSRI/SNRI. Przerwanie leczenia. Nie jest wymagane stopniowe zmniejszanie dawki podczas przerywania leczenia. Pacjenci w podeszłym wieku. Ustalono skuteczność i bezpieczeństwo stosowania agomelatyny (25-50 mg/dobę) u pacjentów w podeszłym wieku (<75 lat) z depresją. Działanie leku nie jest udokumentowane u pacjentów ≥75 lat. Z tego względu agomelatyny nie należy stosować u pacjentów z tej grupy wiekowej. Nie wymaga się dostosowania dawki w zależności od wieku. Zaburzenie czynności nerek. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek nie obserwowano istotnej zmiany parametrów farmakokinetycznych agomelatyny. Jednak dostępne są tylko ograniczone kliniczne dane dotyczące stosowania agomelatyny u chorujących na depresję pacjentów z ciężkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek i z dużymi epizodami depresyjnymi. Z tego względu należy zachować ostrożność przepisując produkt leczniczy tym pacjentom. Zaburzenie czynności wątroby. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności agomelatyny u dzieci powyżej 2 lat w leczeniu dużych epizodów depresyjnych. Brak dostępnych danych. Agomelatyna nie ma zastosowania w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u dzieci do 2 rż.

Tabl. powl. produktu leczniczego mogą być przyjmowane z pokarmem lub bez pokarmu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaburzenia czynności wątroby (tj. marskość lub czynna choroba wątroby) lub aktywność aminotransferaz w surowicy 3-krotnie przekraczającąa górny zakres normy. Jednoczesne stosowanie z silnymi inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksamina, cyprofloksacyna).

U pacjentów leczonych agomelatyną, po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki uszkodzenia wątroby, w tym niewydolność wątroby (wyjątkowo zgłoszono kilka przypadków zakończonych zgonem lub wymagających przeszczepienia wątroby u pacjentów z czynnikami ryzyka uszkodzenia wątroby), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych powyżej 10-krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu, zapalenie wątroby i żółtaczkę. Większość tych przypadków wystąpiła w pierwszych m-cach leczenia. Uszkodzenie wątroby następuje głównie na poziomie hepatocytów, przy czym aktywności aminotransferaz w surowicy zwykle powracają do poziomów prawidłowych po przerwaniu stosowania agomelatyny. Przed rozpoczęciem leczenia należy zachować ostrożność, a przez cały okres terapii uważnie monitorować wszystkich pacjentów, zwłaszcza tych z czynnikami ryzyka uszkodzenia wątroby lub jednocześnie stosujących produkty lecznicze związane z ryzykiem uszkodzenia wątroby. U pacjentów z czynnikami ryzyka uszkodzenia wątroby, np. z otyłością, nadwagą, niealkoholową chorobą stłuszczeniową wątroby, cukrzycą, z zaburzeniami spowodowanymi spożywaniem alkoholu i/lub u spożywających znaczne ilości alkoholu oraz jednocześnie leczonych produktami leczniczymi, których stosowanie niesie ryzyko uszkodzenia wątroby, leczenie produktem leczniczym można zalecać tylko po uważnym rozważeniu korzyści i ryzyka. U wszystkich pacjentów należy przeprowadzić badania czynności wątroby, a leczenia nie należy rozpoczynać u pacjentów z wartościami AlAT i/lub AspAT >3-krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu. Należy zachować ostrożność, podając produkt leczniczy pacjentom, u których przed leczeniem aktywność aminotransferaz była zwiększona (>wartości górnej granicy prawidłowego zakresu i ≤3-krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu). Jak często badać czynność wątroby: przed rozpoczęciem leczenia; następnie: po około 3 tyg, po około 6 tyg. (koniec ostrej fazy), po około 12 i 24 tyg. (koniec fazy podtrzymującej), oraz później, kiedy jest to klinicznie wskazane, zwiększając dawkowanie należy znowu przeprowadzić badania czynności wątroby z tą samą częstością, jak podczas rozpoczynania leczenia. U każdego pacjenta, u którego wystąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, należy w ciągu 48 h powtórzyć badania czynności wątroby. Leczenie produktem leczniczym należy natychmiast przerwać, jeśli: u pacjenta wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe potencjalnego uszkodzenia wątroby (takie jak ciemno zabarwiony mocz, jasny kał, zażółcenie skóry lub oczu, ból w prawej górnej części brzucha, wystąpienie utrzymującego się i niewyjaśnionego zmęczenia), aktywność aminotransferaz w surowicy 3-krotnie przewyższa górny zakres normy. Po przerwaniu leczenia produktem leczniczym należy powtarzać badania czynności wątroby, dopóki aktywność aminotransferaz w surowicy nie powróci do normy. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego w leczeniu depresji u pacjentów w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego w tej grupie wiekowej. W badaniach klinicznych dzieci i młodzieży leczonych innymi lekami przeciwdepresyjnymi częściej obserwowano zachowania związane z samobójstwem (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresja, sprzeciw i gniew) niż u pacjentów otrzymujących placebo. Nie udokumentowano działania u pacjentów ≥75 lat, z tego względu agomelatyna nie powinna być stosowana przez pacjentów z tej grupy wiekowej. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany w leczeniu dużych epizodów depresyjnych u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, ponieważ nie ustalono u nich bezpieczeństwa i skuteczności tego produktu leczniczego. Produkt leczniczy powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową, manią lub hipomanią w wywiadzie, a leczenie należy przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpią objawy manii. Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Poprawa może nie wystąpić w ciągu pierwszych tyg. leczenia a nawet dłużej, dlatego pacjentów należy ściśle obserwować, aż do uzyskania znaczącej poprawy. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnych etapach powrotu do zdrowia. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni być uważnie obserwowani podczas leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych, dotyczących leków przeciwdepresyjnych stosowanych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała u pacjentów w wieku poniżej 25 lat zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianach dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy wysokiego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy powiadomić o konieczności obserwowania jakiegokolwiek klinicznego pogorszenia stanu, zachowań lub myśli samobójczych i niezwykłych zmian w zachowaniu oraz natychmiastowego zwrócenia się o poradę lekarską, jeśli te objawy wystąpią. Należy zachować ostrożność, stosując produkt leczniczy z umiarkowanymi inhibitorami CYP1A2 (np. propranololem, enoksacyną), ponieważ może to powodować zwiększoną ekspozycję na agomelatynę. Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabl., to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę zawroty głowy i senność, jako częste działania niepożądane, należy ostrzec pacjentów przed ograniczeniem ich zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Agomelatyna jest metabolizowana głównie przez cytochrom P450 1A2 (CYP1A2) (90%) i przez CYP2C9/19 (10%). Produkty lecznicze, które oddziałują na te izoenzymy, mogą zmniejszać lub zwiększać biodostępność agomelatyny. Fluwoksamina, silny inhibitor CYP1A2 i umiarkowany inhibitor CYP2C9, znacząco hamuje metabolizm agomelatyny, co powoduje 60-krotne (zakres 12-412 razy) zwiększenie ekspozycji na agomelatynę. Dlatego jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z silnymi inhibitorami CYP1A2 (np. fluwoksamina i cyprofloksacyna) jest przeciwwskazane. Jednoczesne stosowanie agomelatyny z estrogenami (umiarkowane inhibitory CYP1A2) powoduje kilkakrotne zwiększenie ekspozycji na agomelatynę. Choć nie otrzymano specyficznych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa od 800 pacjentek stosujących leczenie skojarzone z estrogenami, należy zachować ostrożność przepisując agomelatynę z innymi umiarkowanymi inhibitorami CYP1A2 (np. propranololem, enoksacyną) do czasu uzyskania większego doświadczenia. Ryfampicyna - środek indukujący wszystkie 3 cytochromy biorące udział w metabolizmie agomelatyny, może zmniejszać jej biodostępność. Palenie tytoniu indukuje CYP1A2, co, jak wykazano, zmniejsza biodostępność agomelatyny, zwłaszcza u osób palących duże ilości papierosów (≥15 papierosów/dobę). In vivo agomelatyna nie pobudza izoenzymów CYP450. Agomelatyna nie hamuje CYP1A2 in vivo ani innego izoenzymu CYP450 in vitro. Z tego względu agomelatyna nie powinna zmieniać ekspozycji na produkty lecznicze metabolizowane przez CYP450. Agomelatyna nie zmienia wolnego stężenia produktów leczniczych silnie wiążących się z białkami osocza ani vice versa. W I fazie badań klinicznych nie znaleziono dowodów na występowanie interakcji farmakokinetycznych czy farmakodynamicznych z produktami leczniczymi, które mogłyby być w populacji docelowej przepisywane jednocześnie z produktem leczniczym: pochodnymi benzodiazepiny, litem, paroksetyną, flukonazolem i teofiliną. Skojarzenie produktu leczniczego z alkoholem nie jest wskazane. Terapia elektrowstrząsami (TE): brak doświadczenia dotyczącego jednoczesnego stosowania agomelatyny i TE. Badania na zwierzętach nie wykazały właściwości prodrgawkowych. Dlatego konsekwencje kliniczne jednoczesnego leczenia za pomocą TE i produktu leczniczego są uważane za mało prawdopodobne. Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

Brak danych lub jest ich ograniczona ich liczba (dotyczących mniej niż 300 ciąż) dotyczące stosowania agomelatyny u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni ani pośredni szkodliwy wpływ na ciążę, rozwój zarodka i płodu, poród czy na rozwój pourodzeniowy. Ze względów bezpieczeństwa zaleca się unikać stosowania produktu produktu leczniczego w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy agomelatyna lub jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Na podstawie dostępnych danych farmakodynamicznych/toksykologicznych dotyczących zwierząt stwierdzono przenikanie agomelatyny i jej metabolitów do mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków lub niemowląt. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu leczniczego, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Badania dotyczące rozmnażania u szczurów i królików nie wykazały wpływu agomelatyny na płodność.

W badaniach klinicznych ponad 8 000 pacjentów z depresją otrzymywało agomelatynę. Działania niepożądane zazwyczaj były łagodne lub umiarkowane i występowały w pierwszych 2 tyg. leczenia. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były: ból głowy, nudności i zawroty głowy. Zazwyczaj były to przemijające działania niepożądane i na ogół nie prowadziły do przerwania leczenia. Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych kontrolowanych placebo oraz kontrolowanych substancją czynną. Zaburzenia psychiczne: (często) lęk, nietypowe sny; (niezbyt często) myśli lub zachowania samobójcze, pobudzenie oraz powiązane objawy (takie jak drażliwość i niepokój), agresja, koszmary senne, stan splątania, mania/hipomania, objawy te mogą być także spowodowane przez chorobę podstawową; (rzadko) omamy. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy, senność, bezsenność; (niezbyt często) parestezje, zespół niespokojnych nóg, migrena; (rzadko) akatyzja. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szum uszny. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, biegunka, zaparcie, ból brzucha, wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększone wartości AlAT i/lub AspAT [w badaniach klinicznych, wartości >3-krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu dla AlAT i/lub AspAT stwierdzono u 1,2% pacjentów stosujących agomelatynę w dawce 25 mg/dobę oraz u 2,6% pacjentów stosujących dawkę 50 mg/dobę wobec 0,5% po placebo]; (niezbyt często) zwiększona aktywność gamma-glutamylotransferazy (GGT) (>3-krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu); (rzadko) zapalenie wątroby, zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej (>3-krotnej wartości górnej granicy prawidłowego zakresu), niewydolność wątroby, żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) egzema, wzmożone pocenie, świąd, pokrzywka; (rzadko) wysypka rumieniowata, obrzęk twarzy i obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból pleców. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) zatrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie mc.; (niezbyt często) zmniejszenie mc. Szczegóły dotyczące działań niepożądanych, patrz ChPL.

Doświadczenie związane z przedawkowaniem agomelatyny jest ograniczone. Po przedawkowaniu agomelatyny zgłaszano objawy: ból nadbrzusza, senność, zmęczenie, pobudzenie, lęk, napięcie, zawroty głowy, sinicę lub złe samopoczucie. Jedna osoba, która przyjęła 2450 mg agomelatyny, wyzdrowiała samoistnie, nie wystąpiły u niej nieprawidłowości sercowo-naczyniowe ani biologiczne. Nie jest znane swoiste antidotum na agomelatynę. Postępowanie w przedawkowaniu powinno polegać na leczeniu objawów klinicznych i rutynowej kontroli. Zaleca się kontrolne badania lekarskie w specjalistycznym ośrodku.

Agomelatyna jest agonistą melatonergicznym (receptorów MT1 i MT2) i antagonistą receptorów 5-HT2C. Badania wiązania wykazują, że agomelatyna nie ma wpływu na wychwyt monoamin i nie ma powinowactwa do receptorów α- i β-adrenergicznych, histaminergicznych, cholinergicznych, dopaminergicznych i benzodiazepinowych. Agomelatyna przywraca rytm okołodobowy w modelach zwierzęcych zakłóconego rytmu okołodobowego. Agomelatyna zwiększa uwalnianie noradrenaliny i dopaminy, szczególnie w korze czołowej i nie ma wpływu na zewnątrzkomórkowe stężenia serotoniny.

1 tabl. powl. zawiera agomelatynę z kwasem cytrynowym, co odpowiada 25 mg agomelatyny.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.