Sylvant (siltuksymab) - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Sylvant jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z wieloogniskową chorobą Castlemana (MCD) niezakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) ani ludzkim wirusem opryszczki-8 (HHV-8).

Wieloogniskowa choroba Castlemana to rzadkie zaburzenie limfoproliferacyjne, charakteryzujące się nadmierną produkcją interleukiny-6 (IL-6). Siltuksymab, poprzez wiązanie IL-6, hamuje jej działanie prozapalne i proliferacyjne.

Dawkowanie i sposób podawania

Sylvant powinien być podawany przez wykwalifikowany personel medyczny, w warunkach umożliwiających odpowiedni nadzór. Zalecany schemat dawkowania przedstawia się następująco:

Tabela 1. Zalecany schemat dawkowania siltuksymabu

Leczenie należy kontynuować do momentu niepowodzenia terapii. Przed każdym podaniem leku w ciągu pierwszych 12 miesięcy, a następnie co trzeci cykl, należy wykonywać badania hematologiczne. Warto rozważyć opóźnienie podania dawki, jeśli nie są spełnione określone kryteria hematologiczne (szczegóły w ChPL).

Nie zaleca się zmniejszania dawki siltuksymabu. W przypadku wystąpienia ciężkiego zakażenia, toksycznego działania niehematologicznego, ciężkiej reakcji związanej z infuzją, anafilaksji lub zespołu uwalniania cytokin, należy wstrzymać lub przerwać leczenie.

Szczególne grupy pacjentów:

• Pacjenci w podeszłym wieku: Nie jest wymagane dostosowanie dawki
• Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby: Brak oficjalnych badań farmakokinetycznych
• Dzieci i młodzież: Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone u osób poniżej 18 roku życia

Siltuksymab musi być podawany wyłącznie we wlewie dożylnym.

Prawidłowe dawkowanie i monitorowanie pacjenta podczas terapii siltuksymabem ma kluczowe znaczenie dla skuteczności i bezpieczeństwa leczenia. Szczególną uwagę należy zwrócić na parametry hematologiczne oraz potencjalne reakcje związane z infuzją.

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania siltuksymabu jest ciężka nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania siltuksymabu należy zwrócić szczególną uwagę na następujące kwestie:

• Zakażenia: Należy wyleczyć aktywne infekcje przed rozpoczęciem terapii. Obserwowano przypadki ciężkich zakażeń, w tym zapalenia płuc i posocznicy.
• Hipoglobulinemia: Stwierdzano obniżenie poziomów immunoglobulin (IgG, IgA, IgM) u części pacjentów.
• Reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B: Zgłoszono przypadki u pacjentów ze szpiczakiem mnogim leczonych siltuksymabem w skojarzeniu z innymi lekami.
• Maskowanie objawów zapalnych: Siltuksymab może hamować objawy ostrego stanu zapalnego, w tym gorączkę i wzrost białek ostrej fazy.
• Szczepienia: Nie należy podawać żywych, atenuowanych szczepionek w trakcie leczenia i do 4 tygodni przed jego rozpoczęciem.
• Zaburzenia lipidowe: Obserwowano wzrost stężenia trójglicerydów i cholesterolu.
• Reakcje związane z infuzją: Mogą wystąpić reakcje od łagodnych do ciężkich, włącznie z anafilaksją.
• Nowotwory złośliwe: Teoretycznie istnieje zwiększone ryzyko ich wystąpienia, jednak aktualne dane nie potwierdzają tej hipotezy.
• Perforacja przewodu pokarmowego: Należy zachować ostrożność u pacjentów z grupy ryzyka.
• Zaburzenia czynności wątroby: Obserwowano przejściowy wzrost aktywności enzymów wątrobowych.

Stosowanie siltuksymabu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, ze szczególnym uwzględnieniem ryzyka infekcji, zaburzeń immunologicznych i reakcji związanych z infuzją. Konieczna jest regularna ocena parametrów laboratoryjnych i stanu klinicznego pacjenta.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Nie przeprowadzono formalnych badań interakcji dla siltuksymabu. Jednakże, ze względu na jego wpływ na aktywność cytochromu P450 (CYP450), należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu:

• Substratów CYP450 o wąskim indeksie terapeutycznym (np. warfaryna, cyklosporyna, teofilina)
• Doustnych środków antykoncepcyjnych

Wpływ siltuksymabu na aktywność CYP450 może utrzymywać się do kilku tygodni po zakończeniu leczenia.

Konieczne jest monitorowanie skuteczności i bezpieczeństwa leków metabolizowanych przez CYP450, stosowanych jednocześnie z siltuksymabem. W razie potrzeby należy dostosować ich dawkowanie.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i do 3 miesięcy po jego zakończeniu. Nie zaleca się stosowania siltuksymabu w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Siltuksymab przenika przez łożysko, co może zwiększać ryzyko infekcji u noworodków.

Nie wiadomo, czy siltuksymab przenika do mleka ludzkiego. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub leczenia, biorąc pod uwagę korzyści dla matki i dziecka.

Stosowanie siltuksymabu u kobiet w ciąży i karmiących piersią powinno być starannie rozważone, a decyzja podjęta indywidualnie dla każdej pacjentki.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane (występujące u >20% pacjentów) obejmują:

• Zakażenia (w tym infekcje górnych dróg oddechowych)
• Świąd
• Wysypka
• Ból stawów
• Biegunka

Najcięższym działaniem niepożądanym jest reakcja anafilaktyczna. Inne istotne działania niepożądane to:

• Neutropenia i trombocytopenia
• Hipertrójglicerydemia i hipercholesterolemia
• Nadciśnienie
• Zaburzenia czynności nerek
• Reakcje związane z infuzją

Profil bezpieczeństwa siltuksymabu wymaga regularnego monitorowania pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem ryzyka infekcji, zaburzeń hematologicznych i metabolicznych oraz reakcji związanych z infuzją.

Właściwości farmakologiczne

Siltuksymab jest chimerycznym ludzko-mysim przeciwciałem monoklonalnym, które wiąże się z wysokim powinowactwem do rozpuszczalnej, biologicznie czynnej formy ludzkiej IL-6. Mechanizm działania polega na:

• Zapobieganiu wiązania IL-6 z receptorami (rozpuszczalnymi i błonowymi)
• Hamowaniu tworzenia heksamerycznego kompleksu sygnałowego gp130 na powierzchni komórki
• Blokowaniu prozapalnego i proliferacyjnego działania IL-6

Nadprodukcja IL-6 w chorobie Castlemana przyczynia się do występowania objawów układowych i stymulacji proliferacji komórek plazmatycznych.

Zrozumienie mechanizmu działania siltuksymabu pozwala lepiej przewidzieć jego efekty terapeutyczne oraz potencjalne działania niepożądane związane z hamowaniem szlaku IL-6.

Dane farmaceutyczne

Sylvant dostępny jest w postaci proszku do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji, w fiolkach zawierających 100 mg lub 400 mg siltuksymabu. Po rekonstytucji, roztwór zawiera 20 mg siltuksymabu w 1 ml.

Prawidłowe przygotowanie i podanie leku ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i skuteczności terapii. Należy ściśle przestrzegać zaleceń dotyczących rekonstytucji i podawania produktu.