Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Suprane™

Desflurane

płyn do inhal.
6 but. 240 ml
Wziewnie
Lz
100%
-

Suprane™ - Desfluran w znieczuleniu ogólnym

Wskazania do stosowania

Suprane™ (desfluran) jest wskazany do:

  • Indukcji i/lub podtrzymania znieczulenia ogólnego u pacjentów dorosłych
  • Podtrzymania znieczulenia u dzieci (jako monoanestetyk lub w znieczuleniu złożonym)

Desfluran charakteryzuje się szybkim wprowadzeniem do znieczulenia oraz krótkim czasem wybudzenia, co wynika z jego niskiej rozpuszczalności w tkankach. Współczynnik podziału krew/gaz wynosi zaledwie 0,42, a olej/gaz - 18,7.

Dawkowanie i sposób podawania

Premedykacja

Premedykację należy dobierać indywidualnie, uwzględniając potrzeby pacjenta oraz możliwą stymulację wydzielania śliny. Decyzję o zastosowaniu leków przeciwcholinergicznych podejmuje lekarz anestezjolog.

Indywidualizacja premedykacji jest kluczowa dla optymalizacji przebiegu znieczulenia z użyciem desfluranu.

Indukcja znieczulenia u dorosłych

Zaleca się rozpoczęcie od stężenia 3% desfluranu, zwiększając je o 0,5-1,0% co 2-3 oddechy. Stężenia 4-11% wywołują znieczulenie chirurgiczne w ciągu 2-4 minut. Można zastosować stężenia do 15%, pamiętając o odpowiedniej suplementacji tlenem (≥30%).

Po indukcji dożylnej (np. tiopentalem lub propofolem) można rozpocząć podawanie desfluranu od stężenia około 0,5-1 MAC.

Indukcja znieczulenia desfluranem u dorosłych wymaga stopniowego zwiększania stężenia leku przy jednoczesnym monitorowaniu odpowiedzi pacjenta.

Indukcja znieczulenia u dzieci

Desfluran nie jest wskazany do indukcji znieczulenia u dzieci i niemowląt ze względu na częste występowanie działań niepożądanych, takich jak kaszel, zatrzymanie oddechu, bezdech, skurcz krtani i nasilona sekrecja.

Podtrzymanie znieczulenia
Grupa pacjentów Stężenie desfluranu Uwagi
Dorośli 2,5-8,5% W tlenie lub powietrzu wzbogaconym tlenem
Dzieci 5,2-10% Z lub bez podtlenku azotu

Tabela: Zalecane stężenia desfluranu do podtrzymania znieczulenia

Stężenie desfluranu do podtrzymania znieczulenia różni się w zależności od wieku pacjenta i stosowania dodatkowych anestetyków.

Dawkowanie w szczególnych grupach pacjentów

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i wątroby oraz podczas zabiegów przeszczepu nerki stosowano z powodzeniem stężenia desfluranu od 1% do 4% w mieszaninie tlenu i podtlenku azotu. Ze względu na minimalny metabolizm (0,02% dawki) nie jest spodziewana konieczność dostosowania dawki u pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby.

Warto zapamiętać
  • Desfluran charakteryzuje się szybkim wprowadzeniem do znieczulenia i krótkim czasem wybudzenia
  • Lek nie jest wskazany do indukcji znieczulenia u dzieci ze względu na ryzyko działań niepożądanych

Przeciwwskazania

Stosowanie desfluranu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na pochodne chlorowcowe
  • Znane lub genetycznie uwarunkowane zagrożenie hipertermią złośliwą
  • Zaburzenia metaboliczne (hipertermia, zaburzenia czynności wątroby, leukocytoza) po uprzednim podaniu anestetyków z grupy pochodnych chlorowcowych
  • Indukcja znieczulenia u pacjentów z podwyższonym ryzykiem choroby niedokrwiennej serca
  • Sytuacje, gdy niewskazane jest przyspieszenie akcji serca i wzrost ciśnienia tętniczego krwi

Znajomość przeciwwskazań do stosowania desfluranu jest kluczowa dla bezpieczeństwa pacjenta i wyboru odpowiedniej metody znieczulenia.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność lub unikać stosowania desfluranu w następujących przypadkach:

  • Zabiegi neurochirurgiczne
  • Zabiegi położnicze
  • Pacjenci z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym
  • Chorzy ze skłonnością do skurczu oskrzeli
  • Dzieci poniżej 12 roku życia (indukcja znieczulenia)
  • Pacjenci z hipowolemią, obniżonym ciśnieniem tętniczym i ogólnie osłabieni (stosować mniejsze stężenia leku)
  • Powtarzalne znieczulenia w krótkim odstępie czasu

Należy używać wyłącznie świeżych (wilgotnych) pochłaniaczy CO2 w celu zminimalizowania ryzyka powstawania tlenku węgla w obwodach zamkniętych.

Stosowanie desfluranu wymaga indywidualnego podejścia do pacjenta i uwzględnienia potencjalnych zagrożeń związanych z jego użyciem.

Interakcje

Desfluran wchodzi w interakcje z następującymi lekami:

  • Niedepolaryzujące środki zwiotczające - desfluran nasila ich działanie
  • Opioidy, benzodiazepiny, inne leki uspokajające - nasilają działanie desfluranu (wymagane stosowanie mniejszych dawek desfluranu)
  • Podtlenek azotu (N2O) - zmniejsza wartość MAC desfluranu

Znajomość interakcji desfluranu z innymi lekami pozwala na optymalizację dawkowania i zwiększenie bezpieczeństwa znieczulenia.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Brak kompletnych badań klinicznych dotyczących działania desfluranu u kobiet ciężarnych. Lek może być stosowany jedynie, gdy korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Nie zaleca się stosowania leku u matek karmiących.

Działania niepożądane

Desfluran może powodować następujące działania niepożądane:

  • Układ sercowo-naczyniowy: obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, niedokrwienie mięśnia sercowego
  • Układ oddechowy: depresja oddechowa, kaszel, skurcz krtani i oskrzeli
  • Układ nerwowy: zwiększenie przepływu mózgowego i wzrost ciśnienia śródczaszkowego
  • Inne: ślinotok (zwłaszcza u dzieci), nudności i/lub wymioty, przemijająca leukocytoza

Podczas indukcji znieczulenia mogą wystąpić: kaszel (34%), zatrzymanie oddechu (30%), bezdech (15%), ślinotok, skurcz krtani, obniżenie wysycenia oksyhemoglobiny (3-10%).

Desfluran jest potencjalnym induktorem hipertermii złośliwej. U pacjentów uczulonych wcześniejszym stosowaniem anestetyków z grupy pochodnych chlorowcowych może wystąpić zapalenie wątroby.

Monitorowanie pacjenta pod kątem potencjalnych działań niepożądanych jest kluczowe dla bezpiecznego stosowania desfluranu.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Desfluran jest anestetykiem wziewnym z grupy chlorowcowanych metyloetyloeterów, chlorowcowanym wyłącznie fluorem. Charakteryzuje się niską temperaturą wrzenia (22,8°C) oraz drażniącym zapachem. Ciśnienie parowania w temperaturze 20°C wynosi 664 mm Hg.

Wpływ na układy:

  • Oddechowy: tachypnoe, zmniejszenie objętości oddechowej, depresja oddechowa i bezdech (przy 2 MAC); obniża napięcie mięśni oskrzeli
  • Krążenia: depresja układu krążenia (obniżenie ciśnienia tętniczego) proporcjonalnie do dawki; osłabia odruchy na hipowolemię
  • Nerwowy: rozszerza naczynia mózgowe, zmniejsza opór naczyń mózgowych i zwiększa mózgowy przepływ krwi i ciśnienie śródczaszkowe proporcjonalnie do dawki
  • Moczowy: w niewielkim stopniu zmniejsza przepływ nerkowy krwi

Desfluran jest eliminowany przez płuca w formie niezmienionej (99,98% dawki). Jedynie 0,02% dawki jest metabolizowane w organizmie.

Znajomość właściwości farmakodynamicznych i farmakokinetycznych desfluranu pozwala na lepsze zrozumienie jego działania i optymalizację stosowania w praktyce klinicznej.

Skład

1 butelka preparatu Suprane™ zawiera 240 ml desfluranu.

Przechowywanie

Preparat należy przechowywać w temperaturze 15-25°C w pojemnikach ustawionych pionowo.



Wskazania

Indukcja i/lub podtrzymanie znieczulenia ogólnego u dorosłych oraz do podtrzymania znieczulenia u dzieci (jako monoanestetyk lub w znieczuleniu złożonym).

Premedykacja. Premedykację należy dobierać indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta, uwzględniając stymulację wydzielania śliny. O doborze leków przeciwcholinergicznych decyduje lekarz anestezjolog. Indywidualizacja. Znieczulenie ogólne musi być podawane w sposób zindywidualizowany, w zależności od reakcji pacjenta. Wpływ na równocześnie stosowaną terapię. Opioidy i benzodiazepiny zmniejszają stężenie desfluranu, jakie jest wymagane do osiągnięcia znieczulenia. Desfluran zmniejsza wymagane dawki środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Jeśli wymagane jest dodatkowe zwiotczenie, można zastosować uzupełniające dawki leków zwiotczających mięśnie. Dawkowanie. Min. stężenie pęcherzykowe (MAC) desfluranu zmniejsza się wraz z wiekiem pacjenta. Należy odpowiednio dostosować dawkę desfluranu. Wartości MAC dla desfluranu w zależności od wieku pacjenta oraz rodzaju wdychanej mieszaniny (średnia ± odch. stand.), szczegóły patrz ChPL. Indukcja znieczulenia u osób dorosłych. U osób dorosłych zaleca się rozpoczęcie od stężenia 3% i zwiększanie go o 0,5-1,0% co 2-3 oddechy. Wdychanie desfluranu w stężeniach od 4 do 11% wywołuje znieczulenie chirurgiczne w ciągu 2 do 4 min. Można zastosować wyższe stężenia aż do 15%. Takie stężenia desfluranu spowodują proporcjonalne rozcieńczenie stężenia tlenu, dlatego podawanie tlenu należy rozpocząć od stężenia 30% lub wyższego. Po indukcji znieczulenia u osób dorosłych za pomocą leku dożylnego takiego jak tiopental lub propofol można rozpocząć podawanie desfluranu w stężeniu ok. 0,5-1 MAC z zastosowaniem gazu nośnego O2 lub N2O/O2. Produkt należy podawać w stężeniu 0,8 MAC lub niższym oraz w połączeniu z indukcją znieczulenia za pomocą barbituranów i hiperwentylacją (hipokapnią) aż do odbarczenia mózgu u pacjentów ze stwierdzonymi lub podejrzewanymi wzrostami ciśnienia CSFP. Należy poświęcić odpowiednią uwagę utrzymaniu ciśnienia perfuzji mózgowej. Podczas indukcji znieczulenia u osób dorosłych ogólna częstość występowania desaturacji oksyhemoglobiny (SpO2 <90%) wyniosła 6%. Wysokie stężenia desfluranu mogą powodować występowanie działań niepożądanych z górnych dróg oddechowych. Indukcja znieczulenia u dzieci. Desfluran nie jest wskazany do stosowania jako wziewny środek indukujący znieczulenie u dzieci i niemowląt ze względu na częste występowanie kaszlu, zatrzymania oddechu, bezdechu, skurczu krtani i nasilonej sekrecji. Podtrzymanie znieczulenia u osób dorosłych. Desfluran w stężeniu 2,5-8,5% może być konieczny przy podawaniu tlenu lub powietrza wzbogaconego tlenem. U osób dorosłych, poziom znieczulenia chirurgicznego może być podtrzymywany przy zmniejszonym stężeniu desfluranu, jeśli równocześnie stosowany jest podtlenek azotu. Podtrzymanie znieczulenia u dzieci. Desfluran jest wskazany do stosowania w celu podtrzymania znieczulenia u niemowląt i dzieci. Poziomy znieczulenia chirurgicznego można podtrzymywać u dzieci przy końcowo-wydechowym stężeniu desfluranu w zakresie od 5,2 do 10% z równoczesnym stosowaniem podtlenku azotu lub bez podtlenku azotu. Choć stężenie końcowo-wydechowe desfluranu było utrzymywane do poziomu 18% przez krótkie okresy czasu, w przypadku stosowania wysokich stężeń wraz z podtlenkiem azotu, należy upewnić się, że stężenie tlenu w powietrzu wdychanym wynosi co najmniej 25%. Ciśnienie krwi oraz częstość rytmu serca podczas podtrzymywania znieczulenia. Ciśnienie krwi oraz częstość rytmu serca należy skrupulatnie monitorować podczas podtrzymywania znieczulenia w ramach oceny głębokości znieczulenia. Dawkowanie w przypadku niewydolności nerek i wątroby. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i wątroby oraz podczas zabiegów przeszczepu nerki stosowano z powodzeniem stężenia desfluranu od 1% do 4% w mieszaninie tlenu i podtlenku azotu. Ze względu na minimalny metabolizm nie jest spodziewana konieczność dostosowania dawki u pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby. Pierwotne uszkodzenie wątroby lub wcześniejsze znieczulenia przy użyciu anestetyków halogenowych mogą powodować zaburzenia czynności wątroby i/lub jej alergiczne zapalenie.

Nadwrażliwość na pochodne chlorowcowe. Znane lub genetycznie uwarunkowane zagrożenie hipertermią złośliwą. Zaburzenia metaboliczne (hipertermia, zaburzenia czynności wątroby, leukocytoza) po uprzednim podaniu anestetyków z grupy pochodnych chlorowcowych. Nie stosować do indukcji znieczulenia u pacjentów z podwyższonym ryzykiem choroby niedokrwiennej serca oraz w sytuacjach gdy niewskazane jest przyspieszenie akcji serca i wzrost ciśnienia tętniczego krwi.

Nie zaleca się stosowania desfluranu do anestezji w zabiegach neurochirurgicznych i położniczych, a także u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym, u chorych ze skłonnością do skurczu oskrzeli. Desfluran nie jest polecany do indukcji znieczulenia u dzieci poniżej 12 rż. ze względu na często występujący kaszel, zatrzymanie oddechu, bezdech, skurcz krtani i zwiększone wydzielanie śliny. Ostrożnie stosować u pacjentów z hipowolemią, obniżonym ciśnieniem tętniczym i ogólnie osłabionych (należy stosować mniejsze stężenia leku). Doświadczenie z zastosowaniem desfluranu do powtarzalnych znieczuleń jest wciąż niewystarczające - podobnie jak w przypadku innych środków znieczulających z grupy pochodnych chlorowcowych ponowne znieczulenie tego samego pacjenta w krótkim odstępie czasu po poprzednim znieczuleniu powinno być rozważane z dużą ostrożnością. Desfluran reaguje z suchymi (zawartość poniżej 4,8% wilgoci) pochłaniaczami CO2, tworząc tlenek węgla; w celu zminimalizowania ryzyka powstawania tego związku w obwodach zamkniętych oraz możliwości zwiększenia stężeń karboksyhemoglobiny należy używać wyłącznie świeżych (wilgotnych) pochłaniaczy CO2. Preparat należy przechowywać w temperaturze 15-25°C w pojemnikach ustawionych pionowo.

Desfluran nasila działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających. Opioidy, benzodiazepiny, inne leki uspokajające nasilają działanie desfluranu (wymagane stosowanie mniejszych dawek desfluranu). Ponadto stosowany równolegle N2O zmniejsza wartość MAC desfluranu.

Brak kompletnych badań klinicznych odnośnie działania desfluranu u kobiet ciężarnych - lek może być stosowany jedynie, gdy korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Nie zaleca się stosowania leku u matek karmiących.

Może powodować: obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, depresję oddechową, zwiększenie przepływu mózgowego i wzrost ciśnienia śródczaszkowego, tachykardię i zaburzenia rytmu serca, niedokrwienie mięśnia sercowego. Może powodować ślinotok (zwłaszcza u dzieci), kaszel, skurcz krtani i oskrzeli, nudności i/lub wymioty, przemijającą leukocytozę. Stosowany do indukcji znieczulenia powoduje: kaszel (34%), zatrzymanie oddechu (30%), bezdech (15%), ślinotok, skurcz krtani, obniżenie wysycenia oksyhemoglobiny (3-10%). Jest potencjalnym induktorem hipertermii złośliwej. U pacjentów uczulonych wcześniejszym stosowaniem anestetyków z grupy pochodnych chlorowcowych może wystąpić zapalenie wątroby.

Anestetyk wziewny z grupy chlorowcowanych metyloetyloeterów (jest chlorowcowany wyłącznie fluorem). Charakteryzuje się niską temperaturą wrzenia (22,8°C) oraz drażniącym zapachem. Ciśnienie parowania w temperaturze 20°C wynosi 664 mm Hg. Współczynnik podziału krew/gaz wynosi 0,42, olej/gaz - 18,7. Dzięki małej rozpuszczalności w tkankach zarówno wprowadzenie do znieczulenia, jak i wybudzenie po desfluranie przebiegają szybko. Powoduje tachypnoe, zmniejszenie objętości oddechowej, depresję oddechową i bezdech (przy 2 MAC); obniża napięcie mięśni oskrzeli i szkieletowych. Powoduje depresję układu krążenia (obniżenie ciśnienia tętniczego) proporcjonalnie do dawki. Osłabia odruchy na hipowolemię. W minimalnym stopniu modyfikuje wrażliwość mięśnia sercowego na katecholaminy. Rozszerza naczynia mózgowe, zmniejsza opór naczyń mózgowych i proporcjonalnie do dawki zwiększa mózgowy przepływ krwi i ciśnienie śródczaszkowe. W czasie znieczulenia desfluranem nie obserwowano obniżenia progu drgawkowego ani innych niepożądanych zmian w EEG. W niewielkim stopniu zmniejsza przepływ nerkowy krwi. Jest eliminowany przez płuca w formie nie zmienionej (jedynie 0,02% dawki jest metabolizowane w organizmie).

1 butelka zawiera 240 ml desfluranu.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną bardzo silnie działającą.