Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Spironolactone Medreg

Spironolactone

tabl. powl.
25 mg
100 szt.
Doustnie
Rx
100%
18,79
30% (1)
5,64
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Spironolactone Medreg
tabl. powl.
25 mg
20 szt.
Doustnie
Rx
100%
4,59
30% (1)
1,76
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Spironolakton Medreg - szczegółowe informacje dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Spironolakton Medreg jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Leczenie opornego na terapię obrzęku związanego z:
    • Zastoinową niewydolnością serca
    • Marskością wątroby z wodobrzuszem i obrzękamiodobrzuszem w przebiegu nowotworu złośliwego
    • Zespołem nerczycowym
  • Diagnostyka i leczenie pierwotnego hiperaldosteronizmu
  • Nadciśnienie tętnicze pierwotne

Należy zaznaczyć, że leczenie dzieci powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza pediatry, a dane dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży są ograniczone.

Spironolakton wykazuje działanie antagonistyczne wobec aldosteronu, zwiększając wydalanie sodu z jednoczesnym zmniejszeniem wydalania potasu w dystalnej części kanalika nerkowego. Jego działanie rozwija się stopniowo, a maksymalny efekt obserwuje się zwykle po 2-3 dniach leczenia.

Dawkowanie i sposób podawania

Wskazanie Dawkowanie u dorosłych
Zastoinowa niewydolność serca 100 mg/dobę, w ciężkich przypadkach do 200 mg/dobę
Ciężka niewydolność serca (klasa III-IV wg NYHA) 25 mg raz/dobę, możliwe zwiększenie do 50 mg raz/dobę
Marskość wątroby z wodobrzuszem i obrzękiem 100-400 mg/dobę, w zależności od stosunku Na+/K+ w moczu
Wodobrzusze w przebiegu nowotworu złośliwego 100-200 mg/dobę, w ciężkich przypadkach do 400 mg/dobę
Zespół nerczycowy 100-200 mg/dobę
Diagnostyka pierwotnego hiperaldosteronizmu 400 mg/dobę przez 3-4 tygodnie (test długotrwały) lub 4 dni (test krótkotrwały)
Leczenie pierwotnego hiperaldosteronizmu 100-400 mg/dobę
Nadciśnienie tętnicze pierwotne 50-100 mg/dobę, w ciężkich przypadkach do 200 mg/dobę

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie, rozpoczynając od najmniejszej skutecznej dawki. U osób w podeszłym wieku zaleca się rozpoczynanie leczenia od najmniejszej dawki. U dzieci stosuje się dawkę początkową 1-3 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych.

Spironolakton Medreg zaleca się podawać podczas posiłku dla lepszego wchłaniania.

Przeciwwskazania

Stosowanie Spironolaktonu Medreg jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na spironolakton lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ostra niewydolność nerek, ciężkie zaburzenia czynności nerek, bezmocz
  • Choroba Addisona
  • Hiperkaliemia
  • Jednoczesne stosowanie eplerenonu
  • Umiarkowana lub ciężka niewydolność nerek u dzieci

Nie należy stosować produktu jednocześnie z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas oraz nie należy rutynowo podawać suplementów potasu ze względu na ryzyko hiperkaliemii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Spironolaktonu Medreg należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • Ryzyko hiperkaliemii - szczególnie przy jednoczesnym stosowaniu z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu
  • Zaburzenia czynności nerek - konieczne monitorowanie stężenia elektrolitów i kreatyniny
  • Pacjenci w podeszłym wieku
  • Potencjalna niedrożność dróg moczowych
  • Zaburzenia równowagi elektrolitowej
  • Niewyrównana marskość wątroby - ryzyko hiperchloremicznej kwasicy metabolicznej

Konieczne jest regularne monitorowanie stężenia elektrolitów, zwłaszcza potasu, oraz stężenia kreatyniny w surowicy. Należy unikać stosowania diety bogatej w potas oraz suplementów potasu.

Warto zapamiętać
  • Spironolakton może powodować ciężką hiperkaliemię, szczególnie w skojarzeniu z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu
  • Konieczne jest regularne monitorowanie stężenia elektrolitów i kreatyniny podczas terapii spironolaktonem

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Spironolakton wchodzi w istotne interakcje z wieloma lekami, m.in.:

  • Leki powodujące hiperkaliemię (np. inhibitory ACE, NLPZ, heparyna) - zwiększone ryzyko ciężkiej hiperkaliemii
  • Digoksyna - spironolakton może zwiększać jej stężenie w surowicy
  • Leki hipotensyjne - możliwe nasilenie działania obniżającego ciśnienie
  • NLPZ - mogą osłabiać działanie moczopędne spironolaktonu
  • Abirateron - nie zaleca się jednoczesnego stosowania

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu spironolaktonu z wymienionymi lekami i w razie potrzeby dostosować dawkowanie.

Wpływ na ciążę i laktację

Brak odpowiednich badań u kobiet w ciąży. Spironolakton powinien być stosowany w czasie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalna korzyść uzasadnia potencjalne ryzyko dla płodu. Metabolit spironolaktonu przenika do mleka kobiecego, dlatego należy unikać karmienia piersią podczas leczenia.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane spironolaktonu obejmują:

  • Hiperkaliemię (bardzo często)
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (często)
  • Ginekomastię u mężczyzn (często)
  • Zawroty głowy, senność (często)
  • Wysypkę, świąd (często)
  • Zaburzenia czynności nerek (często)

Rzadziej obserwuje się zaburzenia hematologiczne, zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia libido oraz ciężkie reakcje skórne (np. zespół Stevensa-Johnsona).

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania mogą obejmować senność, splątanie, nudności, wymioty, zawroty głowy, biegunkę oraz zaburzenia elektrolitowe (głównie hiperkaliemię). W przypadku przedawkowania należy przerwać stosowanie leku, monitorować stężenie elektrolitów i w razie potrzeby zastosować leczenie objawowe.

Wnioski

Spironolakton jest skutecznym lekiem moczopędnym oszczędzającym potas, szczególnie przydatnym w leczeniu opornych obrzęków i nadciśnienia. Wymaga jednak ścisłego monitorowania stężenia elektrolitów ze względu na ryzyko hiperkaliemii. Kluczowe jest indywidualne dostosowanie dawki i uważna obserwacja pacjenta, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia oraz u osób z grupy ryzyka.


1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Spironolactone Medreg

Wskazania wg ChPL

Wskazania pozarejestracyjne: Nadciśnienie tętnicze inne niż określone w ChPL - u dzieci do 18 rż.; pozawałowa dysfunkcja skurczowa lewej komory
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Leczenie opornego na leczenie obrzęku związanego z zastoinową niewydolnością serca, marskość wątroby z wodobrzuszem i obrzękami, wodobrzusze w przebiegu nowotworu złośliwego, zespół nerczycowy, diagnostyka i leczenie pierwotnego hiperaldosteronizmu, nadciśnienie tętnicze pierwotne. Leczenie dzieci należy prowadzić wyłącznie pod nadzorem lekarza pediatry. Dane dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży są ograniczone.

Dorośli. Zastoinowa niewydolność serca: zwykle stosowana dawka wynosi 100 mg/dobę. W trudnych lub ciężkich przypadkach dawka może być stopniowo zwiększana do 200 mg/dobę. Jeśli obrzęk jest kontrolowany, zwykle dawka podtrzymująca wynosi 75-200 mg/dobę. Ciężka niewydolność serca w połączeniu ze standardową terapią (klasy III-IV wg NYHA): na podstawie danych uzyskanych w randomizowanym badaniu spironolaktonu, leczenie spironolaktonem w skojarzeniu ze standardową terapią, należy rozpocząć od dawki 25 mg raz/dobę jeżeli stężenie potasu w surowicy wynosi ≤5 mEq/l, a stężenie kreatyniny w surowicy wynosi ≤2,5 mg/dl. Jeżeli jest to klinicznie wskazane, u pacjentów tolerujących dawkę 25 mg raz/dobę, dawkę można zwiększyć do 50 mg raz/dobę. U pacjentów, którzy nie tolerują dawki 25 mg raz/dobę, dawkę można zmniejszyć do 25 mg podawanych co 2. dobę. Marskość wątroby z wodobrzuszem i obrzękiem: jeżeli stosunek jonów Na+/K+ w moczu ma wartość większą niż 1,0 należy zastosować dawkę 100 mg/dobę. Jeżeli stosunek ten ma wartość mniejszą niż 1,0 zaleca się dawkę 200 mg/dobę do 400 mg/dobę. Dawkę podtrzymującą należy wyznaczyć indywidualnie dla każdego pacjenta. Wodobrzusze w przebiegu nowotworu złośliwego: zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 100-200 mg/dobę. W ciężkich przypadkach, dawkę można stopniowo zwiększać do 400 mg/dobę. Gdy obrzęki są odpowiednio kontrolowane, dawkę podtrzymującą należy wyznaczyć indywidualnie dla każdego pacjenta. Zespół nerczycowy: zwykle stosowana dawka wynosi 100-200 mg/dobę. Nie wykazano, by spironolakton posiadał działanie przeciwzapalne ani też wpływał na proces patologiczny. Stosowanie spironolaktonu jest zalecane jedynie w przypadku, gdy leczenie glikokortykosteroidami nie jest wystarczająco skuteczne. Diagnostyka i leczenie pierwotnego hiperaldosteronizmu: produkt może być stosowany jako wstępna procedura diagnostyczna w celu dostarczenia pośrednich dowodów na hiperaldosteronizm pierwotny w czasie, gdy pacjenci stosują normalną dietę. Test długotrwały: Produkt stosuje się w dawce dobowej wynoszącej 400 mg przez 3-4 tyg. Wyrównanie hipokaliemii i nadciśnienia tętniczego dostarcza wstępnych dowodów do diagnozy pierwotnego hiperaldosteronizmu. Test krótkotrwały: produkt stosuje się w dawce dobowej wynoszącej 400 mg przez 4 dni. Jeżeli podczas podawania produktu stężenie potasu w surowicy wzrasta, a po odstawieniu maleje, należy rozważyć wstępną diagnozę pierwotnego hiperaldosteronizmu. Gdy diagnoza hiperaldosteronizmu zostanie potwierdzona przez bardziej wiarygodne procedury diagnostyczne, produkt można stosować w dawce dobowej wynoszącej 100-400 mg jako przygotowanie do zabiegu chirurgicznego. U pacjentów nie zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego, produkt można stosować jako długotrwałe leczenie podtrzymujące w najmniejszej skutecznej dawce, określonej indywidualnie dla każdego pacjenta. Leczenie nadciśnienia tętniczego pierwotnego: zazwyczaj stosowana dawka wynosi od 50 mg/dobę do 100 mg/dobę, w przypadkach skomplikowanych lub ciężkich dawka może być dostosowywana stopniowo w ciągu 2 tyg. do poziomu 200 mg/dobę. Leczenie należy kontynuować przez 2 tyg. lub dłużej, ponieważ odpowiednia reakcja może nie nastąpić wcześniej. Podczas dostosowania dawki należy uwzględnić reakcję pacjenta na leczenie. Osoby w podeszłym wieku. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo zwiększać ją, o ile jest to konieczne, aż do uzyskania maks. korzyści. Należy zachować ostrożność w przypadku ciężkich zaburzeń wątroby i nerek, ponieważ u tych pacjentów może być zmieniony metabolizm i wydalanie produktu leczniczego. Dzieci i młodzież. Należy stosować dawkę początkową wynoszącą 1-3 mg spironolaktonu/kg mc. podawaną w dawkach podzielonych. Dawkę należy dostosować w zależności od reakcji na leczenie oraz tolerancji. Leczenie dzieci należy prowadzić wyłącznie pod nadzorem lekarza pediatry. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży.

Zaleca się podawanie produktu podczas posiłku.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostra niewydolność nerek, ciężkie zaburzenia czynności nerek, bezmocz. Choroba Addisona. Hiperkaliemia. Jednoczesne stosowanie eplerenonu. Umiarkowana lub ciężka niewydolność nerek u dzieci. Nie należy stosować produktu jednocześnie z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas oraz nie należy rutynowo podawać suplementów potasu z produktem, ponieważ może wystąpić hiperkaliemia.

Jednoczesne stosowanie spironolaktonu z innymi diuretykami oszczędzającymi potas, inhibitorami ACE, NLPZ, antagonistami receptora angiotensyny II, antagonistami aldosteronu, heparyną, heparyną drobnocząsteczkową lub z innymi lekami, o których wiadomo, że powodują hiperkaliemię, suplementami potasu, zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas lub w przypadku stosowania diety z dużą zawartością potasu, może powodować ciężką hiperkaliemię. Hiperkaliemia może również wystąpić u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, niekiedy ze skutkiem śmiertelnym. Jednoczesne podawanie tego produktu z glikozydami nasercowymi lub środkami hipotensyjnymi może wymagać dostosowania dawek tych leków. Podczas stosowania leku może wystąpić odwracalny wzrost stężenia mocznika we krwi, zwłaszcza w przypadku zaburzeń czynności nerek. Hiponatremia z rozcieńczenia może wystąpić w podczas stosowania z innymi lekami moczopędnymi. Pacjenci leczeni tym produktem leczniczym, wymagają stałego nadzoru z kontrolą poziomu płynów i stężenia elektrolitów. Zaleca się okresową ocenę stężenia elektrolitów w surowicy ze względu na możliwość wystąpienia hiperkaliemii, hiponatremii i możliwego przejściowego wzrostu stężenia azotu mocznikowego we krwi (ang. BUN), zwłaszcza u osób w podeszłym wieku i/lub u pacjentów z istniejącą wcześniej niewydolnością nerek lub wątroby. Produkt leczniczy należy stosować wyłącznie ze szczególną ostrożnością u pacjentów w podeszłym wieku lub z potencjalną niedrożnością dróg moczowych lub z zaburzeniami zagrażającymi równowadze elektrolitów. Spironolakton może wywoływać ginekomastię i zaburzenia miesiączkowania. U niektórych pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby zgłaszano występowanie odwracalnej hiperchloremicznej kwasicy metabolicznej, zwykle w połączeniu z hiperkaliemią, nawet przy prawidłowej czynności nerek. Hiperkaliemia może prowadzić do zgonu. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca stosujących spironolakton istotne jest kontrolowanie i postępowanie odnośnie stężenia potasu w surowicy. Należy unikać stosowania innych leków moczopędnych oszczędzających potas. Należy również unikać stosowania doustnych suplementów potasu u pacjentów ze stężeniem potasu w surowicy >3,5 mEq/l. Zalecana częstość kontroli stężenia potasu i kreatyniny to raz w tygodniu po rozpoczęciu stosowania lub zwiększeniu dawki spironolaktonu, raz/m-c przez 1-sze 3 m-ce, później raz/kwartał przez rok, a następnie co 6 m-cy. Leczenie należy odstawić lub czasowo przerwać w przypadku stężenia potasu w surowicy >5 mEq/l lub stężenia kreatyniny w surowicy >4 mg/dl. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii należy zachować ostrożność podczas stosowania leków moczopędnych oszczędzających potas u dzieci i młodzieży z nadciśnieniem tętniczym z łagodną niewydolnością nerek. Spironolakton jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. U niektórych pacjentów zgłaszano występowanie senności i zawrotów głowy. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn do czasu poznania indywidualnej reakcji na rozpoczęte leczenie.

Stosowanie leków powodujących hiperkaliemię jednocześnie ze spironolaktonem może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii. Dodatkowo, jednoczesne stosowanie produktu z trimetoprymem/sulfametoksazolem (ko-trimoksazol) może powodować istotną klinicznie hiperkaliemię. Wykazano, że spironolakton wydłuża T0,5 digoksyny. Stosowanie spironolaktonu było związane ze zwiększeniem stężenia digoksyny w surowicy i wpływem na wyniki niektórych testów do oznaczania stężenia digoksyny w surowicy. U pacjentów otrzymujących jednocześnie digoksynę i spironolakton należy monitorować reakcję kliniczną na digoksynę za pomocą metod innych niż stężenie digoksyny w surowicy, chyba że zostało dowiedzione, że leczenie spironolaktonem nie ma wpływu na metodę oznaczania digoksyny. Jeżeli konieczne jest dostosowanie dawki digoksyny, należy uważnie monitorować pacjentów czy nie występują u nich objawy zwiększonego lub zmniejszonego działania digoksyny. Należy unikać jednoczesnego stosowania karbenoksolonu lub soli litu. U pacjentów otrzymujących spironolakton jednocześnie z chlorkiem amonu lub cholestyraminą zgłaszano hiperkaliemiczną kwasicę metaboliczną. Może wystąpić nasilenie działania innych produktów leczniczych obniżających ciśnienie tętnicze oraz może zaistnieć konieczność zmniejszenia ich dawki o ok. 50% w przypadku, gdy produkt zostanie dodany do schematu leczenia i dostosowany, jeśli będzie to konieczne. Jednoczesne podawanie z glikozydami nasercowymi może wymagać dostosowania dawkowania tych leków. Inhibitory ACE powodują zmniejszenie wydzielania aldosteronu, dlatego nie należy stosować ich rutynowo w skojarzeniu z produktem, szczególnie u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek. Stosowanie NLPZ, takich jak aspiryna, indometacyna i kwas mefenamowy, może osłabiać skuteczność natriuretyczną leków moczopędnych poprzez zahamowanie wytwarzania prostaglandyn w nerkach oraz wykazano, że hamuje moczopędne działanie spironolaktonu. Lek osłabia reakcję naczyń na noradrenalinę. Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych produktem w przypadku znieczulenia miejscowego lub ogólnego. Spironolakton zwiększa metabolizm antypiryny. Spironolakton wiąże się z receptorem androgenowym i może zwiększać stężenie swoistego antygenu gruczołu krokowego (ang. PSA) u pacjentów z nowotworem złośliwym gruczołu krokowego leczonych abirateronem. W związku z tym nie zaleca się jednoczesnego stosowania z abirateronem. W analizach fluorymetrycznych, spironolakton może zaburzać oznaczanie związków z podobnymi właściwościami fluorescencyjnymi.

Nie przeprowadzono badań u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Spironolakton powinien być stosowany w czasie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalna korzyść uzasadnia potencjalne ryzyko dla płodu. Metabolit kanrenon jest wykrywany w mleku kobiecym, dlatego należy unikać karmienia piersią dziecka podczas leczenia tym produktem leczniczym. Badania na zwierzętach wykazały, że spironolakton może negatywnie wpływać na płodność.

Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (niezbyt często) łagodne nowotwory piersi (mężczyźni). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) agranulocytoza, leukopenia, trombocytopenia, niedokrwistość, plamica, eozynofilia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) hiperkaliemia; (niezbyt często) zaburzenia elektrolitowe. Zaburzenia psychiczne: (często) splątanie; (nieznana) zmiany libido. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego; (nieznana) ból głowy, senność, ataksja, letarg. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności; (nieznana) zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zaburzenia czynności wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka, świąd; (niezbyt często) pokrzywka; (nieznana) toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), zespół Stevens-Johnsona (SJS), reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), łysienie, nadmierne owłosienie, pemfigoid. Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej: (często) kurcze mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) ostra niewydolność nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) ginekomastia - ginekomastia może pojawić się w związku ze stosowaniem spironolaktonu - rozwój wydaje się być związany zarówno z dawką, jak i czasem trwania leczenia i zwykle jest odwracalny po odstawieniu spironolaktonu (w rzadkich przypadkach może utrzymywać się powiększenie piersi), ból piersi - w badaniach klinicznych ból piersi zgłaszano częściej u mężczyzn niż u kobiet; (niezbyt często) zaburzenia miesiączkowania; (nieznana) impotencja. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) złe samopoczucie; (nieznana) gorączka polekowa.

Objawy ostrego przedawkowania mogą być następujące: senność, splątanie, nudności, wymioty, zawroty, biegunka lub wysypka grudkowo-plamkowa lub rumieniowa. Może wystąpić odwodnienie. Może wystąpić hiponatremia lub hiperkaliemia, ale jest mało prawdopodobne, że objawy te są związane z ostrym przedawkowaniem. Objawy hiperkaliemii mogą być następujące: parestezja, osłabienie, porażenie wiotkie lub kurcze mięśni, a ponadto mogą być klinicznie trudne do odróżnienia od hipokaliemii. Najwcześniejszym specyficznym objawem przedmiotowym zaburzeń stężenia potasu są zmiany w zapisie elektrokardiograficznym. Nie jest znana specyficzna odtrutka. Należy przerwać stosowanie spironolaktonu. Można spodziewać się poprawy po odstawieniu produktu leczniczego. Wskazane może być ogólne leczenie podtrzymujące, w tym wymiana płynów i elektrolitów. W leczeniu hiperkaliemii należy zmniejszyć podaż potasu, podać leki moczopędne zwiększające wydalanie potasu, glukozę we wlewie dożylnym oraz insulinę lub doustnie żywice jonowymienne.

Spironolakton, jako kompetytywny antagonista aldosteronu, powoduje zwiększenie wydalania sodu z jednoczesnym zmniejszeniem wydalania potasu w części dystalnej kanalika nerkowego. Wykazuje stopniowe i przedłużone działanie, maksymalna odpowiedź jest zwykle osiągana po 2 do 3 dniach leczenia. Połączenie spironolaktonu z konwencjonalnym, bardziej proksymalnie działającym lekiem moczopędnym zwykle nasila diurezę bez nadmiernej utraty potasu.

1 tabl. powl. zawiera 25 mg spironolaktonu.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Produkt leczniczy, który może wpływać upośledzająco na sprawność psychofizyczną; jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychomotorycznej, to należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności.

Ograniczenie spożycia soli u osób starszych może spowodować zaburzenia ukrwienia nerek i ich czynności, co z kolei może wystąpić jako działanie niepożądane inhibitorów ACE - współistnienie tych dwóch czynników istotnie zwiększa możliwość uszkodzenia nerek (działanie synergiczne). Ograniczenie spożycia soli u osób leczonych cyklosporyną powoduje nasilenie nefrotoksycznego działania leku, prowadzącego do niewydolności nerek. Zwiększenie reabsorpcji litu w kanalikach nerkowych w wyniku zaburzeń funkcji nerek spowodowanych niedoborem sodu, może powodować niedociśnienie tętnicze z zawrotami głowy, zaburzenia rytmu serca, tachykardię, zaburzenia widzenia, nadmierną senność lub bezsenność, depresję.

Sole potasowe (substytuty soli) oraz soki pomidorowe (zawierają potas) spożywane w dużych ilościach powodują wzrost stężenia potasu we krwi. Konsekwencjami klinicznymi tej interakcji mogą być zaburzenia rytmu serca, blok i zatrzymanie czynności serca, parestezje kończyn, osłabienie mięśni, senność, splątanie.