Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

SmofKabiven EF

Amino acids + Fats + Glucose

inf. [emulsja]
4 wor. 1970 ml
Iniekcje
Rx
100%
207,45
SmofKabiven EF
inf. [emulsja]
4 wor. 986 ml
Iniekcje
Rx
100%
221,38
SmofKabiven EF
inf. [emulsja]
4 wor.1477 ml
Iniekcje
Rx
100%
236,69

SmofKabiven EF - Charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

SmofKabiven EF jest wskazany do żywienia pozajelitowego u dorosłych pacjentów oraz dzieci powyżej 2 roku życia, u których żywienie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciwwskazane. Produkt zapewnia kompleksowe żywienie pozajelitowe, dostarczając organizmowi niezbędne aminokwasy, glukozę, tłuszcze oraz elektrolity.

Zastosowanie SmofKabiven EF pozwala na skuteczne uzupełnienie niedoborów żywieniowych u pacjentów, którzy nie mogą przyjmować pokarmów drogą naturalną. Jest to szczególnie istotne w przypadku pacjentów w ciężkim stanie klinicznym, po rozległych operacjach czy z zaburzeniami wchłaniania.

Dawkowanie i sposób podawania

SmofKabiven EF po zmieszaniu zawartości 3 komór tworzy białą emulsję do infuzji dożylnej. Dawkowanie i szybkość infuzji należy dostosować indywidualnie do potrzeb pacjenta, uwzględniając jego stan kliniczny, masę ciała oraz zapotrzebowanie na składniki odżywcze i energetyczne.

Grupa pacjentów Dawkowanie Maksymalna dawka dobowa
Dorośli 13-31 ml/kg mc./dobę 35 ml/kg mc./dobę
Dzieci 2-11 lat Do 35 ml/kg mc./dobę 35 ml/kg mc./dobę
Młodzież 12-18 lat Jak u dorosłych 35 ml/kg mc./dobę

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie w zależności od stanu klinicznego pacjenta.

Maksymalna szybkość infuzji dla poszczególnych składników:

  • Glukoza: 0,25 g/kg mc./h
  • Aminokwasy: 0,1 g/kg mc./h
  • Tłuszcze: 0,15 g/kg mc./h

Całkowita szybkość infuzji nie powinna przekraczać 2,0 ml/kg mc./h. Zalecany czas trwania infuzji wynosi 14-24 godziny.

U pacjentów otyłych dawkę należy obliczać na podstawie szacunkowej prawidłowej masy ciała. Konieczne jest regularne monitorowanie parametrów biochemicznych oraz dostosowywanie dawki do aktualnego stanu pacjenta.

Przeciwwskazania

Stosowanie SmofKabiven EF jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na białko ryb, jaja, soję, orzeszki ziemne lub którykolwiek składnik preparatu
  • Ciężka hiperlipidemia
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Ciężkie zaburzenia krzepnięcia krwi
  • Wrodzone wady metabolizmu aminokwasów
  • Ciężka niewydolność nerek bez możliwości zastosowania hemofiltracji lub dializoterapii
  • Ostry wstrząs
  • Niekontrolowana hiperglikemia
  • Ogólne przeciwwskazania do przetaczania płynów (np. ostry obrzęk płuc, przewodnienie)
  • Zespół hemofagocytarny
  • Niestabilny stan ogólny (np. ciężki stan pourazowy, niewyrównana cukrzyca, ostry zawał serca)
  • Niemowlęta i dzieci poniżej 2 roku życia

Przed zastosowaniem SmofKabiven EF należy dokładnie ocenić stan pacjenta i wykluczyć powyższe przeciwwskazania, aby zapewnić bezpieczeństwo terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania SmofKabiven EF należy zachować szczególną ostrożność i monitorować pacjenta w następujących sytuacjach:

  • Zaburzenia gospodarki tłuszczowej (niewydolność nerek, cukrzyca, zapalenie trzustki, nieprawidłowa czynność wątroby, niedoczynność tarczycy, posocznica)
  • Ryzyko reakcji alergicznych na składniki preparatu
  • Konieczność stosowania aseptyki przy zakładaniu i obsłudze cewnika centralnego
  • Monitorowanie stężenia glukozy, elektrolitów, osmolarności, bilansu płynów, równowagi kwasowo-zasadowej oraz prób wątrobowych
  • Kontrola parametrów hematologicznych i krzepnięcia przy długotrwałym stosowaniu
  • Dostosowanie podaży elektrolitów do indywidualnych potrzeb pacjenta
  • Ostrożne stosowanie u pacjentów z kwasicą mleczanową, niedotlenieniem i zwiększoną osmolarnością surowicy
  • Ryzyko zespołu ponownego odżywienia u pacjentów niedożywionych

Konieczne jest ścisłe monitorowanie parametrów biochemicznych i klinicznych pacjenta oraz odpowiednie dostosowywanie terapii w przypadku wystąpienia jakichkolwiek nieprawidłowości.

Warto zapamiętać
  • SmofKabiven EF zapewnia kompleksowe żywienie pozajelitowe, dostarczając aminokwasy, glukozę, tłuszcze i elektrolity.
  • Dawkowanie należy indywidualnie dostosować do potrzeb pacjenta, monitorując parametry biochemiczne i stan kliniczny.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Podczas stosowania SmofKabiven EF należy uwzględnić potencjalne interakcje z innymi lekami:

  • Insulina może wpływać na aktywność lipazy, co ma jednak ograniczone znaczenie kliniczne
  • Heparyna w dawkach leczniczych może przejściowo zwiększać lipolizę osoczową
  • Zawartość witaminy K1 w oleju sojowym jest zbyt niska, by istotnie wpływać na działanie pochodnych kumaryny

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu leków wpływających na metabolizm lipidów i glukozy. Konieczne jest monitorowanie parametrów biochemicznych i odpowiednie dostosowywanie dawek leków.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania SmofKabiven EF u kobiet w ciąży i podczas karmienia piersią. W przypadku konieczności zastosowania żywienia pozajelitowego w tych okresach, produkt można podawać po starannym rozważeniu potencjalnych korzyści i ryzyka. Konieczne jest ścisłe monitorowanie stanu matki i płodu/dziecka.

Działania niepożądane

Podczas stosowania SmofKabiven EF mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zaburzenia serca: tachykardia (rzadko)
  • Zaburzenia oddechowe: duszność (rzadko)
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: brak łaknienia, nudności, wymioty (niezbyt często)
  • Zaburzenia metaboliczne: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (niezbyt często)
  • Zaburzenia naczyniowe: niedociśnienie lub nadciśnienie tętnicze (rzadko)
  • Zaburzenia ogólne: podwyższenie temperatury ciała (często), dreszcze, zawroty głowy, bóle głowy (niezbyt często), reakcje nadwrażliwości (rzadko)

W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych należy przerwać infuzję lub zmniejszyć jej szybkość. Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwość wystąpienia zespołu przedawkowania tłuszczu, charakteryzującego się hiperlipidemią, gorączką, powiększeniem wątroby i śledziony oraz zaburzeniami hematologicznymi.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania SmofKabiven EF należy:

  • Zmniejszyć szybkość infuzji lub ją przerwać
  • Monitorować parametry biochemiczne i wdrożyć odpowiednie leczenie odchyleń
  • W przypadku hiperglikemii - podać insulinę i/lub skorygować szybkość infuzji
  • W ciężkich przypadkach rozważyć zastosowanie hemodializy, hemofiltracji lub hemodiafiltracji

Nie istnieje swoiste antidotum w przypadku przedawkowania. Leczenie powinno być objawowe, ze szczególnym uwzględnieniem podtrzymywania funkcji układu oddechowego i krążenia.

Właściwości farmakodynamiczne

SmofKabiven EF zawiera olej sojowy, triglicerydy o średniej długości łańcucha, olej z oliwek i olej rybny, które wykazują indywidualne właściwości farmakodynamiczne, zapewniając odpowiednią wartość energetyczną i profil kwasów tłuszczowych. Aminokwasy i glukoza stanowią substrat do syntezy białek i pokrycia zapotrzebowania energetycznego organizmu.

Skład

986 ml emulsji SmofKabiven EF zawiera:

  • 500 ml roztworu aminokwasów
  • 298 ml glukozy 42%
  • 188 ml emulsji tłuszczowej

Preparat zapewnia zbilansowane żywienie pozajelitowe, dostarczając wszystkie niezbędne makro- i mikroskładniki odżywcze.



Wskazania

Żywienie pozajelitowe u dorosłych pacjentów i dzieci powyżej 2 rż., u których żywienie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciwwskazane.

Produkt leczniczy po zmieszaniu zawartości 3 komór jest białą emulsją. Dawkowanie i szybkość inf. powinny być uzależnione od zdolności pacjenta do eliminacji tłuszczów, metabolizowania azotu i glukozy oraz zapotrzebowania na substancje odżywcze. Dawkę należy ustalać indywidualnie, z uwzględnieniem stanu klinicznego pacjenta, jego mc., zapotrzebowania na składniki odżywcze i energetyczne oraz stosowanego dodatkowo żywienia doustnego/dojelitowego. Zapotrzebowanie na azot niezbędny do utrzymania stałej ilości białka organizmu zależy od stanu pacjenta (np. stan odżywienia, stopień stresu katabolicznego lub anabolizmu). Dorośli pacjenci. U pacjentów z prawidłowym stanem odżywienia lub w stanie łagodnego stresu katabolicznego zapotrzebowanie wynosi 0,6-0,9 g aminokwasów/kg mc./dobę (0,10 do 0,15 g azotu/kg mc./dobę). U pacjentów z umiarkowanie lub bardzo nasilonym stresem metabolicznym, z towarzyszącym niedożywieniem lub bez, zapotrzebowanie waha się 0,9-1,6 g aminokwasów/kg mc./dobę (0,15-0,25 g azotu/kg mc./dobę). W niektórych bardzo szczególnych stanach (np. po oparzeniach lub w przypadku znacznego anabolizmu) zapotrzebowanie na azot może być nawet jeszcze większe. Zakres dawki wynosi 13-31 ml produktu leczniczego/kg mc./dobę, zapewnia dostarczenie 0,6-1,6 g aminokwasów/kg mc./dobę (odpowiada 0,10-0,25 g azotu/kg mc./dobę) i 14-35 kcal/ kg mc./dobę energii całkowitej (12-27 kcal/kg mc./dobę energii pozabiałkowej). Pokrywa to zapotrzebowanie większości pacjentów. U otyłych pacjentów wielkość dawki należy obliczać na podstawie szacunkowej, prawidłowej mc. Maks. szybkość infuzji glukozy wynosi 0,25 g/kg mc./h., aminokwasów 0,1 g/kg mc./h., a tłuszczów 0,15 g/kg mc./h. Szybkość inf. nie powinna być większa niż 2,0 ml/kg mc./h. (co odpowiada 0,10 g aminokwasów, 0,25 g glukozy i 0,08 g tłuszczów/kg mc./h.). Zalecany czas trwania infuzji wynosi od 14-24 h. Maks. dawka dobowa zależy od stanu klinicznego pacjenta i może się zmieniać nawet z dnia na dzień. Zalecana maks. dawka dobowa wynosi 35 ml/kg mc./dobę zapewni dostarczenie do organizmu 1,8 g aminokwasów/kg mc./dobę (co odpowiada 0,28 g azotu/kg mc./dobę), 4,5 g glukozy/kg mc./dobę, 1,33 g tłuszczów/kg mc./dobę i 39 kcal/kg mc./dobę energii całkowitej (co odpowiada 31 kcal/kg mc./dobę energii pozabiałkowej). Dzieci 2-11 lat. Dawka do 35 ml/kg mc./dobę powinna być regularnie dostosowywana do wymagań pacjenta w wieku dziecięcym, które zmieniają się znacznie bardziej niż u dorosłych. Zalecana maks. szybkość inf. wynosi 2,4 ml/kg mc./h (co odpowiada 0,12 g aminokwasów/kg/h. 0,30 g glukozy/kg/h. i 0,09 g tłuszczów/kg/h). Poza szczególnymi sytuacjami, w przypadku zastosowania zalecanej, maks. szybkości inf. czas trwania inf. nie powinien przekraczać 14,5 h. Zalecany czas trwania inf. wynosi 12-24 h. Maks. dawka dobowa jest zmienna w zależności od stanu klinicznego pacjenta i może ulegać zmianie nawet z dnia na dzień. Maks., zalecana dawka dobowa wynosi 35 ml/kg mc./h. zapewni dostarczenie do organizmu 1,8 g aminokwasów/kg mc./dobę (co odpowiada 0,28 g azotu/kg mc./dobę), 4,5 g glukozy/kg mc./dobę, 1,33 g tłuszczów/kg mc./dobę i 39 kcal/kg mc./dobę energii całkowitej (co odpowiada 31 kcal/kg mc./dobę energii pozabiałkowej). U młodzieży 12-18 lat lek można dawkować jak u dorosłych.

Podanie dożylne, infuzja do żyły centralnej. Lek jest produkowany w 5 opakowaniach o różnej objętości, przeznaczonych do stosowania u pacjentów o wysokim, umiarkowanie zwiększonym lub podstawowym zapotrzebowaniu na substancje odżywcze. W celu zapewnienia pełnego żywienia pozajelitowego należy dodawać do produktu mikroelementy, elektrolity i wit., odpowiednio do potrzeb pacjenta. Nie stosować, gdy opakowanie jest uszkodzone. Stosować wyłącznie wtedy, gdy roztwory aminokwasów i glukozy są przezroczyste, bezbarwne do lekko żółtych, a emulsja tłuszczowa jest biała i jednorodna. Zawartość trzech oddzielnych komór należy zmieszać przed użyciem, a także przed ewentualnym dodaniem innych substancji przez przeznaczony do tego celu port. Po usunięciu zabezpieczeń należy kilkakrotnie odwracać worek tak, aby dokładnie wymieszać wszystkie składniki produktu leczniczego i otrzymać jednorodną mieszaninę, w której nie mogą być widoczne oznaki rozwarstwienia faz. Do produktu leczniczego można dodawać wyłącznie produkty lecznicze lub roztwory przeznaczone do żywienia pozajelitowego, których zgodność została udowodniona. Na życzenie można uzyskać informacje o zgodności produktu leczniczego z innymi roztworami i dodatkami oraz na temat okresów przechowywania sporządzonych mieszanin. Wszelkie dodatki należy łączyć z produktem leczniczym w warunkach aseptycznych. Wyłącznie do jednorazowego użycia. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

Nadwrażliwość na białko ryb, jaja, soi lub orzeszków ziemnych, bądź na którąkolwiek z substancji czynnych lub pomocniczych. Ciężka hiperlipidemia. Ciężka niewydolność wątroby. Ciężkie zaburzenia krzepnięcia krwi. Wrodzone wady metabolizmu aminokwasów. Ciężka niewydolność nerek, bez możliwości zastosowania hemofiltracji lub dializoterapii. Ostry wstrząs. Niekontrolowana hiperglikemia. Ogólne przeciwwskazania do przetaczania płynów: ostry obrzęk płuc, przewodnienie i niewyrównana niewydolność krążenia. Zespół hemofagocytarny. Niestabilny stan ogólny (np. ciężki stan pourazowy, niewyrównana cukrzyca, ostry zawal serca, udar, zator, kwasica metaboliczna, ciężka posocznica, odwodnienie hipotoniczne i śpiączka hiperosmolarna). Niemowlęta i dzieci poniżej 2 rż.

Zdolność eliminacji tłuszczów zależy od pacjenta i dlatego powinna być kontrolowana przez lekarza. W tym celu zaleca się oznaczanie stężenia triglicerydów. Podczas infuzji stężenie triglicerydów w surowicy nie powinno przekraczać 4 mmol/l. Przedawkowanie może prowadzić do wystąpienia zespołu przedawkowania tłuszczu. Lek należy stosować ze szczególną ostrożnością w przypadku zaburzeń gospodarki tłuszczowej, mogącej wystąpić u pacjentów z niewydolnością nerek, cukrzycą, zapaleniem trzustki, nieprawidłową czynnością wątroby, niedoczynnością tarczycy i zespołem ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (posocznica). Ten produkt leczniczy zawiera olej sojowy, olej rybny i fosfolipidy jaja, które mogą rzadko powodować reakcje alergiczne. Obserwowano alergiczne reakcje krzyżowe pomiędzy soją i orzeszkami ziemnymi. W celu uniknięcia zagrożeń związanych z infuzją o szybkości większej niż zalecana, rekomenduje się jej przeprowadzanie w sposób ciągły i odpowiednio kontrolowany, w miarę możliwości z użyciem pompy objętościowej. Ponieważ wykorzystanie żyły centralnej do infuzji wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zakażenia, podczas zakładania i obsługi cewnika zalecane jest dokładne przestrzeganie zasad postępowania aseptycznego, aby uniknąć jakiegokolwiek zakażenia. Zaleca się również kontrolowanie stężenia glukozy i elektrolitów w surowicy, osmolarności oraz bilansu płynowego i równowagi kwasowo-zasadowej oraz wykonywanie enzymatycznych prób wątrobowych. W przypadku długotrwałego podawania tłuszczów konieczne jest dodatkowo monitorowanie liczby krwinek i parametrów krzepnięcia krwi. Lek jest produkowany prawie bez elektrolitów. Jest przeznaczony do stosowania u pacjentów ze szczególnym i/lub ograniczonym zapotrzebowaniem na elektrolity. Wielkość podaży sodu, potasu, wapnia, magnezu i dodatkowej podaży fosforanów należy ustalać w zależności od stanu klinicznego pacjenta oraz od wyników regularnych oznaczeń ich stężeń w surowicy krwi. U pacjentów z niewydolnością nerek należy dokładnie kontrolować ilość podawanych fosforanów, aby zapobiec hiperfosfatemii. Ilość poszczególnych elektrolitów dodawanych do infuzji uzależniona jest od stanu klinicznego pacjenta i wyników regularnych oznaczeń ich stężeń w surowicy. Żywienie pozajelitowe powinno być stosowane ze szczególną ostrożnością u pacjentów z kwasicą mleczanową, niewystarczającym dostarczaniem tlenu do komórek i zwiększoną osmolarnością surowicy. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek oznak lub jakiegokolwiek objawu reakcji anafilaktycznej (takiego jak gorączka, dreszcze, wysypka lub duszność), należy natychmiast przerwać infuzję. Tłuszcze zawarte w produkcie leczniczym mogą mieć wpływ na wyniki niektórych badań laboratoryjnych (np. stężenie bilirubiny, dehydrogenazy mleczanowej, natlenowanie, stężenie hemoglobiny), jeżeli krew zostanie pobrana, zanim tłuszcze zostaną usunięte z krążenia. U większości pacjentów tłuszcze są usuwane z organizmu w ciągu 5 - 6 h po podaniu produktu leczniczego. Infuzji dożylnej aminokwasów towarzyszy zwiększone wydalanie z moczem niektórych pierwiastków śladowych, w szczególności miedzi i cynku. Należy to uwzględnić podczas ustalania dawki tych pierwiastków, zwłaszcza w przewlekłym żywieniu dożylnym. U pacjentów niedożywionych rozpoczęcie żywienia pozajelitowego może spowodować przemieszczanie płynów w organizmie i w wyniku tego prowadzić do obrzęku płuc i zastoinowej niewydolności krążenia, jak również do zmniejszenia stężenia w surowicy potasu, fosforu, magnezu i wit. rozpuszczalnych w wodzie. Do zmian tych może dojść w ciągu 24-48 h, w związku z czym w tej grupie pacjentów zaleca się ostrożne i powolne rozpoczynanie żywienia pozajelitowego, w połączeniu ze ścisłym monitorowaniem i odpowiednim podawaniem płynów, elektrolitów, soli mineralnych i wit. Nie należy podawać produktu leczniczego jednocześnie z krwią w tym samym zestawie infuzyjnym, ze względu na ryzyko wystąpienia pseudoaglutynacji. U pacjentów z hiperglikemią konieczne może być podawanie egzogennej insuliny. Ze względu na skład roztworu aminokwasów nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u noworodków i dzieci poniżej 2 rż. Dotychczas brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania produktu leczniczego u dzieci (w wieku 2 - 16/18 lat). Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn - nieistotny.

Niektóre leki, jak np. insulina, mogą wpływać na aktywność lipazy. Wydaje się jednak, że ten rodzaj interakcji ma jedynie ograniczone znaczenie kliniczne. Heparyna podawana w dawkach leczniczych powoduje przejściowe uwalnianie lipazy lipoproteinowej do krążenia. Może to początkowo spowodować zwiększoną lipolizę osoczową, a w następstwie przejściowo zmniejszyć klirens triglicerydów. Olej sojowy zawiera naturalną wit. K1. Jednak jej stężenie w produkcie leczniczym jest na tyle niskie, że nie powinno istotnie wpłynąć na proces krzepnięcia krwi u pacjentów leczonych pochodnymi kumaryny.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w okresie ciąży lub podczas karmienia piersią. Nie przeprowadzono badań nad toksycznym wpływem produktu leczniczego na reprodukcję u zwierząt. W okresie ciąży i podczas karmienia piersią może zaistnieć konieczność zastosowania żywienia pozajelitowego. Lek można podawać kobietom w okresie ciąży i podczas karmienia piersią wyłącznie po starannym rozważeniu konieczności podjęcia tego leczenia.

Zaburzenia serca: (rzadko) tachykardia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) brak łaknienia, nudności, wymioty. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) nieznaczne podwyższenie temperatury ciała; (niezbyt często) dreszcze, zawroty głowy, bóle głowy; (rzadko) reakcje nadwrażliwości (np. reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, wysypka skórna, pokrzywka, uderzenia gorąca, bóle głowy), uczucie gorąca lub zimna, bladość, sinica, ból w obrębie szyi, pleców, kości, klatki piersiowej i lędźwi. W przypadku wystąpienia tych objawów niepożądanych należy przerwać infuzję produktu leczniczego lub w razie potrzeby kontynuować ją w zmniejszonej dawce. Zaburzona zdolność do eliminacji triglicerydów może spowodować wystąpienie zespołu przedawkowania tłuszczu po podaniu nadmiernych dawek produktu leczniczego. Należy obserwować pacjenta celem wykrycia możliwych objawów nadmiernego obciążenia metabolicznego. Przyczyna może być genetyczna (odmienność osobnicza metabolizmu) lub może występować zaburzenie metabolizmu tłuszczu w wyniku aktualnych lub przebytych chorób. Zespół przedawkowania tłuszczu może wystąpić w trakcie ciężkiej hipertriglicerydemii, nawet w przypadku podawania infuzji z zalecaną szybkością, oraz w związku z nagłą zmianą stanu klinicznego pacjenta, np. w wyniku zaburzenia czynności nerek lub zakażenia. Zespół przedawkowania tłuszczu charakteryzuje się hiperlipidemią, gorączką, naciekaniem tłuszczu, powiększeniem wątroby z żółtaczką lub bez, powiększeniem śledziony, anemią, leukopenią, trombocytopenią, zaburzeniami krzepnięcia krwi, hemolizą i retikulocytozą, nieprawidłowymi wynikami prób wątrobowych i śpiączką. Wszystkie te objawy ustępują na ogół po przerwaniu infuzji tłuszczów. W przypadku większej niż zalecana szybkości infuzji, mogą wystąpić działania niepożądane, związane z zawartością aminokwasów w produkcie leczniczym. Są to nudności, wymioty, dreszcze i nadmierna potliwość. Infuzja aminokwasów może również spowodować zwiększenie temperatury ciała. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może dojść do zwiększenia stężenia metabolitów zawierających azot (np. kreatyniny, mocznika). W przypadku przekroczenia zdolności pacjenta do klirensu glukozy rozwinie się hiperglikemia.

W przypadku wystąpienia objawów przedawkowania tłuszczu lub aminokwasów należy zmniejszyć szybkość infuzji lub ją przerwać. Nie istnieje swoiste antidotum do podania w przypadku przedawkowania. W sytuacjach nagłego zagrożenia zdrowia i życia pacjenta należy zasadniczo stosować czynności podtrzymujące podstawowe funkcje życiowe, ze szczególnym uwzględnieniem czynności układu oddechowego i układu krążenia. Niezbędna jest ścisła kontrola parametrów biochemicznych i podjęcie właściwego leczenia stwierdzonych odchyleń od normy. W przypadku wystąpienia hiperglikemii należy podjąć czynności dostosowane do sytuacji klinicznej, polegające na podaniu odpowiedniej dawki insuliny i/lub na skorygowaniu szybkości infuzji. Dodatkowo przedawkowanie może prowadzić do przewodnienia, zaburzeń gospodarki elektrolitowej oraz wystąpienia hiperosmolalności. Rzadko, w niektórych ciężkich przypadkach przedawkowania, może okazać się niezbędne zastosowanie hemodializy, hemofiltracji lub hemodiafiltracji.

Składniki produktu leczniczego – olej sojowy, triglicerydy o średniej długości łańcucha, olej z oliwek i olej rybny - wykazują indywidualne właściwości farmakodynamiczne, z wyjątkiem wartości energetycznej.

986 ml emulsji zawiera: 500 ml roztworu aminokwasów, 298 ml glukozy 42% i 188 ml emulsji tłuszczowej.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.