Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

SmofKabiven

Amino acids + Fats + Glucose

inf. [emulsja]
6 wor. 493 ml
Iniekcje
Rx
100%
X
SmofKabiven
inf. [emulsja]
4 wor. 1970 ml
Iniekcje
Rx
100%
X
SmofKabiven
inf. [emulsja]
4 wor. 1477 ml
Iniekcje
Rx
100%
X
SmofKabiven
inf. [emulsja]
3 wor. 2463 ml
Iniekcje
Rx
100%
X
SmofKabiven
inf. [emulsja]
4 wor. 986 ml
Iniekcje
Rx
100%
X

SmofKabiven - charakterystyka produktu leczniczego

SmofKabiven jest wskazany do żywienia pozajelitowego u dorosłych pacjentów oraz dzieci powyżej 2 roku życia, u których żywienie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciw>Produkt ten zapewnia kompleksowe żywienie pozajelitowe, dostarczając organizmowi aminokwasy, glukozę, tłuszcze oraz elektrolity w jednym preparacie. Jest to szczególnie istotne u pacjentów, którzy nie mogą przyjmować pokarmów drogą naturalną lub gdy takie żywienie jest niewystarczające do pokrycia zapotrzebowania organizmu.

Dawkowanie i sposób podawania

SmofKabiven po zmieszaniu zawartości 3 komór tworzy białą emulsję. Dawkowanie i szybkość infuzji należy dostosować indywidualnie do każdego pacjenta, biorąc pod uwagę:

  • Zdolność pacjenta do eliminacji tłuszczów
  • Zdolność metabolizowania azotu i glukozy
  • Indywidualne zapotrzebowanie na substancje odżywcze
  • Stan kliniczny pacjenta
  • Masę ciała
  • Ewentualne dodatkowe żywienie doustne/dojelitowe

Zapotrzebowanie na azot zależy od stanu odżywienia pacjenta oraz stopnia stresu katabolicznego lub anabolizmu.

Dawkowanie u dorosłych:
Stan pacjenta Zapotrzebowanie na aminokwasy Zapotrzebowanie na azot
Prawidłowy stan odżywienia lub łagodny stres kataboliczny 0,6-0,9 g/kg mc./dobę 0,10-0,15 g/kg mc./dobę
Umiarkowany lub nasilony stres metaboliczny (z niedożywieniem lub bez) 0,9-1,6 g/kg mc./dobę 0,15-0,25 g/kg mc./dobę

W szczególnych stanach (np. po oparzeniach lub w znacznym anabolizmie) zapotrzebowanie może być jeszcze większe.

Zalecane dawkowanie:
  • Zakres dawki: 13-31 ml/kg mc./dobę
  • Dostarczenie aminokwasów: 0,6-1,6 g/kg mc./dobę (0,10-0,25 g azotu/kg mc./dobę)
  • Energia całkowita: 14-35 kcal/kg mc./dobę
  • Energia pozabiałkowa: 12-27 kcal/kg mc./dobę

U pacjentów otyłych dawkę należy obliczać na podstawie szacunkowej prawidłowej masy ciała.

Szybkość infuzji:
  • Maksymalna szybkość infuzji glukozy: 0,25 g/kg mc./h
  • Maksymalna szybkość infuzji aminokwasów: 0,1 g/kg mc./h
  • Maksymalna szybkość infuzji tłuszczów: 0,15 g/kg mc./h
  • Całkowita szybkość infuzji nie powinna przekraczać 2,0 ml/kg mc./h

Zalecany czas trwania infuzji wynosi 14-24 godziny. Maksymalna dawka dobowa to 35 ml/kg mc./dobę, co zapewnia dostarczenie 1,8 g aminokwasów/kg mc./dobę, 4,5 g glukozy/kg mc./dobę, 1,33 g tłuszczów/kg mc./dobę oraz 39 kcal/kg mc./dobę energii całkowitej.

Dawkowanie u dzieci (2-11 lat):

Dawka do 35 ml/kg mc./dobę powinna być regularnie dostosowywana do wymagań pacjenta w wieku dziecięcym. Maksymalna zalecana szybkość infuzji wynosi 2,4 ml/kg mc./h. Czas trwania infuzji powinien wynosić 12-24 godziny.

U młodzieży w wieku 12-18 lat produkt można dawkować jak u dorosłych.

Warto zapamiętać
  • SmofKabiven zapewnia kompleksowe żywienie pozajelitowe, dostarczając aminokwasy, glukozę, tłuszcze i elektrolity w jednym preparacie.
  • Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do każdego pacjenta, uwzględniając jego stan kliniczny, masę ciała i zapotrzebowanie na składniki odżywcze.

Indywidualne dostosowanie dawki i monitorowanie stanu pacjenta jest kluczowe dla zapewnienia optymalnego żywienia pozajelitowego i uniknięcia potencjalnych powikłań.

Sposób podawania

SmofKabiven podaje się dożylnie w postaci infuzji do żyły centralnej. Produkt jest dostępny w 5 różnych objętościach, przeznaczonych dla pacjentów o wysokim, umiarkowanie zwiększonym lub podstawowym zapotrzebowaniu na substancje odżywcze.

Przed podaniem należy zmieszać zawartość trzech komór worka, odwracając go kilkakrotnie do uzyskania jednorodnej mieszaniny. Do produktu można dodawać mikroelementy, witaminy i dodatkowe elektrolity, aby zapewnić pełne żywienie pozajelitowe.

Ważne jest przestrzeganie zasad aseptyki podczas przygotowywania i podawania produktu, aby zminimalizować ryzyko zakażenia związane z wykorzystaniem żyły centralnej.

Przeciwwskazania

SmofKabiven jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na białko ryb, jaja, soję lub orzeszki ziemne
  • Ciężka hiperlipidemia
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Ciężkie zaburzenia krzepnięcia krwi
  • Wrodzone wady metabolizmu aminokwasów
  • Ciężka niewydolność nerek bez możliwości zastosowania hemofiltracji lub dializoterapii
  • Ciężki wstrząs
  • Niekontrolowana hiperglikemia
  • Patologicznie zwiększone stężenie w surowicy któregokolwiek z elektrolitów zawartych w produkcie
  • Ogólne przeciwwskazania do dożylnej infuzji płynów (np. ostry obrzęk płuc, przewodnienie, niewyrównana niewydolność krążenia)
  • Zespół hemofagocytarny
  • Niestabilny stan ogólny (np. ciężki stan pourazowy, niewyrównana cukrzyca, ostry zawał serca, udar, zator, kwasica metaboliczna, ciężka posocznica, odwodnienie hipotoniczne, śpiączka hiperosmolarna)
  • Niemowlęta i dzieci poniżej 2 roku życia

Należy dokładnie ocenić stan pacjenta przed rozpoczęciem leczenia SmofKabiven, aby wykluczyć obecność wymienionych przeciwwskazań.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania SmofKabiven należy zachować szczególną ostrożność w następujących sytuacjach:

  • Zaburzenia gospodarki tłuszczowej (np. u pacjentów z niewydolnością nerek, cukrzycą, zapaleniem trzustki, nieprawidłową czynnością wątroby, niedoczynnością tarczycy)
  • Ryzyko reakcji alergicznych na składniki produktu (olej sojowy, olej rybny, fosfolipidy jaja)
  • Konieczność monitorowania stężenia triglicerydów w surowicy (nie powinno przekraczać 4 mmol/l podczas infuzji)
  • Ryzyko zespołu przedawkowania tłuszczu przy nadmiernym dawkowaniu
  • Konieczność regularnego monitorowania parametrów biochemicznych, w tym stężenia glukozy, elektrolitów, enzymów wątrobowych, bilansu płynów i równowagi kwasowo-zasadowej
  • Ryzyko zakażenia związane z wykorzystaniem żyły centralnej
  • Konieczność dostosowania dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek
  • Ryzyko wystąpienia zespołu ponownego odżywienia u pacjentów niedożywionych

Należy ściśle monitorować stan pacjenta podczas stosowania SmofKabiven i odpowiednio reagować na wszelkie nieprawidłowości.

Warto zapamiętać
  • Konieczne jest regularne monitorowanie parametrów biochemicznych i stanu klinicznego pacjenta podczas stosowania SmofKabiven.
  • Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami gospodarki tłuszczowej, ryzykiem reakcji alergicznych oraz u osób niedożywionych.

Właściwe monitorowanie i dostosowywanie terapii pozwala na optymalizację leczenia żywieniowego i minimalizację ryzyka powikłań.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Podczas stosowania SmofKabiven należy uwzględnić możliwość wystąpienia następujących interakcji:

  • Insulina i inne leki wpływające na metabolizm glukozy mogą wpływać na aktywność lipazy, co może mieć znaczenie kliniczne
  • Heparyna w dawkach leczniczych może przejściowo zwiększać lipolizę osoczową i zmniejszać klirens triglicerydów
  • Olej sojowy zawiera naturalną witaminę K1, co może wpływać na działanie leków przeciwzakrzepowych (pochodne kumaryny)

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu wymienionych leków i odpowiednio monitorować stan pacjenta.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania SmofKabiven u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. W razie konieczności zastosowania żywienia pozajelitowego w tych grupach pacjentek, produkt można podawać po starannym rozważeniu korzyści i ryzyka.

Działania niepożądane

Podczas stosowania SmofKabiven mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zaburzenia serca: tachykardia (rzadko)
  • Zaburzenia układu oddechowego: duszność (rzadko)
  • Zaburzenia żołądka i jelit: brak łaknienia, nudności, wymioty (niezbyt często)
  • Zaburzenia metabolizmu: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (niezbyt często)
  • Zaburzenia naczyniowe: niedociśnienie lub nadciśnienie tętnicze (rzadko)
  • Zaburzenia ogólne: podwyższenie temperatury ciała (często), dreszcze, zawroty głowy, bóle głowy (niezbyt często), reakcje nadwrażliwości (rzadko)

W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych należy przerwać infuzję lub zmniejszyć jej szybkość. Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwość wystąpienia zespołu przedawkowania tłuszczu.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania SmofKabiven należy:

  • Zmniejszyć szybkość infuzji lub ją przerwać
  • Monitorować parametry biochemiczne i stan kliniczny pacjenta
  • Wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe
  • W ciężkich przypadkach rozważyć zastosowanie hemodializy, hemofiltracji lub hemodiafiltracji

Nie istnieje swoiste antidotum w przypadku przedawkowania SmofKabiven. Leczenie powinno być ukierunkowane na podtrzymanie podstawowych funkcji życiowych i korygowanie zaburzeń metabolicznych.

Właściwości farmakodynamiczne i skład

SmofKabiven zawiera olej sojowy, triglicerydy o średniej długości łańcucha, olej z oliwek i olej rybny, które wykazują indywidualne właściwości farmakodynamiczne, zapewniając odpowiednią wartość energetyczną. Produkt dostępny jest w trzech różnych objętościach, zawierających odpowiednio roztwór aminokwasów z elektrolitami, glukozę 42% oraz emulsję tłuszczową.

Kompleksowy skład SmofKabiven pozwala na dostarczenie organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych w ramach żywienia pozajelitowego, co jest szczególnie istotne u pacjentów, którzy nie mogą być żywieni drogą naturalną.



Wskazania

Żywienie pozajelitowe u dorosłych pacjentów i dzieci powyżej 2 rż., u których żywienie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciwwskazane.

Produkt leczniczy po zmieszaniu zawartości 3 komór jest białą emulsją. Dawkowanie i szybkość inf. powinny być uzależnione od zdolności pacjenta do eliminacji tłuszczów, metabolizowania azotu i glukozy oraz zapotrzebowania na substancje odżywcze. Dawkę należy ustalać indywidualnie, z uwzględnieniem stanu klinicznego pacjenta, jego mc., zapotrzebowania na składniki odżywcze i energetyczne oraz stosowanego dodatkowo żywienia doustnego/dojelitowego. Zapotrzebowanie na azot niezbędny do utrzymania stałej ilości białka organizmu zależy od stanu pacjenta (np. stan odżywienia, stopień stresu katabolicznego lub anabolizmu). Dorośli pacjenci. U pacjentów z prawidłowym stanem odżywienia lub w stanie łagodnego stresu katabolicznego zapotrzebowanie wynosi 0,6-0,9 g aminokwasów/kg mc./dobę (0,10-0,15 g azotu/kg mc./dobę) U pacjentów z umiarkowanie lub bardzo nasilonym stresem metabolicznym, z towarzyszącym niedożywieniem lub bez, zapotrzebowanie waha się 0,9-1,6 g aminokwasów/kg mc./dobę (0,15 - 0,25 g azotu/kg mc./dobę). W niektórych bardzo szczególnych stanach (np. po oparzeniach lub w przypadku znacznego anabolizmu) zapotrzebowanie na azot może być nawet jeszcze większe. Zalecane dawkowanie. Zakres dawki wynosi 13-31 ml produktu leczniczego/kg mc./dobę, co zapewni dostarczenie 0,6-1,6 g aminokwasów/kg mc./dobę (co odpowiada 0,10-0,25 g azotu/kg mc./dobę) i 14-35kcal/kg mc./dobę energii całkowitej (12-27 kcal/kg mc./dobę energii pozabiałkowej). Pokrywa to zapotrzebowanie większości pacjentów. U otyłych pacjentów wielkość dawki należy obliczać na podstawie szacunkowej, prawidłowej mc. Szybkość inf. Maks. szybkość inf. glukozy wynosi 0,25 g/kg mc./h., aminokwasów 0,1 g/kg mc./godz., a tłuszczów 0,15 g/kg mc./h. Szybkość inf. nie powinna być większa niż 2,0 ml/kg mc./godz. (co odpowiada 0,10 g aminokwasów, 0,25 g glukozy i 0,08 g tłuszczów/kg mc./h.). Zalecany czas trwania inf. wynosi 14-24 h. Maks. dawka dobowa zależy od stanu klinicznego pacjenta i może się zmieniać nawet z dnia na dzień. Zalecana maks. dawka dobowa wynosi 35 ml/kg mc./dobę zapewni dostarczenie do organizmu 1,8 g aminokwasów/kg mc./dobę (co odpowiada 0,28 g azotu/kg mc./dobę), 4,5 g glukozy/kg mc./dobę, 1,33 g tłuszczów/kg mc./dobę i 39 kcal/kg mc./dobę energii całkowitej (co odpowiada 31 kcal/kg mc./dobę energii pozabiałkowej). Dzieci 2-11 lat. Dawka do 35 ml/kg mc./dobę powinna być regularnie dostosowywana do wymagań pacjenta w wieku dziecięcym, które zmieniają się znacznie bardziej niż u dorosłych. Zalecana, maks. szybkość inf. wynosi 2,4 ml/kg mc./h (co odpowiada 0,12 g aminokwasów/kg/godz. 0,30 g glukozy/kg/godz. i 0,09 g tłuszczów/kg/h.). Poza szczególnymi sytuacjami, w przypadku zastosowania zalecanej maks. szybkości inf. czas trwania inf. nie powinien przekraczać 14,5 h. Zalecany czas trwania inf. wynosi 12-24 h. Maks. dawka dobowa jest zmienna w zależności od stanu klinicznego pacjenta i może ulegać zmianie nawet z dnia na dzień. Maks. zalecana dawka dobowa wynosi 35 ml/kg mc./h i zapewni dostarczenie do organizmu 1,8 g aminokwasów/kg mc./dobę (co odpowiada 0,28 g azotu/kg mc./dobę), 4,5 g glukozy/kg mc./dobę, 1,33 g tłuszczów/kg mc./dobę i 39 kcal/kg mc./dobę energii całkowitej (co odpowiada 31 kcal/kg mc./dobę energii pozabiałkowej). U młodzieży 12-18 lat produkt leczniczy można dawkować jak u dorosłych.

Podanie dożylne, infuzja do żyły centralnej. Produkt leczniczy po zmieszaniu zawartości 3 komór jest białą emulsją i jest produkowany w 5 opakowaniach o różnej objętości, przeznaczonych do stosowania u pacjentów o wysokim, umiarkowanie zwiększonym lub podstawowym zapotrzebowaniu na substancje odżywcze. W celu zapewnienia pełnego żywienia pozajelitowego należy dodawać do produktu leczniczego mikroelementy, wit. i ewentualnie elektrolity (uwzględniając elektrolity będące już w produkcie leczniczym), odpowiednio do potrzeb pacjenta. Nie stosować, gdy opakowanie jest uszkodzone. Stosować wyłącznie wtedy, gdy roztwory aminokwasów i glukozy są przezroczyste, bezbarwne do lekko żółtych, a emulsja tłuszczowa jest biała i jednorodna. Zawartość trzech oddzielnych komór należy zmieszać przed użyciem, a także przed ewentualnym dodaniem innych substancji przez przeznaczony do tego celu port. Po usunięciu zabezpieczeń należy kilkakrotnie odwracać worek tak, aby dokładnie wymieszać wszystkie składniki produktu leczniczego i otrzymać jednorodną mieszaninę, w której nie mogą być widoczne oznaki rozwarstwienia faz. Do produktu leczniczego można dodawać wyłącznie produkty lecznicze lub roztwory przeznaczone do żywienia pozajelitowego, których zgodność została udowodniona. Na życzenie można uzyskać informacje o zgodności produktu leczniczego z innymi roztworami i dodatkami oraz na temat okresów przechowywania sporządzonych mieszanin. Wszelkie dodatki należy łączyć z produktem leczniczym w warunkach aseptycznych. Wyłącznie do jednorazowego użycia. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

Nadwrażliwość na białko ryb, jaja, soję lub orzeszki ziemne, na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka hiperlipidemia. Ciężka niewydolność wątroby. Ciężkie zaburzenia krzepnięcia krwi. Wrodzone wady metabolizmu aminokwasów. Ciężka niewydolność nerek, bez możliwości zastosowania hemofiltracji lub dializoterapii. Ciężki wstrząs. Niekontrolowana hiperglikemia. Patologicznie zwiększone stężenie w surowicy któregokolwiek z elektrolitów zawartych w produkcie leczniczym. Ogólne przeciwwskazania do dożylnej infuzji płynów: ostry obrzęk płuc, przewodnienie i niewyrównana niewydolność krążenia. Zespół hemofagocytarny. Niestabilny stan ogólny (np. ciężki stan pourazowy, niewyrównana cukrzyca, ostry zawał serca, udar, zator, kwasica metaboliczna, ciężki zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (ciężka posocznica), odwodnienie hipotoniczne i śpiączka hiperosmolarna). Niemowlęta i dzieci poniżej 2 rż.

Zdolność eliminacji tłuszczów zależy od pacjenta i dlatego powinna być kontrolowana przez lekarza. W tym celu zaleca się oznaczanie stężenia triglicerydów. Podczas infuzji stężenie triglicerydów w surowicy nie powinno przekraczać 4 mmol/l. Przedawkowanie może prowadzić do wystąpienia zespołu przedawkowania tłuszczu. Lek należy stosować ze szczególną ostrożnością w przypadku zaburzeń gospodarki tłuszczowej, mogącej wystąpić u pacjentów z niewydolnością nerek, cukrzycą, zapaleniem trzustki, nieprawidłową czynnością wątroby, niedoczynnością tarczycy i zespołem ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (posocznica). Ten produkt leczniczy zawiera olej sojowy, olej rybny i fosfolipidy jaja, które mogą rzadko powodować reakcje alergiczne. Obserwowano alergiczne reakcje krzyżowe pomiędzy soją i orzeszkami ziemnymi. W celu uniknięcia zagrożeń związanych z infuzją o szybkości większej niż zalecana, rekomenduje się jej przeprowadzanie w sposób ciągły i odpowiednio kontrolowany, w miarę możliwości z użyciem pompy objętościowej. Przed rozpoczęciem infuzji należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe i bilans płynowy np. nieprawidłowo duże lub małe stężenie elektrolitów w surowicy. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z tendencją do retencji elektrolitów. Na początku każdej infuzji dożylnej konieczna jest wnikliwa obserwacja kliniczna. W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek nieprawidłowego objawu należy przerwać infuzję. Ponieważ wykorzystanie żyły centralnej do infuzji wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zakażenia, podczas zakładania i obsługi cewnika zalecane jest dokładne przestrzeganie zasad postępowania aseptycznego, aby uniknąć jakiegokolwiek zakażenia. Zaleca się również kontrolowanie stężenia glukozy i elektrolitów w surowicy, osmolarności oraz bilansu płynowego i równowagi kwasowo-zasadowej oraz wykonywanie enzymatycznych prób wątrobowych. W przypadku długotrwałego podawania tłuszczów konieczne jest dodatkowo monitorowanie liczby krwinek i parametrów krzepnięcia krwi. U pacjentów z niewydolnością nerek należy dokładnie kontrolować ilość podawanych fosforanów i potasu, aby zapobiec hiperfosfatemii i hiperkaliemii. Ilość poszczególnych elektrolitów dodawanych do infuzji uzależniona jest od stanu klinicznego pacjenta i wyników regularnych oznaczeń ich stężeń w surowicy. Żywienie pozajelitowe powinno być stosowane ze szczególną ostrożnością u pacjentów z kwasicą mleczanową, niewystarczającym dostarczaniem tlenu do komórek i zwiększoną osmolarnością surowicy. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek oznak lub jakiegokolwiek objawu reakcji anafilaktycznej (takiego jak gorączka, dreszcze, wysypka lub duszność), należy natychmiast przerwać infuzję. Tłuszcze zawarte w produkcie leczniczym mogą mieć wpływ na wyniki niektórych badań laboratoryjnych (np. stężenie bilirubiny, dehydrogenazy mleczanowej, natlenowanie, stężenie hemoglobiny), jeżeli krew zostanie pobrana, zanim tłuszcze zostaną usunięte z krążenia. U większości pacjentów tłuszcze są usuwane z organizmu w ciągu 5 - 6 h po podaniu produktu leczniczego. Infuzji dożylnej aminokwasów towarzyszy zwiększone wydalanie z moczem niektórych pierwiastków śladowych, w szczególności miedzi i cynku. Należy to uwzględnić podczas ustalania dawki tych pierwiastków, zwłaszcza w przewlekłym żywieniu dożylnym. Należy uwzględnić ilość cynku podawanego z produktem leczniczym. U pacjentów niedożywionych rozpoczęcie żywienia pozajelitowego może spowodować przemieszczanie płynów w organizmie i w wyniku tego prowadzić do obrzęku płuc i zastoinowej niewydolności krążenia, jak również do zmniejszenia stężenia w surowicy potasu, fosforu, magnezu i wit. rozpuszczalnych w wodzie. Do zmian tych może dojść w ciągu 24-48 h, w związku z czym w tej grupie pacjentów zaleca się ostrożne i powolne rozpoczynanie żywienia pozajelitowego, w połączeniu ze ścisłym monitorowaniem i odpowiednim podawaniem płynów, elektrolitów, soli mineralnych i wit. Nie należy podawać produktu leczniczego jednocześnie z krwią w tym samym zestawie infuzyjnym, ze względu na ryzyko wystąpienia pseudoaglutynacji. U pacjentów z hiperglikemią konieczne może być podawanie egzogennej insuliny. Ze względu na skład roztworu aminokwasów nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u noworodków i dzieci poniżej 2 rż. Dotychczas brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania produktu leczniczego u dzieci (w wieku 2-16/18 lat). Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn - nieistotny.

Niektóre leki, jak np. insulina, mogą wpływać na aktywność lipazy. Wydaje się jednak, że ten rodzaj interakcji ma jedynie ograniczone znaczenie kliniczne. Heparyna podawana w dawkach leczniczych powoduje przejściowe uwalnianie lipazy lipoproteinowej do krążenia. Może to początkowo spowodować zwiększoną lipolizę osoczową, a w następstwie przejściowo zmniejszyć klirens triglicerydów. Olej sojowy zawiera naturalną wit. K1. Jednak jej stężenie w produkcie leczniczym jest na tyle niskie, że nie powinno istotnie wpłynąć na proces krzepnięcia krwi u pacjentów leczonych pochodnymi kumaryny.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Nie przeprowadzono badań nad toksycznym wpływem produktu leczniczego na reprodukcję u zwierząt. W trakcie ciąży i karmienia piersią może zaistnieć konieczność zastosowania żywienia pozajelitowego. Preparat można podawać kobietom w ciąży i karmiącym piersią wyłącznie po starannym rozważeniu konieczności podjęcia tego leczenia.

Zaburzenia serca: (rzadko) tachykardia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) brak łaknienia, nudności, wymioty. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia ogólne i i stany w miejscu podania: (często) nieznaczne podwyższenie temperatury ciała; (niezbyt często) dreszcze, zawroty głowy, bóle głowy; (rzadko) reakcje nadwrażliwości (np. reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, wysypka skórna, pokrzywka, uderzenia gorąca, bóle głowy), uczucie gorąca lub zimna, bladość, sinica, ból w obrębie szyi, pleców, kości, klatki piersiowej i lędźwi. W przypadku wystąpienia tych objawów niepożądanych należy przerwać infuzję produktu leczniczego lub w razie potrzeby kontynuować ją w zmniejszonej dawce. Zaburzona zdolność do eliminacji triglicerydów może spowodować wystąpienie zespołu przedawkowania tłuszczu po podaniu nadmiernych dawek produktu leczniczego. Należy obserwować pacjenta celem wykrycia możliwych objawów nadmiernego obciążenia metabolicznego. Przyczyna może być genetyczna (odmienność osobnicza metabolizmu) lub może występować zaburzenie metabolizmu tłuszczu w wyniku aktualnych lub przebytych chorób. Zespół przedawkowania tłuszczu może wystąpić w trakcie ciężkiej hipertriglicerydemii, nawet w przypadku podawania infuzji z zalecaną szybkością, oraz w związku z nagłą zmianą stanu klinicznego pacjenta, np. w wyniku zaburzenia czynności nerek lub zakażenia. Zespół przedawkowania tłuszczu charakteryzuje się hiperlipidemią, gorączką, naciekaniem tłuszczu, powiększeniem wątroby z żółtaczką lub bez, powiększeniem śledziony, anemią, leukopenią, trombocytopenią, zaburzeniami krzepnięcia krwi, hemolizą i retikulocytozą, nieprawidłowymi wynikami prób wątrobowych i śpiączką. Wszystkie te objawy ustępują na ogół po przerwaniu infuzji tłuszczów. W przypadku większej niż zalecana szybkości infuzji, mogą wystąpić działania niepożądane, związane z zawartością aminokwasów w produkcie leczniczym. Są to nudności, wymioty, dreszcze i nadmierna potliwość. Infuzja aminokwasów może również spowodować zwiększenie temperatury ciała. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może dojść do zwiększenia stężenia metabolitów zawierających azot (np. kreatyniny, mocznika). W przypadku przekroczenia zdolności pacjenta do klirensu glukozy rozwinie się hiperglikemia.

W przypadku wystąpienia objawów przedawkowania tłuszczu lub aminokwasów należy zmniejszyć szybkość infuzji lub ją przerwać. Nie istnieje swoiste antidotum do podania w przypadku przedawkowania. W sytuacjach nagłego zagrożenia zdrowia i życia pacjenta należy zasadniczo stosować czynności podtrzymujące podstawowe funkcje życiowe, ze szczególnym uwzględnieniem czynności układu oddechowego i układu krążenia. Niezbędna jest ścisła kontrola parametrów biochemicznych i podjęcie właściwego leczenia stwierdzonych odchyleń od normy. W przypadku wystąpienia hiperglikemii należy podjąć czynności dostosowane do sytuacji klinicznej, polegające na podaniu odpowiedniej dawki insuliny i/lub na skorygowaniu szybkości infuzji. Dodatkowo przedawkowanie może prowadzić do przewodnienia, zaburzeń gospodarki elektrolitowej oraz wystąpienia hiperosmolalności. Rzadko, w niektórych ciężkich przypadkach przedawkowania, może okazać się niezbędne zastosowanie hemodializy, hemofiltracji lub hemodiafiltracji.

Składniki produktu leczniczego - olej sojowy, triglicerydy o średniej długości łańcucha, olej z oliwek i olej rybny - wykazują indywidualne właściwości farmakodynamiczne, z wyjątkiem wartości energetycznej.

986 ml, 1477 ml lub 1970 ml emulsji zawiera: 500 ml, 750 ml lub 1000 ml roztworu aminokwasów z elektrolitami, 298 ml, 446 ml lub 595 ml glukozy 42% i 188 ml, 281 ml lub 375 ml emulsji tłuszczowej.

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.