Silodosin Recordati - charakterystyka produktu leczniczego dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Silodosin Recordati jest wskazany w leczeniu objawów przedmiotowych i podmiotowych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH) u dorosłych mężczyzn.

Lek działa poprzez selektywną blokadę receptorów α1A-adrenergicznych, co prowadzi do rozluźnienia mięśni gładkich w gruczole krokowym, podstawie i szyjce pęcherza oraz torebce stercza. Efektem jest zmniejszenie oporu podpęcherzowego i poprawa objawów zarówno w fazie gromadzenia, jak i wydalania moczu.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabela 1. Dawkowanie Silodosin Recordati w zależności od grupy pacjentów

Kapsułki należy przyjmować doustnie, raz na dobę, z posiłkiem, najlepiej o stałej porze. Kapsułek nie należy rozgryzać ani otwierać - należy połykać je w całości, popijając szklanką wody.

Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr <30 ml/min) oraz z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Stosowanie u dzieci i młodzieży nie jest właściwe w tym wskazaniu.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na sylodosynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Zespół wiotkiej tęczówki śródoperacyjnej (IFIS)

U pacjentów przyjmujących lub wcześniej leczonych α1-blokerami podczas operacji zaćmy obserwowano wystąpienie IFIS (odmiana zespołu małej źrenicy). Może to prowadzić do zwiększonej liczby powikłań w trakcie zabiegu. Nie zaleca się rozpoczynania terapii sylodosyną u pacjentów planujących operację zaćmy. Należy rozważyć przerwanie leczenia na 1-2 tygodnie przed zabiegiem, jednak nie ustalono optymalnego czasu odstawienia leku. Zespół chirurgów i okulistów powinien być poinformowany o stosowaniu sylodosyny przez pacjenta, aby zapewnić odpowiednie postępowanie w przypadku wystąpienia IFIS.

Przed planowaną operacją zaćmy należy poinformować okulistę o stosowaniu sylodosyny oraz rozważyć czasowe odstawienie leku.

Niedociśnienie ortostatyczne

Częstość występowania działań ortostatycznych podczas stosowania sylodosyny jest bardzo niska. Jednakże u pojedynczych pacjentów może wystąpić obniżenie ciśnienia tętniczego, w rzadkich przypadkach prowadzące do omdlenia. Przy pierwszych objawach niedociśnienia ortostatycznego (zawroty głowy po pionizacji) pacjent powinien usiąść lub położyć się do ustąpienia objawów. Nie zaleca się stosowania sylodosyny u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym w wywiadzie.

Należy poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia objawów niedociśnienia ortostatycznego i pouczyć o odpowiednim postępowaniu.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

Nie zaleca się stosowania sylodosyny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr <30 ml/min) oraz z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa w tych grupach pacjentów.

Rak gruczołu krokowego

Przed rozpoczęciem leczenia sylodosyną należy wykluczyć obecność raka gruczołu krokowego, gdyż BPH i rak prostaty mogą dawać podobne objawy. Zaleca się wykonanie badania per rectum oraz oznaczenie PSA przed terapią i w trakcie leczenia.

Wpływ na płodność

Leczenie sylodosyną prowadzi do zmniejszenia ilości nasienia podczas orgazmu lub braku wytrysku, co może mieć tymczasowy wpływ na męską płodność. Efekt ten ustępuje po przerwaniu przyjmowania leku.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów

Silodosin Recordati wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia objawów niedociśnienia ortostatycznego i przestrzec przed prowadzeniem pojazdów, dopóki nie poznają indywidualnej reakcji na lek.

Pacjentów należy poinformować o potencjalnym wpływie leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn, szczególnie na początku terapii.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Sylodosyna jest metabolizowana głównie przez CYP3A4, dehydrogenazę alkoholową i UGT2B7. Jest również substratem P-glikoproteiny. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu inhibitorów lub induktorów tych enzymów i transporterów.

Silne inhibitory CYP3A4

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania sylodosyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, rytonawir, cyklosporyna) ze względu na znaczące zwiększenie ekspozycji na sylodosynę (3,7-krotne zwiększenie Cmax i 3,1-krotne zwiększenie AUC).

Umiarkowane inhibitory CYP3A4

Jednoczesne stosowanie z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (np. diltiazem) powoduje około 30% zwiększenie AUC sylodosyny, co nie ma istotnego znaczenia klinicznego i nie wymaga dostosowania dawki.

Inhibitory PDE-5

Obserwowano minimalne interakcje farmakodynamiczne między sylodosyną a maksymalnymi dawkami sildenafilu lub tadalafilu. U pacjentów powyżej 65 roku życia odnotowano średnie obniżenie ciśnienia tętniczego o 5-15 mmHg (skurczowe) i 0-10 mmHg (rozkurczowe). Pacjentów stosujących jednocześnie inhibitory PDE-5 i sylodosynę należy monitorować pod kątem możliwych działań niepożądanych.

Leki przeciwnadciśnieniowe

W badaniach klinicznych nie stwierdzono zwiększonej częstości występowania niedociśnienia ortostatycznego u pacjentów stosujących jednocześnie leki przeciwnadciśnieniowe. Niemniej należy zachować ostrożność przy rozpoczynaniu terapii skojarzonej i monitorować pacjentów pod kątem potencjalnych działań niepożądanych.

Przy stosowaniu sylodosyny należy zwrócić szczególną uwagę na potencjalne interakcje z inhibitorami CYP3A4 oraz lekami wpływającymi na ciśnienie tętnicze.

Działania niepożądane

Najczęstszym działaniem niepożądanym zgłaszanym podczas stosowania sylodosyny są zaburzenia wytrysku (wytrysk wsteczny, anejakulacja) występujące u około 23% pacjentów. Efekt ten jest odwracalny po odstawieniu leku.

Inne często występujące działania niepożądane to:

• Zawroty głowy (1-10%)
• Niedociśnienie ortostatyczne (1-10%)
• Przekrwienie błony śluzowej nosa (1-10%)
• Biegunka (1-10%)

Rzadziej obserwowano:

• Zmniejszenie libido (<1%)
• Omdlenia (<0,1%)
• Tachykardię (<1%)
• Nudności (<1%)
• Suchość w jamie ustnej (<1%)
• Zaburzenia czynności wątroby (<1%)
• Reakcje skórne (wysypka, świąd) (<1%)

Profil działań niepożądanych sylodosyny jest korzystny, z przewagą odwracalnych zaburzeń wytrysku. Ciężkie działania niepożądane występują rzadko.

Właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne

Sylodosyna jest wysoce selektywnym antagonistą receptorów α1A-adrenergicznych. Stosunek powinowactwa do receptorów α1A:α1B wynosi 162:1, co przekłada się na minimalne działanie ogólnoustrojowe przy zachowaniu silnego efektu w obrębie układu moczowego.

Lek wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza (96,6%). Metabolizowany jest głównie przez CYP3A4 oraz w mniejszym stopniu przez dehydrogenazę alkoholową i UGT2B7.

Wysoka selektywność sylodosyny wobec receptorów α1A-adrenergicznych przekłada się na korzystny profil bezpieczeństwa przy zachowaniu skuteczności w leczeniu BPH.