Dawkowanie

Tabela przedstawia zalecane dawkowanie Silamilu w różnych grupach pacjentów. Należy zwrócić uwagę na konieczność modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby oraz stosujących silne inhibitory CYP3A4.

Maksymalny efekt terapeutyczny leku obserwuje się najwcześniej po 4 tygodniach stosowania. Należy o tym poinformować pacjenta, aby nie zniechęcał się brakiem natychmiastowej poprawy.

Przeciwwskazania

Stosowanie Silamilu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Zatrzymanie moczu
• Ciężkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe (w tym toksyczne rozdęcie okrężnicy)
• Miastenia
• Jaskra z wąskim kątem przesączania
• Nadwrażliwość na solifenacynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• Pacjenci poddawani hemodializie
• Ciężkie zaburzenia czynności wątroby
• Ciężkie zaburzenia czynności nerek lub umiarkowane zaburzenia czynności wątroby u pacjentów leczonych jednocześnie silnym inhibitorem CYP3A4 (np. ketokonazolem)

Należy dokładnie ocenić stan pacjenta przed włączeniem leczenia Silamilem, aby wykluczyć powyższe przeciwwskazania. W razie wątpliwości wskazane jest przeprowadzenie dodatkowych badań diagnostycznych.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem leczenia Silamilem należy rozważyć inne przyczyny częstomoczu, takie jak niewydolność serca czy choroba nerek. W przypadku zakażenia układu moczowego konieczne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia przeciwbakteryjnego.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów:

• Z istotnym klinicznie zwężeniem drogi odpływu moczu z pęcherza i ryzykiem zatrzymania moczu
• Z zaburzeniami drożności przewodu pokarmowego
• Z ryzykiem zwolnionej perystaltyki przewodu pokarmowego
• Z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr ≤30 ml/min)
• Z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 wg skali Childa-Pugha)
• Jednocześnie leczonych silnym inhibitorem CYP3A4
• Z przepukliną rozworu przełykowego, refluksem żołądkowo-przełykowym
• Z neuropatią autonomicznego układu nerwowego

U pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak wcześniej stwierdzony zespół wydłużonego odstępu QT i hipokaliemia, obserwowano wydłużenie odstępu QT oraz zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes. Należy zachować ostrożność u takich pacjentów.

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności u pacjentów z nadreaktywnością wypieracza pochodzenia neurogennego.

Interakcje

Jednoczesne stosowanie Silamilu z innymi lekami o działaniu cholinolitycznym może nasilać działanie terapeutyczne i zwiększać ryzyko działań niepożądanych. Należy zachować około tygodniową przerwę między odstawieniem Silamilu a rozpoczęciem leczenia innym lekiem cholinolitycznym.

Solifenacyna może osłabiać działanie leków pobudzających perystaltykę przewodu pokarmowego, takich jak metoklopramid i cyzapryd.

Solifenacyna jest metabolizowana przez CYP3A4. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (np. ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol) może znacząco zwiększyć ekspozycję na solifenacynę. W takich przypadkach maksymalna dawka Silamilu nie powinna przekraczać 5 mg na dobę.

Nie wykazano istotnych interakcji solifenacyny z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, warfaryną czy digoksyną.

Ciąża i laktacja

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania solifenacyny w czasie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego szkodliwego wpływu na płodność, rozwój zarodka/płodu czy przebieg porodu, jednak potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Nie zaleca się stosowania Silamilu w okresie ciąży ani u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji.

Brak danych o przenikaniu solifenacyny do mleka kobiecego. U myszy solifenacyna i/lub jej metabolity przenikały do mleka, powodując zaburzenia rozwoju noworodków. Z tego względu nie należy stosować Silamilu w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane

Najczęstszym działaniem niepożądanym Silamilu jest suchość w jamie ustnej, występująca u 11% pacjentów przyjmujących dawkę 5 mg i 22% pacjentów przyjmujących 10 mg na dobę. Inne częste działania niepożądane to:

• Zaparcia
• Nudności
• Niestrawność
• Ból brzucha
• Niewyraźne widzenie

Rzadziej obserwowano: senność, zaburzenia smaku, zawroty głowy, ból głowy, suchość oczu, suchość błony śluzowej nosa, chorobę refluksową żołądkowo-przełykową, suchość w gardle, suchość skóry, trudności w oddawaniu moczu, zmęczenie, obrzęki obwodowe.

W pojedynczych przypadkach raportowano poważniejsze działania niepożądane, takie jak: zatrzymanie moczu, niedrożność jelita grubego, reakcje anafilaktyczne, omamy, zaburzenia rytmu serca, obrzęk naczynioruchowy.

Przedawkowanie

Przedawkowanie solifenacyny może prowadzić do nasilonych objawów cholinolitycznych. Największa przypadkowo podana dawka to 280 mg w ciągu 5 godzin, co spowodowało zmiany stanu psychicznego niewymagające hospitalizacji.

W przypadku przedawkowania należy:

• Podać węgiel aktywny
• Rozważyć płukanie żołądka (jeśli wykonane w ciągu 1 godziny)
• Nie prowokować wymiotów
• Leczyć objawowo: w przypadku ciężkich objawów cholinolitycznych zastosować fizostygminę lub karbachol, przy drgawkach - benzodiazepiny, przy niewydolności oddechowej - wentylację mechaniczną
• Monitorować EKG pod kątem wydłużenia odstępu QT

Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z ryzykiem wydłużenia odstępu QT oraz istotnymi chorobami serca.

Właściwości farmakologiczne

Solifenacyna jest konkurencyjnym, wybiórczym antagonistą receptora cholinergicznego, głównie podtypu M3. Blokując receptory muskarynowe w pęcherzu moczowym, hamuje skurcze mięśni gładkich wypieracza wywoływane przez acetylocholinę. Badania in vitro i in vivo potwierdziły wysoką selektywność solifenacyny wobec receptorów M3 przy minimalnym powinowactwie do innych receptorów i kanałów jonowych.

Maksymalny efekt terapeutyczny Silamilu obserwuje się po około 4 tygodniach stosowania. Lek charakteryzuje się dobrą tolerancją - w badaniach klinicznych około 90% pacjentów ukończyło 12-tygodniowy okres leczenia.

Skład

Jedna tabletka powlekana Silamilu zawiera 10 mg solifenacyny bursztynianu, co odpowiada 7,5 mg solifenacyny.

Silamil jest skutecznym i dobrze tolerowanym lekiem w terapii zespołu pęcherza nadreaktywnego. Jego selektywne działanie na receptory M3 w pęcherzu moczowym zapewnia złagodzenie objawów przy ograniczeniu działań niepożądanych. Kluczowe jest odpowiednie dawkowanie i monitorowanie pacjenta, szczególnie w przypadku współistniejących chorób lub stosowania innych leków.