Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Seractil®

Dexibuprofen

tabl. powl.
400 mg
10 szt.
Doustnie
Rx
100%
14,90
Seractil®
tabl. powl.
400 mg
30 szt.
Doustnie
Rx
100%
38,50

Seractil® - charakterystyka leku dla lekarzy

Wskazania do stosowania

Seractil® jest wskazany w objawowym leczeniu następujących stanów:

  • Ból i zapalenie w chorobie zwyrodnieniowej stawów
  • Ostry ból menstruacyjny
  • Inne rodzaje bólu o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, takie jak:
    • Bóle mięśniowo-szkieletowe
    • Bóle zębów

Lek wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, co czyni go skutecznym w wymienionych wskazaniach.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Seractilu powinno być dostosowane indywidualnie do nasilenia choroby i dolegliwości pacjenta. Kluczową zasadą jest stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów, co pozwala ograniczyć ryzyko działań niepożądanych.

Wskazanie Dawkowanie Maksymalna dawka dobowa
Ból łagodny do umiarkowanego Dawka początkowa: 200 mg
Dawka dobowa: 600 mg		 1200 mg
Ostry ból Do 1200 mg/dobę 1200 mg
Bóle menstruacyjne 600-900 mg/dobę w 3 dawkach podzielonych 900 mg

Maksymalna dawka jednorazowa wynosi 400 mg deksibuprofenu.

Sposób podawania: Lek stosuje się doustnie, podczas posiłku, popijając płynem. W cy umieścić tabletkę na twardym podłożu i nacisnąć dwoma palcami wskazującymi lub kciukami.

Dawkowanie Seractilu jest elastyczne i zależy od rodzaju oraz nasilenia dolegliwości. Kluczowe jest stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez najkrótszy możliwy okres, co minimalizuje ryzyko działań niepożądanych.

Szczególne grupy pacjentów

Dzieci i młodzież

Brak danych dotyczących stosowania deksibuprofenu u osób poniżej 18 roku życia. Stosowanie leku w tej grupie wiekowej nie jest zalecane.

Pacjenci w podeszłym wieku

Zaleca się rozpoczynanie leczenia od najmniejszych skutecznych dawek. W przypadku dobrej tolerancji, dawkowanie można zwiększyć do dawki zalecanej dla ogólnej populacji.

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby należy rozpocząć leczenie od najmniejszej dawki. Wymagane jest kontrolowanie wskaźników czynności wątroby. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Pacjenci z niewydolnością nerek

U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek dawka powinna być jak najmniejsza. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Dawkowanie Seractilu wymaga szczególnej uwagi u pacjentów w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności wątroby i nerek. W tych grupach zaleca się rozpoczynanie terapii od najmniejszych skutecznych dawek i ścisłe monitorowanie pacjenta.

Przeciwwskazania

Stosowanie Seractilu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

  • Nadwrażliwość na deksibuprofen, ibuprofen lub którykolwiek ze składników leku
  • Nadwrażliwość na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
  • Czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy
  • Skaza krwotoczna
  • Ciężka niewydolność wątroby lub nerek
  • III trymestr ciąży

Przed przepisaniem Seractilu należy dokładnie zebrać wywiad medyczny pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem chorób przewodu pokarmowego, zaburzeń krzepnięcia oraz funkcji wątroby i nerek.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie Seractilu wymaga szczególnej ostrożności u pacjentów z:

  • Astmą oskrzelową i innymi przewlekłymi chorobami dróg oddechowych
  • Skłonnością do alergii
  • Ciężką niewydolnością wątroby, nerek lub serca
  • Nadciśnieniem tętniczym nie poddającym się leczeniu

Podczas długotrwałego stosowania preparatu należy regularnie wykonywać badania laboratoryjne. Lek może wpływać na wyniki niektórych testów.

Pacjenci powinni być poinformowani o konieczności przerwania przyjmowania leku w przypadku wystąpienia nagłych, intensywnych dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, bólów i zawrotów głowy, zaburzeń widzenia lub słuchu, obrzęków.

Stosowanie Seractilu wymaga ścisłego monitorowania pacjentów z chorobami współistniejącymi, szczególnie ze strony układu oddechowego, sercowo-naczyniowego oraz wątroby i nerek. Kluczowa jest edukacja pacjenta w zakresie objawów wymagających natychmiastowego przerwania terapii.

Warto zapamiętać
  • Seractil zawiera deksibuprofen - aktywny enancjomer ibuprofenu, co pozwala na stosowanie mniejszych dawek w porównaniu do racemicznego ibuprofenu.
  • Maksymalna dawka dobowa Seractilu wynosi 1200 mg, a jednorazowa 400 mg. Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do potrzeb pacjenta.

Interakcje lekowe

Seractil wchodzi w istotne interakcje z wieloma grupami leków:

  • Leki przeciwzakrzepowe (pochodne kumaryny, heparyna): nasilenie działania przeciwzakrzepowego
  • Inne NLPZ: nasilenie działań niepożądanych
  • Doustne leki przeciwcukrzycowe (głównie pochodne sulfonylomocznika): nasilenie działania hipoglikemizującego
  • Fenytoina, digoksyna, sole litu: nasilenie działania i toksyczności
  • Leki moczopędne oszczędzające potas: zwiększone ryzyko hiperkaliemii
  • Metotreksat: zwiększona toksyczność
  • Glikokortykosteroidy: zwiększone ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego
  • Leki przeciwnadciśnieniowe: osłabienie działania hipotensyjnego
  • Probenecid i sulfinpyrazon: spowolnienie eliminacji deksibuprofenu
  • Alkohol: nasilenie działania deksibuprofenu i obniżenie tolerancji żołądkowej
  • Kwas acetylosalicylowy i jego pochodne: zmniejszenie efektu przeciwzapalnego deksibuprofenu

Przed włączeniem Seractilu do terapii należy dokładnie przeanalizować listę leków przyjmowanych przez pacjenta. Szczególną uwagę należy zwrócić na leki przeciwzakrzepowe, przeciwcukrzycowe oraz inne NLPZ. W przypadku konieczności łączenia Seractilu z lekami wchodzącymi w interakcje, należy rozważyć modyfikację dawkowania i ścisłe monitorowanie pacjenta.

Ciąża i laktacja

Stosowanie Seractilu w okresie ciąży jest dopuszczalne jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Lek jest bezwzględnie przeciwwskazany w III trymestrze ciąży ze względu na ryzyko wad rozwojowych płodu i komplikacji podczas porodu.

Deksibuprofen jest w niewielkim stopniu wydzielany do mleka matki. Ze względu na potencjalne ryzyko dla dziecka, nie zaleca się stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Seractil powinien być stosowany u kobiet w ciąży tylko w przypadkach bezwzględnej konieczności, po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. W okresie karmienia piersią zaleca się wybór alternatywnych metod leczenia.

Działania niepożądane

Seractil jest zazwyczaj dobrze tolerowany, jednak mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, zaparcia, krwawienia z przewodu pokarmowego
  • Zaburzenia neurologiczne: bóle i zawroty głowy, drażliwość, szum w uszach
  • Reakcje skórne: świąd, zaczerwienienie
  • Obrzęki kończyn

Długotrwałe stosowanie dużych dawek może prowadzić do:

  • Silnych bólów brzucha
  • Uaktywnienia choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy
  • Krwawień z przewodu pokarmowego
  • Zaburzeń psychicznych: bezsenność, depresja, dezorientacja
  • Zaburzeń narządów zmysłów: odwracalne zaburzenia wzroku i słuchu
  • Zaburzeń krwiotworzenia
  • Zaburzeń czynności wątroby i nerek

Pacjenci przyjmujący Seractil powinni być monitorowani pod kątem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego. W przypadku długotrwałej terapii konieczne jest regularne wykonywanie badań kontrolnych, w tym ocena morfologii krwi oraz funkcji wątroby i nerek.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania lub zatrucia Seractilem należy:

  1. Usunąć lek z przewodu pokarmowego, zapobiegając dalszemu wchłanianiu
  2. Podać kilkakrotnie węgiel leczniczy
  3. Zastosować odpowiednie leczenie objawowe, zależnie od stanu pacjenta

Leczenie przedawkowania Seractilu jest głównie objawowe i podtrzymujące. Kluczowe jest szybkie usunięcie niewchłoniętego leku z przewodu pokarmowego oraz monitorowanie funkcji życiowych pacjenta.

Właściwości farmakologiczne

Seractil zawiera deksibuprofen, który jest aktywnym S(+)-enancjomerem ibuprofenu. Deksibuprofen wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe. W porównaniu do racemicznego ibuprofenu, zawierającego 50% nieaktywnego R(-)-enancjomeru, Seractil umożliwia stosowanie mniejszych dawek przy zachowaniu tej samej skuteczności.

Farmakokinetyka:

  • Dobra absorpcja z przewodu pokarmowego
  • Początek działania: po kilkunastu minutach od podania
  • Maksymalne działanie: po 1-2 godzinach
  • Czas działania: około 4 godziny

Seractil, dzięki zawartości wyłącznie aktywnego enancjomeru ibuprofenu, charakteryzuje się szybkim początkiem działania i pozwala na stosowanie mniejszych dawek w porównaniu do standardowego ibuprofenu. To może przekładać się na lepszy profil bezpieczeństwa przy zachowaniu wysokiej skuteczności terapeutycznej.

Skład

1 tabletka powlekana Seractilu zawiera 400 mg deksibuprofenu.

Znajomość składu leku jest istotna przy ustalaniu dawkowania oraz ocenie potencjalnych interakcji z innymi lekami czy suplementami diety.



Wskazania

Objawowe leczenie: bolu i zapalenia w chorobie zwyrodnieniowej stawów; ostrego bolu menstruacyjnego; innych rodzajów bólu o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, takich jak: bóle mięśniowo-szkieletowe lub bóle zębów.

Dawka powinna być dostosowana do nasilenia choroby i dolegliwości pacjenta. Działania niepożądane można ograniczyć, stosując najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Maks. dawka jednorazowa wynosi 400 mg deksibuprofenu. Maks. dawka dobowa wynosi 1200 mg deksibuprofenu. W celu podzielenia na połowy należy umieścić tabl. na twardym podłożu i nacisnąć dwoma palcami wskazującymi lub kciukami. Produkt leczniczy stosuje się doustnie, podczas posiłku, popijając płynem. Zmniejszanie bólu od łagodnego do umiarkowanego: zalecana dawka początkowa wynosi 200 mg deksibuprofenu; dawka dobowa wynosi 600 mg deksibuprofenu. Maks. dawka jednorazowa wynosi 400 mg deksibuprofenu. Dawka ta może być stopniowo zwiększana do 1200 mg deksibuprofenu/dobę u pacjentów z ostrym bólem. Maks. dawka dobowa wynosi 1200 mg deksibuprofenu. Zalecana dawka w łagodzeniu bólów menstruacyjnych: dobowa wynosi 600-900 mg deksibuprofenu, podawana w 3 dawkach podzielonych. Maks. dawka dobowa wynosi 900 mg deksibuprofenu. Dzieci i młodzież. Brak danych dotyczących stosowania deksibuprofenu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat, dlatego stosowanie produktu leczniczego nie jest zalecane w tej grupie wiekowej. Pacjenci w podeszłym wieku. U osób w podeszłym wieku zaleca się rozpoczynać leczenie od jak najmniejszych skutecznych dawek deksibuprofenu. W przypadku dobrej tolerancji produktu leczniczego dawkowanie można zwiększyć do dawki zalecanej dla ogólnej populacji. Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby należy rozpocząć leczenie od jak najmniejszej dawki produktu leczniczego, a ponadto wymagane jest kontrolowanie wskaźników czynności wątroby. Deksibuprofen nie może być stosowany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek dawka deksibuprofenu powinna być jak najmniejsza. Produkt leczniczy nie może być stosowany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerekU pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek dawka deksibuprofenu powinna być jak najmniejsza. Produkt leczniczy nie może być stosowany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Nie stosować u dzieci do lat 7.

Nadwrażliwość na deksibuprofen i ibuprofen lub na pozostałe składniki leku, a także na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy oraz skaza krwotoczna.

Szczególnie ostrożnie należy stosować u pacjentów z astmą oskrzelową oraz innymi przewlekłymi chorobami dróg oddechowych, a także u osób ze skłonnością do alergii. Lek należy ostrożnie stosować u osób z ciężką niewydolnością wątroby i nerek oraz serca, również w nadciśnieniu nie poddającym się leczeniu. Podczas długotrwałego stosowania preparatu należy wykonywać badania laboratoryjne. Lek ten może wpływać na wyniki niektórych z nich. W przypadku wystąpienia nagłych, intensywnych dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, bólów i zawrotów głowy, zaburzeń widzenia lub słuchu, obrzęków, pacjent powinien przerwać przyjmowanie leku. Preparat nie ogranicza zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych, jednak u osób, u których występują działania niepożądane, takie jak zawroty głowy lub uczucie zmęczenia należy liczyć się z możliwością ograniczenia zdolności do kierowania pojazdami mechanicznymi i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Deksibuprofen nasila działanie leków przeciwzakrzepowych (głównie z grupy pochodnych kumaryny i heparyny oraz niektórych innych inhibitorów agregacji płytek). Nasila działanie, również niepożądane, wywołane przez inne środki przeciwreumatyczne. Nasila działanie doustnych środków przeciwcukrzycowych (głównie pochodnych sulfonylomocznika), a także fenytoiny, digoksyny, soli litu oraz środków moczopędnych oszczędzających potas. Zwiększa toksyczność metotreksatu. Równoczesne stosowanie glikokortykosteroidów zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień z żołądka i jelit oraz nawrotu choroby wrzodowej. Deksibuprofen osłabia działanie spironolaktonu, furosemidu oraz leków stosowanych w nadciśnieniu tętniczym. Probenecid i sulfinpyrazon zwalniają eliminację deksibuprofenu i wydłużają czas jego działania. Alkohol nasila działanie deksibuprofenu i jednocześnie obniża tolerancję żołądkową na ten lek. Kwas salicylowy i jego pochodne zmniejszają efekt przeciwzapalny leku; preparatów tych nie należy stosować równocześnie.

W okresie ciąży lek można stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Nie stosować w III trymestrze ciąży, gdyż lek może powodować wady rozwojowe płodu i komplikacje podczas porodu. Deksibuprofen jest w nieznacznym stopniu wydzielany z mlekiem matki, dlatego nie należy stosować preparatu w czasie karmienia piersią.

Preparat jest na ogół dobrze tolerowany. Działania niepożądane występują rzadko i ustępują szybko po odstawieniu leku. Objawiać się mogą nudnościami, wymiotami, bólami brzucha, biegunką, zaparciami, krwawieniami z przewodu pokarmowego, bólami i zawrotami głowy, drażliwością, szumem w uszach, swędzeniem i zaczerwienieniem skóry, obrzękami kończyn. Długotrwałe leczenie dużymi dawkami może niekiedy powodować silne bóle brzucha, uaktywnienie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy oraz krwawienia z przewodu pokarmowego. Wystąpić może bezsenność, depresja, dezorientacja, ospałość, odwracalne zaburzenia wzroku i słuchu, zaburzenia krwiotworzenia, gorączka, duszności z obniżeniem ciśnienia krwi, zaburzenia czynności wątroby, uszkodzenie nerek.

W przypadku przedawkowania lub zatrucia należy usunąć lek z przewodu pokarmowego nie dopuszczając do jego dalszego wchłaniania. W tym celu można kilkakrotnie podać węgiel leczniczy po czym, zależnie od stanu chorego, zastosować odpowiednie leczenie objawowe.

Deksibuprofen działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie i przeciwgorączkowo. Jest jednym z dwóch enancjomerów racemicznego ibuprofenu, składającego się w 50% z S(+)-ibuprofenu i w 50% z R(-)-ibuprofenu. Działanie farmakologiczne wykazuje jedynie S(+)-ibuprofen, dlatego preparat, zawierający wyłącznie aktywną postać leku, umożliwia zmniejszenie dawki w stosunku do racemicznego ibuprofenu. Deksibuprofen jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Początek działania występuje po kilkunastu min od chwili podania. Maks. działanie obserwuje się po 1-2 h. Czas działania leku wynosi około 4 h.

1 tabl. powl. zawiera 400 mg deksibuprofenu.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.

Ograniczenie spożycia soli u osób starszych może spowodować zaburzenia ukrwienia nerek i ich czynności, co z kolei może wystąpić jako działanie niepożądane inhibitorów ACE - współistnienie tych dwóch czynników istotnie zwiększa możliwość uszkodzenia nerek (działanie synergiczne). Ograniczenie spożycia soli u osób leczonych cyklosporyną powoduje nasilenie nefrotoksycznego działania leku, prowadzącego do niewydolności nerek. Zwiększenie reabsorpcji litu w kanalikach nerkowych w wyniku zaburzeń funkcji nerek spowodowanych niedoborem sodu, może powodować niedociśnienie tętnicze z zawrotami głowy, zaburzenia rytmu serca, tachykardię, zaburzenia widzenia, nadmierną senność lub bezsenność, depresję.