Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Sandostatin®

Octreotide

inj. [roztw.]
50 µg/ml
5 amp. 1 ml
Iniekcje
Rx
100%
34,34
B (1)
bezpł.
R (2)
27,40
S (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.
Sandostatin®
inj. [roztw.]
100 µg/ml
5 amp. 1 ml
Iniekcje
Rx
100%
45,79
B (1)
bezpł.
R (2)
26,29
S (3)
bezpł.
DZ (4)
bezpł.

Sandostatin® - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Sandostatin jest wskazany w następujących przypadkach:

  • Leczężenia hormonu wzrostu (GH) i insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF) w osoczu pacjentów z akromegalią, u których leczenie chirurgiczne lub radioterapia okazały się niewystarczające. Lek zalecany jest również u pacjentów z akromegalią, u których leczenie chirurgiczne jest przeciwwskazane, którzy odmawiają takiego leczenia lub są w okresie przejściowym przed wystąpieniem pełnych efektów radioterapii.
  • Łagodzenie objawów spowodowanych hormonalnie czynnymi guzami żołądka GEP), takimi jak rakowiaki z cechami zespołu rakowiaka. Należy pamiętać, że Sandostatin nie jest lekiem przeciwnowotworowym i nie powoduje wyleczenia.
  • Zapobieganie powikłaniom po operacjach trzustki.
  • Nagłe postępowanie w celu zahamowania krwawień lub zapobiegania nawrotom krwawień z żylaków przełyku w przebiegu marskości wątroby. Lek stosuje się w połączeniu ze specyficznym leczeniem, takim jak endoskopowa skleroterapia żylaków.
  • Leczenie gruczolaków przysadki wydzielających TSH: gdy nie doszło do normalizacji wydzielania po leczeniu chirurgicznym i/lub radioterapii; u pacjentów, dla których leczenie chirurgiczne nie jest odpowiednie; u pacjentów napromienianych, do czasu osiągnięcia skuteczności radioterapii.

Sandostatin wykazuje szerokie spektrum zastosowań w endokrynologii i gastroenterologii, szczególnie w przypadkach nadmiernego wydzielania hormonów lub jako terapia wspomagająca w leczeniu powikłań.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Sandostatinu należy dostosować indywidualnie w zależności od wskazania i odpowiedzi pacjenta na leczenie. Poniżej przedstawiono zalecane schematy dawkowania dla poszczególnych wskazań:

Wskazanie Dawkowanie
Akromegalia Początkowo 0,05-0,1 mg s.c. co 8-12h. Dawkę należy dostosować w zależności od comiesięcznych oznaczeń GH i IGF-1. Optymalna dawka dobowa dla większości pacjentów wynosi 0,3 mg. Maksymalna dawka dobowa: 1,5 mg.
Guzy GEP Początkowo 0,05 mg s.c. 1-2x/dobę. Dawkę można zwiększać stopniowo do 0,1-0,2 mg 3x/dobę w zależności od odpowiedzi klinicznej.
Powikłania po operacjach trzustki 0,1 mg s.c. 3x/dobę przez 7 dni, rozpoczynając w dniu operacji, co najmniej 1h przed laparotomią.
Krwawienie z żylaków przełyku 25 µg/h w ciągłej infuzji i.v. przez 5 dni.
Gruczolaki przysadki wydzielające TSH 100 µg s.c. 3x/dobę. Dawkę można dostosować w zależności od odpowiedzi TSH i hormonów tarczycy.

Dawkowanie należy dostosować u pacjentów w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności wątroby. Doświadczenie ze stosowaniem leku u dzieci jest ograniczone.

Przeciwwskazania

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania Sandostatinu jest nadwrażliwość na substancję czynną (oktreotyd) lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Podczas stosowania Sandostatinu należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

  • U pacjentów z guzami przysadki wydzielającymi hormon wzrostu - istnieje ryzyko rozrostu guza.
  • U kobiet w wieku rozrodczym - lek może przywracać płodność, należy stosować odpowiednią antykoncepcję.
  • Konieczne jest monitorowanie czynności tarczycy i wątroby podczas długotrwałego leczenia.
  • Możliwe jest wystąpienie bradykardii - może być konieczne dostosowanie dawek leków kardiologicznych.
  • Zwiększone ryzyko tworzenia się kamieni żółciowych - zaleca się regularne badania USG.
  • Wpływ na metabolizm glukozy - możliwe zaburzenia tolerancji glukozy, hipo- lub hiperglikemia.
  • Możliwe zaburzenia wchłaniania witaminy B12 - zaleca się monitorowanie jej poziomu.

Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy, osłabienia lub bólu głowy.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Sandostatin może wchodzić w interakcje z następującymi lekami:

  • Antagoniści receptorów β-adrenergicznych, antagoniści kanałów wapniowych, leki regulujące gospodarkę wodno-elektrolitową - może być konieczne dostosowanie dawek.
  • Insulina i leki przeciwcukrzycowe - może być konieczne dostosowanie dawek.
  • Cyklosporyna - zmniejszone wchłanianie jelitowe.
  • Cymetydyna - opóźnione wchłanianie.
  • Bromokryptyna - zwiększona biodostępność.
  • Leki metabolizowane przez CYP3A4 o wąskim indeksie terapeutycznym (np. chinidyna, terfenadyna) - zachować ostrożność.

Ze względu na możliwe interakcje, podczas stosowania Sandostatinu może być konieczne dostosowanie dawkowania jednocześnie przyjmowanych leków.

Wpływ na ciążę i laktację

Dane dotyczące stosowania oktreotydu u kobiet w ciąży są ograniczone. Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania leku w czasie ciąży. Nie wiadomo, czy oktreotyd przenika do mleka ludzkiego, dlatego podczas leczenia nie należy karmić piersią. Wpływ leku na płodność u ludzi nie jest znany.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane Sandostatinu obejmują:

  • Zaburzenia żołądka i jelit: biegunka, bóle brzucha, nudności, zaparcia, wzdęcia
  • Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego
  • Zaburzenia metabolizmu: hiperglikemia, hipoglikemia
  • Zaburzenia układu nerwowego: bóle i zawroty głowy
  • Reakcje w miejscu wstrzyknięcia
  • Zaburzenia czynności tarczycy

Rzadziej mogą wystąpić: reakcje alergiczne, zaburzenia rytmu serca, zapalenie trzustki, zaburzenia czynności wątroby. W przypadku wystąpienia poważnych działań niepożądanych należy skontaktować się z lekarzem.

Mechanizm działania

Oktreotyd, substancja czynna Sandostatinu, jest syntetycznym analogiem somatostatyny o dłuższym okresie działania. Hamuje on patologicznie zwiększone wydzielanie hormonu wzrostu, peptydów i serotoniny uwalnianych przez układ żołądkowo-jelitowo-trzustkowy. Wykazuje silniejsze i bardziej selektywne działanie hamujące na hormon wzrostu i glukagon w porównaniu do naturalnej somatostatyny.

Warto zapamiętać

Kluczowe informacje o Sandostatinie:

  • Lek stosowany głównie w leczeniu akromegalii i guzów neuroendokrynnych
  • Wymaga indywidualnego dostosowania dawki i ścisłego monitorowania pacjenta

Sandostatin jest skutecznym lekiem w terapii zaburzeń endokrynologicznych, jednak wymaga ścisłego nadzoru lekarskiego ze względu na możliwe działania niepożądane i interakcje. Kluczowe jest indywidualne dostosowanie dawki i regularne monitorowanie pacjenta podczas leczenia.


1) Chemioterapia
Załącznik: C.45.a.
2) Akromegalia
Hiperinsulinizm spowodowany inną przyczyną niż określona w ChPL; objawy hipersekrecji występujące w przebiegu nowotworów neuroendokrynnych innych niż określone w ChPL
3) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
4) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia


Wskazania

Leczenie objawowe i zmniejszanie stężenia hormonu wzrostu (ang. GH) i insulinopodobnego czynnika wzrostu (ang. IGF) w osoczu pacjentów z akromegalią, u których leczenie chirurgiczne lub radioterapia okazały się niewystarczające. Produkt leczniczy jest również zalecany w leczeniu pacjentów z akromegalią, u których leczenie chirurgiczne jest przeciwwskazane bądź u pacjentów odmawiających poddania się takiemu leczeniu lub będących w okresie przejściowym, przed wystąpieniem pełnych efektów radioterapii. Łagodzenie objawów spowodowanych hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki (ang. GEP), takimi jak rakowiaki z cechami zespołu rakowiaka. Lek nie jest lekiem przeciwnowotworowym i nie powoduje u tych pacjentów wyleczenia. Zapobieganie powikłaniom po operacjach trzustki. Nagłe postępowanie w celu zahamowania krwawień lub zapobiegania nawrotom krwawień z żylaków przełyku w przebiegu marskości wątroby. Produkt leczniczy jest stosowany w połączeniu ze specyficznym leczeniem, takim jak endoskopowa skleroterapia żylaków. Leczenie gruczolaków przysadki wydzielających TSH: gdy nie doszło do normalizacji wydzielania po leczeniu chirurgicznym i/lub radioterapii; u pacjentów, dla których leczenie chirurgiczne nie jest odpowiednie; u pacjentów napromienianych, aż do chwili, gdy radioterapia osiągnie skuteczność.

Akromegalia. Początkowo podaje się dawkę 0,05-0,1 mg we wstrzyknięciu podskórnym (s.c.), co 8-12 h. Dawkowanie należy ustalać w zależności od wyników comiesięcznego oznaczania stężenia GH i IGF-1 (docelowe wartości: GH <2,5 ng/ml; IGF-1 w zakresie stężeń fizjologicznych), objawów klinicznych i tolerancji produktu. Dla większości pacjentów optymalna dawka dobowa wynosi 0,3 mg. Nie należy przekraczać maks. dawki dobowej wynoszącej 1,5 mg. U pacjentów otrzymujących ustaloną dawkę produktu leczniczego badanie stężenia GH i IGF-1 należy wykonywać co 6 m-cy. Jeżeli w ciągu 3 m-cy od rozpoczęcia leczenia produktem leczniczym nie udaje się osiągnąć istotnego zmniejszenia stężenia GH i poprawy klinicznej, leczenie należy przerwać. Hormonalnie czynne guzy żołądka, jelit i trzustki. Początkowo podaje się dawkę 0,05 mg podskórnie raz lub 2x/dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej, wpływu na poziom hormonów produkowanych przez guz (w przypadku rakowiaków w zależności od wydalania z moczem kwasu 5-hydroksyindolooctowego) i tolerancji, dawka może być stopniowo zwiększana do 0,1-0,2 mg 3x/dobę. W wyjątkowych przypadkach konieczne może okazać się stosowanie większych dawek. Dawki stosowane w leczeniu podtrzymującym należy ustalać indywidualnie. W przypadku rakowiaków, jeżeli w ciągu tyg. od rozpoczęcia podawania maksymalnej tolerowanej dawki produktu leczniczego nie uzyska się korzystnej odpowiedzi, należy przerwać leczenie. Powikłania po operacjach trzustki. Dawka 0,1 mg 3x/dobę podawana we wstrzyknięciu s.c. przez 7 kolejnych dni, rozpoczynając w dniu operacji przynajmniej na 1 h przed laparotomią. Krwawienie z żylaków żołądkowo-przełykowych. 25 µg/1 h przez 5 dni w ciągłej inf. dożylnej (i.v.). Produkt można rozcieńczać roztw. soli fizjologicznej. U pacjentów z krwawieniami z żylaków żołądkowo-przełykowych w przebiegu marskości wątroby produkt leczniczy podawany w ciągłej inf. dożylnej w dawkach do 50 µg/1 h przez 5 dni był dobrze tolerowany. Leczenie gruczolaków przysadki wydzielających TSH. Na ogół skuteczne dawkowanie to 100 µg 3x/dobę we wstrzyknięciu s.c. Dawkę można dostosować w zależności od odpowiedzi w wydzielaniu TSH i hormonów tarczycy. Ocena skuteczności terapii wymaga, by leczenie było prowadzone przez co najmniej 5 dni. Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku. Brak danych świadczących o gorszej tolerancji lub konieczności stosowania innych dawek produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku. Stosowanie u dzieci. Doświadczenie ze stosowaniem produktu leczniczego u dzieci jest ograniczone. Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z marskością wątroby T0,5 leku może być wydłużony, powodując konieczność dostosowania dawki podtrzymującej. Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności nerek nie wpływają na wielkość całkowitej ekspozycji (AUC) na oktreotyd podawany we wstrzyknięciu podskórnym, dlatego nie ma konieczności dostosowywania dawki produktu leczniczego.

Produkt leczniczy może być bezpośrednio stosowany we wstrzyknięciu podskórnym (s.c.) lub w inf. dożylnej po rozcieńczeniu. Dalsze informacje dotyczące przygotowania i rozcieńczania produktu leczniczego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Guzy przysadki mózgowej wydzielające hormon wzrostu mogą się czasami rozrastać, powodując poważne powikłania (np. ubytki w polu widzenia), dlatego ważne jest, aby każdego pacjenta dokładnie obserwować. Jeżeli pojawią się cechy rozrostu guza, należy rozważyć zastosowanie innych metod leczenia. Terapeutyczne korzyści z leczenia polegające na zmniejszeniu stężenia hormonu wzrostu (GH) oraz normalizacji insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1) u pacjentek z akromegalią mogą potencjalnie przywracać płodność. Pacjentki w wieku rozrodczym powinny być poinformowane o potrzebie stosowania odpowiedniej antykoncepcji podczas leczenia oktreotydem, o ile jest to konieczne. U pacjentów poddanych długotrwałemu leczeniu oktreotydem należy kontrolować czynność tarczycy. U pacjentów leczonych oktreotydem należy kontrolować czynność wątroby. Objawy sercowo-naczyniowe: obserwowano częste przypadki bradykardii. Konieczne może być dostosowanie dawek takich produktów leczniczych jak antagoniści receptorów β-adrenergicznych, antagoniści kanałów wapniowych czy leki stosowane do utrzymania równowagi wodno-elektrolitowej. Oktreotyd hamuje wydzielanie cholecystokininy, co powoduje zmniejszoną kurczliwość pęcherzyka żółciowego i wzrost ryzyka osiadania błotka żółciowego i tworzenia się kamieni żółciowych. Częstość przypadków tworzenia się kamieni żółciowych w czasie leczenia produktem leczniczym Sandostatin ocenia się na 15-30%. W populacji ogólnej wynosi ona 5-20%. Z tego względu zaleca się wykonywanie badania ultrasonograficznego pęcherzyka żółciowego przed rozpoczęciem oraz w czasie leczenia produktem, w odstępach około 6-12-m-cznych. U pacjentów leczonych produktem przebieg kamicy żółciowej jest zwykle bezobjawowy; kamicę żółciową objawową należy leczyć metodą rozpuszczania kamieni żółciowych kwasami żółciowymi lub chirurgicznie. W czasie leczenia hormonalnie czynnych guzów GEP mogą wystąpić rzadkie przypadki nagłego zaniku skuteczności produktu leczniczego w kontrolowaniu objawów i szybkiego nawrotu ciężkich objawów choroby. Po przerwaniu leczenia może nastąpić nasilenie lub nawrót objawów. Metabolizm glukozy: z powodu hamującego działania na hormon wzrostu, glukagon i insulinę, produkt leczniczy może wpływać na regulację stężenia glukozy. Może wystąpić upośledzona poposiłkowa tolerancja glukozy. W niektórych przypadkach, jako wynik długotrwałego leczenia, może zostać wywołany stan przetrwałej hiperglikemii. Zgłaszano również przypadki hipoglikemii. U pacjentów z insulinoma oktreotyd może nasilać hipoglikemię i przedłużać czas jej trwania z powodu silniejszego niż insulina hamowania wydzielania hormonu wzrostu i glukagonu, a także z powodu krócej trwającego działania hamującego na insulinę. Pacjentów tych należy starannie kontrolować, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia produktem oraz po każdej zmianie dawki. Znacznym wahaniom stężenia glukozy we krwi można zapobiec, podając produkt częściej i w mniejszych dawkach. Podczas leczenia produktem u pacjentów ze współistniejącą cukrzycą typu I może zmniejszyć się zapotrzebowanie na insulinę. U pacjentów bez cukrzycy oraz u pacjentów z cukrzycą typu II z częściowo zachowanymi rezerwami insuliny produkt leczniczy może zwiększać poposiłkowe stężenie glukozy we krwi. Dlatego zaleca się monitorowanie tolerancji glukozy i leczenie przeciwcukrzycowe. Ze względu na zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy insulinozależnej u pacjentów z krwawieniami z żylaków przełyku lub zmian zapotrzebowania na insulinę u pacjentów z wcześniej istniejącą cukrzycą, konieczne jest odpowiednie monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Reakcje miejscowe: w czasie 52-tyg. badania toksyczności u szczurów, głównie samców, obserwowano tylko po zastosowaniu największej dawki (około 8-krotnie większej od maks. dawki dla człowieka, na podstawie pc.) tworzenie się mięsaków w miejscu podskórnego wstrzyknięcia. W trwających 52 tyg. badaniach toksyczności wykonanych na psach, nie było przypadków zmian hiperplastycznych ani nowotworowych w miejscu podskórnego wstrzykiwania produktu. Nie zanotowano przypadków tworzenia się guzów w miejscu wstrzyknięcia u pacjentów leczonych produktem przez okres do 15 lat. Wszystkie dostępne w chwili obecnej dane na ten temat wskazują, że zmiany obserwowane u szczurów są specyficzne gatunkowo i nie można ich odnosić do działania leku u ludzi. Odżywianie: oktreotyd może u niektórych pacjentów zmieniać wchłanianie spożywanych tłuszczów. U niektórych pacjentów przyjmujących oktreotyd obserwowano zmniejszenie stężenia wit. B12 i nieprawidłowe wyniki testu Schillinga. Zaleca się monitorowanie stężenia wit. B12 w czasie leczenia produktem u pacjentów, u których występował niedobór wit. B12 w wywiadzie. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, tzn. zasadniczo jest wolny od sodu. Produkt nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy doradzić pacjentom zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, jeśli podczas leczenia produktem leczniczym wystąpią u nich zawroty głowy, osłabienie/uczucie zmęczenia lub ból głowy.

Podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego może zajść konieczność dostosowania dawek takich produktów leczniczych jak antagoniści receptorów β-adrenergicznych, antagoniści kanałów wapniowych lub leki stosowane do utrzymania równowagi wodno-elektrolitowej. Podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego może zajść konieczność dostosowania dawki insuliny i leków przeciwcukrzycowych. Stwierdzono, że produkt leczniczy zmniejsza jelitowe wchłanianie cyklosporyny i opóźnia wchłanianie cymetydyny. Jednoczesne podanie oktreotydu i bromokryptyny zwiększa biodostępność bromokryptyny. Ograniczone opublikowane dane wskazują, że analogi somatostatyny mogą spowalniać metabolizm związków, które są metabolizowane przez enzymy cytochromu P450. Może to być spowodowane zmniejszonym wydzielaniem hormonu wzrostu. Ponieważ nie można wykluczyć, że oktreotyd może mieć takie działanie, inne leki metabolizowane głównie przez CYP3A4, które mają wąski przedział terapeutyczny należy stosować z zachowaniem ostrożności (np. chinidyna, terfenadyna).

Istnieją ograniczone dane (mniej niż 300 kobiet w ciąży) dotyczące stosowania oktreotydu u kobiet w okresie ciąży, w których u około 1/3 przypadków skutki dla ciąży nie są znane. Większość zgłoszeń otrzymano po wprowadzeniu oktreotydu do obrotu, a ponad 50% pacjentek w ciąży narażonych na działanie leku było pacjentkami z akromegalią. Większość kobiet stosowało oktreotyd w l trymestrze ciąży, w dawkach 100-1200 µg/dobę produktu leczniczego, podawanego podskórnie lub 10-40 mg/m-c produktu leczniczego produktu LAR. Wady wrodzone zgłoszono w około 4% ciąż o znanym wyniku. Nie podejrzewano, by w tych przypadkach istniał związek przyczynowy z oktreotydem. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego toksycznego wpływu na reprodukcję. W ramach środków ostrożności należy unikać stosowania produktu leczniczego podczas ciąży. Nie wiadomo, czy oktreotyd przenika do mleka ludzkiego. Badania na zwierzętach wykazały przenikanie oktreotydu do mleka karmiących zwierząt. Podczas leczenia produktem leczniczym nie należy karmić piersią. Nie wiadomo, czy oktreotyd ma wpływ na płodność ludzi. U męskiego potomstwa samic leczonych w okresie ciąży i laktacji stwierdzono późne zstąpienie jąder. Oktreotyd nie zaburzał jednak płodności u szczurów obu płci po podaniu dawek w wysokości do 1 mg/kg mc./dobę.

Do najczęstszych działań niepożądanych zgłaszanych podczas leczenia oktreotydem należą zaburzenia ze strony żołądka i jelit, zaburzenia ze strony układu nerwowego, zaburzenia ze strony wątroby i dróg żółciowych oraz zaburzenia metabolizmu i odżywiania. Do działań niepożądanych zgłaszanych najczęściej podczas badań klinicznych z zastosowaniem oktreotydu należały: biegunka, bóle brzucha, nudności, wzdęcia, bóle głowy, kamica żółciowa, hiperglikemia i zaparcia. Innymi, często zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były zawroty głowy, miejscowy ból, błotko żółciowe, zaburzenia czynności tarczycy (np. zmniejszenie stężenia hormonu pobudzającego tarczycę [TSH], zmniejszenie stężenia całkowitej T4 oraz zmniejszenie stężenia wolnej T4), luźne stolce, zaburzenia tolerancji glukozy, wymioty, osłabienie i hipoglikemia. Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka, bóle brzucha, nudności, zaparcia, gazy; (często) niestrawność, wymioty, wzdęcia, stolce tłuszczowe, luźne stolce, odbarwienie kału. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) bóle głowy; (często) zawroty głowy. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) niedoczynność tarczycy, zaburzenia czynności tarczycy (np. zmniejszenie stężenia TSH, zmniejszenie całkowitej T4 oraz zmniejszenie stężenia wolnej T4). Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) kamica żółciowa; (często) zapalenie pęcherzyka żółciowego, błotko żółciowe, hiperbilirubinemia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) hiperglikemia; (często) hipoglikemia, zaburzenia tolerancji glukozy, brak łaknienia; (niezbyt często) odwodnienie. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) reakcje w miejscu wstrzyknięcia; (często) osłabienie. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wysypka, łysienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność. Zaburzenia serca: (często) bradykardia; (niezbyt często) tachykardia. Dane po wprowadzeniu produktu do obrotu: o spontanicznie zgłaszanych działaniach niepożądanych, przedstawionych poniżej informowano na zasadzie dobrowolności, a rzetelne ustalenie częstości ich występowania oraz związku przyczynowego z narażeniem na działanie leku nie zawsze jest możliwe. Działania niepożądane pochodzące ze zgłoszeń spontanicznych. Zaburzenia układu immunologicznego: anafilaksja, reakcje alergiczne/nadwrażliwość. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: pokrzywka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: ostre zapalenie trzustki, ostre zapalenie wątroby bez zastoju żółci, cholestatyczne zapalenie wątroby, zastój żółci, żółtaczka, żółtaczka cholestatyczna. Zaburzenia serca: arytmia. Badania diagnostyczne: zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie aktywności gamma glutamylotransferazy. W rzadkich przypadkach niepożądane objawy ze strony żołądka i jelit mogą przypominać ostrą niedrożność przewodu pokarmowego z postępującym rozdęciem brzucha, silnym bólem w nadbrzuszu, tkliwością brzucha i obroną mięśniową. Wiadomo, że częstość występowania zdarzeń niepożądanych ze strony żołądka i jelit zmniejsza się z upływem czasu, w miarę kontynuowania leczenia. Występowanie objawów niepożądanych ze strony układu pokarmowego może być zmniejszone przez unikanie przyjmowania posiłków tuż przed podaniem podskórnym produktu leczniczego lub zaraz po jego podaniu, tj. wykonanie wstrzyknięcia między posiłkami lub przed udaniem się na spoczynek. Ból lub wrażliwość w miejscu wstrzyknięcia, mrowienie lub pieczenie po podaniu podskórnym, z zaczerwienieniem i obrzękiem rzadko utrzymuje się dłużej niż 15 minut. Dyskomfort w miejscu podania może być zmniejszony dzięki doprowadzeniu roztworu przed podaniem do temperatury pokojowej lub przez wstrzyknięcie mniejszej objętości roztworu o większym stężeniu. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: chociaż może zwiększyć się wydzielanie tłuszczu w kale, brak jest danych wskazujących, że długotrwałe leczenie oktreotydem może prowadzić do niedoborów odżywiania z powodu złego wchłaniania pokarmu. Enzymy trzustkowe: bardzo rzadko obserwowano ostre zapalenie trzustki, które występowało w 1-szych godzinach lub dniach po podaniu podskórnym produktu leczniczego i ustępowało po zaprzestaniu podawania leku. Ponadto, u pacjentów leczonych długotrwale produktem podawanym podskórnie obserwowano zapalenie trzustki wywołane kamicą żółciową. Zaburzenia serca: zarówno u pacjentów z akromegalią, jak i z rakowiakami obserwowano zmiany w EKG, takie jak wydłużenie odstępu QT, zmiany osi serca, wczesną repolaryzację, niski woltaż, zmiany załamka R, przejście załamka R w S, wczesną progresję załamków R oraz niespecyficzne zmiany odcinka ST-T. Jednakże nie udowodniono związku tych zmian ze stosowaniem octanu oktreotydu, gdyż u wielu z tych pacjentów występują choroby serca, które mogą być przyczyną takich zmian.

Zgłaszano ograniczoną liczbę przypadków niezamierzonego przedawkowania produktu leczniczego u dorosłych i dzieci. U dorosłych dawki wahały się 2 400-6 000 µg/dobę, podawane w infuzji ciągłej (100-250 µg/h) lub podskórnie (1 500 µg 3x/dobę). Zgłaszanymi zdarzeniami niepożądanymi była arytmia, zmniejszone ciśnienie krwi, zatrzymanie akcji serca, niedotlenienie mózgu, zapalenie trzustki, stłuszczenie wątroby, biegunka, osłabienie, letarg, zmniejszenie mc., hepatomegalia i kwasica mleczanowa. U dzieci dawki wahały się 50-3 000 µg/h, podawane w infuzji ciągłej (2,1-500 µg/h) lub podskórnie (50-100 µg). Jedynym zgłoszonym działaniem niepożądanym była łagodna hiperglikemia. Nie zgłoszono żadnych nieoczekiwanych działań niepożądanych u pacjentów z nowotworem otrzymujących podskórnie produkt leczniczy w dawkach 3 000-30 000 µg/dobę w dawkach podzielonych.

Oktreotyd jest syntetycznym oktapeptydem, pochodną naturalnie występującej somatostatyny, o podobnych właściwościach farmakologicznych, ale znacząco dłuższym okresie działania. Hamuje on patologicznie zwiększone wydzielanie hormonu wzrostu (GH) oraz peptydów i serotoniny, uwalnianych przez wewnątrzwydzielniczy układ żołądkowo-jelitowo-trzustkowy (GEP). U zwierząt oktreotyd silniej niż somatostatyna hamuje uwalnianie hormonu wzrostu, glukagonu i insuliny, wykazując większą selektywność w hamowaniu hormonu wzrostu i glukagonu.

1 amp. po 1 ml zawiera 50 µg lub 100 µg oktreotydu (w postaci oktreotydu octanu).

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.