Ryzodeg® - 100 j./ml inj. (roztw.) 5 wkł. 3 ml

Wyszukaj produkt

Ryzodeg^®

Insulin aspart + Insulin degludec

inj. (roztw.)

100 j./ml

5 wkł. 3 ml

Iniekcje

100%

174,38

30% ⁽¹⁾

65,87

S ⁽²⁾

bezpł.

C ⁽³⁾

bezpł.

DZ ⁽⁴⁾

bezpł.

Ryzodeg® - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Ryzodeg® jest wskazany w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 2. roku życia. Produkt ten łączy w sobie długodziałającą insulinę bazową (degludec) z szybkodziałającą insuliną doposiłkową (aspart), co pozwala na elastyczne dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Ryzodeg® oferuje kompleksowe podejście do kontroli glikemii, łącząc działanie bazowe i doposiłkowe w jednym preparacie, co może uprościć schemat leczenia dla wielu pacjentów z cukrzycą.

Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie Ryzodegu® należy dostosować indywidualnie do potrzeb pacjenta. Siła działania insuliny wyrażana jest w jednostkach (j.), przy czym 1 j. Ryzodegu® odpowiada 1 j.m. insuliny ludzkiej lub 1 j. innych analogów insuliny.

Pacjenci z cukrzycą typu 2:

Możliwe stosowanie raz lub dwa razy na dobę z głównymi posiłkami
Można łączyć z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną szybkodziałającą (bolus)
W przypadku konieczności zwiększenia dawki, należy rozważyć podawanie dwa razy na dobę

Pacjenci z cukrzycą typu 1:

Stosowanie raz na dobę w czasie posiłku
Konieczne skojarzenie z krótko- i/lub szybkodziałającą insuliną przy pozostałych posiłkach

Elastyczność dawkowania Ryzodegu® umożliwia dostosowanie terapii do indywidualnego rytmu życia pacjenta, co może przyczynić się do lepszej kontroli glikemii i zwiększenia adherencji do leczenia.

Dawka inicjująca:

Typ cukrzycy	Zalecana dawka początkowa
Cukrzyca typu 2	10 j. w czasie posiłku(ów)
Cukrzyca typu 1	60-70% całkowitego dobowego zapotrzebowania na insulinę

Dawkowanie należy następnie dostosowywać indywidualnie.

Zmiana stosowanych rodzajów insuliny:

Przy zmianie na Ryzodeg® należy uwzględnić rodzaj wcześniej stosowanej insuliny:

Zmiana z insuliny bazowej lub mieszanki insulin podawanej raz dziennie: możliwe przeliczenie jednostek 1:1
Zmiana z insuliny bazowej lub mieszanki insulin podawanej więcej niż raz dziennie: konieczne indywidualne przeliczenie dawki
Zmiana z insuliny bazowej i/lub szybkodziałającej (bolus): wymagane indywidualne dostosowanie dawki

Przy zmianie terapii na Ryzodeg® kluczowe jest dokładne monitorowanie glikemii i indywidualne dostosowanie dawki, co może zapewnić płynne przejście na nowy schemat leczenia bez zwiększonego ryzyka hipo- lub hiperglikemii.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat): Ryzodeg® może być stosowany u osób starszych. Zaleca się częstsze monitorowanie glikemii i indywidualne dostosowanie dawki.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby: Lek może być stosowany u pacjentów z tymi schorzeniami. Konieczne jest częstsze monitorowanie glikemii i indywidualne dostosowanie dawki.

Dzieci i młodzież: Ryzodeg® może być stosowany u dzieci powyżej 2. roku życia. Szczególną ostrożność należy zachować u dzieci w wieku 2-5 lat ze względu na zwiększone ryzyko ciężkiej hipoglikemii.

Ryzodeg® oferuje możliwość terapii insuliną w szerokim spektrum grup pacjentów, jednakże wymaga szczególnej uwagi i indywidualizacji leczenia w przypadku grup szczególnie wrażliwych, takich jak osoby starsze, pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz małe dzieci.

Sposób podawania

Ryzodeg® przeznaczony jest wyłącznie do podawania podskórnego. Nie wolno podawać dożylnie ani domięśniowo. Zalecane miejsca wstrzyknięć to powłoki jamy brzusznej, ramię lub udo. Należy regularnie zmieniać miejsca wstrzyknięć w obrębie tego samego obszaru w celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii.

Warto zapamiętać

Ryzodeg® łączy insulinę bazową (degludec) z szybkodziałającą insuliną doposiłkową (aspart) w jednym preparacie
Dawkowanie należy zawsze dostosowywać indywidualnie, monitorując glikemię, szczególnie przy zmianie schematu insulinoterapii

Przeciwwskazania

Jedynym przeciwwskazaniem do stosowania Ryzodegu® jest nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ryzodeg® charakteryzuje się stosunkowo niewielką liczbą przeciwwskazań, co czyni go potencjalnie dostępnym dla szerokiej grupy pacjentów z cukrzycą. Jednakże, jak w przypadku każdego leku, kluczowa jest dokładna ocena indywidualnego profilu pacjenta przed rozpoczęciem terapii.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Ryzyko hipoglikemii: szczególnie istotne przy pominięciu posiłku lub nieplanowanym wysiłku fizycznym
Zwiększone ryzyko ciężkiej hipoglikemii u dzieci w wieku 2-5 lat
Konieczność dostosowania dawki w przypadku chorób współistniejących
Możliwość opóźnionego ustąpienia hipoglikemii ze względu na przedłużone działanie preparatu
Ryzyko błędów w dawkowaniu - pacjenci powinni zawsze sprawdzać etykietę insuliny przed wstrzyknięciem
Możliwość powstawania przeciwciał przeciwinsulinowych

Stosowanie Ryzodegu® wymaga ścisłego monitorowania i edukacji pacjenta w zakresie rozpoznawania i postępowania w przypadku hipoglikemii oraz prawidłowego podawania leku. Szczególną uwagę należy zwrócić na grupy podwyższonego ryzyka, takie jak małe dzieci czy osoby z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Wiele leków może wpływać na metabolizm glukozy i modyfikować działanie insuliny:

Leki zmniejszające zapotrzebowanie na insulinę: doustne leki przeciwcukrzycowe, agoniści receptora GLP-1, inhibitory MAO, beta-blokery, inhibitory ACE, salicylany, steroidy anaboliczne, sulfonamidy
Leki zwiększające zapotrzebowanie na insulinę: doustne środki antykoncepcyjne, tiazydy, glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, leki sympatykomimetyczne, hormon wzrostu, danazol
Leki mogące maskować objawy hipoglikemii: beta-blokery
Oktreotyd i lanreotyd mogą zarówno zmniejszać, jak i zwiększać zapotrzebowanie na insulinę
Alkohol może nasilać lub zmniejszać hipoglikemizujące działanie insuliny

Ze względu na liczne potencjalne interakcje, kluczowe jest dokładne zebranie wywiadu lekowego przed rozpoczęciem terapii Ryzodegiem® oraz monitorowanie glikemii przy wprowadzaniu nowych leków lub zmianie dawkowania leków już stosowanych.

Ciąża i laktacja

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania Ryzodegu® u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały różnic w działaniu embriotoksycznym i teratogennym między insuliną degludec a insuliną ludzką. W okresie ciąży zaleca się wzmożoną kontrolę glikemii. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w I trymestrze, a następnie wzrasta w II i III trymestrze.

Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania Ryzodegu® w okresie karmienia piersią. Nie wiadomo, czy insulina degludec/insulina aspart przenika do mleka ludzkiego.

Stosowanie Ryzodegu® w ciąży i podczas karmienia piersią wymaga szczególnej ostrożności i indywidualnego podejścia. Konieczne jest ścisłe monitorowanie glikemii i dostosowywanie dawek insuliny do zmieniającego się zapotrzebowania w poszczególnych trymestrach ciąży.

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem Ryzodegu® to:

Hipoglikemia (bardzo często)
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (często)
Lipodystrofia (częstość nieznana)
Obrzęk obwodowy (niezbyt często)
Reakcje nadwrażliwości, pokrzywka (rzadko)

Szczególną uwagę należy zwrócić na ryzyko ciężkiej hipoglikemii, zwłaszcza u dzieci w wieku 2-5 lat.

Profil bezpieczeństwa Ryzodegu® jest zbliżony do innych preparatów insulinowych. Kluczowe znaczenie ma edukacja pacjenta w zakresie rozpoznawania i postępowania w przypadku hipoglikemii oraz prawidłowej techniki wstrzykiwań w celu minimalizacji ryzyka lipodystrofii.

Przedawkowanie

Przedawkowanie insuliny może prowadzić do hipoglikemii. W przypadku łagodnej hipoglikemii zaleca się doustne podanie glukozy lub innych produktów zawierających cukier. W przypadku ciężkiej hipoglikemii może być konieczne podanie glukagonu domięśniowo lub podskórnie, lub glukozy dożylnie.

Pacjenci stosujący Ryzodeg® powinni być wyposażeni w glukozę lub inne źródło cukru oraz poinstruowani o postępowaniu w przypadku hipoglikemii. Osoby z otoczenia pacjenta powinny być przeszkolone w zakresie podawania glukagonu.

Mechanizm działania

Ryzodeg® zawiera insulinę degludec (długodziałającą) i insulinę aspart (szybkodziałającą). Obie insuliny wiążą się swoiście z ludzkimi receptorami insulinowymi, powodując:

Zmniejszenie stężenia glukozy we krwi
Zwiększenie wychwytu glukozy przez komórki mięśniowe i tłuszczowe
Hamowanie uwalniania glukozy z wątroby

Połączenie insuliny długo- i szybkodziałającej w jednym preparacie pozwala na lepsze odwzorowanie fizjologicznego profilu insuliny, zapewniając zarówno kontrolę glikemii na czczo, jak i po posiłkach.

Skład

Jeden wkład Ryzodegu® zawiera 300 jednostek insuliny degludec/insuliny aspart w 3 ml roztworu.

Ryzodeg® oferuje skoncentrowaną formułę insuliny, co może być korzystne dla pacjentów wymagających wysokich dawek insuliny.

1) Leczenie cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 2 lat
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Kobiety w ciąży
4) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Leczenie cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 2 lat.

Dawkowanie

Produkt leczniczy jest roztw. insulin, w skład którego wchodzi insulina bazowa degludec i szybko działająca doposiłkowa insulina aspart. Siła działania analogów insulin, w tym produktu leczniczego, wyrażana jest w jednostkach (j.). 1 j. tej insuliny odpowiada 1 j.m. insuliny ludzkiej, 1 j. insuliny glargine, 1 j. insuliny detemir i 1 j. dwufazowej insuliny aspart. Pacjenci z cukrzycą typu 2. Produkt leczniczy może być stosowany samodzielnie raz lub 2x/dobę z głównym(i) posiłkiem(ami), w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi i w skojarzeniu z insuliną szybko działającą (bolus). Jeśli produkt leczniczy jest stosowany raz/dobę i niezbędne jest zwiększenie dawki, należy rozważyć stosowanie produktu leczniczego 2x/dobę, np. by uniknąć hipoglikemii. Podzielenie dawki powinno uwzględniać indywidualne potrzeby pacjenta, a produkt leczniczy należy stosować z głównymi posiłkami. Pacjenci z cukrzycą typu 1. Produkt leczniczy może być stosowany raz/dobę w czasie posiłku, w skojarzeniu z krótko- i/lub szybkodziałającą insuliną podawaną z pozostałymi posiłkami. Elastyczność czasu podawania dawki. Lek pozwala zachować elastyczność czasu podawania insuliny, o ile jest stosowany z głównym(i) posiłkiem(ami). W razie pominięcia dawki produktu leczniczego pacjent może przyjąć tę dawkę z kolejnym głównym posiłkiem w tym dniu, a następnie kontynuować dotychczasowy harmonogram dawkowania. Pacjenci nie powinni przyjmować dodatkowej dawki w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Dawka inicjująca. Pacjenci z cukrzycą typu 2. Zalecana całkowita dobowa dawka początkowa wynosi 10 j. w czasie posiłku(ów), po czym podaje się dawki dostosowane indywidualnie. Pacjenci z cukrzycą typu 1. Zalecana dawka początkowa produktu leczniczego wynosi 60-70% całkowitego dobowego zapotrzebowania na insulinę. Produkt leczniczy powinien być stosowany raz/dobę w czasie posiłku, w skojarzeniu z krótko- i/lub szybko działającą insuliną podawaną z pozostałymi posiłkami, po czym podaje się dawki dostosowane indywidualnie. Zmiana stosowanych rodzajów insulinowych produktów leczniczych. W czasie zmiany stosowanego rodzaju insuliny i kilka tygodni po zmianie zaleca się dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Może zaistnieć konieczność dostosowania dawek i czasu podawania równocześnie stosowanych szybko- i krótkodziałających insulinowych produktów leczniczych lub innego uzupełniającego leczenia przeciwcukrzycowego. Pacjenci z cukrzycą typu 2. Pacjenci zmieniający leczenie z podawanej raz na dobę insuliny bazowej lub mieszaniny insulin na podawany raz lub 2x/dobę produkt leczniczy mogą przeliczyć j. 1:1, zachowując taką samą całkowitą dawkę insuliny, jak poprzednio. Pacjenci zmieniający leczenie z podawanej więcej niż raz/dobę insuliny bazowej lub mieszaniny insulin na podawany raz lub 2x/dobę produkt leczniczy mogą przeliczyć j. 1:1, zachowując taką samą całkowitą dawkę insuliny jak poprzednio. Pacjenci zmieniający leczenie z insuliny bazowej i/lub szybko działającej (bolus) na leczenie produktem leczniczym będą musieli przeliczyć dawkę na podstawie indywidualnych potrzeb. Zazwyczaj, rozpoczęcie leczenia odbywa się z tą samą liczbą j. insuliny bazowej. Pacjenci z cukrzycą typu 1. Zalecana dawka początkowa produktu leczniczego wynosi 60-70% całkowitego dobowego zapotrzebowania na insulinę w skojarzeniu z krótko- i/lub szybko działającą insuliną podawaną z pozostałymi posiłkami, po czym podaje się dawki dostosowane indywidualnie. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). Lek może być stosowany u pacjentów w podeszłym wieku. Zaleca się częstsze monitorowanie stężenia glukozy we krwi oraz dostosowanie dawki insuliny do indywidualnych potrzeb. Zaburzenia czynności nerek i wątroby. Lek może być stosowany u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Zaleca się częstsze monitorowanie stężenia glukozy we krwi oraz dostosowanie dawki insuliny do indywidualnych potrzeb. Dzieci i młodzież. Brak jest doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania produktu leczniczego u dzieci poniżej 2 lat. Produkt leczniczy może być stosowany u młodzieży i dzieci powyżej 2 lat. Podczas zmiany leczenia z innej insuliny na produkt leczniczy należy rozważyć zmniejszenie całkowitej dawki insuliny, w zależności od indywidualnych potrzeb, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii. Lek powinien być stosowany ze szczególną ostrożnością u dzieci w wieku 2-5 lat, gdyż dane uzyskane z badania klinicznego wskazują, że jego stosowanie może zwiększać ryzyko wystąpienia ciężkiej hipoglikemii u dzieci w tej grupie wiekowej.

Uwagi

Lek należy podawać zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem pacjenta. Zaleca się dostosowanie dawki na podstawie pomiarów stężenia glukozy w osoczu na czczo. Dostosowanie dawki może być konieczne, gdy pacjenci zwiększają aktywność fizyczną, zmieniają dotychczas stosowaną dietę lub w czasie równocześnie występujących chorób. Wyłącznie do podawania podskórnego. Produktu leczniczego nie można podawać dożylnie, gdyż może to spowodować ciężką hipoglikemię. Produktu leczniczego nie można podawać domięśniowo, gdyż może to wpłynąć na wchłanianie. Produktu leczniczego nie można stosować w pompach insulinowych. Produktu leczniczego nie można pobierać do strzykawki z wkładu fabrycznie napełnionego wstrzykiwacza. Lek jest podawany podskórnie poprzez wstrzyknięcie w powłoki jamy brzusznej, ramię lub udo. W celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii, miejsca wstrzyknięć należy zmieniać w obrębie tego samego obszaru. Pacjenci powinni zostać poinstruowani, aby za każdym razem używać nowej igły. Wielokrotne używanie igieł zwiększa ryzyko blokowania się igieł, co może doprowadzić do podania za małej lub zbyt dużej dawki produktu. W przypadku zablokowania się igły, pacjenci muszą postępować zgodnie z instrukcjami umieszczonymi w dołączonej do opakowania ulotce dla pacjenta. Lek we wkładzie (Penfill) przeznaczony jest do stosowania z systemami podawania insuliny firmy Novo Nordisk i igłami do wstrzykiwań NovoFine lub NovoTwist.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Pominięcie posiłku lub nieplanowany duży wysiłek fizyczny mogą prowadzić do hipoglikemii. Hipoglikemia może wystąpić, jeśli dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do zapotrzebowania na insulinę. U dzieci należy zachować szczególną ostrożność podczas dostosowywania dawek insuliny do przyjmowanych posiłków i wysiłku fizycznego w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii. W porównaniu do schematu leczenia baza-bolus stosowanie produktu leczniczego może mieć związek z częstszym występowaniem ciężkiej hipoglikemii u dzieci i młodzieży, szczególnie u dzieci w wieku 2-5 lat. Stosowanie produktu w tej grupie wiekowej powinno być rozważone indywidualnie dla każdego pacjenta. U pacjentów, u których kontrola glikemii znacznie poprawiła się (np. w wyniku intensywnej insulinoterapii), mogą zmieniać się typowe dla nich objawy zapowiadające hipoglikemię, o czym muszą zostać poinformowani. U pacjentów długo chorujących na cukrzycę objawy zapowiadające hipoglikemię mogą nie występować. Równocześnie występujące choroby, zwłaszcza zakażenia i stany gorączkowe, zwykle zwiększają zapotrzebowanie pacjenta na insulinę. Współistniejące choroby nerek, wątroby lub choroby mające wpływ na nadnercza, przysadkę lub tarczycę mogą powodować konieczność zmiany dawki insuliny. Przedłużone działanie produktu leczniczego może opóźnić ustąpienie hipoglikemii. W celu uniknięcia pomylenia produktu leczniczego z innymi produktami insulinowymi, pacjenci muszą zostać poinformowani o konieczności sprawdzania etykiety insuliny przed każdym wstrzyknięciem. Pacjenci muszą sprawdzać nastawione jednostki na liczniku dawki wstrzykiwacza. Aby pacjenci mogli samodzielnie wstrzykiwać lek, muszą być w stanie samodzielnie odczytać licznik dawki na wstrzykiwaczu. Pacjenci niewidomi lub niedowidzący muszą być poinformowani o konieczności uzyskania pomocy osoby dobrze widzącej, przeszkolonej w zakresie posługiwania się wstrzykiwaczem insuliny. W celu uniknięcia błędów w dawkowaniu oraz ewentualnego przedawkowania, ani pacjenci ani fachowy personel medyczny nigdy nie powinni używać strzykawki w celu pobrania produktu leczniczego z wkładu fabrycznie napełnionego wstrzykiwacza. W przypadku zablokowania się igły, pacjenci muszą postępować zgodnie z instrukcjami umieszczonymi w dołączonej do opakowania ulotce dla pacjenta. Podawanie insuliny może spowodować powstanie przeciwciał skierowanych przeciwko insulinie. W rzadkich przypadkach obecność takich przeciwciał może wymagać dostosowania dawki insuliny w celu zmniejszenia skłonności do występowania hiperglikemii lub hipoglikemii. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg)/dawkę, to znaczy, że produkt leczniczy uznaje się za ”wolny od sodu”. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak, w przypadku wystąpienia hipoglikemii może dojść do zaburzenia koncentracji i zwolnienia czasu reakcji, co może stanowić ryzyko w sytuacjach, kiedy zdolności te są szczególnie ważne (np. podczas prowadzenia pojazdu lub obsługiwania maszyn). Pacjenci muszą zostać poinformowani o sposobie zapobiegania hipoglikemii podczas kierowania pojazdami. Jest to szczególnie ważne u tych pacjentów, u których objawy zapowiadające hipoglikemię są słabo nasilone albo nie występują lub u których hipoglikemia występuje często. W takich przypadkach należy dokładnie rozważyć, czy możliwe jest prowadzenie pojazdów.

Interakcje

Wiele produktów leczniczych ma wpływ na metabolizm glukozy. Zapotrzebowanie na insulinę mogą zmniejszać następujące leki: doustne leki przeciwcukrzycowe, agoniści receptora GLP-1, inhibitory MAO, leki blokujące receptory β-adrenergiczne, inhibitory enzymu ACE, salicylany, steroidy anaboliczne i sulfonamidy. Zapotrzebowanie na insulinę mogą zwiększać następujące leki: doustne leki antykoncepcyjne, leki tiazydowe, glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, leki sympatykomimetyczne, hormon wzrostu i danazol. Leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą maskować objawy hipoglikemii. Oktreotyd i lanreotyd mogą zarówno zmniejszać jak i zwiększać zapotrzebowanie na insulinę. Alkohol może nasilać lub zmniejszać hipoglikemizujące działanie insuliny.

Ciąża i laktacja

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania tego produktu leczniczego u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały różnic w działaniu embriotoksycznym i teratogennym między insuliną degludec a insuliną ludzką. Zwykle w okresie ciąży lub jej planowania zalecana jest wzmożona kontrola i monitorowanie stężenia glukozy we krwi u pacjentek z cukrzycą. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w I trymestrze ciąży i stopniowo zwiększa się w czasie II i III trymestru ciąży. Po porodzie zapotrzebowanie na insulinę zazwyczaj gwałtownie wraca do poziomu sprzed okresu ciąży. Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania produktu leczniczego w okresie karmienia piersią. U szczurów insulina degludec była wydzielana do mleka; stężenie w mleku było mniejsze niż w osoczu. Nie wiadomo, czy insulina degludec/insulina aspart przenika do mleka ludzkiego. Nie przewiduje się wpływu metabolitów na organizm noworodków i/lub dzieci karmionych piersią. Badania na zwierzętach z zastosowaniem insuliny degludec nie wykazały niepożądanego wpływu na płodność.

Działania niepożądane

Najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym w trakcie leczenia jest hipoglikemia. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) nadwrażliwość, pokrzywka. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) hipoglikemia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) lipodystrofia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) reakcje w miejscu wstrzyknięcia; (niezbyt często) obrzęk obwodowy. Produkty insulinowe mogą powodować reakcje uczuleniowe. Natychmiastowe reakcje uczuleniowe na insulinę lub substancje pomocnicze mogą stanowić zagrożenie życia. Po zastosowaniu produktu leczniczego rzadko występowała nadwrażliwość (objawiająca się obrzękiem języka i warg, biegunką, nudnościami, uczuciem zmęczenia i swędzeniem) oraz pokrzywka. Hipoglikemia może wystąpić, gdy dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do zapotrzebowania. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności i/lub drgawek, a w następstwie do przemijającego lub trwałego upośledzenia czynności mózgu, a nawet do śmierci. Objawy hipoglikemii zwykle pojawiają się nagle. Mogą to być: zimne poty, chłodna blada skóra, znużenie, pobudzenie nerwowe lub drżenia, niepokój, nienaturalne uczucie zmęczenia lub osłabienia, stan splątania, zaburzenia koncentracji, senność, uczucie silnego głodu, zaburzenia widzenia, ból głowy, nudności i kołatanie serca. Lipodystrofia (w tym lipohipertrofia, lipoatrofia) może wystąpić w miejscu wstrzyknięcia. Ciągła zmiana miejsc wstrzyknięć w obrębie danego obszaru może zmniejszyć ryzyko wystąpienia takich reakcji. Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (w tym krwiak, ból, krwotok, rumień, guzki, obrzęk, przebarwienia, świąd, uczucie ciepła, zgrubienie w miejscu wstrzyknięcia) pojawiały się u pacjentów leczonych produktem leczniczym. Reakcje te są zwykle łagodne i przemijające oraz ustępują zazwyczaj w czasie trwania leczenia. W celu badania właściwości farmakokinetycznych lek stosowano u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania wykazano w badaniu z udziałem dzieci 2-18 lat. Częstość, rodzaj oraz ciężkość działań niepożądanych wśród dzieci i młodzieży nie wskazuje na różnice w stosunku do doświadczeń wynikających ze stosowania produktu leczniczego w ogólnej populacji osób chorych na cukrzycę, z wyjątkiem sygnałów dotyczących częstszego występowania ciężkiej hipoglikemii w porównaniu do schematu leczenia baza-bolus u dzieci i młodzieży, szczególnie u dzieci w wieku 2-5 lat. Na podstawie informacji pochodzących z badań klinicznych częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby nie wykazują żadnych różnic w stosunku do szerokiego doświadczenia w populacji ogólnej.

Przedawkowanie

Nie można dokładnie określić dawki insuliny prowadzącej do przedawkowania. Hipoglikemia jednakże może rozwijać się stopniowo, jeśli podano zbyt dużą dawkę insuliny w stosunku do zapotrzebowania pacjenta. Łagodna hipoglikemia może być leczona doustnym podaniem glukozy lub innych produktów zawierających cukier. Zaleca się, aby pacjenci z cukrzycą zawsze mieli przy sobie produkty zawierające glukozę. Ciężka hipoglikemia, kiedy pacjent nie jest w stanie sam sobie pomóc, może być leczona glukagonem (0,5-1 mg) podanym domięśniowo lub podskórnie przez osobę przeszkoloną lub glukozą podaną dożylnie przez pracownika służby zdrowia. Glukozę należy podać dożylnie w przypadku, gdy stan pacjenta nie poprawia się w ciągu 10-15 minut po podaniu glukagonu. Po odzyskaniu przytomności przez pacjenta, zaleca się doustne podanie węglowodanów, aby zapobiec nawrotowi hipoglikemii.

Działanie

Insulina degludec i insulina aspart wiążą się swoiście z ludzkimi receptorami insuliny i dają te same efekty farmakologiczne co insulina ludzka. Działanie insuliny polega na zmniejszaniu stężenia glukozy we krwi, które występuje, gdy insulina wiąże się z receptorami w komórkach mięśniowych i tłuszczowych, ułatwiając wychwyt glukozy, oraz jednoczesnym hamowaniu uwalniania glukozy z wątroby.