Romilast - charakterystyka produktu leczniczego

Wskazania do stosowania

Romilast jest wskazany jako leczenie pomocnicze u pacjentów z astmą przewlekłą łagodną do umiarkowanej, u których leczenie wziewnymi glikokortykosteroidami i doraźnie stosowanymi krótko działającymi β-agonistami nie zapewnia odpowiedniej kontroli objawów astmy. Produkt może również łagodzić objawy sezonowego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa u pacjentów z astmą. Ponadto, Romilast jest wskazany w zapobieganiu astmie u pacjentów, u których dominującym objawem jest skurcz oskrzeli wywołany wysiłkiem fizycznym.

Dawkowanie i sposób podawania

Tabela 1. Schemat dawkowania produktu Romilast

Terapeutyczny wpływ Romilast na wskaźniki kontroli astmy jest widoczny już w pierwszej dobie od rozpoczęcia leczenia. Lek może być przyjmowany niezależnie od posiłków. Pacjentów należy poinformować o konieczności kontynuowania przyjmowania produktu zarówno w okresach dobrej kontroli objawów astmy, jak i w czasie zaostrzeń.

Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku, z niewydolnością nerek lub z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Brak danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dawkowanie jest takie samo dla obu płci.

Romilast nie powinien być stosowany jednocześnie z innymi lekami zawierającymi montelukast. Lek może być stosowany jako terapia wspomagająca do wziewnych glikokortykosteroidów i doraźnie stosowanych krótko działających β-agonistów, jeśli nie zapewniają one wystarczającej kontroli klinicznej astmy.

Produkt nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci poniżej 15 roku życia. Dla młodszych grup wiekowych dostępne są inne postacie leku zawierające montelukast: tabletki do rozgryzania i żucia 5 mg dla dzieci w wieku 6-14 lat oraz tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg dla dzieci w wieku 2-5 lat.

Przeciwwskazania

Jedynym przeciwwskazaniem do stosowania produktu Romilast jest nadwrażliwość na substancję czynną (montelukast) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w preparacie.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Pacjentów należy poinformować, że Romilast w postaci doustnej nie jest przeznaczony do leczenia ostrych napadów astmy. W przypadku wystąpienia ostrego napadu, pacjenci powinni mieć łatwy dostęp do zwykle stosowanego przez nich doraźnie leku (krótko działającego β-agonisty w postaci wziewnej). Jeśli konieczne będzie zastosowanie większej niż zwykle liczby inhalacji, pacjenci powinni niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Montelukast nie powinien zastępować glikokortykosteroidów wziewnych lub doustnych. Nie ma danych wskazujących na możliwość zmniejszenia dawki glikokortykosteroidów doustnych podczas jednoczesnego stosowania montelukastu.

W rzadkich przypadkach u pacjentów przyjmujących leki przeciwastmatyczne, w tym montelukast, może wystąpić układowa eozynofilia, czasami z objawami klinicznymi zapalenia naczyń krwionośnych (zespół Churga-Strauss). Lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na objawy takie jak eozynofilia, wysypka naczyniowa, nasilenie objawów płucnych, powikłania kardiologiczne i/lub neuropatia.

Podczas leczenia montelukastem należy unikać stosowania kwasu acetylosalicylowego oraz innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych u pacjentów z astmą aspirynową.

Produkt zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Montelukast można stosować jednocześnie z innymi lekami powszechnie używanymi w zapobieganiu i długotrwałym leczeniu astmy. W badaniach interakcji leków, montelukast w zalecanej dawce klinicznej nie wpływał istotnie na farmakokinetykę teofiliny, prednizonu, prednizolonu, doustnych środków antykoncepcyjnych, terfenadyny, digoksyny i warfaryny.

U osób otrzymujących jednocześnie fenobarbital, pole pod krzywą stężenia montelukastu w osoczu (AUC) zmniejszyło się o około 40%. Ze względu na to, że montelukast jest metabolizowany przez izoenzymy CYP 3A4, 2C8 oraz 2C9, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania montelukastu z induktorami tych enzymów, takimi jak fenytoina, fenobarbital i ryfampicyna, szczególnie u dzieci.

Badania in vitro wykazały, że montelukast jest silnym inhibitorem CYP 2C8, jednak dane z badań klinicznych sugerują, że nie hamuje tego enzymu in vivo. Dlatego nie przewiduje się, aby montelukast znacząco zmieniał metabolizm leków metabolizowanych przez CYP 2C8 (np. paklitaksel, rozyglitazon i repaglinid).

Jednoczesne stosowanie gemfibrozylu (inhibitor CYP 2C8 i 2C9) z montelukastem zwiększa 4,4-krotnie układową ekspozycję na montelukast. Chociaż dostosowanie dawki nie jest wymagane, lekarze powinni być świadomi możliwości zwiększonej częstości występowania działań niepożądanych.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ograniczone dane z badań na ciężarnych kobietach nie wskazują na związek przyczynowo-skutkowy między stosowaniem montelukastu a występowaniem wad rozwojowych. Romilast może być stosowany w ciąży jedynie wtedy, gdy zostanie to uznane za bezwzględnie konieczne.

Nie wiadomo, czy montelukast przenika do mleka kobiecego. Produkt może być stosowany u kobiet karmiących piersią tylko wtedy, gdy zostanie to uznane za bezwzględnie konieczne.

Działania niepożądane

W badaniach klinicznych najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem montelukastu były:

• U pacjentów ≥15 lat: ból głowy, ból brzucha
• U dzieci 6-14 lat: ból głowy

Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano również inne działania niepożądane, w tym:

• Bardzo często: zakażenia górnych dróg oddechowych
• Niezbyt często: zaburzenia snu, reakcje nadwrażliwości, zawroty głowy, parestezje
• Rzadko: zwiększona skłonność do krwawień, kołatanie serca
• Bardzo rzadko: zespół Churga-Strauss, zapalenie wątroby

Profil bezpieczeństwa leku nie uległ zmianie podczas długotrwałego stosowania przez okres do 2 lat u dorosłych i do 12 miesięcy u dzieci w wieku 6-14 lat.

Przedawkowanie

Brak dokładnych informacji dotyczących leczenia przedawkowania montelukastu. W badaniach klinicznych podawano dorosłym pacjentom dawki do 200 mg/dobę przez 22 tygodnie oraz do 900 mg/dobę przez około tydzień bez klinicznie istotnych działań niepożądanych.

W przypadkach ostrego przedawkowania zgłaszanych po wprowadzeniu leku do obrotu oraz podczas badań klinicznych, najczęściej występujące działania niepożądane obejmowały: ból brzucha, senność, nadmierne pragnienie, ból głowy, wymioty i nadmierną aktywność psychoruchową. W większości przypadków nie wystąpiły działania niepożądane.

Nie wiadomo, czy montelukast jest usuwany podczas dializy otrzewnowej lub hemodializy.

Mechanizm działania

Montelukast jest antagonistą receptora leukotrienowego, który wiąże się wybiórczo z receptorem CysLT1. Leukotrieny cysteinylowe (LTC4, LTD4, LTE4) są ważnymi mediatorami stanu zapalnego w astmie i alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa. Poprzez blokowanie działania leukotrienów, montelukast zmniejsza skurcz oskrzeli, wydzielanie śluzu, przepuszczalność naczyń krwionośnych i napływ eozynofili, co przyczynia się do złagodzenia objawów astmy i alergicznego nieżytu nosa.

Skład

Jedna tabletka powlekana Romilast zawiera 10 mg montelukastu w postaci montelukastu sodowego.