Medycyna.pl Medycyna.pl
Wyszukaj produkt

Reltebon

Oxycodone hydrochloride

tabl. o przedł. uwalnianiu
5 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
23,64
R (1)
9,18
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Reltebon
tabl. o przedł. uwalnianiu
80 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
316,99
R (1)
41,26
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Reltebon
tabl. o przedł. uwalnianiu
40 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
158,54
R (1)
20,67
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Reltebon
tabl. o przedł. uwalnianiu
20 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
79,25
R (1)
11,81
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.
Reltebon
tabl. o przedł. uwalnianiu
10 mg
60 szt.
Doustnie
Rx-w
100%
39,84
R (1)
7,72
S (2)
bezpł.
DZ (3)
bezpł.

Wskazania

Reltebon jest wskazany w leczeniu silnego bólu, który może być właściwie kontrolowany jedynie przy zastosowaniu opioidowych leków przeciwbólowych. Produkt jest przeznaczony do stosowania u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i powyżej.

Reltebon to silny opioidowy lek przeciwbólowy o szerokim zastosowaniu w leczeniu bólu u pacjentów powyżej 12 roku życia.

Dawkowanie

Grupa pacjentów Dawkowanie początkowe Uwagi
Dorośli i młodzież ≥12 lat nieleczeni wcześniej opioidami 10 mg co 12 h Możliwe rozpoczęcie od 5 mg w celu zmniejszenia działań niepożądanych
Pacjenci leczeni wcześniej opioidami Większe dawki początkowe Uwzględnić wcześniejsze doświadczenie z opioidami
Pacjenci w podeszłym wieku Zazwyczaj bez konieczności modyfikacji dawki Zachować ostrożność
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby 50% zalecanej dawki początkowej Dostosować dawkę indywidualnie
Pacjenci z grup ryzyka (niska masa ciała, spowolniony metabolizm) 50% zalecanej dawki początkowej Dostosować dawkę indywidualnie

Dawkowanie należy dostosowywać indywidualnie, zwiększając dawkę o około 1/3 co 1-2 dni, aż do uzyskania odpowiedniej kontroli bólu. Maksymalna dawka dobowa w bólu nienowotworowym wynosi zazwyczaj 40 mg, w bólu nowotworowym może być konieczne stosowanie dawek 80-120 mg, a w pojedynczych przypadkach nawet do 400 mg na dobę.

Dawkowanie Reltebonu wymaga indywidualnego dostosowania, rozpoczynając od niskich dawek i stopniowo je zwiększając w celu osiągnięcia optymalnej kontroli bólu przy akceptowalnych działaniach niepożądanych.

Sposób podawania

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, nie wolno ich łamać, rozgryzać ani kruszyć. Przyjmowanie uszkodzonych tabletek może prowadzić do szybkiego uwolnienia i wchłonięcia potencjalnie śmiertelnej dawki oksykodonu.

Przeciwwskazania

  • Nadwrażliwość na oksykodon lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Ciężka niewydolność oddechowa z hipoksją i/lub hiperkapnią
  • Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc
  • Zespół serca płucnego
  • Ciężka astma oskrzelowa
  • Podwyższone stężenie dwutlenku węgla we krwi
  • Porażenna niedrożność jelit
  • Ostry brzuch, opóźnione opróżnianie żołądka

Reltebon jest przeciwwskazany głównie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami oddechowymi oraz w stanach upośledzających perystaltykę jelit.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

Depresja oddechowa: Największe ryzyko związane ze stosowaniem Reltebonu. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych oraz z zaburzeniami czynności płuc.

Uzależnienie i tolerancja: Możliwy rozwój tolerancji i uzależnienia fizycznego przy długotrwałym stosowaniu. Ryzyko uzależnienia psychicznego jest zmniejszone przy stosowaniu zgodnie z zaleceniami u pacjentów z przewlekłym bólem.

Interakcje z OUN: Nasilenie działania hamującego na OUN przy jednoczesnym stosowaniu z innymi lekami działającymi depresyjnie na OUN (np. benzodiazepiny, leki przeciwpsychotyczne, alkohol).

Zaburzenia czynności wątroby i nerek: Konieczne dostosowanie dawkowania i ścisłe monitorowanie pacjentów.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów: Możliwe upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie na początku leczenia.

Stosowanie Reltebonu wymaga ścisłego monitorowania pacjenta, szczególnie pod kątem depresji oddechowej i rozwoju uzależnienia. Konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki i zachowanie ostrożności u pacjentów z grup ryzyka.

Interakcje

Nasilenie działania depresyjnego na OUN: Przy jednoczesnym stosowaniu z innymi opioidami, lekami uspokajającymi, nasennymi, przeciwdepresyjnymi, przeciwpsychotycznymi, znieczulającymi, zwiotczającymi mięśnie, antyhistaminowymi i przeciwwymiotnymi.

Inhibitory MAO: Możliwe pobudzenie lub hamowanie OUN z przełomami nadciśnienia lub niedociśnienia.

Alkohol: Nasila działanie farmakodynamiczne oksykodonu, należy unikać jednoczesnego stosowania.

Leki przeciwcholinergiczne: Mogą nasilać działania niepożądane oksykodonu (zaparcia, suchość w jamie ustnej, zaburzenia oddawania moczu).

Interakcje farmakokinetyczne:

  • Inhibitory CYP3A4 (np. klarytromycyna, ketokonazol): mogą zwiększać stężenie oksykodonu w osoczu
  • Induktory CYP3A4 (np. ryfampicyna, karbamazepina): mogą zmniejszać stężenie oksykodonu w osoczu
  • Inhibitory CYP2D6 (np. paroksetyna, fluoksetyna): mogą zwiększać stężenie oksykodonu w osoczu

Stosowanie Reltebonu wymaga uwzględnienia licznych interakcji, szczególnie z lekami wpływającymi na OUN oraz metabolizowanymi przez CYP3A4 i CYP2D6. Konieczne może być dostosowanie dawkowania.

Ciąża i laktacja

Należy unikać stosowania Reltebonu u kobiet w ciąży i karmiących piersią. Istnieje ryzyko wystąpienia zespołu odstawienia u noworodków oraz depresji oddechowej. Oksykodon przenika do mleka matki.

Działania niepożądane

Bardzo często: senność, zawroty głowy, ból głowy, zaparcia, nudności, wymioty, świąd

Często: osłabienie, zmniejszony apetyt, niepokój, depresja, bezsenność, duszność, suchość w jamie ustnej, bóle brzucha

Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości, pobudzenie, dezorientacja, nerwowość, nieprawidłowe myślenie, euforia, omamy, zmniejszone libido, drgawki, niedociśnienie, depresja oddechowa, trudności w oddawaniu moczu, wysypka, nadmierne pocenie się

Rzadko: uzależnienie od leku, agranulocytoza, anafilaksja

Profil działań niepożądanych Reltebonu jest typowy dla silnych opioidów. Najczęstsze objawy dotyczą układu pokarmowego, nerwowego i skóry. Istotne jest monitorowanie pacjenta pod kątem depresji oddechowej i rozwoju uzależnienia.

Przedawkowanie

Objawy: zwężenie źrenic, depresja oddechowa, senność, hipotonia mięśniowa, spadek ciśnienia krwi. W ciężkich przypadkach może wystąpić zapaść krążeniowa, śpiączka i zgon.

Postępowanie:

  • Udrożnienie dróg oddechowych i wentylacja wspomagana
  • Podanie naloksonu (antagonista opioidowy) - 0,4-2 mg i.v., w razie potrzeby powtarzać co 2-3 minuty
  • Rozważyć płukanie żołądka i podanie węgla aktywowanego
  • Leczenie objawowe i podtrzymujące (w tym płynoterapia, leki presyjne)

Przedawkowanie Reltebonu stanowi stan zagrożenia życia wymagający natychmiastowej interwencji, ze szczególnym uwzględnieniem zabezpieczenia funkcji oddechowych i podania antidotum (nalokson).

Właściwości farmakologiczne

Oksykodon jest czystym agonistą receptorów opioidowych μ, κ i δ w mózgu i rdzeniu kręgowym. Jego działanie przeciwbólowe wynika głównie z aktywacji receptorów μ. Tabletki o przedłużonym uwalnianiu zapewniają długotrwałe działanie przeciwbólowe (do 12 godzin) bez zwiększenia częstości działań niepożądanych w porównaniu z preparatami o natychmiastowym uwalnianiu.

Reltebon, dzięki formulacji o przedłużonym uwalnianiu, zapewnia skuteczne i długotrwałe działanie przeciwbólowe przy zachowaniu korzystnego profilu bezpieczeństwa.

Warto zapamiętać
  • Reltebon jest silnym opioidem o przedłużonym uwalnianiu, stosowanym w leczeniu silnego bólu u pacjentów powyżej 12 roku życia.
  • Głównym zagrożeniem związanym ze stosowaniem Reltebonu jest depresja oddechowa, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku i z zaburzeniami czynności płuc.

1) Refundacja we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach: Pokaż wskazania z ChPL

Reltebon

Wskazania wg ChPL

Nowotwory złośliwe
2) Pacjenci 65+
Przysługuje uprawnionym pacjentom we wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją. Jeżeli lek jest refundowany we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach, to jest w nich wszystkich bezpłatny dla pacjenta. Jeżeli natomiast lek jest refundowany w określonych wskazaniach, to jest bezpłatny dla seniorów tylko i wyłącznie w tych właśnie wskazaniach.
3) Pacjenci do ukończenia 18 roku życia

Wskazania

Silny ból, który może być właściwie leczony jedynie przy zastosowaniu opioidowych przeciwbólowych produktów leczniczych. Produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu dorosłych i dzieci w wieku 12 lat i powyżej.

Dorośli i młodzież ≥12 lat. Ustalanie i dostosowanie dawki. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa dla pacjentów, którzy nie zażywali wcześniej opioidów to 10 mg oksykodonu chlorowodorku podawane co 12 h. Niektórzy pacjenci mogą reagować na dawkę początkową 5 mg, co zmniejsza częstość występowania działań niepożądanych. U pacjentów przyjmujących w przeszłości opioidy można rozpocząć leczenie większymi dawkami, biorąc pod uwagę ich uprzednie doświadczenie z leczeniem opioidami. Dla dawek niemożliwych do uzyskania przy pomocy niniejszego produktu leczniczego, dostępne są inne moce. Według kontrolowanych badań klinicznych 10 do 13 mg oksykodonu chlorowodorku w postaci o przedł. uwalnianiu odpowiada około 20 mg morfiny siarczanu w postaci o przedłużonym uwalnianiu. Z powodu indywidualnych różnic we wrażliwości na różne opioidy, w przypadku zmiany terapii z innych opioidów, zaleca się rozpoczynać leczenie produktem leczniczym podając 50-75% wyliczonej dawki oksykodonu. Niektórzy pacjenci przyjmujący produkt leczniczy zgodnie z ustalonym schematem, potrzebują środków przeciwbólowych w postaci o szybkim uwalnianiu w celu szybkiego zniesienia bólu. Produkt leczniczy nie jest zalecany do leczenia ostrego i/lub przebijającego bólu. Pojedyncza dawka produktu leczniczego szybko przynoszącego ulgę powinna wynosić 1/6 dawki dobowej produktu leczniczego. Stosowanie produktu leczniczego szybko przynoszącego ulgę więcej niż 2x/dobę oznacza, że należy zwiększyć dawkę produktu leczniczego. Dawka nie powinna być zwiększana częściej niż co 1-2 dni aż do ustalenia stałej dawki podawanej 2x/dobę. Zwiększenie dawki z 10 mg do 20 mg podawanej co 12 h należy przeprowadzić stopniowo, o ok. 1/3 dawki dobowej. Celem jest ustalenie dawkowania specyficznego dla pacjenta, które w dwukrotnej dawce dobowej pozwala na odpowiednie zniesienie bólu z umiarkowanymi działaniami niepożądanymi oraz stosowaniem tak niewielkiej ilości produktu leczniczego szybko znoszącego ból jak to możliwe, w czasie trwania całego leczenia. Dla większości pacjentów skuteczne jest podawanie takiej samej dawki produktu leczniczego rano i wieczorem w odstępie 12 h. Dla niektórych pacjentów korzystne może być nierówne rozłożenie 4 dawek w ciągu doby. Ogólnie, należy podawać najmniejszą skuteczną dawkę. W leczeniu bólu nienowotworowego zazwyczaj wystarczająca jest dawka 40 mg/dobę, ale może być konieczna większa dawka. Pacjenci z bólem nowotworowym mogą wymagać dawkowania od 80 mg do 120 mg, które w pojedynczych przypadkach może zostać zwiększone aż do 400 mg. Jeśli konieczne jest stosowanie większych dawek, należy rozważyć to indywidualnie, biorąc pod uwagę stosunek skuteczności, tolerancji pacjenta i ryzyka działań niepożądanych. Czas trwania leczenia. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany dłużej niż jest to konieczne. Jeśli konieczna jest terapia długoterminowa z uwagi na typ i zaawansowany stopień choroby, zaleca się uważne i regularne monitorowanie w celu określenia czy i w jakim stopniu leczenie powinno być kontynuowane. Przerwanie leczenia. Jeśli terapia z zastosowaniem oksykodonu nie jest już dłużej wskazana, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki dobowej w celu zapobiegania objawom zespołu odstawiennego. Dzieci i młodzież. Nie prowadzono badań u pacjentów <12. rż., dlatego też oksykodonu chlorowodorku nie należy stosować u dzieci <12 lat. Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku nie ma zazwyczaj potrzeby dostosowania dawki. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. W tej grupie pacjentów należy zachować ostrożne podejście rozpoczynając terapię. Zalecaną dawkę początkową u pacjentów dorosłych należy zmniejszyć o połowę (na przykład całkowita dawka dobowa wynosząca 10 mg podawana doustnie pacjentom, którzy wcześniej nie stosowali opioidów), a dawkę należy dostosować zgodnie z indywidualnym stanem klinicznym pacjenta, aby osiągnąć właściwy poziom kontroli bólu. Pacjenci z grup ryzyka. Pacjenci z grup ryzyka, na przykład z małą mc. lub spowolnionym metabolizmem produktów leczniczych, którzy nie zażywali wcześniej opioidów, powinni początkowo otrzymać połowę dawki zalecanej dla dorosłych. Zwiększenie dawki należy przeprowadzić zgodnie z indywidualnym stanem klinicznym pacjenta.

Aby nie doszło do uszkodzenia systemu kontrolowanego uwalniania substancji czynnej z tabletek o przedłużonym uwalnianiu, należy połykać je w całości, nie wolno ich łamać, rozgryzać ani kruszyć. Przyjmowanie połamanych, rozgryzionych lub rozkruszonych tabletek o przedłużonym uwalnianiu prowadzi do szybkiego uwalniania i wchłonięcia potencjalnie śmiertelnej dawki oksykodonu.

Nadwrażliwość na oksykodon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność oddechowa z niedotlenieniem narządów i tkanek i/lub hiperkapnią. Ciężka przewlekła choroba obturacyjna płuc. Zespół serca płucnego. Ciężka astma oskrzelowa. Zwiększone stężenie dwutlenku węgla we krwi. Porażenna niedrożność jelit. Zespół ostrego brzucha, opóźnione opróżnianie żołądka.

Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 12. roku życia. Nie określono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania tabletek w tej grupie pacjentów i dlatego nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 12. roku życia. Największym ryzykiem wynikającym z nadmiaru opioidu jest depresja oddechowa. Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku i osób osłabionych, u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności płuc, wątroby lub nerek, obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy, chorobą Addisona (niewydolność nadnerczy), psychozą związaną z intoksykacją (np. alkoholową), przerostem gruczołu krokowego, chorobą alkoholową, rozpoznanym uzależnieniem od opioidów, majaczeniem alkoholowym (delirium tremens), zapaleniem trzustki, chorobami dróg żółciowych, chorobami zapalnymi jelit, kolkami dróg żółciowych lub dróg moczowych, niedociśnieniem, hipowolemią, u pacjentów ze stanami, które zwiększają ciśnienie wewnątrzczaszkowe, takie jak uraz głowy, zaburzeniami krążenia, padaczką lub skłonnością do napadów i u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO. Należy zachować szczególną ostrożność, kiedy stosuje się produkty lecznicze zawierające oksykodon u pacjentów, u których wykonuje się zabiegi chirurgiczne w obrębie jamy brzusznej, ponieważ wiadomo, że opioidy zaburzają motorykę jelit i nie powinny być stosowane, chyba, że lekarz ma pewność prawidłowej czynności jelit u pacjenta. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby powinni być uważnie obserwowani. Depresja oddechowa jest głównym zagrożeniem związanym ze stosowaniem opioidów i najczęściej występuje u pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych. Depresja oddechowa wywołana przez oksykodon może prowadzić do zwiększenia stężenia dwutlenku węgla we krwi, a wtórnie w płynie mózgowo-rdzeniowym. U pacjentów predysponowanych opioidy mogą powodować ciężkie niedociśnienie tętnicze. Przy przewlekłym stosowaniu, u pacjenta może rozwinąć się tolerancja na lek i wymaga to przyjmowania większych dawek w celu uzyskania pożądanego działania przeciwbólowego. Długotrwałe stosowanie oksykodonu może powodować uzależnienie fizyczne, a po nagłym przerwaniu leczenia mogą wystąpić objawy odstawienne. Jeśli leczenie z zastosowaniem oksykodonu nie jest dłużej konieczne, należy stopniowo zmniejszać dawkę dobową w celu uniknięcia objawów odstawiennych. Objawy odstawienne mogą obejmować: ziewanie, rozszerzenie źrenic, łzawienie, wyciek wodnisty z nosa, drżenia, nadmierną potliwość, niepokój, pobudzenie, drgawki i bezsenność. Przeczulica bólowa, która nie reaguje na dalsze zwiększanie dawki, występuje bardzo rzadko, szczególnie podczas stosowania większych dawek. Może być wymagane zmniejszenie dawki oksykodonu albo zmiana na inny alternatywny opioid. Preparat wykazuje pierwotne działanie uzależniające. Oksykodon ma profil uzależniający podobny do innych silnych agonistów opioidów. Oksykodon może być pożądany i nadużywany przez osoby z utajonymi lub jawnymi zaburzeniami uzależnień. Istnieje ryzyko rozwoju uzależnienia psychicznego od opioidowych leków przeciwbólowych, w tym oksykodonu. Jednakże, w przypadku stosowania go zgodnie z zaleceniami u pacjentów z przewlekłym bólem, ryzyko rozwoju uzależnienia fizycznego lub psychicznego jest wyraźnie zmniejszone lub musi być ocenione w sposób zróżnicowany. Brak dostępnych danych dotyczących częstości występowania uzależnienia psychicznego u pacjentów z przewlekłym bólem. Należy zachować szczególną ostrożność przepisując lek pacjentom uzależnionym od alkoholu lub leków w wywiadzie. Preparat nie jest zalecany do stosowania przedoperacyjnego lub w ciągu pierwszych 12-24 h po zabiegu operacyjnym. W razie niewłaściwego, pozajelitowego, dożylnego wstrzyknięcia, substancje pomocnicze tabletki mogą powodować miejscową martwicę tkanek, zakażenie, zwiększone ryzyko zapalenia wsierdzia i zastawek serca, które mogą być śmiertelne, ziarniaka płuc lub inne potencjalnie śmiertelne zdarzenia. Jednoczesne spożywanie alkoholu i oksykodonu chlorowodorku w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu może nasilić działania niepożądane oksykodonu chlorowodorku, dlatego należy unikać ich jednoczesnego przyjmowania. Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Oksykodon może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas ustalonej terapii, całkowity zakaz prowadzenia pojazdów nie jest konieczny. Lekarz prowadzący powinien ocenić indywidualne przypadki.

Podczas jednoczesnego stosowania innych leków zaburzających OUN, takich jak inne opioidy, leki uspokajające, nasenne, przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, znieczulające, zwiotczające mięśnie, antyhistaminowe i przeciwwymiotne, może nastąpić nasilenie działania hamującego na OUN. Inhibitory MAO znane są z interakcji z opioidowymi przeciwbólowymi produktami leczniczymi. Inhibitory MAO powodują pobudzenie lub hamowanie centralnego układu nerwowego z przełomami nadciśnienia lub niedociśnienia. Należy zachować ostrożność podając oksykodon pacjentom stosującym inhibitory MAO aktualnie lub w okresie ostatnich 2 tyg. Alkohol może nasilać działanie farmakodynamiczne oksykodonu, dlatego należy unikać ich jednoczesnego stosowania. Produkty przeciwcholinergiczne (np. produkty przeciwpsychotyczne, przeciwhistaminowe, przeciwwymiotne, leki przeciw parkinsonizmowi) mogą nasilać niepożądane przeciwcholinergiczne działanie oksykodonu (takie jak zaparcie, suchość w jamie ustnej lub zaburzenia oddawania moczu). Cymetydyna może hamować metabolizm oksykodonu. Oksykodon jest metabolizowany głównie przez izoenzym CYP3A4 ze współudziałem CYP2D6. Aktywności tych szlaków metabolicznych mogą być hamowane lub indukowane przez różne jednocześnie stosowane leki i składniki diety. Inhibitory CYP3A4, takie jak antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna), azolowe leki przeciwgrzybiczne (np. ketokonazol, worykonazol, itrakonazol i pozakonazol), inhibitory proteazy (np. boceprewir, rytonawir, indynawir, nelfinawir i sakwinawir), cymetydyna i sok grejpfrutowy mogą powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, co może prowadzić z kolei do wzrostu stężenia oksykodonu w osoczu. Dlatego też właściwym może okazać się odpowiednie dostosowanie dawki. Induktory CYP3A4, takie jak ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina czy ziele dziurawca, mogą indukować metabolizm oksykodonu, powodując zwiększenie jego klirensu, a tym samym zmniejszenie jego stężenia w osoczu. Dawka oksykodonu może wymagać odpowiedniego dostosowania. Leki hamujące czynność CYP2D6, takie jak: paroksetyna, fluoksetyna i chinidyna, mogą powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, co może prowadzić do zwiększenia stężenia oksykodonu w osoczu. Wpływ innych odpowiednich inhibitorów izoenzymu na metabolizm oksykodonu nie jest znany. Należy wziąć pod uwagę potencjalne interakcje. Klinicznie istotne zmiany w INR (Międzynarodowy Współczynnik Znormalizowany) w obu kierunkach obserwowano u pacjentów w sytuacji, gdy antykoagulanty kumaryny były podawane jednocześnie z oksykodonu chlorowodorkiem. Nie przeprowadzono badań oceniających wpływ oksykodonu na metabolizm innych substancji czynnych metabolizowanych z udziałem CYP.

O ile to możliwe, należy unikać stosowania tego produktu leczniczego u pacjentek w ciąży lub karmiących piersią. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania oksykodonu przez kobiety w ciąży. Noworodki, których matki otrzymywały opioidy przez ostatnie 3-4 tyg. przed porodem, powinny być obserwowane pod kątem wystąpienia depresji oddechowej. Objawy odstawienne mogą wystąpić u noworodków, których matki poddawane były leczeniu oksykodonem. Oksykodon może być wydzielany do mleka matki i może powodować depresję oddechową u noworodków. Nie należy stosować oksykodonu u kobiet karmiących piersią.

Oksykodon może powodować zaburzenia oddychania, zwężenie źrenic, skurcz oskrzeli i skurcz mięśni gładkich oraz zmniejszyć odruch kaszlowy. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) limfadenopatia. Zaburzenia układu chłonnego: (niezbyt często) nadwrażliwość; (nieznana) reakcje anafilaktyczne. Zaburzenia układu endokrynologicznego: (niezbyt często) zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego. Metabolizm i zaburzenia odżywiania: (często) zmniejszony apetyt; (niezbyt często) odwodnienie. Zaburzenia psychiatryczne: (często) niepokój, stan splątania, depresja, bezsenność, nerwowość, nieprawidłowe myślenie, amnezja, pojedyncze przypadki zaburzenia mowy; (niezbyt często) pobudzenie, chwiejność emocjonalna, euforia, omamy, zmniejszenie libido, uzależnienie od leków, depersonalizacja, zmiana smaku, zaburzenia widzenia, nadwrażliwość na dźwięki; (nieznana) agresja. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) senność, zawroty głowy, ból głowy; (często) astenia, drżenie; (niezbyt często) amnezja, drgawki, hipertonia, zarówno zwiększenie i zmniejszenie napięcia mięśni, mimowolne skurcze mięśni, niedoczulica, zaburzenia koordynacji, złe samopoczucie, zaburzenia mowy, omdlenie, parestezja, zaburzenia smaku; (nieznana) nadmierne odczuwanie bólu (hiperalgezja). Zaburzenia oka: (niezbyt często) zaburzenia widzenia, zaburzenia łzawienia, zwężenie źrenic. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Zaburzenia serca: (niezbyt często) tachykardia nadkomorowa, kołatanie serca (związane z zespołem odstawienia). Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) rozszerzenie naczyń; (rzadko) niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność, skurcz oskrzeli; (niezbyt często) nasilony kaszel, zapalenie gardła, zapalenie błony śluzowej nosa, zmiany głosu, depresja oddechowa. Zaburzenia żołądka i jelit: bardzo często) zaparcia, nudności, wymioty; (często) suchość w jamie ustnej, któremu rzadko towarzyszy pragnienie, zaburzenia przewodu pokarmowego, takie jak: ból brzucha, biegunka, niestrawność, utrata apetytu; (niezbyt często) owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie dziąseł, zapalenie jamy ustnej, wzdęcia, zaburzenia połykania, odbijanie, niedrożność jelit; (rzadko) krwawienie dziąseł, zwiększenie apetytu, smoliste stolce, przebarwienia zębów; (nieznana) próchnica. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (nieznana) cholestaza, kolka żółciowa. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) świąd; (często) wykwity skórne, w tym wysypka, w rzadkich przypadkach zwiększona nadwrażliwość na światło, w pojedynczych przypadkach pokrzywka lub złuszczające zapalenie skóry, nadmierne pocenie się; (niezbyt często) suchość skóry; (rzadko) opryszczka zwykła, pokrzywka. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) zaburzenia oddawania moczu (zwiększone parcie na mocz); (niezbyt często) zatrzymanie moczu; (rzadko) krwiomocz. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) pocenie się, stany osłabienia; (niezbyt często) przypadkowe urazy, ból (np. ból w klatce piersiowej), obrzęk, migrena, uzależnienie fizyczne z objawami odstawiennymi, tolerancja na lek, dreszcze, złe samopoczucie, obrzęk obwodowy, pragnienie; (rzadko) zmiany w masie ciała (zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała), zapalenie tkanki łącznej podskórnej (cellulitis). Może rozwinąć się tolerancja i uzależnienie.

Zwężenie źrenic, depresja oddechowa, senność, zmniejszenie napięcia mięśni szkieletowych i spadek ciśnienia krwi. W ciężkich przypadkach może wystąpić zapaść krążeniowa, otępienie, śpiączka, bradykardia, niekardiologiczny obrzęk płuc, niedociśnienie i zgon; nadużywanie dużych dawek silnych opioidów, takich jak oksykodon, może spowodować zgon. W pierwszej kolejności należy udrożnić drogi oddechowe oraz rozpocząć wspomaganą lub kontrolowaną wentylację. W przypadku przedawkowania może być wskazane podanie dożylne antagonisty opioidów (np. 0,4-2 mg naloksonu podanego dożylnie). Podawanie pojedynczych dawek musi być powtarzane w zależności od sytuacji klinicznej w odstępach 2-3 minut. Możliwe jest podanie poprzez wlew dożylny 2 mg naloksonu w 500 ml izotonicznego roztworu soli lub 5% roztworu glukozy (co odpowiada 0,004 mg naloksonu/ml). Szybkość wlewu powinna być dostosowana do poprzedniej dawki w bolusie i odpowiedzi pacjenta. Należy rozważyć płukanie żołądka. Można również wziąć pod uwagę podanie węgla aktywowanego (50 g dla dorosłych, 10-15 g dla dzieci) w ciągu 1 h od momentu przedawkowania produktu leczniczego, zapewniając drożność dróg oddechowych. Uzasadnione może być stwierdzenie, że w przypadku produktu leczniczego w postaci o przedłużonym uwalnianiu późne podanie węgla aktywowanego może być skuteczne, jednak nie ma na to dowodów. W celu przyspieszenia pasażu można zastosować odpowiedni środek przeczyszczający (np. roztwór glikolu polietylenowego [ang. poliethylene glycol - PEG]). Jeśli konieczne, należy podjąć działania podtrzymujące (sztuczne oddychanie, podawanie tlenu, podanie środków zwężających naczynia i leczenie płynami dożylnymi) w leczeniu towarzyszącego wstrząsu krążeniowego. W razie zatrzymania akcji serca lub arytmii serca, może być wskazany masaż serca lub defibrylacja. Jeśli konieczne, należy zastosować wentylację wspomaganą jak również utrzymanie równowagi wodnej i elektrolitowej.

Oksykodon wykazuje powinowactwo do receptorów opioidowych kappa, mi i delta w mózgu i rdzeniu kręgowym. Działa na te receptory jako agonista opioidowy bez działania antagonistycznego. Działanie terapeutyczne polega głównie na znieczuleniu i uspokojeniu. W porównaniu z oksykodonem w postaci tabletek o szybkim uwalnianiu, podawanym w monoterapii lub w połączeniu z innymi substancjami, tabletki o przedłużonym uwalnianiu zapewniają usunięcie bólu na wyraźnie dłuższy okres bez zwiększonej częstości występowania działań niepożądanych.

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 5 mg, 10 mg, 20 mg, 40 mg lub 80 mg oksykodonu chlorowodorku.

Zapalenie mózgu wywołane przez wirus herpes zoster (G05.1*) B02.0
Nowotwór złośliwy wargi C00
Nowotwór złośliwy nasady języka C01
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części języka C02
Nowotwór złośliwy dziąsła C03
Nowotwór złośliwy dna jamy ustnej C04
Nowotwór złośliwy podniebienia C05
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części jamy ustnej C06
Nowotwór złośliwy ślinianki przyusznej C07
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych dużych gruczołów ślinowych C08
Nowotwór złośliwy migdałka C09
Nowotwór złośliwy części ustnej gardła C10
Nowotwór złośliwy części nosowej gardła C11
Nowotwór złośliwy zachyłka gruszkowatego C12
Nowotwór złośliwy części krtaniowej gardła C13
Nowotwór złośliwy o innym i nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie wargi, jamy ustnej i gardła C14
Nowotwór złośliwy przełyku C15
Nowotwór złośliwy żołądka C16
Nowotwór złośliwy jelita cienkiego C17
Nowotwór złośliwy jelita grubego C18
Nowotwór złośliwy zgięcia esiczo-odbytniczego C19
Nowotwór złośliwy odbytnicy C20
Nowotwór złośliwy odbytu i kanału odbytu C21
Nowotwór złośliwy wątroby i przewodów żółciowych wewnątrzwątrobowych C22
Nowotwór złośliwy pęcherzyka żółciowego C23
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych części dróg żółciowych C24
Nowotwór złośliwy trzustki C25
Nowotwór złośliwy innych i niedokładnie określonych narządów układu pokarmowego C26
Nowotwór złośliwy jamy nosowej i ucha środkowego C30
Nowotwór złośliwy zatok przynosowych C31
Nowotwór złośliwy krtani C32
Nowotwór złośliwy tchawicy C33
Nowotwór złośliwy oskrzela i płuca C34
Nowotwór złośliwy grasicy C37
Nowotwór złośliwy serca, śródpiersia i opłucnej C38
Nowotwór złośliwy o innym i bliżej nieokreślonym umiejscowieniu w obrębie układu oddechowego i narządów klatki piersiowej C39
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej kończyn C40
Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej o innym i nieokreślonym umiejscowieniu C41
Inne nowotwory złośliwe skóry C44
Nowotwory złośliwe nerwów obwodowych i układu nerwowego wegetatywnego C47
Nowotwór złośliwy przestrzeni zaotrzewnowej i otrzewnej C48
Nowotwór złośliwy tkanki łącznej i innych tkanek miękkich C49
Nowotwór złośliwy piersi C50
Nowotwór złośliwy sromu C51
Nowotwór złośliwy pochwy C52
Nowotwór złośliwy szyjki macicy C53
Nowotwór złośliwy trzonu macicy C54
Nowotwór złośliwy nieokreślonej części macicy C55
Nowotwór złośliwy jajnika C56
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych żeńskich narządów płciowych C57
Nowotwór złośliwy łożyska C58
Nowotwór złośliwy prącia C60
Nowotwór złośliwy gruczołu krokowego C61
Nowotwór złośliwy jądra C62
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych męskich narządów płciowych C63
Nowotwór złośliwy nerki z wyjątkiem miedniczki nerkowej C64
Nowotwór złośliwy miedniczki nerkowej C65
Nowotwór złośliwy moczowodu C66
Nowotwór złośliwy pęcherza moczowego C67
Nowotwór złośliwy innych i nieokreślonych narządów układu moczowego C68
Nowotwór złośliwy oka i przydatków oka C69
Nowotwór złośliwy opon mózgowo-rdzeniowych C70
Nowotwór złośliwy mózgu C71
Nowotwór złośliwy rdzenia kręgowego, nerwów czaszkowych i innych części ośrodkowego układu nerwowego C72
Nowotwór złośliwy tarczycy C73
Nowotwór złośliwy nadnerczy C74
Nowotwór złośliwy innych gruczołów wydzielania wewnętrznego i struktur pokrewnych C75
Nowotwór złośliwy o umiejscowieniu innym i niedokładnie określonym C76
Wtórny i nieokreślony nowotwór złośliwy węzłów chłonnych C77
Wtórny nowotwór złośliwy układu oddechowego i pokarmowego C78
Wtórny nowotwór złośliwy o innym umiejscowieniu C79
Nowotwór złośliwy bez określenia jego umiejscowienia C80
Inny i nieokreślony nowotwór złośliwy tkanki limfatycznej, układu krwiotwórczego i tkanek pokrewnych C96
Nowotwory złośliwe o niezależnym (pierwotnym) mnogim umiejscowieniu C97
Nerwoból po przebytym półpaścu (B02.2†) G53.0
Kauzalgia G56.4
Algoneurodystrofia M89.0
Ból niesklasyfikowany gdzie indziej R52
Ból ostry R52.0
Inny ból przewlekły R52.2

Przepisując ten lek pamiętaj: - ilość substancji należy dodatkowo wyrazić słowami; - na recepcie nie można wypisać dodatkowo innych leków; - ten lek można przepisać tylko na miesięczną kurację; - podaj szczegółowy sposób dawkowania;

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Środek uznany za dopingowy.

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Produkt leczniczy zawierający środek odurzający grupy I-N lub II-N.

Produkt leczniczy silnie upośledzający sprawność psychomotoryczną; bezwzględny zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu przez 24 h po zastosowaniu.