Leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza, który ma doświadczenie w leczeniu zaburzeń płodności. Dawkowanie produktu leczniczego jest ustalane indywidualnie dla każdej pacjentki i ma na celu uzyskanie reakcji jajników o korzystnym profilu bezpieczeństwa i skuteczności, tj. uzyskanie odpowiedniej liczby pobranych oocytów i zmniejszenie liczby interwencji zapobiegających zespołowi hiperstymulacji jajników (ang. OHSS). Produkt leczniczy jest dawkowany w µg. Schemat dawkowania jest specyficzny dla produktu leczniczego i dawka w µg nie może być zastosowana do innych gonadotropin. W pierwszym cyklu leczenia, indywidualna dawka dobowa będzie określana na podstawie stężenia hormonu antymüllerowskiego (ang. AMH) w surowicy krwi kobiety i mc. kobiety. Dawkę należy ustalić w oparciu o aktualny pomiar AMH (tzn. z ostatnich 12 m-cy) dokonany przy użyciu następującego testu diagnostycznego firmy Roche: ELECSYS AMH Plus immunoassay. Indywidualną dawkę dobową należy utrzymywać przez cały okres stymulacji. Dla kobiet z AMH <15 pmol/l dawka dobowa wynosi 12 µg niezależnie od mc. Dla kobiet z AMH ≥15 pmol/l dawka dobowa zmniejsza się od 0,19 µg/kg mc. do 0,10 µg/kg mc. w miarę zwiększającego się stężenia AMH. Szczegóły patrz ChPL .Dawkę należy zaokrąglić do najbliższej wielokrotności 0,33 µg, aby odpowiadała skali dozowania na wstrzykiwaczu. Maks. dawka dobowa w 1-szym cyklu leczenia wynosi 12 µg. Przy obliczaniu dawki produktu, mc. należy mierzyć bez butów i wierzchniej odzieży, tuż przed rozpoczęciem stymulacji. Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć w 2-3 dniu po rozpoczęciu krwawienia miesiączkowego i kontynuować do momentu uzyskania odpowiedniego rozwoju pęcherzyków (≥3 pęcherzyki ≥17 mm), co średnio ma miejsce około 9 dnia leczenia (zakres 5-20 dni). Jednorazowe wstrzyknięcie 250 µg rekombinowanej ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG) lub 5000 IU hCG podaje się w celu wywołania ostatecznej dojrzałości pęcherzyków. U pacjentek z nadmierną reakcją jajników(≥25 pęcherzyków ≥12 mm), leczenie produktem leczniczym należy przerwać i nie należy podawać hCG w celu wywołania ostatecznej dojrzałości pęcherzyków. W kolejnych cyklach leczenia dawkę dobową produktu leczniczego należy utrzymać lub zmodyfikować stosownie do reakcji jajników pacjentki w poprzednim cyklu. Jeśli w poprzednim cyklu u pacjentki stwierdzono odpowiednią reakcję jajników bez rozwoju OHSS, należy zastosować taką samą dawkę dobową produktu leczniczego. Jeśli w poprzednim cyklu reakcja jajników była niewystarczająca, dawkę dobową produktu leczniczego należy zwiększyć w kolejnym cyklu o 25-50%, stosownie do stopnia stwierdzonej reakcji. Jeśli w poprzednim cyklu reakcja jajników była nadmierna, dawkę dobową produktu leczniczego należy zmniejszyć w kolejnym cyklu o 20-33%, stosownie do stopnia stwierdzonej reakcji. U pacjentek, u których w poprzednim cyklu wystąpił OHSS lub stwierdzono ryzyko wystąpienia OHSS, dawka dobowa produktu leczniczego w kolejnym cyklu jest o 33% mniejsza niż dawka w cyklu, w którym wystąpił OHSS lub stwierdzono ryzyko wystąpienia OHSS. Maks. dawka dobowa wynosi 24 µg. Pacjentki z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Nie prowadzono swoiście ukierunkowanych badań klinicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, skuteczności i farmakokinetyki produktu leczniczego u pacjentek z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Dane, chociaż ograniczone, nie wskazują na potrzebę innego schematu dawkowania produktu leczniczego w tej grupie pacjentek. Pacjentki z zespołem policystycznych jajników i zaburzeniami owulacji. Nie badano pacjentek z zespołem policystycznych jajników, u których nie występuje owulacja. Pacjentki z zespołem policystycznych jajników, u których występuje owulacja, były włączone do badań klinicznych. Osoby w podeszłym wieku. Stosowanie produktu leczniczego u osób w podeszłym wieku nie jest właściwe. Dzieci i młodzież. Stosowanie produktu leczniczego u dzieci i młodzieży nie jest właściwe.

Wkład jest przeznaczony do stosowania w połączeniu ze wstrzykiwaczem pen. Produkt leczniczy jest przeznaczony do podawania podskórnie, najlepiej w ścianę jamy brzusznej. Pierwsze wstrzyknięcie produktu leczniczego należy wykonać pod bezpośrednim nadzorem medycznym. Pacjentki należy nauczyć, jak posługiwać się wstrzykiwaczem pen i jak dokonywać wstrzyknięć. Samodzielne podawanie przez pacjentkę może być realizowane tylko w przypadku pacjentek z silną motywacją, odpowiednio przeszkolonych i z możliwością konsultacji ze specjalistą.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Guzy podwzgórza lub przysadki mózgowej. Powiększenie jajników lub torbiel jajnika o innej przyczynie niż zespół policystycznych jajników. Krwawienia z dróg rodnych o nieznanej etiologii. Rak jajnika, macicy lub piersi. Produktu leczniczego nie należy stosować w przypadkach, gdy nie można uzyskać skutecznej odpowiedzi, takich jak: pierwotna niewydolność jajników; wady rozwojowe narządów płciowych uniemożliwiające rozwój ciąży; włókniako-mięśniaki macicy uniemożliwiające rozwój ciąży.

Produkt leczniczy zawiera silnie działającą substancję gonadotropową, która może powodować łagodne do ciężkich działania niepożądane, i powinien być stosowany wyłącznie przez lekarzy, którzy mają gruntowną wiedzę i doświadczenie w zakresie niepłodności i jej leczenia. Leczenie gonadotropinami wymaga poświęcenia czasu przez lekarza prowadzącego i wspomagający personel medyczny oraz dostępności odpowiedniego sprzętu monitorującego. Bezpieczne i skuteczne stosowanie produktu leczniczego wymaga regularnego monitorowania reakcji jajników z użyciem USG, lub USG w połączeniu z oznaczaniem stężeń estradiolu w surowicy krwi. Dawka produktu leczniczego jest ustalana indywidualnie dla każdej pacjentki, aby uzyskać reakcję jajników o korzystnym profilu bezpieczeństwa i skuteczności. Stopień reakcji na podawanie FSH może różnić się u poszczególnych pacjentek. U niektórych pacjentek reakcja może być niewystarczająca, a u innych nadmierna. Przed rozpoczęciem leczenia należy określić przyczyny niepłodności pary oraz ocenić przypuszczalne przeciwwskazania do zachodzenia w ciążę. W szczególności należy przeprowadzić badania w kierunku niedoczynności tarczycy i hiperprolaktynemii, oraz zastosować odpowiednie leczenie. Nie zaleca się wykorzystywania pomiarów uzyskanych za pomocą testów diagnostycznych innych niż ELECSYS AMH Plus immunoassay firmy Roche do ustalania dawki produktu leczniczego, ponieważ aktualnie nie ma standaryzacji dostępnych testów AMH. U pacjentek poddanych stymulacji wzrostu pęcherzyków jajnikowych może wystąpić powiększenie jajników oraz ryzyko rozwoju OHSS. Przestrzeganie zaleceń dotyczących dawki produktu leczniczego, schematu podawania i uważne monitorowanie leczenia minimalizuje częstość występowania takich zdarzeń. Spodziewanym skutkiem kontrolowanej stymujacji jajników jest powiększenie jajników do pewnego stopnia. Jest ono częściej obserwowane u pacjentek z zespołem policystycznych jajników i zwykle ustępuje bez leczenia. W odróżnieniu od niepowikłanego powiększenia jajników, OHSS jest stanem, który charakteryzuje się zwiększającym się stopniem nasilenia. Łączy on w sobie wyraźne powiększenie jajników, duże stężenie hormonów płciowych w surowicy krwi oraz zwiększoną przepuszczalność naczyń, która może prowadzić do gromadzenia się płynu w jamie otrzewnowej, opłucnowej i, rzadko, w jamie osierdziowej. Istotne jest podkreślenie znaczenia uważnego i częstego monitorowania rozwoju pęcherzyków w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia OHSS. W ciężkich przypadkach OHSS można zaobserwować następujące objawy: ból brzucha, dolegliwości i rozdęcie brzucha, znaczne powiększenie jajników, zwiększenie mc., duszność, skąpomocz oraz objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty i biegunka. Badania kliniczne mogą ujawnić hipowolemię, zagęszczenie krwi, zaburzenie równowagi elektrolitowej, wodobrzusze, krwiak otrzewnej, wysięk opłucnowy, płyn w opłucnej lub ostrą niewydolność płuc. Bardzo rzadko, przebieg OHSS może być powikłany skrętem jajnika lub zdarzeniami zakrzepowo-zatorowymi, takimi jak zatorowość płucna, udar niedokrwienny lub zawał mięśnia sercowego. Nadmierna reakcja jajników na leczenie gonadotropiną rzadko doprowadza do OHSS, chyba że podaje się hCG w celu wywołania ostatecznej dojrzałości pęcherzyków. Ponadto, zespół ten może się nasilić i dłużej się utrzymywać w przypadku zajścia w ciążę. Dlatego, w przypadku stwierdzenia hiperstymulacji jajników należy odstąpić od podania hCG i pouczyć pacjentkę, aby przez co najmniej 4 dni powstrzymała się od odbywania stosunków płciowych lub zastosowała mechaniczną metodę antykoncepcji. OHSS może się szybko nasilić (w ciągu 24 h lub kilku dni) i stać się ciężkim stanem klinicznym. OHSS występuje najczęściej po przerwaniu leczenia hormonalnego. W wyniku zmian hormonalnych zachodzących w ciąży może także dojść do późnego rozwoju OHSS. Z uwagi na ryzyko rozwoju OHSS, pacjentki powinny pozostawać pod obserwacją przez co najmniej 2 tyg. po wywołaniu ostatecznej dojrzałości pęcherzyków. U kobiet przechodzących niedawno lub obecnie chorobę zakrzepowo-zatorową, lub kobiet z rozpoznanymi czynnikami ryzyka zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, takimi jak dane z wywiadu i wywiadu rodzinnego, otyłość znacznego stopnia (wskaźnik mc. >30 kg/m²), lub z trombofilią, może istnieć większe ryzyko żylnych lub tętniczych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych w trakcie leczenia gonadotropinami lub po jego zakończeniu. Leczenie gonadotropinami może dodatkowo zwiększać ryzyko nasilenia lub wystąpienia takich zdarzeń. U takich kobiet należy rozważyć korzyści i ryzyko wynikające z podawania gonadotropin. Należy jednak zauważyć, że sama ciąża oraz OHSS również zwiększają ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych. Donoszono o występowaniu skrętu jajnika w cyklach ART. Może to być związane z innymi czynnikami ryzyka, takimi jak OHSS, ciąża, przebyte operacje brzuszne, występujący w przeszłości skręt jajnika, występująca obecnie lub w przeszłości torbiel jajnika i policystyczne jajniki. Wczesna diagnoza i natychmiastowe odkręcenie jajnika może ograniczyć uszkodzenia spowodowane zmniejszonym dopływem krwi do jajnika. Ciąża mnoga zwiększa ryzyko powikłań położniczych i okołoporodowych. U pacjentek poddanych procedurom ART ryzyko ciąży mnogiej jest związane głównie z liczbą przeniesionych zarodków, ich jakością i wiekiem pacjentki, chociaż ciąża bliźniacza może w rzadkich przypadkach rozwinąć się z jednego przeniesionego zarodka. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjentki o możliwym ryzyku wystąpienia ciąży mnogiej. Częstość utraty ciąży wskutek poronienia lub niedonoszenia jest większa u pacjentek poddanych kontrolowanej stymulacji jajników w procedurze ART niż u pacjentek po naturalnym zapłodnieniu. U kobiet z chorobami jajowodów w wywiadzie ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej istnieje niezależnie od tego, czy ciąża jest wynikiem naturalnego zapłodnienia czy leczenia niepłodności. Częstość występowania ciąży pozamacicznej po terapii ART obserwowano jako większą niż w ogólnej populacji. Odnotowano przypadki wystąpienia nowotworów jajników i innych narządów układu rozrodczego, zarówno łagodnych jak i złośliwych, u kobiet poddanych złożonej terapii lekowej w celu leczenia niepłodności. Nie ustalono jeszcze, czy leczenie gonadotropinami zwiększa ryzyko wystąpienia tych nowotworów u kobiet niepłodnych. Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po terapii ART może być nieco większa niż po zapłodnieniu naturalnym. Uważa się, że jest to spowodowane różnicami w cechach rodziców (np. wiek matki, parametry nasienia) i ciążami mnogimi. Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym należy także ocenić inne choroby, które stanowią przeciwwskazanie do zachodzenia w ciążę. Nie badano stosowania produktu leczniczego u pacjentek z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu/dawkę (23 mg), czyli praktycznie “nie zawiera sodu”. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji produktu leczniczego. Podczas leczenia produktem leczniczym nie były zgłaszane istotne klinicznie interakcje z innymi lekami i interakcje takie nie są spodziewane.

Produkt leczniczy nie jest wskazany w ciąży. W praktyce klinicznej leczenia gonadotropinami nie odnotowano wpływu teratogennego kontrolowanej stymulacji jajników. Brak danych dotyczących nieumyślnego podania produktu leczniczego kobietom w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję produktu leczniczego po zastosowaniu dawek większych niż zalecana maks. dawka u ludzi. Produkt leczniczy nie jest wskazany w okresie karmienia piersią. Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania w niepłodności.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi podczas leczenia produktem leczniczym są ból głowy, dolegliwości w obrębie miednicy, OHSS, ból miednicy, nudności, ból przydatków macicy i uczucie zmęczenia. Częstość tych działań niepożądanych może zmniejszać się podczas powtarzanych cykli leczenia, co stwierdzono w badaniach klinicznych. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) zmiany nastroju. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy; (niezbyt często) senność, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności; (niezbyt często) biegunka, wymioty, zaparcie, dyskomfort w jamie brzusznej. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) OHSS, ból miednicy, ból przydatków macicy, dolegliwości w obrębie miednicy; (niezbyt często) krwawienie z pochwy, ból piersi, tkliwość piersi. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) uczucie zmęczenia. OHSS jest naturalnie występującym zagrożeniem związanym ze stymulacją jajników. Znane objawy żołądkowo-jelitowe związane z OHSS obejmują ból brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej, rozdęcie brzucha, nudności, wymioty i biegunkę. Rzadkimi powikłaniami stymulacji jajników są skręt jajnika i zdarzenia zakrzepowo-zatorowe. Immunogenność w odniesieniu do rozwoju przeciwciał anty-FSH stanowi potencjalne ryzyko leczenia gonadotropinami.

Nie są znane skutki przedawkowania, niemniej jednak istnieje ryzyko wystąpienia OHSS.

Najważniejszym działaniem wynikającym z pozajelitowego podania FSH jest rozwój wielu dojrzałych pęcherzyków Graafa. Folitropina δ jest rekombinowanym ludzkim FSH. Sekwencje aminokwasowe dwóch podjednostek FSH w folitropinie δ są identyczne z sekwencjami endogennego ludzkiego FSH. Ponieważ folitropina δ produkowana jest w ludzkiej linii komórkowej PER.C6, profil glikozylacji różni się od profilu glikolyzacji folitropiny α i folitropiny β.

1 wkład wielokrotnego dawkowania zawiera 12 µg, 36 µg lub 72 µg folitropiny delta w 0,36 ml, 1,08 ml lub 2,16 ml roztw. 1 ml roztw. zawiera 33,3 µg folitropiny delta (rekombinowany ludzki hormon folikulotropowy (FSH) produkowany w ludzkiej linii komórkowej (PER.C6) z wykorzystaniem technologii rekombinacji DNA).